< পাঁচনি 20 >
1 ১ পাছত সেই হাই-উৰুমি শান্ত হোৱাত, পৌলে শিষ্য সকলক পঠিয়াই লোক সকলক উৎসাহিত কৰিলে আৰু বিদায় লৈ মাকিদনিয়ালৈ যাবৰ বাবে ওলাল।
ଇତ୍ଥଂ କଲହେ ନିୱୃତ୍ତେ ସତି ପୌଲଃ ଶିଷ୍ୟଗଣମ୍ ଆହୂଯ ୱିସର୍ଜନଂ ପ୍ରାପ୍ୟ ମାକିଦନିଯାଦେଶଂ ପ୍ରସ୍ଥିତୱାନ୍|
2 ২ পাছত সেই অঞ্চলেদি ফুৰি, বিভিন্ন কথাৰে শিষ্য সকলক উদগণি দি, তেওঁ গ্ৰীচ দেশ পালেগৈ।
ତେନ ସ୍ଥାନେନ ଗଚ୍ଛନ୍ ତଦ୍ଦେଶୀଯାନ୍ ଶିଷ୍ୟାନ୍ ବହୂପଦିଶ୍ୟ ଯୂନାନୀଯଦେଶମ୍ ଉପସ୍ଥିତୱାନ୍|
3 ৩ তাত তিনি মাহ থাকি, সমুদ্ৰ-পথেদি চিৰিয়া দেশত যাবলৈ উদ্যত হোৱাত, ইহুদী সকলে তেওঁৰ বিৰুদ্ধে চক্ৰান্ত কৰিলে৷ তেতিয়া তেওঁ মাকিদনিয়াইদি উলটি যাবলৈ সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰিলে।
ତତ୍ର ମାସତ୍ରଯଂ ସ୍ଥିତ୍ୱା ତସ୍ମାତ୍ ସୁରିଯାଦେଶଂ ଯାତୁମ୍ ଉଦ୍ୟତଃ, କିନ୍ତୁ ଯିହୂଦୀଯାସ୍ତଂ ହନ୍ତୁଂ ଗୁପ୍ତା ଅତିଷ୍ଠନ୍ ତସ୍ମାତ୍ ସ ପୁନରପି ମାକିଦନିଯାମାର୍ଗେଣ ପ୍ରତ୍ୟାଗନ୍ତୁଂ ମତିଂ କୃତୱାନ୍|
4 ৪ তাতে কিছুমান ব্যক্তিও তেওঁৰ লগত যাবলৈ ওলাল। বিৰয়া নগৰৰ পুৰ্হৰ পুতেক চোপাত্ৰ, থিচলনীকীয়াৰ আৰিষ্টাৰ্খ আৰু চিকুণ্ড, দৰ্বী নগৰৰ গায় আৰু তীমথিয়, এচিয়াৰ তুখিক আৰু ত্ৰফিম, এই কেইজন লোক এচিয়ালৈকে তেওঁৰ লগত গ’ল।
ବିରଯାନଗରୀଯସୋପାତ୍ରଃ ଥିଷଲନୀକୀଯାରିସ୍ତାର୍ଖସିକୁନ୍ଦୌ ଦର୍ବ୍ବୋନଗରୀଯଗାଯତୀମଥିଯୌ ଆଶିଯାଦେଶୀଯତୁଖିକତ୍ରଫିମୌ ଚ ତେନ ସାର୍ଦ୍ଧଂ ଆଶିଯାଦେଶଂ ଯାୱଦ୍ ଗତୱନ୍ତଃ|
5 ৫ কিন্তু এওঁলোকে আগবাঢ়ি যোৱাত, ত্রোৱাত আমালৈ ৰৈ আছিল।
