লূক 19
ତିକ୍କି ଜିସୁନ୍ ଜିରିଓନ୍ ଗନ୍ଲେ ତିଗଡ୍ ଜିରେନ୍ ।
ଆରି ଗିୟ୍ବା, ଜକିଅ ଗାମ୍ଲେ ଅବୟ୍ ମନ୍ରାନ୍ ଡକୋଏନ୍, ଆନିନ୍ ଅବୟ୍ ସୋଡ଼ା ପାନୁବେଡ୍ମର୍ ଆରି ଗମାଙ୍ମର୍ ।
3 ৩ তেওঁ যীচুক চাবলৈ অৰ্থাৎ যীচু নো কোন হয় জানিবৰ বাবে, তেওঁক চাবলৈ বহুত চেষ্টা কৰিলে, কিন্তু মানুহৰ ভিৰ বেছি হোৱা বাবে যীচুক দেখা নাপালে, কাৰণ তেওঁ চুটি-চাপৰ লোক আছিল।
ଜିସୁନ୍ ଆନା, ତିଆତେ ଗିୟ୍ଗିଜନ୍ ଆସନ୍ ଜକିଅନ୍ ଏରେନ୍ ଗୋଜେନ୍, ବନ୍ଡ ମନ୍ରାଞ୍ଜି ଆୟରେଡନ୍ ଡକୋଏଞ୍ଜି, ତିଆସନ୍ ଆନିନ୍ ଜିସୁନ୍ଆଡଙ୍ ଗିୟ୍ଲେ ଅଃର୍ରପ୍ତିଲୋ, ଇନିଆସନ୍ଗାମେଣ୍ଡେନ୍ ଆନିନ୍ ଡୋୟ୍ନାମର୍ ଡକୋଏନ୍ ।
4 ৪ সেয়েহে তেওঁ সকলোৰে আগত বেগাই গ’ল আৰু যি পথেৰে যীচু আহি আছিল, সেই পথৰ কাষত থকা ডিমৰু গছ এজোপাত উঠি যীচুক চাবলৈ ধৰিলে।
ତିଆସନ୍ ଆନିନ୍ ଜିସୁନ୍ଆଡଙ୍ ଗିୟ୍ଗିଜନ୍ ଆସନ୍ ଆମ୍ମୁଙ୍ଗଡ୍ ଇରେନ୍ କି ଅବୟ୍ ଲୁଆନୁବ୍ଲୋଙନ୍ ଇୟ୍ଲେ ଡାଜେ, ଇନିଆସନ୍ଗାମେଣ୍ଡେନ୍ ଜିସୁନ୍ ତି ଆ ତଙର୍ଗଡ୍ ବନ୍ ଜିର୍ତେ ।
5 ৫ পাছত যীচুৱে সেই ঠাই পাওঁতে, ওপৰলৈ চাই তেওঁক দেখি ক’লে, “হে চক্কেয়, বেগাই নামি আহা, কিয়নো মই আজি তোমাৰ ঘৰত থাকিব লাগে৷”
ଜିସୁନ୍ ତେତ୍ତେ ଅଡ଼ୋଏନ୍ କି ତୋଣ୍ଡୋନ୍ ଆଙାଙ୍ଡାଲେ ଜକିଅନ୍ଆଡଙ୍ ବରେନ୍, “ଜକିଅ, ଲପନ୍ନାୟ୍, ଇନିଆସନ୍ଗାମେଣ୍ଡେନ୍ ଲଙେ ଞେନ୍ ଅସିଂନମ୍ ଡକୋତନାୟ୍ ।”
ସିଲତ୍ତେ ଜକିଅନ୍ ଲପଲ୍ଲନ୍ ସର୍ଡାନ୍ ବାତ୍ତେ ଜିସୁନ୍ଆଡଙ୍ ଆସିଙନ୍ ଇୟ୍ଲାୟ୍ ଓରୋଙେ ।
ତିଆତେ ଗିୟ୍ଲେ ଅଡ଼୍କୋ ମନ୍ରାନ୍ ଜିସୁନ୍ଆଡଙ୍ ଡୋସେଡାଲେ ବର୍ରଞ୍ଜି, “ଗିୟ୍ବା ଆନିନ୍ ଅବୟ୍ ଇର୍ସେମରନ୍ ଆସିଂ ଡକୋନେବାନ୍ ଜିରେନ୍ନି ।”
8 ৮ তেতিয়া চক্কেয়ই প্ৰভুৰ আগত থিয় হৈ ক’লে, “হে প্ৰভু, চাওক মোৰ যি সম্পত্তি আছে, তাৰ আধাখিনি দৰিদ্ৰ লোকক দান কৰোঁ আৰু মিছা অপবাদ দি, কোনো মানুহৰ পৰা যদি কিবা লৈছোঁ, তেনেহলে তাৰ চাৰি গুণ ওভোতাই দিওঁ।”
