যোব 37
Super hoc expavit cor meum, et emotum est de loco suo.
Audite auditionem in terrore vocis eius, et sonum de ore illius procedentem.
Subter omnes caelos ipse considerat, et lumen illius super terminos terrae.
4 ৪ তাৰ পাছত গাজনি মাৰে, তেওঁ নিজৰ মহৎ শব্দেৰে গৰ্জ্জন কৰে; যেতিয়া তেওঁৰ মাত শুনা যায়, তেতিয়াই তেওঁ সেইবোৰক নথমায়।
Post eum rugiet sonitus, tonabit voce magnitudinis suae, et non investigabitur, cum audita fuerit vox eius.
Tonabit Deus in voce sua mirabiliter, qui facit magna et inscrutabilia.
6 ৬ কিয়নো তেওঁ হিমক কয়, ‘তুমি পৃথিবীত পৰা’, সেইদৰে তেওঁ বৰষুণক বৰষিবলৈ কয়, ‘তীব্ৰৰূপ ধৰি বৰষুণ বৰ্ষা’।
Qui praecipit nivi ut descendat in terram, et hiemis pluviis, et imbri fortitudinis suae.
Qui in manu omnium hominum signat, ut noverint singuli opera sua.
Ingredietur bestia latibulum, et in antro suo morabitur.
Ab interioribus austri egredietur tempestas, et ab Arcturo frigus.
Flante Deo concrescit gelu, et rursum latissimae funduntur aquae.
Frumentum desiderat nubes, et nubes spargunt lumen suum.
12 ১২ গোটেই ভু-মণ্ডলত সেইবোৰে যেন তেওঁৰ আজ্ঞা অনুসাৰে কাৰ্য কৰে, এই কাৰণে সেইবোৰে তেওঁৰ পৰিচালনৰ দ্বাৰাই ঘুৰি ফুৰে।
Quae lustrant per circuitum, quocumque eas voluntas gubernantis duxerit, ad omne quod praeceperit illis super faciem orbis terrarum:
13 ১৩ তেওঁ এইবোৰ হ’বলৈ সৃষ্টি কৰে, সেয়া শাস্তিৰ বাবেই হওক, বা নিজ পৃথিবীৰ বাবেই হওক, নাইবা বিশ্বস্ততাৰ বাবেই হওক, তেওঁ তাক হ’ব দিয়ে।
Sive in una tribu, sive in terra sua, sive in quocumque loco misericordiae suae eas iusserit inveniri.
Ausculta haec Iob: sta, et considera mirabilia Dei.
Numquid scis quando praeceperit Deus pluviis, ut ostenderent lucem nubium eius?
16 ১৬ কেনেকৈ আকাশত মেঘ ভাহি থাকে, ঈশ্বৰৰ বিস্ময়কৰ কাৰ্যপ্ৰণালীবোৰ তুমি জানানে, জ্ঞানত কোন নিখুত জানানে?
Numquid nosti semitas nubium magnas, et perfectas scientias?
17 ১৭ যেতিয়া দক্ষিণ বায়ুৰ দ্বাৰাই পৃথিৱী নিস্তব্ধ হয়, তেতিয়া বস্ত্ৰ কেনেকৈ গৰম যেন বোধ হয় তুমি জানানে?
Nonne vestimenta tua calida sunt, cum perflata fuerit terra Austro?
Tu forsitan cum eo fabricatus es caelos, qui solidissimi quasi aere fusi sunt.
19 ১৯ আমি তেওঁক কি ক’ম, সেয়া আমাক জনোৱা; কিয়নো আমাৰ যুক্তিৰ উদ্দেশ্যে আমি একো উলিয়াব পৰা নাই, কাৰণ আমাৰ মন অন্ধকাৰত আচ্ছন্ন।
Ostende nobis quid dicamus illi: nos quippe involvimur tenebris.
Quis narrabit ei quae loquor? etiam si locutus fuerit homo, devorabitur.
At nunc non vident lucem: subito aer cogetur in nubes, et ventus transiens fugabit eas.
Ab Aquilone aurum venit, et ad Deum formidolosa laudatio.
23 ২৩ সৰ্ব্বশক্তিমান জনা আমাৰ তত্ত্বৰ অগম্য, তেওঁ পৰাক্ৰমত মহান; তেওঁ ন্যায় বিচাৰ আৰু ধাৰ্মিকতাৰ বিপৰীত কোনো ৰূপে নকৰে।
Digne eum invenire non possumus: magnus fortitudine, et iudicio, et iustitia et enarrari non potest.
24 ২৪ এই কাৰণে মানুহে তেওঁলৈ ভয় ৰাখে; কিন্তু যিসকল লোকে নিজৰ মনতে জ্ঞানী বুলি ভাবে, তেনেলোকলৈ তেওঁ মনোযোগ নিদিয়ে।
Ideo timebunt eum viri, et non audebunt contemplari omnes, qui sibi videntur esse sapientes.