ଏତେ ସର୍ୱ୍ୱେ ଽଗ୍ରସରାଃ ସନ୍ତୋ ଽସ୍ମାନ୍ ଅପେକ୍ଷ୍ୟ ତ୍ରୋଯାନଗରେ ସ୍ଥିତୱନ୍ତଃ|
6 ৬ পাছত খমিৰ নোহোৱা পিঠাৰ দিন পাৰ হৈ যোৱাত, আমি ফিলিপীৰ পৰা জাহাজেৰে যাত্রা কৰি গৈ, পাঁচ দিনত ত্রোৱাত তেওঁলোকক লগ পালোঁ; তাত সাত দিন থাকিলোঁ ৷
କିଣ୍ୱଶୂନ୍ୟପୂପୋତ୍ସୱଦିନେ ଚ ଗତେ ସତି ୱଯଂ ଫିଲିପୀନଗରାତ୍ ତୋଯପଥେନ ଗତ୍ୱା ପଞ୍ଚଭି ର୍ଦିନୈସ୍ତ୍ରୋଯାନଗରମ୍ ଉପସ୍ଥାଯ ତତ୍ର ସପ୍ତଦିନାନ୍ୟୱାତିଷ୍ଠାମ|
7 ৭ আমি যেতিয়া সপ্তাহৰ প্ৰথম দিনটোত পিঠা ভাঙিবলৈ একগোট হলোঁ; পৌলে বিশ্বাসী সকলক উপদেশ দি আছিল, পাছদিনা তেওঁ যাবলৈ সিদ্ধান্ত লোৱাত, মাজৰাতিলৈকে বক্তৃতা দি আছিল।
ସପ୍ତାହସ୍ୟ ପ୍ରଥମଦିନେ ପୂପାନ୍ ଭଂକ୍ତୁ ଶିଷ୍ୟେଷୁ ମିଲିତେଷୁ ପୌଲଃ ପରଦିନେ ତସ୍ମାତ୍ ପ୍ରସ୍ଥାତୁମ୍ ଉଦ୍ୟତଃ ସନ୍ ତଦହ୍ନି ପ୍ରାଯେଣ କ୍ଷପାଯା ଯାମଦ୍ୱଯଂ ଯାୱତ୍ ଶିଷ୍ୟେଭ୍ୟୋ ଧର୍ମ୍ମକଥାମ୍ ଅକଥଯତ୍|
8 ৮ তেতিয়া আমি গোট খোৱা সেই ওপৰৰ কোঠালিত বহু চাকি জ্বলি আছিল।
ଉପରିସ୍ଥେ ଯସ୍ମିନ୍ ପ୍ରକୋଷ୍ଠେ ସଭାଂ କୃତ୍ୱାସନ୍ ତତ୍ର ବହୱଃ ପ୍ରଦୀପାଃ ପ୍ରାଜ୍ୱଲନ୍|
9 ৯ তাতে খিড়িকীত বহি উতুখ নামেৰে এজন ডেকা ঘোৰ টোপনিত মগ্ন হোৱাত, তৃতীয় মহলাৰ পৰা তললৈ পৰিল; পাছত তেওঁক মৃত অৱস্থাত পালে।
ଉତୁଖନାମା କଶ୍ଚନ ଯୁୱା ଚ ୱାତାଯନ ଉପୱିଶନ୍ ଘୋରତରନିଦ୍ରାଗ୍ରସ୍ତୋ ଽଭୂତ୍ ତଦା ପୌଲେନ ବହୁକ୍ଷଣଂ କଥାଯାଂ ପ୍ରଚାରିତାଯାଂ ନିଦ୍ରାମଗ୍ନଃ ସ ତସ୍ମାଦ୍ ଉପରିସ୍ଥତୃତୀଯପ୍ରକୋଷ୍ଠାଦ୍ ଅପତତ୍, ତତୋ ଲୋକାସ୍ତଂ ମୃତକଲ୍ପଂ ଧୃତ୍ୱୋଦତୋଲଯନ୍|
