مَتَّى 19
| بَعْدَمَا أَنْهَى يَسُوعُ هَذَا الْكَلامَ، انْتَقَلَ مِنَ الْجَلِيلِ ذَاهِباً إِلَى نَوَاحِي مِنْطَقَةِ الْيَهُودِيَّةِ مَا وَرَاءَ نَهْرِ الأُرْدُنِّ. | ١ 1 |
ଅନନ୍ତରମ୍ ଏତାସୁ କଥାସୁ ସମାପ୍ତାସୁ ଯୀଶୁ ର୍ଗାଲୀଲପ୍ରଦେଶାତ୍ ପ୍ରସ୍ଥାଯ ଯର୍ଦନ୍ତୀରସ୍ଥଂ ଯିହୂଦାପ୍ରଦେଶଂ ପ୍ରାପ୍ତଃ|
| وَتَبِعَتْهُ جُمُوعٌ كَثِيرَةٌ، فَشَفَى مَرْضَاهُمْ هُنَاكَ. | ٢ 2 |
ତଦା ତତ୍ପଶ୍ଚାତ୍ ଜନନିୱହେ ଗତେ ସ ତତ୍ର ତାନ୍ ନିରାମଯାନ୍ ଅକରୋତ୍|
| وَتَقَدَّمَ إِلَيْهِ بَعْضُ الْفَرِّيسِيِّينَ يُجَرِّبُونَهُ، فَسَأَلُوهُ: «هَلْ يَحِلُّ لِلرَّجُلِ أَنْ يُطَلِّقَ زَوْجَتَهُ لأَيِّ سَبَبٍ؟» | ٣ 3 |
ତଦନନ୍ତରଂ ଫିରୂଶିନସ୍ତତ୍ସମୀପମାଗତ୍ୟ ପାରୀକ୍ଷିତୁଂ ତଂ ପପ୍ରଚ୍ଛୁଃ, କସ୍ମାଦପି କାରଣାତ୍ ନରେଣ ସ୍ୱଜାଯା ପରିତ୍ୟାଜ୍ୟା ନ ୱା?
| فَأَجَابَهُمْ قَائِلاً: «أَلَمْ تَقْرَأُوا أَنَّ الْخَالِقَ جَعَلَ الإِنْسَانَ مُنْذُ الْبَدْءِ ذَكَراً وَأُنْثَى، | ٤ 4 |
ସ ପ୍ରତ୍ୟୁୱାଚ, ପ୍ରଥମମ୍ ଈଶ୍ୱରୋ ନରତ୍ୱେନ ନାରୀତ୍ୱେନ ଚ ମନୁଜାନ୍ ସସର୍ଜ, ତସ୍ମାତ୍ କଥିତୱାନ୍,
| وَقَالَ: لِذَلِكَ يَتْرُكُ الرَّجُلُ أَبَاهُ وَأُمَّهُ وَيَتَّحِدُ بِزَوْجَتِهِ، فَيَصِيرُ الاثْنَانِ جَسَداً وَاحِداً؟ | ٥ 5 |
ମାନୁଷଃ ସ୍ୱପିତରୌ ପରିତ୍ୟଜ୍ୟ ସ୍ୱପତ୍ନ୍ୟାମ୍ ଆସକ୍ଷ୍ୟତେ, ତୌ ଦ୍ୱୌ ଜନାୱେକାଙ୍ଗୌ ଭୱିଷ୍ୟତଃ, କିମେତଦ୍ ଯୁଷ୍ମାଭି ର୍ନ ପଠିତମ୍?
