مَتَّى 24
| ثُمَّ خَرَجَ يَسُوعُ مِنَ الْهَيْكَلِ، وَلَمَّا غَادَرَهُ تَقَدَّمَ إِلَيْهِ تَلامِيذُهُ، وَلَفَتُوا نَظَرَهُ إِلَى مَبَانِي الْهَيْكَلِ. | ١ 1 |
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਯਦਾ ਮਨ੍ਦਿਰਾਦ੍ ਬਹਿ ਰ੍ਗੱਛਤਿ, ਤਦਾਨੀਂ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਸ੍ਤੰ ਮਨ੍ਦਿਰਨਿਰ੍ੰਮਾਣੰ ਦਰ੍ਸ਼ਯਿਤੁਮਾਗਤਾਃ|
| فَقَالَ لَهُمْ: «أَمَا تَرَوْنَ هَذِهِ الْمَبَانِيَ كُلَّهَا؟ الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: لَنْ يُتْرَكَ هُنَا حَجَرٌ فَوْقَ حَجَرٍ إِلّا وَيُهْدَمُ!» | ٢ 2 |
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਨੁਵਾਚ, ਯੂਯੰ ਕਿਮੇਤਾਨਿ ਨ ਪਸ਼੍ਯਥ? ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਸਤ੍ਯੰ ਵਦਾਮਿ, ਏਤੰਨਿਚਯਨਸ੍ਯ ਪਾਸ਼਼ਾਣੈਕਮਪ੍ਯਨ੍ਯਪਾਸ਼਼ਾਣੇਪਰਿ ਨ ਸ੍ਥਾਸ੍ਯਤਿ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਭੂਮਿਸਾਤ੍ ਕਾਰਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ|
| وَبَيْنَمَا كَانَ جَالِساً عَلَى جَبَلِ الزَّيْتُونِ، تَقَدَّمَ إِلَيْهِ التَّلامِيذُ عَلَى انْفِرَادٍ وَقَالُوا لَهُ: «أَخْبِرْنَا مَتَى يَحْدُثُ هَذَا. وَمَا هِيَ عَلامَةُ رُجُوعِكَ وَانْتِهَاءِ الزَّمَانِ؟» (aiōn g165) | ٣ 3 |
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਜੈਤੁਨਪਰ੍ੱਵਤੋਪਰਿ ਸਮੁਪਵਿਸ਼਼੍ਟੇ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪਮਾਗਤ੍ਯ ਗੁਪ੍ਤੰ ਪਪ੍ਰੱਛੁਃ, ਏਤਾ ਘਟਨਾਃ ਕਦਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ? ਭਵਤ ਆਗਮਨਸ੍ਯ ਯੁਗਾਨ੍ਤਸ੍ਯ ਚ ਕਿੰ ਲਕ੍ਸ਼਼੍ਮ? ਤਦਸ੍ਮਾਨ੍ ਵਦਤੁ| (aiōn g165)
| فَأَجَابَ يَسُوعُ: «انْتَبِهُوا! لَا يُضَلِّلْكُمْ أَحَدٌ! | ٤ 4 |
ਤਦਾਨੀਂ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਨਵੋਚਤ੍, ਅਵਧਦ੍ੱਵੰ, ਕੋਪਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਨ ਭ੍ਰਮਯੇਤ੍|
| فَإِنَّ كَثِيرِينَ سَيَأْتُونَ بِاسْمِي قَائِلِينَ إِنِّي أَنَا هُوَ الْمَسِيحُ، فَيُضَلِّلُونَ كَثِيرِينَ. | ٥ 5 |
ਬਹਵੋ ਮਮ ਨਾਮ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਨ੍ਤ ਆਗਮਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ, ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੋ(ਅ)ਹਮੇਵੇਤਿ ਵਾਚੰ ਵਦਨ੍ਤੋ ਬਹੂਨ੍ ਭ੍ਰਮਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
| وَسَوْفَ تَسْمَعُونَ بِحُرُوبٍ وَأَخْبَارِ حُرُوبٍ. فَإِيَّاكُمْ أَنْ تَرْتَعِبُوا! فَلابُدَّ أَنْ يَحْدُثَ هَذَا كُلُّهُ، وَلَكِنْ لَيْسَتِ النِّهَايَةُ بَعْدُ. | ٦ 6 |
