< মাৰ্ক 11 >

1 যেতিয়া তেওঁলোক যিৰূচালেমৰ ওচৰৰ জৈতুন পৰ্বতৰ কাষত থকা বৈৎফগী আৰু বৈথনিয়া পালে, তেতিয়া যীচুৱে নিজৰ শিষ্য সকলৰ মাজৰ দুজনক আগত পঠিয়াই দিলে;
ୟୀଶୁ ଆଡଃ ଚେଲାକ ଯୀରୁଶାଲେମ୍‌ ନାଡ଼େଃୟାନ୍‌ତେ, ଜାଇତୁନ୍‌ ବୁରୁଜାପାଃ ବେତ୍‌ଫାଗି ଆଡଃ ବେଥ୍‌ନିଆ ନାଡ଼େଃତେକ ସେଟର୍‌ୟାନା, ଇମ୍‌ତା ୟୀଶୁ ଆୟାଃ ଚେଲାକଏତେ ବାର୍‌ହଡ଼୍‌କିନ୍‌କେ ଆୟାର୍‌ତେ କୁଲ୍‌କେଦ୍‌କିନାଏ ।
2 আৰু তেওঁলোকক এই আদেশ দি ক’লে - “তোমালোকে সন্মুখৰ গাওঁখন লৈ যোৱা৷ তাত তোমালোকে সোমাওঁতেই, কোনো মানুহে কেতিয়াও নুঠা এটা গাধ পোৱালি বান্ধি থোৱা দেখিবা; সেই পোৱালিটো মোৰ বাবে আনাগৈ।
ଆଡଃ ମେତାଦ୍‌କିନାଏ, “ସାମ୍‌ନାଙ୍ଗ୍‌ରେଆଃ ହାତୁତେ ସେନଃବେନ୍, ଏନ୍‌ ହାତୁ ତେବାଃ ଇମ୍‌ତାଙ୍ଗ୍‌ଗି ନାହାଁଃ ଜାକେଦ୍‌ ଜେତାଏ ଇନିଃରେ କା ଦେଜାକାନ୍ ମିଆଁଦ୍‌ ଗାଧାହନ୍‌ ତଲାକାନ୍‌ବେନ୍ ନାମିଆଁ, ଇନିଃକେ ରାଡ଼ାଇବେନ୍ ଆଡଃ ନେତାଃ ଆଉୱିବେନ୍ ।
3 কোনোবাই যদি তোমালোকক কয়, “এইটো কিয় মেলিছা?” তেতিয়া তোমালোকে ক’বা, ‘প্ৰভুৰ ইয়াক প্ৰয়োজন আছে, আৰু তেওঁ এতিয়াই ইয়াক পুনৰ ইয়ালৈ পঠাই দিব’।”
ଜେତାଏ ହଡ଼ ଇନିଃକେ ଚିନାଃ ମେନ୍ତେବେନ୍ ରାଡ଼ାଇତାନା ମେନ୍ତେ କୁଲିବେନ୍‌ରେଦ, କାଜିୟାଇବେନ୍‌, ନିଃ'ତାଃରେ ପ୍ରାଭୁଆଃ କାମିମେନାଃ, ଆଡଃ ହୁଡିଙ୍ଗ୍‌ତାୟମ୍‌ତେ କୁଲ୍‌ରୁହାଡ଼୍‌ତାଇୟା ।”
4 তেতিয়া তেওঁলোকে গৈ, দুৱাৰৰ বাহিৰত মুকলি বাটত বান্ধি থোৱা এটা গাধ পোৱালি পাই সেইটো মেলিলে।
ଇନ୍‌କିନ୍‌ ସେନଃୟାନାକିନ୍‌ ଆଡଃ ରାଚା ଦୁଆର୍‌ତାଃ ବାହାରିରେ ମିଆଁଦ୍‌ ଗାଧାହନ୍‌ ତଲାକାନ୍‌କିନ୍ ନାମ୍‌କିୟାଃ । ଇନିଃକେକିନ୍‌ ରାଡ଼ାଇ ଇମ୍‌ତା,
5 এনেতে, তাত থিয় হৈ থকা লোক সকলে ক’লে, “তোমালোকে গাধ পোৱালি মেলি কি কৰা?”