| فَلَيْسَا فِيمَا بَعْدُ اثْنَيْنِ، بَلْ جَسَداً وَاحِداً. فَلا يُفَرِّقَنَّ الإِنْسَانُ مَا جَمَعَهُ اللهُ!» | ٦ 6 |
ଅତସ୍ତୌ ପୁନ ର୍ନ ଦ୍ୱୌ ତଯୋରେକାଙ୍ଗତ୍ୱଂ ଜାତଂ, ଈଶ୍ୱରେଣ ଯଚ୍ଚ ସମଯୁଜ୍ୟତ, ମନୁଜୋ ନ ତଦ୍ ଭିନ୍ଦ୍ୟାତ୍|
| فَسَأَلُوهُ: «فَلِمَاذَا أَوْصَى مُوسَى بِأَنْ تُعْطَى الزَّوْجَةُ وَثِيقَةَ طَلاقٍ فَتُطَلَّقُ؟» | ٧ 7 |
ତଦାନୀଂ ତେ ତଂ ପ୍ରତ୍ୟୱଦନ୍, ତଥାତ୍ୱେ ତ୍ୟାଜ୍ୟପତ୍ରଂ ଦତ୍ତ୍ୱା ସ୍ୱାଂ ସ୍ୱାଂ ଜାଯାଂ ତ୍ୟକ୍ତୁଂ ୱ୍ୟୱସ୍ଥାଂ ମୂସାଃ କଥଂ ଲିଲେଖ?
| أَجَابَ: «بِسَبَبِ قَسَاوَةِ قُلُوبِكُمْ، سَمَحَ لَكُمْ مُوسَى بِتَطْلِيقِ زَوْجَاتِكُمْ. وَلَكِنَّ الأَمْرَ لَمْ يَكُنْ هَكَذَا مُنْذُ الْبَدْءِ. | ٨ 8 |
ତତଃ ସ କଥିତୱାନ୍, ଯୁଷ୍ମାକଂ ମନସାଂ କାଠିନ୍ୟାଦ୍ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ସ୍ୱାଂ ସ୍ୱାଂ ଜାଯାଂ ତ୍ୟକ୍ତୁମ୍ ଅନ୍ୱମନ୍ୟତ କିନ୍ତୁ ପ୍ରଥମାଦ୍ ଏଷୋ ୱିଧିର୍ନାସୀତ୍|
| وَلَكِنِّي أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ الَّذِي يُطَلِّقُ زَوْجَتَهُ لِغَيْرِ عِلَّةِ الزِّنَى، وَيَتَزَوَّجُ بِغَيْرِهَا، فَإِنَّهُ يَرْتَكِبُ الزِّنَى. وَالَّذِي يَتَزَوَّجُ بِمُطَلَّقَةٍ، يَرْتَكِبُ الزِّنَى». | ٩ 9 |
ଅତୋ ଯୁଷ୍ମାନହଂ ୱଦାମି, ୱ୍ୟଭିଚାରଂ ୱିନା ଯୋ ନିଜଜାଯାଂ ତ୍ୟଜେତ୍ ଅନ୍ୟାଞ୍ଚ ୱିୱହେତ୍, ସ ପରଦାରାନ୍ ଗଚ୍ଛତି; ଯଶ୍ଚ ତ୍ୟକ୍ତାଂ ନାରୀଂ ୱିୱହତି ସୋପି ପରଦାରେଷୁ ରମତେ|
| فَقَالَ لَهُ تَلامِيذُهُ: «إِنْ كَانَتْ هَذِهِ حَالَةَ الزَّوْجِ مَعَ الزَّوْجَةِ، فَعَدَمُ الزَّوَاجِ أَفْضَلُ!» | ١٠ 10 |
