مَتَّى 9
| ثُمَّ رَكِبَ يَسُوعُ الْقَارِبَ، وَعَبَرَ الْبُحَيْرَةَ رَاجِعاً إِلَى بَلْدَتِهِ (كَفْرَنَاحُومَ)، | ١ 1 |
ଜିସୁ ଡଙ୍ଗାତ ଦୁମ୍ଜି ହାମ୍ଦୁର୍ ଆନ୍ଟି ପାଡ଼୍କା ମାନି ଜାର୍ ବସ୍ତିତ ମାସ୍ଦି ହାଚାନ୍ ।
| فَجَاءَهُ بَعْضُهُمْ يَحْمِلُونَ مَشْلُولاً مَطْرُوحاً عَلَى فِرَاشٍ. فَلَمَّا رَأَى يَسُوعُ إِيمَانَهُمْ، قَالَ لِلْمَشْلُولِ: «اِطْمَئِنَّ يَا بُنَيَّ! قَدْ غُفِرَتْ لَكَ خَطَايَاكَ» | ٢ 2 |
ହେବେ ର ହିର୍କଲ୍ ରଗିଂ ମାନାୟାର୍ ତା ତାକେ ତାହିୱାତାର୍ । ରଗ୍ୟା ତା ଟାଟିତ ମାଗ୍ଜି ମାଚାନ୍ । ହେୱାର୍ତି ଏଚେକ୍ ପାର୍ତି ହୁଡ଼୍ଜି ଜିସୁ ହିର୍କଲ୍ ଇଡ଼୍ୟାତାକାନିଂ ଇଚାନ୍, “ବପା ସାସ୍ ଆହା । ନି ପାପ୍ କେମା ଆତାତ୍ ।”
| فَقَالَ بَعْضُ الْكَتَبَةِ فِي أَنْفُسِهِمْ: «إِنَّهُ يُجَدِّفُ!» | ٣ 3 |
କେତେକ୍ ଦରମ୍ ଗୁରୁର୍ ଇକାତା ୱେନ୍ଞ୍ଜି ମାନେ ମାନେ ବାବି କିତାର୍, “ଇ ମାନାୟ୍ ଇସ୍ୱର୍ତିଂ ନିନ୍ଦା କିନାନା ।”
| وَأَدْرَكَ يَسُوعُ مَا يُفَكِّرُونَ فِيهِ، فَسَأَلَهُمْ: «لِمَاذَا تُفَكِّرُونَ بِالشَّرِّ فِي قُلُوبِكُمْ؟ | ٤ 4 |
ହେୱାର୍ତି ମାନ୍ତି କାତା ପୁଞ୍ଜି ଜିସୁ ଇଚାନ୍, “ଏପେଙ୍ଗ୍ ଇନାକିଦେଂ ଏଲେଙ୍ଗ୍ ବାନ୍ୟା ଚିନ୍ତା କିନାଦେରା?
| أَيُّهُمَا الأَسْهَلُ: أَنْ يُقَالَ: قَدْ غُفِرَتْ لَكَ خَطَايَاكَ، أَمْ أَنْ يُقَالَ: قُمْ وَامْشِ؟ | ٥ 5 |
‘ନି ପାପ୍ କେମା ଆତାତ୍?’ ଇ କାତା ଇନାକା ଆଡ଼୍ୱା କି ‘ନିଙ୍ଗ୍ଜି ହାଲା’ ଇନାକା ଆଦିକ୍ ଆଡ଼୍ୱା?