ਯੂਯਞ੍ਚ ਸੰਗ੍ਰਾਮਸ੍ਯ ਰਣਸ੍ਯ ਚਾਡਮ੍ਬਰੰ ਸ਼੍ਰੋਸ਼਼੍ਯਥ, ਅਵਧਦ੍ੱਵੰ ਤੇਨ ਚਞ੍ਚਲਾ ਮਾ ਭਵਤ, ਏਤਾਨ੍ਯਵਸ਼੍ਯੰ ਘਟਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਦਾ ਯੁਗਾਨ੍ਤੋ ਨਹਿ|
| فَسَوْفَ تَنْقَلِبُ أُمَّةٌ عَلَى أُمَّةٍ، وَمَمْلَكَةٌ عَلَى مَمْلَكَةٍ، وَتَحْدُثُ مَجَاعَاتٌ وَزَلازِلُ فِي عِدَّةِ أَمَاكِنَ. | ٧ 7 |
ਅਪਰੰ ਦੇਸ਼ਸ੍ਯ ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ੋ ਦੇਸ਼ੋ ਰਾਜ੍ਯਸ੍ਯ ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ੋ ਰਾਜ੍ਯੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਸ੍ਥਾਨੇ ਸ੍ਥਾਨੇ ਚ ਦੁਰ੍ਭਿਕ੍ਸ਼਼ੰ ਮਹਾਮਾਰੀ ਭੂਕਮ੍ਪਸ਼੍ਚ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ,
| وَلَكِنَّ هَذِهِ كُلَّهَا لَيْسَتْ إِلّا أَوَّلَ الآلَامِ. | ٨ 8 |
ਏਤਾਨਿ ਦੁਃਖੋਪਕ੍ਰਮਾਃ|
| عِنْدَئِذٍ يُسَلِّمُكُمُ النَّاسُ إِلَى الْعَذَابِ، وَيَقْتُلُونَكُمْ، وَتَكُونُونَ مَكْرُوهِينَ لَدَى جَمِيعِ الأُمَمِ مِنْ أَجْلِ اسْمِي؛ | ٩ 9 |
ਤਦਾਨੀਂ ਲੋਕਾ ਦੁਃਖੰ ਭੋਜਯਿਤੁੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪਰਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਹਨਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਚ, ਤਥਾ ਮਮ ਨਾਮਕਾਰਣਾਦ੍ ਯੂਯੰ ਸਰ੍ੱਵਦੇਸ਼ੀਯਮਨੁਜਾਨਾਂ ਸਮੀਪੇ ਘ੍ਰੁʼਣਾਰ੍ਹਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਥ|
| فَيَرْتَدُّ كَثِيرُونَ وَيُسَلِّمُونَ بَعْضُهُمْ بَعْضاً وَيُبْغِضُونَ بَعْضُهُمْ بَعْضاً، | ١٠ 10 |
ਬਹੁਸ਼਼ੁ ਵਿਘ੍ਨੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਵਤ੍ਸੁ ਪਰਸ੍ਪਰਮ੍ ਰੁʼਤੀਯਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤਵਤ੍ਸੁ ਚ ਏਕੋ(ਅ)ਪਰੰ ਪਰਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
| وَيَظْهَرُ كَثِيرُونَ مِنَ الأَنْبِيَاءِ الدَّجَّالِينَ وَيُضَلِّلُونَ كَثِيرِينَ. | ١١ 11 |
ਤਥਾ ਬਹਵੋ ਮ੍ਰੁʼਸ਼਼ਾਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨ ਉਪਸ੍ਥਾਯ ਬਹੂਨ੍ ਭ੍ਰਮਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
| وَإِذْ يَعُمُّ الإِثْمُ، تَبْرُدُ الْمَحَبَّةُ لَدَى الْكَثِيرِينَ. | ١٢ 12 |
ਦੁਸ਼਼੍ਕਰ੍ੰਮਣਾਂ ਬਾਹੁਲ੍ਯਾਞ੍ਚ ਬਹੂਨਾਂ ਪ੍ਰੇਮ ਸ਼ੀਤਲੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
| وَلَكِنَّ الَّذِي يَثْبُتُ حَتَّى النِّهَايَةِ، فَهُوَ يَنْجُو. | ١٣ 13 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਸ਼ੇਸ਼਼ੰ ਯਾਵਦ੍ ਧੈਰ੍ੱਯਮਾਸ਼੍ਰਯਤੇ, ਸਏਵ ਪਰਿਤ੍ਰਾਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
