১ কৰিন্থীয়া 4
1 ১ লোক সকলৰ মাজত আমাৰ পৰিচয় এয়ে হওক যে, আমি খ্রীষ্টৰ সেৱক আৰু ঈশ্বৰৰ নিগূঢ় তত্ত্বৰূপ ধনৰ অধ্যক্ষ।
ਲੋਕਾ ਅਸ੍ਮਾਨ੍ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਪਰਿਚਾਰਕਾਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਨਿਗੂਠਵਾਕ੍ਯਧਨਸ੍ਯਾਧ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ਾਂਸ਼੍ਚ ਮਨ੍ਯਨ੍ਤਾਂ|
ਕਿਞ੍ਚ ਧਨਾਧ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ੇਣ ਵਿਸ਼੍ਵਸਨੀਯੇਨ ਭਵਿਤਵ੍ਯਮੇਤਦੇਵ ਲੋਕੈ ਰ੍ਯਾਚ੍ਯਤੇ|
3 ৩ মোৰ বিষয়ে আপোনালোকৰ দ্বাৰা বা আন কোনো মানুহৰ বিচাৰ সভাৰ দ্বাৰা যে, মোৰ বিচাৰ হয়, ই মোৰ বাবে অতি সামান্য কথা। কিয়নো মই মোৰ নিজৰেই বিচাৰ নকৰোঁ।
ਅਤੋ ਵਿਚਾਰਯਦ੍ਭਿ ਰ੍ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਰਨ੍ਯੈਃ ਕੈਸ਼੍ਚਿਨ੍ ਮਨੁਜੈ ਰ੍ਵਾ ਮਮ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਣੰ ਮਯਾਤੀਵ ਲਘੁ ਮਨ੍ਯਤੇ (ਅ)ਹਮਪ੍ਯਾਤ੍ਮਾਨੰ ਨ ਵਿਚਾਰਯਾਮਿ|
4 ৪ কিয়নো মই মোৰ নিজৰ বিৰুদ্ধে থকা একো অভিযোগৰ বিষয়ে নাজানো। কিন্তু তাৰ অর্থ এয়ে নহয় যে, মই নিৰ্দ্দোষী বুলি প্ৰমাণিত; কাৰণ যি জনে মোৰ সোধ-বিচাৰ কৰে, তেওঁ প্রভু।
ਮਯਾ ਕਿਮਪ੍ਯਪਰਾੱਧਮਿਤ੍ਯਹੰ ਨ ਵੇਦ੍ਮਿ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੇਤੇਨ ਮਮ ਨਿਰਪਰਾਧਤ੍ਵੰ ਨ ਨਿਸ਼੍ਚੀਯਤੇ ਪ੍ਰਭੁਰੇਵ ਮਮ ਵਿਚਾਰਯਿਤਾਸ੍ਤਿ|
5 ৫ এতেকে আপোনালোকে প্রভু অহাৰ পূর্বেই অর্থাৎ সেই ঠিক কৰা সময়ৰ আগেয়ে একো বিষয়ৰে বিচাৰ নকৰিব। তেৱেঁই আন্ধাৰৰ গুপুত বিষয়বোৰ পোহৰলৈ আনিব আৰু হৃদয়ৰ উদ্দেশ্যবোৰো প্ৰকাশ কৰিব। সেই কালত প্ৰতিজনে ঈশ্বৰৰ পৰা নিজৰ নিজৰ প্ৰশংসা পাব।
ਅਤ ਉਪਯੁਕ੍ਤਸਮਯਾਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵਮ੍ ਅਰ੍ਥਤਃ ਪ੍ਰਭੋਰਾਗਮਨਾਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਵਿਚਾਰੋ ਨ ਕ੍ਰਿਯਤਾਂ| ਪ੍ਰਭੁਰਾਗਤ੍ਯ ਤਿਮਿਰੇਣ ਪ੍ਰੱਛੰਨਾਨਿ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਦੀਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਮਨਸਾਂ ਮਨ੍ਤ੍ਰਣਾਸ਼੍ਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯ ਈਸ਼੍ਵਰਾਦ੍ ਏਕੈਕਸ੍ਯ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