| وَلَكِنِّي (قُلْتُ ذَلِكَ) لِكَيْ تَعْلَمُوا أَنَّ لابْنِ الإِنْسَانِ عَلَى الأَرْضِ سُلْطَةَ غُفْرَانِ الْخَطَايَا». عِنْدَئِذٍ قَالَ لِلْمَشْلُولِ: «قُمِ احْمِلْ فِرَاشَكَ، وَاذْهَبْ إِلَى بَيْتِكَ!» | ٦ 6 |
ମାତର୍ ପାପ୍ କେମା କିଦେଙ୍ଗ୍ ପୁର୍ତିତ ମାନାୟ୍ ମାଜ଼ି ଜେ ଆଦିକାର୍ ମାନାତ୍, ଇ କାତା ମି ଆଗେ ପାର୍ମାଣ୍ କିନାଙ୍ଗ୍ ।” ତା ପାଚେ ଜିସୁ ହିର୍କଲ୍ ରଗିଂ ଇଚାନ୍, “ନିଙ୍ଗା, ନି କାଟେଲ୍ ଆସ୍ତି ମିଞ୍ଜ ତାଙ୍ଗ୍ଜି ହାଲା ।”
| فَقَامَ، وَذَهَبَ إِلَى بَيْتِهِ. | ٧ 7 |
ହେବେତାଂ ହେୱାନ୍ ନିଙ୍ଗ୍ଜି ଇଞ୍ଜ ତାଙ୍ଗ୍ଜି ହାଚାନ୍ ।
| فَلَمَّا رَأَتِ الْجُمُوعُ ذَلِكَ، اسْتَوْلَى عَلَيْهِمِ الْخَوْفُ، وَمَجَّدُوا اللهَ الَّذِي أَعْطَى النَّاسَ مِثْلَ هَذِهِ السُّلْطَةِ. | ٨ 8 |
ହେଦାଂ ହୁଡ଼୍ଜ଼ି ମାନାୟାର୍ ପାଣ୍ଡ୍ରା ଆତାର୍, ଆରେ, ଇମ୍ଣି ଇସ୍ୱର୍ ମାନାୟାରିଂ ଏଲେଙ୍ଗ୍ ଆଦିକାର୍ ହିତାର୍ଣ୍ଣା, ହେୱାନ୍ତି ଜାଜ୍ମାଲ୍ କିତାର୍ ।
| وَفِيمَا كَانَ يَسُوعُ مَارّاً بِالْقُرْبِ مِنْ مَكْتَبِ جِبَايَةِ الضَّرَائِبِ، رَأَى جَابِياً اسْمُهُ مَتَّى جَالِساً هُنَاكَ. فَقَالَ لَهُ: «اتْبَعْنِي!» فَقَامَ وَتَبِعَهُ. | ٩ 9 |
ଜିସୁ ହେବେତାଂ ତାଙ୍ଗ୍ଜି ହାଚି ପାଚେ ମାତିଉ ତର୍ଦି ରୱାନ୍ ସିସ୍ତୁଏନ୍ନାକାନିଂ ତା ଏନ୍ନି ବାହାତ କୁଚ୍ଚାକା ହୁଡ଼୍ତାନ୍ ଆରି ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ କୁକ୍ଚି ଇଚାନ୍, “ନା ପାଚେପାଚେ ୱା ।” ମାତିଉ ନିଙ୍ଗ୍ଜି ତା ଲାହାଙ୍ଗ୍ ହାଚାନ୍ ।
| وَبَيْنَمَا كَانَ يَسُوعُ مُتَّكِئاً فِي بَيْتِ مَتَّى، حَضَرَ كَثِيرُونَ مِنَ جُبَاةِ الْضَرَائِبِ وَالْخَاطِئِينَ، وَاتَّكَأُوا مَعَ يَسُوعَ وَتَلامِيذِهِ. | ١٠ 10 |
ଜିସୁ ମାତିଉ ଇଞ୍ଜ ତିଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ କୁଚ୍ଚିହିଂ ହେନି ସିସ୍ତୁଏନ୍ନାକାର୍ ଆରି ପାପି ଲକୁ ତା ଲାହାଙ୍ଗ୍ ଆରି ତା ଚେଲାହିର୍ ଲାହାଙ୍ଗ୍ ତିଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ କୁଚ୍ଚାର୍ ।
| وَعِنْدَمَا رَأَى الْفَرِّيسِيُّونَ ذَلِكَ، قَالُوا لِتَلامِيذِهِ: «لِمَاذَا يَأْكُلُ مُعَلِّمُكُمْ مَعَ جُبَاةِ الْضَرَائِبِ وَالْخَاطِئِينَ؟» | ١١ 11 |
କେତେକ୍ ଜାଣ୍ ପାରୁସିର୍ ଇଦାଂ ହୁଡ଼୍ଜି ତା ଚେଲାହିରିଂ ଇଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ଲାଗାତାର୍, “ମି ଗୁରୁ ଇନାକିଦେଂ ସିସ୍ତୁଏନ୍ନାକାର୍ ଆରି ପାପିର୍ ଲାହାଙ୍ଗ୍ ତିନାନା?”