ବନ୍ଡ ଜକିଅନ୍ ତନଙ୍ଡାଲେ ପ୍ରବୁନ୍ଆଡଙ୍ ବରେନ୍, “ଏ ପ୍ରବୁ, ଗିଜା, ଅନର୍ଜେଲୋଙ୍ଞେନ୍ ବବନ୍ତା ଞେନ୍ ଡୋଲେୟ୍ମରଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ତିୟ୍ତାଜି, ଆରି କଣ୍ଡାୟ୍ଡାଲେ ଆନ୍ନିଙ୍ ଆମଙ୍ ସିଲଡ୍ ଞେନ୍ ଇନ୍ନିଙ୍ ପାଙ୍ଲାୟ୍ ଡେନ୍, ଏତ୍ତେଲ୍ଡେନ୍ ଆନିନ୍ଆଡଙ୍ ଉଞ୍ଜିଗୁନା ଆବ୍ଡିଡ୍ଲେ ତିୟ୍ତାୟ୍ ।”
ସିଲତ୍ତେ ଜିସୁନ୍ ଜକିଅନ୍ ଆ ବର୍ନେ ବର୍ରନେ, “ଲଙେ କେନ୍ ଆସିଂଲୋଙ୍ ଅନୁରନ୍ ଅଡ଼ୋଲାୟ୍, ଇନିଆସନ୍ଗାମେଣ୍ଡେନ୍ କେନ୍ଆନିନ୍ ନିୟ୍ ଅବୟ୍ ଅବ୍ରାମନ୍ ଆ ଡାଙ୍ଗଡ଼ାଅନ୍;
ଇନିଆସନ୍ଗାମେଣ୍ଡେନ୍ ଅଙ୍ଗାତେ ଆଡ଼ଏନ୍ ତିଆତେ ସାୟ୍ଲେ ଡୋବ୍ଡୋବନ୍ ଆସନ୍ ମନ୍ରା ଡାଙ୍ଗଡ଼ାଅନନ୍ ଇୟ୍ଲାୟ୍ ।”
11 ১১ যেতিয়া লোক সকলে এইবোৰ কথা শুনি আছিল, তেতিয়া তেওঁ যিৰূচালেমৰ ওচৰ পোৱাত আৰু ঈশ্বৰৰ ৰাজ্য এতিয়াই প্ৰকাশিত হ’ব বুলি তেওঁলোকে ভাবি থকাত, তেওঁ পুনৰ এটা কথা দৃষ্টান্ত দি ক’বলৈ ধৰিলে,
ମନ୍ରାଞ୍ଜି କେନ୍ ଅଡ଼୍କୋନ୍ ଆ ବର୍ନେଜି ଆରମ୍ଡଙେଞ୍ଜି ଆଡିଡ୍ ଜିସୁନ୍ ଆରି ଅବୟ୍ ଅନବ୍ଜଙ୍ବରନ୍ ବର୍ରନେ, ଇନିଆସନ୍ଗାମେଣ୍ଡେନ୍ ଆନିନ୍ ଜିରୁସାଲମନ୍ ଆ ତୁୟାୟ୍ ଅଡ଼ୋଏନ୍ ଆରି ଇସ୍ୱରନ୍ ଆ ରାଜ୍ୟ ଲଗିୟ୍ତାରୟ୍ତେ ଗାମ୍ଲେ ଆନିଞ୍ଜି ଅବ୍ଡିସୟେଞ୍ଜି ।
ତିଆସନ୍ ଆନିନ୍ ବର୍ରନେ, “ଅବୟ୍ ମନାନ୍ନେମରନ୍ ରାଜା ତରଙ୍କୁମନ୍ ଞାଙ୍ଲେ ୟର୍ନେନ୍ ଆସନ୍ ଆନିନ୍ ଅବୟ୍ ସଙାୟ୍ ଡେସାନ୍ ଜିରେନ୍ ।
13 ১৩ তেওঁ যোৱা সময়তে তেওঁৰ দহ জন দাসক মাতি আনি, তেওঁলোকক দহ মিনা ৰূপ দি ক’লে, ‘মই আহি নোপোৱালৈকে বেপাৰ কৰিবা’
ଆନିନ୍ ଦସଜଣ ଆ କମ୍ୱାରିମରଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ଓଡ୍ଡେଡାଲେ ଡିଲେ କମ୍ୱାରିମରଞ୍ଜି ଆସିଲୋଙ୍ ତଙ୍ବୟ୍ ତଙ୍ବୟ୍ ସୁନା ଗୁଣ୍ଡାଡାବନ୍ ତିୟ୍ଲେ ବରେଞ୍ଜି, ‘ଞେନ୍ ଅଣ୍ଡ୍ରଙ୍ ୟର୍ନାଞନ୍ ଜାୟ୍ ବେପାରନାୟ୍ବା ।’
