< مَتَّى 21 >

وَلَمَّا اقْتَرَبُوا مِنْ أُورُشَلِيمَ، وَوَصَلُوا إِلَى قَرْيَةِ بَيْتِ فَاجِي عِنْدَ جَبَلِ الزَّيْتُونِ، أَرْسَلَ يَسُوعُ اثْنَيْنِ مِنْ تَلامِيذِهِ، ١ 1
ଏଚିବେ଼ଲା ଜୀସୁ ଅ଼ଡ଼େ ତାନି ସୀସୁୟାଁ ଜିରୁସାଲମ ଡାଗେ ଆ଼ହାନା ଜୀତ ଇନି ହ଼ରୁ ଦାରିତି ବେତ୍‌ପାଗି ଏଜାଲିଏ ଏଚିବେ଼ଲା ଜୀସୁ ତାନି ରୀ ସୀସୁୟାଁଣି ଏଲେଇଞ୍ଜା ପାଣ୍ତିତେସି ।
قَائِلاً لَهُمَا: «ادْخُلا الْقَرْيَةَ الْمُقَابِلَةَ لَكُمَا، تَجِدَا فِي الْحَالِ أَتَاناً مَرْبُوطَةً وَمَعَهَا جَحْشٌ، فَحُلّا رِبَاطَهُمَا وَأَحْضِرَاهُمَا إِلَيَّ. ٢ 2
“ମୀରୁ ନ଼କିତା ମାନି ନା଼ୟୁଁତା ହାଜୁ, ଇଞ୍ଜାଁ ହାଲ୍‌ୱନିଏ ଦସାମାନି ର଼ ଗା଼ଡ଼୍‌ଦେ ଇଞ୍ଜାଁ ଡା଼ଲୁ ମେହ୍‌ଦେରି; ଏ଼ୱାଆଁ ହୁକ୍‌ହାନା ନା଼ ତା଼ଣା ତାଦୁ ।
فَإِنِ اعْتَرَضَكُمَا أَحَدٌ، قُولا: الرَّبُّ بِحَاجَةٍ إِلَيْهِمَا. وَفِي الْحَالِ يُرْسِلُهُمَا». ٣ 3
ଅ଼ଡ଼େ ଆମ୍ବାଆରି ଏ଼ନାଆଁ ଇଞ୍ଜାତିହିଁ, ୱେହ୍‌ଦୁ, ଇୱାସିକା ତା଼ଣା ମା଼ ପ୍ରବୁକି ଲ଼ଡ଼ାମାନେ, ଏ଼ ଦେବୁଣିଏ ଏ଼ୱାସିକାଣି ପାଣ୍ତାନେସି ।”
وَقَدْ حَدَثَ هَذَا لِيَتِمَّ مَا قِيلَ بِلِسَانِ النَّبِيِّ الْقَائِلِ: ٤ 4
ମାହାପୂରୁ ଅଣ୍‌ପୁତି ବ଼ଲୁ ୱେହ୍‌ନାରି କାତା ଏ଼ନିକିଁ ସାତା ଆ଼ନେ, ଏ଼ଦାଆଁତାକି ଈ ବାରେ ଆ଼ତେ;
«بَشِّرُوا ابْنَةَ صِهْيَوْنَ: هَا هُوَ مَلِكُكِ قَادِمٌ إِلَيْكِ وَدِيعاً يَرْكَبُ عَلَى أَتَانٍ وَجَحْشٍ ابْنِ أَتَانٍ!» ٥ 5
“ସିୟନତି ଗା଼ଡ଼ାଇଁ ୱେହ୍‌ଦୁ ମେହ୍‌ମୁ ନୀ ରାଜା ନୀ ତା଼ଣା ୱା଼ହିମାନେସି! ଏ଼ୱାସି ସୁଦୁଗାଟାସି ଇଞ୍ଜାଁ ଗା଼ଡ଼୍‌ଦେ ଲାକ କୁଗାମାନେସି ଇଚିହିଁ ଗା଼ଡ଼୍‌ଦେ ଡା଼ଲୁ ଲାକ କୁଗାମାନେସି ।”
فَذَهَبَ التِّلْمِيذَانِ، وَفَعَلا مَا أَمَرَهُمَا بِهِ يَسُوعُ، ٦ 6
ଏମ୍ବାଟିଏ ସୀସୁୟାଁ ହାଜାନା ଜୀସୁ ୱେସ୍ତିଲେହେଁ କାମା କିତେରି,
فَأَحْضَرَا الأَتَانَ وَالْجَحْشَ، وَوَضَعَا عَلَيْهِمَا ثِيَابَهُمَا، فَرَكِبَ. ٧ 7
ଅ଼ଡ଼େ ଗା଼ଡ଼୍‌ଦେ ଇଞ୍ଜାଁ ଡା଼ଲୁତି ତାଚାନା ଏ଼ୱାସିକା ଲାକ ହିମ୍ବରିକା ପା଼ସ୍ତେରି, ଇଞ୍ଜାଁ ଜୀସୁଇଁ କୁଗିକିତେରି ।
