رُؤيا 5

١ 1 وَرَأَيْتُ إِلَى يَمِينِ الْجَالِسِ عَلَى الْعَرْشِ دَرْجَ كِتَابٍ مَخْطُوطاً مِنَ الدَّاخِلِ وَالْخَارِجِ، مَخْتُوماً بِسَبْعَةِ خُتُومٍ.

ଅନନ୍ତରଂ ତସ୍ୟ ସିହାସନୋପୱିଷ୍ଟଜନସ୍ୟ ଦକ୍ଷିଣସ୍ତେ ଽନ୍ତ ର୍ବହିଶ୍ଚ ଲିଖିତଂ ପତ୍ରମେକଂ ମଯା ଦୃଷ୍ଟଂ ତତ୍ ସପ୍ତମୁଦ୍ରାଭିରଙ୍କିତଂ|

٢ 2 وَرَأَيْتُ مَلاكاً قَوِيًّا يُنَادِي بِأَعْلَى صَوْتِهِ: «مَنْ هُوَ الْمُسْتَحِقُّ أَنْ يَفُكَّ خُتُومَ الْكِتَابِ وَيَفْتَحَهُ؟»

ତତ୍ପଶ୍ଚାଦ୍ ଏକୋ ବଲୱାନ୍ ଦୂତୋ ଦୃଷ୍ଟଃ ସ ଉଚ୍ଚୈଃ ସ୍ୱରେଣ ୱାଚମିମାଂ ଘୋଷଯତି କଃ ପତ୍ରମେତଦ୍ ୱିୱରୀତୁଂ ତମ୍ମୁଦ୍ରା ମୋଚଯିତୁଞ୍ଚାର୍ହତି?

٣ 3 فَلَمْ يَسْتَطِعْ أَحَدٌ فِي السَّمَاءِ وَلا عَلَى الأَرْضِ وَلا تَحْتَ الأَرْضِ أَنْ يَفْتَحَ الْكِتَابَ أَوْ يَنْظُرَ إِلَيْهِ!

କିନ୍ତୁ ସ୍ୱର୍ଗମର୍ତ୍ତ୍ୟପାତାଲେଷୁ ତତ୍ ପତ୍ରଂ ୱିୱରୀତୁଂ ନିରୀକ୍ଷିତୁଞ୍ଚ କସ୍ୟାପି ସାମର୍ଥ୍ୟଂ ନାଭୱତ୍|

٤ 4 فَأَخَذْتُ أَبْكِي بُكَاءً شَدِيداً لأَنَّهُ لَمْ يَكُنْ هُنَاكَ مَنْ يَسْتَحِقُّ أَنْ يَفْتَحَ الْكِتَابَ أَوْ يَنْظُرَ إِلَيْهِ.

ଅତୋ ଯସ୍ତତ୍ ପତ୍ରଂ ୱିୱରୀତୁଂ ନିରୀକ୍ଷିତୁଞ୍ଚାର୍ହତି ତାଦୃଶଜନସ୍ୟାଭାୱାଦ୍ ଅହଂ ବହୁ ରୋଦିତୱାନ୍|

٥ 5 وَلَكِنَّ شَيْخاً مِنَ الشُّيُوخِ قَالَ لِي: «لا تَبْكِ! قَدِ انْتَصَرَ الأَسَدُ الَّذِي مِنْ سِبْطِ يَهُوذَا، الَّذِي هُوَ أَصْلُ دَاوُدَ، وَهُوَ الْمُسْتَحِقُّ أَنْ يَفْتَحَ الْكِتَابَ وَيَفُكَّ خُتُومَهُ السَّبْعَةَ».

କିନ୍ତୁ ତେଷାଂ ପ୍ରାଚୀନାନାମ୍ ଏକୋ ଜନୋ ମାମୱଦତ୍ ମା ରୋଦୀଃ ପଶ୍ୟ ଯୋ ଯିହୂଦାୱଂଶୀଯଃ ସିଂହୋ ଦାଯୂଦୋ ମୂଲସ୍ୱରୂପଶ୍ଚାସ୍ତି ସ ପତ୍ରସ୍ୟ ତସ୍ୟ ସପ୍ତମୁଦ୍ରାଣାଞ୍ଚ ମୋଚନାଯ ପ୍ରମୂତୱାନ୍|

٦ 6 وَنَظَرْتُ فَرَأَيْتُ فِي الْوَسَطِ بَيْنَ الْعَرْشِ وَالْكَائِنَاتِ الْحَيَّةِ الأَرْبَعَةِ وَالشُّيُوخِ حَمَلاً يَظْهَرُ كَأَنَّهُ كَانَ قَدْ ذُبِحَ. وَكَانَتْ لَهُ سَبْعَةُ قُرُونٍ، وَسَبْعُ أَعْيُنٍ تُمَثِّلُ أَرْوَاحَ اللهِ السَّبْعَةَ الَّتِي أُرْسِلَتْ إِلَى الأَرْضِ كُلِّهَا.

