مَتَّى 15
| وَتَقَدَّمَ إِلَى يَسُوعَ بَعْضُ الْكَتَبَةِ وَالْفَرِّيسِيِّينَ مِنْ أُورُشَلِيمَ، وَسَأَلُوهُ: | ١ 1 |
ଦିନେକ୍ କେତେ ଜାଣ୍ ପାରୁସିର୍ ଆରି ଦରମ୍ ଗୁରୁର୍ ଜିରୁସାଲମ୍ତାଂ ୱାଜ଼ି ଜିସୁଙ୍ଗ୍ ୱେନ୍ବାତାର୍,
| «لِمَاذَا يُخَالِفُ تَلامِيذُكَ تَقَالِيدَ الشُّيُوخِ، فَلا يَغْسِلُونَ أَيْدِيَهُمْ قَبْلَ أَنْ يَأْكُلُوا؟» | ٢ 2 |
“ମା ଆଗେ ପ୍ରାଚିନାର୍ ରିତି ନିତି ହିଜ଼ି ହାଚାର୍ଣ୍ଣା, ମି ଚେଲାର୍ ଇନେକିଦେଂ ହେ ୱିଜ଼ୁ ଉଡ଼ା ଆନାରା? ତିନି ଆଗେ ହେୱାର୍ ରିତିତ ଇନେକିଦେଂ ହାର୍ କିଜ଼ି କେଇ ନୁଜ଼ୁରା ।”
| فَأَجَابَهُمْ «وَلِمَاذَا تُخَالِفُونَ أَنْتُمْ وَصِيَّةَ اللهِ مِنْ أَجْلِ الْمُحَافَظَةِ عَلَى تَقَالِيدِكُمْ؟ | ٣ 3 |
ଜିସୁ ହେୱାରିଂ ଉତର୍ ହିତାନ୍, “ଏପେଙ୍ଗ୍ ପା ମି ରିତି ନିତି କାଜିଂ ଇନେକିଦେଂ ଇସ୍ୱର୍ତି ବଲ୍ ଉଡ଼ା ଆନାଦେରା?
| فَقَدْ أَوْصَى اللهُ قَائِلاً: أَكْرِمْ أَبَاكَ وَأُمَّكَ. وَمَنْ أَهَانَ أَبَاهُ أَوْ أُمَّهُ، فَلْيَكُنِ الْمَوْتُ عِقَاباً لَهُ. | ٤ 4 |
ଇସ୍ୱର୍ତି ବଲ୍ କିତାନ୍ନ୍ନା, ଆବାଂ ଆୟାଙ୍ଗ୍ ୱାରି କିୟାଟ୍ । ଆରେ ଇନେର୍ ତା ଆବା କି ଆୟାଂ ସାଇପ୍ ହିନାନ୍, ହେୱାନ୍ ହାକି ଡାଣ୍ଡ୍ ପାୟା ଆନାନ୍ ।”
| وَلَكِنَّكُمْ أَنْتُمْ تَقُولُونَ: مَنْ قَالَ لأَبِيهِ أَوْ أُمِّهِ: إِنَّ مَا أَعُولُكَ بِهِ قَدْ قَدَّمْتُهُ قُرْبَاناً لِلْهَيْكَلِ، | ٥ 5 |
“ମାତର୍ ଏପେଙ୍ଗ୍ ଇନାଦେରା ହିକ୍ୟା ହିନାଦେରା ଜେ ରୱାନ୍ ମାନାୟ୍ ଇମ୍ଣି ଅରତ୍ ଲାହାଙ୍ଗ୍ ଜାର୍ ଆବାଂ କି ଆୟାଙ୍ଗ୍ ସାଇଜ କିଦେଙ୍ଗ୍ ଆଡ଼୍ତାନ୍ମା ହେଦାଂ ଇସ୍ୱର୍ତିଂ ଦାନ୍ କିତାନ୍ନ୍ନା ଇଞ୍ଜି ୱେଚ୍ଚାର୍,
| فَهُوَ فِي حِلٍّ مِنْ إِكْرَامِ أَبِيهِ وَأُمِّهِ. وَأَنْتُمْ، بِهَذَا، تُلْغُونَ مَا أَوْصَى بِهِ اللهُ، مُحَافَظَةً عَلَى تَقَالِيدِكُمْ. | ٦ 6 |