وَأَخَذَ جَمْعٌ كَبِيرٌ جِدّاً يَفْرُشُونَ الطَّرِيقَ بِثِيَابِهِمْ، وَأَخَذَ آخَرُونَ يَقْطَعُونَ أَغْصَانَ الشَّجَرِ وَيَفْرُشُونَ بِها الطَّرِيقَ. ٨ 8
ଅ଼ଡ଼େ ହା଼ରେକା ଲ଼କୁ ତାମି ହିମ୍ବରିକା ଜିରୁତା ପା଼ସ୍ତେରି, ଅ଼ଡ଼େ ଏଚେକା ଲ଼କୁ ମା଼ର୍‌କାତି ଗଚାୟାଁ ତାଚାନା ଜିରୁତା ପା଼ସ୍ତେରି ।
وَكَانَتِ الْجُمُوعُ الَّتِي تَقَدَّمَتْ يَسُوعَ وَالَّتِي مَشَتْ خَلْفَهُ تَهْتِفُ قَائِلَةً: «أُوصَنَّا لاِبْنِ دَاوُدَ! مُبَارَكٌ الآتِي بِاسْمِ الرَّبِّ! أُوصَنَّا فِي الأَعَالِي!» ٩ 9
ଅ଼ଡ଼େ ଜୀସୁତି ଡା଼ୟୁତା ନ଼କିତା ହାଜିମାଚି ଲ଼କୁ ବାରେ କାଜା ଗିୟାଁତଲେ ଏଲେଇଚେରି, “ହ଼ସାନା ଦାୱୁଦ ମୀର୍‌ଏସି! ମାହାପୂରୁ ଦ଼ରୁଟି ୱା଼ହିମାନେସି ନେହାଁସି! ମାହାପୂରୁ ଏ଼ୱାଣାଇଁ ବ଼ର ହୀପାସି, ଲାକପୂରୁ ହ଼ସାନା!”
وَلَمَّا دَخَلَ يَسُوعُ أُورُشَلِيمَ، ضَجَّتِ الْمَدِينَةُ كُلُّهَا، وَتَسَاءَلَ أَهْلُهَا: «مَنْ هُوَ هَذَا؟» ١٠ 10
୧୦ଅ଼ଡ଼େ ଏ଼ୱାସି ଜିରୁସାଲମତା ହ଼ଡାଲିଏ, ଗା଼ଡ଼ାତାରି ବାରେଜା଼ଣା “ଈୱାସି ଆମ୍ବାଆସି?” ଇଞ୍ଜିଁ କାବାଆ଼ହାନା ଏଲେଇଚେରି ।
فَأَجَابَتِ الْجُمُوعُ: «هَذَا هُوَ يَسُوعُ النَّبِيُّ الَّذِي مِنَ النَّاصِرَةِ بِالْجَلِيلِ». ١١ 11
୧୧ଏଚେଟିଏ ବାରେ ଲ଼କୁ ଏଲେଇଚେରି, “ଈୱାସି ଗାଲିଲି ଦେ଼ସାତା ମାନି ନା଼ଜରିତତି ମାହାପୂରୁ ଅଣ୍‌ପୁତି ବ଼ଲୁ ୱେହ୍‌ନି ଜୀସୁ ।”
ثُمَّ دَخَلَ يَسُوعُ الْهَيْكَلَ، وَطَرَدَ مِنْ سَاحَتِهِ جَمِيعَ الَّذِينَ كَانُوا يَبِيعُونَ وَيَشْتَرُونَ؛ وَقَلَبَ مَوَائِدَ الصَّيَارِفَةِ وَمَقَاعِدَ بَاعَةِ الْحَمَامِ. ١٢ 12
୧୨ଡା଼ୟୁ ଜୀସୁ ମାହାପୂରୁ ଇଲୁତା ହ଼ଡାନା ଏ଼ ଟା଼ୟୁତା ଏମ୍ବାଆଁ ଆ଼ସ୍ତି ମା଼ସ୍‌କି ମାଚାରାଇଁ ବାରେତି ପାଙ୍ଗାତା ପେ଼ର୍‌ହା ପାଣ୍ତିତେସି, ଇଞ୍ଜାଁ ଟାକାୟାଁ ବେ଼ବାରା ଗାଟାରି କୁର୍ଚିୟାଁ ଅ଼ଡ଼େ ପା଼ର୍‌ୱା ପଟାୟାଁ ବେ଼ବାରା ଗାଟାରି ଜ଼ମ୍ବାୟାଁ ତିରିମ୍ଣିପ୍‌ହେସି,
وَقَالَ لَهُمْ: «مَكْتُوبٌ: إِنَّ بَيْتِي بَيْتاً لِلصَّلاةِ يُدْعَى. أَمَّا أَنْتُمْ فَجَعَلْتُمُوهُ مَغَارَةَ لُصُوصٍ!» ١٣ 13
