مَتَّى 16
| وَجَاءَ بَعْضُ الْفَرِّيسِيِّينَ وَالصَّدُّوقِيِّينَ إِلَى يَسُوعَ لِيُوْقِعُوا بِهِ، فَطَلَبُوا إِلَيْهِ أَنْ يُرِيَهُمْ مُعْجِزَةً مِنَ السَّمَاءِ. | ١ 1 |
තදානීං ඵිරූශිනඃ සිදූකිනශ්චාගත්ය තං පරීක්ෂිතුං නභමීයං කිඤ්චන ලක්ෂ්ම දර්ශයිතුං තස්මෛ නිවේදයාමාසුඃ|
| فَأَجَابَهُمْ: «إِذَا كَانَتِ السَّمَاءُ حَمْرَاءَ صَافِيَةً عِنْدَ الْغُرُوبِ، تَقُولُونَ: سَيَكُونُ الْجَوُّ صَحْواً! | ٢ 2 |
තතඃ ස උක්තවාන්, සන්ධ්යායාං නභසෝ රක්තත්වාද් යූයං වදථ, ශ්වෝ නිර්ම්මලං දිනං භවිෂ්යති;
| وَإذَا كَانَتِ السَّمَاءُ حَمْرَاءَ مُلَبَّدَةً بِالْغُيُومِ فِي الصَّبَاحِ، تَقُولُونَ: الْيَوْمَ مَطَرٌ! إِنَّكُمْ تَسْتَدِلُّونَ عَلَى حَالَةِ الطَّقْسِ مِنْ مَنْظَرِ السَّمَاءِ. أَمَّا عَلامَاتُ الأَزْمِنَةِ، فَلا تَسْتَطِيعُونَ الِاسْتِدْلالَ عَلَيْهَا! | ٣ 3 |
ප්රාතඃකාලේ ච නභසෝ රක්තත්වාත් මලිනත්වාඤ්ච වදථ, ඣඤ්භ්ශද්ය භවිෂ්යති| හේ කපටිනෝ යදි යූයම් අන්තරීක්ෂස්ය ලක්ෂ්ම බෝද්ධුං ශක්නුථ, තර්හි කාලස්යෛතස්ය ලක්ෂ්ම කථං බෝද්ධුං න ශක්නුථ?
| جِيلٌ شِرِّيرٌ خَائِنٌ يَطْلُبُ آيَةً، وَلَنْ يُعْطَى آيَةً إِلّا مَا حَدَثَ لِلنَّبِيِّ يُونَانَ». ثُمَّ فَارَقَهُمْ وَمَضَى. | ٤ 4 |
ඒතත්කාලස්ය දුෂ්ටෝ ව්යභිචාරී ච වංශෝ ලක්ෂ්ම ගවේෂයති, කින්තු යූනසෝ භවිෂ්යද්වාදිනෝ ලක්ෂ්ම විනාන්යත් කිමපි ලක්ෂ්ම තාන් න දර්ශයිය්යතේ| තදානීං ස තාන් විහාය ප්රතස්ථේ|
| وَلَمَّا وَصَلَ تَلامِيذُهُ إِلَى الشَّاطِئِ الآخَرِ، كَانُوا قَدْ نَسُوا أَنْ يَتَزَوَّدُوا خُبْزاً. | ٥ 5 |
අනන්තරමන්යපාරගමනකාලේ තස්ය ශිෂ්යාඃ පූපමානේතුං විස්මෘතවන්තඃ|
| وَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «انْتَبِهُوا! خُذُوا حِذْرَكُمْ مِنْ خَمِيرِ الْفَرِّيسِيِّينَ وَالصَّدُّوقِيِّينَ!» | ٦ 6 |
යීශුස්තානවාදීත්, යූයං ඵිරූශිනාං සිදූකිනාඤ්ච කිණ්වං ප්රති සාවධානාඃ සතර්කාශ්ච භවත|
| فَبَدَأُوا يُحَاوِرُونَ بَعْضُهُمْ بَعْضاً، قَائِلِينَ: «هَذَا لأَنَّنَا لَمْ نَأْخُذْ خُبْزاً!» | ٧ 7 |
තේන තේ පරස්පරං විවිච්ය කථයිතුමාරේභිරේ, වයං පූපානානේතුං විස්මෘතවන්ත ඒතත්කාරණාද් ඉති කථයති|
| وَعَلِمَ يَسُوعُ بِذَلِكَ، فَقَالَ لَهُمْ: «يَا قَلِيلِي الإِيمَانِ، لِمَاذَا تُحَاوِرُونَ بَعْضُكُمْ بَعْضاً لأَنَّكُمْ لَمْ تَأْخُذُوا خُبْزاً؟ | ٨ 8 |
කින්තු යීශුස්තද්විඥාය තානවෝචත්, හේ ස්තෝකවිශ්වාසිනෝ යූයං පූපානානයනමධි කුතඃ පරස්පරමේතද් විවිංක්ය?
