< যোব 29 >

1 পাছত ইয়োবে আকৌ কথা উত্থাপন কৰিলে আৰু ক’লে,
Moreover Job continued his parable, and said,
2 অস, আগৰ মাহ কেইটাত, যি কালত মোৰ ওপৰত ঈশ্বৰে দৃষ্টি ৰাখিছিল,
Oh that I were as [in] months past, as [in] the days [when] God preserved me;
3 যি কালত মোৰ মূৰৰ ওপৰত তেওঁৰ প্ৰদীপ জ্বলি আছিল, আৰু মই তেওঁৰ পোহৰৰ বলত অন্ধকাৰৰ মাজতো ফুৰিছিলোঁ, সেই কালত মই যেনেকৈ আছিলোঁ,
When his candle shined upon my head, [and when] by his light I walked [through] darkness;
4 যি কালত ঈশ্বৰৰ বন্ধুতাই মোৰ তম্বু ৰাখিছিল,
As I was in the days of my youth, when the secret of God [was] upon my tabernacle;
5 সেই কালত সৰ্ব্বশক্তিমান জনা মোৰ লগত থাকিছিল, আৰু মোৰ পো-জীবিলাক মোৰ চাৰিওফালে আছিল,
When the Almighty [was] yet with me, [when] my children [were] about me;
6 যি কালত মই গাখীৰৰ ওপৰতহে খোজ কাঢ়িছিলোঁ, আৰু শিলে মোন নিমিত্তে তেলৰ সোঁত বোৱাইছিল; মোৰ সেই পূৰ্ণ যৌৱনৰ কালত মই যেনেকৈ আছিলোঁ, তেনেকৈ এতিয়াও মই থকা হলে, কেনে ভাল আছিল!
When I washed my steps with butter, and the rock poured me out rivers of oil;
7 যেতিয়া মই নগৰলৈ গৈ ৰাজদুৱাৰত উপস্থিত হৈছিলোঁ, চকত মোৰ আসন যুগুত কৰিছিলোঁ,
When I went out to the gate through the city, [when] I prepared my seat in the street!
8 তেতিয়া ডেকাসকলে মোক দেখি লুকাইছিল, আৰু বৃদ্ধসকল উঠি থিয় হৈছিল;
The young men saw me, and hid themselves: and the aged arose, [and] stood up.
9 প্ৰধান লোকসকলে কথা কবলৈ এৰি, নিজ নিজ মোখত হাত দিছিল;
The princes refrained talking, and laid [their] hand on their mouth.
10 ১০ ডাঙৰীয়াবিলাকে তালুত জিভা লগাই মনে মনে আছিল।
The nobles held their peace, and their tongue cleaved to the roof of their mouth.
11 ১১ কিয়নো লোকে কাণেৰে শুনি মোক ধন্য বুলিছিল, আৰু চকুৰে দেখি মোৰ পক্ষে সাক্ষ্য দিছিল।
When the ear heard [me], then it blessed me; and when the eye saw [me], it gave witness to me:
12 ১২ কাৰণ কাতৰোক্তি কৰা দৰিদ্ৰক মই উদ্ধাৰ কৰিছিলোঁ, আৰু সহায় নথকা পিতৃহীনক মই ৰক্ষা কৰিছিলোঁ।
Because I delivered the poor that cried, and the fatherless, and [him that had] none to help him.
13 ১৩ বিনষ্ট হবলগীয়া মানুহৰ আশীৰ্ব্বাদ মোৰ ওপৰত পৰিছিল; মই বাঁৰী তিৰোতাৰ মন উল্লাসিত কৰিছিলোঁ।
The blessing of him that was ready to perish came upon me: and I caused the widow’s heart to sing for joy.
14 ১৪ মই ধাৰ্মিকতাক পিদ্ধিছিলোঁ, আৰু ধাৰ্মিকতাই মোক পিন্ধিছিল, আৰু মোৰ ন্যায়পৰায়ণতা গুণ মোৰ দমা চোলা আৰু পাগুৰিস্বৰূপ আছিল।
I put on righteousness, and it clothed me: my judgment [was] as a robe and a diadem.
15 ১৫ মই অন্ধৰ চকু আছিলোঁ; আৰু খোৰাৰ ভৰি আছিলোঁ।
I was eyes to the blind, and feet [was] I to the lame.
16 ১৬ মই দৰিদ্ৰবিলাকৰ পিতৃ আছিলোঁ। আৰু মই চিনি নোপোৱা মানুহৰো বিচাৰ লৈছিলোঁ।
I [was] a father to the poor: and the cause [which] I knew not I searched out.
17 ১৭ মই দুৰাচাৰী লোকৰ জামু দাঁত ভাঙিছিলোঁ, আৰু তাৰ চিকাৰ তাৰ দাঁতৰ মাজৰ পৰা উলিয়াইছিলো।
And I brake the jaws of the wicked, and plucked the spoil out of his teeth.
18 ১৮ তেতিয়া মই ভাবিছিলোঁ যে, মই নিজ বাঁহত মৰিম, মোৰ দিন বালিৰ দৰে অসংখ্য হব;
Then I said, I shall die in my nest, and I shall multiply [my] days as the sand.
19 ১৯ আৰু পানী সোমাবলৈ মোৰ শিপা মুকলি হৈ থাকিব, আৰু নিয়ৰ মোৰ ডালত ওৰে ৰাতি পৰি লাগি থাকিব;
My root [was] spread out by the waters, and the dew lay all night upon my branch.
20 ২০ মোৰ নাম-মৰ্য্যদাও মোত সতেজ হৈ থকিব, আৰু মোৰ ধনু মোৰ হাতত সদায় নতুনে থাকিব।
My glory [was] fresh in me, and my bow was renewed in my hand.
21 ২১ লোকবিলাকে মোলৈ কাণ পাতি বাট চাইছিল, আৰু পৰামৰ্শ শুনিবলৈ নিমাত হৈ থাকিছিল।
Unto me [men] gave ear, and waited, and kept silence at my counsel.
22 ২২ মোৰ কথাৰ শেষত সিবিলাকৰ কোনেও উত্তৰ নকৰিছিল; মোৰ বাক্য সিবিলাকৰ ওপৰত নিয়ৰৰ দৰে পৰিছিল।
After my words they spake not again; and my speech dropped upon them.
23 ২৩ বৰষুণলৈ অপেক্ষা কৰাৰ দৰে সিবিলাকে মোলৈকো অপেক্ষা কৰিছিল, আৰু শেষতীয়া বৰষুণলৈ মুখ মেলাৰ দৰে সিবিলাকে মুখ মেলিছিল।
And they waited for me as for the rain; and they opened their mouth wide [as] for the latter rain.
24 ২৪ সিবিলাক নিৰাশ হলে মই সিবিলাকলৈ মিচিকিয়াই হাঁহিছিলোঁ, আৰু সিবিলোকে মোৰ মুখৰ দীপ্তি নোগুচালে।
[If] I laughed on them, they believed [it] not; and the light of my countenance they cast not down.
25 ২৫ মই সিবিলাকৰ নিমিত্তে পথ মনোনীত কৰি প্ৰধান হৈ বহিছিলো, আৰু সৈন্যদলৰ মাজত ৰজাৰ দৰে থাকিছিলোঁ, আৰু শোকাতুৰৰ মাজত শান্ত্বনাকাৰীৰ দৰে আছিলোঁ।
I chose out their way, and sat chief, and dwelt as a king in the army, as one [that] comforteth the mourners.

< যোব 29 >