< মথি 9 >
1 ১ পাছত যীচুৱে নাৱত উঠি সাগৰ পাৰ হৈ নিজৰ নগৰলৈ আহিল।
ଜିସୁ ଡଙ୍ଗାତ ଦୁମ୍ଜି ହାମ୍ଦୁର୍ ଆନ୍ଟି ପାଡ଼୍କା ମାନି ଜାର୍ ବସ୍ତିତ ମାସ୍ଦି ହାଚାନ୍ ।
2 ২ এনেতে কেইজনমান লোকে বিচনাত পৰি থকা এজন পক্ষাঘাত ৰোগত আক্রান্ত অৱশ ৰোগীক তেওঁৰ ওচৰলৈ আনিলে। সেই লোক সকলৰ দৃঢ় আস্থা দেখি যীচুৱে ৰোগীজনক ক’লে, “বোপা, নিৰ্ভয় হোৱা; তোমাৰ সকলো পাপ ক্ষমা কৰা হ’ল।”
ହେବେ ର ହିର୍କଲ୍ ରଗିଂ ମାନାୟାର୍ ତା ତାକେ ତାହିୱାତାର୍ । ରଗ୍ୟା ତା ଟାଟିତ ମାଗ୍ଜି ମାଚାନ୍ । ହେୱାର୍ତି ଏଚେକ୍ ପାର୍ତି ହୁଡ଼୍ଜି ଜିସୁ ହିର୍କଲ୍ ଇଡ଼୍ୟାତାକାନିଂ ଇଚାନ୍, “ବପା ସାସ୍ ଆହା । ନି ପାପ୍ କେମା ଆତାତ୍ ।”
3 ৩ তেতিয়া বিধানৰ অধ্যাপক কেইজনমানে নিজৰ মাজতে মনে মনে কবলৈ ধৰিলে, “এই মানুহ জনে ঈশ্বৰৰ নিন্দা কৰিছে।”
କେତେକ୍ ଦରମ୍ ଗୁରୁର୍ ଇକାତା ୱେନ୍ଞ୍ଜି ମାନେ ମାନେ ବାବି କିତାର୍, “ଇ ମାନାୟ୍ ଇସ୍ୱର୍ତିଂ ନିନ୍ଦା କିନାନା ।”
4 ৪ যীচুৱে তেওঁলোকৰ মনৰ চিন্তা বুজি পাই ক’লে, ‘আপোনালোকে মনে মনে বেয়া চিন্তা কৰিছে কিয়?’
ହେୱାର୍ତି ମାନ୍ତି କାତା ପୁଞ୍ଜି ଜିସୁ ଇଚାନ୍, “ଏପେଙ୍ଗ୍ ଇନାକିଦେଂ ଏଲେଙ୍ଗ୍ ବାନ୍ୟା ଚିନ୍ତା କିନାଦେରା?
5 ৫ কোনটো কোৱা সহজ- ‘তোমাৰ পাপ সমূহ ক্ষমা কৰা হ’ল’ নে ‘তুমি উঠি খোজকাঢ়ি ফুৰা’?
‘ନି ପାପ୍ କେମା ଆତାତ୍?’ ଇ କାତା ଇନାକା ଆଡ଼୍ୱା କି ‘ନିଙ୍ଗ୍ଜି ହାଲା’ ଇନାକା ଆଦିକ୍ ଆଡ଼୍ୱା?