| فَسَوْفَ يُنَادَى بِبِشَارَةِ الْمَلَكُوتِ هَذِهِ فِي الْعَالَمِ كُلِّهِ، شَهَادَةً لِي لَدَى الأُمَمِ جَمِيعاً. وَبَعْدَ ذَلِكَ تَأْتِي النِّهَايَةُ. | ١٤ 14 |
ਅਪਰੰ ਸਰ੍ੱਵਦੇਸ਼ੀਯਲੋਕਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿਮਾਕ੍ਸ਼਼ੀ ਭਵਿਤੁੰ ਰਾਜਸ੍ਯ ਸ਼ੁਭਸਮਾਚਾਰਃ ਸਰ੍ੱਵਜਗਤਿ ਪ੍ਰਚਾਰਿਸ਼਼੍ਯਤੇ, ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਿ ਸਤਿ ਯੁਗਾਨ੍ਤ ਉਪਸ੍ਥਾਸ੍ਯਤਿ|
| فَعِنْدَمَا تَرَوْنَ رَجَاسَةَ الْخَرَابِ، الَّتِي قِيلَ عَنْهَا بِلِسَانِ دَانِيالَ النَّبِيِّ، قَائِمَةً فِي الْمَكَانِ الْمُقَدَّسِ، لِيَفْهَمِ الْقَارِئُ! | ١٥ 15 |
ਅਤੋ ਯਤ੍ ਸਰ੍ੱਵਨਾਸ਼ਕ੍ਰੁʼਦ੍ਘ੍ਰੁʼਣਾਰ੍ਹੰ ਵਸ੍ਤੁ ਦਾਨਿਯੇਲ੍ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਦਿਨਾ ਪ੍ਰੋਕ੍ਤੰ ਤਦ੍ ਯਦਾ ਪੁਣ੍ਯਸ੍ਥਾਨੇ ਸ੍ਥਾਪਿਤੰ ਦ੍ਰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਥ, (ਯਃ ਪਠਤਿ, ਸ ਬੁਧ੍ਯਤਾਂ)
| عِنْدَئِذٍ لِيَهْرُبِ الَّذِينَ فِي مِنْطَقَةِ الْيَهُودِيَّةِ إِلَى الْجِبَالِ؛ | ١٦ 16 |
ਤਦਾਨੀਂ ਯੇ ਯਿਹੂਦੀਯਦੇਸ਼ੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤਿ, ਤੇ ਪਰ੍ੱਵਤੇਸ਼਼ੁ ਪਲਾਯਨ੍ਤਾਂ|
| وَمَنْ كَانَ عَلَى السَّطْحِ، فَلا يَنْزِلْ لِيَأْخُذَ مَا فِي بَيْتِهِ؛ | ١٧ 17 |
ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਗ੍ਰੁʼਹਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਠੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ, ਸ ਗ੍ਰੁʼਹਾਤ੍ ਕਿਮਪਿ ਵਸ੍ਤ੍ਵਾਨੇਤੁਮ੍ ਅਧੇ ਨਾਵਰੋਹੇਤ੍|
| وَمَنْ كَانَ فِي الْحَقْلِ، فَلا يَرْجِعْ لِيَأْخُذَ ثَوْبَهُ! | ١٨ 18 |
ਯਸ਼੍ਚ ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ, ਸੋਪਿ ਵਸ੍ਤ੍ਰਮਾਨੇਤੁੰ ਪਰਾਵ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਨ ਯਾਯਾਤ੍|
| وَالْوَيْلُ لِلْحَبَالَى وَالْمُرْضِعَاتِ فِي تِلْكَ الأَيَّامِ! | ١٩ 19 |
ਤਦਾਨੀਂ ਗਰ੍ਭਿਣੀਸ੍ਤਨ੍ਯਪਾਯਯਿਤ੍ਰੀਣਾਂ ਦੁਰ੍ਗਤਿ ਰ੍ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
| فَصَلُّوا لِكَيْ لَا يَكُونَ هَرَبُكُمْ فِي شِتَاءٍ أَوْ فِي سَبْتٍ، | ٢٠ 20 |
ਅਤੋ ਯਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪਲਾਯਨੰ ਸ਼ੀਤਕਾਲੇ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਵਾਰੇ ਵਾ ਯੰਨ ਭਵੇਤ੍, ਤਦਰ੍ਥੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਧ੍ਵਮ੍|
| فَسَوْفَ تَحْدُثُ عِنْدَئِذٍ ضِيقَةٌ عَظِيمَةٌ لَمْ يَحْدُثْ مِثْلُهَا مُنْذُ بَدْءِ الْعَالَمِ إِلَى الآنَ، وَلَنْ يَحْدُثَ. | ٢١ 21 |
