المَزامِير 105

١ 1 قَدِّمُوا الشُّكْرَ لِلرَّبِّ. ادْعُوا بِاسْمِهِ. عَرِّفُوا بِأَعْمَالِهِ بَيْنَ الشُّعُوبِ.

۱ یهوه را حمد گویید و نام او رابخوانید. اعمال او را در میان قوم هااعلام نمایید.

٢ 2 غَنُّوا لَهُ، اشْدُوا لَهُ. حَدِّثُوا بِكُلِّ عَجَائِبِهِ.

۲ او را بسرایید برای او تسبیح بخوانید. در تمام کارهای عجیب او تفکر نمایید.

٣ 3 تَبَاهَوْا بِاسْمِهِ الْقُدُّوسِ، لِتَفْرَحْ قُلُوبُ طَالِبِي الرَّبِّ.

۳ در نام قدوس او فخر کنید. دل طالبان خداوندشادمان باشد.

٤ 4 اطْلُبُوا الرَّبَّ وَقُوَّتَهُ، الْتَمِسُوا وَجْهَهُ دَائِماً.

۴ خداوند و قوت او را بطلبید. روی او را پیوسته طالب باشید.

٥ 5 اذْكُرُوا عَجَائِبَهُ الَّتِي صَنَعَهَا، مُعْجِزَاتِهِ وَأَحْكَامَهُ الَّتِي نَطَقَ بِها.

۵ کارهای عجیب را که او کرده است به یاد آورید. آیات او و داوریهای دهان او را.

٦ 6 يَا ذُرِّيَّةَ إِبْرَاهِيمَ عَبْدِهِ، يَا بَنِي يَعْقُوبَ الَّذِينَ اخْتَارَهُمْ.

۶ ‌ای ذریت بنده او ابراهیم! ای فرزندان یعقوب، برگزیده او!

٧ 7 هُوَ الرَّبُّ إِلَهُنَا، أَحْكَامُهُ تَمْلأُ الأَرْضَ كُلَّهَا.

۷ یهوه خدای ماست. داوریهای او در تمامی جهان است.

٨ 8 لَمْ يَنْسَ عَهْدَهُ قَطُّ وَلَا وَعْدَهُ الَّذِي قَطَعَهُ إِلَى أَلْفِ جِيلٍ،

۸ عهد خود رایاد می‌دارد تا ابدالاباد و کلامی را که بر هزاران پشت فرموده است.

٩ 9 الْعَهْدَ الَّذِي أَبْرَمَهُ مَعَ إِبْرَاهِيمَ، وَالْقَسَمَ الَّذِي أَقْسَمَ بِهِ لإِسْحَاقَ.

۹ آن عهدی را که با ابراهیم بسته و قسمی را که برای اسحاق خورده است.

١٠ 10 ثُمَّ ثَبَّتَهُ لِيَعْقُوبَ فَرِيضَةً، وَلإِسْرَائِيلَ مِيثَاقاً أَبَدِيًّا،

۱۰ و آن را برای یعقوب فریضه‌ای استوار ساخت و برای اسرائیل عهد جاودانی.

١١ 11 قَائِلاً: «لَكَ أُعْطِي أَرْضَ كَنْعَانَ نَصِيبَ مِيرَاثٍ لَكُمْ».

۱۱ و گفت که زمین کنعان را به تو خواهم داد تا حصه میراث شماشود.

١٢ 12 إِذْ كَانُوا قِلَّةً بَعْدُ، نَفَراً ضَئِيلاً مُتَغَرِّبِينَ فِي الأَرْضِ.

۱۲ هنگامی که عددی معدود بودند، قلیل العدد و غربا در آنجا.

١٣ 13 مُتَنَقِّلِينَ مِنْ أُمَّةٍ إِلَى أُمَّةٍ، وَمِنْ مَمْلَكَةٍ إِلَى أُخْرَى.

۱۳ و از امتی تا امتی سرگردان می‌بودند و از یک مملکت تا قوم دیگر.

١٤ 14 فَلَمْ يَدَعْ أَيَّ إِنْسَانٍ يَظْلِمُهُمْ، بَلْ وَبَّخَ مُلُوكاً مِنْ أَجْلِهِمْ.

۱۴ او نگذاشت که کسی بر ایشان ظلم کند بلکه پادشاهان را به‌خاطر ایشان توبیخ نمود

١٥ 15 قَائِلاً: «لَا تَمَسُّوا مُسَحَائِي، وَلَا تُؤْذُوا أَنْبِيَائِي».

۱۵ که بر مسیحان من دست مگذارید. و انبیای مرا ضررمرسانید.

١٦ 16 ثُمَّ أَفْشَى مَجَاعَةً فِي الأَرْضِ، وَقَطَعَ الْخُبْزَ قِوَامَ طَعَامِهِمْ.

