যোব 29
Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:
Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;
3 ৩ যি কালত মোৰ মূৰৰ ওপৰত তেওঁৰ প্ৰদীপ জ্বলি আছিল, আৰু মই তেওঁৰ পোহৰৰ বলত অন্ধকাৰৰ মাজতো ফুৰিছিলোঁ, সেই কালত মই যেনেকৈ আছিলোঁ,
Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;
Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;
Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;
6 ৬ যি কালত মই গাখীৰৰ ওপৰতহে খোজ কাঢ়িছিলোঁ, আৰু শিলে মোন নিমিত্তে তেলৰ সোঁত বোৱাইছিল; মোৰ সেই পূৰ্ণ যৌৱনৰ কালত মই যেনেকৈ আছিলোঁ, তেনেকৈ এতিয়াও মই থকা হলে, কেনে ভাল আছিল!
Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;
Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.
Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.
Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.
Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.
Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,
Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.
Błogosławieństwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.
14 ১৪ মই ধাৰ্মিকতাক পিদ্ধিছিলোঁ, আৰু ধাৰ্মিকতাই মোক পিন্ধিছিল, আৰু মোৰ ন্যায়পৰায়ণতা গুণ মোৰ দমা চোলা আৰু পাগুৰিস্বৰূপ আছিল।
W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.
Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.
Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.
I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.
Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.
Korzeń mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.
Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.
Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.
Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.
23 ২৩ বৰষুণলৈ অপেক্ষা কৰাৰ দৰে সিবিলাকে মোলৈকো অপেক্ষা কৰিছিল, আৰু শেষতীয়া বৰষুণলৈ মুখ মেলাৰ দৰে সিবিলাকে মুখ মেলিছিল।
Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.
Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.
25 ২৫ মই সিবিলাকৰ নিমিত্তে পথ মনোনীত কৰি প্ৰধান হৈ বহিছিলো, আৰু সৈন্যদলৰ মাজত ৰজাৰ দৰে থাকিছিলোঁ, আৰু শোকাতুৰৰ মাজত শান্ত্বনাকাৰীৰ দৰে আছিলোঁ।
Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.
