رُؤيا 2
| اكْتُبْ إِلَى مَلاكِ الْكَنِيسَةِ فِي أَفَسُسَ: إِلَيْكَ مَا يَقُولُهُ الَّذِي يُمْسِكُ النُّجُومَ السَّبْعَ بِيَمِينِهِ وَيَمْشِي بَيْنَ مَنَائِرِ الذَّهَبِ السَّبْعِ: | ١ 1 |
ਇਫਿਸ਼਼ਸ੍ਥਸਮਿਤੇ ਰ੍ਦੂਤੰ ਪ੍ਰਤਿ ਤ੍ਵਮ੍ ਇਦੰ ਲਿਖ; ਯੋ ਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣਕਰੇਣ ਸਪ੍ਤ ਤਾਰਾ ਧਾਰਯਤਿ ਸਪ੍ਤਾਨਾਂ ਸੁਵਰ੍ਣਦੀਪਵ੍ਰੁʼਕ੍ਸ਼਼ਾਣਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਗਮਨਾਗਮਨੇ ਕਰੋਤਿ ਚ ਤੇਨੇਦਮ੍ ਉਚ੍ਯਤੇ|
| إِنِّي عَالِمٌ بِأَعْمَالِكَ، وَجَهْدِكَ، وَصَبْرِكَ، وَأَعْلَمُ أَنَّكَ لَا تَسْتَطِيعُ احْتِمَالَ الأَشْرَارِ، وَأَنَّكَ دَقَّقْتَ فِي فَحْصِ ادِّعَاءَاتِ أُولئِكَ الَّذِينَ يَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ رُسُلٌ، وَمَا هُمْ بِرُسُلٍ، فَتَبَيَّنَ لَكَ أَنَّهُمْ دَجَّالُونَ! | ٢ 2 |
ਤਵ ਕ੍ਰਿਯਾਃ ਸ਼੍ਰਮਃ ਸਹਿਸ਼਼੍ਣੁਤਾ ਚ ਮਮ ਗੋਚਰਾਃ, ਤ੍ਵੰ ਦੁਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ ਸੋਢੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੋਸ਼਼ਿ ਯੇ ਚ ਪ੍ਰੇਰਿਤਾ ਨ ਸਨ੍ਤਃ ਸ੍ਵਾਨ੍ ਪ੍ਰੇਰਿਤਾਨ੍ ਵਦਨ੍ਤਿ ਤ੍ਵੰ ਤਾਨ੍ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼੍ਯ ਮ੍ਰੁʼਸ਼਼ਾਭਾਸ਼਼ਿਣੋ ਵਿਜ੍ਞਾਤਵਾਨ੍,
| وَقَدْ تَأَلَّمْتَ مِنْ أَجْلِ اسْمِي بِصَبْرٍ وَبِغَيْرِ كَلَلٍ. | ٣ 3 |
ਅਪਰੰ ਤ੍ਵੰ ਤਿਤਿਕ੍ਸ਼਼ਾਂ ਵਿਦਧਾਸਿ ਮਮ ਨਾਮਾਰ੍ਥੰ ਬਹੁ ਸੋਢਵਾਨਸਿ ਤਥਾਪਿ ਨ ਪਰ੍ੱਯਕ੍ਲਾਮ੍ਯਸ੍ਤਦਪਿ ਜਾਨਾਮਿ|
| وَلِي عَلَيْكَ أَنَّكَ تَرَكْتَ مَحَبَّتَكَ الأُولَى! | ٤ 4 |
ਕਿਞ੍ਚ ਤਵ ਵਿਰੁੱਧੰ ਮਯੈਤਤ੍ ਵਕ੍ਤਵ੍ਯੰ ਯਤ੍ ਤਵ ਪ੍ਰਥਮੰ ਪ੍ਰੇਮ ਤ੍ਵਯਾ ਵ੍ਯਹੀਯਤ|
| فَاذْكُرْ مِنْ أَيْنَ سَقَطْتَ، وَتُبْ رَاجِعاً إِلَى أَعْمَالِكَ السَّابِقَةِ، وَإلَّا أَتَيْتُ وَزَحْزَحْتُ مَنَارَتَكَ مِنْ مَوْضِعِهَا إِنْ كُنْتَ لَا تَتُوبُ! | ٥ 5 |
