مَتَّى 6
| احْذَرُوا مِنْ أَنْ تَعْمَلُوا الْخَيْرَ أَمَامَ النَّاسِ بِقَصْدِ أَنْ يَنْظُرُوا إِلَيْكُمْ. وَإلَّا، فَلَيْسَ لَكُمْ مُكَافَأَةٌ عِنْدَ أَبِيكُمُ الَّذِي فِي السَّمَاوَاتِ. | ١ 1 |
ਸਾਵਧਾਨਾ ਭਵਤ, ਮਨੁਜਾਨ੍ ਦਰ੍ਸ਼ਯਿਤੁੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਗੋਚਰੇ ਧਰ੍ੰਮਕਰ੍ੰਮ ਮਾ ਕੁਰੁਤ, ਤਥਾ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗਸ੍ਥਪਿਤੁਃ ਸਕਾਸ਼ਾਤ੍ ਕਿਞ੍ਚਨ ਫਲੰ ਨ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਥ|
| فَإِذَا تَصَدَّقْتَ عَلَى أَحَدٍ، فَلا تَنْفُخْ أَمَامَكَ فِي الْبُوقِ، كَمَا يَفْعَلُ الْمُنَافِقُونَ فِي الْمَجَامِعِ وَالشَّوَارِعِ، لِيَمْدَحَهُمُ النَّاسُ. الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُمْ قَدْ نَالُوا مُكَافَأَتَهُمْ. | ٢ 2 |
ਤ੍ਵੰ ਯਦਾ ਦਦਾਸਿ ਤਦਾ ਕਪਟਿਨੋ ਜਨਾ ਯਥਾ ਮਨੁਜੇਭ੍ਯਃ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾਂ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੁੰ ਭਜਨਭਵਨੇ ਰਾਜਮਾਰ੍ਗੇ ਚ ਤੂਰੀਂ ਵਾਦਯਨ੍ਤਿ, ਤਥਾ ਮਾ ਕੁਰਿ, ਅਹੰ ਤੁਭ੍ਯੰ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਕਥਯਾਮਿ, ਤੇ ਸ੍ਵਕਾਯੰ ਫਲਮ੍ ਅਲਭਨ੍ਤ|
| أَمَّا أَنْتَ، فَعِنْدَمَا تَتَصَدَّقُ عَلَى أَحَدٍ، فَلا تَدَعْ يَدَكَ الْيُسْرَى تَعْرِفُ مَا تَفْعَلُهُ الْيُمْنَى. | ٣ 3 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਤ੍ਵੰ ਯਦਾ ਦਦਾਸਿ, ਤਦਾ ਨਿਜਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣਕਰੋ ਯਤ੍ ਕਰੋਤਿ, ਤਦ੍ ਵਾਮਕਰੰ ਮਾ ਜ੍ਞਾਪਯ|
| لِتَكُونَ صَدَقَتُكَ فِي الْخَفَاءِ، وَأَبُوكَ السَّمَاوِيُّ الَّذِي يَرَى فِي الْخَفَاءِ، هُوَ يُكَافِئُكَ. | ٤ 4 |
ਤੇਨ ਤਵ ਦਾਨੰ ਗੁਪ੍ਤੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਯਸ੍ਤੁ ਤਵ ਪਿਤਾ ਗੁਪ੍ਤਦਰ੍ਸ਼ੀ, ਸ ਪ੍ਰਕਾਸ਼੍ਯ ਤੁਭ੍ਯੰ ਫਲੰ ਦਾਸ੍ਯਤਿ|
| وَعِنْدَمَا تُصَلُّونَ، لَا تَكُونُوا مِثْلَ الْمُنَافِقِينَ الَّذِينَ يُحِبُّونَ أَنْ يُصَلُّوا وَاقِفِينَ فِي الْمَجَامِعِ وَفِي زَوَايَا الشَّوَارِعِ لِيَرَاهُمُ النَّاسُ. الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُمْ قَدْ نَالُوا مُكَافَأَتَهُمْ. | ٥ 5 |