| أَلا تَفْهَمُونَ بَعْدُ؟ أَمْ نَسِيتُمُ الأَرْغِفَةَ الْخَمْسَةَ الَّتِي أَشْبَعَتِ الْخَمْسَةَ الآلافِ، وَكَمْ قُفَّةً رَفَعْتُمْ مِنْهَا؟ | ٩ 9 |
යුෂ්මාභිඃ කිමද්යාපි න ඥායතේ? පඤ්චභිඃ පූපෛඃ පඤ්චසහස්රපුරුෂේෂු භෝජිතේෂු භක්ෂ්යෝච්ඡිෂ්ටපූර්ණාන් කති ඩලකාන් සමගෘහ්ලීතං;
| أَوَ نَسِيتُمُ الأَرْغِفَةَ السَّبْعَةَ الَّتِي أَشْبَعَتِ الأَرْبَعَةَ الآلافِ، وَكَمْ سَلًّا رَفَعْتُمْ مِنْهَا؟ | ١٠ 10 |
තථා සප්තභිඃ පූපෛශ්චතුඃසහස්රපුරුෂේෂු භේජිතේෂු කති ඩලකාන් සමගෘහ්ලීත, තත් කිං යුෂ්මාභිර්න ස්මර්ය්යතේ?
| كَيْفَ لَا تَفْهَمُونَ أَنِّي لَمْ أَكُنْ أَعْنِي الْخُبْزَ حِينَ قُلْتُ لَكُمْ: خُذُوا حِذْرَكُمْ مِنْ خَمِيرِ الْفَرِّيسِيِّينَ وَالصَّدُّوقِيِّينَ؟» | ١١ 11 |
තස්මාත් ඵිරූශිනාං සිදූකිනාඤ්ච කිණ්වං ප්රති සාවධානාස්තිෂ්ඨත, කථාමිමාම් අහං පූපානධි නාකථයං, ඒතද් යූයං කුතෝ න බුධ්යධ්වේ?
| عِنْدَئِذٍ أَدْرَكَ التَّلامِيذُ أَنَّهُ لَمْ يَكُنْ يُحَذِّرُهُمْ مِنْ خَمِيرِ الْخُبْزِ، بَلْ مِنْ تَعْلِيمِ الْفَرِّيسِيِّينَ وَالصَّدُّوقِيِّينَ. | ١٢ 12 |
තදානීං පූපකිණ්වං ප්රති සාවධානාස්තිෂ්ඨතේති නෝක්ත්වා ඵිරූශිනාං සිදූකිනාඤ්ච උපදේශං ප්රති සාවධානාස්තිෂ්ඨතේති කථිතවාන්, ඉති තෛරබෝධි|
| وَلَمَّا وَصَلَ يَسُوعُ إِلَى نَوَاحِي قَيْصَرِيَّةِ فِيلِبُّسَ، سَأَلَ تَلامِيذَهُ: «مَنْ يَقُولُ النَّاسُ إِنِّي أَنَا، ابْنَ الإِنْسَانِ؟» | ١٣ 13 |
අපරඤ්ච යීශුඃ කෛසරියා-ඵිලිපිප්රදේශමාගත්ය ශිෂ්යාන් අපෘච්ඡත්, යෝ(අ)හං මනුජසුතඃ සෝ(අ)හං කඃ? ලෝකෛරහං කිමුච්යේ?
