যোব 15
Elifaz van Teman nam het woord en sprak:
Antwoordt een wijze met bluf, En blaast hij zich op met oostenwind;
3 ৩ সি জানো নিস্ফল কথাৰে যুক্তি দেখুৱায়, বা অনুপকাৰী বাক্যৰে বাদানুবাদ কৰে? তুমি হ’লে এই সকলোকে কৰিছা,
Verdedigt hij zich met beuzelpraat En met holle frasen?
Gij breekt zowaar de godsvrucht af, En verstoort de overpeinzing voor het aanschijn van God.
Daar uw schuldig geweten uw mond onderricht, En gij de taal van bedriegers kiest,
Is het uw eigen mond, die u vonnist: niet ik, Zijn het uw eigen lippen, die tegen u getuigen.
Zijt gij als eerste der mensen geboren, Nog vóór de heuvelen ter wereld gebracht;
Luistert ge toe in de raad van God, En hebt ge beslag op de Wijsheid gelegd?
Wat weet gij, wat wij niet weten, Wat begrijpt gij, wat wij niet verstaan?
Ook onder ons zijn bejaarden en grijsaards, Ouder van dagen nog dan uw vader!
11 ১১ ঈশ্বৰৰ শান্তনা-বাক্যবোৰ তোমাৰ জ্ঞানত অতি ক্ষুদ্ৰ নে? আৰু তোমাৰ লগত কৰা মৃদু আলাপ ক্ষুদ্ৰ জ্ঞান কৰিছা নে?
Zijn soms voor ú de vertroostingen Gods te gering, Het woord, met zachtheid tot u gesproken?
Hoe sleept uw hartstocht u mee, En hoe rollen uw ogen:
Dat ge uw wrevel tegen God durft keren, En zulke woorden aan uw mond laat ontglippen!
14 ১৪ মৰ্ত্ত্য নো কি যে, তেওঁ শুচি হ’ব পাৰে? তিৰোতাৰ পৰা জন্মা মনুষ্যই বা কি, তেওঁ যে ধাৰ্মিক হ’ব পাৰে?
Wat is een mens, dat hij rein zou zijn, Rechtschapen, die uit een vrouw is geboren?
Zie, zelfs op zijn Heiligen kan Hij niet bouwen, En de hemel is niet rein in zijn oog;
16 ১৬ তেনেহলে কেনেকৈ ঘৃণনীয় আৰু দুর্নীতিগ্ৰস্ত, জলৰ দৰে অপৰাধ পান কৰোঁতাই কিমান কম পৰিমানে শুচি হ’ব পাৰে।
Hoeveel minder de mens, afschuwelijk, bedorven, Die de ongerechtigheid als water drinkt!
Ik zal het u tonen, luister naar mij; Wat ik gezien heb, u gaan vertellen.
Het is hetzelfde, wat de wijzen verkonden, En wat hun vaderen hun niet hadden verborgen,
Aan wie alleen het land was geschonken, En bij wie nog geen vreemde was binnengedrongen
De goddeloze verkeert heel zijn leven in angst, De tyran al de jaren, die voor hem zijn bedongen;
Schrikgeluiden treffen zijn oren, In volle vrede stormt de plunderaar op hem af.
Hij hoopt niet eens, aan de duisternis te ontsnappen, En is bestemd voor het zwaard;
Hij wordt als een aas voor de gieren geworpen, En weet, dat sombere dagen hem wachten.
24 ২৪ ক্লেশ আৰু মনৰ তাপে তাক ভয় দেখুৱায়; যুদ্ধৰ কাৰণে সাজু হোৱা ৰজাৰ দৰে, সেই দুটাই তাক পৰাজয় কৰে।
Benauwdheid en angst grijpt hem aan, Als een koning ten aanval gereed:
Want hij heeft zijn hand tegen God opgeheven, Den Almachtige durven trotseren;
Is met trotse nek op Hem afgestormd, Met zijn zwaar beslagen rondas!
Omdat hij zijn gelaat met vet heeft bedekt, En een vetlaag gelegd op zijn lenden:
28 ২৮ আৰু সি জনশূণ্য নগৰত বাস কৰিলে; য’ত কোনো মানুহে বাস নকৰে, শিলৰ দ’ম হবলগীয়া এনে ঘৰত বসতি কৰিলে।
Daarom vestigt hij zich in verwoeste steden, In onbewoonbare huizen, die tot puin zijn vervallen;
Hij blijft niet rijk, En zijn vermogen houdt geen stand;
30 ৩০ সি আন্ধাৰৰ পৰা সাৰিব নোৱাৰিব; অগ্নি-শিখা ই তাৰ ডালবোৰ শুকুৱাব, আৰু সি তেওঁৰ মুখৰ ফুঁতে উড়ি যাব।
Zijn schaduw breidt zich niet uit op de grond, En hij ontsnapt de duisternis niet; Het vuur zal zijn loten verschroeien, De wind zijn bloesem verwaaien!
Laat hem niet op zijn gestalte vertrouwen, Hij komt bedrogen uit, ze is enkel schijn.
Zijn ranken verdorren vóór de tijd, En zijn twijgen groenen niet meer;
Hij is als de wijnstok, die zijn druiven laat vallen, En als de olijf, die zijn bloesem verliest!
Ja, de bent der goddelozen is onvruchtbaar, En het vuur verteert de tenten der omkoperij;
Ze gaan zwanger van ellende, en baren onheil, Hun schoot draagt ontgoocheling!