ਅਪਰੰ ਯਦਾ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਸੇ, ਤਦਾ ਕਪਟਿਨਇਵ ਮਾ ਕੁਰੁ, ਯਸ੍ਮਾਤ੍ ਤੇ ਭਜਨਭਵਨੇ ਰਾਜਮਾਰ੍ਗਸ੍ਯ ਕੋਣੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤੋ ਲੋਕਾਨ੍ ਦਰ੍ਸ਼ਯਨ੍ਤਃ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਿਤੁੰ ਪ੍ਰੀਯਨ੍ਤੇ; ਅਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਤਥ੍ਯੰ ਵਦਾਮਿ, ਤੇ ਸ੍ਵਕੀਯਫਲੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੁਵਨ੍|
| أَمَّا أَنْتَ، فَعِنْدَمَا تُصَلِّي، فَادْخُلْ غُرْفَتَكَ، وَأَغْلِقِ الْبَابَ عَلَيْكَ، وَصَلِّ إِلَى أَبِيكَ الَّذِي فِي الْخَفَاءِ. وَأَبُوكَ الَّذِي يَرَى فِي الْخَفَاءِ، هُوَ يُكَافِئُكَ. | ٦ 6 |
ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਕਾਲੇ ਅਨ੍ਤਰਾਗਾਰੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯ ਦ੍ਵਾਰੰ ਰੁਦ੍ੱਵਾ ਗੁਪ੍ਤੰ ਪਸ਼੍ਯਤਸ੍ਤਵ ਪਿਤੁਃ ਸਮੀਪੇ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਸ੍ਵ; ਤੇਨ ਤਵ ਯਃ ਪਿਤਾ ਗੁਪ੍ਤਦਰ੍ਸ਼ੀ, ਸ ਪ੍ਰਕਾਸ਼੍ਯ ਤੁਭ੍ਯੰ ਫਲੰ ਦਾਸ੍ਯਤਿ
| وَعِنْدَمَا تُصَلُّونَ، لَا تُكَرِّرُوا كَلاماً فَارِغاً كَمَا يَفْعَلُ الْوَثَنِيُّونَ، ظَنّاً مِنْهُمْ أَنَّهُ بِالإِكْثَارِ مِنَ الْكَلامِ، يُسْتَجَابُ لَهُمْ. | ٧ 7 |
ਅਪਰੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਕਾਲੇ ਦੇਵਪੂਜਕਾਇਵ ਮੁਧਾ ਪੁਨਰੁਕ੍ਤਿੰ ਮਾ ਕੁਰੁ, ਯਸ੍ਮਾਤ੍ ਤੇ ਬੋਧਨ੍ਤੇ, ਬਹੁਵਾਰੰ ਕਥਾਯਾਂ ਕਥਿਤਾਯਾਂ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾ ਗ੍ਰਾਹਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
| فَلا تَكُونُوا مِثْلَهُمْ، لأَنَّ أَبَاكُمْ يَعْلَمُ مَا تَحْتَاجُونَ إِلَيْهِ قَبْلَ أَنْ تَسْأَلُوهُ. | ٨ 8 |
ਯੂਯੰ ਤੇਸ਼਼ਾਮਿਵ ਮਾ ਕੁਰੁਤ, ਯਸ੍ਮਾਤ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਯਦ੍ ਯਤ੍ ਪ੍ਰਯੋਜਨੰ ਯਾਚਨਾਤਃ ਪ੍ਰਾਗੇਵ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪਿਤਾ ਤਤ੍ ਜਾਨਾਤਿ|
| فَصَلُّوا أَنْتُمْ مِثْلَ هَذِهِ الصَّلاةِ: أَبَانَا الَّذِي فِي السَّمَاوَاتِ، لِيَتَقَدَّسِ اسْمُكَ! | ٩ 9 |
ਅਤਏਵ ਯੂਯਮ ਈਦ੍ਰੁʼਕ੍ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਧ੍ਵੰ, ਹੇ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗਸ੍ਥਪਿਤਃ, ਤਵ ਨਾਮ ਪੂਜ੍ਯੰ ਭਵਤੁ|
