رُؤيا 17
| وَجَاءَ وَاحِدٌ مِنَ الْمَلائِكَةِ السَّبْعَةِ حَامِلِي الْكُؤُوسِ السَّبْعِ وَقَالَ لِي: «تَعَالَ فَأُرِيَكَ عِقَابَ الزَّانِيَةِ الْكُبْرَى الْجَالِسَةِ عَلَى الْمِيَاهِ الْكَثِيرَةِ، | ١ 1 |
තදනන්තරං තේෂාං සප්තකංසධාරිණාං සප්තදූතානාම් ඒක ආගත්ය මාං සම්භාෂ්යාවදත්, අත්රාගච්ඡ, මේදින්යා නරපතයෝ යයා වේශ්යයා සාර්ද්ධං ව්යභිචාරකර්ම්ම කෘතවන්තඃ,
| الَّتِي زَنَى مَعَهَا مُلُوكُ الأَرْضِ، وَسَكِرَ أَهْلُ الأَرْضِ مِنْ خَمْرِ زِنَاهَا». | ٢ 2 |
යස්යා ව්යභිචාරමදේන ච පෘථිවීනිවාසිනෝ මත්තා අභවන් තස්යා බහුතෝයේෂූපවිෂ්ටායා මහාවේශ්යායා දණ්ඩම් අහං ත්වාං දර්ශයාමි|
| وَحَمَلَنِي الْمَلاكُ بِالرُّوحِ إِلَى الْبَرِّيَّةِ، فَرَأَيْتُ امْرَأَةً رَاكِبَةً عَلَى وَحْشٍ قِرْمِزِيٍّ لَهُ سَبْعَةُ رُؤُوسٍ وَعَشَرَةُ قُرُونٍ، وَقَدْ كُتِبَتْ عَلَى جِسْمِهِ كُلِّهِ أَسْمَاءُ تَجْدِيفٍ. | ٣ 3 |
තතෝ (අ)හම් ආත්මනාවිෂ්ටස්තේන දූතේන ප්රාන්තරං නීතස්තත්ර නින්දානාමභිඃ පරිපූර්ණං සප්තශිරෝභි ර්දශශෘඞ්ගෛශ්ච විශිෂ්ටං සින්දූරවර්ණං පශුමුපවිෂ්ටා යෝෂිදේකා මයා දෘෂ්ටා|
| وَكَانَتِ الْمَرْأَةُ تَلْبَسُ مَلابِسَ مِنْ أُرْجُوَانٍ وَقِرْمِزٍ، وَتَتَحَلَّى بِالذَّهَبِ وَالْحِجَارَةِ الْكَرِيمَةِ وَاللُّؤْلُوءِ، وَقَدْ أَمْسَكَتْ كَأْسَ ذَهَبٍ مَمْلُوءَةً بِزِنَاهَا الْمَكْرُوهِ النَّجِسِ، | ٤ 4 |
සා නාරී කෘෂ්ණලෝහිතවර්ණං සින්දූරවර්ණඤ්ච පරිච්ඡදං ධාරයති ස්වර්ණමණිමුක්තාභිශ්ච විභූෂිතාස්ති තස්යාඃ කරේ ඝෘණාර්හද්රව්යෛඃ ස්වව්යභිචාරජාතමලෛශ්ච පරිපූර්ණ ඒකඃ සුවර්ණමයඃ කංසෝ විද්යතේ|
| وَعَلَى جَبِينِهَا اسْمٌ مَكْتُوبٌ: سِرٌّ: «بَابِلُ الْعُظْمَى، أُمُّ زَانِيَاتِ الأَرْضِ وَأَصْنَامِهَا الْمَكْرُوهَةِ». | ٥ 5 |
තස්යා භාලේ නිගූඪවාක්යමිදං පෘථිවීස්ථවේශ්යානාං ඝෘණ්යක්රියාණාඤ්ච මාතා මහාබාබිලිති නාම ලිඛිතම් ආස්තේ|
| وَرَأَيْتُ الْمَرْأَةَ سَكْرَى لِكَثْرَةِ مَا شَرِبَتْ مِنْ دَمِ الْقِدِّيسِينَ، وَدَمِ شُهَدَاءِ يَسُوعَ الَّذِينَ قَتَلَتْهُمْ. فَتَمَلَّكَتْنِي الدَّهْشَةُ لِمَنْظَرِهَا، | ٦ 6 |
මම දෘෂ්ටිගෝචරස්ථා සා නාරී පවිත්රලෝකානාං රුධිරේණ යීශෝඃ සාක්ෂිණාං රුධිරේණ ච මත්තාසීත් තස්යා දර්ශනාත් මමාතිශයම් ආශ්චර්ය්යඥානං ජාතං|
