যোব 30
1 ১ কিন্তু এতিয়া যিবিলাকৰ বাপেকহঁতক, মোৰ মেৰৰ জাক ৰখা কুকুৰৰ লগতো থবলৈ মই হেয়জ্ঞান কৰিছিলোঁ, মোতকৈ কম বয়সীয়া সেই মানুহবিলাকে মোক হাঁহে।
“A sada, gle, podruguju se mnome ljudi po ljetima mlađi od mene kojih oce ne bih bio metnuo ni s ovčarskim psima stada svojega.
Ta što će mi jakost ruku njihovih kad im muževna ponestane snaga ispijena glađu i oskudicom.
3 ৩ সিহঁত অন্নৰ অভাৱত ভোকত ক্ষীণ হয়; সিহঁতে বহু কালৰ পৰা উচ্ছন্ন আৰু ধ্বংস হোৱা মৰুভূমি কামুৰি খায়।
Glodali su u pustinji korijenje i čestar opustjelih ruševina.
Lobodu su i s grmlja lišće brali, kao kruh jeli korijenje žukino.
Od društva ljudskog oni su prognani, za njima viču k'o za lopovima.
Živjeli su po strašnim jarugama, po spiljama i u raspuklinama.
Urlik im se iz šikarja dizao; po trnjacima ležahu stisnuti.
Sinovi bezvrijednih, soj bezimenih, bičevima su iz zemlje prognani.
Rugalicom sam postao takvima i njima sada služim kao priča!
Gnušaju me se i bježe od mene, ne ustežu se pljunut' mi u lice.
11 ১১ কিয়নো ঈশ্বৰে তেওঁৰ ধনুৰ জোঁৰ এৰি দিলে আৰু মোক দুখ দিলে; সেই কাৰণে সিহঁতে মোৰ আগত নিজ নিজ মুখৰ লাগাম পেলাই দিয়ে।
I jer On luk mi slomi i satrije me, iz usta svojih izbaciše uzdu.
12 ১২ মোৰ সোঁফালে নীহ লোকবিলাক উঠে; সিহঁতে মোৰ ভৰি ঠেলি ঠেলি দিয়ে, আৰু মোৰ বিৰুদ্ধ নিজ নিজ বিনাশক গড় নৰে।
S desne moje strane rulja ustaje, noge moje u bijeg oni tjeraju, put propasti prema meni nasiplju.
Stazu mi ruše da bi me satrli, napadaju i ne brani im nitko,
14 ১৪ গড় ভাঙি উলিওৱা বহল বাটেদি যেনেকৈ শত্ৰু আহে, সিহঁতেও তেনেকৈ আহে; সেই ভঙাইদি সোমাই সিহঁতে মোক আক্ৰমণ কৰে।
prolomom oni širokim naviru i kotrljaju se poput oluje.
15 ১৫ নানা ত্ৰাসে মোক ধৰিছে; বতাহৰ দৰে মোৰ মান-মৰ্য্যদা সেইবোৰে উড়ুৱাই নিছে; আৰু মোৰ মঙ্গল মেঘৰ নিচিনাকৈ নাইকিয়া হৈছে।
Strahote sve se okreću na mene, mojeg ugleda kao vjetra nesta, poput oblaka iščeznu spasenje.
Duša se moja rasipa u meni, dani nevolje na me se srušili.
Noću probada bolest kosti moje, ne počivaju boli što me glođu.
Muka mi je i halju nagrdila i stegla me k'o ovratnik odjeće.
U blato me je oborila dolje, gle, postao sam k'o prah i pepeo.
20 ২০ মই তোমাৰ আগত কাতৰোক্তি কৰোঁ, কিন্তু তুমি মোক উত্তৰ নিদিয়া; মই থিয় হৈ থাকোঁ, কিন্তু তুমি মোলৈ চাই থাকা মাথোন।
K Tebi vičem, al' Ti ne odgovaraš; pred Tobom stojim, al' Ti i ne mariš.
Prema meni postao si okrutan; rukom preteškom na me se obaraš.
U vihor me dižeš, nosiš me njime, u vrtlogu me olujnom kovitlaš.
Da, znadem da si me smrti predao, saborištu zajedničkom svih živih.
Al' ne pruža li ruku utopljenik, ne viče li kad padne u nevolju?
25 ২৫ দুৰ্গতিত পৰা লোকৰ নিমিত্তে মই ক্ৰন্দন নকৰিছিলোঁ নে? আৰু দীনহীনৰ নিমিত্তে মনত দুখ নাপাইছিলোঁ নে?
Ne zaplakah li nad nevoljnicima, ne sažalje mi duša siromaha?
Sreći se nadah, a dođe nesreća; svjetlost čekah, a gle, zavi me tama.
Utroba vri u meni bez prestanka, svaki dan nove patnje mi donosi.
Smrknut idem, al' nitko me ne tješi; ustajem u zboru - da bih kriknuo.
Sa šakalima sam se zbratimio i nojevima postao sam drugom.
Na meni sva je koža pocrnjela, i kosti mi je sažgala ognjica.
31 ৩১ সেই দেখি মোৰ বীণাৰ মাত শোকৰ শব্দত পৰিণত হৈছে, আৰু মোৰ বাঁহীৰ স্বৰ সলনি হৈ ক্ৰন্দনকাৰীসকলৰ মাত হৈছে।
Tužaljka mi je ugodila harfu, svirala mi glas narikača ima.