୧୩ଅ଼ଡ଼େ ଏ଼ୱାସି ଏ଼ୱାରାଇଁ ଏଲେଇଚେସି, ମାହାପୂରୁ ଦାର୍ମୁପତିତା ରା଼ସ୍‌କି ଆ଼ହାମାନେ, “ନା଼ ଇଲୁ ପ୍ରା଼ତାନା ଇଲୁ ଇଞ୍ଜିଁ ୱେ଼ଙ୍ଗିନେ, ସାମା ମୀରୁ ଏ଼ଦାଆଁ ଡଂଗାଁୟାଁ ପା଼ୱୁ ମ୍ଣିପ୍‌ହା ମାଞ୍ଜେରି ।”
وَبَيْنَمَا هُوَ فِي الْهَيْكَلِ، تَقَدَّمَ إِلَيْهِ عُمْيٌ وَعُرْجٌ، فَشَفَاهُمْ. ١٤ 14
୧୪ଇଞ୍ଜାଁ ମାହାପୂରୁ ଇଲୁତା କା଼ଣାୟାଁ, ସଟାୟାଁ ତାନି ତା଼ଣା ୱା଼ତେରି ଇଞ୍ଜାଁ ଏ଼ୱାରାଇଁ ନେହିଁ କିତେସି ।
فَتَضَايَقَ رُؤَسَاءُ الْكَهَنَةِ، وَالْكَتَبَةُ، عِنْدَمَا رَأَوْا الْعَجَائِبَ الَّتِي أَجْرَاهَا، وَالأَوْلادَ فِي الْهَيْكَلِ يَهْتِفُونَ: «أُوْصَنَّا لاِبْنِ دَاوُدَ!» ١٥ 15
୧୫ସାମା କାଜା ପୂଜେରାଙ୍ଗା ଅ଼ଡ଼େ ମେ଼ରାପୁନାରି ତା଼ନୁ କିହିମାନି କାବାଆ଼ନି କାମା ମେସାନା ଅ଼ଡ଼େ “ମାହାପୂରୁ ଇଲୁତା ହ଼ସାନା ଦାୱୁଦ ମୀର୍‌ଏସି” ଇଞ୍ଜିଁ କାଜା ଗିୟାଁତଲେ କକାରି ଜ଼ଲିମାନାଣି ୱେଞ୍ଜାନା କ଼ପା ଆ଼ତେରି ।
فَسَأَلُوهُ: «أَتَسْمَعُ مَا يَقُولُهُ هؤُلاءِ؟» فَأَجَابَهُمْ يَسُوعُ: «نَعَمْ! أَلَمْ تَقْرَأُوا قَطُّ: مِنْ أَفْوَاهِ الأَطْفَالِ وَالرُّضَّعِ أَعْدَدْتَ تَسْبِيحاً؟» ١٦ 16
୧୬ଏ଼ୱାରି ଜୀସୁଇଁ ୱେଚେରି, “ଈୱାରି ଏ଼ନାଆଁ ଇଞ୍ଜିଁ ମାନେରି, ନୀନୁ ଏ଼ଦାଆଁ ୱେଞ୍ଜିମାଞ୍ଜି?” ଜୀସୁ ଏ଼ୱାରାଇଁ ଏଲେଇଚେସି, “ହାଅ, ୱେଞ୍ଜିମାଇଁ, ମୀରୁ କକାରି ଇଞ୍ଜାଁ ପା଼ଲୁ ଗହ୍‌ନରାଇଁ ନିଙ୍ଗ ଜହରା ପା଼ଚୁ ପା଼ଚାଲି ଜା଼ପ୍‌ହାମାଞ୍ଜି, ଦାର୍ମୁ ପତିତି ଈ କାତାତି ମୀରୁ ଏଚେଲା ପ଼ଡ଼ୱି ଆ଼ହାହିଲଅତେରି?”
ثُمَّ فَارَقَهُمْ وَانْطَلَقَ خَارِجاً مِنَ الْمَدِينَةِ إِلَى قَرْيَةِ بَيْتَ عَنْيَا، وَبَاتَ فِيهَا. ١٧ 17
୧୭ଅ଼ଡ଼େ ଏ଼ୱାସି ଏ଼ୱାରାଇଁ ପିସାନା ଗା଼ଡ଼ାଟି ହ଼ଚାନା ବେତନିୟାଁତା ହାଜାନା ଏମ୍ବାଆଁ ଲା଼ଆଁୟାଁ ଡ଼ୟିତେସି ।
وَفِي صَبَاحِ الْيَوْمِ التَّالِي، وَهُوَ رَاجِعٌ إِلَى الْمَدِينَةِ، جَاعَ. ١٨ 18
୧୮ଜୀସୁ ଗା଼ଡ଼ାତା ୱେଣ୍ତା ହାଜିମାଚାଟି ହାକି ଆ଼ତେସି,
وَإِذْ رَأَى شَجَرَةَ تِينٍ عَلَى جَانِبِ الطَّرِيقِ اتَّجَهَ إِلَيْهَا، وَلَكِنَّهُ لَمْ يَجِدْ عَلَيْهَا إِلّا الْوَرَقَ، فَقَالَ لَهَا: «لا يَكُنْ مِنْكِ ثَمَرٌ بَعْدُ إِلَى الأَبَدِ!» فَيَبِسَتِ التِّينَةُ فِي الْحَالِ. (aiōn g165) ١٩ 19