ଏନ୍ତାଃରେ ତିଙ୍ଗୁଆକାନ୍‌ ହଡ଼କ କୁଲିକେଦ୍‌କିନା, “ଗାଧାହନ୍‌କେ ଚିନାଃ ମେନ୍ତେବେନ୍ ରାଡ଼ାଇତାନା?”
6 তাতে তেওঁলোকে যীচুৱে কোৱাৰ দৰে লোক সকলক কোৱাত, লোক সকলে গাধ পোৱালিটো আনিবলৈ তেওঁলোকক এৰি দিলে।
ଇନ୍‌କିନ୍‌ଦ ୟୀଶୁ କାଜିୟାଦ୍‌କିନ୍ ଲେକାକିନ୍‌ କାଜିରୁହାଡ଼ାଦ୍‌କଆ, ଏନ୍ତେ ଇନ୍‌କୁ ଇନ୍‌କିନ୍‌କେ ରାଡ଼ା ରିକାଦ୍‌କିନାକ ।
7 পাছত শিষ্য দুজনে সেই গাধ পোৱালিটো যীচুৰ ওচৰলৈ আনিলে আৰু তাৰ ওপৰত তেওঁলোকৰ কাপোৰ পাৰি দিলে৷ পাছত তাৰ ওপৰত তেওঁ বহিল।
ଗାଧାହନ୍‌କେ ଇନ୍‌କିନ୍‌ ୟୀଶୁତାଃକିନ୍ ଆଉକିୟା, ଆଡଃ ଗାଧା ଚେତାନ୍‌ରେ ଆକିନାଃ ଲିଜାଃକିନ୍ ଆଟେଦ୍‌କେଦା, ଆଡଃ ୟୀଶୁ ଇନିଃରେ ଦୁବ୍‌ୟାନାଏ ।
8 অনেকে নিজৰ নিজৰ কাপোৰবোৰ পথত পাৰি দিলে, আৰু কিছুমানে পথাৰৰ পৰা ডাল-পাত আদি কাটি আনি পথত পাৰি দিলে।
ପୁରାଃ ହଡ଼କ ୟୀଶୁକେ ମାଇନି ନାଗେନ୍ତେ ଆକଆଃ ଲିଜାଃ ହରାହରାକ ବିଲ୍‌ଇଦି ତାଇକେନା; ଏଟାଃକଦ, ପିଡ଼ିକଏତେ ହୁଡିଙ୍ଗ୍‌ ଢାଉଡ଼ା ମାଆଃ ଆଉକେଦ୍‌ତେ, ହରାହରାକ ଆଟେଦ୍ଇଦି ତାଇକେନା ।
9 যি সকল লোক তেওঁৰ আগে-পাছে গৈছিল আৰু যি সকলে তেওঁক অনুসৰণ কৰিছিল, তেওঁলোকে ৰিঙিয়াই ক’বলৈ ধৰিলে, ‘জয়! জয়! যি জন প্ৰভুৰ নামেৰে আহিছে, তেওঁ ধন্য;
ୟୀଶୁଆଃ ଆୟୁର୍‌ ତାୟମ୍‌ରେ ସେନଃତାନ୍‌ ଗାଦେଲ୍‌ ହଡ଼କ କାଉରିକେଦାଃ, “‘ହୋଶାନ୍ନା’ ପାର୍‌ମେଶ୍ୱାର୍‌ଆଃ ମାନାରାଙ୍ଗ୍‌ ହବାଅଃକା, ପ୍ରାଭୁଆଃ ନୁତୁମ୍‌ତେ ହିଜୁଃନିଃ ଧାଇନ୍‌ ହବାଅଃକାଏ ।
10 ১০ আৰু আমাৰ ওপৰ-পিতৃ দায়ুদৰ যি ৰাজ্য আহিছে, সেই জন ধন্য! উৰ্দ্ধলোকত জয়ধ্বনি হওক’।
୧୦ଆବୁଆଃ ପୁର୍‌ଖାଆପୁ ଦାଉଦ୍‌ଆଃ ହିଜୁଃତାନ୍‌ ରାଇଜ୍‌ ଧାଇନ୍‌ ହବାଅଃକା, ସାଲାଙ୍ଗିଉତାର୍‌ ଠାୟାଦ୍‌ରେ ପାର୍‌ମେଶ୍ୱାର୍‌ରାଃ ହୋଶାନ୍ନା ହବାଅଃକା” ମେନ୍ତେକ କାଉରିକେଦାଃ ।