| وَإِذْ سَمِعَ يَسُوعُ كَلامَهُمْ، قَالَ: «لا يَحْتَاجُ الأَصِحَّاءُ إِلَى الطَّبِيبِ، بَلِ الْمَرْضَى! | ١٢ 12 |
ମାତର୍ ଜିସୁ ହେଦାଂ ୱେନ୍ଞ୍ଜି ଇଚାନ୍, “ଉଜ୍ ମାନାୟ୍ତିଂ ଡାକ୍ତର୍ ଲଡ଼ା ଆକାୟ୍, ମାତର୍ ବେମାର୍ ଲଗାଂ ଲଡ଼ା ମାନାତ୍ ।
| اِذْهَبُوا وَتَعَلَّمُوا مَعْنَى الْقَوْلِ: إِنِّي أَطْلُبُ رَحْمَةً لَا ذَبِيحَةً. فَإِنِّي مَا جِئْتُ لأَدْعُوَ صَالِحِينَ بَلْ خَاطِئِينَ!» | ١٣ 13 |
ସାସ୍ତର୍ତ ଲେକା ଆତାତ୍ନ୍ନା ଆନ୍ ପୁନାଙ୍ଗ୍ ପୁଜା ମାନ୍ କିୱାଦାଂ ଦୟା ମାନ୍ କିନାଙ୍ଗ୍, ଇ ବଚନ୍ନି ଅରତ୍ ଏପେଙ୍ଗ୍ ହାଲ୍ଜି ହିକ୍ୟା କିୟାଟ୍, ଇନାକିଦେଂକି ଆନ୍ ଦରମ୍ ଲଗାଂ କୁକ୍ତେଂ ୱାୱାତାଂନା, ମତର୍ ପାପିରିଂ କୁକ୍ତେଂ ୱାତାଂନା ।”
| ثُمَّ تَقَدَّمَ تَلامِيذُ يُوحَنَّا إِلَى يَسُوعَ يَسْأَلُونَهُ: «لِمَاذَا نَصُومُ نَحْنُ وَالْفَرِّيسِيُّونَ، وَلا يَصُومُ تَلامِيذُكَ؟» | ١٤ 14 |
ହେୱାଡ଼ାଂ ଜହନ୍ତି ଚେଲାହିର୍ ତା ତାକେ ୱାଜ଼ି ଇଚାର୍, “ଆପେଂ ଆରି ପାରୁସିର୍ ଉପାସ୍ କିନାପ୍, ମାତର୍ ନି ଚେଲାର୍ ଉପାସ୍ କିଉର୍ ଇନାକିଦେଂ?”
| فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «هَلْ يَقْدِرُ أَهْلُ الْعُرْسِ أَنْ يَحْزَنُوا مَادَامَ الْعَرِيسُ بَيْنَهُمْ؟ وَلَكِنْ، سَتَأْتِي أَيَّامٌ يَكُونُ فِيهَا الْعَرِيسُ قَدْ رُفِعَ مِنْ بَيْنِهِمْ، فَعِنْدَئِذٍ يَصُومُونَ! | ١٥ 15 |
ଜିସୁ ହେୱାରିଂ ଇଚାନ୍, “ବିବାଦାଂଣେନ୍ ଏଚେକାଡ଼୍ଦ ପାତେକ୍ ବିବାକିନାକାର୍ ହୁକେ ମାନାନ୍, ହେ ପାତେକ୍ ହେୱାର୍ କି ଦୁକ୍ କିଦେଙ୍ଗ୍ ଆଡ୍ନାର୍? ମାତର୍ ସମୁ ୱାନାତ୍, ଏଚେକାଡ଼୍ଦ ହେୱାର୍ତାଂ ବିବା ଦାଙ୍ଗ୍ଣେନିଂ ନିକ୍ଚି ଅୟା ଆନାତ୍, ଆରେ ହେୱାଡ଼ାଂ ହେୱାର୍ ଉପାସ୍ କିନାର୍ ।
| لَا أَحَدَ يَرْقَعُ ثَوْباً عَتِيقاً بِقُمَاشٍ جَدِيدٍ، لأَنَّ الرُّقْعَةَ الْجَدِيدَةَ تَنْكَمِشُ، فَتَأْكُلُ مِنَ الثَّوْبِ الْعَتِيقِ، وَيَصِيرُ الْخَرْقُ أَسْوَأَ! | ١٦ 16 |
