رُؤيا 10
| ثُمَّ رَأَيْتُ مَلاكاً آخَرَ قَوِيًّا نَازِلاً مِنَ السَّمَاءِ، لابِساً سَحَابَةً، وَعَلَى رَأْسِهِ قَوْسُ قُزَحٍ؛ وَجْهُهُ كَالشَّمْسِ، وَرِجْلاهُ كَعَمُودَيْنِ مِنْ نَارٍ، | ١ 1 |
ଅନନ୍ତରଂ ସ୍ୱର୍ଗାଦ୍ ଅୱରୋହନ୍ ଅପର ଏକୋ ମହାବଲୋ ଦୂତୋ ମଯା ଦୃଷ୍ଟଃ, ସ ପରିହିତମେଘସ୍ତସ୍ୟ ଶିରଶ୍ଚ ମେଘଧନୁଷା ଭୂଷିତଂ ମୁଖମଣ୍ଡଲଞ୍ଚ ସୂର୍ୟ୍ୟତୁଲ୍ୟଂ ଚରଣୌ ଚ ୱହ୍ନିସ୍ତମ୍ଭସମୌ|
| وَبِيَدِهِ دَرْجُ كِتَابٍ صَغِيرٌ مَفْتُوحٌ. فَوَضَعَ رِجْلَهُ الْيُمْنَى عَلَى الْبَحْرِ وَالْيُسْرَى عَلَى الأَرْضِ، | ٢ 2 |
ସ ସ୍ୱକରେଣ ୱିସ୍ତୀର୍ଣମେକଂ କ୍ଷୂଦ୍ରଗ୍ରନ୍ଥଂ ଧାରଯତି, ଦକ୍ଷିଣଚରଣେନ ସମୁଦ୍ରେ ୱାମଚରଣେନ ଚ ସ୍ଥଲେ ତିଷ୍ଠତି|
| وَصَرَخَ صَرْخَةً عَظِيمَةً كَزَئِيرِ الأَسَدِ، دَوَّتْ بَعْدَهَا أَصْوَاتُ الرُّعُودِ السَّبْعَةِ. | ٣ 3 |
ସ ସିଂହଗର୍ଜନୱଦ୍ ଉଚ୍ଚୈଃସ୍ୱରେଣ ନ୍ୟନଦତ୍ ନିନାଦେ କୃତେ ସପ୍ତ ସ୍ତନିତାନି ସ୍ୱକୀଯାନ୍ ସ୍ୱନାନ୍ ପ୍ରାକାଶଯନ୍|
| وَلَمَّا تَأَهَّبْتُ لِكِتَابَةِ مَا تَقُولُهُ الرُّعُودُ، سَمِعْتُ صَوْتاً مِنَ السَّمَاءِ يَقُولُ لِي: «لا تَكْتُبْ، فَمَا نَطَقَتْ بِهِ الرُّعُودُ يَجِبُ أَنْ تُبْقِيَهُ مَكْتُوماً». | ٤ 4 |
ତୈଃ ସପ୍ତ ସ୍ତନିତୈ ର୍ୱାକ୍ୟେ କଥିତେ ଽହଂ ତତ୍ ଲେଖିତୁମ୍ ଉଦ୍ୟତ ଆସଂ କିନ୍ତୁ ସ୍ୱର୍ଗାଦ୍ ୱାଗିଯଂ ମଯା ଶ୍ରୁତା ସପ୍ତ ସ୍ତନିତୈ ର୍ୟଦ୍ ଯଦ୍ ଉକ୍ତଂ ତତ୍ ମୁଦ୍ରଯାଙ୍କଯ ମା ଲିଖ|
| ثُمَّ إِنَّ الْمَلاكَ الَّذِي رَأَيْتُهُ وَاقِفاً عَلَى الْبَحْرِ وَالأَرْضِ رَفَعَ يَدَهُ الْيُمْنَى نَحْوَ السَّمَاءِ، | ٥ 5 |
ଅପରଂ ସମୁଦ୍ରମେଦିନ୍ୟୋସ୍ତିଷ୍ଠନ୍ ଯୋ ଦୂତୋ ମଯା ଦୃଷ୍ଟଃ ସ ଗଗନଂ ପ୍ରତି ସ୍ୱଦକ୍ଷିଣକରମୁତ୍ଥାପ୍ୟ
| وَأَقْسَمَ بِالْحَيِّ إِلَى أَبَدِ الآبِدِينَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاءَ وَمَا فِيهَا وَالأَرْضَ وَمَا فِيهَا وَالْبَحْرَ وَمَا فِيهِ، إِنَّهُ لَنْ تَكُونَ مُهْلَةٌ بَعْدُ، (aiōn g165) | ٦ 6 |
ଅପରଂ ସ୍ୱର୍ଗାଦ୍ ଯସ୍ୟ ରୱୋ ମଯାଶ୍ରାୱି ସ ପୁନ ର୍ମାଂ ସମ୍ଭାୱ୍ୟାୱଦତ୍ ତ୍ୱଂ ଗତ୍ୱା ସମୁଦ୍ରମେଦିନ୍ୟୋସ୍ତିଷ୍ଠତୋ ଦୂତସ୍ୟ କରାତ୍ ତଂ ୱିସ୍ତୀର୍ଣ କ୍ଷୁଦ୍ରଗ୍ରନ୍ଥଂ ଗୃହାଣ, ତେନ ମଯା ଦୂତସମୀପଂ ଗତ୍ୱା କଥିତଂ ଗ୍ରନ୍ଥୋ ଽସୌ ଦୀଯତାଂ| (aiōn g165)
