المَزامِير 94

١ 1 يَا رَبُّ أَنْتَ إِلَهُ الانْتِقَامِ، فَتَجَلَّ بِغَضَبِكَ.

Bože osvetniče, Jahve, Bože osvetniče, pokaži se.

٢ 2 قُمْ يَا دَيَّانَ الأَرْضِ وَجَازِ الْمُتَكَبِّرِينَ عَلَى أَعْمَالِهِمْ.

Ustani ti što sudiš zemlju, po zasluzi plati oholima!

٣ 3 إِلَى مَتَى يَا رَبُّ يَشْمَتُ الأَشْرَارُ فَرِحِينَ؟

Dokle će bezbošci, Jahve, dokle će se bezbošci hvastati?

٤ 4 إِلَى مَتَى يَهْذِرُ عُمَّالُ الإِثْمِ وَيَتَوَاقَحُونَ وَيَتَبَاهَوْنَ بِأَنْفُسِهِمْ؟

Dokle će brbljati, drsko govoriti, dokle će se bezakonici hvastati?

٥ 5 يَسْحَقُونَ شَعْبَكَ يَا رَبُّ وَيَضْطَهِدُونَهُ،

Tlače narod tvoj, Jahve, i baštinu tvoju pritišću;

٦ 6 يَقْتُلُونَ الأَرْمَلَةَ وَالْغَرِيبَ وَيَذْبَحُونَ الْيَتِيمَ.

kolju udovicu i pridošlicu, sirotama život oduzimlju

٧ 7 وَيَقُولُونَ: «الرَّبُّ لَا يَرَى هَذَا، وَإِلَهُ إِسْرَائِيلَ لَا يُبَالِي».

i govore: “Jahve ne vidi! Ne opaža Bog Jakovljev!”

٨ 8 افْهَمُوا يَا أَغْبِيَاءَ الشَّعْبِ! يَا جُهَّالُ مَتَى تَتَعَقَّلُونَ؟

Shvatite, lude u narodu: bezumni, kad ćete se urazumiti?

٩ 9 صَانِعُ الأُذُنِ أَلَا يَسْمَعُ؟ جَابِلُ الْعَيْنِ أَلَا يُبْصِرُ؟

Onaj što uho zasadi da ne čuje? Koji stvori oko da ne vidi?

١٠ 10 مُؤَدِّبُ الأُمَمِ أَلَا يَزْجُرُ وَهُوَ الَّذِي يُعَلِّمُ الإِنْسَانَ الْحِكْمَةَ؟

Onaj što odgaja narode da ne kazni - Onaj što ljude uči mudrosti?

١١ 11 الرَّبُّ يَعْلَمُ أَفْكَارَ الإِنْسَانِ وَيَعْرِفُ أَنَّهَا بَاطِلَةٌ.

Jahve poznaje namisli ljudske: one su isprazne.

١٢ 12 طُوبَى لِلإِنْسَانِ الَّذِي تُؤَدِّبُهُ، وَتُعَلِّمُهُ مِنْ شَرِيعَتِكَ يَا رَبُّ!

Blago onom koga ti poučavaš, Jahve, i učiš Zakonu svojemu:

١٣ 13 لِتُرِيحَهُ مِنْ أَيَّامِ السُّوءِ، إِلَى أَنْ يَمُوتَ الشِّرِّيرُ وَيَتَوَارَى فِي مَثْواهُ.

da mu mir udijeliš od nesretnih dana, dok se grob kopa zlikovcu.

١٤ 14 لَا يَرْفُضُ اللهُ شَعْبَهُ، وَلَا يَنْبِذُ خَاصَّتَهُ.

Jer neće Jahve odbaciti naroda svojega i svoje baštine neće napustiti;

١٥ 15 لأَنَّ القَضَاءَ يُصْبِحُ عَدْلاً وَيُحِبُّهُ جَمِيعُ الْمُسْتَقِيمِي الْقُلُوبِ.

jer će se pravo dosuditi pravednosti i za njom će ići svi čestiti srcem.

١٦ 16 مَنْ يَتَوَلَّى عَنِّي مُحَارَبَةَ الأَشْرَارِ؟ مَنْ يُجَابِهُ عَنِّي فَاعِلِي الإِثْمِ؟

Tko će ustati za me protiv zlotvora? Tko će se zauzeti za me protiv zločinaca?

١٧ 17 لَوْ لَمْ يَكُنِ الرَّبُّ مُعِينِي لَسَكَنَتْ نَفْسِي الْقَبْرَ.

Da mi Jahve ne pomaže, brzo bih sišao u mjesto tišine.

١٨ 18 قُلْتُ: قَدْ زَلَّتْ قَدَمِي. وَلَكِنَّ رَحْمَتَكَ يَا رَبُّ صَارَتْ لِي سَنَداً.

Čim pomislim: “Noga mi posrće”, dobrota me tvoja, o Jahve, podupire.

١٩ 19 عِنْدَ كَثْرَةِ هُمُومِي فِي دَاخِلِي تَبْتَهِجُ نَفْسِي بِتَعْزِيَاتِكَ.

Kad se skupe tjeskobe u srcu mome, tvoje mi utjehe dušu vesele.

٢٠ 20 أَيُحَالِفُكَ مَلِكُ الشَّرِّ الْمُخْتَلِقُ إثْماً لِيَجْعَلَ الظُّلْمَ شَرِيعَةً لِلْقَضَاءِ؟

Zar je bezbožno sudište u savezu s tobom kad nevolje stvara pod izlikom zakona?

٢١ 21 يَجْتَمِعُونَ مَعاً لِلْقَضَاءِ عَلَى حَيَاةِ الصِّدِّيقِ، وَيَحْكُمُونَ عَلَى الْبَرِيءِ بِالْمَوْتِ.

Nek' samo pritišću dušu pravednog, nek' osuđuju krv nedužnu:

٢٢ 22 وَلَكِنَّ الرَّبَّ هُوَ حِصْنِي الْمَنِيعُ؛ إِلَهِي هُوَ الصَّخْرَةُ الَّتِي بِها أَحْتَمِي.

Jahve mi je utvrda, Bog - hrid utočišta moga.

٢٣ 23 غَيْرَ أَنَّ الرَّبَّ إِلَهَنَا يُعَاقِبُهُمْ عَلَى إِثْمِهِمْ، وَيُبِيدُهُمْ بِشَرِّهِمْ.

Platit će im bezakonje njihovo, njihovom će ih zloćom istrijebiti, istrijebit će ih Jahve, Bog naš.