ਆ ਜਗਦਾਰਮ੍ਭਾਦ੍ ਏਤਤ੍ਕਾਲਪਰ੍ੱਯਨਨ੍ਤੰ ਯਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਃ ਕਦਾਪਿ ਨਾਭਵਤ੍ ਨ ਚ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ ਮਹਾਕ੍ਲੇਸ਼ਸ੍ਤਦਾਨੀਮ੍ ਉਪਸ੍ਥਾਸ੍ਯਤਿ|
| وَلَوْلا أَنَّ تِلْكَ الأَيَّامَ سَتُخْتَصَرُ، لَمَا كَانَ أَحَدٌ مِنَ الْبَشَرِ يَنْجُو. وَلَكِنْ مِنْ أَجْلِ الْمُخْتَارِينَ سَتُخْتَصَرُ تِلْكَ الأَيَّامُ. | ٢٢ 22 |
ਤਸ੍ਯ ਕ੍ਲੇਸ਼ਸ੍ਯ ਸਮਯੋ ਯਦਿ ਹ੍ਸ੍ਵੋ ਨ ਕ੍ਰਿਯੇਤ, ਤਰ੍ਹਿ ਕਸ੍ਯਾਪਿ ਪ੍ਰਾਣਿਨੋ ਰਕ੍ਸ਼਼ਣੰ ਭਵਿਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੁਯਾਤ੍, ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਨੋਨੀਤਮਨੁਜਾਨਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਸ ਕਾਲੋ ਹ੍ਸ੍ਵੀਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
| فَإِنْ قَالَ لَكُمْ أَحَدٌ عِنْدَئِذٍ: هَا إِنَّ الْمَسِيحَ هُنَا، أَوْ هُنَاكَ، فَلا تُصَدِّقُوا! | ٢٣ 23 |
ਅਪਰਞ੍ਚ ਪਸ਼੍ਯਤ, ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੋ(ਅ)ਤ੍ਰ ਵਿਦ੍ਯਤੇ, ਵਾ ਤਤ੍ਰ ਵਿਦ੍ਯਤੇ, ਤਦਾਨੀਂ ਯਦੀ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ ਇਤਿ ਵਾਕ੍ਯੰ ਵਦਤਿ, ਤਥਾਪਿ ਤਤ੍ ਨ ਪ੍ਰਤੀਤ੍|
| فَسَوْفَ يَبْرُزُ أَكْثَرُ مِنْ مَسِيحٍ دَجَّالٍ وَنَبِيٍّ دَجَّالٍ، وَيُقَدِّمُونَ آيَاتٍ عَظِيمَةً وَأَعَاجِيبَ، لِيُضَلِّلُوا حَتَّى الْمُخْتَارِينَ، لَوِ اسْتَطَاعُوا. | ٢٤ 24 |
ਯਤੋ ਭਾਕ੍ਤਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਾ ਭਾਕ੍ਤਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਸ਼੍ਚ ਉਪਸ੍ਥਾਯ ਯਾਨਿ ਮਹਨ੍ਤਿ ਲਕ੍ਸ਼਼੍ਮਾਣਿ ਚਿਤ੍ਰਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ, ਤੈ ਰ੍ਯਦਿ ਸਮ੍ਭਵੇਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਮਨੋਨੀਤਮਾਨਵਾ ਅਪਿ ਭ੍ਰਾਮਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ|
| هَا أَنَا قَدْ أَخْبَرْتُكُمْ بِالأَمْرِ قَبْلَ حُدُوثِهِ. | ٢٥ 25 |
ਪਸ਼੍ਯਤ, ਘਟਨਾਤਃ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵਾਰ੍ੱਤਾਮ੍ ਅਵਾਦਿਸ਼਼ਮ੍|
| فَإِذَا قَالَ لَكُمُ النَّاسُ: هَا هُوَ الْمَسِيحُ فِي الْبَرِّيَّةِ! فَلا تَخْرُجُوا إِلَيْهَا؛ أَوْ: هَا هُوَ فِي الْغُرَفِ الدَّاخِلِيَّةِ! فَلا تُصَدِّقُوا. | ٢٦ 26 |
ਅਤਃ ਪਸ਼੍ਯਤ, ਸ ਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰੇ ਵਿਦ੍ਯਤ ਇਤਿ ਵਾਕ੍ਯੇ ਕੇਨਚਿਤ੍ ਕਥਿਤੇਪਿ ਬਹਿ ਰ੍ਮਾ ਗੱਛਤ, ਵਾ ਪਸ਼੍ਯਤ, ਸੋਨ੍ਤਃਪੁਰੇ ਵਿਦ੍ਯਤੇ, ਏਤਦ੍ਵਾਕ੍ਯ ਉਕ੍ਤੇਪਿ ਮਾ ਪ੍ਰਤੀਤ|