ଇନେର୍ ପୁନି ହେନ୍ଦ୍ରା ନି ଗନ୍ଦା ପ୍ଡାନି ହେନ୍ଦ୍ରାତ ମେହାୟ୍ କିଉର୍, ଇନାକିଦେଂକି ହେ ହେନ୍ଦ୍ରା ଗନ୍ଦା ହେନ୍ଦ୍ରାତିଂ ବେସି କେଚ୍ଚି ଅନାତ୍ ଆରେ ଆଦେକ୍ ଗାଜା କାଣା ଆନାତ୍ ।
| وَلا يَضَعُ النَّاسُ الْخَمْرَ الْجَدِيدَةَ فِي قِرَبٍ عَتِيقَةٍ؛ وَإلَّا، فَإِنَّ الْقِرَبَ تَنْفَجِرُ، فَتُرَاقُ الْخَمْرُ وَتَتْلَفُ الْقِرَبُ. وَلَكِنَّهُمْ يَضَعُونَ الْخَمْرَ الْجَدِيدَةَ فِي قِرَبٍ جَدِيدَةٍ، فَتُحْفَظُ الْخَمْرُ وَالْقِرَبُ مَعاً!» | ١٧ 17 |
ଆରେ, ମାନାୟ୍ ପୁନି ଅଙ୍ଗୁର୍ ରାସ୍ ପ୍ଡାନି ତଲ୍ ମଣାତ ଇଟୁର୍; ଇଟ୍ଟିସ୍ ତଲ୍ ମଣା କେଞ୍ଜ୍ନାତ୍ ଆରେ ଅଙ୍ଗୁର୍ ରାସ୍ ବଂନାତ୍, ଆରେ ମଣା ୱିଜ଼ୁ କାରାପ୍ ଆନାତ୍; ମାତର୍ ମାନାୟ୍ ପୁନି ଅଙ୍ଗୁର୍ ରାସ୍ ପୁନି ମଣାତ ଇଟ୍ନାର୍, ଆରେ ରିଣ୍ଡିପା ରାକ୍ୟା ପାୟାନାତ୍ ।”
| وَبَيْنَمَا كَانَ يَقُولُ هَذَا، إِذَا رَئِيسٌ لِلْمَجْمَعِ قَدْ تَقَدَّمَ وَسَجَدَ لَهُ قَائِلاً: | ١٨ 18 |
ଜିସୁ ହେୱାରିଂ ଇ ୱିଜ଼ୁ କାତା ଇନିୱାଡ଼ାଲିଂ, ହୁଡ଼ା, ର ମୁଣିକା ତାତାକେ ୱାଜ଼ି ଜୱାର୍ କିଜ଼ି ଇଚାନ୍, “ନା ଗାଡ଼୍ଚେ ହାଚାଟ୍ରେ ହାତାତ୍, ମାତର୍ ଏନ୍ ୱାଜ଼ି ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ କେଇ ଇଡ଼ା, ଆରେ ହେଦେଲ୍ ଜିନାତ୍ ।”
| «ابْنَتِي الْآنَ مَاتَتْ. وَلَكِنْ تَعَالَ وَالْمُسْهَا بِيَدِكَ فَتَحْيَا» فَقَامَ يَسُوعُ وَتَبِعَهُ وَمَعَهُ تَلامِيذُهُ. | ١٩ 19 |
ହେବେ ଜିସୁ ନିଙ୍ଗ୍ଜି ତା ଚେଲାହିର୍ ଲାହାଙ୍ଗ୍ ତା ପାଚେ ପାଚେ ହାଚାର୍ ।
| وَإذَا امْرَأَةٌ مُصَابَةٌ بِنَزِيفٍ دَمَوِيٍّ مُنْذُ اثْنَتَيْ عَشَرَةَ سَنَةً، قَدْ تَقَدَّمَتْ إِلَيْهِ مِنْ خَلْفٍ، وَلَمَسَتْ طَرَفَ رِدَائِهِ، | ٢٠ 20 |
ଜିସୁ ହାଜ଼ିତ ହାନିହିଂ ର କଗ୍ଲେ ତା ପାଚ୍ ବାଗାଙ୍ଗ୍ ୱାଜ଼ି ତା ହେନ୍ଦ୍ରାନି ଚେଲିଂ ଡୁତାତ୍ । ହେଦେଲ୍ ବାର ବାର୍ହୁ ପାତେକ୍ ଗାଗାଡ଼୍ନାଡ୍ୱି ରଗ୍ତ ଡଣ୍ଡ୍ ଆଜ଼ି ମାଚାତ୍ ।