14 ১৪ কিন্তু তেওঁৰ স্বদেশীয় সকলে তেওঁক ঘিণ কৰি, তেওঁৰ পাছত দূত পঠাই কোৱালে, বোলে, ‘আমাৰ ওপৰত ৰাজত্ব কৰিবলৈ, সেই জন মানুহ আমাক নালাগে’।
ବନ୍ଡ ଆ ଡେସାମରଞ୍ଜି ଆନିନ୍ଆଡଙ୍ ଏଡ଼ୁର୍ମଡେଞ୍ଜି, ଆରି ଆନିଞ୍ଜି ଆ କଣ୍ଡୋଙ୍ଗଡନ୍ ପାଙ୍ଲଙ୍ବର୍ମରନ୍ଆଡଙ୍ ଆପ୍ପାୟ୍ଡାଲେ, ‘କେନ୍ ଆ ମନ୍ରା ଅମଙ୍ଲେନ୍ ଜିର୍ରେ ଇଆୟ୍ତୋ ରାଜାନେ କେନ୍ଆତେ ଇନ୍ଲେଞ୍ଜି ଅଃଲ୍ଲଡୟ୍ଲେନ୍’ ଗାମ୍ଲେ ବର୍ରଞ୍ଜି ।”
15 ১৫ তাৰ পাছত তেওঁ দূৰ ৰাজ্যৰ পৰা ৰাজপদ লৈ উলতি আহিল আৰু যি সকল দাসক তেওঁ ধন দি গৈছিল, তেওঁলোকক মাতি পঠালে৷ তাৰ পাছত তেওঁলোকে কি ব্যৱসায় কৰিলে; সেই বিষয়ে জানিবৰ বাবে তেওঁলোকক শুধিব ধৰিলে৷
“ତିକ୍କି ଆନିନ୍ ରାଜା ତରଙ୍କୁମନ୍ ଞାଙ୍ଲେ ୟର୍ରନ୍; ଅଙ୍ଗା କମ୍ୱାରିମର୍ଜିଆଡଙ୍ ଆନିନ୍ ଡାବ୍ବୋନ୍ ତିୟ୍ଲେ ଜିରେଞ୍ଜି, ଆନିଞ୍ଜି ଲୋଙ୍ସିଲଡ୍ ବେପାରଡାଲନ୍ ଆନା ଡିଅଙ୍ଗା ଅର୍ଜେଏନ୍ ତିଆତେ ଜନନାନ୍ ଆସନ୍, ଆନିଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ଆମଙନ୍ ଓଡ୍ଡେଲେ ଅନୋରୋଙନ୍ ଆସନ୍ ମନ୍ରାନ୍ ଆପ୍ପାୟେଞ୍ଜି ।
ସିଲତ୍ତେ ଆମ୍ମୁଙ୍ ଅବୟ୍ନେ ଜିର୍ରେ ଇୟ୍ଲାୟ୍ ବର୍ନେ, ‘ପ୍ରବୁ, ସୁନା ଗୁଣ୍ଡାଡାବ୍ନମ୍ ବାତ୍ତେ ଆରି ଦସଟା ସୁନା ଗୁଣ୍ଡାଡାବନ୍ ଅର୍ଜେଲାୟ୍ ।’
17 ১৭ তাতে তেওঁ তাক ক’লে, ‘চাবাইচ, উত্তম দাস; তুমি অতি অলপ বিষয়তে বিশ্বাসী হ’লা; তুমি দহ খন নগৰৰ ওপৰত অধিকাৰী হোৱা’।
ଆନିନ୍ କମ୍ୱାରିମରନ୍ଆଡଙ୍ ବରେନ୍, ‘ଡେଲୋ, ମନଙ୍, ଡର୍ନେ କମ୍ୱାରିମର୍, ଆମନ୍ ଅସୋୟ୍ଲୋଙନ୍ ଡର୍ନେଡମ୍, ତିଆସନ୍ ଆମନ୍ ଦସଟା ଗଡ଼ାନ୍ ପାଙା ।’
ଆରି ଅବୟ୍ନେ ଜିର୍ରେ ଇୟ୍ଲାୟ୍ ବର୍ନେ, ‘ପ୍ରବୁ, ସୁନା ଗୁଣ୍ଡାଡାବ୍ନମ୍ ବାତ୍ତେ ଆରି ମନ୍ଲୟ୍ ସୁନା ଗୁଣ୍ଡାଡାବନ୍ ଅର୍ଜେଲାୟ୍ ।’