۱۶ پس قحطی را بر آن زمین خواند وتمامی قوام نان را شکست،

١٧ 17 لَكِنَّهُ أَرْسَلَ أَمَامَهُمْ يُوسُفَ، فَبِيعَ عَبْداً.

۱۷ و مردی پیش روی ایشان فرستاد، یعنی یوسف را که او را به غلامی فروختند.

١٨ 18 آذَوْا بِالْقُيُودِ قَدَمَيْهِ، وَبِالْحَدِيدِ طَوَّقُوا عُنُقَهُ.

۱۸ پایهای وی را به زنجیرها خستند وجان او در آهن بسته شد

١٩ 19 إِلَى أَنْ تَحَقَّقَ تَفْسِيرُهُ لِلأَحْلامِ فِي أَوَانِهِ، وَبَرْهَنَتْ كَلِمَةُ الرَّبِّ صِدْقَهُ.

۱۹ تا وقتی که سخن اوواقع شد. و کلام خداوند او را امتحان نمود.

٢٠ 20 فَأَرْسَلَ الْمَلِكُ وَأَطْلَقَهُ، حَاكِمُ الشَّعْبِ حَرَّرَهُ.

۲۰ آنگاه پادشاه فرستاده، بندهای او را گشاد وسلطان قوم‌ها او را آزاد ساخت.

٢١ 21 أَقَامَهُ سَيِّداً عَلَى قَصْرِهِ، وَمُتَسَلِّطاً عَلَى جَمِيعِ أَمْلاكِهِ.

۲۱ او را بر خانه خود حاکم قرار داد و مختار بر تمام مایملک خویش.

٢٢ 22 يَتَصَرَّفُ بِوُلاتِهِ حَسَبَ مَسَرَّتِهِ، وَيُلَقِّنُ شُيُوخَهُ الْحِكْمَةَ.

۲۲ تا به اراده خود سروران او را بند نمایدو مشایخ او را حکمت آموزد.

٢٣ 23 ثُمَّ جَاءَ إِسْرَائِيلُ إِلَى أَرْضِ مِصْرَ. تَغَرَّبَ يَعْقُوبُ فِي بَلَدِ حَامٍ.

۲۳ پس اسرائیل به مصر درآمدند و یعقوب درزمین حام غربت پذیرفت.

٢٤ 24 فَكَثَّرَ اللهُ شَعْبَهُ، وَجَعَلَهُ أَقْوَى مِنْ أَعْدَائِهِ،

۲۴ و او قوم خود را به غایت بارور گردانید و ایشان را از دشمنان ایشان قوی تر ساخت.

٢٥ 25 الَّذِينَ حَوَّلَ قُلُوبَهُمْ لِيُبْغِضُوا شَعْبَهُ، وَيَكِيدُوا لِعَبِيدِهِ.

۲۵ لیکن دل ایشان را برگردانید تابر قوم او کینه ورزند و بر بندگان وی حیله نمایند.

٢٦ 26 عِنْدَئِذٍ أَرْسَلَ مُوسَى عَبْدَهُ وَهَارُونَ مُخْتَارَهُ.

۲۶ بنده خود موسی را فرستاد و هارون را که برگزیده بود.

٢٧ 27 فَأَجْرَيَا بَيْنَهُمْ آيَاتِهِ، وَصَنَعَا عَجَائِبَ فِي مِصْرَ.

۲۷ کلمات و آیات او را در میان ایشان اقامه کردند و عجایب او را در زمین حام.

٢٨ 28 بَعَثَ ظَلاماً، تَغَشَّتْ بِهِ الأَرْضُ، وَلَكِنَّ الْمِصْرِيِّينَ عَانَدُوا كَلِمَتَهُ.

۲۸ ظلمت را فرستاد که تاریک گردید. پس به کلام او مخالفت نورزیدند.

٢٩ 29 حَوَّلَ مِيَاهَهُمْ إِلَى دَمٍ وَأَمَاتَ أَسْمَاكَهُمْ.

۲۹ آبهای ایشان را به خون مبدل ساخت و ماهیان ایشان را میرانید.

٣٠ 30 فَاضَتْ أَرْضُهُمْ ضَفَادِعَ حَتَّى بَلَغَتْ مَخَادِعَ مُلُوكِهِمْ.

۳۰ زمین ایشان غوکها را به ازدحام پیدا نمود، حتی درحرمهای پادشاهان ایشان.

٣١ 31 أَمَرَ فَأَقْبَلَ الذُّبَابُ وَالْبَعُوضُ فَانْتَشَرَ فِي كُلِّ أَرْضِهِمْ

۳۱ او گفت و انواع مگسها پدید آمد و پشه هادر همه حدود ایشان.