6 ৬ প্রিয় ভাই আৰু ভনী সকল, আপোনালোকৰ কাৰণে মই মোৰ নিজৰ আৰু আপল্লোৰ উদাহৰণ দি এই সকলো কথা ক’লো যাতে আপোনালোকে আমাৰ পৰা এই শিক্ষা পাই যে, “শাস্ত্রত যি যি লিখা আছে তাক অতিক্রম কৰি যাব নালাগে।” আপোনালোকৰ কোনেও যেন এজনৰ পক্ষ হৈ আন জনৰ বিপক্ষে গর্ব নকৰে।
ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ ਸਰ੍ੱਵਾਣ੍ਯੇਤਾਨਿ ਮਯਾਤ੍ਮਾਨਮ੍ ਆਪੱਲਵਞ੍ਚੋੱਦਿਸ਼੍ਯ ਕਥਿਤਾਨਿ ਤਸ੍ਯੈਤਤ੍ ਕਾਰਣੰ ਯੁਯੰ ਯਥਾ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰੀਯਵਿਧਿਮਤਿਕ੍ਰਮ੍ਯ ਮਾਨਵਮ੍ ਅਤੀਵ ਨਾਦਰਿਸ਼਼੍ਯਧ੍ਬ ਈੱਥਞ੍ਚੈਕੇਨ ਵੈਪਰੀਤ੍ਯਾਦ੍ ਅਪਰੇਣ ਨ ਸ਼੍ਲਾਘਿਸ਼਼੍ਯਧ੍ਬ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀਂ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਾਮਾਵਯੋਰ੍ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਾਤ੍ ਲਪ੍ਸ੍ਯਧ੍ਵੇ|
7 ৭ কিয়নো আপুনি যে আন লোক সকলতকৈ বিশিষ্ট সেয়া কোনে দেখা পায়? ঈশ্বৰৰ পৰা যি দান হিচাপে পোৱা নাই, তেনে কি বস্তুৱেই বা আপোনাৰ আছে? আপুনি যেতিয়া দান হিচাপে পাই, তেতিয়া দান যেন পোৱা নাই, এনে দ্বিধাবোধ কৰি অহংকাৰ কিয় কৰে?
ਅਪਰਾਤ੍ ਕਸ੍ਤ੍ਵਾਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ਯਤਿ? ਤੁਭ੍ਯੰ ਯੰਨ ਦੱਤ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਕਿੰ ਧਾਰਯਸਿ? ਅਦੱਤੇਨੇਵ ਦੱਤੇਨ ਵਸ੍ਤੁਨਾ ਕੁਤਃ ਸ਼੍ਲਾਘਸੇ?
8 ৮ আপোনালোকৰ যি প্রয়োজন সেই সকলো পাই আপোনালোক এতিয়া পূর্ণ হৈ আছে! এতিয়া আপোনালোক ধনৱন্ত হৈছে! আমাক বাদ দিয়েই আপোনালোকে ৰাজত্ব পাইছে! অৱশ্যে, আপোনালোকে ৰাজত্ব পালে ভালেই হয়, তেনেহলে আপোনালোকৰ সৈতে আমিও ৰাজত্ব পাব পাৰোঁ।
ਇਦਾਨੀਮੇਵ ਯੂਯੰ ਕਿੰ ਤ੍ਰੁʼਪ੍ਤਾ ਲਬ੍ਧਧਨਾ ਵਾ? ਅਸ੍ਮਾਸ੍ਵਵਿਦ੍ਯਮਾਨੇਸ਼਼ੁ ਯੂਯੰ ਕਿੰ ਰਾਜਤ੍ਵਪਦੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾਃ? ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਰਾਜਤ੍ਵੰ ਮਯਾਭਿਲਸ਼਼ਿਤੰ ਯਤਸ੍ਤੇਨ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਸਹ ਵਯਮਪਿ ਰਾਜ੍ਯਾਂਸ਼ਿਨੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਾਮਃ|
9 ৯ কাৰণ, মোৰ ধাৰণা হয়, পাঁচনি সকল যি আমি, ঈশ্বৰে আমাক বধ কৰিবলৈ নিয়া লোক সকলৰ দৰে সমদলত শেষৰ শাৰীত প্রদর্শন কৰি ৰাখিছে। সেয়েহে আমি জগতৰ, স্বৰ্গৰ দূতৰ আৰু মনুষ্যৰ আগত এক কৌতুকৰ পাত্ৰ হৈছোঁ।