11 ১১ এইদৰে যীচু যিৰূচালেমত প্ৰৱেশ কৰিলে আৰু মন্দিৰ এলেকাত সোমাল। তাৰ পাছত তেওঁ চাৰিওফালে ঘূৰি সকলোবোৰ চালে। এইদৰে পলম হোৱাত সন্ধিয়া হৈ আহিল, পাছত তেওঁ বাৰ জন শিষ্যৰ সৈতে বৈথনিয়া গাওঁলৈ ওলাই গ’ল।
୧୧ୟୀଶୁ ଯୀରୁଶାଲେମ୍‌ତେ ତେବାଃୟାନ୍‌ଚି ମାନ୍ଦିର୍‌ ଅଡ଼ାଃରେ ବଲୟାନାଏ ଆଡଃ ଇନିଃ ସବେନାଃ ନେଲ୍‌ ବାଡ଼ାକେଦ୍‌ଚି ସିଙ୍ଗିହାସୁରଃତାନ୍ ଇମ୍‌ତା ବାରାଝାନ୍‌ ଚେଲାକଲଃ ବେଥ୍‌ନିଆତେ ସେନଃୟାନାଏ ।
12 ১২ পাছদিনা খন তেওঁলোক বৈথনিয়া গাওঁৰ পৰা ঘুৰি আহোতে, তেওঁৰ ভোক লাগিল।
୧୨ଏଟାଃ ହୁଲାଙ୍ଗ୍‌ ୟୀଶୁ ଆୟାଃ ଚେଲାକଲଃ ବେଥ୍‌ନିଆଏତେ ରୁହାଡ଼୍‌ ଇମ୍‌ତା, ୟୀଶୁକେ ରେଙ୍ଗେଃକିୟା ।
13 ১৩ তেতিয়া তেওঁ দুৰৈৰ পৰা, পাতে সৈতে এজোপা ডিমৰু গছ দেখি, ফল পোৱাৰ আশাত তালৈ গ’ল; কিন্তু ওচৰ পোৱাত পাতৰ বাহিৰে একো নাপালে; কিয়নো সেই সময় ডিমৰুৰ ফল দিয়া বতৰ নাছিল।
୧୩ସାଙ୍ଗିନ୍‌ରେ ଇନିଃ ସାକାମାକାନ୍‌ ମିଆଁଦ୍‌ ଲଆଦାରୁକେ ନେଲ୍‌କେଦ୍‌ତେ, ଏନ୍‌ରେ ଜ'କଇଙ୍ଗ୍‌ ନାମେଜାଃ ମେନ୍ତେ ଏନ୍ତାଃତେ ସେନଃୟାନା । ମେନ୍‌ଦ ତେବାଃୟାନ୍‌ଚି ଏନାରେ ସାକାମ୍‌ ବିଡ଼ାଙ୍ଗ୍‌ ନାମ୍‌କେଦାଏ ଆଡ଼ାଃ ଜ କାଏ ନାମ୍‌କେଦାଃ, ଚିୟାଃଚି ଇମ୍‌ତା ଲଆ ଜ'ସାହା କା ତାଇକେନା ।
14 ১৪ তেতিয়া তেওঁ মাত লগাই সেই গছক ক’লে, “এতিয়াৰ পৰা কোনেও তোৰ ফল কোনো কালে নাখাওঁক।” তেওঁৰ শিষ্য সকলে, তেওঁ কি ক’লে শুনিলে। (aiōn g165)
୧୪ଏନ୍ତେ, “ଆମାଃ ଜ ଆଡଃ ଜେତାଏ ହଡ଼ ଚିଉଲାଅ ଆଲକାଏ ଜମେକା” ମେନ୍ତେ ଲଆ ଦାରୁକେ କାଜିକେଦା । ଆଡଃ ଚେଲାକତାୟାଃ ଏନ୍‌ କାଜିକ ଆୟୁମ୍‌କେଦା । (aiōn g165)