ହେୱାନ୍ ଆରେ ତା ଆବା ଆୟାଂ ହାତେନେ ଜତନ୍ କିଉନ୍ । ଇ ଲାକେ ଏପେଙ୍ଗ୍ ମିଦାଂ ବଲ୍ମନ୍ଦ୍ ରିତିନିତି କାଜିଂ ଇସ୍ୱର୍ତି ବଚନ୍ ବେକାର୍ କିନାଦେରା ।
| أَيُّهَا الْمُنَافِقُونَ! أَحْسَنَ إِشَعْيَاءُ إِذْ تَنَبَّأَ عَنْكُمْ فَقَالَ: | ٧ 7 |
ଆଡ଼େ କାପ୍ଟିୟାର୍, ଜିସାୟ୍ ମି ବିସ୍ରେ ସମାନ୍ ବାବ୍ରେ ବେରଣ୍ ୱେଚ୍ଚାତାନ୍ନା!”
| هَذَا الشَّعْبُ يُكْرِمُنِي بِشَفَتَيْهِ، أَمَّا قَلْبُهُ فَبَعِيدٌ عَنِّي جِدّاً! | ٨ 8 |
“ଇସ୍ୱର୍ ଇଞ୍ଜ୍ନାନା, ଇ ଜାତି ମୁମ୍ଦ ମାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ୱାରି କିଦ୍ନାର୍, ମାତର୍ ହେୱାର୍ ମାନ୍ ମା ତାଙ୍ଗ୍ ଦେହା ମାନାତ୍ ।
| إِنَّمَا بَاطِلاً يَعْبُدُونَنِي وَهُمْ يُعَلِّمُونَ تَعَالِيمَ لَيْسَتْ إِلّا وَصَايَا النَّاسِ». | ٩ 9 |
ନାଙ୍ଗ୍ ହେୱାର୍ ପାର୍ତାନା କିଦେଙ୍ଗ୍ ପଲ୍ୟା, ଇନାକିଦେଂକି ହେୱାର୍ ମାନାୟାର୍ତି ବିଦିଙ୍ଗ୍ ଦରମ୍ ବେରଣ୍ ଇଞ୍ଜି ହିକ୍ୟା ହିନାନ୍ ପଲ୍ୟା ମା ପାର୍ତାନା କିନାର୍ ।”
| ثُمَّ دَعَا الْجَمْعَ إِلَيْهِ وَقَالَ لَهُمْ: «اِسْمَعُوا وَافْهَمُوا: | ١٠ 10 |
ତା ପାଚେ ଜିସୁ ମାନାୟ୍ତିଂ କଚଣ୍ତ କୁକ୍ଚି ଇଚାନ୍, “ମାନ୍ ହିଜ଼ି ୱେନାଟ୍ ଆରି ବୁଜାଆଦେଂ ସେସ୍ଟା କିୟାଟ୍;
| لَيْسَ مَا يَدْخُلُ الْفَمَ يُنَجِّسُ الإِنْسَانَ، بَلْ مَا يَخْرُجُ مِنَ الْفَمِ هُوَ الَّذِي يُنَجِّسُ الإِنْسَانَ». | ١١ 11 |
ମାନାୟ୍ ତାଙ୍ଗ୍ ୱେୟ୍ ବିତ୍ରେ ହାନାତ୍, ହେଦାଂ ତାଙ୍ଗ୍ ବିଟାଡ଼୍ କିଉତ୍; ମାତର୍ ଇନାକା ବିତ୍ରେତାଂ ଇନାକା ବାର୍ତ ୱାନାତ୍, ହେଦାଂ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ବିଟାଡ଼୍ କିନାତ୍ ।”
| فَتَقَدَّمَ إِلَيْهِ تَلامِيذُهُ وَقَالُوا لَهُ: «أَتَعْلَمُ أَنَّ هَذَا الْقَوْلَ قَدْ أَثَارَ غَيْظَ الْفَرِّيسِيِّينَ؟» | ١٢ 12 |
ଚେଲାର୍ ଜିସୁ ଲାଗେ ୱାଜ଼ି ଇଚାର୍, “ନି କାତା ୱେନ୍ଞ୍ଜି ପାରୁସିର୍ ରିସା ଆତାର୍ଣ୍ଣା, ଇଦାଂ ଇନାକା ଏନ୍ ପୁନୁୟା?”