6 ৬ কিন্তু আপোনালোকে যেন জানিব পাৰে যে, এই পৃথিৱীত পাপ ক্ষমা কৰাৰ ক্ষমতা মানুহৰ পুত্ৰৰ আছে’; ইয়াকে কৈ যীচুৱে সেই ৰোগীজনক ক’লে, ‘উঠা, তোমাৰ শয্যা তুলি লোৱা আৰু নিজৰ ঘৰলৈ যোৱা।’
ମାତର୍ ପାପ୍ କେମା କିଦେଙ୍ଗ୍ ପୁର୍ତିତ ମାନାୟ୍ ମାଜ଼ି ଜେ ଆଦିକାର୍ ମାନାତ୍, ଇ କାତା ମି ଆଗେ ପାର୍ମାଣ୍ କିନାଙ୍ଗ୍ ।” ତା ପାଚେ ଜିସୁ ହିର୍କଲ୍ ରଗିଂ ଇଚାନ୍, “ନିଙ୍ଗା, ନି କାଟେଲ୍ ଆସ୍ତି ମିଞ୍ଜ ତାଙ୍ଗ୍ଜି ହାଲା ।”
7 ৭ তাতে তেওঁ উঠি নিজৰ ঘৰলৈ গ’ল।
ହେବେତାଂ ହେୱାନ୍ ନିଙ୍ଗ୍ଜି ଇଞ୍ଜ ତାଙ୍ଗ୍ଜି ହାଚାନ୍ ।
8 ৮ ইয়াকে দেখি লোক সকলৰ ভয় লাগিল আৰু ঈশ্বৰে মানুহক এনে ক্ষমতা দিয়াৰ কাৰণে ঈশ্বৰৰ প্রশংসা কৰিবলৈ ধৰিলে।
ହେଦାଂ ହୁଡ଼୍ଜ଼ି ମାନାୟାର୍ ପାଣ୍ଡ୍ରା ଆତାର୍, ଆରେ, ଇମ୍ଣି ଇସ୍ୱର୍ ମାନାୟାରିଂ ଏଲେଙ୍ଗ୍ ଆଦିକାର୍ ହିତାର୍ଣ୍ଣା, ହେୱାନ୍ତି ଜାଜ୍ମାଲ୍ କିତାର୍ ।
9 ৯ যীচু যেতিয়া সেই ঠাইৰ পৰা গৈ আছিল, তেতিয়া মথি নামেৰে এজন মানুহক কৰ সংগ্ৰহ কৰা ঠাইত বহি থকা দেখা পালে। যীচুৱে তেওঁক ক’লে, “মোৰ পাছত আহা।” মথিয়ে তেতিয়াই উঠি তেওঁৰ পাছে পাছে গ’ল।
ଜିସୁ ହେବେତାଂ ତାଙ୍ଗ୍ଜି ହାଚି ପାଚେ ମାତିଉ ତର୍ଦି ରୱାନ୍ ସିସ୍ତୁଏନ୍ନାକାନିଂ ତା ଏନ୍ନି ବାହାତ କୁଚ୍ଚାକା ହୁଡ଼୍ତାନ୍ ଆରି ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ କୁକ୍ଚି ଇଚାନ୍, “ନା ପାଚେପାଚେ ୱା ।” ମାତିଉ ନିଙ୍ଗ୍ଜି ତା ଲାହାଙ୍ଗ୍ ହାଚାନ୍ ।
10 ১০ ইয়াৰ পাছত যীচুৱে মথিৰ ঘৰত ভোজন কৰিবলৈ বহিল। তাত কৰ সংগ্রহকৰী আৰু পাপী লোক সকল আহি যীচু আৰু তেওঁৰ শিষ্য সকলৰ লগত ভোজনত বহিল।
ଜିସୁ ମାତିଉ ଇଞ୍ଜ ତିଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ କୁଚ୍ଚିହିଂ ହେନି ସିସ୍ତୁଏନ୍ନାକାର୍ ଆରି ପାପି ଲକୁ ତା ଲାହାଙ୍ଗ୍ ଆରି ତା ଚେଲାହିର୍ ଲାହାଙ୍ଗ୍ ତିଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ କୁଚ୍ଚାର୍ ।
11 ১১ ফৰীচী সকলে ইয়াকে দেখি যীচুৰ শিষ্য সকলক সুধিলে, “তোমালোকৰ গুৰুৱে কৰ সংগ্রহকৰী আৰু ‘পাপী লোক’ সকলৰ সৈতে কিয় ভোজন কৰে?”
କେତେକ୍ ଜାଣ୍ ପାରୁସିର୍ ଇଦାଂ ହୁଡ଼୍ଜି ତା ଚେଲାହିରିଂ ଇଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ଲାଗାତାର୍, “ମି ଗୁରୁ ଇନାକିଦେଂ ସିସ୍ତୁଏନ୍ନାକାର୍ ଆରି ପାପିର୍ ଲାହାଙ୍ଗ୍ ତିନାନା?”