15 ১৫ পাছত তেওঁলোক যিৰূচালেম আহি পোৱাত, যীচুৱে মন্দিৰৰ এলেকাত সোমাই মন্দিৰত বেচা-কিনা কৰা সকলক বাহিৰ কৰিবলৈ ধৰিলে; আৰু ধন সলোৱা সকলৰ মেজ, আৰু কপৌ বেচাবোৰৰ আসন লুটিয়াই পেলালে;
୧୫ଯୀରୁଶାଲେମ୍‌ତେ ତେବାଃୟାନ୍‌ଚି, ୟୀଶୁ ମାନ୍ଦିର୍‌ ଅଡ଼ାଃତେ ବଲୟାନାଏ, ଆଡଃ ଏନ୍ତାଃରେ ଦାଣେଁନାଙ୍ଗ୍‌ ଜାଁତୁକକେ କିରିଙ୍ଗ୍‌ ଆଖ୍‌ରିଙ୍ଗ୍‌ ତାନ୍‌କକେ ହାର୍‌ଅଡଙ୍ଗ୍‌ ଏଟେଦ୍‌କେଦ୍‌ଆଏ । ପାଏସା ଭାଞ୍ଜାଅତାନ୍‌କଆଃ ମେଜ୍‌କ ଆଡଃ ଦୁଦୁମୁଲ୍‌ ଆଖ୍‌ରିଙ୍ଗ୍‌ ତାନ୍‌କଆଃ ଦୁବ୍‌ତେୟାଃକ ଉଦୁର୍‌ବାଟିକେଦାଏ ।
16 ১৬ তেওঁ মন্দিৰৰ মাজেদি কোনো লোকক বেচা-কিনা কৰিবলৈ একো পাত্ৰ লৈ যাব নিদিলে।
୧୬ଆଡଃ ମାନ୍ଦିର୍‌ ଅଡ଼ାଃରାଃ ବାହାରି ରାଚା ଥାଲା ଥାଲାତେ କିରିଙ୍ଗ୍‌ ଆଖ୍‌ରିଙ୍ଗ୍‌ତେଆଃକ ସାବ୍‌କେଦ୍‌ତେ ଜେତାଏକେୟ କାଏ ସେନ୍ ପାରମ୍‌ ଇଚିକେଦ୍‌କଆ ।
17 ১৭ তেওঁ উপদেশ দি তেওঁলোকক ক’লে, “এনেদৰে লিখা নাই নে?, ‘যে মোৰ ঘৰক সকলো জাতিৰ বাবে প্ৰাৰ্থনাৰ ঘৰ বোলা যাব? কিন্তু তোমালোকে তাক ডকাইতৰ গুহাকৰিলা’।”
୧୭ଏନ୍ତେ ଇନ୍‌କୁକେ ଇତୁତାନ୍‌ଲଃ ମେତାଦ୍‌କଆଏ, ନେଆଁଁ ଅଲାକାନା, “ଆଇଁୟାଃ ଅଡ଼ାଃ ଦିଶୁମ୍‌ରାଃ ସବେନ୍‌ ଜାତିକ ନାଗେନ୍ତେ ବିନ୍ତିଅଡ଼ାଃ ନୁତୁମଃଆ ମେନ୍‌ଦ ଆପେ ନେଆଁଁକେ କୁମ୍ବୁଡ଼ୁକଆଃ ତାଇନଃ ଠାୟାଦ୍‌ପେ ବାଇୟାକାଦା ।”
18 ১৮ এই কথা শুনি, প্ৰধান পুৰোহিত আৰু বিধানৰ অধ্যাপক সকলে তেওঁক কেনেকৈ বধ কৰিব পাৰে, তাৰ উপায় বিচাৰিব ধৰিলে৷ কিন্তু তেওঁলোকে তেওঁলৈ ভয় কৰিলে কাৰণ গোটেই লোক সমূহে তেওঁৰ উপদেশত বিস্ময় মানিছিল।
୧୮ମୁଲ୍‌ ଯାଜାକ୍‌କ ଆଡଃ ଆଇନ୍‌ ଇତୁକ, ଏନା ସବେନ୍‌ ଆୟୁମ୍‌କେଦ୍‌ତେ, ୟୀଶୁକେ ଚିଲ୍‌କାକ ଗଜିୟା ମେନ୍ତେ ହରାକ ଦାଣାଁଁବାଡ଼ାକେଦାଃ । ସବେନ୍‌ ହଡ଼କଦ ୟୀଶୁଆଃ ଇନିତୁରେ ଆକ୍‌ଦାନ୍ଦାଅୟାନା ମେନ୍ତେ ଇନ୍‌କୁ ଇନିଃକେ ବରଆଇତାନ୍‌କ ତାଇକେନା ।