| فَأَجَابُوهُ: «يَقُولُ بَعْضُهُمْ إِنَّكَ يُوحَنَّا الْمَعْمَدَانُ، وَغَيْرُهُمْ إِنَّكَ النَّبِيُّ إِيلِيَّا، وآخَرُونَ إِنَّكَ إِرْمِيَا، أَوْ وَاحِدٌ مِنَ الأَنْبِيَاءِ». | ١٤ 14 |
තදානීං තේ කථිතවන්තඃ, කේචිද් වදන්ති ත්වං මජ්ජයිතා යෝහන්, කේචිද්වදන්ති, ත්වම් ඒලියඃ, කේචිච්ච වදන්ති, ත්වං යිරිමියෝ වා කශ්චිද් භවිෂ්යද්වාදීති|
| فَسَأَلَهُمْ: «وَأَنْتُمْ، مَنْ تَقُولُونَ إِنِّي أَنَا؟» | ١٥ 15 |
පශ්චාත් ස තාන් පප්රච්ඡ, යූයං මාං කං වදථ? තතඃ ශිමෝන් පිතර උවාච,
| فَأَجَابَ سِمْعَانُ بُطْرُسُ قَائِلاً: «أَنْتَ هُوَ الْمَسِيحُ ابْنُ اللهِ الْحَيِّ!» | ١٦ 16 |
ත්වමමරේශ්වරස්යාභිෂික්තපුත්රඃ|
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «طُوبَى لَكَ يَا سِمْعَانَ بْنَ يُونَا. فَمَا أَعْلَنَ لَكَ هَذَا لَحْمٌ وَدَمٌ، بَلْ أَبِي الَّذِي فِي السَّمَاوَاتِ. | ١٧ 17 |
තතෝ යීශුඃ කථිතවාන්, හේ යූනසඃ පුත්ර ශිමෝන් ත්වං ධන්යඃ; යතඃ කෝපි අනුජස්ත්වය්යේතජ්ඥානං නෝදපාදයත්, කින්තු මම ස්වර්ගස්යඃ පිතෝදපාදයත්|
| وَأَنَا أَيْضاً أَقُولُ لَكَ: أَنْتَ صَخْرٌ. وَعَلَى هَذِهِ الصَّخْرَةِ أَبْنِي كَنِيسَتِي وَقُوَّاتُ الْجَحِيمِ لَنْ تَقْوَى عَلَيْهَا! (Hadēs g86) | ١٨ 18 |
අතෝ(අ)හං ත්වාං වදාමි, ත්වං පිතරඃ (ප්රස්තරඃ) අහඤ්ච තස්ය ප්රස්තරස්යෝපරි ස්වමණ්ඩලීං නිර්ම්මාස්යාමි, තේන නිරයෝ බලාත් තාං පරාජේතුං න ශක්ෂ්යති| (Hadēs g86)
| وَأُعْطِيكَ مَفَاتِيحَ مَلَكُوتِ السَّمَاوَاتِ: فَكُلُّ مَا تَرْبِطُهُ عَلَى الأَرْضِ، يَكُونُ قَدْ رُبِطَ فِي السَّمَاءِ؛ وَمَا تَحُلُّهُ عَلَى الأَرْضِ، يَكُونُ قَدْ حُلَّ فِي السَّمَاءِ!» | ١٩ 19 |
අහං තුභ්යං ස්වර්ගීයරාජ්යස්ය කුඤ්ජිකාං දාස්යාමි, තේන යත් කිඤ්චන ත්වං පෘථිව්යාං භංත්ස්යසි තත්ස්වර්ගේ භංත්ස්යතේ, යච්ච කිඤ්චන මහ්යාං මෝක්ෂ්යසි තත් ස්වර්ගේ මෝක්ෂ්යතේ|
| ثُمَّ حَذَّرَ تَلامِيذَهُ مِنْ أَنْ يَقُولُوا لأَحَدٍ إِنَّهُ هُوَ الْمَسِيحُ. | ٢٠ 20 |
පශ්චාත් ස ශිෂ්යානාදිශත්, අහමභිෂික්තෝ යීශුරිති කථාං කස්මෛචිදපි යූයං මා කථයත|
| مِنْ ذَلِكَ الْوَقْتِ، بَدَأَ يَسُوعُ يُعْلِنُ لِتَلامِيذِهِ أَنَّهُ لابُدَّ أَنْ يَمْضِيَ إِلَى أُورُشَلِيمَ، وَيَتَأَلَّمَ عَلَى أَيْدِي الشُّيُوخِ وَرُؤَسَاءِ الْكَهَنَةِ وَالْكَتَبَةِ، وَيُقْتَلَ، وَفِي الْيَوْمِ الثَّالِثِ يُقَامُ. | ٢١ 21 |