ତଦା ତସ୍ୟ ଶିଷ୍ୟାସ୍ତଂ ବଭାଷିରେ, ଯଦି ସ୍ୱଜାଯଯା ସାକଂ ପୁଂସ ଏତାଦୃକ୍ ସମ୍ବନ୍ଧୋ ଜାଯତେ, ତର୍ହି ୱିୱହନମେୱ ନ ଭଦ୍ରଂ|
| فَأَجَابَهُمْ: «هَذَا الْكَلامُ لَا يَقْبَلُهُ الْجَمِيعُ، بَلِ الَّذِينَ أُنْعِمَ عَلَيْهِمْ بِذَلِكَ. | ١١ 11 |
ତତଃ ସ ଉକ୍ତୱାନ୍, ଯେଭ୍ୟସ୍ତତ୍ସାମର୍ଥ୍ୟଂ ଆଦାଯି, ତାନ୍ ୱିନାନ୍ୟଃ କୋପି ମନୁଜ ଏତନ୍ମତଂ ଗ୍ରହୀତୁଂ ନ ଶକ୍ନୋତି|
| فَإِنَّ بَعْضَ الْخِصْيَانِ يُوْلَدُونَ مِنْ بُطُونِ أُمَّهَاتِهِمْ خِصْيَاناً؛ وَبَعْضُهُمْ قَدْ خَصَاهُمُ النَّاسُ؛ وَغَيْرُهُمْ قَدْ خَصَوْا أَنْفُسَهُمْ مِنْ أَجْلِ مَلَكُوتِ السَّمَاوَاتِ. فَمَنِ اسْتَطَاعَ أَنْ يَقْبَلَ هَذَا، فَلْيَقْبَلْهُ!» | ١٢ 12 |
କତିପଯା ଜନନକ୍ଲୀବଃ କତିପଯା ନରକୃତକ୍ଲୀବଃ ସ୍ୱର୍ଗରାଜ୍ୟାଯ କତିପଯାଃ ସ୍ୱକୃତକ୍ଲୀବାଶ୍ଚ ସନ୍ତି, ଯେ ଗ୍ରହୀତୁଂ ଶକ୍ନୁୱନ୍ତି ତେ ଗୃହ୍ଲନ୍ତୁ|
| ثُمَّ قَدَّمَ إِلَيْهِ بَعْضُهُمْ أَوْلاداً صِغَاراً لِيَضَعَ يَدَيْهِ عَلَيْهِمْ وَيُصَلِّيَ، فَزَجَرَهُمُ التَّلامِيذُ. | ١٣ 13 |
ଅପରମ୍ ଯଥା ସ ଶିଶୂନାଂ ଗାତ୍ରେଷୁ ହସ୍ତଂ ଦତ୍ୱା ପ୍ରାର୍ଥଯତେ, ତଦର୍ଥଂ ତତ୍ସମୀଂପଂ ଶିଶୱ ଆନୀଯନ୍ତ, ତତ ଆନଯିତୃନ୍ ଶିଷ୍ୟାସ୍ତିରସ୍କୃତୱନ୍ତଃ|
| وَلَكِنَّ يَسُوعَ قَالَ: «دَعُوا الصِّغَارَ يَأْتُونَ إِلَيَّ وَلا تَمْنَعُوهُمْ، لأَنَّ لِمِثْلِ هَؤُلاءِ مَلَكُوتَ السَّمَاوَاتِ!» | ١٤ 14 |
କିନ୍ତୁ ଯୀଶୁରୁୱାଚ, ଶିଶୱୋ ମଦନ୍ତିକମ୍ ଆଗଚ୍ଛନ୍ତୁ, ତାନ୍ ମା ୱାରଯତ, ଏତାଦୃଶାଂ ଶିଶୂନାମେୱ ସ୍ୱର୍ଗରାଜ୍ୟଂ|