| لأَنَّهَا قَالَتْ فِي نَفْسِهَا: «يَكْفِي أَنْ أَلْمَسَ وَلَوْ ثِيَابَهُ لأُشْفَى!» | ٢١ 21 |
ଇନାକିଦେଂକି ହେଦେଲ୍ ମାନ୍ତ ମାନ୍ତ ଇଞ୍ଜି ମାଚାତ୍, “କେବଲ୍ ତା ହେନ୍ଦ୍ରା ଡୁତିସ୍ ଆନ୍ ଉଜ୍ ଆନାଙ୍ଗ୍ ।”
| فَالْتَفَتَ يَسُوعُ وَرَآهَا، فَقَالَ: «اطْمَئِنِّي يَا ابْنَةُ. إِيمَانُكِ قَدْ شَفَاكِ!» فَشُفِيَتِ الْمَرْأَةُ مِنْ تِلْكَ السَّاعَةِ. | ٢٢ 22 |
ମାତର୍ ଜିସୁ ମାସ୍ଦି ତାଙ୍ଗ୍ ହୁଡ଼୍ଜି ଇଚାନ୍, “ଗାଡ଼୍, ସାସ୍ ଆହା, ନି ପାର୍ତି ନିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଉଜ୍ କିତାନ୍ନା ।” ହେ ଦାପ୍ରେ କଗ୍ଲେ ଉଜ୍ ଆତାତ୍ ।
| وَلَمَّا دَخَلَ يَسُوعُ بَيْتَ رَئِيسِ الْمَجْمَعِ، وَرَأَى النَّادِبِينَ بِالْمِزْمَارِ وَالْجَمْعَ فِي اضْطِرَابٍ، | ٢٣ 23 |
ପାଚେ ଜିସୁ ହେ ଜିହୁଦି ମୁଣିକା ଇଞ୍ଜ ୱାଜ଼ି ହୁର୍ଡ଼ି ତୁବ୍ନାକାରିଂ ଆରି କିର କିଜ଼ି ମାନି ଲକ୍ତିଂ ହୁଡ଼୍ଜି,
| قَالَ: «انْصَرِفُوا! فَالصَّبِيَّةُ لَمْ تَمُتْ، وَلكِنَّهَا نَائِمَةٌ!» فَضَحِكُوا مِنْهُ. | ٢٤ 24 |
ଜିସୁ ଇଚାନ୍, “ୱିଜ଼ାଦେର୍ ଇବେଣ୍ଡାଂ ହସି ହାଲାଟ୍ । ଗାଡ଼୍ଚେ ହାୱାତାତ୍ନା । କେବଲ୍ ହୁଞ୍ଜ୍ନାତା ।” ତା କାତା ୱେନ୍ଞ୍ଜି ହେୱାର୍ ଗ୍ଡାଇତାର୍ ।
| فَلَمَّا أُخْرِجَ الْجَمْعُ، دَخَلَ وَأَمْسَكَ بِيَدِ الصَّبِيَّةِ، فَنَهَضَتْ. | ٢٥ 25 |
ମାତର୍ ମାନାୟାରିଂ ବାର୍ତ ହପ୍ତି ପାଚେ, ହେୱାନ୍ ବିତ୍ରେ ହାଲ୍ଜି ଗାଡ଼୍ଚେଂ କେଇ ଆସ୍ତାନ୍, ଆରେ ହେଦେଲ୍ ନିଙ୍ଗ୍ଜି ନିଲ୍ତାତ୍ ।
| وَذَاعَ خَبَرُ ذَلِكَ فِي تِلْكَ الْبِلادِ كُلِّهَا. | ٢٦ 26 |
ଆରେ, ଇ କାତା ହେ ଦେସ୍ ସବୁନିପ ୱିଣ୍ତାତ୍ ।
| وَفِيمَا كَانَ يَسُوعُ رَاحِلاً مِنْ هُنَاكَ، تَبِعَهُ أَعْمَيَانِ يَصْرُخَانِ قَائِلَيْنِ: «ارْحَمْنَا يَا ابْنَ دَاوُدَ!» | ٢٧ 27 |