12 ১২ এই কথা শুনি যীচুৱে ক’লে, “সুস্থ মানুহৰ কাৰণে চিকিৎসকৰ প্রয়োজন নাই; কিন্তু ৰোগী সকলৰ কাৰণেহে প্রয়োজন আছে।
ମାତର୍ ଜିସୁ ହେଦାଂ ୱେନ୍ଞ୍ଜି ଇଚାନ୍, “ଉଜ୍ ମାନାୟ୍ତିଂ ଡାକ୍ତର୍ ଲଡ଼ା ଆକାୟ୍, ମାତର୍ ବେମାର୍ ଲଗାଂ ଲଡ଼ା ମାନାତ୍ ।
13 ১৩ “মই বলিদান নোখোজো, দয়াহে বিচাৰো,”শাস্ত্রৰ এই কথাষাৰৰ অৰ্থ কি সেই বিষয়ে শিকি আহাগৈ। কিয়নো মই ধাৰ্মিক লোকক মন-পালটন কৰিবৰ বাবে নিমন্ত্রণ কৰা নাই, কিন্তু পাপী লোকক নিমন্ত্ৰণ কৰিবৰ বাবেহে মই আহিছোঁ।”
ସାସ୍ତର୍ତ ଲେକା ଆତାତ୍ନ୍ନା ଆନ୍ ପୁନାଙ୍ଗ୍ ପୁଜା ମାନ୍ କିୱାଦାଂ ଦୟା ମାନ୍ କିନାଙ୍ଗ୍, ଇ ବଚନ୍ନି ଅରତ୍ ଏପେଙ୍ଗ୍ ହାଲ୍ଜି ହିକ୍ୟା କିୟାଟ୍, ଇନାକିଦେଂକି ଆନ୍ ଦରମ୍ ଲଗାଂ କୁକ୍ତେଂ ୱାୱାତାଂନା, ମତର୍ ପାପିରିଂ କୁକ୍ତେଂ ୱାତାଂନା ।”
14 ১৪ তাৰ পাছত যোহনৰ শিষ্য সকলে যীচুৰ ওচৰলৈ আহি ক’লে, “আমি আৰু ফৰীচী সকলে প্রায়েই লঘোন দিওঁ, কিন্তু আপোনাৰ শিষ্য সকলে কিয় লঘোন নিদিয়ে?”
ହେୱାଡ଼ାଂ ଜହନ୍ତି ଚେଲାହିର୍ ତା ତାକେ ୱାଜ଼ି ଇଚାର୍, “ଆପେଂ ଆରି ପାରୁସିର୍ ଉପାସ୍ କିନାପ୍, ମାତର୍ ନି ଚେଲାର୍ ଉପାସ୍ କିଉର୍ ଇନାକିଦେଂ?”
15 ১৫ তেতিয়া যীচুৱে তেওঁলোকক ক’লে, “দৰা লগত থাকোতে জানো দৰাৰ সখি সকলে শোক কৰিব পাৰে? কিন্তু এনে দিন আহিব, যেতিয়া দৰাক তেওঁলোকৰ ওচৰৰ পৰা লৈ যোৱা হ’ব; তেতিয়া তেওঁলোকেও লঘোন দিব।”
ଜିସୁ ହେୱାରିଂ ଇଚାନ୍, “ବିବାଦାଂଣେନ୍ ଏଚେକାଡ଼୍ଦ ପାତେକ୍ ବିବାକିନାକାର୍ ହୁକେ ମାନାନ୍, ହେ ପାତେକ୍ ହେୱାର୍ କି ଦୁକ୍ କିଦେଙ୍ଗ୍ ଆଡ୍ନାର୍? ମାତର୍ ସମୁ ୱାନାତ୍, ଏଚେକାଡ଼୍ଦ ହେୱାର୍ତାଂ ବିବା ଦାଙ୍ଗ୍ଣେନିଂ ନିକ୍ଚି ଅୟା ଆନାତ୍, ଆରେ ହେୱାଡ଼ାଂ ହେୱାର୍ ଉପାସ୍ କିନାର୍ ।
16 ১৬ “কোনেও পুৰণি বস্ত্ৰত নতুন কাপোৰৰ টাপলি নামাৰে; কিয়নো টাপলি মাৰা নতুন কাপোৰ ডোখৰে সেই বস্ত্ৰক ফালি নিয়ে; তাতে ফটা ডোখৰ বেচিকৈহে ফাটে।”