| وَوَضَعَ يَدَيْهِ عَلَيْهِمْ، ثُمَّ ذَهَبَ مِنْ هُنَاكَ. | ١٥ 15 |
ତତଃ ସ ତେଷାଂ ଗାତ୍ରେଷୁ ହସ୍ତଂ ଦତ୍ୱା ତସ୍ମାତ୍ ସ୍ଥାନାତ୍ ପ୍ରତସ୍ଥେ|
| وَإذَا شَابٌّ يَتَقَدَّمُ إِلَيْهِ وَيَسْأَلُ: «أَيُّهَا الْمُعَلِّمُ الصَّالِحُ، أَيَّ صَلاحٍ أَعْمَلُ لأَحْصُلَ عَلَى الْحَيَاةِ الأَبَدِيَّةِ؟» (aiōnios g166) | ١٦ 16 |
ଅପରମ୍ ଏକ ଆଗତ୍ୟ ତଂ ପପ୍ରଚ୍ଛ, ହେ ପରମଗୁରୋ, ଅନନ୍ତାଯୁଃ ପ୍ରାପ୍ତୁଂ ମଯା କିଂ କିଂ ସତ୍କର୍ମ୍ମ କର୍ତ୍ତୱ୍ୟଂ? (aiōnios g166)
| فَأَجَابَهُ: «لِمَاذَا تَسْأَلُنِي عَنِ الصَّالِحِ؟ وَاحِدٌ هُوَ الصَّالِحُ. وَلكِنْ، إِنْ أَرَدْتَ أَنْ تَدْخُلَ الْحَيَاةَ، فَاعْمَلْ بِالْوَصَايَا». | ١٧ 17 |
ତତଃ ସ ଉୱାଚ, ମାଂ ପରମଂ କୁତୋ ୱଦସି? ୱିନେଶ୍ଚରଂ ନ କୋପି ପରମଃ, କିନ୍ତୁ ଯଦ୍ୟନନ୍ତାଯୁଃ ପ୍ରାପ୍ତୁଂ ୱାଞ୍ଛସି, ତର୍ହ୍ୟାଜ୍ଞାଃ ପାଲଯ|
| فَسَأَلَ: «أَيَّةِ وَصَايَا؟» أَجَابَهُ يَسُوعُ: «لا تَقْتُلْ؛ لَا تَزْنِ؛ لَا تَسْرِقْ؛ لَا تَشْهَدْ بِالزُّورِ؛ | ١٨ 18 |
ତଦା ସ ପୃଷ୍ଟୱାନ୍, କାଃ କା ଆଜ୍ଞାଃ? ତତୋ ଯୀଶୁଃ କଥିତୱାନ୍, ନରଂ ମା ହନ୍ୟାଃ, ପରଦାରାନ୍ ମା ଗଚ୍ଛେଃ, ମା ଚୋରଯେଃ, ମୃଷାସାକ୍ଷ୍ୟଂ ମା ଦଦ୍ୟାଃ,
| أَكْرِمْ أَبَاكَ وَأُمَّكَ؛ وَأَحِبَّ قَرِيبَكَ كَنَفْسِكَ.» | ١٩ 19 |
ନିଜପିତରୌ ସଂମନ୍ୟସ୍ୱ, ସ୍ୱସମୀପୱାସିନି ସ୍ୱୱତ୍ ପ୍ରେମ କୁରୁ|
| قَالَ لَهُ الشَّابُّ: «هَذِهِ كُلُّهَا عَمِلْتُ بِها مُنْذُ صِغَرِي، فَمَاذَا يَنْقُصُنِي بَعْدُ؟» | ٢٠ 20 |
ସ ଯୁୱା କଥିତୱାନ୍, ଆ ବାଲ୍ୟାଦ୍ ଏତାଃ ପାଲଯାମି, ଇଦାନୀଂ କିଂ ନ୍ୟୂନମାସ୍ତେ?