අන්යඤ්ච යිරූශාලම්නගරං ගත්වා ප්රාචීනලෝකේභ්යඃ ප්රධානයාජකේභ්ය උපාධ්යායේභ්යශ්ච බහුදුඃඛභෝගස්තෛ ර්හතත්වං තෘතීයදිනේ පුනරුත්ථානඤ්ච මමාවශ්යකම් ඒතාඃ කථා යීශුස්තත්කාලමාරභ්ය ශිෂ්යාන් ඥාපයිතුම් ආරබ්ධවාන්|
| فَانْتَحَى بِهِ بُطْرُسُ جَانِباً، وَأَخَذَ يَلُومُهُ، قَائِلاً: «حَاشَا لَكَ يَا رَبُّ أَنْ يَحْدُثَ لَكَ هَذَا!» | ٢٢ 22 |
තදානීං පිතරස්තස්ය කරං ඝෘත්වා තර්ජයිත්වා කථයිතුමාරබ්ධවාන්, හේ ප්රභෝ, තත් ත්වත්තෝ දූරං යාතු, ත්වාං ප්රති කදාපි න ඝටිෂ්යතේ|
| فَالْتَفَتَ يَسُوعُ إِلَى بُطْرُسَ وَقَالَ لَهُ: «اغْرُبْ مِنْ أَمَامِي يَا شَيْطَانُ! أَنْتَ عَقَبَةٌ أَمَامِي، لأَنَّكَ تُفَكِّرُ لَا بِأُمُورِ اللهِ، بَلْ بِأُمُورِ النَّاسِ!» | ٢٣ 23 |
කින්තු ස වදනං පරාවර්ත්ය පිතරං ජගාද, හේ විඝ්නකාරින්, මත්සම්මුඛාද් දූරීභව, ත්වං මාං බාධසේ, ඊශ්වරීයකාර්ය්යාත් මානුෂීයකාර්ය්යං තුභ්යං රෝචතේ|
| ثُمَّ قَالَ يَسُوعُ لِتَلامِيذِهِ: «إِنْ أَرَادَ أَحَدٌ أَنْ يَسِيرَ وَرَائِي، فَلْيُنْكِرْ نَفْسَهُ وَيَحْمِلْ صَلِيبَهُ وَيَتْبَعْنِي. | ٢٤ 24 |
අනන්තරං යීශුඃ ස්වීයශිෂ්යාන් උක්තවාන් යඃ කශ්චිත් මම පශ්චාද්ගාමී භවිතුම් ඉච්ඡති, ස ස්වං දාම්යතු, තථා ස්වක්රුශං ගෘහ්ලන් මත්පශ්චාදායාතු|
| فَأَيُّ مَنْ أَرَادَ أَنْ يُخَلِّصَ نَفْسَهُ، يَخْسَرُهَا؛ وَلكِنَّ مَنْ يَخْسَرُ نَفْسَهُ لأَجْلِي، فَإِنَّهُ يَجِدُهَا. | ٢٥ 25 |
යතෝ යඃ ප්රාණාන් රක්ෂිතුමිච්ඡති, ස තාන් හාරයිෂ්යති, කින්තු යෝ මදර්ථං නිජප්රාණාන් හාරයති, ස තාන් ප්රාප්ස්යති|
| فَمَاذَا يَنْتَفِعُ الإِنْسَانُ لَوْ رَبِحَ الْعَالَمَ كُلَّهُ وَخَسِرَ نَفْسَهُ؟ أَوْ مَاذَا يُقَدِّمُ الإِنْسَانُ فِدَاءً عَنْ نَفْسِهِ؟ | ٢٦ 26 |
මානුෂෝ යදි සර්ව්වං ජගත් ලභතේ නිජප්රණාන් හාරයති, තර්හි තස්ය කෝ ලාභඃ? මනුජෝ නිජප්රාණානාං විනිමයේන වා කිං දාතුං ශක්නෝති?
| فَإِنَّ ابْنَ الإِنْسَانِ سَوْفَ يَعُودُ فِي مَجْدِ أَبِيهِ مَعَ مَلائِكَتِهِ، فَيُجَازِي كُلَّ وَاحِدٍ حَسَبَ أَعْمَالِهِ. | ٢٧ 27 |
මනුජසුතඃ ස්වදූතෛඃ සාකං පිතුඃ ප්රභාවේණාගමිෂ්යති; තදා ප්රතිමනුජං ස්වස්වකර්ම්මානුසාරාත් ඵලං දාස්යති|
| الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ بَعْضاً مِنَ الْوَاقِفِينَ هُنَا لَنْ يَذُوقُوا الْمَوْتَ، قَبْلَ أَنْ يَرَوْا ابْنَ الإِنْسَانِ آتِياً فِي مَلَكُوتِهِ». | ٢٨ 28 |
අහං යුෂ්මාන් තථ්යං වච්මි, සරාජ්යං මනුජසුතම් ආගතං න පශ්යන්තෝ මෘත්යුං න ස්වාදිෂ්යන්ති, ඒතාදෘශාඃ කතිපයජනා අත්රාපි දණ්ඩායමානාඃ සන්ති|