| فَأَجَابَهُمْ: «كُلُّ نَبَاتٍ لَمْ يَزْرَعْهُ أَبِي السَّمَاوِيُّ، لابُدَّ أَنْ يُقْلَعَ. | ١٣ 13 |
ଜିସୁ ଉତର୍ ହିତାନ୍, “ଇମ୍ଣି ମାର୍କୁ ନା ସାର୍ଗେନି ଆବା ରୁଜ଼୍ୱାତାନ୍ନା, ହେ ୱିଜ଼ୁ ଉଟ୍କା ଆଜ଼ି ହାନାତ୍ ।
| دَعُوهُمْ وَشَأْنَهُمْ، فَهُمْ عُمْيَانٌ يَقُودُونَ عُمْيَاناً. وَإذَا كَانَ الأَعْمَى يَقُودُ أَعْمَى، يَسْقُطَانِ مَعاً فِي حُفْرَةٍ». | ١٤ 14 |
ହେୱାର୍ ବିସ୍ରେ ତାନ୍ଦ୍ରା ଆମାଟ୍ । ହେୱାର୍ କାଣା ବିନ୍ କାଣାରିଂ ହାଜ଼ି ଚଚ୍ନାକାର୍ । ର କାଣା ଆରେ ର କାଣାଂ ହାଜ଼ି ଚଚ୍ଚିସ୍ ରିୟାର୍ ପା କ୍ଡଇଦ ଆର୍ଣ୍ଣାର୍ ।”
| وَقَالَ لَهُ بُطْرُسُ: «فَسِّرْ لَنَا ذَاكَ الْمَثَلَ!» | ١٥ 15 |
ହେବେଣ୍ଡାଂ ପିତର୍ ତାଙ୍ଗ୍ ଉତର୍ ହିତାନ୍, “ଉତର୍ମୁଡ଼୍ ମାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ବୁଜାୟ୍କିଦା ।”
| فَأَجَابَ: «وَهَلْ أَنْتُمْ أَيْضاً بِلا فَهْمٍ؟ | ١٦ 16 |
ଜିସୁ ଇଚାନ୍, ଏପେଙ୍ଗ୍ ପା ଇନାକା “ଇ ପାତେକ୍ ବୁଜାଆଉଦେରା?
| أَلا تُدْرِكُونَ بَعْدُ أَنَّ الطَّعَامَ الَّذِي يَدْخُلُ الْفَمَ يَنْزِلُ إِلَى الْبَطْنِ، ثُمَّ يُطْرَحُ إِلَى الْخَلاءِ؟ | ١٧ 17 |
ଇନାକା ୱେଇଦ ହଣାତ୍, ହେଦାଂ ପଟତ ହାଲ୍ଜି ବାର୍ତବାହାତ ହାନାତ୍, ଇଦାଂ ଇନାକା ବୁଜା ଆଉଦେରା?