ਅਤਃ ਕੁਤਃ ਪਤਿਤੋ (ਅ)ਸਿ ਤਤ੍ ਸ੍ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਮਨਃ ਪਰਾਵਰ੍ੱਤ੍ਯ ਪੂਰ੍ੱਵੀਯਕ੍ਰਿਯਾਃ ਕੁਰੁ ਨ ਚੇਤ੍ ਤ੍ਵਯਾ ਮਨਸਿ ਨ ਪਰਿਵਰ੍ੱਤਿਤੇ (ਅ)ਹੰ ਤੂਰ੍ਣਮ੍ ਆਗਤ੍ਯ ਤਵ ਦੀਪਵ੍ਰੁʼਕ੍ਸ਼਼ੰ ਸ੍ਵਸ੍ਥਾਨਾਦ੍ ਅਪਸਾਰਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|
| أَمَّا مَا يَسُرُّنِي فِيكَ فَهُوَ أَنَّكَ تَكْرَهُ أَعْمَالَ النِّيقُولاوِيِّينَ الَّتِي أَكْرَهُهَا أَنَا أَيْضاً. | ٦ 6 |
ਤਥਾਪਿ ਤਵੇਸ਼਼ ਗੁਣੋ ਵਿਦ੍ਯਤੇ ਯਤ੍ ਨੀਕਲਾਯਤੀਯਲੋਕਾਨਾਂ ਯਾਃ ਕ੍ਰਿਯਾ ਅਹਮ੍ ਰੁʼਤੀਯੇ ਤਾਸ੍ਤ੍ਵਮਪਿ ਰੁʼਤੀਯਮੇ|
| مَنْ لَهُ أُذُنَانِ فَلْيَسْمَعْ مَا يَقُولُهُ الرُّوحُ لِلْكَنَائِسِ! كُلُّ مَنْ يَنْتَصِرُ سَأُطْعِمُهُ مِنْ ثَمَرِ شَجَرَةِ الْحَيَاةِ فِي فِرْدَوْسِ اللهِ. | ٧ 7 |
ਯਸ੍ਯ ਸ਼੍ਰੋਤ੍ਰੰ ਵਿਦ੍ਯਤੇ ਸ ਸਮਿਤੀਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਚ੍ਯਮਾਨਾਮ੍ ਆਤ੍ਮਨਃ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁʼਣੋਤੁ| ਯੋ ਜਨੋ ਜਯਤਿ ਤਸ੍ਮਾ ਅਹਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯਾਰਾਮਸ੍ਥਜੀਵਨਤਰੋਃ ਫਲੰ ਭੋਕ੍ਤੁੰ ਦਾਸ੍ਯਾਮਿ|
| وَاكْتُبْ إِلَى مَلاكِ الْكَنِيسَةِ فِي سِمِيرْنَا: إِلَيْكَ مَا يَقُولُهُ الأَوَّلُ وَالآخِرُ، الَّذِي كَانَ مَيْتاً وَعَادَ حَيًّا: | ٨ 8 |
ਅਪਰੰ ਸ੍ਮੁਰ੍ਣਾਸ੍ਥਸਮਿਤੇ ਰ੍ਦੂਤੰ ਪ੍ਰਤੀਦੰ ਲਿਖ; ਯ ਆਦਿਰਨ੍ਤਸ਼੍ਚ ਯੋ ਮ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਪੁਨਰ੍ਜੀਵਿਤਵਾਂਸ਼੍ਚ ਤੇਨੇਦਮ੍ ਉਚ੍ਯਤੇ,
| إِنِّي أَعْلَمُ كَمْ تُقَاسِي مِنْ ضِيقٍ وَفَقْرٍ، رَغْمَ أَنَّكَ غَنِيٌّ. وَأَعْلَمُ تَجْرِيحَ الَّذِينَ يَدَّعُونَ أَنَّهُمْ يَهُودٌ وَلكِنَّهُمْ لَيْسُوا يَهُوداً، بَلْ هُمْ مَجْمَعٌ لِلشَّيْطَانِ! | ٩ 9 |
ਤਵ ਕ੍ਰਿਯਾਃ ਕ੍ਲੇਸ਼ੋ ਦੈਨ੍ਯਞ੍ਚ ਮਮ ਗੋਚਰਾਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤ੍ਵੰ ਧਨਵਾਨਸਿ ਯੇ ਚ ਯਿਹੂਦੀਯਾ ਨ ਸਨ੍ਤਃ ਸ਼ਯਤਾਨਸ੍ਯ ਸਮਾਜਾਃ ਸਨ੍ਤਿ ਤਥਾਪਿ ਸ੍ਵਾਨ੍ ਯਿਹੂਦੀਯਾਨ੍ ਵਦਨ੍ਤਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਨਿਨ੍ਦਾਮਪ੍ਯਹੰ ਜਾਨਾਮਿ|