ମନାନ୍ନେମରନ୍, ଆନିନ୍ଆଡଙ୍ ନିୟ୍ ବରେନ୍, ‘ଆମନ୍ ନିୟ୍ ମନ୍ଲୟ୍ ଗଡ଼ାନ୍ ପାଙା ।’”
“ଆରି ଅବୟ୍ନେ ଜିର୍ରେ ଇୟ୍ଲାୟ୍ ବର୍ନେ, ‘ପ୍ରବୁ, କେରେ ସୁନା ଗୁଣ୍ଡାଡାବ୍ନମ୍ ଗିଜା, ଞେନ୍ କେନ୍ଆତେ ସିନ୍ରିଲୋଙନ୍ ଜିରାଲେ ଡକ୍କୋଲାୟ୍;
21 ২১ কিয়নো আপুনি কঠিন মানুহ, যিহক থৈ যোৱা নাই, তাকে তোলে আৰু যিহক বোৱা নাই, তাকে দায়; এই হেতুকে মই আপোনালৈ ভয় কৰিলোঁ’।
ଇନିଆସନ୍ଗାମେଣ୍ଡେନ୍ ଞେନ୍ ଆମନ୍ଆଡଙ୍ ବତଙ୍ଲମ୍, ଆମନ୍ ଅବୟ୍ ରଡୋମର୍, ଅଙ୍ଗାତେ ଅଃଡ୍ଡକ୍କୋଏ, ତିଆତେ ପାଙ୍ଲେ ଜିର୍ତେ, ଆରି ଅଙ୍ଗାତେ ଅଃବ୍ବୁଡେ ତିଆତେ ଗଡ୍ତେ ।’
22 ২২ ভদ্ৰবংশীয় লোক জনে তেওঁক ক’লে, ‘হেৰ দুষ্ট দাস, তোৰ নিজৰ মুখৰ কথাৰেই তোৰ সোধ-বিচাৰ কৰিম; মই কঠিন মানুহ, যিহকে থোৱা নাই, তাকে তোলোঁ, যিহকে বোৱা নাই, তাকে দাওঁ, ইয়াকে তই জানিছিলি;
ମନାନ୍ନେମରନ୍ ଗାମେନ୍, ‘ଏ ଆଲ୍ଲେ କମ୍ୱାରିମର୍, ତଅଡ୍ନମ୍ ଆ ବର୍ନେ ବାତ୍ତେ ଆମନ୍ଆଡଙ୍ ପନ୍ସୁଆତିତମ୍ । ଞେନ୍ ଅବୟ୍ ରଡୋମର୍, ଅଙ୍ଗାତେ ଅଃଡ୍ଡକ୍କୋଆୟ୍, ତିଆତେ ପାଙ୍ଲେ ଜିର୍ତେ, ଆରି ଅଙ୍ଗାତେ ଅଃବ୍ବୁଡାୟ୍, ତିଆତେ ଗଡ୍ତାୟ୍, କେନ୍ଆତେ ଆମନ୍ ଜନା ପଙ୍?
23 ২৩ তেনেহলে কি কাৰণে মোৰ ধন মহাজনৰ হাতত নথলি? মহাজনৰ তাত থোৱা হ’লে, মই আহি সুতে সৈতে তাক উলিয়াই ললোহেঁতেন’?
ଏତ୍ତେଲ୍ଡେନ୍ ସୁନାଡାବ୍ଞେନ୍ ଇନିବା ବେଙ୍କଲୋଙନ୍ ଅଃଡ୍ଡକ୍କୋଲୋ? ଏତ୍ତେଲ୍ଡେନ୍ ଞେନ୍ ୟର୍ରନାୟ୍ ସିଲଡ୍ଲ୍ଲନ୍ ଆଅନ୍ଡାବନ୍ ବୟନ୍ ଇୟ୍ତାୟ୍ ତବ୍ନାୟ୍ ବନ୍ ।’”
“ଆରି ତେତ୍ତେ ତନଙ୍ଲେ ଆଡ୍ରକୋଲଞ୍ଜି ଆ ମନ୍ରାଜିଆଡଙ୍ ଆନିନ୍ ବରେନ୍, ‘କେନ୍ ଆମଙନ୍ ସିଲଡ୍ କେନ୍ ସୁନାଡାବନ୍ ପାଙ୍ଲେ, ଆନା ଆମଙ୍ ଦସଟା ସୁନାଡାବନ୍ ଡକୋ ଆନିନ୍ଆଡଙ୍ ଇୟ୍ ତିୟ୍ବା ।’
ସିଲତ୍ତେ ଆନିଞ୍ଜି ବର୍ରଞ୍ଜି, ‘ପ୍ରବୁ ଆମଙନ୍ ତ ଦସଟା ସୁନାଡାବନ୍ ଡକୋ!’
