যোব 14
For a mortal born of a woman [is] short lived, and full of wrath.
2 ২ তেওঁ ফুলৰ দৰে ফুলে, আৰু জঁয় পৰে; তেওঁ ছাঁৰ দৰে অলপ সময়ৰ বাবে থাকে আৰু নাইকিয়া হয়, স্থিৰ হৈ নাথাকে;
Or he falls like a flower that has bloomed; and he departs like a shadow, and can’t continue.
Hast you not taken account even of him, and caused him to enter into judgement before you?
For who shall be pure from uncleanness? not even one;
5 ৫ তেওঁৰ আয়ুসৰ দিন নিশ্চয় কৰা হ’ল, তেওঁৰ মাহৰ সংখ্যা তুমি জানি আছা, আৰু তেওঁ পাৰ হ’ব নোৱাৰাকৈ তুমি তেওঁৰ সীমা স্থাপন কৰিলা;
if even his life should be [but] one day upon the earth: and his months are numbered by him: you have appointed [him] for a time, and he shall by no means exceed [it].
6 ৬ ভাড়াতীয়লোকৰ দৰে তেওঁ নিজৰ দিন পূৰ্ণ নকৰালৈকে, তেওঁ জিৰণী পাবলৈ তুমি তেওঁৰ পৰা চকু আঁতৰাই নিয়া।
Depart from him, that he may be quiet, and take pleasure in his life, [though] as a hireling.
For there is hope for a tree, even if it should be cut down, [that] it shall blossom again, and its branch shall not fail.
For though its root should grow old in the earth, and its stem die in the rock;
it will blossom from the scent of water, and will produce a crop, as one newly planted.
But a man that has died is utterly gone; and when a mortal has fallen, he is no more.
For the sea wastes in [length of] time, and a river fails and is dried up.
12 ১২ তেনেকৈ মানুহ মৰিলে পুনৰ নুঠে, আকাশ-মণ্ডল লুপ্ত নহয়মানে তেওঁলোকে সাৰ নাপায়, আৰু তেওঁলোকক নিদ্ৰাৰ পৰা জগোৱা নহয়।
And man that has lain down [in death] shall certainly not rise again till the heaven be dissolved, and they shall not awake from their sleep.
13 ১৩ অস, তুমি মোক চিয়োলত লুকুৱাই থোৱা হ’লে, তোমাৰ ক্ৰোধ মাৰ নাযোৱালৈকে মোক গুপ্তকৈ ৰখা হলে, তুমি মোৰ কাৰণে এটা সময় নিৰূপণ কৰি, মোক সোঁৱৰণ কৰা হ’লে, কেনে ভাল আছিল! (Sheol h7585)
For oh that you had kept me in the grave, and had hidden me until your wrath should cease, and you should set me a time in which you would remember me! (Sheol h7585)
14 ১৪ যদি কোনো মানুহ মৰে, তেনেহলে তেওঁ কি পুনৰায় জীব নে? যদি জীয়ে, তেনেহলে মোৰ মুক্তিৰ দিন নহালৈকে, মই মোৰ ক্লান্তিৰ সময়খিনি বাট চায় থাকিম।
For if a man should die, shall he live [again], having accomplished the days of his life? I will wait till I exist again?
Then shall you call, and I will listen to you: but do not you reject the work of your hands.
But you have numbered my devices: and not one of my sins shall escape you?
An you have sealed up my transgressions in a bag, and marked if I have been guilty of any transgression unawares.
And verily a mountain falling will utterly be destroyed, and a rock shall be worn out of its place.
19 ১৯ পানীয়ে শিলবোৰকো ক্ষয় নিয়ায়, তাৰ ধল উঠি আহি পৃথিবীৰ মাটি খহাই লৈ যায়; সেইদৰে তুমি মানুহৰ আশাকো ভাঙি দিয়া।
The waters wear the stones, and waters falling headlong [overflow] a heap of the earth: and you destroy the hope of man.
20 ২০ তুমি তেওঁক একেবাৰে মৰমান্তিক আঘাত কৰাত, তেওঁ লোকান্তৰলৈ যায়। তুমি তেওঁৰ মুখ বিকৃত কৰি তেওঁক পঠাই দিয়া।
You drive him to an end, and he is gone: you set your face against him, and send him away;
21 ২১ তেওঁৰ পুতেকবোৰ মৰ্য্যদাৱন্ত হলেও, তেওঁ সেই বিষয়ে নাজানে; আনকি সিহঁতৰ অৱস্থা হীন হলেও, তেওঁ তাৰ বিষয়ে গম নাপায়।
and though his children be multiplied, he knows [it] not; and if they be few, he is not aware.
But his flesh is in pain, and his soul mourns.