| فَسَأَلَنِي الْمَلاكُ: «لِمَاذَا دُهِشْتَ؟ سَأُطْلِعُكَ عَلَى سِرِّ الْمَرْأَةِ وَالْوَحْشِ الَّذِي يَحْمِلُهَا، صَاحِبُ الرُّؤُوسِ السَّبْعَةِ وَالْقُرُونِ الْعَشَرَةِ: | ٧ 7 |
තතඃ ස දූතෝ මාම් අවදත් කුතස්තවාශ්චර්ය්යඥානං ජායතේ? අස්යා යෝෂිතස්තද්වාහනස්ය සප්තශිරෝභි ර්දශශෘඞ්ගෛශ්ච යුක්තස්ය පශෝශ්ච නිගූඪභාවම් අහං ත්වාං ඥාපයාමි|
| هَذَا الْوَحْشُ كَانَ مَوْجُوداً، وَهُوَ غَيْرُ مَوْجُودٍ الآنَ، وَلَكِنَّهُ عَلَى وَشْكِ أَنْ يَطْلُعَ مِنَ الْهَاوِيَةِ وَيَمْضِيَ إِلَى الْهَلاكِ. وَسَيُدْهَشُ سُكَّانُ الأَرْضِ الَّذِينَ لَمْ تُكْتَبْ أَسْمَاؤُهُمْ مُنْذُ تَأْسِيسِ الْعَالَمِ فِي سِجِلِّ الْحَيَاةِ، عِنْدَمَا يَرَوْنَ الْوَحْشَ، لأَنَّهُ كَانَ مَوْجُوداً، ثُمَّ أَصْبَحَ غَيْرَ مَوْجُودٍ، وَسَيَعُودُ! (Abyssos g12) | ٨ 8 |
ත්වයා දෘෂ්ටෝ (අ)සෞ පශුරාසීත් නේදානීං වර්ත්තතේ කින්තු රසාතලාත් තේනෝදේතව්යං විනාශශ්ච ගන්තව්යඃ| තතෝ යේෂාං නාමානි ජගතඃ සෘෂ්ටිකාලම් ආරභ්ය ජීවනපුස්තකේ ලිඛිතානි න විද්යන්තේ තේ පෘථිවීනිවාසිනෝ භූතම් අවර්ත්තමානමුපස්ථාස්යන්තඤ්ච තං පශුං දෘෂ්ට්වාශ්චර්ය්යං මංස්යන්තේ| (Abyssos g12)
| وَلابُدَّ هُنَا مِنْ فِطْنَةِ الْعَقْلِ: الرُّؤُوسُ السَّبْعَةُ هِيَ التِّلالُ السَّبْعَةُ الَّتِي تَجْلِسُ الْمَرْأَةُ عَلَيْهَا وَتَرْمِزُ أَيْضاً إِلَى سَبْعَةِ مُلُوكٍ، | ٩ 9 |
අත්ර ඥානයුක්තයා බුද්ධ්යා ප්රකාශිතව්යං| තානි සප්තශිරාංසි තස්යා යෝෂිත උපවේශනස්ථානස්වරූපාඃ සප්තගිරයඃ සප්ත රාජානශ්ච සන්ති|
| خَمْسَةٌ مِنْهُمْ مَضَوْا، وَالسَّادِسُ يَحْكُمُ الآنَ، وَالسَّابِعُ سَيَأْتِي، وَلَكِنَّ مُدَّةَ حُكْمِهِ سَتَكُونُ قَصِيرَةً. | ١٠ 10 |
තේෂාං පඤ්ච පතිතා ඒකශ්ච වර්ත්තමානඃ ශේෂශ්චාද්යාප්යනුපස්ථිතඃ ස යදෝපස්ථාස්යති තදාපි තේනාල්පකාලං ස්ථාතව්යං|
| أَمَّا الْوَحْشُ الَّذِي كَانَ مَوْجُوداً ثُمَّ أَصْبَحَ غَيْرَ مَوْجُودٍ، فَهُوَ مَلِكٌ ثَامِنٌ سَبَقَ أَنْ مَلَكَ كَوَاحِدٍ مِنَ السَّبْعَةِ، سَيَمْضِي إِلَى الْهَلاكِ. | ١١ 11 |
යඃ පශුරාසීත් කින්ත්විදානීං න වර්ත්තතේ ස ඒවාෂ්ටමඃ, ස සප්තානාම් ඒකෝ (අ)ස්ති විනාශං ගමිෂ්යති ච|
| وَأَمَّا الْقُرُونُ الْعَشَرَةُ الَّتِي رَأَيْتَهَا هِيَ عَشَرَةُ مُلُوكٍ لَمْ يَتَوَلَّوْا الْمُلْكَ بَعْدُ، وَسَيَتَوَلَّوْنَ سُلْطَةَ الْمُلْكِ مَعَ الْوَحْشِ لِمُدَّةِ سَاعَةٍ وَاحِدَةٍ، | ١٢ 12 |