10 ১০ তেতিয়া পৌলে নামি গৈ তাৰ গাত পৰি আকোঁৱালি ধৰি কলে, “আপোনালোকে কন্দা-কটা নকৰিব; কিয়নো এওঁৰ শৰীৰত প্ৰাণ আছে।”
ତତଃ ପୌଲୋଽୱରୁହ୍ୟ ତସ୍ୟ ଗାତ୍ରେ ପତିତ୍ୱା ତଂ କ୍ରୋଡେ ନିଧାଯ କଥିତୱାନ୍, ଯୂଯଂ ୱ୍ୟାକୁଲା ମା ଭୂତ ନାଯଂ ପ୍ରାଣୈ ର୍ୱିଯୁକ୍ତଃ|
11 ১১ ইয়াৰ পাছত তেওঁ ওপৰলৈ গৈ পিঠা ভাঙি খালে আৰু বহু সময়লৈকে, অৰ্থাৎ ৰাতিপুৱালৈকে কথোপকথন কৰি কৰি, তেওঁলোকৰ ওচৰৰ পৰা এইদৰে গলগৈ।
ପଶ୍ଚାତ୍ ସ ପୁନଶ୍ଚୋପରି ଗତ୍ୱା ପୂପାନ୍ ଭଂକ୍ତ୍ୱା ପ୍ରଭାତଂ ଯାୱତ୍ କଥୋପକଥନେ କୃତ୍ୱା ପ୍ରସ୍ଥିତୱାନ୍|
12 ১২ পাছত তেওঁলোকে সেই ল’ৰাক জীয়াই উঠা দেখি, অতি সান্ত্বনা পালে।
ତେ ଚ ତଂ ଜୀୱନ୍ତଂ ଯୁୱାନଂ ଗୃହୀତ୍ୱା ଗତ୍ୱା ପରମାପ୍ୟାଯିତା ଜାତାଃ|
13 ১৩ পাছত আমি আগবাঢ়ি গৈ পৌলক আঃচ নগৰত তুলি লোৱাৰ মনোভাবেৰে জাহাজত উঠি তালৈ যাত্ৰা কৰিলোঁ; কিয়নো পৌলে খোজকাঢ়ি যাবলৈ বিচৰাত আমি সেইদৰে থিৰাং কৰিলোঁ।
ଅନନ୍ତରଂ ୱଯଂ ପୋତେନାଗ୍ରସରା ଭୂତ୍ୱାସ୍ମନଗରମ୍ ଉତ୍ତୀର୍ୟ୍ୟ ପୌଲଂ ଗ୍ରହୀତୁଂ ମତିମ୍ ଅକୁର୍ମ୍ମ ଯତଃ ସ ତତ୍ର ପଦ୍ଭ୍ୟାଂ ୱ୍ରଜିତୁଂ ମତିଂ କୃତ୍ୱେତି ନିରୂପିତୱାନ୍|
14 ১৪ আঃচ নগৰত তেওঁ আমাক লগ ধৰিলে, ইয়াৰ পাছত আমি তেওঁক লগত লৈ মিতুলীনী দ্বীপলৈ যাত্ৰা কৰিলোঁ।
ତସ୍ମାତ୍ ତତ୍ରାସ୍ମାଭିଃ ସାର୍ଦ୍ଧଂ ତସ୍ମିନ୍ ମିଲିତେ ସତି ୱଯଂ ତଂ ନୀତ୍ୱା ମିତୁଲୀନ୍ୟୁପଦ୍ୱୀପଂ ପ୍ରାପ୍ତୱନ୍ତଃ|
15 ১৫ ইয়াৰ পৰা জাহাজেৰে যাত্ৰা কৰি পাছদিনা, খীয় দ্বীপৰ সন্মুখ পালোঁ আৰু দ্বিতীয় দিনা চামঃ দ্বীপত লগাই, আমি পাছদিনা মিলীত নগৰ পালোঁ।
