رُوما 4
| وَالآنَ، مَا قَوْلُنَا فِي إِبْرَاهِيمَ أَبِينَا حَسَبَ الْجَسَدِ؟ مَاذَا وَجَدَ؟ | ١ 1 |
୧ତାବ୍ଦ, ହଡ଼୍ମ ଲେକାତେ ଆବୁଆଃ ପୁର୍ଖା ଆପୁ ଆବ୍ରାହାମ୍ଆଃ ବିଷାଏରେ ଚିନାଃବୁ କାଜି ଦାଡ଼ିୟା?
| لَوْ كَانَ إِبْرَاهِيمُ قَدْ تَبَرَّرَ عَلَى أَسَاسِ الأَعْمَالِ، لَكَانَ مِنْ حَقِّهِ أَنْ يَفْتَخِرَ، وَلَكِنْ لَيْسَ أَمَامَ اللهِ. | ٢ 2 |
୨ଆବ୍ରାହାମ୍ ଆୟାଃ କାମି ହରାତେ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ଆଃ ନେପେଲ୍ରେ ଧାର୍ମାନ୍ ହବାକାନ୍ତେୟାଃଏ ରେଦ, ଆପାନ୍କେ ମାରାଙ୍ଗ୍ ମେନ୍ତେ କାଜିନ୍ତେୟାଃ, ମେନ୍ଦ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ଆଃ ନେପେଲ୍ରେ ଏନ୍କା କା ହବାକାନ୍ ତାଇକେନା ।
| لأَنَّهُ مَاذَا يَقُولُ الْكِتَابُ؟ «فَآمَنَ إِبْرَاهِيمُ بِاللهِ، فَحُسِبَ لَهُ ذَلِكَ بِرّاً». | ٣ 3 |
୩ଧାରାମ୍ପୁଥି ଲେକାତେ, “ଆବ୍ରାହାମ୍ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ତାଃରେ ବିଶ୍ୱାସ୍କେଦା ଆଡଃ ଏନ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ହରାତେ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ ଇନିଃକେ ଧାର୍ମାନ୍ ମେନ୍ତେ କାଜିକିୟା ।”
| إِنَّ الَّذِي يَعْمَلُ، لَا تُحْسَبُ لَهُ الأُجْرَةُ مِنْ قَبِيلِ النِّعْمَةِ بَلْ مِنْ قَبِيلِ الدَّيْنِ. أَمَّا الَّذِي لَا يَعْمَلُ | ٤ 4 |
୪ଜେତାଏ କାମିନିଃ ନାଲା ନାମେଗିୟାଏ । ଏନାକେ ଦାନ୍ ଲେକା କାଏ ନାମେୟାଁ ।
| وَإِنَّمَا يُؤْمِنُ بِمَنْ يُبَرِّرُ الأَثِيمَ، فَإِنَّ إِيمَانَهُ يُحْسَبُ لَهُ بِرّاً. | ٥ 5 |
୫ମେନ୍ଦ ଜେତାଏ ଆପାନାଃ କାମିରେ ଆସ୍ରା କା ଦହକେଦ୍ତେ, ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ତାଃରେ ବିଶ୍ୱାସେଆ, ଆୟାଃ ବିଶ୍ୱାସ୍ ହରାତେ ଚିଟାକାନ୍ନିୟାଃ ଗୁହ୍ନାଁକେ ରାଡ଼ା ଦାଡ଼ିତାନ୍ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ ଇନିଃକେ ଧାର୍ମାନ୍ ମେନ୍ତେ କାଜିୟା ।
| كَمَا يُهَنِّئُ دَاوُدُ أَيْضاً الإِنْسَانَ الَّذِي يَحْسِبُ لَهُ اللهُ بِرّاً بِمَعْزِلٍ عَنِ الأَعْمَالِ، إِذْ يَقُولُ: | ٦ 6 |
୬ଜେତା ହଡ଼ରାଃ କାଜିକାମିକେ କା ନେଲ୍କେଦ୍ତେ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ ଇନିଃକେ ଧାର୍ମାନ୍ ଲେକାଏ ତେଲା ଦାରମିୟାଁ, ଇନିୟାଃ ସାହାରାଅ ରିକାତାନ୍ଲଃ ଦାଉଦ୍ କାଜିକେଦାଏ:
| «طُوبَى لِلَّذِينَ غُفِرَتْ آثَامُهُمْ وَسُتِرَتْ خَطَايَاهُمْ. | ٧ 7 |
୭“ଜେତାଏୟାଃ ଏତ୍କାନ୍ କାମି ଛାମାକାନା ଇନିଃ ରାସ୍କାଗିୟାଏ, ଜେତାଏ ପାପ୍ଛାମା ନାମାକାଦାଏ ଇନିଃ ଧାଇନ୍ଗିୟାଏ ।
| طُوبَى لِلرَّجُلِ الَّذِي لَا يَحْسِبُ لَهُ الرَّبُّ خَطِيئَةً!» | ٨ 8 |
୮ଜେତାଏୟାଃ ପାପ୍କ ପ୍ରାଭୁ କାଏ ଲେକାଏୟା ଇନିଃ ରାସ୍କାଗିୟାଏ ।”
| فَهَلْ هذِهِ الطُّوبَى لأَهْلِ الْخِتَانِ وَحْدَهُمْ، أَمْ لأَهْلِ عَدَمِ الْخِتَانِ أَيْضاً؟ إِنَّنَا نَقُولُ إِنَّ الإِيمَانَ قَدْ حُسِبَ لإِبْرَاهِيمَ بِرّاً. | ٩ 9 |
୯ନେତାଃରେ ଦାଉଦ୍ ଅକନ୍କକେ ରାସ୍କା କାନ୍କ ମେନ୍ତେ କାଜିତାନା, ଇନ୍କୁ ଚିନାଃ ଖାତ୍ନାଅକାନ୍ ହଡ଼କ ଏସ୍କାର୍ ତାଇକେନାକ? କାହାଗି, କା ଖାତ୍ନାଅକାନ୍ ହଡ଼କଆଃହଗି ରାସ୍କା ହବା ଦାଡ଼ିୟଃଆ । ଆବୁ କାଜିତାନାବୁ, ଆବ୍ରାହାମ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ହରାତେ ଧାର୍ମାନ୍ ହବାକାନାଏ,
| فَفِي أَيَّةِ حَالَةٍ حُسِبَ لَهُ ذَلِكَ؟ أَبَعْدَ الْخِتَانِ أَمْ قَبْلَ الْخِتَانِ؟ | ١٠ 10 |
୧୦ନେଆଁଁ ଅକ ଦିପିଲିରେ ହବାକାନ୍ ତାଇକେନା? ଆବ୍ରାହାମ୍ଆଃ ଖାତ୍ନାଅ ହବାୟାନ୍ ସିଦାରେଚି ତାୟମ୍ତେ? ନେଆଁଦ ସିଦାରେ ହବାକାନ୍ ତାଇକେନା, ତାୟମ୍ତେ କାହାଗି ।
| ثُمَّ تَلَقَّى إِبْرَاهِيمُ عَلامَةَ الْخِتَانِ خَتْماً لِلْبِرِّ الْحَاصِلِ بِالإِيمَانِ الَّذِي كَانَ لَهُ وَهُوَ مَازَالَ غَيْرَ مَخْتُونٍ، لِكَيْ يَكُونَ أَباً لِجَمِيعِ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ مِنْ غَيْرِ الْمَخْتُونِينَ فَيُحْسَبَ الْبِرُّ لَهُمْ أَيْضاً، | ١١ 11 |
୧୧ଆବ୍ରାହାମ୍ଆଃ ଖାତ୍ନାଅ ହବାୟାନ୍ ସିଦାରେ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ ଇନିଃକେ ଆୟାଃ ବିଶ୍ୱାସ୍ ହରାତେ ଧାର୍ମାନ୍ ମେନ୍ତେ କାଜିକିୟା । ନେଆଁଁ ଉଦୁବେ ନାଗେନ୍ତେ ମିଆଁଦ୍ ଚିହ୍ନାଁ ଲେକାତେ ଆବ୍ରାହାମ୍ ଖାତ୍ନାଅୟାନାଏ । ଏନାତେ ଅକନ୍କ କା ଖାତ୍ନାଅ କାନ୍ରେୟ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍କେ ବିଶ୍ୱାସ୍କିଃ ହରାତେ ଧାର୍ମାନ୍ ମେନ୍ତେକ କାଜିୟଃତାନା ଆଡଃ ଆତ୍ମିକ୍ ଲେକାତେ ଆବ୍ରାହାମ୍ ଇନ୍କୁଆଃ ଆପୁ ତାନିଃ ।