୧୯ଅ଼ଡ଼େ ଜିରୁ ଦାରିତା ର଼ ତ଼ୟା ମା଼ର୍‌ନୁ ମେସାନା ଦାରିତା ହାଚେସି, ଇଞ୍ଜାଁ ୱାର୍‌ଇ ଆ଼କା ପିସ୍‌ପେ ଏମ୍ବାଆଁ ଏ଼ନାଆଁ ମେହ୍‌ଆତେସି ଇଞ୍ଜାଁ ଏ଼ଦାନି ବା଼କା ଇଟାନା ଏଲେଇଚେସି, “ନୀ ତା଼ଣା ଏଚେଲା ପା଼ଡ଼େୟି ଆ଼ୟାଆପେ” ଇଞ୍ଜାଁ ଏ଼ ଦେବୁଣିଏ ଏ଼ ତ଼ୟା ମା଼ର୍‌ନୁ ୱା଼ୟାହାଚେ । (aiōn g165)
فَلَمَّا رَأَى التَّلامِيذُ ذَلِكَ، دُهِشُوا وَقَالُوا: «مَا أَسْرَعَ مَا يَبِسَتِ التِّينَةُ!» ٢٠ 20
୨୦ସୀସୁୟାଁ ଏ଼ଦାଆଁ ମେସାନା କାବାଆ଼ହାନା ଏଲେଇଚେରି, “ତ଼ୟା ମା଼ର୍‌ନୁ ଏ଼ନିକିଁ ଏ଼ ଦେବୁଣିଏ ୱା଼ୟା ହାଚେ ।”
فَأَجَابَهُمْ: «الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنْ كَانَ لَكُمْ إِيمَانٌ وَلا تَشُكُّونَ، فَإِنَّكُمْ تَعْمَلُونَ لَا مِثْلَ مَا عَمِلْتُ بِالتِّينَةِ وَحَسْبُ، بَلْ إِنْ كُنْتُمْ تَقُولُونَ لِهَذَا الْجَبَلِ: انْقَلِعْ وَانْطَرِحْ فِي الْبَحْرِ، فَإِنَّ ذَلِكَ يَحْدُثُ. ٢١ 21
୨୧ଜୀସୁ ଏ଼ୱାରାଇଁ ଏଲେଇଚେସି, “ନା଼ନୁ ମିଙ୍ଗେ ସାତା ୱେସିମାଞ୍ଜାଇଁ, ମୀ ନାମୁ ମାଚିହିଁ, ଅ଼ଡ଼େ ମୀରୁ ଆନାମାନା ଆ଼ଆନା, ଈ ତ଼ୟା ମା଼ର୍‌ନୁତି ଏ଼ନି କିୱିଆ଼ହାମାନେ, ଏଲେକିହିଁଏ କିଦେରି ଏ଼ଦି ଆ଼ଏ, ‘ସାମା ଈ ହ଼ରୁତି ଜିକେଏ ନୀନୁ ନିଙ୍ଗାନା ସାମ୍‌ଦୁରିତା ତର୍‌ଗାମୁ’ ଇଞ୍ଜେରି, ଆତିହିଁ ଏ଼ଦି ଆ଼ନେ ।
وَكُلُّ مَا تَطْلُبُونَهُ فِي الصَّلاةِ بِإِيمَانٍ، تَنَالُونَهُ». ٢٢ 22
୨୨ଇଞ୍ଜାଁ ନାମୁତଲେ ପ୍ରା଼ତାନାତା ଏ଼ନାଆଁ ରୀହ୍‌ଦେରି ଏ଼ ବାରେ ମିଙ୍ଗେ ମେଡ଼ାଆୟାନେ ।”
وَلَمَّا وصَلَ إِلَى الْهَيْكَلِ وَأَخَذَ يُعَلِّمُ، تَقَدَّمَ إِلَيْهِ رُؤَسَاءُ الْكَهَنَةِ وَشُيُوخُ الشَّعْبِ، وَسَأَلُوهُ: «بِأَيَّةِ سُلْطَةٍ تَفْعَلُ مَا تَفْعَلُهُ؟ وَمَنْ مَنَحَكَ هَذِهِ السُّلْطَةَ؟» ٢٣ 23
୨୩ଡା଼ୟୁ ଜୀସୁ ମାହାପୂରୁ ଇଲୁତା ହ଼ଡାନା ଜା଼ପ୍‌ହି ମାଚାଟି, କାଜା ପୂଜେରାଙ୍ଗା ଅ଼ଡ଼େ ଲ଼କୁତି କାଜାରି ଏ଼ୱାଣି ତା଼ଣା ୱା଼ହାନା ୱେଚେରି, “ନୀନୁ ଆମିନି ଅଦିକାରା ତଲେ ଈ ବାରେ କାମା କିହିମାଞ୍ଜି? ନିଙ୍ଗେ ଏ଼ ଅଦିକାରା ଆମ୍ବାଆସି ହିୟାତେସି?”