ଇନେର୍ ପୁନି ହେନ୍ଦ୍ରା ନି ଗନ୍ଦା ପ୍ଡାନି ହେନ୍ଦ୍ରାତ ମେହାୟ୍ କିଉର୍, ଇନାକିଦେଂକି ହେ ହେନ୍ଦ୍ରା ଗନ୍ଦା ହେନ୍ଦ୍ରାତିଂ ବେସି କେଚ୍ଚି ଅନାତ୍ ଆରେ ଆଦେକ୍ ଗାଜା କାଣା ଆନାତ୍ ।
17 ১৭ এনেদৰে কোনো মানুহে নতুন দ্ৰাক্ষাৰসচামৰাৰ পুৰণি মোটতনথয়; যদি থয়, মোটবোৰ ফাটি গৈ সেই দ্রাক্ষাৰস পৰি যায় আৰু মোটবোৰো নষ্ট হয়। বৰং মানুহে নতুন দ্ৰাক্ষাৰস নতুন মোটতহে থয়, আৰু তেতিয়াহে দুয়ো সুৰক্ষিত থাকে।”
ଆରେ, ମାନାୟ୍ ପୁନି ଅଙ୍ଗୁର୍ ରାସ୍ ପ୍ଡାନି ତଲ୍ ମଣାତ ଇଟୁର୍; ଇଟ୍ଟିସ୍ ତଲ୍ ମଣା କେଞ୍ଜ୍ନାତ୍ ଆରେ ଅଙ୍ଗୁର୍ ରାସ୍ ବଂନାତ୍, ଆରେ ମଣା ୱିଜ଼ୁ କାରାପ୍ ଆନାତ୍; ମାତର୍ ମାନାୟ୍ ପୁନି ଅଙ୍ଗୁର୍ ରାସ୍ ପୁନି ମଣାତ ଇଟ୍ନାର୍, ଆରେ ରିଣ୍ଡିପା ରାକ୍ୟା ପାୟାନାତ୍ ।”
18 ১৮ যীচুৱে লোক সকলক যেতিয়া এইবোৰ কথা কৈ আছিল, তেতিয়া এজন শাসনকর্তাই আহি তেওঁক প্ৰণিপাত কৰি ক’লে, “মোৰ ছোৱালী জনীৰ এইমাত্র মৃত্যু হ’ল; আপুনি আহি তাইৰ ওপৰত হাত ৰাখক, তাতে তাই জীয়াই উঠিব।”
ଜିସୁ ହେୱାରିଂ ଇ ୱିଜ଼ୁ କାତା ଇନିୱାଡ଼ାଲିଂ, ହୁଡ଼ା, ର ମୁଣିକା ତାତାକେ ୱାଜ଼ି ଜୱାର୍ କିଜ଼ି ଇଚାନ୍, “ନା ଗାଡ଼୍ଚେ ହାଚାଟ୍ରେ ହାତାତ୍, ମାତର୍ ଏନ୍ ୱାଜ଼ି ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ କେଇ ଇଡ଼ା, ଆରେ ହେଦେଲ୍ ଜିନାତ୍ ।”
19 ১৯ তেতিয়া যীচু আৰু তেওঁৰ শিষ্য সকলে উঠি তেওঁৰ পাছে পাছে গ’ল।
ହେବେ ଜିସୁ ନିଙ୍ଗ୍ଜି ତା ଚେଲାହିର୍ ଲାହାଙ୍ଗ୍ ତା ପାଚେ ପାଚେ ହାଚାର୍ ।
20 ২০ সেই সময়তে এগৰাকী মহিলাই পাছফালৰ পৰা যীচুৰ ওচৰলৈ আহি তেওঁৰ কাপোৰৰ দহি চুলে; সেই মহিলা গৰাকী বাৰ বছৰ ধৰি ৰক্তস্রাৱ ৰোগত ভুগি আছিল।
ଜିସୁ ହାଜ଼ିତ ହାନିହିଂ ର କଗ୍ଲେ ତା ପାଚ୍ ବାଗାଙ୍ଗ୍ ୱାଜ଼ି ତା ହେନ୍ଦ୍ରାନି ଚେଲିଂ ଡୁତାତ୍ । ହେଦେଲ୍ ବାର ବାର୍ହୁ ପାତେକ୍ ଗାଗାଡ଼୍ନାଡ୍ୱି ରଗ୍ତ ଡଣ୍ଡ୍ ଆଜ଼ି ମାଚାତ୍ ।
21 ২১ তেওঁ মনে মনে ভাৱিছিল, “যদি মই যীচুৰ কাপোৰ খনকে অকল চুব পাৰোঁ, তেনেহলেও মই ভাল হৈ যাম।”