ත්වයා දෘෂ්ටානි දශශෘඞ්ගාණ්යපි දශ රාජානඃ සන්තිඃ, අද්යාපි තෛ රාජ්යං න ප්රාප්තං කින්තු මුහූර්ත්තමේකං යාවත් පශුනා සාර්ද්ධං තේ රාජාන ඉව ප්රභුත්වං ප්රාප්ස්යන්ති|
| يَتَّفِقُونَ فِيهَا بِرَأْيٍ وَاحِدٍ أَنْ يُعْطُوا الْوَحْشَ قُوَّتَهُمْ وَسُلْطَتَهُمْ. | ١٣ 13 |
ත ඒකමන්ත්රණා භවිෂ්යන්ති ස්වකීයශක්තිප්රභාවෞ පශවේ දාස්යන්ති ච|
| ثُمَّ يُحَارِبُونَ الْحَمَلَ، وَلَكِنَّ الْحَمَلَ يَهْزِمُهُمْ، لأَنَّهُ رَبُّ الأَرْبَابِ وَمَلِكُ الْمُلُوكِ، وَالَّذِينَ مَعَهُ هُمُ الْمَدْعُوُّونَ، الْمُخْتَارُونَ، الْمُؤْمِنُونَ». | ١٤ 14 |
තේ මේෂශාවකේන සාර්ද්ධං යෝත්ස්යන්ති, කින්තු මේෂශාවකස්තාන් ජේෂ්යති යතඃ ස ප්රභූනාං ප්රභූ රාඥාං රාජා චාස්ති තස්ය සඞ්ගිනෝ (අ)ප්යාහූතා අභිරුචිතා විශ්වාස්යාශ්ච|
| ثُمَّ قَالَ لِيَ الْمَلاكُ: «أَمَّا الْمِيَاهُ الَّتِي رَأَيْتَ حَيْثُ تَجْلِسُ الزَّانِيَةُ، فَتَرْمِزُ إِلَى شُعُوبٍ وَجَمَاهِيرَ وَأُمَمٍ وَلُغَاتٍ. | ١٥ 15 |
අපරං ස මාම් අවදත් සා වේශ්යා යත්රෝපවිශති තානි තෝයානි ලෝකා ජනතා ජාතයෝ නානාභාෂාවාදිනශ්ච සන්ති|
| وَأَمَّا الْقُرُونُ الْعَشَرَةُ الَّتِي رَأَيْتَهَا، وَالْوَحْشُ، فَسَيُبْغِضُونَ الزَّانِيَةَ وَيَجْعَلُونَهَا مَعْزُولَةً وَعَارِيَةً، وَيَأْكُلُونَ لَحْمَهَا وَيُحْرِقُونَهَا بِالنَّارِ، | ١٦ 16 |
ත්වයා දෘෂ්ටානි දශ ශෘඞ්ගාණි පශුශ්චේමේ තාං වේශ්යාම් ඍතීයිෂ්යන්තේ දීනාං නග්නාඤ්ච කරිෂ්යන්ති තස්යා මාංසානි භෝක්ෂ්යන්තේ වහ්නිනා තාං දාහයිෂ්යන්ති ච|
| لأَنَّ اللهَ جَعَلَ فِي قُلُوبِهِمْ أَنْ يَعْمَلُوا وَفْقَ قَصْدِهِ، فَيَتَّفِقُوا عَلَى أَنْ يُعْطُوا الْوَحْشَ مُلْكَهُمْ، حَتَّى تَتِمَّ كَلِمَاتُ اللهِ. | ١٧ 17 |
යත ඊශ්වරස්ය වාක්යානි යාවත් සිද්ධිං න ගමිෂ්යන්ති තාවද් ඊශ්වරස්ය මනෝගතං සාධයිතුම් ඒකාං මන්ත්රණාං කෘත්වා තස්මෛ පශවේ ස්වේෂාං රාජ්යං දාතුඤ්ච තේෂාං මනාංසීශ්වරේණ ප්රවර්ත්තිතානි|
| أَمَّا هَذِهِ الْمَرْأَةُ الَّتِي رَأَيْتَهَا، فَهِيَ الْمَدِينَةُ الْعُظْمَى الَّتِي تَحْكُمُ مُلُوكَ الأَرْضِ». | ١٨ 18 |
අපරං ත්වයා දෘෂ්ටා යෝෂිත් සා මහානගරී යා පෘථිව්යා රාඥාම් උපරි රාජත්වං කුරුතේ|