| فَكَمَا أَنَّ الْبَرْقَ يُومِضُ مِنَ الشَّرْقِ فَيُضِيءُ فِي الْغَرْبِ، هَكَذَا يَكُونُ رُجُوعُ ابْنِ الإِنْسَانِ. | ٢٧ 27 |
ਯਤੋ ਯਥਾ ਵਿਦ੍ਯੁਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵਦਿਸ਼ੋ ਨਿਰ੍ਗਤ੍ਯ ਪਸ਼੍ਚਿਮਦਿਸ਼ੰ ਯਾਵਤ੍ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤੇ, ਤਥਾ ਮਾਨੁਸ਼਼ਪੁਤ੍ਰਸ੍ਯਾਪ੍ਯਾਗਮਨੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
| فَحَيْثُ تُوْجَدُ الْجِيفَةُ، تَتَجَمَّعُ النُّسُورُ! | ٢٨ 28 |
ਯਤ੍ਰ ਸ਼ਵਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ, ਤਤ੍ਰੇਵ ਗ੍ਰੁʼਧ੍ਰਾ ਮਿਲਨ੍ਤਿ|
| وَحَالاً بَعْدَ الضِّيقَةِ فِي تِلْكَ الأَيَّامِ، تُظْلِمُ الشَّمْسُ، وَيَحْجُبُ الْقَمَرُ ضَوْءَهُ، وَتَتَهَاوَى النُّجُومُ مِنَ السَّمَاءِ، وَتَتَزَعْزَعُ أَجْرَامُ السَّمَاوَاتِ. | ٢٩ 29 |
ਅਪਰੰ ਤਸ੍ਯ ਕ੍ਲੇਸ਼ਸਮਯਸ੍ਯਾਵ੍ਯਵਹਿਤਪਰਤ੍ਰ ਸੂਰ੍ੱਯਸ੍ਯ ਤੇਜੋ ਲੋਪ੍ਸ੍ਯਤੇ, ਚਨ੍ਦ੍ਰਮਾ ਜ੍ਯੋਸ੍ਨਾਂ ਨ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਨਭਸੋ ਨਕ੍ਸ਼਼ਤ੍ਰਾਣਿ ਪਤਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ, ਗਗਣੀਯਾ ਗ੍ਰਹਾਸ਼੍ਚ ਵਿਚਲਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
| وَعِنْدَئِذٍ تَظْهَرُ آيَةُ ابْنِ الإِنْسَانِ فِي السَّمَاءِ، فَتَنْتَحِبُ قَبَائِلُ الأَرْضِ كُلُّهَا، وَيَرَوْنَ ابْنَ الإِنْسَانِ آتِياً عَلَى سُحُبِ السَّمَاءِ بِقُدْرَةٍ وَمَجْدٍ عَظِيمٍ. | ٣٠ 30 |
ਤਦਾਨੀਮ੍ ਆਕਾਸ਼ਮਧ੍ਯੇ ਮਨੁਜਸੁਤਸ੍ਯ ਲਕ੍ਸ਼਼੍ਮ ਦਰ੍ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਤੇ, ਤਤੋ ਨਿਜਪਰਾਕ੍ਰਮੇਣ ਮਹਾਤੇਜਸਾ ਚ ਮੇਘਾਰੂਢੰ ਮਨੁਜਸੁਤੰ ਨਭਸਾਗੱਛਨ੍ਤੰ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵ੍ਯਾਃ ਸਰ੍ੱਵਵੰਸ਼ੀਯਾ ਵਿਲਪਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
| وَيُرْسِلُ مَلائِكَتَهُ بِصَوْتِ بُوقٍ عَظِيمٍ لِيَجْمَعُوا مُخْتَارِيهِ مِنَ الْجِهَاتِ الأَرْبَعِ، مِنْ أَقَاصِي السَّمَاوَاتِ إِلَى أَقَاصِيهَا. | ٣١ 31 |
ਤਦਾਨੀਂ ਸ ਮਹਾਸ਼ਬ੍ਦਾਯਮਾਨਤੂਰ੍ੱਯਾ ਵਾਦਕਾਨ੍ ਨਿਜਦੂਤਾਨ੍ ਪ੍ਰਹੇਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਤੇ ਵ੍ਯੋਮ੍ਨ ਏਕਸੀਮਾਤੋ(ਅ)ਪਰਸੀਮਾਂ ਯਾਵਤ੍ ਚਤੁਰ੍ਦਿਸ਼ਸ੍ਤਸ੍ਯ ਮਨੋਨੀਤਜਨਾਨ੍ ਆਨੀਯ ਮੇਲਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
| وَتَعَلَّمُوا هَذَا الْمَثَلَ مِنْ شَجَرَةِ التِّينِ: عِنْدَمَا تَلِينُ أَغْصَانُهَا، وَتُطْلِعُ وَرَقاً، تَعْرِفُونَ أَنَّ الصَّيْفَ قَرِيبٌ. | ٣٢ 32 |