ଇନାକିଦେଂକି ହେଦେଲ୍ ମାନ୍ତ ମାନ୍ତ ଇଞ୍ଜି ମାଚାତ୍, “କେବଲ୍ ତା ହେନ୍ଦ୍ରା ଡୁତିସ୍ ଆନ୍ ଉଜ୍ ଆନାଙ୍ଗ୍ ।”
22 ২২ যীচুৱে মুখ ঘূৰাই তেওঁক দেখি ক’লে, “ভনী, নিৰ্ভয় হোৱা; তোমাৰ বিশ্বাসেই তোমাক সুস্থ কৰিলে।” সেই সময়ৰে পৰা সেই মহিলা গৰাকী সুস্থ হ’ল।
ମାତର୍ ଜିସୁ ମାସ୍ଦି ତାଙ୍ଗ୍ ହୁଡ଼୍ଜି ଇଚାନ୍, “ଗାଡ଼୍, ସାସ୍ ଆହା, ନି ପାର୍ତି ନିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଉଜ୍ କିତାନ୍ନା ।” ହେ ଦାପ୍ରେ କଗ୍ଲେ ଉଜ୍ ଆତାତ୍ ।
23 ২৩ তাৰ পাছত যীচু সেই শাসনকৰ্তাৰ ঘৰলৈ গ’ল। তাত তেওঁ বাঁহীবাদক সকলক দেখিলে আৰু লোক সকলে হুলস্থুল কৰি থকা দেখা পালে।
ପାଚେ ଜିସୁ ହେ ଜିହୁଦି ମୁଣିକା ଇଞ୍ଜ ୱାଜ଼ି ହୁର୍ଡ଼ି ତୁବ୍ନାକାରିଂ ଆରି କିର କିଜ଼ି ମାନି ଲକ୍ତିଂ ହୁଡ଼୍ଜି,
24 ২৪ যীচুৱে ক’লে, “চাওঁ, তোমালোক আতৰ হোৱা। ছোৱালী জনী মৰা নাই, টোপনি গৈছে।” এই কথা শুনি তেওঁলোকে হাঁহিবলৈ ধৰিলে।
ଜିସୁ ଇଚାନ୍, “ୱିଜ଼ାଦେର୍ ଇବେଣ୍ଡାଂ ହସି ହାଲାଟ୍ । ଗାଡ଼୍ଚେ ହାୱାତାତ୍ନା । କେବଲ୍ ହୁଞ୍ଜ୍ନାତା ।” ତା କାତା ୱେନ୍ଞ୍ଜି ହେୱାର୍ ଗ୍ଡାଇତାର୍ ।
25 ২৫ পাছত লোক সকলক ঘৰৰ পৰা বাহিৰ কৰি দিয়াত যীচু ভিতৰলৈ গ’ল আৰু ছোৱালী জনীৰ হাতত ধৰিলে; তেতিয়া তাই উঠিল।
ମାତର୍ ମାନାୟାରିଂ ବାର୍ତ ହପ୍ତି ପାଚେ, ହେୱାନ୍ ବିତ୍ରେ ହାଲ୍ଜି ଗାଡ଼୍ଚେଂ କେଇ ଆସ୍ତାନ୍, ଆରେ ହେଦେଲ୍ ନିଙ୍ଗ୍ଜି ନିଲ୍ତାତ୍ ।
26 ২৬ পাছত সেই অঞ্চলৰ সকলো ঠাইতে এই ঘটনাৰ বিষয়ে বিয়পি পৰিল।
ଆରେ, ଇ କାତା ହେ ଦେସ୍ ସବୁନିପ ୱିଣ୍ତାତ୍ ।
27 ২৭ যীচু তাৰ পৰা যাওঁতে দুজন অন্ধ লোক তেওঁৰ পাছে পাছে গ’ল। তেওঁলোকে চিঞৰি চিঞৰি কবলৈ ধৰিলে, “হে দায়ুদৰ বংশৰ সন্তান, আমাক দয়া কৰক।”
ଜିସୁ ହେବେତାଂ ହାନିହିଂ ରିୟାର୍ କାଣାର୍ ପାଚେ ପାଚେ ହାଲ୍ଜି ଗାଜାକାଟ୍ କିଜ଼ି ଇଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ଲାଗାତାର୍, “ଏ ଦାଉଦ୍ ମାଜ଼ି, ମାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଦୟା କିଦା ।”