ଜିସୁ ହେବେତାଂ ହାନିହିଂ ରିୟାର୍ କାଣାର୍ ପାଚେ ପାଚେ ହାଲ୍ଜି ଗାଜାକାଟ୍ କିଜ଼ି ଇଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ଲାଗାତାର୍, “ଏ ଦାଉଦ୍ ମାଜ଼ି, ମାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଦୟା କିଦା ।”
| وَعِنْدَ دُخُولِهِ الْبَيْتَ تَقَدَّمَا إِلَيْهِ. فَسَأَلَهُمَا يَسُوعُ: «أَتُؤْمِنَانِ بِأَنِّي أَقْدِرُ أَنْ أَفْعَلَ هَذَا؟» أَجَابَا: «نَعَمْ يَا سَيِّدُ!» | ٢٨ 28 |
ଜିସୁ ପର୍ତୁମ୍ ଇଞ୍ଜ ହଣ୍ଗାତାନ୍ କାଣାର୍ ପା ହଣ୍ଗାତାର୍ । ହେବେ ଜିସୁ ହେୱାରିଂ ୱେନ୍ବାତାନ୍, “ଆନ୍ ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଉଜ୍ କିଦେଙ୍ଗ୍ ଆଡ଼୍ଦାନାଂ ଇଞ୍ଜି ଏପେଙ୍ଗ୍ ପାର୍ତି କିନାଦେରା କି?” ହେୱାର୍ ଉତର୍ ହିତାର୍ “ଆଁ ମାପ୍ରୁ ।”
| فَلَمَسَ أَعْيُنَهُمَا قَائِلاً: «لِيَكُنْ لَكُمَا بِحَسَبِ إِيمَانِكُمَا!» | ٢٩ 29 |
ହେ ପାଦ୍ନା ଜିସୁ ହେୱାର୍ତି କାଣ୍ଙ୍ଗାତ ଡୁଜ଼ି ଇଚାନ୍, “ମି ପାର୍ତି କାଜିଂ ହେଦାଂ ଆୟେତ୍ ।”
| فَانْفَتَحَتْ أَعْيُنُهُمَا. وَأَنْذَرَهُمَا يَسُوعُ بِشِدَّةٍ قَائِلاً: «اِنْتَبِهَا! لَا تُخْبِرَا أَحَداً!» | ٣٠ 30 |
ହେ ଦାପ୍ରେ ହେୱାର୍ କାଣ୍କୁ ସାକ୍ତି ପାୟା ଆତାର୍ । ପାଚେ ଜିସୁ ହେୱାରିଂ ଡାଟ୍କିଜ଼ି ବଲ୍ ହିଜ଼ି ଇଚାନ୍, “ହୁଡ଼ାଟ୍, ଇ ବିସ୍ରେ ଇନେସ୍ ଇନେର୍ ପୁନ୍ୱାକା ମାନାତ୍ ।”
| وَلَكِنَّهُمَا انْطَلَقَا وَأَذَاعَا صِيتَهُ فِي تِلْكَ الْبِلادِ كُلِّهَا. | ٣١ 31 |
ମାତର୍ ହେୱାର୍ ହେବେତାଂ ହାଲ୍ଜି ଜିସୁତି କାତା ୱିଜ଼ୁ ଦେସ୍ ନିପ ସୁଣାୟ୍ କିତାର୍ ।
| وَمَا إِنْ خَرَجَا، حَتَّى جَاءَهُ بَعْضُهُمْ بِأَخْرَسَ يَسْكُنُهُ شَيْطَانٌ. | ٣٢ 32 |
ହେୱାର୍ ହସି ହାନିହିଂ, ହୁଡ଼ା, ମାନାୟାର୍ ରୱାନ୍ ଗୁଲା ପୁଦା ଡୁୟାଆତାକାନିଂ ତା ତାକେ ତାହିୱାତାର୍ ।