ତସ୍ମାତ୍ ପୋତଂ ମୋଚଯିତ୍ୱା ପରେଽହନି ଖୀଯୋପଦ୍ୱୀପସ୍ୟ ସମ୍ମୁଖଂ ଲବ୍ଧୱନ୍ତସ୍ତସ୍ମାଦ୍ ଏକେନାହ୍ନା ସାମୋପଦ୍ୱୀପଂ ଗତ୍ୱା ପୋତଂ ଲାଗଯିତ୍ୱା ତ୍ରୋଗୁଲ୍ଲିଯେ ସ୍ଥିତ୍ୱା ପରସ୍ମିନ୍ ଦିୱସେ ମିଲୀତନଗରମ୍ ଉପାତିଷ୍ଠାମ|
16 ১৬ কাৰণ পৌলে আগতেই সিদ্ধান্ত কৰিছিল যে, ইফিচত তেওঁ নাথাকিব; এচিয়াতো সময় অতিবাহিত নকৰিব৷ কিয়নো পঞ্চাশ-দিনীয়া পৰ্বৰ সময়ত যিৰূচালেমত উপস্থিত থাকিবলৈ তেওঁৰ ইচ্ছা।
ଯତଃ ପୌଲ ଆଶିଯାଦେଶେ କାଲଂ ଯାପଯିତୁମ୍ ନାଭିଲଷନ୍ ଇଫିଷନଗରଂ ତ୍ୟକ୍ତ୍ୱା ଯାତୁଂ ମନ୍ତ୍ରଣାଂ ସ୍ଥିରୀକୃତୱାନ୍; ଯସ୍ମାଦ୍ ଯଦି ସାଧ୍ୟଂ ଭୱତି ତର୍ହି ନିସ୍ତାରୋତ୍ସୱସ୍ୟ ପଞ୍ଚାଶତ୍ତମଦିନେ ସ ଯିରୂଶାଲମ୍ୟୁପସ୍ଥାତୁଂ ମତିଂ କୃତୱାନ୍|
17 ১৭ পাছত তেওঁ মিলীতৰ পৰা ইফিচলৈ মানুহ পঠাই, মণ্ডলীৰ পৰিচাৰক সকলক মতাই আনিলে।
ପୌଲୋ ମିଲୀତାଦ୍ ଇଫିଷଂ ପ୍ରତି ଲୋକଂ ପ୍ରହିତ୍ୟ ସମାଜସ୍ୟ ପ୍ରାଚୀନାନ୍ ଆହୂଯାନୀତୱାନ୍|
18 ১৮ তেওঁলোক তেওঁৰ ওচৰলৈ অহাত, তেওঁ কবলৈ ধৰিলে “মই এচিয়ালৈ অহাৰ প্ৰথম দিনাৰে পৰা আপোনালোকৰ লগত সকলো সময়ত থাকি, সম্পূৰ্ণ নম্ৰতা আৰু চকুলোৰে,
ତେଷୁ ତସ୍ୟ ସମୀପମ୍ ଉପସ୍ଥିତେଷୁ ସ ତେଭ୍ୟ ଇମାଂ କଥାଂ କଥିତୱାନ୍, ଅହମ୍ ଆଶିଯାଦେଶେ ପ୍ରଥମାଗମନମ୍ ଆରଭ୍ୟାଦ୍ୟ ଯାୱଦ୍ ଯୁଷ୍ମାକଂ ସନ୍ନିଧୌ ସ୍ଥିତ୍ୱା ସର୍ୱ୍ୱସମଯେ ଯଥାଚରିତୱାନ୍ ତଦ୍ ଯୂଯଂ ଜାନୀଥ;
19 ১৯ আৰু ইহুদী সকলৰ চক্ৰান্তৰ দ্বাৰাই মোলৈ ঘটা পৰীক্ষাতো কেনেকৈ প্ৰভুৰ সেৱাকৰ্ম কৰিলোঁ