| لِيَأْتِ مَلَكُوتُكَ! لِتَكُنْ مَشِيئَتُكَ عَلَى الأَرْضِ كَمَا هِيَ فِي السَّمَاءِ! | ١٠ 10 |
ਤਵ ਰਾਜਤ੍ਵੰ ਭਵਤੁ; ਤਵੇੱਛਾ ਸ੍ਵਰ੍ਗੇ ਯਥਾ ਤਥੈਵ ਮੇਦਿਨ੍ਯਾਮਪਿ ਸਫਲਾ ਭਵਤੁ|
| خُبْزَنَا كَفَافَنَا أَعْطِنَا الْيَوْمَ! | ١١ 11 |
ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਯੋਜਨੀਯਮ੍ ਆਹਾਰਮ੍ ਅਦ੍ਯ ਦੇਹਿ|
| وَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا، كَمَا نَغْفِرُ نَحْنُ لِلْمُذْنِبِينَ إِلَيْنَا! | ١٢ 12 |
ਵਯੰ ਯਥਾ ਨਿਜਾਪਰਾਧਿਨਃ ਕ੍ਸ਼਼ਮਾਮਹੇ, ਤਥੈਵਾਸ੍ਮਾਕਮ੍ ਅਪਰਾਧਾਨ੍ ਕ੍ਸ਼਼ਮਸ੍ਵ|
| وَلا تُدْخِلْنَا فِي تَجْرِبَةٍ، لَكِنْ نَجِّنَا مِنَ الشِّرِّيرِ، لأَنَّ لَكَ الْمُلْكَ وَالْقُوَّةَ وَالْمَجْدَ إِلَى الأَبَدِ. آمِين. | ١٣ 13 |
ਅਸ੍ਮਾਨ੍ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਂ ਮਾਨਯ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਪਾਪਾਤ੍ਮਨੋ ਰਕ੍ਸ਼਼; ਰਾਜਤ੍ਵੰ ਗੌਰਵੰ ਪਰਾਕ੍ਰਮਃ ਏਤੇ ਸਰ੍ੱਵੇ ਸਰ੍ੱਵਦਾ ਤਵ; ਤਥਾਸ੍ਤੁ|
| فَإِنْ غَفَرْتُمْ لِلنَّاسِ زَلّاتِهِمْ، يَغْفِرْ لَكُمْ أَبُوكُمُ السَّمَاوِيُّ زَلّاتِكُمْ. | ١٤ 14 |
ਯਦਿ ਯੂਯਮ੍ ਅਨ੍ਯੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਅਪਰਾਧਾਨ੍ ਕ੍ਸ਼਼ਮਧ੍ਵੇ ਤਰ੍ਹਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗਸ੍ਥਪਿਤਾਪਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਕ੍ਸ਼਼ਮਿਸ਼਼੍ਯਤੇ;
| وَإِنْ لَمْ تَغْفِرُوا لِلنَّاسِ، لَا يَغْفِرْ لَكُمْ أَبُوكُمُ السَّمَاوِيُّ زَلّاتِكُمْ. | ١٥ 15 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦਿ ਯੂਯਮ੍ ਅਨ੍ਯੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਅਪਰਾਧਾਨ੍ ਨ ਕ੍ਸ਼਼ਮਧ੍ਵੇ, ਤਰ੍ਹਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਜਨਕੋਪਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਅਪਰਾਧਾਨ੍ ਨ ਕ੍ਸ਼਼ਮਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
| وَعِنْدَمَا تَصُومُونَ، لَا تَكُونُوا عَابِسِي الْوُجُوهِ، الْمُنَافِقُونَ الَّذِينَ يُغَيِّرُونَ وُجُوهَهُمْ لِكَيْ يَظْهَرُوا لِلنَّاسِ صَائِمِينَ. الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ إِنَّهُمْ قَدْ نَالُوا مُكَافَأَتَهُمْ. | ١٦ 16 |