فَأَجَابَهُمْ يَسُوعُ قَائِلاً: «وَأَنَا أَيْضاً أَسْأَلُكُمْ أَمْراً وَاحِداً، فَإِنْ أَجَبْتُمُونِي، أَقُولُ لَكُمْ أَنَا أَيْضَاً بِأَيَّةِ سُلْطَةٍ أَفْعَلُ مَا أَفْعَلُهُ: ٢٤ 24
୨୪ଜୀସୁ ଏ଼ୱାରାଇଁ ଏଲେଇଚେସି, “ନା଼ନୁ ଜିକେଏ ମିଙ୍ଗେ ର଼ କାତା ୱେଞ୍ଜାଇଁ, ମୀରୁ ଏ଼ଦାଆଁ ୱେଣ୍ତେ ୱେସ୍ତାତିହିଁ, ନା଼ନୁ ଆମିନି ଅଦିକାରା ତଲେ ଈ ବାରେ କାମା କିହିମାଇଁ, ନା଼ନୁ ଜିକେଏ ମିଙ୍ଗେ ୱେସ୍ତାଇଁ ।
مِنْ أَيْنَ كَانَتْ مَعْمُودِيَّةُ يُوحَنَّا؟ مِنَ السَّمَاءِ أَمْ مِنَ النَّاسِ؟» فَتَشَاوَرُوا فِيمَا بَيْنَهُمْ قَائِلِينَ: «إِنْ قُلْنَا لَهُ إِنَّهَا مِنَ السَّمَاءِ، يَقُولُ لَنَا: فَلِمَاذَا لَمْ تُصَدِّقُوهُ؟ ٢٥ 25
୨୫ଜହନ ବାପ୍ତିସ୍ମ ହୀହାଲି ଆମ୍ବାଆରି ତା଼ଣାଟି ବେଟା ଆ଼ହାମାଚେସି, ଲାକପୂରୁଟି କି ଲ଼କୁ ତା଼ଣାଟି?” ଏଚେଟିଏ ଏ଼ୱାରି ତା଼ମ୍ବୁ ତା଼ମ୍ବୁଏ ଜ଼ଲ୍‌କି ଆ଼ତେରି, “ମାହାପୂରୁ ତା଼ଣାଟି ଇଞ୍ଜିଁ ୱେସ୍ତିହିଁ, ଏ଼ୱାସି ମାଙ୍ଗେ ଏଲେଇଞ୍ଜାନେସି, ‘ମୀରୁ ଏ଼ନାଆଁତାକି ଏ଼ୱାଣାଇଁ ନାମାଆତେରି?’
وَإِنْ قُلْنَا: مِنَ النَّاسِ، نَخْشَى أَنْ يَثُورَ عَلَيْنَا جُمْهُورُ الشَّعْبِ، لأَنَّهُمْ كُلَّهُمْ يَعْتَبِرُونَ يُوحَنَّا نَبِيًّا». ٢٦ 26
୨୬ସାମା ମାଣ୍‌ସିୟାଁ ତା଼ଣାଟି ଇନାୟି, ଲ଼କୁତାକି ଆଜି, ଇଚିହିଁ ବାରେ ଲ଼କୁ ଜହନଇଁ ମାହାପୂରୁ ଅଣ୍‌ପୁତି ବ଼ଲୁ ୱେହ୍‌ନାସି ଇଞ୍ଜିହିଁ ମା଼ନୱି ଆ଼ହିମାନେରି ।”
فَأَجَابُوهُ: «لا نَدْرِي!» فَرَدَّ قَائِلاً: «وَلا أَنَا أَقُولُ لَكُمْ بأَيَّةِ سُلْطَةٍ أَفْعَلُ مَا أَفْعَلُهُ». ٢٧ 27
୨୭ଏ଼ଦାଆଁତାକି ଏ଼ୱାରି ଜୀସୁଇଁ ଏଲେଇଚେରି, “ମା଼ମ୍ବୁ ପୁଞ୍ଜାହିଲଅମି ।” ଏ଼ୱାସି ଜିକେଏ ଏ଼ୱାରାଇଁ ଏଲେଇଚେସି, “ଆତିହିଁ ନା଼ନୁ ଜିକେଏ ଆମିନି ଅଦିକାରା ତଲେ ଈ ବାରେ କିହିମାଇଁ, ଏ଼ଦାଆଁ ନା଼ନୁ ଜିକେଏ ମିଙ୍ଗେ ୱେସ୍ତଅଁ ।”
«مَا رَأْيُكُمْ؟ كَانَ لإِنْسَانٍ وَلَدَانِ. فَقَصَدَ أَوَّلَهُمَا وَقَالَ لَهُ: يَا وَلَدِي، اذْهَبِ الْيَوْمَ وَاعْمَلْ فِي كَرْمِي! ٢٨ 28
୨୮ମୀରୁ ଏ଼ନାଆଁ ଅଣ୍‌ପିମାଞ୍ଜେରି? ରଅଣାକି ରୀ ମୀର୍‌କା ମାଚେରି, ଏ଼ୱାସି କାଜା ମୀର୍‌ଏଣି ତା଼ଣା ୱା଼ହାନା ଏଲେଇଚେସି, “ମୀର୍‌ଏଣା ନୀଞ୍ଜୁ ଅଙ୍ଗୁରି ବା଼ଡ଼ାତା ହାଜାନା କାମା କିମୁ ।”
فَأَجَابَ: لَا أُرِيدُ. وَلَكِنَّهُ بَعْدَ ذَلِكَ نَدِمَ وَذَهَبَ. ٢٩ 29