| دَعْ عَنْكَ الْخَوْفَ مِمَّا يَنْتَظِرُكَ مِنْ آلامٍ، فَإِنَّ إِبْلِيسَ سَيَزُجُّ بِبَعْضِكُمْ فِي السِّجْنِ لِكَيْ تُمْتَحَنُوا، فَتُقَاسُونَ الاضْطِهَادَ عَشَرَةَ أَيَّامٍ. فَابْقَ أَمِيناً حَتَّى الْمَوْتِ، فَأَمْنَحَكَ إِكْلِيلَ الْحَيَاةِ. | ١٠ 10 |
ਤ੍ਵਯਾ ਯੋ ਯਃ ਕ੍ਲੇਸ਼ਃ ਸੋਢਵ੍ਯਸ੍ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਮਾ ਭੈਸ਼਼ੀਃ ਪਸ਼੍ਯ ਸ਼ਯਤਾਨੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਰ੍ਥੰ ਕਾਂਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਕਾਰਾਯਾਂ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ੇਪ੍ਸ੍ਯਤਿ ਦਸ਼ ਦਿਨਾਨਿ ਯਾਵਤ੍ ਕ੍ਲੇਸ਼ੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਸੁ ਵਰ੍ੱਤਿਸ਼਼੍ਯਤੇ ਚ| ਤ੍ਵੰ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁਪਰ੍ੱਯਨ੍ਤੰ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸ੍ਯੋ ਭਵ ਤੇਨਾਹੰ ਜੀਵਨਕਿਰੀਟੰ ਤੁਭ੍ਯੰ ਦਾਸ੍ਯਾਮਿ|
| مَنْ لَهُ أُذُنٌ فَلْيَسْمَعْ مَا يَقُولُهُ الرُّوحُ لِلْكَنَائِسِ! كُلُّ مَنْ يَنْتَصِرُ لَنْ يَلْحَقَ بِهِ أَذَى الْمَوْتِ الثَّانِي! | ١١ 11 |
ਯਸ੍ਯ ਸ਼੍ਰੋਤ੍ਰੰ ਵਿਦ੍ਯਤੇ ਸ ਸਮਿਤੀਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਚ੍ਯਮਾਨਾਮ੍ ਆਤ੍ਮਨਃ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁʼਣੋਤੁ| ਯੋ ਜਯਤਿ ਸ ਦ੍ਵਿਤੀਯਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁਨਾ ਨ ਹਿੰਸਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
| وَاكْتُبْ إِلَى مَلاكِ الْكَنِيسَةِ فِي بَرْغَامُسَ: إِلَيْكَ مَا يَقُولُهُ صَاحِبُ السَّيْفِ الْقَاطِعِ ذِي الْحَدَّيْنِ. | ١٢ 12 |
ਅਪਰੰ ਪਰ੍ਗਾਮਸ੍ਥਸਮਿਤੇ ਰ੍ਦੂਤੰ ਪ੍ਰਤੀਦੰ ਲਿਖ, ਯਸ੍ਤੀਕ੍ਸ਼਼੍ਣੰ ਦ੍ਵਿਧਾਰੰ ਖਙ੍ਗੰ ਧਾਰਯਤਿ ਸ ਏਵ ਭਾਸ਼਼ਤੇ|