ਅਪਰਮ੍ ਉਪਵਾਸਕਾਲੇ ਕਪਟਿਨੋ ਜਨਾ ਮਾਨੁਸ਼਼ਾਨ੍ ਉਪਵਾਸੰ ਜ੍ਞਾਪਯਿਤੁੰ ਸ੍ਵੇਸ਼਼ਾਂ ਵਦਨਾਨਿ ਮ੍ਲਾਨਾਨਿ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ, ਯੂਯੰ ਤਇਵ ਵਿਸ਼਼ਣਵਦਨਾ ਮਾ ਭਵਤ; ਅਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਤਥ੍ਯੰ ਵਦਾਮਿ ਤੇ ਸ੍ਵਕੀਯਫਲਮ੍ ਅਲਭਨ੍ਤ|
| أَمَّا أَنْتَ، فَعِنْدَمَا تَصُمْ، فَاغْسِلْ وَجْهَكَ، وَعَطِّرْ رَأْسَكَ، | ١٧ 17 |
ਯਦਾ ਤ੍ਵਮ੍ ਉਪਵਸਸਿ, ਤਦਾ ਯਥਾ ਲੋਕੈਸ੍ਤ੍ਵੰ ਉਪਵਾਸੀਵ ਨ ਦ੍ਰੁʼਸ਼੍ਯਸੇ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਵ ਯੋ(ਅ)ਗੋਚਰਃ ਪਿਤਾ ਤੇਨੈਵ ਦ੍ਰੁʼਸ਼੍ਯਸੇ, ਤਤ੍ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਨਿਜਸ਼ਿਰਸਿ ਤੈਲੰ ਮਰ੍ੱਦਯ ਵਦਨਞ੍ਚ ਪ੍ਰਕ੍ਸ਼਼ਾਲਯ;
| لِكَيْ لَا تَظْهَرَ لِلنَّاسِ صَائِماً، بَلْ لأَبِيكَ الَّذِي فِي الْخَفَاءِ. وَأَبُوكَ الَّذِي يَرَى فِي الْخَفَاءِ، هُوَ يُكَافِئُكَ. | ١٨ 18 |
ਤੇਨ ਤਵ ਯਃ ਪਿਤਾ ਗੁਪ੍ਤਦਰ੍ਸ਼ੀ ਸ ਪ੍ਰਕਾਸ਼੍ਯ ਤੁਭ੍ਯੰ ਫਲੰ ਦਾਸ੍ਯਤਿ|
| لَا تَكْنِزُوا لَكُمْ كُنُوزاً عَلَى الأَرْضِ، حَيْثُ يُفْسِدُهَا السُّوسُ وَالصَّدَأُ، وَيَنْقُبُ عَنْهَا اللُّصُوصُ وَيَسْرِقُونَ. | ١٩ 19 |
ਅਪਰੰ ਯਤ੍ਰ ਸ੍ਥਾਨੇ ਕੀਟਾਃ ਕਲਙ੍ਕਾਸ਼੍ਚ ਕ੍ਸ਼਼ਯੰ ਨਯਨ੍ਤਿ, ਚੌਰਾਸ਼੍ਚ ਸਨ੍ਧਿੰ ਕਰ੍ੱਤਯਿਤ੍ਵਾ ਚੋਰਯਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੁਵਨ੍ਤਿ, ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼੍ਯਾਂ ਮੇਦਿਨ੍ਯਾਂ ਸ੍ਵਾਰ੍ਥੰ ਧਨੰ ਮਾ ਸੰਚਿਨੁਤ|
| بَلِ اكْنِزُوا لَكُمْ كُنُوزاً فِي السَّمَاءِ، حَيْثُ لَا يُفْسِدُهَا سُوسٌ وَلا يَنْقُبُ عَنْهَا لُصُوصٌ وَلا يَسْرِقُونَ. | ٢٠ 20 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਤ੍ਰ ਸ੍ਥਾਨੇ ਕੀਟਾਃ ਕਲਙ੍ਕਾਸ਼੍ਚ ਕ੍ਸ਼਼ਯੰ ਨ ਨਯਨ੍ਤਿ, ਚੌਰਾਸ਼੍ਚ ਸਨ੍ਧਿੰ ਕਰ੍ੱਤਯਿਤ੍ਵਾ ਚੋਰਯਿਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੁਵਨ੍ਤਿ, ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੇ ਸ੍ਵਰ੍ਗੇ ਧਨੰ ਸਞ੍ਚਿਨੁਤ|
| فَحَيْثُ يَكُونُ كَنْزُكَ، هُنَاكَ أَيْضاً يَكُونُ قَلْبُكَ! | ٢١ 21 |
ਯਸ੍ਮਾਤ੍ ਯਤ੍ਰ ਸ੍ਥਾਨੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਂਕ ਧਨੰ ਤਤ੍ਰੈਵ ਖਾਨੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਨਾਂਸਿ|
| الْعَيْنُ مِصْبَاحُ الْجَسَدِ. فَإِنْ كَانَتْ عَيْنُكَ سَلِيمَةً، يَكُونُ جَسَدُكَ كُلُّهُ مُنَوَّراً. | ٢٢ 22 |