| وَأَباً لِلْمَخْتُونِينَ الَّذِينَ لَيْسُوا مِنْ أَهْلِ الْخِتَانِ وَحَسْبُ بَلِ الَّذِينَ يَسِيرُونَ فِي خُطَى الإِيمَانِ الَّذِي كَانَ لأَبِينَا إِبْرَاهِيمَ وَهُوَ بَعْدُ غَيْرُ مَخْتُونٍ. | ١٢ 12 |
୧୨ଆପୁ ଆବ୍ରାହାମ୍ ଖାତ୍ନାଅରାଃ ସିଦାରେ ଅକ ବିଶ୍ୱାସ୍ରେୟାଃ ପାରିଚାଏ ଏମାକାଦ୍ ତାଇକେନାଏ, ଏନ୍ଲେକାଗି କା ଖାତ୍ନାଅକାନ୍ ହଡ଼କହଗି ବିଶ୍ୱାସ୍ରେୟାଃ ଜୀଦାନ୍ରେକ ତାଇନଃରେଦ, ଆବ୍ରାହାମ୍ ଇନ୍କୁଆଃ ହଗି ଆପୁ ତାନିଃ ।
| فَلَيْسَ عَلَى أَسَاسِ الشَّرِيعَةِ كَانَ الْوَعْدُ لإِبْرَاهِيمَ، أَوْ لِنَسْلِهِ، بِأَنْ يَكُونَ وَارِثاً لِلْعَالَمِ، وَإِنَّمَا عَلَى أَسَاسِ الْبِرِّ الَّذِي بِالإِيمَانِ. | ١٣ 13 |
୧୩ଆବ୍ରାହାମ୍ ଆନ୍ଚୁ ମାନାତିଙ୍ଗ୍ କେଦ୍ତେଦ କାହାଗି, ମେନ୍ଦ ଆୟାଃ ବିଶ୍ୱାସ୍ ନାଗେନ୍ତେ ଏସ୍କାର୍ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ଆଃ ହରାତେ ଧାର୍ମାନ୍ ମେନ୍ତେ ହବାୟାନା ଆଡଃ ଏନାମେନ୍ତେ ଆୟାଃ କିଲିକ ଅତେଦିଶୁମ୍ରାଃ ଆକ୍ତେୟାର୍ତାନ୍କ ହବାଅଃଆ ମେନ୍ତେ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ ବାନାର୍ସାଏ ଏମାକାଦ୍ ତାଇକେନା ।
| فَلَوْ كَانَ أَهْلُ الشَّرِيعَةِ هُمْ أَصْحَابُ الإِرْثِ، لَصَارَ الإِيمَانُ بِلا فَاعِلِيَّةٍ وَنُقِضَ الْوَعْدُ. | ١٤ 14 |
୧୪ଆନ୍ଚୁ ମାନାତିଙ୍ଗ୍ତାନ୍କ ଏସ୍କାର୍ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ ଏମାକାଦ୍ ବାନାର୍ସାକ ନାମେରେଦ, ବିଶ୍ୱାସ୍ ଜେତ୍ନାଃ ନାହାଁଲାଃ ଆଡଃ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ଆଃ ବାନାର୍ସା ସାମା ତାନାଃ ।
| لأَنَّ الشَّرِيعَةَ إِنَّمَا تُنْتِجُ الْغَضَبَ؛ فَلَوْلا الشَّرِيعَةُ لَمَا ظَهَرَتِ الْمُخَالَفَةُ. | ١٥ 15 |
୧୫ଆନ୍ଚୁ କା ମାନାତିଙ୍ଗ୍ ହରାତେ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ଆଃ ଖିସ୍ ହବାଅଃଆ, ମେନ୍ଦ ଆନ୍ଚୁ ବାନଃତାଃରେ, ଆନ୍ଚୁକେ କା ମାନାତିଙ୍ଗ୍ କାଜି ବାନଃଆ ।
| لِذَلِكَ، فَإِنَّ الْوَعْدَ هُوَ عَلَى أَسَاسِ الإِيمَانِ لِيَكُونَ بِحَسَبِ النِّعْمَةِ، بِقَصْدِ أَنْ يَكُونَ مَضْمُوناً لِلنَّسْلِ كُلِّهِ: لَيْسَ لأَهْلِ الشَّرِيعَةِ وَحْدَهُمْ، بَلْ أَيْضاً لأَهْلِ الإِيمَانِ الَّذِي كَانَ لإِبْرَاهِيمَ. فَإِنَّهُ أَبٌ لَنَا جَمِيعاً، | ١٦ 16 |