| إِنِّي أَعْلَمُ أَيْنَ تَسْكُنُ، حَيْثُ عَرْشُ الشَّيْطَانِ! وَرَغْمَ ذَلِكَ تَمَسَّكْتَ بِاسْمِي، وَرَفَضْتَ أَنْ تُنْكِرَ الإِيمَانَ بِي، حَتَّى فِي أَيَّامِ أَنْتِيبَاسَ شَهِيدِي الأَمِينِ، الَّذِي قُتِلَ عِنْدَكُمْ حَيْثُ يَسْكُنُ الشَّيْطَانُ! | ١٣ 13 |
ਤਵ ਕ੍ਰਿਯਾ ਮਮ ਗੋਚਰਾਃ, ਯਤ੍ਰ ਸ਼ਯਤਾਨਸ੍ਯ ਸਿੰਹਾਸਨੰ ਤਤ੍ਰੈਵ ਤ੍ਵੰ ਵਸਸਿ ਤਦਪਿ ਜਾਨਾਮਿ| ਤ੍ਵੰ ਮਮ ਨਾਮ ਧਾਰਯਸਿ ਮਦ੍ਭਕ੍ਤੇਰਸ੍ਵੀਕਾਰਸ੍ਤ੍ਵਯਾ ਨ ਕ੍ਰੁʼਤੋ ਮਮ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸ੍ਯਸਾਕ੍ਸ਼਼ਿਣ ਆਨ੍ਤਿਪਾਃ ਸਮਯੇ (ਅ)ਪਿ ਨ ਕ੍ਰੁʼਤਃ| ਸ ਤੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਨ੍ਮਧ੍ਯੇ (ਅ)ਘਾਨਿ ਯਤਃ ਸ਼ਯਤਾਨਸ੍ਤਤ੍ਰੈਵ ਨਿਵਸਤਿ|
| وَلَكِنِّي عَاتِبٌ عَلَيْكَ قَلِيلاً لأَنَّكَ تَتَسَامَحُ مَعَ الْقَوْمِ الَّذِينَ يَتَمَسَّكُونَ بِتَعْلِيمِ بَلْعَامَ عِنْدَمَا عَلَّمَ الْمَلِكَ بَالاقَ أَنْ يُدَمِّرَ بَنِي إِسْرَائِيلَ بِتَوْرِيطِهِمْ فِي ارْتِكَابِ الزِّنَى وَالأَكْلِ مِنَ الذَّبَائِحِ الْمُقَدَّمَةِ لِلأَصْنَامِ، | ١٤ 14 |
ਤਥਾਪਿ ਤਵ ਵਿਰੁੱਧੰ ਮਮ ਕਿਞ੍ਚਿਦ੍ ਵਕ੍ਤਵ੍ਯੰ ਯਤੋ ਦੇਵਪ੍ਰਸਾਦਾਦਨਾਯ ਪਰਦਾਰਗਮਨਾਯ ਚੇਸ੍ਰਾਯੇਲਃ ਸਨ੍ਤਾਨਾਨਾਂ ਸੰਮੁਖ ਉਨ੍ਮਾਥੰ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤੁੰ ਬਾਲਾਕ੍ ਯੇਨਾਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤ ਤਸ੍ਯ ਬਿਲਿਯਮਃ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਾਵਲਮ੍ਬਿਨਸ੍ਤਵ ਕੇਚਿਤ੍ ਜਨਾਸ੍ਤਤ੍ਰ ਸਨ੍ਤਿ|
| هَكَذَا عِنْدَكَ أَنْتَ أَيْضاً قَوْمٌ يَتَمَسَّكُونَ بِتَعَالِيمِ النِّيقُولاوِيِّينَ! | ١٥ 15 |
ਤਥਾ ਨੀਕਲਾਯਤੀਯਾਨਾਂ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਾਵਲਮ੍ਬਿਨਸ੍ਤਵ ਕੇਚਿਤ੍ ਜਨਾ ਅਪਿ ਸਨ੍ਤਿ ਤਦੇਵਾਹਮ੍ ਰੁʼਤੀਯੇ|
| عَلَيْكَ أَنْ تَتُوبَ، وَإلَّا جِئْتُكَ سَرِيعاً لأُحَارِبَ هَؤُلاءِ الضَّالِّينَ بِالسَّيْفِ الَّذِي فِي فَمِي. | ١٦ 16 |
ਅਤੋ ਹੇਤੋਸ੍ਤ੍ਵੰ ਮਨਃ ਪਰਿਵਰ੍ੱਤਯ ਨ ਚੇਦਹੰ ਤ੍ਵਰਯਾ ਤਵ ਸਮੀਪਮੁਪਸ੍ਥਾਯ ਮਦ੍ਵਕ੍ਤਸ੍ਥਖਙ੍ਗੇਨ ਤੈਃ ਸਹ ਯੋਤ੍ਸ੍ਯਾਮਿ|