ଫଲତଃ ସର୍ୱ୍ୱଥା ନମ୍ରମନାଃ ସନ୍ ବହୁଶ୍ରୁପାତେନ ଯିହୁଦୀଯାନାମ୍ କୁମନ୍ତ୍ରଣାଜାତନାନାପରୀକ୍ଷାଭିଃ ପ୍ରଭୋଃ ସେୱାମକରୱଂ|
20 ২০ আৰু কেনেকৈ আপোনালোকৰ আগত, কোনো হিত কথা কবলৈ আৰু সৰ্ব্বসাধাৰণৰ আগত আৰু ঘৰে ঘৰে আপোনালোকক উপদেশ দিবলৈ পাছ নুহুহকিলো,
କାମପି ହିତକଥାଂ ନ ଗୋପାଯିତୱାନ୍ ତାଂ ପ୍ରଚାର୍ୟ୍ୟ ସପ୍ରକାଶଂ ଗୃହେ ଗୃହେ ସମୁପଦିଶ୍ୟେଶ୍ୱରଂ ପ୍ରତି ମନଃ ପରାୱର୍ତ୍ତନୀଯଂ ପ୍ରଭୌ ଯୀଶୁଖ୍ରୀଷ୍ଟେ ୱିଶ୍ୱସନୀଯଂ
21 ২১ আৰু ঈশ্বৰলৈ মন-পালটন আৰু প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টত বিশ্বাস কৰাৰ বিষয়ে ইহুদী আৰু গ্ৰীক সকলক সাৱধান কৰি তেওঁলোকৰ আগত সাক্ষ্য দিলোঁ; সেই সকলো বিষয় আপোনালোকে নিজে জানিছে।
ଯିହୂଦୀଯାନାମ୍ ଅନ୍ୟଦେଶୀଯଲୋକାନାଞ୍ଚ ସମୀପ ଏତାଦୃଶଂ ସାକ୍ଷ୍ୟଂ ଦଦାମି|
22 ২২ আৰু এতিয়া চাওক, মই পবিত্ৰ আত্মাৰ নির্দেশত আৱদ্ধ হৈ যিৰূচালেমলৈ যাব ওলাইছো; তাতে মোলৈ কি কি ঘটিব, সেই বিষয়ে নাজানো;
ପଶ୍ୟତ ସାମ୍ପ୍ରତମ୍ ଆତ୍ମନାକୃଷ୍ଟଃ ସନ୍ ଯିରୂଶାଲମ୍ନଗରେ ଯାତ୍ରାଂ କରୋମି, ତତ୍ର ମାମ୍ପ୍ରତି ଯଦ୍ୟଦ୍ ଘଟିଷ୍ୟତେ ତାନ୍ୟହଂ ନ ଜାନାମି;
23 ২৩ কেৱল ইয়াকে জানিছোঁ যে, বন্ধন আৰু ক্লেশে মোলৈ বাট চাই আছে বুলি পবিত্ৰ আত্মাই নগৰে নগৰে মোক সাক্ষ্য দিছে।
କିନ୍ତୁ ମଯା ବନ୍ଧନଂ କ୍ଲେଶଶ୍ଚ ଭୋକ୍ତୱ୍ୟ ଇତି ପୱିତ୍ର ଆତ୍ମା ନଗରେ ନଗରେ ପ୍ରମାଣଂ ଦଦାତି|
24 ২৪ কিন্তু ঈশ্বৰৰ অনুগ্ৰহৰ শুভবাৰ্তাৰ বিষয়ে সাক্ষ্য দিয়া আৰু মোৰ দৌৰ, অৰ্থাৎ প্ৰভু যীচুৰ পৰা পোৱা মোৰ যি পৰিচৰ্যাৰ কাৰ্য, সেই কার্য সম্পন্ন কৰাৰ লগত তুলনা কৰিবলৈ গলে, মোৰ প্ৰাণ মোলৈ প্ৰিয় বুলি একোতে গণ্য নকৰোঁ।