୧୬ଏନାମେନ୍ତେ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ଆଃ ବାନାର୍ସା ବିଶ୍ୱାସ୍ ଚେତାନ୍ରେ ଠାହାରାଅକାନା । ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ ଆୟାଃ ସାୟାଦ୍ତେ ନେ ବାନାର୍ସାକେ ଆବ୍ରାହାମ୍ଆଃ କିଲିକକେ ଏମାକାଦ୍କଆ, ଅକନ୍କ ଆନ୍ଚୁକେକ ମାନାତିଙ୍ଗ୍ ତାନା, ଇନ୍କୁ ନାଗେନ୍ତେ ଏସ୍କାର୍ ବାନାର୍ସା ନାହାଁଲାଃ, ମେନ୍ଦ ଆବ୍ରାହାମ୍ ଲେକା ବିଶ୍ୱାସ୍ତାନ୍ ସବେନ୍କ ନାଗେନ୍ତେ ଏନା ତାନାଃ । ଚିୟାଃଚି ଆବ୍ରାହାମ୍ ଇନ୍କୁଆଃ ଆତ୍ମିକ୍ ଆପୁ ତାନିଃ ।
| كَمَا قَدْ كُتِبَ: «إِنِّي جَعَلْتُكَ أَباً لأُمَمٍ كَثِيرَةٍ.» (إِنَّهُ أَبٌ لَنَا) فِي نَظَرِ اللهِ الَّذِي بِهِ آمَنَ، الَّذِي يُحْيِي الْمَوْتَى وَيَسْتَدْعِي إِلَى الْوُجُودِ مَا كَانَ غَيْرَ مَوْجُودٍ. | ١٧ 17 |
୧୭ଧାରାମ୍ ପୁଥିରେ ଅଲାକାନା, “ଆଲେ ଆମ୍କେ ପୁରାଃ କିଲିରେନ୍ ଆପୁଲେ ବାଇୟାକାଦ୍ମେୟାଁ ।” ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ଆଃ ନେପେଲ୍ରେ ନେ ବାନାର୍ସା ବୁଗିନାଃ ତାଇକେନା, ଚିୟାଃଚି ଅକ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍କେ ଆବ୍ରାହାମ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ତାଇକେନାଏ, ଏନ୍ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ଗି ଗଜାକାନ୍ ହଡ଼କକେ ଜୀଉବିରିଦ୍କଆ ଆଡଃ ଅକ୍ନାଃ ବାନଃତେୟାଃ ଆୟାଃ ଆନାଚୁତେ ସବେନାଃ ହବାସାକାଅଆଃ ।
| إِذْ رَغْمَ انْقِطَاعِ الرَّجَاءِ، فَبِالرَّجَاءِ آمَنَ إِبْرَاهِيمُ بِأَنَّهُ سَيَصِيرُ أَباً لأُمَمٍ كَثِيرَةٍ، وَفْقاً لِمَا قِيلَ لَهُ: «بِهذِهِ الْكَثْرَةِ سَيَكُونُ نَسْلُكَ». | ١٨ 18 |
୧୮ଆସ୍ରାଏ ଲେକାନାଃ ଜେତ୍ନାଃ କା ତାଇକେନ୍ରେୟଗି, ଆବ୍ରାହାମ୍ ଆସ୍ରା ଦହକେଦ୍ତେ ବିଶ୍ୱାସ୍କାଦ୍ ତାଇକେନାଏ । ଏନାମେନ୍ତେ ଇନିଃ ପୁରାଃ ଜାତିରେନ୍ ଆପୁ ହବାୟାନାଏ, ଚିୟାଃଚି ଧାରାମ୍ପୁଥି ଲେକାତେ ଇନିଃକେ ବାନାର୍ସା ନାମାକାନ୍ ତାଇକେନା, “ଆମାଃ କିଲିକ ସିର୍ମାରେନ୍ ପୁରାଃଗି ଇପିଲ୍କ ଲେକାକ ହବାଅଃଆ ।”
| وَلَمْ يَضْعُفْ فِي الإِيمَانِ حِينَ أَدْرَكَ مَوْتَ جَسَدِهِ، لِكَوْنِهِ قَارَبَ سِنَّ الْمِئَةِ، وَمَوْتَ رَحِمِ زَوْجَتِهِ سَارَةَ أَيْضاً؛ | ١٩ 19 |
୧୯ଇମ୍ତା ଆବ୍ରାହାମ୍କେ ମଣେୟାଁ ହିସି ବାରାଷ୍ ହବାଅଃ ତାଇକେନା, ମେନ୍ଦ ଆୟାଃ ହଡ଼୍ମ ବିଷାଏରେ ଉଡ଼ୁଃକେଦା, ଅକ୍ନାଃଚି ଗଜଃ ଲେକା ହବାଅଃ ତାଇକେନା ଚାଏ ଆୟାଃ କୁଡ଼ିତେ ସାରାରାଃ ହନ୍ଗାଁଣା ହବାଅଃରେୟାଃ ନେଡା ପାରମଃତାନା ମେନ୍ତେ ସାରିକେଦ୍ରେୟ, ଆୟାଃ ବିଶ୍ୱାସ୍ କା ନାରାଦୁରାୟାନା ।