26 ২৬ ‘মই তোমালোকক কওঁ, যাৰ আছে, তেওঁকেই দিয়া হ’ব; কিন্তু যাৰ নাই, তেওঁৰ যি আছে, তাকো তেওঁৰ পৰা নিয়া হ’ব।
ଆନିନ୍ ଜାଲଙେଞ୍ଜି, ‘ଞେନ୍ ଆମ୍ୱେଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ବର୍ତବେନ୍, ଅଙ୍ଗା ମନ୍ରା ଆମଙ୍ ଡକୋ, ଆନିନ୍ଆଡଙ୍ ତନିୟନ୍ ଡେତେ; ବନ୍ଡ ଆନା ଆମଙ୍ ଇନ୍ନିଙ୍ ତଡ୍, ଆମଙନ୍ ଇନି ଡକୋ, ତିଆତେ ନିୟ୍ ଆମଙନ୍ ସିଲଡ୍ ପନାଙନ୍ ଡେତେ ।
27 ২৭ কিন্তু মোৰ সেই যি শত্ৰুবোৰে, সিহঁতৰ ওপৰত মই ৰাজত্ব কৰাতো নিবিচাৰিলে, সিহঁতক ইয়ালৈ আনি মোৰ আগতে বধ কৰাহঁক’।”
ବନ୍ଡ କେନ୍ ବନେରାଞେଞ୍ଜି, ଆନାଜି ଆମଙ୍ ଞେନ୍ ରାଜାନେନ୍ ଆସନ୍ ଆନିଞ୍ଜି ଅଃଲ୍ଲଡୟ୍ଲଜି, ଆନିଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ତେନ୍ନେ ଓରୋଙ୍ଡାଲେ ତେମଡ୍ଞେନ୍ ରବ୍ବୁବାଜି ।’”
ଆରି ଜିସୁନ୍ କେନ୍ ଅଡ଼୍କୋନ୍ ଆ ବର୍ନେଜି ବର୍ରନ୍ ଆନିନ୍ ଆମ୍ମୁଙ୍ଡାଲନ୍ ଜିରୁସାଲମନ୍ ଜିରେନ୍ ।
29 ২৯ পাছত তেওঁ জৈতুন পৰ্বতৰ কাষৰ বৈৎফগী আৰু বৈথনিয়া গাৱঁৰ ওচৰ পোৱাত, তেওঁ দুজন শিষ্যক এই আদেশ দি পঠিয়াই
ଆରି, ଅଙ୍ଗା ଆଡିଡ୍ ଆନିନ୍ ଜିତବୁରନ୍ ଆ ତୟ୍ତୟ୍ ବେତ୍ପାଗିନ୍ ଡ ବେତନିଆନ୍ ଆ ତୁୟାୟ୍ ଅଡ଼ୋଏନ୍, ତିଆଡିଡ୍ ଆନିନ୍ ଆ ଞଙ୍ନେମରଞ୍ଜି ଆମଙ୍ଲୋଙ୍ ସିଲଡ୍ ବାଗୁନେଆଡଙ୍ ବର୍ରେ ଆପ୍ପାୟେନ୍,
30 ৩০ ক’লে, “সন্মুখৰ গাওঁখন লৈ তোমালোক যোৱা; তাত সোমাওঁতে, কোনো মানুহে কেতিয়াও নুঠা এটা গাধ পোৱালি বান্ধি থোৱা দেখিবা; সেই পোৱালিটো মুকলি কৰি মোৰ ওচৰলৈ আনাগৈ;
“ତି ମୁକ୍କାବାବେନ୍ ଆ ସାଇ ଇୟ୍ବା, ତେତ୍ତେ ଆଗ୍ରନ୍ତେନ୍ ଆଡିଡ୍, ଆନା ଆ ଡଅଙ୍ଲୋଙ୍ ଆଙ୍ଗିୟ୍ ଆନ୍ନିଙ୍ ଅଣ୍ଡ୍ରଙ୍ ତଙ୍କୁମେ, ତିଅନ୍ତମ୍ ଅବୟ୍ ଆଅନ୍ ଗୋଡୋଁୟନ୍ ଲୁଆଡନ୍ ବାତ୍ତେ ଆତବାଡନ୍ ଇୟ୍ତେ ଏଗିଜେ; ତିଆତେ ଉଜୁୟ୍ଡାଲେ ପାଙାୟ୍ବା ।