| فَأَجَابَهُ يَسُوعُ: «إِنْ أَرَدْتَ أَنْ تَكُونَ كَامِلاً، فَاذْهَبْ وَبِعْ كُلَّ مَا تَمْلِكُ، وَوَزِّعْ عَلَى الْفُقَرَاءِ، فَيَكُونَ لَكَ كَنْزٌ فِي السَّمَاوَاتِ. وَتَعَالَ اتْبَعْنِي!» | ٢١ 21 |
ତତୋ ଯୀଶୁରୱଦତ୍, ଯଦି ସିଦ୍ଧୋ ଭୱିତୁଂ ୱାଞ୍ଛସି, ତର୍ହି ଗତ୍ୱା ନିଜସର୍ୱ୍ୱସ୍ୱଂ ୱିକ୍ରୀଯ ଦରିଦ୍ରେଭ୍ୟୋ ୱିତର, ତତଃ ସ୍ୱର୍ଗେ ୱିତ୍ତଂ ଲପ୍ସ୍ୟସେ; ଆଗଚ୍ଛ, ମତ୍ପଶ୍ଚାଦ୍ୱର୍ତ୍ତୀ ଚ ଭୱ|
| فَلَمَّا سَمِعَ الشَّابُّ هَذَا الْكَلامَ، مَضَى حَزِيناً لأَنَّهُ كَانَ صَاحِبَ ثَرْوَةٍ كَبِيرَةٍ. | ٢٢ 22 |
ଏତାଂ ୱାଚଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ସ ଯୁୱା ସ୍ୱୀଯବହୁସମ୍ପତ୍ତେ ର୍ୱିଷଣଃ ସନ୍ ଚଲିତୱାନ୍|
| فَقَالَ يَسُوعُ لِتَلامِيذِهِ: «الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ مِنَ الصَّعْبِ عَلَى الْغَنِيِّ أَنْ يَدْخُلَ مَلَكُوتَ السَّمَاوَاتِ. | ٢٣ 23 |
ତଦା ଯୀଶୁଃ ସ୍ୱଶିଷ୍ୟାନ୍ ଅୱଦତ୍, ଧନିନାଂ ସ୍ୱର୍ଗରାଜ୍ୟପ୍ରୱେଶୋ ମହାଦୁଷ୍କର ଇତି ଯୁଷ୍ମାନହଂ ତଥ୍ୟଂ ୱଦାମି|
| وَأَيْضاً أَقُولُ: إِنَّهُ لأَسْهَلُ أَنْ يَدْخُلَ الْجَمَلُ فِي ثَقْبِ إِبْرَةٍ مِنْ أَنْ يَدْخُلَ الْغَنِيُّ مَلَكُوتَ اللهِ». | ٢٤ 24 |
ପୁନରପି ଯୁଷ୍ମାନହଂ ୱଦାମି, ଧନିନାଂ ସ୍ୱର୍ଗରାଜ୍ୟପ୍ରୱେଶାତ୍ ସୂଚୀଛିଦ୍ରେଣ ମହାଙ୍ଗଗମନଂ ସୁକରଂ|
| فَدُهِشَ التَّلامِيذُ جِدّاً لَمَّا سَمِعُوا ذَلِكَ، وَسَأَلُوا: «إِذَنْ، مَنْ يَقْدِرُ أَنْ يَنْجُوَ؟» | ٢٥ 25 |
ଇତି ୱାକ୍ୟଂ ନିଶମ୍ୟ ଶିଷ୍ୟା ଅତିଚମତ୍କୃତ୍ୟ କଥଯାମାସୁଃ; ତର୍ହି କସ୍ୟ ପରିତ୍ରାଣଂ ଭୱିତୁଂ ଶକ୍ନୋତି?
| فَنَظَرَ إِلَيْهِمْ وَقَالَ لَهُمْ: «هَذَا مُسْتَحِيلٌ عِنْدَ النَّاسِ. أَمَّا عِنْدَ اللهِ، فَكُلُّ شَيْءٍ مُسْتَطَاعٌ!» | ٢٦ 26 |
ତଦା ସ ତାନ୍ ଦୃଷ୍ଦ୍ୱା କଥଯାମାସ, ତତ୍ ମାନୁଷାଣାମଶକ୍ୟଂ ଭୱତି, କିନ୍ତ୍ୱୀଶ୍ୱରସ୍ୟ ସର୍ୱ୍ୱଂ ଶକ୍ୟମ୍|
| عِنْدَئِذٍ قَالَ بُطْرُسُ: «هَا نَحْنُ قَدْ تَرَكْنَا كُلَّ شَيْءٍ وَتَبِعْنَاكَ، فَمَاذَا يَكُونُ نَصِيبُنَا؟» | ٢٧ 27 |
ତଦା ପିତରସ୍ତଂ ଗଦିତୱାନ୍, ପଶ୍ୟ, ୱଯଂ ସର୍ୱ୍ୱଂ ପରିତ୍ୟଜ୍ୟ ଭୱତଃ ପଶ୍ଚାଦ୍ୱର୍ତ୍ତିନୋ ଽଭୱାମ; ୱଯଂ କିଂ ପ୍ରାପ୍ସ୍ୟାମଃ?