| وَلَمْ يَشُكْ فِي وَعْدِ اللهِ عَنْ عَدَمِ إِيمَانٍ، بَلْ وَجَدَ فِي الإِيمَانِ قُوَّةً، فَأَعْطَى الْمَجْدَ لِلهِ. | ٢٠ 20 |
୨୦ଆବ୍ରାହାମ୍ ଆୟାଃ ବିଶ୍ୱାସ୍କେ କାଏ ବାଗିକେଦା, ଚାଏ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ଆଃ ବାନାର୍ସାରେ କାଏ ଆଡ଼ାଃଉଡ଼ୁଃୟାନା । ଆୟାଃ ବିଶ୍ୱାସ୍ ଆଇଃକ୍କେ ପୁରାଃଗି ପେଡ଼େଃତେ ପେରେଃକିୟା ଆଡଃ ଇନିଃ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍କେ ମାରାଙ୍ଗ୍କିୟା ।
| وَإِذِ اقْتَنَعَ تَمَاماً بِأَنَّ مَا وَعَدَهُ اللهُ بِهِ هُوَ قَادِرٌ أَنْ يَفْعَلَهُ؛ | ٢١ 21 |
୨୧ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ ଅକ ବାନାର୍ସା ଏମାକାଇ ତାଇକେନାଏ, ଏନା ଇନିଃ ରିକାଏଗିୟାଏ ମେନ୍ତେ ଆୟାଃ ପୁରା ବିଶ୍ୱାସ୍ ତାଇକେନା ।
| فَلِهَذَا أَيْضاً حُسِبَ لَهُ ذلِكَ بِرّاً. | ٢٢ 22 |
୨୨ଏନାମେନ୍ତେ ଆବ୍ରାହାମ୍ ଆୟାଃ ବିଶ୍ୱାସ୍ ହରାତେ “ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ତେ ଧାର୍ମାନ୍ ମେନ୍ତେ କାଜିୟାନା ।”
| وَلَكِنَّ مَا قَدْ كُتِبَ مِنْ أَنَّ الْبِرَّ حُسِبَ لَهُ، لَمْ يَكُنْ مِنْ أَجْلِهِ وَحْدَهُ، | ٢٣ 23 |
୨୩“ଧାର୍ମାନ୍ ଲେକାଏ ହବାୟାନା” ମେନ୍ତେ କାଜିତେୟାଃ, ଧାରାମ୍ପୁଥିରେ ଆବ୍ରାହାମ୍ ନାଗେନ୍ତେ ଏସ୍କାର୍ ଲାଗାତିଙ୍ଗ୍ୟାଁଃ ମେନ୍ତେଦ କାହାଗି ।
| بَلْ أَيْضاً مِنْ أَجْلِنَا، نَحْنُ الَّذِينَ سَيُحْسَبُ ذَلِكَ لَنَا إِذْ نُؤْمِنُ بِمَنْ أَقَامَ مِنْ بَيْنِ الأَمْوَاتِ يَسُوعَ رَبَّنَا | ٢٤ 24 |
୨୪ଆବୁହଗି ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ତାଃରେ ବିଶ୍ୱାସ୍କେଦ୍ ହରାତେ ଧାର୍ମାନ୍ ଲେକାବୁ ହବାଅଃଆ । ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ ପ୍ରାଭୁ ୟୀଶୁକେ ଗନଏଃହେତେ ଜୀଉବିରିଦ୍କିୟାଏ ।
| الَّذِي أُسْلِمَ لِلْمَوْتِ مِنْ أَجْلِ مَعَاصِينَا ثُمَّ أُقِيمَ مِنْ أَجْلِ تَبْرِيرِنَا. | ٢٥ 25 |
୨୫ଏନ୍ ପ୍ରାଭୁ ୟୀଶୁଗି ଆବୁଆଃ ପାପ୍ଛାମା ନାଗେନ୍ତେ ଗନଏଃରେ ଜିମାୟାନା ଆଡଃ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ତାଃରେ ଆବୁକେ ଧାର୍ମାନ୍ ବାଇବୁ ନାଗେନ୍ତେ ୟୀଶୁ ଗନଏଃହେତେ ଜୀଉବିରିଦ୍ୟାନାଏ ।