31 ৩১ আৰু তাক কিয় মেলিছা বুলি যদি কোনোবাই তোমালোকক সুধে, তেনেহলে এইদৰে ক’বা, ‘প্ৰভুৰ ইয়াৰ প্ৰয়োজন আছে’।”
ଆରି, ଆନ୍ନିଙ୍ ଇନିବା ଏଉଜୁୟ୍ତେ ଗାମ୍ଲେ ବର୍ରବେନ୍ ଡେନ୍, ପ୍ରବୁନ୍ ଆସନ୍ କେନ୍ଆତେ ସନାୟ୍ସାୟ୍, ଗାମ୍ଲେ ଇୟ୍ ବର୍ନାବା ।”
ସିଲତ୍ତେ ଆରାପ୍ପାୟେଞ୍ଜି ଆ ମନ୍ରାଜି ଜିର୍ରେ, ଆନିନ୍ ଏଙ୍ଗାଲେ ଆନିଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ବରେଞ୍ଜି, ଏତ୍ତେଲେ ଇୟ୍ଲେ ଗିଜେଜି ।
ଆରି, ଆନିଞ୍ଜି ଆଅନ୍ ଗୋଡୋଁୟନ୍ ଆରୁଜେଞ୍ଜି ଆଡିଡ୍, ଗୋଡୋଁୟନ୍ ଆ ସାଉକାର “ଇନିବା ଆଅନ୍ ଗୋଡୋଁୟନ୍ ଏଉଜୁୟ୍ତେ” ଗାମେନ୍?
ଆନିଞ୍ଜି ଗାମେଞ୍ଜି, “ଇନିଆସନ୍ଗାମେଣ୍ଡେନ୍ ପ୍ରବୁନ୍ ଆସନ୍ କେନ୍ଆତେ ସନାୟ୍ସାୟ୍ ।”
35 ৩৫ পাছত যীচুৰ ওচৰলৈ সেই গাধ পোৱালিটো আনিলে আৰু তেওঁলোকে নিজ নিজ কাপোৰ তাৰ পিঠিত পাৰি দি, তাৰ ওপৰত যীচুক বহুৱালে;
ଆରି ଆନିଞ୍ଜି ତିଆତେ ଜିସୁନ୍ ଆମଙ୍ ପାଙ୍ଲେ ଆଅନ୍ ଗୋଡୋଁୟନ୍ ଆ ଡଅଙ୍ଲୋଙ୍ ରମ୍ମଙ୍ ରମ୍ମଙ୍ ଆ ସିନ୍ରି ବେଲ୍ଲେ ଜିସୁନ୍ ଅବ୍ତଙ୍କୁମେଞ୍ଜି ।
ଆରି, ଆନିନ୍ ଆଜିର୍ରେନ୍ ଆଡିଡ୍ ମନ୍ରାଞ୍ଜି ତଙର୍ଲୋଙନ୍ ରମ୍ମଙ୍ ରମ୍ମଙ୍ ଆ ସିନ୍ରି ବେଲେଞ୍ଜି ।
37 ৩৭ পাছত তেওঁ যিৰূচালেমৰ ওচৰ আহি পাওঁতে জৈতুন পৰ্বতৰ পৰা নামি যোৱা ঠাইত, গোটেই শিষ্য সকলে, যি যি পৰাক্ৰম কাৰ্য দেখিছিল, তাৰ কাৰণে বৰ মাতেৰে ঈশ্বৰৰ স্তুতি কৰি আনন্দ কৰিবলৈ ধৰিলে,
ଆରି ଆନିନ୍ ଆଙ୍ଗା ଜିତବୁରନ୍ ଆ ଡୁଙ୍ଡୁଙ୍ରେଙ୍ ଅଡ଼ୋଏନ୍, ତିଆଡିଡ୍ ଅଡ଼୍କୋ ଞଙ୍ନେମରଞ୍ଜି ଆଗ୍ରିଜେଞ୍ଜି ଅଡ଼୍କୋ ବୋର୍ସା କାବ୍ବାଡ଼ାନ୍ ଆସନ୍ ଆନିଞ୍ଜି ସର୍ଡାନ୍ ବାତ୍ତେ ସୋଡ଼ା ସର୍ରଙନ୍ ବାତ୍ତେ ଇସ୍ୱରନ୍ଆଡଙ୍ ଗଙ୍କେଲ୍ଲେ ବର୍ରଞ୍ଜି,
38 ৩৮ আৰু ক’লে, “প্ৰভুৰ নামেৰে যি জন ৰজা আহিছে, তেওঁ ধন্য! স্বৰ্গত শান্তি, আৰু উৰ্দ্ধলোকত মহিমা হওক!”