ଅପରଂ ସିଂହାସନସ୍ୟ ଚତୁର୍ଣାଂ ପ୍ରାଣିନାଂ ପ୍ରାଚୀନୱର୍ଗସ୍ୟ ଚ ମଧ୍ୟ ଏକୋ ମେଷଶାୱକୋ ମଯା ଦୃଷ୍ଟଃ ସ ଛେଦିତ ଇୱ ତସ୍ୟ ସପ୍ତଶୃଙ୍ଗାଣି ସପ୍ତଲୋଚନାନି ଚ ସନ୍ତି ତାନି କୃତ୍ସ୍ନାଂ ପୃଥିୱୀଂ ପ୍ରେଷିତା ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ସପ୍ତାତ୍ମାନଃ|

٧ 7 فَتَقَدَّمَ وَأَخَذَ الْكِتَابَ مِنْ يَمِينِ الْجَالِسِ عَلَى الْعَرْشِ.

ସ ଉପାଗତ୍ୟ ତସ୍ୟ ସିଂହାସନୋପୱିଷ୍ଟଜନସ୍ୟ ଦକ୍ଷିଣକରାତ୍ ତତ୍ ପତ୍ରଂ ଗୃହୀତୱାନ୍|

٨ 8 فَسَجَدَ الشُّيُوخُ الأَرْبَعَةُ وَالْعِشْرُونَ وَالْكَائِنَاتُ الْحَيَّةُ الأَرْبَعَةُ أَمَامَ الْحَمَلِ، وَكَانَ بِيَدِ كُلٍّ مِنْهُمْ قِيثَارَةٌ وَكُؤُوسُ ذَهَبٍ مَمْلُوءَةٌ بِالْبَخُورِ، الَّذِي هُوَ صَلَوَاتُ الْقِدِّيسِينَ.

ପତ୍ରେ ଗୃହୀତେ ଚତ୍ୱାରଃ ପ୍ରାଣିନଶ୍ଚତୁର୍ୱିଂଂଶତିପ୍ରାଚୀନାଶ୍ଚ ତସ୍ୟ ମେଷଶାୱକସ୍ୟାନ୍ତିକେ ପ୍ରଣିପତନ୍ତି ତେଷାମ୍ ଏକୈକସ୍ୟ କରଯୋ ର୍ୱୀଣାଂ ସୁଗନ୍ଧିଦ୍ରୱ୍ୟୈଃ ପରିପୂର୍ଣଂ ସ୍ୱର୍ଣମଯପାତ୍ରଞ୍ଚ ତିଷ୍ଠତି ତାନି ପୱିତ୍ରଲୋକାନାଂ ପ୍ରାର୍ଥନାସ୍ୱରୂପାଣି|

٩ 9 وَأَخَذُوا يُرَتِّلُونَ تَرْتِيلَةً جَدِيدَةً يَقُولُونَ فِيهَا: «مُسْتَحِقٌّ أَنْتَ أَنْ تَأْخُذَ الْكِتَابَ وَتَفُكَّ خُتُومَهُ، لأَنَّكَ ذُبِحْتَ، وَبِدَمِكَ اشْتَرَيْتَ لِلهِ أُنَاساً مِنْ كُلِّ قَبِيلَةٍ وَلُغَةٍ وَشَعْبٍ وَأُمَّةٍ،

ଅପରଂ ତେ ନୂତନମେକଂ ଗୀତମଗାଯନ୍, ଯଥା, ଗ୍ରହୀତୁଂ ପତ୍ରିକାଂ ତସ୍ୟ ମୁଦ୍ରା ମୋଚଯିତୁଂ ତଥା| ତ୍ୱମେୱାର୍ହସି ଯସ୍ମାତ୍ ତ୍ୱଂ ବଲିୱତ୍ ଛେଦନଂ ଗତଃ| ସର୍ୱ୍ୱାଭ୍ୟୋ ଜାତିଭାଷାଭ୍ୟଃ ସର୍ୱ୍ୱସ୍ମାଦ୍ ୱଂଶଦେଶତଃ| ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ କୃତେ ଽସ୍ମାନ୍ ତ୍ୱଂ ସ୍ୱୀଯରକ୍ତେନ କ୍ରୀତୱାନ୍|

١٠ 10 وَجَعَلْتَهُمْ مَمْلَكَةً لإِلَهِنَا وَكَهَنَةً لَهُ، وَسَيَمْلِكُونَ عَلَى الأَرْضِ».

