প্রবচন 12
訓誨を愛する者は知識を愛す 懲戒を惡むものは畜のごとし
2 ২ শুদ্ধ লোকে যিহোৱাৰ পৰা অনুগ্ৰহ পায়; কিন্তু যিজনে দুষ্ট কৰ্মৰ পৰিকল্পনা কৰে, তেওঁক দোষাৰোপ কৰা হয়।
善人はヱホバの恩寵をうけ 惡き謀略を設くる人はヱホバに罰せらる
人は惡をもて堅く立ことあたはず 義人の根は動くことなし
賢き婦はその夫の冠弁なり 辱をきたらする婦は夫をしてその骨に腐あるが如くならしむ
義者のおもひは直し 惡者の計るところは虚偽なり
6 ৬ দুষ্টলোকৰ কথাবোৰ ৰক্তপাত কৰিবলৈ খাপ দিয়াৰ দৰে হয়; কিন্তু ন্যায় কৰাসকলৰ কথাই তেওঁলোকক সুৰক্ষিত কৰে।
惡者の言は人の血を流さんとて伺ふ されど直者の口は人を救ふなり
7 ৭ দুষ্টলোকক বিনষ্ট কৰা হয় আৰু তেওঁলোক নাইকিয়া হয়; কিন্তু যিসকল লোকে সত্যতাত চলে, তেওঁলোকৰ ঘৰ থিৰে থাকে।
惡者はたふされて無ものとならん されど義者の家は立べし
人はその聰明にしたがひて譽られ 心の悖れる者は藐めらる
卑賤してしもべある者は自らたかぶりて食に乏き者に愈る
10 ১০ যিজনে সত্যতাত চলে, তেওঁ নিজৰ পশুৰ প্রয়োজনীয়তালৈ যত্ন কৰে; কিন্তু দুষ্টলোকৰ সহানুভুতি নিষ্ঠুৰতাযুক্ত।
義者はその畜の生命を顧みる されど惡者は殘忍をもてその憐憫とす
11 ১১ যিজনে নিজৰ মাটিত চহায়, তেওঁ জোৰাওকৈ আহাৰ পায়; কিন্তু যিজনে মূল্যহীন অভিপ্রায়ৰ অনুগামী হয়, তেওঁ জ্ঞানশূন্য।
おのれの田地を耕すものは食にあく 放蕩なる人にしたがふ者は智慧なし
12 ১২ দুষ্টলোকে আনৰ পৰা চুৰ কৰা বস্তুৰ প্রতি পাপীলোকে আকাংক্ষা কৰে; কিন্তু সত্যতাত চলা জনৰ ফল নিজৰ পৰাই আহে।
惡者はあしき人の獲たる物をうらやみ 義者の根は芽をいだす
惡者はくちびるの愆によりて罟に陷る されど義者は患難の中よりまぬかれいでん
14 ১৪ মানুহে নিজৰ কথাৰ ফলৰ দ্বাৰাই ভাল বিষয়ত পৰিপূৰ্ণ হয়; তেওঁ নিজৰ হাতেৰে কৰা কামৰ দ্বাৰাই পুৰস্কাৰ পায়।
人はその口の徳によりて福祉に飽ん 人の手の行爲はその人の身にかへるべし
愚なる者はみづからその道を見て正しとす されど智慧ある者はすすめを容る
愚なる者はただちに怒をあらはし 智きものは恥をつつむ
眞實をいふものは正義を述べ いつはりの證人は虚偽をいふ
18 ১৮ যিজনে বিবেচনা নকৰি তৎক্ষণাত কথা কয়, তেওঁ তৰোৱালৰ আঘাতৰ দৰে; কিন্তু জ্ঞানী লোকৰ জিভাই সুস্থতা আনে।
妄りに言をいだし劍をもて刺がごとくする者あり されど智慧ある者の舌は人をいやす
眞理をいふ口唇は何時までも存つ されど虚偽をいふ舌はただ瞬息のあひだのみなり
惡事をはかる者の心には欺詐あり 和平を謀る者には歓喜あり
義者には何の禍害も來らず 惡者はわざはひをもて充さる
いつはりの口唇はヱホバに憎まれ 眞實をおこなふ者は彼に悦ばる
賢人は知識をかくす されど愚なる者のこころは愚なる事を述ぶ
勤めはたらく者の手は人ををさむるにいたり惰者は人に服ふるにいたる
うれひ人の心にあれば之を屈ます されど善言はこれを樂します
義者はその友に道を示す されど惡者は自ら途にまよふ
惰者はおのれの猟獲たる物をも燔ず 勉めはたらくことは人の貴とき寳なり
義しき道には生命ありその道すぢには死なし