| مَنْ لَهُ أُذُنٌ فَلْيَسْمَعْ مَا يَقُولُهُ الرُّوحُ لِلْكَنَائِسِ! كُلُّ مَنْ سَيَنْتَصِرُ سَأُطْعِمُهُ مِنَ المَنِّ الْخَفِيِّ، وَأُعْطِيهِ حَجَراً صَغِيراً أَبْيَضَ حُفِرَ عَلَيْهِ اسْمٌ جَدِيدٌ لَا يَعْرِفُهُ إِلّا الَّذِي يَأْخُذُهُ! | ١٧ 17 |
ਯਸ੍ਯ ਸ਼੍ਰੋਤ੍ਰੰ ਵਿਦ੍ਯਤੇ ਸ ਸਮਿਤੀਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਚ੍ਯਮਾਨਾਮ੍ ਆਤ੍ਮਨਃ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁʼਣੋਤੁ| ਯੋ ਜਨੋ ਜਯਤਿ ਤਸ੍ਮਾ ਅਹੰ ਗੁਪ੍ਤਮਾੰਨਾਂ ਭੋਕ੍ਤੁੰ ਦਾਸ੍ਯਾਮਿ ਸ਼ੁਭ੍ਰਪ੍ਰਸ੍ਤਰਮਪਿ ਤਸ੍ਮੈ ਦਾਸ੍ਯਾਮਿ ਤਤ੍ਰ ਪ੍ਰਸ੍ਤਰੇ ਨੂਤਨੰ ਨਾਮ ਲਿਖਿਤੰ ਤੱਚ ਗ੍ਰਹੀਤਾਰੰ ਵਿਨਾ ਨਾਨ੍ਯੇਨ ਕੇਨਾਪ੍ਯਵਗਮ੍ਯਤੇ|
| وَاكْتُبْ إِلَى مَلاكِ الْكَنِيسَةِ فِي ثِيَاتِيرَا: إِلَيْكَ مَا يَقُولُهُ ابْنُ اللهِ الَّذِي عَيْنَاهُ كَلَهِيبِ نَارٍ وَرِجْلاهُ كَالنُّحَاسِ النَّقِيِّ: | ١٨ 18 |
ਅਪਰੰ ਥੁਯਾਤੀਰਾਸ੍ਥਸਮਿਤੇ ਰ੍ਦੂਤੰ ਪ੍ਰਤੀਦੰ ਲਿਖ| ਯਸ੍ਯ ਲੋਚਨੇ ਵਹ੍ਨਿਸ਼ਿਖਾਸਦ੍ਰੁʼਸ਼ੇ ਚਰਣੌ ਚ ਸੁਪਿੱਤਲਸਙ੍ਕਾਸ਼ੌ ਸ ਈਸ਼੍ਵਰਪੁਤ੍ਰੋ ਭਾਸ਼਼ਤੇ,
| إِنِّي عَالِمٌ بِأَعْمَالِكَ، وَمَحَبَّتِكَ، وَإِيمَانِكَ، وَتَضْحِيَتِكَ، وَصَبْرِكَ؛ وَأَعْلَمُ أَنَّ أَعْمَالَكَ الأَخِيرَةَ زَادَتْ عَمَّا كَانَتْ عَلَيْهِ قَبْلاً! | ١٩ 19 |
ਤਵ ਕ੍ਰਿਯਾਃ ਪ੍ਰੇਮ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਃ ਪਰਿਚਰ੍ੱਯਾ ਸਹਿਸ਼਼੍ਣੁਤਾ ਚ ਮਮ ਗੋਚਰਾਃ, ਤਵ ਪ੍ਰਥਮਕ੍ਰਿਯਾਭ੍ਯਃ ਸ਼ੇਸ਼਼ਕ੍ਰਿਯਾਃ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠਾਸ੍ਤਦਪਿ ਜਾਨਾਮਿ|
| وَلَكِنَّ لِي عَلَيْكَ أَنَّكَ تَتَسَاهَلُ مَعَ هَذِهِ الْمَرْأَةِ إِيزَابِلَ، الَّتِي تَدَّعِي أَنَّهَا نَبِيَّةٌ، فَتُعَلِّمُ عَبِيدِي وَتُغْوِيهِمْ أَنْ يَزْنُوا وَيَأْكُلُوا مِنَ الذَّبَائِحِ الْمُقَدَّمَةِ لِلأَصْنَامِ. | ٢٠ 20 |