ਪ੍ਰੇਰਿਤਾ ਵਯੰ ਸ਼ੇਸ਼਼ਾ ਹਨ੍ਤਵ੍ਯਾਸ਼੍ਚੇਵੇਸ਼੍ਵਰੇਣ ਨਿਦਰ੍ਸ਼ਿਤਾਃ| ਯਤੋ ਵਯੰ ਸਰ੍ੱਵਲੋਕਾਨਾਮ੍ ਅਰ੍ਥਤਃ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਦੂਤਾਨਾਂ ਮਾਨਵਾਨਾਞ੍ਚ ਕੌਤੁਕਾਸ੍ਪਦਾਨਿ ਜਾਤਾਃ|
10 ১০ আমি খ্ৰীষ্টৰ অৰ্থে মূৰ্খ হৈছোঁ, কিন্তু আপোনালোক খ্রীষ্টত বুদ্ধিমন্ত হৈছে। আমি দূৰ্বল, কিন্তু আপোনালোক বলৱন্ত। আপোনালোক মান্যৱন্ত, কিন্তু আমি অনাদৃত।
ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਵਯੰ ਮੂਢਾਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੂਯੰ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨ ਜ੍ਞਾਨਿਨਃ, ਵਯੰ ਦੁਰ੍ੱਬਲਾ ਯੂਯਞ੍ਚ ਸਬਲਾਃ, ਯੂਯੰ ਸੰਮਾਨਿਤਾ ਵਯਞ੍ਚਾਪਮਾਨਿਤਾਃ|
11 ১১ এই সময়লৈকে আমি ভোক আৰু পিয়াহত কষ্ট পাইছো। পিন্ধনত আমাৰ জীর্ণ বস্ত্ৰ, আমাক নিষ্ঠুৰভাৱে আঘাত কৰা হৈছে, আমি গৃহহীন।
ਵਯਮਦ੍ਯਾਪਿ ਕ੍ਸ਼਼ੁਧਾਰ੍ੱਤਾਸ੍ਤ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਣਾਰ੍ੱਤਾ ਵਸ੍ਤ੍ਰਹੀਨਾਸ੍ਤਾਡਿਤਾ ਆਸ਼੍ਰਮਰਹਿਤਾਸ਼੍ਚ ਸਨ੍ਤਃ
12 ১২ আমি নিজ হাতেৰে কাম কৰি কঠোৰ পৰিশ্রম কৰিছোঁ। লোকে যেতিয়া আমাক নিন্দা কৰে, আমি আশীৰ্বাদ কৰিছোঁ; যেতিয়া তাড়না কৰে, আমি সহন কৰিছোঁ;
ਕਰ੍ੰਮਣਿ ਸ੍ਵਕਰਾਨ੍ ਵ੍ਯਾਪਾਰਯਨ੍ਤਸ਼੍ਚ ਦੁਃਖੈਃ ਕਾਲੰ ਯਾਪਯਾਮਃ| ਗਰ੍ਹਿਤੈਰਸ੍ਮਾਭਿਰਾਸ਼ੀਃ ਕਥ੍ਯਤੇ ਦੂਰੀਕ੍ਰੁʼਤੈਃ ਸਹ੍ਯਤੇ ਨਿਨ੍ਦਿਤੈਃ ਪ੍ਰਸਾਦ੍ਯਤੇ|
13 ১৩ কোনোৱে অপবাদ দিলে, বিনম্রতাৰে কথা পাঁতো। এতিয়ালৈকে আমি যেন জগতৰ আৱর্জনা আৰু আটাইতকৈ মলিয়ন বস্তুস্বৰূপ হৈ আছোঁ।
ਵਯਮਦ੍ਯਾਪਿ ਜਗਤਃ ਸੰਮਾਰ੍ਜਨੀਯੋਗ੍ਯਾ ਅਵਕਰਾ ਇਵ ਸਰ੍ੱਵੈ ਰ੍ਮਨ੍ਯਾਮਹੇ|
14 ১৪ মই আপোনালোকলৈ যে এইবোৰ কথা লিখি লাজ দিছোঁ, এনে নহয়; কিন্তু মোৰ প্ৰিয় সন্তান বুলি চেতনাহে দিছোঁ।
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਤ੍ਰਪਯਿਤੁਮਹਮੇਤਾਨਿ ਲਿਖਾਮੀਤਿ ਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਪ੍ਰਿਯਾਤ੍ਮਜਾਨਿਵ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਬੋਧਯਾਮਿ|
15 ১৫ কিয়নো খ্ৰীষ্টত যদিও আপোনালোকৰ দহ হাজাৰ গুৰু থাকিব পাৰে, কিন্তু পিতৃ অনেক নাই; কাৰণ খ্রীষ্ট যীচুত শুভবাৰ্তাৰ দ্বাৰা ময়েই আপোনালোকৰ পিতৃ স্বৰূপ হ’লো।
ਯਤਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਧਰ੍ੰਮੇ ਯਦ੍ਯਪਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਦਸ਼ਸਹਸ੍ਰਾਣਿ ਵਿਨੇਤਾਰੋ ਭਵਨ੍ਤਿ ਤਥਾਪਿ ਬਹਵੋ ਜਨਕਾ ਨ ਭਵਨ੍ਤਿ ਯਤੋ(ਅ)ਹਮੇਵ ਸੁਸੰਵਾਦੇਨ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਅਜਨਯੰ|
ਅਤੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵਿਨਯੇ(ਅ)ਹੰ ਯੂਯੰ ਮਦਨੁਗਾਮਿਨੋ ਭਵਤ|
17 ১৭ এই অভিপ্রায়েৰে মই তীমথিয়ক আপোনালোকৰ ওচৰলৈ পঠিয়াইছোঁ। তেওঁ প্ৰভুত মোৰ প্রিয় আৰু বিশ্বাসী পুত্ৰ; তেওঁ আপোনালোকক খ্রীষ্ট সম্বন্ধীয় মোৰ পন্থাবোৰ সোঁৱৰাই দিব, যিবোৰ শিক্ষা মই সকলো ঠাইতে সকলো মণ্ডলীতে দি থাকোঁ।
ਇਤ੍ਯਰ੍ਥੰ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ੁ ਧਰ੍ੰਮਸਮਾਜੇਸ਼਼ੁ ਸਰ੍ੱਵਤ੍ਰ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਧਰ੍ੰਮਯੋਗ੍ਯਾ ਯੇ ਵਿਧਯੋ ਮਯੋਪਦਿਸ਼੍ਯਨ੍ਤੇ ਤਾਨ੍ ਯੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਸ੍ਮਾਰਯਿਸ਼਼੍ਯਤ੍ਯੇਵਮ੍ਭੂਤੰ ਪ੍ਰਭੋਃ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਪ੍ਰਿਯੰ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਨਞ੍ਚ ਮਦੀਯਤਨਯੰ ਤੀਮਥਿਯੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਮੀਪੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਿਤਵਾਨਹੰ|
ਅਪਰਮਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਮੀਪੰ ਨ ਗਮਿਸ਼਼੍ਯਾਮੀਤਿ ਬੁੱਧ੍ਵਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਿਯਨ੍ਤੋ ਲੋਕਾ ਗਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ|
19 ১৯ কিন্তু প্ৰভুৰ ইচ্ছা হ’লে, মই আপোনালোকৰ ওচৰলৈ সোনকালে যাম; তেতিয়া যি সকল অহংকাৰী হৈ উঠিছে, তেওঁলোকৰ কথা নহয়, কিন্তু পৰাক্ৰম জানিম।
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦਿ ਪ੍ਰਭੇਰਿੱਛਾ ਭਵਤਿ ਤਰ੍ਹ੍ਯਹਮਵਿਲਮ੍ਬੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਤ੍ਸਮੀਪਮੁਪਸ੍ਥਾਯ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਦਰ੍ਪਧ੍ਮਾਤਾਨਾਂ ਲੋਕਾਨਾਂ ਵਾਚੰ ਜ੍ਞਾਸ੍ਯਾਮੀਤਿ ਨਹਿ ਸਾਮਰ੍ਥ੍ਯਮੇਵ ਜ੍ਞਾਸ੍ਯਾਮਿ|
ਯਸ੍ਮਾਦੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਰਾਜਤ੍ਵੰ ਵਾਗ੍ਯੁਕ੍ਤੰ ਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਾਮਰ੍ਥ੍ਯਯੁਕ੍ਤੰ|
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਾ ਵਾਞ੍ਛਾ? ਯੁਸ਼਼੍ਮਤ੍ਸਮੀਪੇ ਮਯਾ ਕਿੰ ਦਣ੍ਡਪਾਣਿਨਾ ਗਨ੍ਤਵ੍ਯਮੁਤ ਪ੍ਰੇਮਨਮ੍ਰਤਾਤ੍ਮਯੁਕ੍ਤੇਨ ਵਾ?