“ପ୍ରବୁନ୍ ଆଞୁମ୍ଲୋଙ୍ ଅଙ୍ଗା ରାଜା ଜିର୍ତାୟ୍ ଆନିନ୍ ସନେନ୍ସେନ୍ । ରୁଆଙ୍ଲୋଙନ୍ ସୟୁ ଆରି ଅଡ଼୍କୋନ୍ ସିଲଡ୍ ତୋଣ୍ଡୋନ୍ ଗନୁଗୁ ପନେମେଙ୍ ।”
39 ৩৯ তেতিয়া লোক সকলৰ মাজৰ পৰা ফৰীচী সকলৰ কোনো কোনোৱে আহি তেওঁক ক’লে, “হে গুৰু, আপোনাৰ শিষ্য সকলক ডবিয়াওক।”
ସିଲତ୍ତେ ପାରୁସିଞ୍ଜି ଆମଙ୍ଲୋଙ୍ ସିଲଡ୍ ଲାଙ୍ଲେନ୍ନେ ବର୍ରଞ୍ଜି, “ଏ ଞନଙ୍ତିୟ୍ମର୍, ଞଙ୍ନେମର୍ନମ୍ଜି ଅବ୍କଡ଼ିଙାଜି ।”
ଜିସୁନ୍ ଆନିଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ଜାଲଙେନ୍, “ଞେନ୍ ଆମ୍ୱେଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ବର୍ତବେନ୍, କେନ୍ଆନିଞ୍ଜି କଡ଼ିଙେଞ୍ଜି ଡେନ୍, ଅରେଙଞ୍ଜି ବାବ୍ବାବ୍ତଜି ।”
ଆରି, ଜିସୁନ୍ ଆଙ୍ଗା ଜିରୁସାଲମନ୍ ଆ ତୁୟାୟ୍ ଜିର୍ରାୟ୍, ତିଆଡିଡ୍ ଗଡ଼ାନ୍ ଗିୟ୍ଲେ ତିଆତେ ଆସନ୍ ୟେଲେ ବର୍ରନେ,
42 ৪২ আৰু ক’লে, “হায়! হায়! তোমাৰ এই দিনত শান্তিজনক কি, সেই বিষয়ে তুমি জনা হ’লে! কিন্তু এতিয়া তোমাৰ চকুৰ পৰা সেইবোৰ লুকুৱা হৈছে।
“ଆମନ୍, ଓଓ, ଆମନ୍ ଲଙେ ସୟୁବରଞ୍ଜି ଜନାଲମ୍ ନଙ୍! ବନ୍ଡ ନମି ତିଆତେଜି ଗନିୟ୍ଗିୟ୍ଲୋଙ୍ନମ୍ ଆସସ ଡକୋ ।
43 ৪৩ কিয়নো তোমাৰ কৃপাদৃষ্টিৰ কাল তুমি নজনা কাৰণে, যি কালত তোমাৰ শত্ৰুবোৰে তোমাৰ চাৰিওফালে গড় বান্ধি তোমাক বেৰি ধৰিব আৰু চাৰিওফালৰ পৰা তোমাক আগচি ধৰিব,
ଇନିଆସନ୍ଗାମେଣ୍ଡେନ୍ ସନାୟୁମ୍ ଡିନ୍ନାନମ୍ ଆମନ୍ ଅଃଜ୍ଜନାଲମନ୍ ଆସନ୍, ଅଙ୍ଗା ଡିନ୍ନା ବନେରାନମ୍ଜି ଆମନ୍ଆଡଙ୍ ଏର୍ରେ ପାଡ଼ିଲେ, ଅବ୍ଗେଗେଲେ ଡଙ୍ତମ୍ଜି,
44 ৪৪ সেই কালত তেওঁলোকে তোমাক আৰু তোমাৰ ভিতৰত থকা সন্তান সকলক একেলগে মাটিৰ সমান কৰিব। তোমাৰ এটা শিলৰ ওপৰত এটা শিল থাকিব নিদিব; কাৰণ তোমাৰ তত্ত্বাৱধানৰ বাবে ঈশ্বৰ যে তোমাৰ ওচৰলৈ আহিল, সেই কথা তুমি নুবুজিলা৷”