28 ২৮ পাছত যীচু যেতিয়া ঘৰ আহি পালে, সেই অন্ধ দুজন তেওঁৰ ওচৰলৈ আহিল। তেতিয়া যীচুৱে তেওঁলোকক সুধিলে, “মই এই কম কৰিব পাৰোঁ বুলি তোমালোকে বিশ্বাস কৰা নে?” তেওঁলোকে তেওঁক ক’লে, “হয় প্ৰভু, কৰোঁ।”
ଜିସୁ ପର୍ତୁମ୍ ଇଞ୍ଜ ହଣ୍ଗାତାନ୍ କାଣାର୍ ପା ହଣ୍ଗାତାର୍ । ହେବେ ଜିସୁ ହେୱାରିଂ ୱେନ୍ବାତାନ୍, “ଆନ୍ ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଉଜ୍ କିଦେଙ୍ଗ୍ ଆଡ଼୍ଦାନାଂ ଇଞ୍ଜି ଏପେଙ୍ଗ୍ ପାର୍ତି କିନାଦେରା କି?” ହେୱାର୍ ଉତର୍ ହିତାର୍ “ଆଁ ମାପ୍ରୁ ।”
29 ২৯ তেতিয়া তেওঁ তেওঁলোকৰ চকু চুই ক’লে, “তোমালোকে যেনেদৰে বিশ্বাস কৰিছা, তোমালোকৰ প্রতি সেইদৰেই হওক।”
ହେ ପାଦ୍ନା ଜିସୁ ହେୱାର୍ତି କାଣ୍ଙ୍ଗାତ ଡୁଜ଼ି ଇଚାନ୍, “ମି ପାର୍ତି କାଜିଂ ହେଦାଂ ଆୟେତ୍ ।”
30 ৩০ সেই মুহুর্ততে তেওঁলোকৰ চকু মুকলি হ’ল। তাৰ পাছত যীচুৱে তেওঁলোকক কঠোৰভাৱে সাৱধান কৰি দি ক’লে, “চাবা, এই বিষয়ে যেন কোনেও নাজানে।”
ହେ ଦାପ୍ରେ ହେୱାର୍ କାଣ୍କୁ ସାକ୍ତି ପାୟା ଆତାର୍ । ପାଚେ ଜିସୁ ହେୱାରିଂ ଡାଟ୍କିଜ଼ି ବଲ୍ ହିଜ଼ି ଇଚାନ୍, “ହୁଡ଼ାଟ୍, ଇ ବିସ୍ରେ ଇନେସ୍ ଇନେର୍ ପୁନ୍ୱାକା ମାନାତ୍ ।”
31 ৩১ কিন্তু তেওঁলোকে ওলাই গৈ সেই এলেকাৰ সকলো ঠাইতে এই বিষয়ে কৈ ফুৰিলে।
ମାତର୍ ହେୱାର୍ ହେବେତାଂ ହାଲ୍ଜି ଜିସୁତି କାତା ୱିଜ଼ୁ ଦେସ୍ ନିପ ସୁଣାୟ୍ କିତାର୍ ।
32 ৩২ সেই দুজন মানুহ যেতিয়া ওলাই গ’ল, সেই সময়তে কিছুমান মানুহে ভূতে পোৱা এজন বোবা লোকক যীচুৰ ওচৰলৈ আনিলে।
ହେୱାର୍ ହସି ହାନିହିଂ, ହୁଡ଼ା, ମାନାୟାର୍ ରୱାନ୍ ଗୁଲା ପୁଦା ଡୁୟାଆତାକାନିଂ ତା ତାକେ ତାହିୱାତାର୍ ।
33 ৩৩ যীচুৱে সেই ভূতক খেদোৱাৰ পাছত বোবা মানুহ জনে কথা কবলৈ ধৰিলে। ইয়াকে দেখি সকলো মানুহে আচৰিত হৈ ক’লে, “ইস্ৰায়েল দেশত আগেয়ে কেতিয়াও এনেকুৱা দেখা পোৱা নাই!”