| فَلَمَّا طُرِدَ الشَّيْطَانُ، تَكَلَّمَ الأَخْرَسُ. فَتَعَجَّبَتِ الْجُمُوعُ، وَقَالُوا: «لَمْ نُشَاهِدْ مِثْلَ هَذَا قَطُّ فِي إِسْرَائِيلَ». | ٣٣ 33 |
ଆରେ, ବୁତ୍ ପିସ୍ତିଲେ, ହେ ଗୁଲା କାତା ଇଚାନ୍ । ହେବେ ମାନାୟାର୍ କାବା ଆଜ଼ି ଇଚାର୍, “ଇସ୍ରାଏଲ୍ ବିତ୍ରେପା ଏଲେଙ୍ଗ୍ ଇନାୱାଡ଼ାଂ ପା ହୁଡ଼୍ୱାତାପ୍ନା ।”
| أَمَّا الْفَرِّيسِيُّونَ فَقَالُوا: «إِنَّهُ يَطْرُدُ الشَّيَاطِينَ بِرَئِيسِ الشَّيَاطِينِ!». | ٣٤ 34 |
ମାତର୍ ପାରୁସିର୍ ଇଚାର୍, “ହେ ମୁଣିକା ଗାଜା ବୁତ୍ ଉପ୍କାର୍ତାଂ ପୁଦାଂ ପିହିକିନାନା ।”
| وَأَخَذَ يَسُوعُ يَتَنَقَّلُ فِي الْمُدُنِ وَالْقُرَى كُلِّهَا، يُعَلِّمُ فِي مَجَامِعِ الْيَهُودِ وَيُنَادِي بِبِشَارَةِ الْمَلَكُوتِ، وَيَشْفِي كُلَّ مَرَضٍ وَعِلَّةٍ. | ٣٥ 35 |
ଇଦାଂ ପାଚେ ଜିସୁ ହେୱାର୍ତି କୁଟୁମ୍ ଇଞ୍ଜ ହିକ୍ୟା ହିଜ଼ି ରାଜିନି ନେକ୍ରିକାବୁର୍ ସୁଣାୟ୍ କିଜ଼ି ଆରି ବାରବିନି ରଗ୍ ଆରି ସବୁ ବାନି ବେମାର୍ ଉଜ୍ କିଜ଼ି ୱିଜ଼ୁ ଗାଡ଼୍, ଆରେ ନାସ୍କୁକାଂ ପ୍ଡାଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ଲାଗାତାର୍ ।
| وَعِنْدَمَا رَأَى الْجُمُوعَ، أَخَذَتْهُ الشَّفَقَةُ عَلَيْهِمْ، إِذْ كَانُوا مُعَذَّبِينَ وَمُشَرَّدِينَ كَغَنَمٍ لَا رَاعِيَ لَهَا. | ٣٦ 36 |
ଆରେ, ମାନାୟାରିଂ ହୁଡ଼୍ଜି ହେୱାର୍ କାଜିଂ ହେୱାନ୍ କାର୍ମାତିଂ ରାସ୍ ଇଚାନ୍, ଇନାକିଦେଂକି ହେୱାର୍ ରାକ୍ୟାହିଲ୍ୱି ମେଣ୍ଡାଂ ଲାକେ ଉପାୟ୍ ହିଲ୍ୱି ଆରି ଜେତେକେତେ ମାଚାର୍ ।
| عِنْدَئِذٍ قَالَ لِتَلامِيذِهِ: «الْحَصَادُ كَثِيرٌ، وَالْعُمَّالُ قَلِيلُونَ. | ٣٧ 37 |
ହେୱାଡ଼ାଂ ଜିସୁ ଜାର୍ ଚେଲାରିଂ ଇଚାନ୍, ତାସ୍ ହିନା ବେସି ମତର୍ କାମାୟ୍ କିନାକାର୍ ଉଣା,
| فَاطْلُبُوا مِنْ رَبِّ الْحَصَادِ أَنْ يُرْسِلَ عُمَّالاً إِلَى حَصَادِهِ!» | ٣٨ 38 |
ଲାଗିଂ ତା କାମାୟ୍ ବାହାତ କାମାୟ୍ କିନାକାରିଂ ପକ୍ନି କାଜିଂ କାମାୟ୍ ବାହିନି ହାଉକାର୍ ତାକେ ପାର୍ତାନା କିୟାଟ୍ ।