ଅସ୍ମଦୀଶ୍ୱରପକ୍ଷେ ଽସ୍ମାନ୍ ନୃପତୀନ୍ ଯାଜକାନପି| କୃତୱାଂସ୍ତେନ ରାଜତ୍ୱଂ କରିଷ୍ୟାମୋ ମହୀତଲେ||

١١ 11 ثُمَّ نَظَرْتُ، فَسَمِعْتُ تَرْتِيلَ الْمَلايِينِ مِنَ الْمَلائِكَةِ وَهِيَ تُحِيطُ بِالْعَرْشِ وَبِالْكَائِنَاتِ الْحَيَّةِ وَالشُّيُوخِ،

ଅପରଂ ନିରୀକ୍ଷମାଣେନ ମଯା ସିଂହାସନସ୍ୟ ପ୍ରାଣିଚତୁଷ୍ଟଯସ୍ୟ ପ୍ରାଚୀନୱର୍ଗସ୍ୟ ଚ ପରିତୋ ବହୂନାଂ ଦୂତାନାଂ ରୱଃ ଶ୍ରୁତଃ, ତେଷାଂ ସଂଖ୍ୟା ଅଯୁତାଯୁତାନି ସହସ୍ରସହସ୍ତ୍ରାଣି ଚ|

١٢ 12 وَهُمْ يَهْتِفُونَ بِصَوْتٍ عَالٍ: «مُسْتَحِقٌّ الْحَمَلُ الْمَذْبُوحُ أَنْ يَنَالَ الْقُدْرَةَ وَالْغِنَى وَالْحِكْمَةَ وَالْقُوَّةَ وَالإِجْلالَ وَالْمَجْدَ وَالْبَرَكَةَ».

ତୈରୁଚ୍ଚୈରିଦମ୍ ଉକ୍ତଂ, ପରାକ୍ରମଂ ଧନଂ ଜ୍ଞାନଂ ଶକ୍ତିଂ ଗୌରୱମାଦରଂ| ପ୍ରଶଂସାଞ୍ଚାର୍ହତି ପ୍ରାପ୍ତୁଂ ଛେଦିତୋ ମେଷଶାୱକଃ||

١٣ 13 ثُمَّ سَمِعْتُ كُلَّ خَلِيقَةٍ فِي السَّمَاءِ وَعَلَى الأَرْضِ، وَتَحْتَ الأَرْضِ، وَعَلَى الْبَحْرِ، هَاتِفَةً مَعَ كُلِّ مَا فِيهَا: «الْبَرَكَةُ وَالإِجْلالُ وَالْمَجْدُ وَالسُّلْطَةُ لِلْجَالِسِ عَلَى الْعَرْشِ وَلِلْحَمَلِ، إِلَى أَبَدِ الآبِدِينَ». (aiōn g165)

ଅପରଂ ସ୍ୱର୍ଗମର୍ତ୍ତ୍ୟପାତାଲସାଗରେଷୁ ଯାନି ୱିଦ୍ୟନ୍ତେ ତେଷାଂ ସର୍ୱ୍ୱେଷାଂ ସୃଷ୍ଟୱସ୍ତୂନାଂ ୱାଗିଯଂ ମଯା ଶ୍ରୁତା, ପ୍ରଶଂସାଂ ଗୌରୱଂ ଶୌର୍ୟ୍ୟମ୍ ଆଧିପତ୍ୟଂ ସନାତନଂ| ସିଂହସନୋପୱିଷ୍ଟଶ୍ଚ ମେଷୱତ୍ସଶ୍ଚ ଗଚ୍ଛତାଂ| (aiōn g165)

١٤ 14 فَرَدَّتِ الْكَائِنَاتُ الْحَيَّةُ الأَرْبَعَةُ: «آمِينَ!» وَجَثَا الشُّيُوخُ سَاجِدِينَ.

ଅପରଂ ତେ ଚତ୍ୱାରଃ ପ୍ରାଣିନଃ କଥିତୱନ୍ତସ୍ତଥାସ୍ତୁ, ତତଶ୍ଚତୁର୍ୱିଂଶତିପ୍ରାଚୀନା ଅପି ପ୍ରଣିପତ୍ୟ ତମ୍ ଅନନ୍ତକାଲଜୀୱିନଂ ପ୍ରାଣମନ୍|