ତଥାପି ତଂ କ୍ଲେଶମହଂ ତୃଣାଯ ନ ମନ୍ୟେ; ଈଶ୍ୱରସ୍ୟାନୁଗ୍ରହୱିଷଯକସ୍ୟ ସୁସଂୱାଦସ୍ୟ ପ୍ରମାଣଂ ଦାତୁଂ, ପ୍ରଭୋ ର୍ୟୀଶୋଃ ସକାଶାଦ ଯସ୍ୟାଃ ସେୱାଯାଃ ଭାରଂ ପ୍ରାପ୍ନୱଂ ତାଂ ସେୱାଂ ସାଧଯିତୁଂ ସାନନ୍ଦଂ ସ୍ୱମାର୍ଗଂ ସମାପଯିତୁଞ୍ଚ ନିଜପ୍ରାଣାନପି ପ୍ରିଯାନ୍ ନ ମନ୍ୟେ|
25 ২৫ এতিয়া চাওক, যি সকলৰ মাজত মই ঈশ্বৰৰ ৰাজ্যৰ বিষয়ে প্রচাৰ কৰি ফুৰিলোঁ, সেই সকলৰ মাজত, আপোনালোকে মোৰ মুখ ইয়াৰ পাছত যে দেখিবলৈ নাপাবা, ইয়াকো মই জানিছোঁ।
ଅଧୁନା ପଶ୍ୟତ ଯେଷାଂ ସମୀପେଽହମ୍ ଈଶ୍ୱରୀଯରାଜ୍ୟସ୍ୟ ସୁସଂୱାଦଂ ପ୍ରଚାର୍ୟ୍ୟ ଭ୍ରମଣଂ କୃତୱାନ୍ ଏତାଦୃଶା ଯୂଯଂ ମମ ୱଦନଂ ପୁନ ର୍ଦ୍ରଷ୍ଟୁଂ ନ ପ୍ରାପ୍ସ୍ୟଥ ଏତଦପ୍ୟହଂ ଜାନାମି|
26 ২৬ এই হেতুকে মই যে আটাইৰে তেজৰ পৰা নিৰ্দোষী, ইয়াৰ সাক্ষ্য আজি দিছোঁ;
ଯୁଷ୍ମଭ୍ୟମ୍ ଅହମ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ସର୍ୱ୍ୱାନ୍ ଆଦେଶାନ୍ ପ୍ରକାଶଯିତୁଂ ନ ନ୍ୟୱର୍ତ୍ତେ|
27 ২৭ কিয়নো আপোনালোকক ঈশ্বৰৰ আটাই পৰিকল্পনা জনাবলৈ পাছ নুহুহকিলো।
ଅହଂ ସର୍ୱ୍ୱେଷାଂ ଲୋକାନାଂ ରକ୍ତପାତଦୋଷାଦ୍ ଯନ୍ନିର୍ଦୋଷ ଆସେ ତସ୍ୟାଦ୍ୟ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ସାକ୍ଷିଣଃ କରୋମି|
28 ২৮ আপোনালোকে নিজৰ বাবে আৰু পবিত্ৰ আত্মাই যি সকলৰ মাজত আপোনালোকক অধ্যক্ষ পাতিলে, সেই সকলোৱে সাৱধান হৈ, ঈশ্বৰে নিজৰ তেজেৰে যি মণ্ডলীক কিনিলে, সেই মণ্ডলীক প্ৰতিপালন কৰক।