٣٢ 32 أَمْطَرَ عَلَيْهِمْ بَرَداً وَأَلْهَبَ أَرْضَهُمْ بِالْبُرُوقِ.

۳۲ تگرگ را به عوض باران بارانید و آتش مشتعل را در زمین ایشان.

٣٣ 33 ضَرَبَ كُرُومَهُمْ وَتِينَهُمْ، وَهَشَّمَ كُلَّ أَشْجَارِهِمْ

۳۳ موهاو انجیرهای ایشان را زد و درختان محال ایشان رابشکست.

٣٤ 34 أَمَرَ، فَتَوَافَدَ الْجَرَادُ الطَّيَّارُ وَالزَّحَّافُ بِأَعْدَادٍ لَا تُحْصَى،

۳۴ او گفت و ملخ پدید آمد و کرمها ازحد شماره افزون.

٣٥ 35 فَالْتَهَمَ كُلَّ عُشْبِ أَرْضِهِمْ، وَأَكَلَ ثِمَارَ حُقُولِهِمْ.

۳۵ و هر سهم را در زمین ایشان بخوردند و میوه های زمین ایشان را خوردند.

٣٦ 36 ثُمَّ قَتَلَ الرَّبُّ جَمِيعَ أَبْكَارِ أَرْضِهِمْ، أَوَائِلَ ثِمَارِ خُصُوبَتِهِمْ جَمِيعاً.

۳۶ وجمیع نخست زادگان را در زمین ایشان زد، اوائل تمامی قوت ایشان را.

٣٧ 37 وَأَخْرَجَ شَعْبَهُ مُحَمَّلِينَ بِفِضَّةٍ وَذَهَبٍ، وَلَمْ يَتَعَثَّرْ فِي الْمَسِيرِ مِنْ عَشَائِرِهِمْ وَاحِدٌ.

۳۷ و ایشان را با طلا و نقره بیرون آورد که در اسباط ایشان یکی ضعیف نبود.

٣٨ 38 فَرِحَ أَهْلُ مِصْرَ بِخُرُوجِهِمْ لأَنَّ رُعْبَهُمْ غَلَبَ عَلَيْهِمْ.

۳۸ مصریان از بیرون رفتن ایشان شاد بودند زیرا که خوف ایشان بر آنها مستولی گردیده بود.

٣٩ 39 نَشَرَ سَحَابَةً فَوْقَ شَعْبِهِ، غِطَاءً لَهُمْ، وَأَرْسَلَ نَاراً تُضِيءُ لَهُمْ لَيْلاً.

۳۹ ابری برای پوشش گسترانید و آتشی که شامگاه روشنایی دهد.

٤٠ 40 طَلَبُوا طَعَاماً فَبَعَثَ لَهُمْ طُيُورَ السَّلْوَى وَمِنْ خُبْزِ السَّمَاءِ أَشْبَعَهُمْ.

۴۰ سوال کردند پس سلوی برای ایشان فرستاد و ایشان را از نان آسمان سیرگردانید.

٤١ 41 فَلَقَ الصَّخْرَةَ وَفَجَّرَ مِنْهَا الْمِيَاهَ، فَجَرَتْ فِي الصَّحْرَاءِ كَأَنَّهَا نَهْرٌ.

۴۱ صخره را بشکافت و آب جاری شد؛ در جایهای خشک مثل نهر روان گردید.

٤٢ 42 لأَنَّهُ ذَكَرَ كَلِمَتَهُ الْمُقَدَّسَةَ الَّتِي وَعَدَ بِها إِبْرَاهِيمَ عَبْدَهُ.

۴۲ زیراکلام مقدس خود را به یاد آورد و بنده خویش ابراهیم را.

٤٣ 43 وَهَكَذَا أَخْرَجَ شَعْبَهُ مِنْ مِصْرَ بِابْتِهَاجٍ وَمُخْتَارِيهِ بِتَرَانِيمِ الظَّفَرِ.

۴۳ و قوم خود را با شادمانی بیرون آورد و برگزیدگان خویش را با ترنم.

٤٤ 44 وَوَهَبَهُمْ أَرَاضِيَ الأُمَمِ، فَامْتَلَكُوا غَلَّاتٍ تَعِبَتْ فِيهَا شُعُوبٌ أُخْرَى.

۴۴ وزمینهای امتها را بدیشان داد و زحمت قوم‌ها راوارث شدند.

٤٥ 45 لِيُمَارِسُوا فَرَائِضَهُ وَيُطِيعُوا شَرَائِعَهُ. هَلِّلُويَا.

۴۵ تا آنکه فرایض او را نگاه دارند وشریعت او را حفظ نمایند. هللویاه!