ਉਡੁਮ੍ਬਰਪਾਦਪਸ੍ਯ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤੰ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਧ੍ਵੰ; ਯਦਾ ਤਸ੍ਯ ਨਵੀਨਾਃ ਸ਼ਾਖਾ ਜਾਯਨ੍ਤੇ, ਪੱਲਵਾਦਿਸ਼੍ਚ ਨਿਰ੍ਗੱਛਤਿ, ਤਦਾ ਨਿਦਾਘਕਾਲਃ ਸਵਿਧੋ ਭਵਤੀਤਿ ਯੂਯੰ ਜਾਨੀਥ;
| هَكَذَا أَيْضاً حِينَ تَرَوْنَ هَذِهِ الأُمُورَ جَمِيعَهَا تَحْدُثُ، فَاعْلَمُوا أَنَّهُ قَرِيبٌ بَلْ عَلَى الأَبْوَابِ! | ٣٣ 33 |
ਤਦ੍ਵਦ੍ ਏਤਾ ਘਟਨਾ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਸ ਸਮਯੋ ਦ੍ਵਾਰ ਉਪਾਸ੍ਥਾਦ੍ ਇਤਿ ਜਾਨੀਤ|
| الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: لَا يَزُولُ هَذَا الْجِيلُ أَبَداً، حَتَّى تَحْدُثَ هَذِهِ الأُمُورُ كُلُّهَا. | ٣٤ 34 |
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਤਥ੍ਯੰ ਵਦਾਮਿ, ਇਦਾਨੀਨ੍ਤਨਜਨਾਨਾਂ ਗਮਨਾਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵਮੇਵ ਤਾਨਿ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਘਟਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ|
| إِنَّ السَّمَاءَ وَالأَرْضَ تَزُولانِ؛ وَلكِنَّ كَلامِي لَا يَزُولُ أَبَداً. | ٣٥ 35 |
ਨਭੋਮੇਦਿਨ੍ਯੋ ਰ੍ਲੁਪ੍ਤਯੋਰਪਿ ਮਮ ਵਾਕ੍ ਕਦਾਪਿ ਨ ਲੋਪ੍ਸ੍ਯਤੇ|
| أَمَّا ذَلِكَ الْيَوْمُ وَتِلْكَ السَّاعَةُ، فَلا يَعْرِفُهُمَا أَحَدٌ، وَلا مَلائِكَةُ السَّمَاوَاتِ، إِلّا الآبُ وَحْدَهُ. | ٣٦ 36 |
ਅਪਰੰ ਮਮ ਤਾਤੰ ਵਿਨਾ ਮਾਨੁਸ਼਼ਃ ਸ੍ਵਰ੍ਗਸ੍ਥੋ ਦੂਤੋ ਵਾ ਕੋਪਿ ਤੱਦਿਨੰ ਤੱਦਣ੍ਡਞ੍ਚ ਨ ਜ੍ਞਾਪਯਤਿ|
| وَكَمَا كَانَتِ الْحَالُ فِي زَمَنِ نُوحٍ، كَذَلِكَ سَتَكُونُ عِنْدَ رُجُوعِ ابْنِ الإِنْسَانِ: | ٣٧ 37 |
ਅਪਰੰ ਨੋਹੇ ਵਿਦ੍ਯਮਾਨੇ ਯਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਮਭਵਤ੍ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਮਨੁਜਸੁਤਸ੍ਯਾਗਮਨਕਾਲੇਪਿ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
| فَقَدْ كَانَ النَّاسُ فِي الأَيَّامِ السَّابِقَةِ لِلطُّوفَانِ يَأْكُلُونَ وَيَشْرَبُونَ وَيَتَزَوَّجُونَ وَيُزَوِّجُونَ، حَتَّى فَاجَأَهُمُ الْيَوْمُ الَّذِي دَخَلَ فِيهِ نُوحٌ السَّفِينَةَ، | ٣٨ 38 |
ਫਲਤੋ ਜਲਾਪ੍ਲਾਵਨਾਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਯੱਦਿਨੰ ਯਾਵਤ੍ ਨੋਹਃ ਪੋਤੰ ਨਾਰੋਹਤ੍, ਤਾਵਤ੍ਕਾਲੰ ਯਥਾ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਾ ਭੋਜਨੇ ਪਾਨੇ ਵਿਵਹਨੇ ਵਿਵਾਹਨੇ ਚ ਪ੍ਰਵ੍ਰੁʼੱਤਾ ਆਸਨ੍;
| وَنَزَلَ الطُّوفَانُ وَهُمْ لاهُونَ فَأَخَذَ الْجَمِيعَ. هَكَذَا سَتَكُونُ الْحَالُ عِنْدَ رُجُوعِ ابْنِ الإِنْسَانِ: | ٣٩ 39 |