ଆରି, ଆମନ୍ ଡ ଅମଙ୍ଲୋଙ୍ନମ୍ ଡକୋନ୍, ପସିୟ୍ନମ୍ଜିଆଡଙ୍ ଅଡ଼୍କୋଞ୍ଜି ଲବଲୋଙନ୍ ଅବ୍ମାୟ୍ମାୟ୍ତଜି, ଆରି ଅମଙ୍ଲୋଙ୍ନମ୍ ଅବୟ୍ ଅରେଙନ୍ ଆରି ଅବୟ୍ ଅରେଙନ୍ ଆ ତୋଣ୍ଡୋଲୋଙ୍ ଅଃନ୍ନବ୍ଡକ୍କୋଏଜି, କେନ୍ ଅନ୍ତମ୍ ଆ ଡିନ୍ନା ଅମଙ୍ନମ୍ ଅଡ଼ୋତାୟ୍, ଇନିଆସନ୍ଗାମେଣ୍ଡେନ୍ ଅଙ୍ଗା ଆଡିଡ୍ ଇସ୍ୱରନ୍ ଆମନ୍ଆଡଙ୍ ଡୋବ୍ଡୋବନ୍ ଆସନ୍ ଇୟ୍ଲାୟ୍ ତିଆଡିଡ୍ ଆମନ୍ ଆନିନ୍ଆଡଙ୍ ଅଃନ୍ନମ୍ମଡ୍ଲୋ ।”
ଆରି ଜିସୁନ୍ ସରେବାସିଙନ୍ ଗନ୍ଲନ୍, ତମ୍ତମ୍ନେମରଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ଅମ୍ଡୁଙେଞ୍ଜି,
46 ৪৬ সিহঁতক ক’লে, “লিখা আছে, ‘মোৰ ঘৰ প্ৰাৰ্থনাৰ ঘৰ হ’ব’, কিন্তু তোমালোকে তাক ডকাইতৰ গুহা কৰিলাহঁক।”
ଆରି, ଜିସୁନ୍ ଆନିଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ବରେଞ୍ଜି, “ଡରମ୍ମ ସାସ୍ତ୍ରଲୋଙନ୍ ଆଇଡିଡନ୍ ଡକୋ ଇସ୍ୱରନ୍ ବର୍ତନେ, ‘ଅସିଂଞେନ୍ ପାର୍ତନାସିଙନ୍ ଡେତେ,’ ବନ୍ଡ ଆମ୍ୱେଞ୍ଜି ତିଆତେ ରାଉମରଞ୍ଜି ଆ ଡଲ୍ଲି ଏଏମ୍ମେଏନ୍!”
47 ৪৭ তেতিয়াৰে পৰা যীচুৱে নিতৌ সেই মন্দিৰত উপদেশ দি আছিল। তাতে প্ৰধান পুৰোহিত, বিধানৰ অধ্যাপক আৰু প্ৰধান লোক সকলে তেওঁক বধ কৰিবলৈ ছল বিচাৰিব ধৰিলে;
ଆରି ଆନିନ୍ ଡିତାନ୍ ସରେବାସିଂଲୋଙନ୍ ଞନଙନ୍ ତିୟେନ୍, ବନ୍ଡ ସୋଡ଼ା ରାଓଡ଼ାଞ୍ଜି ଡ ସାସ୍ତ୍ରିଞ୍ଜି, ଆମ୍ମୁଙ୍ଗଡ୍ମରଞ୍ଜି, ଜିସୁନ୍ଆଡଙ୍ ରନବ୍ବୁନ୍ ଆସନ୍ ଏରେଞ୍ଜି ଗୋଜେଞ୍ଜି,
48 ৪৮ কিন্তু সকলো মানুহে তেওঁৰ কথা একান্তমনে শুনি থকাত, তেওঁলোকে কি কৰিব পাৰিব, তাৰ একো নিশ্চয় কৰিব নোৱাৰিলে।
ବନ୍ଡ ଅଡ଼୍କୋ ମନ୍ରାନ୍ ଜିସୁନ୍ ଆ ଞନଙ୍ ଅମ୍ଡଙ୍ଲେ ଆଡ୍ରକୋଲଞ୍ଜି ଆନିଞ୍ଜି ଜିସୁନ୍ଆଡଙ୍ ରନବ୍ବୁନ୍ ଆସନ୍ ଇନ୍ନିଙ୍ ତଙର୍ଜା ଅଃଞାଙ୍ଲଜି ।