ਲੋਚਨੰ ਦੇਹਸ੍ਯ ਪ੍ਰਦੀਪਕੰ, ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਯਦਿ ਤਵ ਲੋਚਨੰ ਪ੍ਰਸੰਨੰ ਭਵਤਿ, ਤਰ੍ਹਿ ਤਵ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਸ੍ਨੰ ਵਪੁ ਰ੍ਦੀਪ੍ਤਿਯੁਕ੍ਤੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
| وَإِنْ كَانَتْ عَيْنُكَ سَيِّئَةً، يَكُونُ جَسَدُكَ كُلُّهُ مُظْلِماً. فَإِذَا كَانَ النُّورُ الَّذِي فِيكَ ظَلاماً، فَمَا أَشَدَّ الظَّلامَ! | ٢٣ 23 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਲੋਚਨੇ(ਅ)ਪ੍ਰਸੰਨੇ ਤਵ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਸ੍ਨੰ ਵਪੁਃ ਤਮਿਸ੍ਰਯੁਕ੍ਤੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ| ਅਤਏਵ ਯਾ ਦੀਪ੍ਤਿਸ੍ਤ੍ਵਯਿ ਵਿਦ੍ਯਤੇ, ਸਾ ਯਦਿ ਤਮਿਸ੍ਰਯੁਕ੍ਤਾ ਭਵਤਿ, ਤਰ੍ਹਿ ਤਤ੍ ਤਮਿਸ੍ਰੰ ਕਿਯਨ੍ ਮਹਤ੍|
| لَا يُمْكِنُ لأَحَدٍ أَنْ يَكُونَ عَبْداً لِسَيِّدَيْنِ: لأَنَّهُ إِمَّا أَنْ يُبْغِضَ أَحَدَهُمَا وَيُحِبَّ الآخَرَ، وَإِمَّا أَنْ يُلازِمَ أَحَدَهُمَا وَيَهْجُرَ الآخَرَ. لَا يُمْكِنُكُمْ أَنْ تَكُونُوا عَبِيداً لِلهِ وَالْمَالِ مَعاً. | ٢٤ 24 |
ਕੋਪਿ ਮਨੁਜੋ ਦ੍ਵੌ ਪ੍ਰਭੂ ਸੇਵਿਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ, ਯਸ੍ਮਾਦ੍ ਏਕੰ ਸੰਮਨ੍ਯ ਤਦਨ੍ਯੰ ਨ ਸੰਮਨ੍ਯਤੇ, ਯਦ੍ਵਾ ਏਕਤ੍ਰ ਮਨੋ ਨਿਧਾਯ ਤਦਨ੍ਯਮ੍ ਅਵਮਨ੍ਯਤੇ; ਤਥਾ ਯੂਯਮਪੀਸ਼੍ਵਰੰ ਲਕ੍ਸ਼਼੍ਮੀਞ੍ਚੇਤ੍ਯੁਭੇ ਸੇਵਿਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੁਥ|
| لِذلِكَ أَقُولُ لَكُمْ: لَا تَهْتَمُّوا لِمَعِيشَتِكُمْ بِشَأْنِ مَا تَأْكُلُونَ وَمَا تَشْرَبُونَ، وَلا لأَجْسَادِكُمْ بِشَأْنِ مَا تَلْبَسُونَ. أَلَيْسَتِ الْحَيَاةُ أَكْثَرَ مِنْ مُجَرَّدِ طَعَامٍ، وَالْجَسَدُ أَكْثَرَ مِنْ مُجَرَّدِ كِسَاءٍ؟ | ٢٥ 25 |
ਅਪਰਮ੍ ਅਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯੰ ਤਥ੍ਯੰ ਕਥਯਾਮਿ, ਕਿੰ ਭਕ੍ਸ਼਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਮਃ? ਕਿੰ ਪਾਸ੍ਯਾਮਃ? ਇਤਿ ਪ੍ਰਾਣਧਾਰਣਾਯ ਮਾ ਚਿਨ੍ਤਯਤ; ਕਿੰ ਪਰਿਧਾਸ੍ਯਾਮਃ? ਇਤਿ ਕਾਯਰਕ੍ਸ਼਼ਣਾਯ ਨ ਚਿਨ੍ਤਯਤ; ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਤ੍ ਪ੍ਰਾਣਾ ਵਸਨਾਞ੍ਚ ਵਪੂੰਸ਼਼ਿ ਕਿੰ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠਾਣਿ ਨ ਹਿ?
