المَزامِير 111

١ 1 هَلِّلُويَا! أَشْكُرُ الرَّبَّ مِنْ كُلِّ قَلْبِي فِي مَحْفَلِ أَتْقِيَاءِ الشَّعْبِ.

Halleluja. Będę wysławiał Pana całem sercem w radzie szczerych, i w zgromadzeniu.

٢ 2 مَا أَعْظَمَ أَعْمَالَ الرَّبِّ! يَتَأَمَّلُهَا جَمِيعُ الْمَسْرُورِينَ بِها.

Wielkie sprawy Pańskie, jawne u wszystkich, którzy się w nich kochają.

٣ 3 صَنِيعُهُ جَلالٌ وَبَهَاءٌ، وَعَدْلُهُ ثَابِتٌ إِلَى الأَبَدِ.

Chwalebne i ozdobne dzieło jego, a sprawiedliwość jego trwa na wieki.

٤ 4 جَعَلَ لِعَجَائِبِهِ ذِكْراً، فَالرَّبُّ حَنَّانٌ وَرَحِيمٌ.

Pamiątkę cudów swoich uczynił miłosierny a litościwy Pan.

٥ 5 أَعْطَى مُتَّقِيهِ طَعَاماً، لأَنَّهُ لَا يَنْسَى عَهْدَهُ أَبَداً.

Dał pokarm tym, którzy się go boją, pamiętając wiecznie na przymierze swoje.

٦ 6 أَظْهَرَ قُوَّتَهُ لِشَعْبِهِ حِينَ أَوْرَثَهُمْ أَرْضَ الأُمَمِ.

Moc spraw swoich oznajmił ludowi swemu, dawszy im dziedzictwo pogan.

٧ 7 أَعْمَالُ يَدَيْهِ حَقٌّ وَعَدْلٌ. وَكُلُّ وَصَايَاهُ أَمِينَةٌ.

Uczynki rąk jego prawda i sąd; nieodmienne są wszystkie przykazania jego,

٨ 8 رَاسِخَةٌ أَبَدَ الدَّهْرِ، مَصْنُوعَةٌ بِالْحَقِّ وَالاسْتِقَامَةِ.

Utwierdzone na wieki wieczne, uczynione w prawdzie i w szczerości.

٩ 9 افْتَدَى شَعْبَهُ وَكَرَّسَ عَهْدَهُ مَعَهُ إِلَى الأَبَدِ، قَدُّوسٌ وَمَهُوبٌ اسْمُهُ.

Wykupienie posławszy ludowi swemu, przykazał na wieki strzedź przymierza swego; święte i straszne jest imię jego.

١٠ 10 رَأْسُ الْحِكْمَةِ مَخَافَةُ الرَّبِّ. وَالعَامِلُ بِها ذُو فِطْنَةٍ شَدِيدَةٍ. تَسْبِيحُ الرَّبِّ دَائِمٌ إِلَى الأَبَدِ.

Początek mądrości jest bojaźń Pańska; rozumu dobrego nabywają wszyscy, którzy rozkazanie Pańskie czyną; chwała jego trwa na wieki.