ଆରେ, ବୁତ୍ ପିସ୍ତିଲେ, ହେ ଗୁଲା କାତା ଇଚାନ୍ । ହେବେ ମାନାୟାର୍ କାବା ଆଜ଼ି ଇଚାର୍, “ଇସ୍ରାଏଲ୍ ବିତ୍ରେପା ଏଲେଙ୍ଗ୍ ଇନାୱାଡ଼ାଂ ପା ହୁଡ଼୍ୱାତାପ୍ନା ।”
34 ৩৪ কিন্তু ফৰীচী সকলে ক’লে, “সি ভূতবোৰৰ ৰজা চয়তানৰ সহায়ত ভূতক খেদায়।”
ମାତର୍ ପାରୁସିର୍ ଇଚାର୍, “ହେ ମୁଣିକା ଗାଜା ବୁତ୍ ଉପ୍କାର୍ତାଂ ପୁଦାଂ ପିହିକିନାନା ।”
35 ৩৫ যীচুৱে সকলো নগৰ আৰু গাওঁবোৰত গৈ ইহুদী সকলৰ নাম-ঘৰবোৰত উপদেশ দিলে আৰু ৰাজ্যৰ শুভবাৰ্তা প্রচাৰ কৰিবলৈ ধৰিলে। ইয়াৰ বাহিৰেও তেওঁ সকলো ধৰণৰ ৰোগ-ব্যাধিত পৰি থকা লোক সকলক সুস্থতা দান কৰিলে।
ଇଦାଂ ପାଚେ ଜିସୁ ହେୱାର୍ତି କୁଟୁମ୍ ଇଞ୍ଜ ହିକ୍ୟା ହିଜ଼ି ରାଜିନି ନେକ୍ରିକାବୁର୍ ସୁଣାୟ୍ କିଜ଼ି ଆରି ବାରବିନି ରଗ୍ ଆରି ସବୁ ବାନି ବେମାର୍ ଉଜ୍ କିଜ଼ି ୱିଜ଼ୁ ଗାଡ଼୍, ଆରେ ନାସ୍କୁକାଂ ପ୍ଡାଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ଲାଗାତାର୍ ।
36 ৩৬ তাতে লোক সকলৰ ভিৰ দেখা পাই, তেওঁলোকৰ প্রতি যীচুৰ মৰম লাগিল; কাৰণ তেওঁলোক ৰখীয়া নোহোৱা মেৰৰ নিচিনা ক্লান্ত আৰু অসহায় আছিল।
ଆରେ, ମାନାୟାରିଂ ହୁଡ଼୍ଜି ହେୱାର୍ କାଜିଂ ହେୱାନ୍ କାର୍ମାତିଂ ରାସ୍ ଇଚାନ୍, ଇନାକିଦେଂକି ହେୱାର୍ ରାକ୍ୟାହିଲ୍ୱି ମେଣ୍ଡାଂ ଲାକେ ଉପାୟ୍ ହିଲ୍ୱି ଆରି ଜେତେକେତେ ମାଚାର୍ ।
37 ৩৭ তেতিয়া যীচুৱে তেওঁৰ শিষ্য সকলক ক’লে, “শস্য সৰহ, কিন্তু বনুৱা তাকৰ।
ହେୱାଡ଼ାଂ ଜିସୁ ଜାର୍ ଚେଲାରିଂ ଇଚାନ୍, ତାସ୍ ହିନା ବେସି ମତର୍ କାମାୟ୍ କିନାକାର୍ ଉଣା,
38 ৩৮ এই হেতুকে শস্যৰ গৰাকীৰ ওচৰত প্রার্থনা কৰা, যাতে তেওঁ নিজৰ শস্যক্ষেত্ৰলৈ বনুৱা সকলক পঠাই দিয়ে।”
ଲାଗିଂ ତା କାମାୟ୍ ବାହାତ କାମାୟ୍ କିନାକାରିଂ ପକ୍ନି କାଜିଂ କାମାୟ୍ ବାହିନି ହାଉକାର୍ ତାକେ ପାର୍ତାନା କିୟାଟ୍ ।