| تَأَمَّلُوا طُيُورَ السَّمَاءِ: إِنَّهَا لَا تَزْرَعُ وَلا تَحْصُدُ وَلا تَجْمَعُ فِي مَخَازِنَ، وَأَبُوكُمُ السَّمَاوِيُّ يَعُولُهَا. أَفَلَسْتُمْ أَنْتُمْ أَفْضَلَ مِنْهَا كَثِيراً؟ | ٢٦ 26 |
ਵਿਹਾਯਸੋ ਵਿਹਙ੍ਗਮਾਨ੍ ਵਿਲੋਕਯਤ; ਤੈ ਰ੍ਨੋਪ੍ਯਤੇ ਨ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯਤੇ ਭਾਣ੍ਡਾਗਾਰੇ ਨ ਸਞ੍ਚੀਯਤੇ(ਅ)ਪਿ; ਤਥਾਪਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗਸ੍ਥਃ ਪਿਤਾ ਤੇਭ੍ਯ ਆਹਾਰੰ ਵਿਤਰਤਿ|
| فَمَنْ مِنْكُمْ إِذَا حَمَلَ الْهُمُومَ يَقْدِرُ أَنْ يُطِيلَ عُمْرَهُ وَلَوْ سَاعَةً وَاحِدَةً؟ | ٢٧ 27 |
ਯੂਯੰ ਤੇਭ੍ਯਃ ਕਿੰ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠਾ ਨ ਭਵਥ? ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਮਨੁਜਃ ਚਿਨ੍ਤਯਨ੍ ਨਿਜਾਯੁਸ਼਼ਃ ਕ੍ਸ਼਼ਣਮਪਿ ਵਰ੍ੱਧਯਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ?
| وَلِمَاذَا تَحْمِلُونَ هَمَّ الْكِسَاءِ؟ تَأَمَّلُوا زَنَابِقَ الْحَقْلِ كَيْفَ تَنْمُو: إِنَّهَا لَا تَتْعَبُ وَلا تَغْزِلُ؛ | ٢٨ 28 |
ਅਪਰੰ ਵਸਨਾਯ ਕੁਤਸ਼੍ਚਿਨ੍ਤਯਤ? ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੋਤ੍ਪੰਨਾਨਿ ਪੁਸ਼਼੍ਪਾਣਿ ਕਥੰ ਵਰ੍ੱਧਨ੍ਤੇ ਤਦਾਲੋਚਯਤ| ਤਾਨਿ ਤਨ੍ਤੂਨ੍ ਨੋਤ੍ਪਾਦਯਨ੍ਤਿ ਕਿਮਪਿ ਕਾਰ੍ੱਯੰ ਨ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ;
| وَلَكِنِّي أَقُولُ لَكُمْ: حَتَّى سُلَيْمَانُ فِي قِمَّةِ مَجْدِهِ لَمْ يَلْبَسْ مَا يُعَادِلُ وَاحِدَةً مِنْهَا جَمَالاً! | ٢٩ 29 |
ਤਥਾਪ੍ਯਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵਦਾਮਿ, ਸੁਲੇਮਾਨ੍ ਤਾਦ੍ਰੁʼਗ੍ ਐਸ਼੍ਵਰ੍ੱਯਵਾਨਪਿ ਤਤ੍ਪੁਸ਼਼੍ਪਮਿਵ ਵਿਭੂਸ਼਼ਿਤੋ ਨਾਸੀਤ੍|
| فَإِنْ كَانَ اللهُ هَكَذَا يُلْبِسُ الأَعْشَابَ الْبَرِّيَّةَ، مَعَ أَنَّهَا تُوْجَدُ الْيَوْمَ وَتُطْرَحُ غَداً فِي النَّارِ، أَفَلَسْتُمْ أَنْتُمْ، يَا قَلِيلِي الإِيمَانِ، أَوْلَى جِدّاً بِأَنْ يَكْسُوَكُمْ؟ | ٣٠ 30 |
ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਕ੍ਸ਼਼ਦ੍ਯ ਵਿਦ੍ਯਮਾਨੰ ਸ਼੍ਚਃ ਚੁੱਲ੍ਯਾਂ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ੇਪ੍ਸ੍ਯਤੇ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਯਤ੍ ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰਸ੍ਥਿਤੰ ਕੁਸੁਮੰ ਤਤ੍ ਯਦੀਸ਼੍ਚਰ ਇੱਥੰ ਬਿਭੂਸ਼਼ਯਤਿ, ਤਰ੍ਹਿ ਹੇ ਸ੍ਤੋਕਪ੍ਰਤ੍ਯਯਿਨੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਕਿੰ ਨ ਪਰਿਧਾਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ?
