< বিলাপ-গাথা 5 >

1 ১ হে যিহোৱা, আমালৈ যি ঘটিল, তাক সোঁৱৰণ কৰা। দৃষ্টি কৰা আৰু আমাৰ অপমান চোৱা।
Lembra-te, SENHOR, do que tem nos acontecido; presta atenção e olha nossa humilhação.
2 ২ আমাৰ আধিপত্য বিদেশীসকলৰ হাতলৈ গ’ল; আমাৰ ঘৰবোৰ বিজাতীয়সকলৰ অধিকাৰলৈ গ’ল।
Nossa herança passou a ser de estrangeiros, nossas casas de forasteiros.
3 ৩ আমি অনাথ আৰু পিতৃহীন হলোঁ, আমাৰ মাতৃসকল বিধৱা যেন হ’ল।
Órfãos somos sem pai, nossas mães são como viúvas.
4 ৪ আমাৰ পানী আমি ধন দি পান কৰোঁ আৰু আমাৰ খৰি আমি দাম দি কিনো।
Bebemos nossa água por dinheiro; nossa lenha temos que pagar.
5 ৫ আমাৰ তাড়নাকাৰীবোৰে আমাৰ ডিঙিত যুৱলি লগাইছে। আমি শ্ৰান্ত হলোঁ আৰু অলপো বিশ্ৰাম নাপাওঁ।
Perseguição sofremos sobre nossos pescoços; estamos cansados, mas não temos descanso.
6 ৬ আমি মিচৰীয়াহঁতৰ ফালে হাত মেলিলো, আৰু আহাৰেৰে তৃপ্ত হ’বৰ বাবে অচূৰীয়াহঁতলৈ হাতযোৰ কৰিলোঁ।
Nós nos rendemos aos egípcios e aos assírios para nos saciarmos de pão.
7 ৭ আমাৰ পূৰ্বপুৰুষসকলে পাপ কৰিলে, আৰু তেওঁলোক এতিয়া নাই, আমি তেওঁলোকৰ অপৰাধৰ ভাৰ বৈছোঁ।
Nossos pais pecaram, e não existem mais; porém nós levamos seus castigos.
8 ৮ আমাৰ ওপৰত বন্দীবোৰে শাসন কৰে, তেওঁলোকৰ হাতৰ পৰা আমাক উদ্ধাৰ কৰোঁতা কোনোৱেই নাই।
Servos passaram a nos dominar; ninguém há que [nos] livre de suas mãos.
9 ৯ আমাৰ প্ৰাণৰ সংশয়েৰেহে আমি আমাৰ আহাৰ আনো, অৰণ্যৰ তৰোৱালৰ কাৰণে,
Com risco de vida trazemos nosso pão, por causa da espada do deserto.
10 ১০ দুৰ্ভিক্ষৰ জ্বলন্ত তাপৰ কাৰণে; আমাৰ ছাল তন্দুৰৰ নিচিনাকৈ জ্বলে।
Nossa pele se tornou negra como um forno, por causa do ardor da fome.
11 ১১ শত্ৰুবোৰে চিয়োনত মহিলাসকলক বলাৎকাৰ কৰিলে, সিহঁতে যিহূদা নগৰবোৰত কুমাৰীসকলক ভ্ৰষ্টা কৰিলে।
Abusaram das mulheres em Sião, das virgens nas cidades de Judá.
12 ১২ প্ৰধান লোকসকলক হাতত ডোল লগাই ওলোমাই দিয়া হ’ল, বৃদ্ধাসকলৰ মুখক আদৰ কৰা নহ’ল।
Os príncipes foram enforcados por sua mãos; não respeitaram as faces dos velhos.
13 ১৩ ডেকাসকলে জাঁত-শিল বলে, আমাৰ লৰাসকলে খৰিৰ ভৰত উজুটি খালে।
Levaram os rapazes para moer, e os moços caíram debaixo da lenha [que carregavam].
14 ১৪ বৃদ্ধসকলে ঘৰ-দুৱাৰ ত্যাগ কৰিলে, ডেকাসকলে গানবাদ্য এৰিলে।
Os anciãos deixaram de [se sentarem] junto as portas, os rapazes de suas canções.
15 ১৫ আমাৰ মনৰ উল্লাস গ’ল; আমাৰ নাচবাগ গুচি শোক হ’ল।
Acabou a alegria de nosso coração; nossa dança se tornou em luto.
16 ১৬ আমাৰ মুৰৰ পৰা মুকুটটি খহি পৰিল! আমাৰ সন্তাপ হ’ল! কিয়নো আমি পাপ কৰিলোঁ!
Caiu a coroa de nossa cabeça; ai agora de nós, porque pecamos.
17 ১৭ এই কাৰণে আমাৰ অন্তৰ পীড়িত হ’ল, এইবোৰৰ বাবে আমাৰ চকু দুৰ্ব্বল হ’ল,
Por isso nosso coração ficou fraco, por isso nossos olhos escureceram;
18 ১৮ কিয়নো চিয়োন পৰ্ব্বতক ধংস কৰা হ’ল, তাৰ ওপৰত শিয়ালবোৰ ফুৰে।
Por causa do monte de Sião, que está desolado; raposas andam nele.
19 ১৯ হে যিহোৱা, তুমি চিৰকাললৈকে আছা, তোমাৰ সিংহাসন পুৰুষানুক্ৰমে আছে।
Tu, SENHOR, permanecerás para sempre; [e] teu trono de geração após geração.
20 ২০ তুমি চিৰকাললৈকে আমাক কিয় পাহৰিলা? আৰু ইমান কাল আমাক কিয় ত্যাগ কৰিবা?
Por que te esquecerias de nós para sempre e nos abandonarias por tanto tempo?
21 ২১ হে যিহোৱা, তোমালৈ আমাক উভতাই আনা, তেতিয়াহে আমি অনুতপ্ত হ’ম; আগৰ কালৰ নিচিনা আমাৰ দিন পুনৰায় কৰা,
Converte-nos, SENHOR, a ti, e seremos convertidos; renova o nossos dias como antes;
22 ২২ যদিহে তুমি আমাক সম্পূৰ্ণকৈ ত্যাগ কৰা নাই, আৰু আমাৰ অহিতে অতিশয় ক্ৰুদ্ধ হোৱা নাই!
A não ser que tenhas nos rejeitado totalmente, e estejas enfurecido contra nós ao extremo.

< বিলাপ-গাথা 5 >