ਤਥਾਪਿ ਤਵ ਵਿਰੁੱਧੰ ਮਯਾ ਕਿਞ੍ਚਿਦ੍ ਵਕ੍ਤਵ੍ਯੰ ਯਤੋ ਯਾ ਈਸ਼਼ੇਬਲ੍ਨਾਮਿਕਾ ਯੋਸ਼਼ਿਤ੍ ਸ੍ਵਾਂ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨੀਂ ਮਨ੍ਯਤੇ ਵੇਸ਼੍ਯਾਗਮਨਾਯ ਦੇਵਪ੍ਰਸਾਦਾਸ਼ਨਾਯ ਚ ਮਮ ਦਾਸਾਨ੍ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਯਤਿ ਭ੍ਰਾਮਯਤਿ ਚ ਸਾ ਤ੍ਵਯਾ ਨ ਨਿਵਾਰ੍ੱਯਤੇ|
| وَقَدْ أَمْهَلْتُهَا مُدَّةً لِتَتُوبَ تَارِكَةً زِنَاهَا، وَلَكِنَّهَا لَمْ تَتُبْ. | ٢١ 21 |
ਅਹੰ ਮਨਃਪਰਿਵਰ੍ੱਤਨਾਯ ਤਸ੍ਯੈ ਸਮਯੰ ਦੱਤਵਾਨ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਾ ਸ੍ਵੀਯਵੇਸ਼੍ਯਾਕ੍ਰਿਯਾਤੋ ਮਨਃਪਰਿਵਰ੍ੱਤਯਿਤੁੰ ਨਾਭਿਲਸ਼਼ਤਿ|
| فَإِنِّي سَأُلْقِيهَا عَلَى فِرَاشٍ، وَأَبْتَلِي الزَّانِينَ مَعَهَا بِمِحْنَةٍ شَدِيدَةٍ، إِنْ كَانُوا لَا يَتُوبُونَ عَنْ أَعْمَالِهِمْ. | ٢٢ 22 |
ਪਸ਼੍ਯਾਹੰ ਤਾਂ ਸ਼ੱਯਾਯਾਂ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ੇਪ੍ਸ੍ਯਾਮਿ, ਯੇ ਤਯਾ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਵ੍ਯਭਿਚਾਰੰ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ ਤੇ ਯਦਿ ਸ੍ਵਕ੍ਰਿਯਾਭ੍ਯੋ ਮਨਾਂਸਿ ਨ ਪਰਾਵਰ੍ੱਤਯਨ੍ਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਤਾਨਪਿ ਮਹਾਕ੍ਲੇਸ਼ੇ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ੇਪ੍ਸ੍ਯਾਮਿ
| سَأُبِيدُ أَوْلادَهَا بِالْمَوْتِ، فَتَعْرِفُ الْكَنَائِسُ كُلُّهَا أَنَّنِي أَنَا الَّذِي أَفْحَصُ الأَفْكَارَ وَالْقُلُوبَ، وَأُجَازِي كُلَّ وَاحِدٍ مِنْكُمْ بِحَسَبِ أَعْمَالِهِ. | ٢٣ 23 |
ਤਸ੍ਯਾਃ ਸਨ੍ਤਾਨਾਂਸ਼੍ਚ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁਨਾ ਹਨਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ| ਤੇਨਾਹਮ੍ ਅਨ੍ਤਃਕਰਣਾਨਾਂ ਮਨਸਾਞ੍ਚਾਨੁਸਨ੍ਧਾਨਕਾਰੀ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮੇਕੈਕਸ੍ਮੈ ਚ ਸ੍ਵਕ੍ਰਿਯਾਣਾਂ ਫਲੰ ਮਯਾ ਦਾਤਵ੍ਯਮਿਤਿ ਸਰ੍ੱਵਾਃ ਸਮਿਤਯੋ ਜ੍ਞਾਸ੍ਯਨ੍ਤਿ|
| أَمَّا أَنْتُمُ، الْبَاقِينَ مِنْ أَهْلِ ثِيَاتِيرَا، الَّذِينَ لَمْ يَتَقَبَّلُوا هَذَا التَّعْلِيمَ الْفَاسِدَ، وَلَمْ يَعْرِفُوا مَا يَدْعُونَهُ أَسْرَارَ الشَّيْطَانِ الْعَمِيقَةَ، فَلَنْ أُحَمِّلَكُمْ أَيَّ عِبْءٍ جَدِيدٍ. | ٢٤ 24 |