୨୯ଏ଼ୱାସି ଏଲେଇଚେସି, “ନାଙ୍ଗେ କାମା କିହାଲି ମ଼ନ ହିଲେଏ” ସାମା ଡା଼ୟୁ ଏ଼ୱାସି ଅଣ୍‌ପାନା କାମା କିହାଲି ହାଚେସି ।
ثُمَّ قَصَدَ الرَّجُلُ وَلَدَهُ الثَّانِي وَقَالَ لَهُ مَا قَالَهُ لِلأَوَّلِ. فَأَجَابَ: لَبَّيْكَ يَا سَيِّدِي! وَلَكِنَّهُ لَمْ يَذْهَبْ. ٣٠ 30
୩୦ଇଞ୍ଜାଁ ଊଣା ମୀର୍‌ଏଣା ତା଼ଣା ୱା଼ହାନା ଏଲେଇଞ୍ଜି ୱେସ୍ତେସି, ଏ଼ୱାସି ଏଲେଇଚେସି, “ହାଅ ଆ଼ବା ନା଼ନୁ ହାଜିମାଇଁ, ସାମା ଏ଼ୱାସି ହାଲାଆତେସି ।
فَأَيُّ الاِثْنَيْنِ عَمِلَ بِإِرَادَةِ الأَبِ؟» فَقَالُوا: «الأَوَّلُ!» فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ جُبَاةَ الضَّرَائِبِ وَالزَّانِيَاتِ سَيَسْبِقُونَكُمْ فِي الدُّخُولِ إِلَى مَلَكُوتِ اللهِ. ٣١ 31
୩୧ଈ ରିଆରି ବିତ୍ରାଟି ଆମ୍ବାଆସି ଆ଼ବା ମ଼ନ ଲେହେଁ କିତେସି?” ଏ଼ୱାରି ଏଲେଇଚେରି “କାଜାସି ।” ଜୀସୁ ଏ଼ୱାରାଇଁ ଏଲେଇଚେସି, ନା଼ନୁ ମିଙ୍ଗେ ସାତା ୱେସିମାଞ୍ଜାଇଁ, ସିସ୍ତୁ ରୀହ୍‌ନାରି ଇଞ୍ଜାଁ ଦା଼ରେଣିସିକା ମୀ ନ଼କେଏ ମାହାପୂରୁ ରା଼ଜିତା ହ଼ଡ଼୍‌ନୁ ।
فَقَدْ جَاءَ يُوحَنَّا إِلَيْكُمْ سَالِكاً طَرِيقَ الْحَقِّ، فَلَمْ تُصَدِّقُوهُ. أَمَّا جُبَاةُ الضَّرَائِبِ وَالزَّانِيَاتُ فَصَدَّقُوهُ. وَلَمَّا رَأَيْتُمْ أَنْتُمْ هَذَا، لَمْ تَنْدَمُوا بَعْدَ ذَلِكَ لِتُصَدِّقُوهُ! ٣٢ 32
୩୨ବାପ୍ତିସ୍ମ ହୀନି ଜହନ ୱା଼ହାନା ମୀ ତା଼ଣା ଦାର୍ମୁତି ଜିରୁ ତ଼ସ୍ତାତେସି, ଅ଼ଡ଼େ ମୀରୁ ଏ଼ୱାଣାଇଁ ନାମାଆତେରି, ସାମା ସିସ୍ତୁ ରୀହ୍‌ନାରି ଇଞ୍ଜାଁ ଦା଼ରେଣିସିକା ଏ଼ୱାଣାଇଁ ନାମିତୁ, ସାମା ମୀରୁ ଏ଼ନିକିଁ ନାମିଦେରି, ଏ଼ଦାଆଁତାକି ଏ଼ନାଆଁ ମେସାନା ଜିକେଏ ହିୟାଁ ବାଦ୍‌ଲି କିଆତେରି ।
اسْمَعُوا مَثَلاً آخَرَ: غَرَسَ إِنْسَانٌ رَبُّ بَيْتٍ كَرْماً، وَأَقَامَ حَوْلَهُ سُوراً، وَحَفَرَ فِيهِ مِعْصَرَةً، وَبَنَى فِيهِ بُرْجَ حِرَاسَةٍ. ثُمَّ سَلَّمَ الْكَرْمَ إِلَى مُزَارِعِينَ وَسَافَرَ. ٣٣ 33
୩୩ଅ଼ଡ଼େ ର଼ ପୁଣ୍‌ମ୍ବିକିନି କାତା ୱେଞ୍ଜୁ, ର଼ ବୂମି ଗାଟାସି ମାଚେସି, ଏ଼ୱାସି ର଼ ଅଙ୍ଗୁରି ବା଼ଡ଼ା କିହାନା ସା଼ରିୱାକି ବେୟିଁ ଗୂର୍‌ତେସି, ଇଞ୍ଜାଁ ଅଙ୍ଗୁରି ପା଼ଡ଼େୟି ପୀଚାଲି ର଼ ଗା଼ଡ଼୍‌ୟୁ କା଼ର୍‌ହାନା ର଼ ଗା଼ଣା ହଲୁଲେହେଁ କିତେସି, ଇଞ୍ଜାଁ କା଼ଃଆନି ଇଲୁ କେ଼ପାନା କାମା କିନାରାକି ଏ଼ ବା଼ଡ଼ାତି ବା଼ଗା ହୀହାନା ହେକ ଦେ଼ସାତା ହାଚେସି ।
