< المَزامِير 132 >

تَرْنِيمَةُ الْمَصَاعِدِ اذْكُرْ يَا رَبُّ دَاوُدَ وَكُلَّ مُعَانَاتِهِ. ١ 1
(Sang til Festrejserne.) HERRE, kom David i Hu for al hans møje,
اذْكُرْ كَيْفَ أَقْسَمَ لِلرَّبِّ وَنَذَرَ لإِلَهِ يَعْقُوبَ الْقَدِيرِ: ٢ 2
hvorledes han tilsvor HERREN, gav Jakobs Vældige et Løfte:
«لَنْ أَدْخُلَ بَيْتَ سُكْنَايَ، وَلَنْ أَعْلُوَ فِرَاشِي، ٣ 3
"Jeg træder ej ind i mit Huses Telt, jeg stiger ej op på mit Leje,
وَلَنْ أُعْطِيَ عَيْنَيَّ نَوْماً وَلَا أَجْفَانِي نُعَاساً، ٤ 4
under ikke mine Øjne Søvn, ikke mine Øjenlåg Hvile,
حَتَّى أَبْنِيَ مَقَاماً لِتَابُوتِ الرَّبِّ، وَمَسْكِناً لإِلَهِ يَعْقُوبَ الْقَدِيرِ». ٥ 5
før jeg har fundet HERREN et Sted, Jakobs Vældige en Bolig!"
فِي أَفْرَاتَةَ سَمِعْنَا بِهِ، وَفِي حُقُولِ الْوَعْرِ وَجَدْنَاهُ، ٦ 6
"Se, i Efrata hørte vi om den, fandt den på Ja'ars Mark;
فَقُلْنَا: «لِنَدْخُلْ إِلَى بَيْتِ الرَّبِّ، وَلْنَسْجُدْ عِنْدَ مَوْطِئِ قَدَمَيْهِ». ٧ 7
lad os gå hen til hans Bolig, tilbede ved hans Fødders Skammel!"
عُدْ إِلَى هَيْكَلِكَ يَا رَبُّ، أَنْتَ وَتَابُوتُ عِزَّتِكَ. ٨ 8
HERRE, bryd op til dit Hvilested, du og din Vældes Ark!
لِيَرْتَدِ كَهَنَتُكَ البِرَّ ثَوْباً، وَلِيَهْتِفْ أَتْقِيَاؤُكَ فَرَحاً. ٩ 9
Dine Præster være klædte i Retfærd, dine fromme synge med Fryd!
مِنْ أَجْلِ دَاوُدَ عَبْدِكَ لَا تَرْفُضْ طَلَبَ مَلِكِكَ الْمَمْسُوحِ. ١٠ 10
For din Tjener Davids Skyld afvise du ikke din Salvede!"
قَدْ أَقْسَمَ الرَّبُّ لِدَاوُدَ قَسَماً صَادِقاً لَا يَرْجِعُ عَنْهُ: «مِنْ ثَمَرَةِ بَطْنِكَ أُقِيمُ مَلِكاً عَلَى عَرْشِكَ. ١١ 11
HERREN tilsvor David et troværdigt, usvigeligt Løfte: "Af din Livsens Frugt vil jeg sætte Konger på din Trone.
إِذَا حَفِظَ بَنُوكَ عَهْدِي وَشَهَادَاتِي الَّتِي أُعَلِّمُهُمْ إِيَّاهَا، يَجْلِسُ بَنُوهُمْ أَيْضاً عَلَى عَرْشِكَ إِلَى الأَبَدِ». ١٢ 12
Såfremt dine Sønner holder min Pagt og mit Vidnesbyrd, som jeg lærer dem, skal også deres Sønner sidde evindelig på din Trone!
لأَنَّ الرَّبَّ قَدِ اخْتَارَ أُورُشَلِيمَ وَرَغِبَ أَن تَكُونَ لَهُ مَسْكَناً. ١٣ 13
Thi HERREN har udvalgt Zion, ønsket sig det til Bolig:
وَقَالَ: «هَذِهِ مَقَرُّ رَاحَتِي إِلَى الأَبَدِ، فِيهَا أَسْكُنُ لأَنِّي أَحْبَبْتُهَا. ١٤ 14
Her er for evigt mit Hvilested, her vil jeg bo, thi det har jeg ønsket.
أُبَارِكُ غَلَّاتِهَا بَرَكَةً جَزِيلَةً، وَأُشْبِعُ مَسَاكِينَهَا خُبْزاً. ١٥ 15
Dets Føde velsigner jeg, dets fattige mætter jeg med Brød,
أُلْبِسُ كَهَنَتَهَا ثَوْبَ الْخَلاصِ، فَيَهْتِفُ قِدِّيسُوهَا مُتَرَنِّمِينَ. ١٦ 16
dets Præster klæder jeg i Frelse, dets fromme skal synge med Fryd.
أُقِيمُ هُنَاكَ مَلِكاً عَظِيماً مِنْ أَصْلِ دَاوُدَ، وَأُعِدُّ سِرَاجاً مُنِيراً لِمَنْ أَمْسَحُهُ. ١٧ 17
Der lader jeg Horn vokse frem for David, sikrer min Salvede Lampe.
أَكْسُو أَعْدَاءَهُ خِزْياً. أَمَّا هُوَ، فَعَلَى رَأْسِهِ يَتَأَلَّقُ تَاجُهُ». ١٨ 18
Jeg klæder hans Fjender i Skam, men på ham skal Kronen stråle!"

< المَزامِير 132 >