ਅਪਰਮ੍ ਅਵਸ਼ਿਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ ਥੁਯਾਤੀਰਸ੍ਥਲੋਕਾਨ੍ ਅਰ੍ਥਤੋ ਯਾਵਨ੍ਤਸ੍ਤਾਂ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਾਂ ਨ ਧਾਰਯਨ੍ਤਿ ਯੇ ਚ ਕੈਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਸ਼ਯਤਾਨਸ੍ਯ ਗਮ੍ਭੀਰਾਰ੍ਥਾ ਉਚ੍ਯਨ੍ਤੇ ਤਾਨ੍ ਯੇ ਨਾਵਗਤਵਨ੍ਤਸ੍ਤਾਨਹੰ ਵਦਾਮਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਸੁ ਕਮਪ੍ਯਪਰੰ ਭਾਰੰ ਨਾਰੋਪਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ;
| فَقَطْ تَمَسَّكُوا بِمَا لَدَيْكُمْ إِلَى أَنْ أَجِيءَ. | ٢٥ 25 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਵਿਦ੍ਯਤੇ ਤਤ੍ ਮਮਾਗਮਨੰ ਯਾਵਦ੍ ਧਾਰਯਤ|
| كُلُّ مَنْ يَنْتَصِرُ، وَيَسْتَمِرُّ حَتَّى النِّهَايَةِ فِي فِعْلِ مَا يُرْضِينِي، فَسَوْفَ أُعْطِيهِ سُلْطَاناً عَلَى الأُمَمِ، | ٢٦ 26 |
ਯੋ ਜਨੋ ਜਯਤਿ ਸ਼ੇਸ਼਼ਪਰ੍ੱਯਨ੍ਤੰ ਮਮ ਕ੍ਰਿਯਾਃ ਪਾਲਯਤਿ ਚ ਤਸ੍ਮਾ ਅਹਮ੍ ਅਨ੍ਯਜਾਤੀਯਾਨਾਮ੍ ਆਧਿਪਤ੍ਯੰ ਦਾਸ੍ਯਾਮਿ;
| فَيَحْكُمُهُمْ بِعَصاً مِنْ حَدِيدٍ، مِثْلَمَا أَخَذْتُ أَنَا مِنْ أَبِي سُلْطَاناً أَحْكُمُهُمْ بِهِ، فَيَتَحَطَّمُونَ كَمَا تَتَحَطَّمُ أَوَانِي الْخَزَفِ، | ٢٧ 27 |
ਪਿਤ੍ਰੁʼਤੋ ਮਯਾ ਯਦ੍ਵਤ੍ ਕਰ੍ਤ੍ਰੁʼਤ੍ਵੰ ਲਬ੍ਧੰ ਤਦ੍ਵਤ੍ ਸੋ (ਅ)ਪਿ ਲੌਹਦਣ੍ਡੇਨ ਤਾਨ੍ ਚਾਰਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤੇਨ ਮ੍ਰੁʼਦ੍ਭਾਜਨਾਨੀਵ ਤੇ ਚੂਰ੍ਣਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
| وَأَمْنَحُهُ كَوْكَبَ الصُّبْحِ! | ٢٨ 28 |
ਅਪਰਮ੍ ਅਹੰ ਤਸ੍ਮੈ ਪ੍ਰਭਾਤੀਯਤਾਰਾਮ੍ ਅਪਿ ਦਾਸ੍ਯਾਮਿ|
| مَنْ لَهُ أُذُنٌ فَلْيَسْمَعْ مَا يَقُولُهُ الرُّوحُ لِلْكَنَائِسِ! | ٢٩ 29 |
ਯਸ੍ਯ ਸ਼੍ਰੋਤ੍ਰੰ ਵਿਦ੍ਯਤੇ ਸ ਸਮਿਤੀਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਚ੍ਯਮਾਨਾਮ੍ ਆਤ੍ਮਨਃ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁʼਣੋਤੁ|