| فَحَالَمَا يَنْفُخُ الْمَلاكُ السَّابِعُ فِي بُوقِهِ، يَتِمُّ سِرُّ اللهِ، وَفْقاً لِمَا أَعْلَنَهُ لِعَبِيدِهِ الأَنْبِيَاءِ! | ٧ 7 |
କିନ୍ତୁ ତୂରୀଂ ୱାଦିଷ୍ୟତଃ ସପ୍ତମଦୂତସ୍ୟ ତୂରୀୱାଦନସମଯ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ଗୁପ୍ତା ମନ୍ତ୍ରଣା ତସ୍ୟ ଦାସାନ୍ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନଃ ପ୍ରତି ତେନ ସୁସଂୱାଦେ ଯଥା ପ୍ରକାଶିତା ତଥୈୱ ସିଦ୍ଧା ଭୱିଷ୍ୟତି|
| ثُمَّ كَلَّمَنِي الصَّوْتُ السَّمَاوِيُّ ثَانِيَةً وَقَالَ لِي: «اذْهَبْ، خُذِ الْكِتَابَ الصَّغِيرَ الْمَفْتُوحَ فِي يَدِ الْمَلاكِ الْقَوِيِّ الْوَاقِفِ عَلَى الْبَحْرِ وَالأَرْضِ». | ٨ 8 |
ଅପରଂ ସ୍ୱର୍ଗାଦ୍ ଯସ୍ୟ ରୱୋ ମଯାଶ୍ରାୱି ସ ପୁନ ର୍ମାଂ ସମ୍ଭାଷ୍ୟାୱଦତ୍ ତ୍ୱଂ ଗତ୍ୱା ସମୁଦ୍ରମେଦିନ୍ୟୋସ୍ତିଷ୍ଠତୋ ଦୂତସ୍ୟ କରାତ୍ ତଂ ୱିସ୍ତୀର୍ଣଂ କ୍ଷୁଦ୍ରଗ୍ରନ୍ଥଂ ଗୃହାଣ,
| فَذَهَبْتُ إِلَيْهِ وَطَلَبْتُ الْكِتَابَ مِنْهُ، فَأَجَابَنِي: «خُذْهُ وَالْتَهِمْهُ. سَتَجِدُ طَعْمَهُ فِي فَمِكَ حُلْواً كَالْعَسَلِ، وَلَكِنَّهُ سَيَجْعَلُ بَطْنَكَ مُرّاً!» | ٩ 9 |
ତେନ ମଯା ଦୂତସମୀପଂ ଗତ୍ୱା କଥିତଂ ଗ୍ରନ୍ଥୋ ଽସୌ ଦୀଯତାଂ| ସ ମାମ୍ ଅୱଦତ୍ ତଂ ଗୃହୀତ୍ୱା ଗିଲ, ତୱୋଦରେ ସ ତିକ୍ତରସୋ ଭୱିଷ୍ୟତି କିନ୍ତୁ ମୁଖେ ମଧୁୱତ୍ ସ୍ୱାଦୁ ର୍ଭୱିଷ୍ୟତି|
| وَلَمَّا أَخَذْتُهُ مِنْ يَدِهِ وَالْتَهَمْتُهُ، كَانَ حُلْواً كَالْعَسَلِ فِي فَمِي، وَلَكِنْ مَا إِنِ ابْتَلَعْتُهُ حَتَّى مَلأَ بَطْنِي مَرَارَةً! | ١٠ 10 |
ତେନ ମଯା ଦୂତସ୍ୟ କରାଦ୍ ଗ୍ରନ୍ଥୋ ଗୃହୀତୋ ଗିଲିତଶ୍ଚ| ସ ତୁ ମମ ମୁଖେ ମଧୁୱତ୍ ସ୍ୱାଦୁରାସୀତ୍ କିନ୍ତ୍ୱଦନାତ୍ ପରଂ ମମୋଦରସ୍ତିକ୍ତତାଂ ଗତଃ|
| وَقِيلَ لِي: «عَلَيْكَ أَنْ تَتَنَبَّأَ أَيْضاً بِشَأْنِ كَثِيرٍ مِنَ الشُّعُوبِ وَالأُمَمِ وَاللُّغَاتِ وَالْمُلُوكِ». | ١١ 11 |
ତତଃ ସ ମାମ୍ ଅୱଦତ୍ ବହୂନ୍ ଜାତିୱଂଶଭାଷାୱଦିରାଜାନ୍ ଅଧି ତ୍ୱଯା ପୁନ ର୍ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାକ୍ୟଂ ୱକ୍ତୱ୍ୟଂ|