| أَمَّا مَا يَخْرُجُ مِنَ الْفَمِ، فَإِنَّهُ مِنَ الْقَلْبِ يَصْدُرُ، وَهُوَ الَّذِي يُنَجِّسُ الإِنْسَانَ. | ١٨ 18 |
ମାତର୍ ୱେଇଦାଂ ଇନାକା ସବୁ ହନାତ୍, ହେଦାଂ ୱାସ୍କିତାଂ ହନାତ୍ ଆରି ହେଦାଂ ନେ ମାନାୟ୍ତିଂ ବିଟାଡ଼୍ କିନାତ୍ ।
| فَمِنَ الْقَلْبِ تَنْبُعُ الأَفْكَارُ الشِّرِّيرَةُ، الْقَتْلُ، الزِّنَى، الْفِسْقُ، السَّرِقَةُ، شَهَادَةُ الزُّورِ، الازْدِرَاءُ. | ١٩ 19 |
ଇନାକିଦେଂକି ମାନ୍ତାଂ କାରାପ୍ ବିସ୍ରେ, ବେକାର୍ ଚିନ୍ତା ମାନାୟ୍ ଟୁଣାକା, ଦାରି, ମ୍ଡାନାକା, ମିଚ୍ ସାକି, ଆରି ନିନ୍ଦା କିନାକା ହନାତ୍ ।
| هَذِهِ هِيَ الأُمُورُ الَّتِي تُنَجِّسُ الإِنْسَانَ. وَأَمَّا تَنَاوُلُ الطَّعَامِ بِأَيْدٍ غَيْرِ مَغْسُولَةٍ، فَلا يُنَجِّسُ الإِنْسَانَ!» | ٢٠ 20 |
ଇଦାଂ ୱିଜ଼ୁ କାମାୟ୍ ମାନାୟ୍ତିଂ ବିଟାଡ଼୍ କିନାତ୍, ମାତର୍ ହେୱାର୍ କିନି କାଜିଂ ମାତର୍ ରିତିନିତି ଲାକେ କେଇ ନୁସ୍ୱାଦାଂ ଚିଚିସ୍ ମାନାୟାରିଂ ବିଟାଡ଼୍ କିଉତ୍ ।”
| ثُمَّ غَادَرَ يَسُوعُ تِلْكَ الْمِنْطَقَةَ، وَذَهَبَ إِلَى نَوَاحِي صُورَ وَصَيْدَا. | ٢١ 21 |
ଜିସୁ ହେ ବାହା ପିସ୍ତି ସର ଆରି ସିଦନ୍ ନିପ ଲାଗେ ଗାଡ଼୍ଦ ହାଚାନ୍ ।
| فَإِذَا امْرَأَةٌ كَنْعَانِيَّةٌ مِنْ تِلْكَ النَّوَاحِي، قَدْ تَقَدَّمَتْ إِلَيْهِ صَارِخَةً: «ارْحَمْنِي يَا سَيِّدُ، يَا ابْنَ دَاوُدَ! اِبْنَتِي مُعَذَّبَةٌ جِدّاً، يَسْكُنُهَا شَيْطَانٌ». | ٢٢ 22 |
ଆରେ ହୁଡ଼ା, ହେ ହାନ୍ଦିତାଂ ରଞ୍ଜେଲ୍ କିଣାନିୟ କଗ୍ଲେ ଗାଜା କାଟ୍ତାଂ ଇଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ଲାଗାତାତ୍, “ଏ ମାପ୍ରୁ ଦାଉଦ୍ତି ହିମ୍ଣା ନାଙ୍ଗ୍ ଦୟା କିଦା । ମାଞ୍ଜି ଗାଡ଼୍ଚେଂ ପୁଦା ଆସ୍ତାତାନ୍ନା ଆରି ହେଦେଲ୍ ବେସି କସ୍ଟ ଆନାତା ।”