19 ১৯ আৰু সন্ধিয়া হ’লেই তেওঁলোক নগৰৰ বাহিৰলৈ ওলাই গৈছিল।
୧୯ସିଙ୍ଗିହାସୁର୍‌ୟାନ୍‌ଚି ୟୀଶୁ ଆୟାଃ ଚେଲାକଲଃ ଅଡଙ୍ଗ୍‌କେଦ୍‌ତେ ସାହାର୍‌ଏତେ ସେନଃୟାନାଏ ।
20 ২০ ৰাতিপুৱা তেওঁলোকে সেই বাটেদি আহোতে, সেই ডিমৰু গছজোপা শিপাই সৈতে শুকাই যোৱা দেখিলে।
୨୦ଏଟାଃ ହୁଲାଙ୍ଗ୍‌ ସେତାଃ ଇଦାନ୍‌ତେ ହରାରେ ସେନଃ ଇମ୍‌ତା ଇନ୍‌କୁ ଲଆଦାରୁକେକ ନେଲ୍‌କେଦା । ଏନା ବୁଟାଏତେ ଚୁଟି ଜାକେଦ୍‌ ରହଡ଼୍‌ ଗଜାକାନ୍‌ ତାଇକେନା ।
21 ২১ তেতিয়া পিতৰৰ মনত পৰিল আৰু তেওঁ যীচুক ক’লে, “ৰব্বি, চাওক! আপুনি শাও দিয়া ডিমৰু গছজোপা শুকাই গ’ল।”
୨୧ପାତ୍‌ରାସ୍‌ ସିଦାହୁଲାଙ୍ଗ୍‌ରାଃ କାଜି ପାହାମ୍‌କେଦ୍‌ତେ ମେତାଇୟାଏ “ନେଲେମେ, ହେ ଗୁରୁ, ଆମ୍‌ ସାର୍‌ପାଅଲେଦ୍ ଲଆଦାରୁ ରହଡ଼୍‌କାନା ।”
22 ২২ যীচুৱে উত্তৰ দি তেওঁলোকক ক’লে, “তোমালোকে ঈশ্বৰত বিশ্বাস ৰাখা;
୨୨ୟୀଶୁ ଚେଲାକକେ କାଜିରୁହାଡ଼ାଦ୍‌କଆଏ, “ପାର୍‌ମେଶ୍ୱାର୍‌ରେ ବିଶ୍ୱାସ୍‌ ଦହେପେ ।”
23 ২৩ মই তোমালোকক স্বৰূপকৈ কওঁ, যি কোনোৱে এই পৰ্বতটোক যদি কয়, ইয়াৰ পৰা উঠি সাগৰত পৰ গৈ, আৰু মনত সন্দেহ নকৰি যি জনে কয় আৰু তেওঁ যদি সেয়ে ঘটিব বুলি বিশ্বাস কৰে, তেনেহলে তেওঁলৈ ঈশ্বৰে সেয়ে সিদ্ধ কৰিব।
୨୩ସାର୍‌ତିଗି କାଜିୟାପେ ତାନାଇଙ୍ଗ୍‌, “ଜେତାଏ ହଡ଼ ନେ ବୁରୁକେ, ମାର୍‌ ବିରିଦ୍‌ମେ ଆଡଃ ଦରେୟାରେ ଉୟୁଗଃମେ ମେନ୍ତେ କାଜିରେ, ଆଡଃ ମନ୍‌ରେ କାଏ ଆଡ଼ାଃଉଡ଼ୁଃରେ ଆଡଃ ଇନିଃ ଆସିତେୟାଃ ସାର୍‌ତିଗି ହବାଅଆଃ ମେନ୍ତେ ବିଶ୍ୱାସେରେଦ, ଇନିଃ ସାନାଙ୍ଗ୍‌ତାନ୍‌ଲେକା ହବାଅଆଃ ।