ਅਪਰਮ੍ ਆਪ੍ਲਾਵਿਤੋਯਮਾਗਤ੍ਯ ਯਾਵਤ੍ ਸਕਲਮਨੁਜਾਨ੍ ਪ੍ਲਾਵਯਿਤ੍ਵਾ ਨਾਨਯਤ੍, ਤਾਵਤ੍ ਤੇ ਯਥਾ ਨ ਵਿਦਾਮਾਸੁਃ, ਤਥਾ ਮਨੁਜਸੁਤਾਗਮਨੇਪਿ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
| عِنْدَئِذٍ يَكُونُ رَجُلانِ فِي الْحَقْلِ، فَيُؤْخَذُ أَحَدُهُمَا وَيُتْرَكُ الآخَرُ، | ٤٠ 40 |
ਤਦਾ ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰਸ੍ਥਿਤਯੋਰ੍ਦ੍ਵਯੋਰੇਕੋ ਧਾਰਿਸ਼਼੍ਯਤੇ, ਅਪਰਸ੍ਤ੍ਯਾਜਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
| وَامْرَأَتَانِ تَطْحَنَانِ عَلَى الرَّحَى، فَتُؤْخَذُ إِحْدَاهُمَا، وَتُتْرَكُ الأُخْرَى. | ٤١ 41 |
ਤਥਾ ਪੇਸ਼਼ਣ੍ਯਾ ਪਿੰਸ਼਼ਤ੍ਯੋਰੁਭਯੋ ਰ੍ਯੋਸ਼਼ਿਤੋਰੇਕਾ ਧਾਰਿਸ਼਼੍ਯਤੇ(ਅ)ਪਰਾ ਤ੍ਯਾਜਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
| فَاسْهَرُوا إِذَنْ، لأَنَّكُمْ لَا تَعْرِفُونَ فِي أَيَّةِ سَاعَةٍ يَرْجِعُ رَبُّكُمْ. | ٤٢ 42 |
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਭੁਃ ਕਸ੍ਮਿਨ੍ ਦਣ੍ਡ ਆਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਤਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਨਾਵਗਮ੍ਯਤੇ, ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਜਾਗ੍ਰਤਃ ਸਨ੍ਤਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤ|
| وَاعْلَمُوا أَنَّهُ لَوْ عَرَفَ رَبُّ الْبَيْتِ فِي أَيِّ رُبْعٍ مِنَ اللَّيْلِ يُفَاجِئُهُ اللِّصُّ، لَظَلَّ سَاهِراً وَلَمْ يَدَعْ بَيْتَهُ يُنْقَبُ. | ٤٣ 43 |
ਕੁਤ੍ਰ ਯਾਮੇ ਸ੍ਤੇਨ ਆਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤੀਤਿ ਚੇਦ੍ ਗ੍ਰੁʼਹਸ੍ਥੋ ਜ੍ਞਾਤੁਮ੍ ਅਸ਼ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤ੍, ਤਰ੍ਹਿ ਜਾਗਰਿਤ੍ਵਾ ਤੰ ਸਨ੍ਧਿੰ ਕਰ੍ੱਤਿਤੁਮ੍ ਅਵਾਰਯਿਸ਼਼੍ਯਤ੍ ਤਦ੍ ਜਾਨੀਤ|
| فَكُونُوا أَنْتُمْ أَيْضاً عَلَى اسْتِعْدَادٍ، لأَنَّ ابْنَ الإِنْسَانِ سَيَرْجِعُ فِي سَاعَةٍ لَا تَتَوَقَّعُونَهَا! | ٤٤ 44 |
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਰਵਧੀਯਤਾਂ, ਯਤੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਯਤ੍ਰ ਨ ਬੁਧ੍ਯਤੇ, ਤਤ੍ਰੈਵ ਦਣ੍ਡੇ ਮਨੁਜਸੁਤ ਆਯਾਸ੍ਯਤਿ|
| فَمَنْ هُوَ إِذَنْ ذَلِكَ الْعَبْدُ الأَمِينُ وَالْحَكِيمُ الَّذِي أَقَامَهُ سَيِّدُهُ عَلَى أَهْلِ بَيْتِهِ لِيُقَدِّمَ لَهُمُ الطَّعَامَ فِي أَوَانِهِ؟ | ٤٥ 45 |
ਪ੍ਰਭੁ ਰ੍ਨਿਜਪਰਿਵਾਰਾਨ੍ ਯਥਾਕਾਲੰ ਭੋਜਯਿਤੁੰ ਯੰ ਦਾਸਮ੍ ਅਧ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ੀਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਸ੍ਥਾਪਯਤਿ, ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸ੍ਯੋ ਧੀਮਾਨ੍ ਦਾਸਃ ਕਃ?