| لكِنَّهُ لَمْ يُجِبْهَا بِكَلِمَةٍ. فَجَاءَ تَلامِيذُهُ يُلِحُّونَ عَلَيْهِ قَائِلِينَ: «اصْرِفْهَا عَنَّا. فَهِيَ تَصْرُخُ وَرَاءنَا!» | ٢٣ 23 |
ମାତର୍ ଜିସୁ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ପାଦେକ୍ ପା ଉତର୍ ହିୱାତାନ୍ । ଆରି ତା ଚେଲାହିର୍ ୱାଜ଼ି ତାଙ୍ଗ୍ ଗୱାରି କିଜ଼ି ଇଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ଲାଗାତାର୍, “ଇଦେଲିଂ ହାଜ଼ି ଲୱାଡ଼୍ ହିୟା, ଇନାକିଦେଂକି ଇଦେଲ୍ ମା ପାଚେ ପାଚେ ଆଲା ଆନାତା ।”
| فَأَجَابَ: «مَا أُرْسِلْتُ إِلّا إِلَى الْخِرَافِ الضَّالَّةِ، إِلَى بَيْتِ إِسْرَائِيلَ!» | ٢٤ 24 |
ଜିସୁ ଉତର୍ ହିତାନ୍, “ଜାଙ୍ଗ୍ତି ମେଣ୍ଡା ଲାକେ ହାଜ଼ିବାଣାତି ଇସ୍ରାଏଲ୍ନି ଲକ୍ ତାକେ ଆନ୍ ୱାତାଙ୍ଗ୍ନା ।”
| وَلكِنَّ الْمَرْأَةَ اقْتَرَبَتْ إِلَيْهِ، وَسَجَدَتْ لَهُ، وَقَالَتْ: «أَعِنِّي يَا سَيِّدُ!» | ٢٥ 25 |
ମାତର୍ କଗ୍ଲେ ୱାଜ଼ି ଜିସୁଙ୍ଗ୍ ଜୱାର୍ କିଜ଼ି ଇଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ଲାଗାତାତ୍, “ମାପ୍ରୁ, ନାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଦୟା କିଦା ।”
| فَأَجَابَ: «لَيْسَ مِنَ الصَّوَابِ أَنْ يُؤْخَذَ خُبْزُ الْبَنِينَ وَيُطْرَحَ لِلْكِلابِ!» | ٢٦ 26 |
ଜିସୁ ଇଚାନ୍, “ହିମ୍ଣାଙ୍ଗ୍ତି ଆରାଣ୍ ଅଜ଼ି ନିକୁଡ଼ିଙ୍ଗ୍ କଚଣ୍ତ ତୁହିନାକା ହାର୍ ଆକାୟ୍ ।”
| فَقَالَتْ: «صَحِيحٌ يَا سَيِّدُ؛ وَلكِنَّ جِرَاءَ الْكِلابِ تَأْكُلُ مِنَ الْفُتَاتِ الَّذِي يَسْقُطُ مِنْ مَوَائِدِ أَصْحَابِهَا!» | ٢٧ 27 |
ମାତର୍ ହେଦେଲ୍ ଇଚାତ୍, “ଆଁ, ମାପ୍ରୁ, ମାତର୍ ନିକୁଡ଼ିଙ୍ଗ୍ ତ ଜାର୍ ଜାର୍ ମାପ୍ରୁତି ପାଟା ତାରେନ୍ ଆର୍ତି ସୁକ୍ଡ଼ି ତିନିକ୍ ।”
| فَأَجَابَهَا يَسُوعُ: «أَيَّتُهَا الْمَرْأَةُ، عَظِيمٌ إِيمَانُكِ! فَلْيَكُنْ لَكِ مَا تَطْلُبِينَ!» فَشُفِيَتِ ابْنَتُهَا مِنْ تِلْكَ السَّاعَةِ. | ٢٨ 28 |