24 ২৪ এই হেতুকে মই তোমালোকক কওঁ, তোমোলোকে প্ৰাৰ্থনা কৰি যি যি খোজা, সেই সকলোকে পালোঁ বুলি বিশ্বাস কৰা; তেতিয়াহে পাবা,
୨୪ଏନାମେନ୍ତେ କାଜିୟାପେ ତାନାଇଙ୍ଗ୍‌, ବିନ୍ତି ଇମ୍‌ତା ଜେତ୍‌ନାଃପେ ଆସିଆ, ଏନ୍‌ ସବେନାଃ ନାମାକାଦାଃଲେ ମେନ୍ତେପେ ବିଶ୍ୱାସେରେଦ, ଆସିତେୟାଃ ସବେନାଃପେ ନାମେୟା ।
25 ২৫ আৰু স্বৰ্গত থকা তোমালোকৰ পিতৃয়ে যাতে তোমালোকৰো অপৰাধ ক্ষমাকৰিব, সেই বাবে তোমালোকে প্ৰাৰ্থনা কৰিবলৈ থিয় হওতে, যদি কাৰোবাৰ বিৰুদ্ধে তোমালোকৰ কিবা কবলগীয়া থাকে, তেনেহলে তেওঁক নিশ্চয় ক্ষমা কৰা।
୨୫ଆଡଃ ବିନ୍ତି ନାଗେନ୍ତେପେ ତିଙ୍ଗୁନ୍‌ରେ ଜେତା ହଡ଼ଆଃ ବିରୁଧ୍‌ରେ ଜେତ୍‌ନାଃ ଆପେୟାଃ ଗୁହ୍ନାଁଁ ମେନାଃରେଦ, ଇନିଃକେ ଏନା ଛାମାଇପେ, ଏନାରେ ଆପେୟାଃ ସିର୍ମାରେନ୍‌ ଆପୁ ଆପେକେୟଗି ଛାମାପେୟା ।
26 ২৬ কিন্তু তোমালোকে যদি ক্ষমা নকৰা, তেনেহলে তোমালোকৰ স্বৰ্গত থকা পিতৃয়েও তোমালোকৰ অপৰাধ ক্ষমা নকৰিব৷”
୨୬ମେନ୍‌ଦ ଆପେ କାପେ ଛାମାଇରେଦ, ଆପେୟାଃ ସିର୍ମାରେନ୍‌ ଆପୁହଁ ଆପେୟାଃ ପାପ୍‌ କାଏ ଛାମାଏଆ ।”
27 ২৭ এইদৰে তেওঁলোক আকৌ যিৰূচালেমলৈ আহিল৷ এনেতে যীচুৱে তেওঁ মন্দিৰত ফুৰোতে, প্ৰধান পুৰোহিত, বিধানৰ অধ্যাপক, আৰু পৰিচাৰক সকল তেওঁৰ ওচৰলৈ আহি সুধিলে,
୨୭ୟୀଶୁ ଆଡଃ ଚେଲାକ ଆଡଃଗି ଯୀରୁଶାଲେମ୍‌ତେ ହିଜୁଃୟାନାକ । ମାନ୍ଦିର୍‌ଅଡ଼ାଃରେ ୟୀଶୁ ସେନ୍‌ବାଡ଼ାତାନ୍ ଦିପିଲିରେ, ମୁଲ୍‌ ଯାଜାକ୍‌କ, ଆଇନ୍‌ ଇତୁକ ଆଡଃ ପ୍ରାଚିନ୍‌କ ଇନିଃତାଃତେକ ହିଜୁଃୟାନା ।
28 ২৮ “আপুনি কি ক্ষমতাৰে এইবোৰ কৰিছে বা এইবোৰ কৰিবলৈ কোনে এই ক্ষমতা আপোনাক দিলে?”
୨୮ଆଡଃ, ଇନ୍‌କୁ କୁଲିକିୟାଃକ, “ଆମ୍‌ ଅକ ଆକ୍‌ତେୟାର୍‌ତେ ନେଆଁଁକମ୍‌ ରିକାତାନା? ନେ କାମିକ ରିକାନାଗେନ୍ତେ ଅକଏ ନେ ଆକ୍‌ତେୟାର୍‌ ଏମାକାଦ୍‌ମେଆ?”