| فَلا تَحْمِلُوا الْهَمَّ قَائِلِينَ: مَاذَا نَأْكُلُ؟ أَوْ: مَاذَا نَشْرَبُ؟ أَوْ: مَاذَا نَلْبَسُ؟ | ٣١ 31 |
ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਅਸ੍ਮਾਭਿਃ ਕਿਮਤ੍ਸ੍ਯਤੇ? ਕਿਞ੍ਚ ਪਾਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ? ਕਿੰ ਵਾ ਪਰਿਧਾਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ, ਇਤਿ ਨ ਚਿਨ੍ਤਯਤ|
| فَهَذِهِ كُلُّهَا يَسْعَى إِلَيْهَا أَهْلُ الدُّنْيَا. فَإِنَّ أَبَاكُمُ السَّمَاوِيَّ يَعْلَمُ حَاجَتَكُمْ إِلَى هَذِهِ كُلِّهَا. | ٣٢ 32 |
ਯਸ੍ਮਾਤ੍ ਦੇਵਾਰ੍ੱਚਕਾ ਅਪੀਤਿ ਚੇਸ਼਼੍ਟਨ੍ਤੇ; ਏਤੇਸ਼਼ੁ ਦ੍ਰਵ੍ਯੇਸ਼਼ੁ ਪ੍ਰਯੋਜਨਮਸ੍ਤੀਤਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗਸ੍ਥਃ ਪਿਤਾ ਜਾਨਾਤਿ|
| أَمَّا أَنْتُمْ، فَاطْلُبُوا أَوَّلاً مَلَكُوتَ اللهِ وَبِرَّهُ، وَهَذِهِ كُلُّهَا تُزَادُ لَكُمْ. | ٣٣ 33 |
ਅਤਏਵ ਪ੍ਰਥਮਤ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਰਾਜ੍ਯੰ ਧਰ੍ੰਮਞ੍ਚ ਚੇਸ਼਼੍ਟਧ੍ਵੰ, ਤਤ ਏਤਾਨਿ ਵਸ੍ਤੂਨਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯੰ ਪ੍ਰਦਾਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ|
| لَا تَهْتَمُّوا بِأَمْرِ الْغَدِ، فَإِنَّ الْغَدَ يَهْتَمُّ بِأَمْرِ نَفْسِهِ. يَكْفِي كُلَّ يَوْمٍ مَا فِيهِ مِنْ سُوءٍ! | ٣٤ 34 |
ਸ਼੍ਵਃ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਮਾ ਚਿਨ੍ਤਯਤ, ਸ਼੍ਵਏਵ ਸ੍ਵਯੰ ਸ੍ਵਮੁੱਦਿਸ਼੍ਯ ਚਿਨ੍ਤਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ; ਅਦ੍ਯਤਨੀ ਯਾ ਚਿਨ੍ਤਾ ਸਾਦ੍ਯਕ੍ਰੁʼਤੇ ਪ੍ਰਚੁਰਤਰਾ|