وَلَمَّا حَانَ أَوَانُ الْحَصَادِ، أَرْسَلَ عَبِيدَهُ إِلَى الْمُزَارِعِينَ لِتَسَلُّمِ ثَمَرَ الْكَرْمِ. ٣٤ 34
୩୪ଡା଼ୟୁ ପା଼ଡ଼େୟି କାମ୍ବି ବେ଼ଲା ଆୟାଲିଏ, ଏ଼ୱାସି ତାନି ପା଼ଡ଼େୟି ବା଼ଗା ବେଟାଆ଼ହାଲି, ବା଼ଡ଼ାତା କାମାକିନାରି ତା଼ଣା, ତାନି ହ଼ଲିୟାଙ୍ଗାଣି ପାଣ୍ତିତେସି ।
فَقَبَضَ الْمُزَارِعُونَ عَلَى الْعَبِيدِ، فَضَرَبُوا أَحَدَهُمْ، وَقَتَلُوا غَيْرَهُ، وَرَجَمُوا الآخَرَ بِالْحِجَارَةِ. ٣٥ 35
୩୫ସାମା କାମାକିନାରି ତାନି ହ଼ଲିୟାଙ୍ଗାଣି ଆସାନା ରଅଣାଇଁ ୱେ଼ତେରି ଇଞ୍ଜାଁ ଅ଼ର ରଅଣାଇଁ ପା଼ୟିତେରି, ଅ଼ଡ଼େ ରଅଣାଇଁ ୱାଲ୍‌କା ୱେ଼ଚାନା ପା଼ୟାଁ କୁତାତୁସ୍ତେରି ।
ثُمَّ أَرْسَلَ رَبُّ الْبَيْتِ ثَانِيَةً عَبِيداً آخَرِينَ أَكْثَرَ عَدَداً مِنَ الأَوَّلِينَ. فَفَعَلَ الْمُزَارِعُونَ بِهَؤُلاءِ مَا فَعَلُوهُ بِأُولئِكَ. ٣٦ 36
୩୬ଅ଼ଡ଼େ ଏ଼ୱାସି ତଲିତି କିହାଁ ହା଼ରେକା ଜା଼ଣା ହ଼ଲିୟାଙ୍ଗାଣି ପାଣ୍ତିତେସି, ଅ଼ଡ଼େ ଏ଼ୱାରି ଏ଼ୱାରାଇଁ ଜିକେଏ ଏଲେକିତେରି ।
وَأَخِيراً أَرْسَلَ إِلَيْهِمِ ابْنَهُ، قَائِلاً: سَيَهَابُونَ ابْنِي! ٣٧ 37
୩୭ସାମା ନା଼ ମୀର୍‌ଏଣାଇଁ ଏ଼ୱାରି ମା଼ନି କିନେରି ଇଞ୍ଜିଁ ଅଣ୍‌ପାନା, ଏ଼ୱାସି ଡା଼ୟୁ ତାନି ମୀର୍‌ଏଣାଇଁ ଏ଼ୱାରିତା଼ଣା ପାଣ୍ତିତେସି ।
فَمَا إِنْ رَأَى الْمُزَارِعُونَ الاِبْنَ حَتَّى قَالَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ: هَذَا هُوَ الْوَرِيثُ! تَعَالَوْا نَقْتُلُهُ لِنَسْتَوْلِيَ عَلَى مِيرَاثِهِ. ٣٨ 38
୩୮ସାମା ଏ଼ କାମାକିନାରି ମୀର୍‌ଏଣାଇଁ ମେସାନା ତା଼ମ୍ବୁ ତା଼ମ୍ବୁଏ ୱେସ୍‌ପି ଆ଼ତେରି, ଈୱାସିତ ବା଼ଡ଼ାତି ଅଦିକାରା ଗାଟାସି; ୱା଼ଦୁ ଈୱାଣାଇଁ ପା଼ୟାନା ଅଙ୍ଗୁରି ବା଼ଡ଼ାତି ଅଦିକାରା କିହାକଡିନ ।
ثُمَّ قَبَضُوا عَلَيْهِ، وَطَرَحُوهُ خَارِجَ الْكَرْمِ، وَقَتَلُوهُ! ٣٩ 39
୩୯ଇଞ୍ଜାଁ ଏ଼ୱାରି ଏ଼ୱାଣାଇଁ ଅଙ୍ଗୁରି ବା଼ଡ଼ା ଆତାଲା ମେତ୍‌ହାନା ପା଼ୟିତେରି ।
فَعِنْدَمَا يَعُودُ رَبُّ الْكَرْمِ، مَاذَا يَفْعَلُ بِأُولئِكَ الْمُزَارِعِينَ؟» ٤٠ 40
୪୦ଜୀସୁ ଏ଼ୱାରାଇଁ ୱେଚେସି, “ଇଚିହିଁ ଏଚିବେ଼ଲା ଏ଼ ଅଙ୍ଗୁରି ବା଼ଡ଼ାତି ସା଼ୱୁକାରି ୱା଼ନେସି, ଏଚିବେ଼ଲା ଏ଼ କାମା କିନାରାଇଁ ଏ଼ନାଆଁ କିନେସି ।”
أَجَابُوهُ: «أُولئِكَ الأَشْرَارُ، يُهْلِكُهُمْ شَرَّ هَلاكٍ. ثُمَّ يُسَلِّمُ الْكَرْمَ إِلَى مُزَارِعِينَ آخَرِينَ يُؤَدُّونَ لَهُ الثَّمَرَ فِي أَوَانِهِ». ٤١ 41