| طُوبَى لِذَلِكَ الْعَبْدِ الَّذِي يَأْتِي سَيِّدُهُ فَيَجِدُهُ يَقُومُ بِعَمَلِهِ. | ٤٦ 46 |
ਪ੍ਰਭੁਰਾਗਤ੍ਯ ਯੰ ਦਾਸੰ ਤਥਾਚਰਨ੍ਤੰ ਵੀਕ੍ਸ਼਼ਤੇ, ਸਏਵ ਧਨ੍ਯਃ|
| الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ سَيُقِيمُهُ عَلَى مُمْتَلَكَاتِهِ كُلِّهَا. | ٤٧ 47 |
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਸਤ੍ਯੰ ਵਦਾਮਿ, ਸ ਤੰ ਨਿਜਸਰ੍ੱਵਸ੍ਵਸ੍ਯਾਧਿਪੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
| وَلَكِنْ إِذَا قَالَ ذَلِكَ الْعَبْدُ الشِّرِّيرُ فِي قَلْبِهِ: سَيَتَأَخَّرُ سَيِّدِي فِي رُجُوعِهِ! | ٤٨ 48 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਪ੍ਰਭੁਰਾਗਨ੍ਤੁੰ ਵਿਲਮ੍ਬਤ ਇਤਿ ਮਨਸਿ ਚਿਨ੍ਤਯਿਤ੍ਵਾ ਯੋ ਦੁਸ਼਼੍ਟੋ ਦਾਸੋ
| وَبَدَأَ يَضْرِبُ زُمَلاءَهُ الْعَبِيدَ وَيَأْكُلُ وَيَشْرَبُ مَعَ السِّكِّيرِينَ، | ٤٩ 49 |
(ਅ)ਪਰਦਾਸਾਨ੍ ਪ੍ਰਹਰ੍ੱਤੁੰ ਮੱਤਾਨਾਂ ਸਙ੍ਗੇ ਭੋਕ੍ਤੁੰ ਪਾਤੁਞ੍ਚ ਪ੍ਰਵਰ੍ੱਤਤੇ,
| فَإِنَّ سَيِّدَ ذَلِكَ الْعَبْدِ لابُدَّ أَنْ يَرْجِعَ فِي يَوْمٍ لَا يَتَوَقَّعُهُ، وَسَاعَةٍ لَا يَعْرِفُهَا، | ٥٠ 50 |
ਸ ਦਾਸੋ ਯਦਾ ਨਾਪੇਕ੍ਸ਼਼ਤੇ, ਯਞ੍ਚ ਦਣ੍ਡੰ ਨ ਜਾਨਾਤਿ, ਤਤ੍ਕਾਲਏਵ ਤਤ੍ਪ੍ਰਭੁਰੁਪਸ੍ਥਾਸ੍ਯਤਿ|
| فَيُمَزِّقُهُ وَيَجْعَلُ نَصِيبَهُ مَعَ الْمُنَافِقِينَ، هُنَاكَ يَكُونُ الْبُكَاءُ وَصَرِيرُ الأَسْنَانِ! | ٥١ 51 |
ਤਦਾ ਤੰ ਦਣ੍ਡਯਿਤ੍ਵਾ ਯਤ੍ਰ ਸ੍ਥਾਨੇ ਰੋਦਨੰ ਦਨ੍ਤਘਰ੍ਸ਼਼ਣਞ੍ਚਾਸਾਤੇ, ਤਤ੍ਰ ਕਪਟਿਭਿਃ ਸਾਕੰ ਤੱਦਸ਼ਾਂ ਨਿਰੂਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