29 ২৯ তেতিয়া যীচুৱে তেওঁলোকক ক’লে, “মই আপোনালোকক এটা কথা সোধো, আপোনালোকে মোক উত্তৰ দিয়ক; তেতিয়াহে মই কি ক্ষমতাৰে এইবোৰ কৰিছোঁ সেই বিষয়ে আপোনালোকক ক’ম।
୨୯ୟୀଶୁ ଇନ୍‌କୁକେ କାଜିରୁହାଡ଼ାଦ୍‌କଆଏ, “ଆଇଙ୍ଗ୍‌ହଁ ମିଆଁଦ୍‌ କାଜିଙ୍ଗ୍‌ କୁଲିପେୟା, ଏନା ଉଦୁବାଇଙ୍ଗ୍‌ପେ, ଏନ୍ତେ ଆଇଙ୍ଗ୍‌ହଁ ଅକ ପେଡ଼େଃତେ ନେଆଁଁକଇଙ୍ଗ୍‌ ରିକାତାନା, ଏନାଇଙ୍ଗ୍‌ ଉଦୁବାପେୟା ।
30 ৩০ ‘যোহনৰ বাপ্তিস্ম স্বৰ্গৰ পৰা নে মানুহৰ পৰা হৈছিল’? মোক উত্তৰ দিয়ক।”
୩୦ଯୋହାନ୍‌ଆଃ ବାପ୍ତିସ୍ମା ସିର୍ମାରେନ୍‌ ପାର୍‌ମେଶ୍ୱାର୍‌ତାଃଏତେ ଚି ମାନୱାତାଃଏତେ ତାଇକେନା? ନେଆଁଁ, ମାର୍‌ କାଜିୟାଇଙ୍ଗ୍‌ପେ ।”
31 ৩১ তেতিয়া তেওঁলোকে পৰস্পৰে কোৱা-মেলা আৰু যুক্তি-তৰ্ক কৰি ক’লে, ‘স্বৰ্গৰ পৰা বুলি যদি কওঁ, তেনেহলে তেওঁত কিয় বিশ্বাস নকৰিলা, তেওঁ এনেকৈ ক’ব।
୩୧ଇନ୍‌କୁ ଆକ ଆକରେକ କାପ୍‌ଜିୟାନା, “ଆବୁ ନେ କାଜିରେ ଚିନାଃବୁ କାଜିରୁହାଡ଼ିୟା? ‘ସିର୍ମାରେନ୍‌ ପାର୍‌ମେଶ୍ୱାର୍‌ତାଃଏତେ’ ମେନେରେଦ, ଇନିଃ ‘ଚିକାନାଙ୍ଗ୍‌ ଯୋହାନ୍‌ରେ କାପେ ବିଶ୍ୱାସ୍‌କେଦା’ ମେତାବୁଆଏ?”
32 ৩২ কিন্তু মানুহৰ বুলি ক’ম নে?’ তেওঁলোকে মানুহবোৰলৈ ভয় কৰিলে, কিয়নো সকলোৱে যোহনক স্বৰূপেই এজন ভাববাদী বুলি মানিছিল।
୩୨ମେନ୍‌ଦ ମାନୱାକତାଃଏତେ ମେନ୍ତେ କାଜିନାଙ୍ଗ୍‌ ବରକେଦାଃକ ଚିୟାଃଚି, ଇନ୍‌କୁ ହଡ଼କକେ ବର ତାଇକେନାକ, ଚିୟାଃଚି ସବେନ୍‌ ହଡ଼କ ଯୋହାନ୍‌ ଆୟାର୍‌କାଜିନିଃ ତାନିଃ ମେନ୍ତେ ମାନାତିଙ୍ଗ୍‌ଇ ତାଇକେନାକ ।
33 ৩৩ পাছে তেওঁলোকে যীচুক উত্তৰ দি ক’লে, “আমি নাজানো।” তাতে যীচুৱেও তেওঁলোকক ক’লে, “মই কি ক্ষমতাৰে এইবোৰ কৰোঁ, সেই বিষয়ে ময়ো তোমালোকক নকওঁ।”
୩୩ଏନାମେନ୍ତେ ଇନ୍‌କୁ ୟୀଶୁକେ କାଜିରୁହାଡ଼୍‌କିୟାଃକ, “ଆଲେ କାଲେ ସାରିଆଃ ।” ୟୀଶୁ ମେତାଦ୍‌କଆଏ, “ଆଇଙ୍ଗ୍‌ହଁ ଅକ ପେଡ଼େଃତେ ଏନାକଇଙ୍ଗ୍‌ ରିକାତାନା, କାଇଙ୍ଗ୍‌ ଉଦୁବାପେୟା ।”

< মাৰ্ক 11 >