| فَأَجَابَهُمْ يَسُوعُ: «الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ فِي زَمَنِ التَّجْدِيدِ، عِنْدَمَا يَجْلِسُ ابْنُ الإِنْسَانِ عَلَى عَرْشِ مَجْدِهِ، تَجْلِسُونَ أَنْتُمُ الَّذِينَ تَبِعْتُمُونِي عَلَى اثْنَيْ عَشَرَ عَرْشاً لِتَدِينُوا أَسْبَاطَ إِسْرَائِيلَ الاثْنَيْ عَشَرَ. | ٢٨ 28 |
ତତୋ ଯୀଶୁଃ କଥିତୱାନ୍, ଯୁଷ୍ମାନହଂ ତଥ୍ୟଂ ୱଦାମି, ଯୂଯଂ ମମ ପଶ୍ଚାଦ୍ୱର୍ତ୍ତିନୋ ଜାତା ଇତି କାରଣାତ୍ ନୱୀନସୃଷ୍ଟିକାଲେ ଯଦା ମନୁଜସୁତଃ ସ୍ୱୀଯୈଶ୍ଚର୍ୟ୍ୟସିଂହାସନ ଉପୱେକ୍ଷ୍ୟତି, ତଦା ଯୂଯମପି ଦ୍ୱାଦଶସିଂହାସନେଷୂପୱିଶ୍ୟ ଇସ୍ରାଯେଲୀଯଦ୍ୱାଦଶୱଂଶାନାଂ ୱିଚାରଂ କରିଷ୍ୟଥ|
| فَأَيُّ مَنْ تَرَكَ بُيُوتاً أَوْ إِخْوَةً أَوْ أَخَوَاتٍ أَوْ أَباً أَوْ أُمّاً أَوْ أَوْلاداً أَوْ أَرَاضِيَ مِنْ أَجْلِ اسْمِي، فَإِنَهُ يَنَالُ مِئَةَ ضِعْفٍ وَيَرِثُ الْحَيَاةَ الأَبَدِيَّةَ. (aiōnios g166) | ٢٩ 29 |
ଅନ୍ୟଚ୍ଚ ଯଃ କଶ୍ଚିତ୍ ମମ ନାମକାରଣାତ୍ ଗୃହଂ ୱା ଭ୍ରାତରଂ ୱା ଭଗିନୀଂ ୱା ପିତରଂ ୱା ମାତରଂ ୱା ଜାଯାଂ ୱା ବାଲକଂ ୱା ଭୂମିଂ ପରିତ୍ୟଜତି, ସ ତେଷାଂ ଶତଗୁଣଂ ଲପ୍ସ୍ୟତେ, ଅନନ୍ତାଯୁମୋଽଧିକାରିତ୍ୱଞ୍ଚ ପ୍ରାପ୍ସ୍ୟତି| (aiōnios g166)
| وَلكِنْ أَوَّلُونَ كَثِيرُونَ يَصِيرُونَ آخِرِينَ، وَآخِرُونَ كَثِيرُونَ يَصِيرُونَ أَوَّلِينَ. | ٣٠ 30 |
କିନ୍ତୁ ଅଗ୍ରୀଯା ଅନେକେ ଜନାଃ ପଶ୍ଚାତ୍, ପଶ୍ଚାତୀଯାଶ୍ଚାନେକେ ଲୋକା ଅଗ୍ରେ ଭୱିଷ୍ୟନ୍ତି|