ଯୂଯଂ ସ୍ୱେଷୁ ତଥା ଯସ୍ୟ ୱ୍ରଜସ୍ୟାଧ୍ୟକ୍ଷନ୍ ଆତ୍ମା ଯୁଷ୍ମାନ୍ ୱିଧାଯ ନ୍ୟଯୁଙ୍କ୍ତ ତତ୍ସର୍ୱ୍ୱସ୍ମିନ୍ ସାୱଧାନା ଭୱତ, ଯ ସମାଜଞ୍ଚ ପ୍ରଭୁ ର୍ନିଜରକ୍ତମୂଲ୍ୟେନ କ୍ରୀତୱାନ ତମ୍ ଅୱତ,
29 ২৯ মই যোৱাৰ পাছত, দূৰ্জন ৰাংকুকুৰবোৰে আপোনালোকৰ মাজত সোমাই, জাকলৈ নিৰ্দয় আচৰণ কৰিব;
ଯତୋ ମଯା ଗମନେ କୃତଏୱ ଦୁର୍ଜଯା ୱୃକା ଯୁଷ୍ମାକଂ ମଧ୍ୟଂ ପ୍ରୱିଶ୍ୟ ୱ୍ରଜଂ ପ୍ରତି ନିର୍ଦଯତାମ୍ ଆଚରିଷ୍ୟନ୍ତି,
30 ৩০ আৰু আপোনালোকৰ মাজৰ পৰাও কোনো কোনো মানুহ ওলাই, সিহঁতৰ পাছে পাছে শিষ্য সকলক আকৰ্ষণ কৰি বিপথে নিবলৈ বিচাৰিব, ইয়াক মই জানিছোঁ।
ଯୁଷ୍ମାକମେୱ ମଧ୍ୟାଦପି ଲୋକା ଉତ୍ଥାଯ ଶିଷ୍ୟଗଣମ୍ ଅପହନ୍ତୁଂ ୱିପରୀତମ୍ ଉପଦେକ୍ଷ୍ୟନ୍ତୀତ୍ୟହଂ ଜାନାମି|
31 ৩১ এতেকে আপোনালোকে পৰ দি থাকক৷ মই যে চকুলোৰে তিনি বছৰলৈকে দিনে-ৰাতিয়ে প্ৰতিজনক সচেতন কৰিবলৈ নেৰিলোঁ, ইয়াকো সোঁৱৰণ কৰক।
ଇତି ହେତୋ ର୍ୟୂଯଂ ସଚୈତନ୍ୟାଃ ସନ୍ତସ୍ତିଷ୍ଟତ, ଅହଞ୍ଚ ସାଶ୍ରୁପାତଃ ସନ୍ ୱତ୍ସରତ୍ରଯଂ ଯାୱଦ୍ ଦିୱାନିଶଂ ପ୍ରତିଜନଂ ବୋଧଯିତୁଂ ନ ନ୍ୟୱର୍ତ୍ତେ ତଦପି ସ୍ମରତ|
32 ৩২ এতিয়া, যি ঈশ্বৰে আপোনালোকক বিশ্বাসত বৃদ্ধি কৰিব পাৰে আৰু পবিত্ৰীকৃত হোৱা সকলৰ মাজত উত্তৰাধীকাৰ দিব পাৰে, তেওঁলৈ আৰু তেওঁৰ অনুগ্ৰহৰ বাক্যলৈ আপোনালোকক সমৰ্পন কৰি দিলোঁ।
ଇଦାନୀଂ ହେ ଭ୍ରାତରୋ ଯୁଷ୍ମାକଂ ନିଷ୍ଠାଂ ଜନଯିତୁଂ ପୱିତ୍ରୀକୃତଲୋକାନାଂ ମଧ୍ୟେଽଧିକାରଞ୍ଚ ଦାତୁଂ ସମର୍ଥୋ ଯ ଈଶ୍ୱରସ୍ତସ୍ୟାନୁଗ୍ରହସ୍ୟ ଯୋ ୱାଦଶ୍ଚ ତଯୋରୁଭଯୋ ର୍ୟୁଷ୍ମାନ୍ ସମାର୍ପଯମ୍|