୪୧ଏ଼ୱାରି ଏ଼ୱାଣାଇଁ ଏଲେଇଚେରି, “ଏ଼ ଲାଗେଏ ପ଼ଲେଏତି କାମା କିନାରାଇଁ କସ୍ତ ହୀହିଁ ପା଼ୟିନେସି, ଇଞ୍ଜାଁ ଏ଼ୱାଣାକି କାମ୍ବିନିସାରି ବା଼ଗା ହୀନି ଏଟ୍‌କାତି କାମା କିନାରାକି ଅଙ୍ଗୁରି ବା଼ଡ଼ାତି ହେର୍‌ପିନେସି ।”
فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «أَلَمْ تَقْرَأُوا فِي الْكِتَابِ: الْحَجَرُ الَّذِي رَفَضَهُ الْبُنَاةُ، هُوَ نَفْسُهُ صَارَ حَجَرَ الزَّاوِيَةِ الأَسَاسَ. مِنَ الرَّبِّ كَانَ هَذَا، وَهُوَ عَجِيبٌ فِي أَنْظَارِنَا! ٤٢ 42
୪୨ଜୀସୁ ଏ଼ୱାରାଇଁ ଏଲେଇଚେସି, “ମୀରୁ ଦାର୍ମୁ ପତିତି ଈ କାତା ଏଚେଲାୱା ପ଼ଡ଼ୱି ଆ଼ହାହିଲଅତେରି କି?” ଇଲୁ ଦହ୍‌ନାରି ଆମିନି ୱାଲିତି ମିଣ୍‌ଏ ଇଞ୍ଜିଁ କୂତେରି, ଏ଼ଦିଏ ଇଲୁ କନତି ମୂଲୁ ୱାଲି ଆ଼ତେ; ମାହାପୂରୁ ତା଼ଣାଟି ଈଦି ଆ଼ତେ, ଇଞ୍ଜାଁ ଏ଼ଦି ମା଼ କାନୁତାକି କାବା ଆ଼ନାୟି ।
لِذلِكَ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ مَلَكُوتَ اللهِ سَيُنْزَعُ مِنْ أَيْدِيكُمْ وَيُسَلَّمُ إِلَى شَعْبٍ يُؤَدِّي ثَمَرَهُ. ٤٣ 43
୪୩“ଏ଼ଦାଆଁତାକି ନା଼ନୁ ମିଙ୍ଗେ ୱେସିମାଞ୍ଜାଇଁ, ମାହାପୂରୁତି ରା଼ଜି ମୀ ତା଼ଣାଟି ମୀଞ୍ଜା ଅ଼ୱିଆ଼ନେ, ଇଞ୍ଜାଁ ଆମିନି ଜା଼ତିତି ଲ଼କୁ ନେହିଁ ପା଼ଡ଼େୟି କାମ୍ବି କିନେରି ଏ଼ୱାରାକି ହୀନେସି ।
فَأَيُّ مَنْ يَقَعُ عَلَى هَذَا الْحَجَرِ يَتَكَسَّرُ، وَمَنْ يَقَعُ الْحَجَرُ عَلَيْهِ يَسْحَقُهُ سَحْقاً!» ٤٤ 44
୪୪ଅ଼ଡ଼େ ଆମ୍ବାଆସି ଈ ୱାଲି ଲାକ ରିନେସି ଏ଼ୱାସି କାଣ୍ତାମୁକା ଆ଼ନେସି, ଇଞ୍ଜାଁ ଈ ୱାଲି ଆମ୍ବାଆରି ଲାକ ରିନେ ଏ଼ଦି ଏ଼ୱାଣାଇଁ ନା଼ସାକିନେ ।”
وَلَمَّا سَمِعَ رُؤَسَاءُ الْكَهَنَةِ وَالْفَرِّيسِيُّونَ الْمَثَلَيْنِ اللَّذَيْنِ ضَرَبَهُمَا يَسُوعُ، أَدْرَكُوا أَنَّهُ كَانَ يَعْنِيهِمْ هُمْ. ٤٥ 45
୪୫କାଜା ପୂଜେରାଙ୍ଗା ଅ଼ଡ଼େ ପାରୁସିୟାଁ ଈୱାଣି ଈ ବାରେ ପୁଣ୍‌ମ୍ବିକିନି କାତା ୱେଞ୍ଜାନା, ଏ଼ୱାସି ଏ଼ୱାରି କାତା ୱେସିମାନେସି ଇଞ୍ଜିଁ ପୁଚେରି,
وَمَعَ أَنَّهُمْ كَانُوا يَسْعَوْنَ إِلَى الْقَبْضِ عَلَيْهِ، فَقَدْ كَانُوا خَائِفِينَ مِنَ الْجُمُوعِ لأَنَّهُمْ كَانُوا يَعْتَبِرُونَهُ نَبِيًّا. ٤٦ 46
୪୬ଇଞ୍ଜାଁ ଏ଼ୱାରି ଏ଼ୱାଣାଇଁ ଆସାଲି ଅଣ୍‌ପିମାଚେରି, ସାମା ଲ଼କୁଇଁ ଆଜିତେରି, ଏ଼ନାଆଁତାକି ଇଚିହିଁ ଏ଼ୱାଣାଇଁ ର଼ ମାହାପୂରୁ ଅଣ୍‌ପୁତି ବ଼ଲୁ ୱେହ୍‌ନାସି ଇଞ୍ଜିଁ ମା଼ନି କିହିମାଚେରି ।

< مَتَّى 21 >