33 ৩৩ মই কাৰো ৰূপ বা সোণ বা কাপোৰত লোভ কৰা নাই।
କସ୍ୟାପି ସ୍ୱର୍ଣଂ ରୂପ୍ୟଂ ୱସ୍ତ୍ରଂ ୱା ପ୍ରତି ମଯା ଲୋଭୋ ନ କୃତଃ|
34 ৩৪ মই আৰু মোৰ সঙ্গী সকলৰ প্ৰয়োজনলৈ মোৰ এই হাতেৰে উপার্জন কৰি সেৱা কৰিলোঁ, এই বিষয়ে আপোনালোকে নিজে জানে।
କିନ୍ତୁ ମମ ମତ୍ସହଚରଲୋକାନାଞ୍ଚାୱଶ୍ୟକୱ୍ୟଯାଯ ମଦୀଯମିଦଂ କରଦ୍ୱଯମ୍ ଅଶ୍ରାମ୍ୟଦ୍ ଏତଦ୍ ଯୂଯଂ ଜାନୀଥ|
35 ৩৫ সকলো বিষয়তে মই আপোনালোকক আৰ্হি দেখুৱালোঁ; আপোনালোকে সেইদৰে পৰিশ্ৰম কৰি, দূৰ্বল সকলক উপকাৰ কৰা উচিত আৰু প্ৰভু যীচুৰ বাক্য সোঁৱৰা উচিত৷ তেওঁ নিজে কৈছিল- “গ্ৰহণ কৰাতকৈ দান কৰা ধন্য।”
ଅନେନ ପ୍ରକାରେଣ ଗ୍ରହଣଦ୍ ଦାନଂ ଭଦ୍ରମିତି ଯଦ୍ୱାକ୍ୟଂ ପ୍ରଭୁ ର୍ୟୀଶୁଃ କଥିତୱାନ୍ ତତ୍ ସ୍ମର୍ତ୍ତୁଂ ଦରିଦ୍ରଲୋକାନାମୁପକାରାର୍ଥଂ ଶ୍ରମଂ କର୍ତ୍ତୁଞ୍ଚ ଯୁଷ୍ମାକମ୍ ଉଚିତମ୍ ଏତତ୍ସର୍ୱ୍ୱଂ ଯୁଷ୍ମାନହମ୍ ଉପଦିଷ୍ଟୱାନ୍|
36 ৩৬ এইবোৰ কথা কোৱাৰ পাছত, তেওঁ আঁঠু লৈ সকলোৰে সৈতে প্ৰাৰ্থনা কৰিলে৷
ଏତାଂ କଥାଂ କଥଯିତ୍ୱା ସ ଜାନୁନୀ ପାତଯିତ୍ୱା ସର୍ୱୈଃ ସହ ପ୍ରାର୍ଥଯତ|
37 ৩৭ পাছত সকলোৱে বৰ ক্ৰন্দন কৰিলে আৰু পৌলৰ ডিঙিত ধৰি চুমা খালে৷
ତେନ ତେ କ୍ରନ୍ଦ୍ରନ୍ତଃ
38 ৩৮ “মোৰ মুখ আৰু দেখিবলৈ নাপাব” বিশেষকৈ এই কথাৰ কাৰণে তেওঁলোকে গভীৰভাৱে শোক কৰিলে; পাছত তেওঁক জাহাজলৈকে আগবঢ়াই থৈ আহিল।
ପୁନ ର୍ମମ ମୁଖଂ ନ ଦ୍ରକ୍ଷ୍ୟଥ ୱିଶେଷତ ଏଷା ଯା କଥା ତେନାକଥି ତତ୍କାରଣାତ୍ ଶୋକଂ ୱିଲାପଞ୍ଚ କୃତ୍ୱା କଣ୍ଠଂ ଧୃତ୍ୱା ଚୁମ୍ବିତୱନ୍ତଃ| ପଶ୍ଚାତ୍ ତେ ତଂ ପୋତଂ ନୀତୱନ୍ତଃ|