ଜିସୁ ତା କାତାନି ଉତର୍ ହିଜ଼ି ଇଚାନ୍, “ଏ କଇ, ନିନ୍ଦାଂ ଗାଜା ପାର୍ତି, ନି ଇଚା ହୁକେ ନିଂ ଗିଟାଏତ୍ ।” ହେ ସମୁତ ହେଦେଲ୍ତି ଗାଡ଼୍ଚେ ଉଜ୍ ଆତାତ୍ ।
| ثُمَّ انْتَقَلَ يَسُوعُ مِنْ تِلْكَ الْمِنْطَقَةِ، مُتَّجِهاً إِلَى بُحَيْرَةِ الْجَلِيلِ. فَصَعِدَ إِلَى الْجَبَلِ وَجَلَسَ هُنَاكَ. | ٢٩ 29 |
ଜିସୁ ହେବେତାଂ ହସି ଗାଲିଲି ଗୁଟି ଗୁଟି ହାଲ୍ଜି ର ମାଡ଼ି, ଜପି କୁଚାନ୍ ।
| فَجَاءتْ إِلَيْهِ جُمُوعٌ كَثِيرَةٌ وَمَعَهُمْ عُرْجٌ وَمَشْلُولُونَ وَعُمْيٌ وَخُرْسٌ وَغَيْرُهُمْ كَثِيرُونَ، وَطَرَحُوهُمْ عِنْدَ قَدَمَيْهِ، فَشَفَاهُمْ. | ٣٠ 30 |
ଆରେ, ବେସିହେନି ମାନାୟ୍ ଟୁଟା, କାଣା, ଚଟା, ଗୁଲା, ଆରି ବେସି ବେମାର୍ ମାନାୟାରିଂ ତାସି ଜିସୁ ପାନା ତାରେନ୍ ଇଡ୍ତାର୍ ଆରେ ଜିସୁ ୱିଜ଼ାରିଂ ଉଜ୍ କିତାନ୍ ।
| فَدُهِشَتِ الْجُمُوعُ إِذْ رَأَوْا الْخُرْسَ يَنْطِقُونَ، وَالْمَشْلُولِينَ أَصِحَّاءَ، وَالْعُرْجَ يَمْشُونَ، وَالْعُمْيَ يُبْصِرُونَ؛ وَمَجَّدُوا إِلهَ إِسْرَائِيلَ. | ٣١ 31 |
ଇ ଲାକେ କନ୍ଦା ବେଣ୍ କିତାନ୍, ଚଟାର୍ ଉଜ୍ ଆତାର୍, ଚଟାର୍ ତାଙ୍ଗ୍ତାର୍, କାଣାର୍ ହୁଡ଼୍ନାରା, ଇଦାଂ ହୁଡ଼୍ତାର୍, ଆରି ଇସ୍ରାଏଲ୍ନି ଇସ୍ୱର୍ତି ପାର୍ତାନା କିତାର୍ ।
| وَلكِنَّ يَسُوعَ دَعَا تَلامِيذَهُ إِلَيْهِ وَقَالَ: «إِنِّي أُشْفِقُ عَلَى الْجَمْعِ لأَنَّهُمْ مَازَالُوا مَعِي مُنْذُ ثَلاثَةِ أَيَّامٍ وَلَيْسَ عِنْدَهُمْ مَا يَأْكُلُونَهُ. وَلا أُرِيدُ أَنْ أَصْرِفَهُمْ صَائِمِينَ لِئَلّا يُصِيبُهُمْ الإعْيَاءُ فِي الطَّرِيقِ». | ٣٢ 32 |
ଜିସୁ ଚେଲାହିର୍ ହିର୍ବିସ୍ ଇଚାନ୍, “ଇ ମାନାୟାର୍ କାଜିଂ ନାଙ୍ଗ୍ ଦୁକ୍ ହତ୍ନାତା, ଇନାକିଦେଂକି ଇୱାର୍ ନା ଲାହାଙ୍ଗ୍ ତିନ୍ ଦିନ୍ ଆତାତେ ଆରି ନଙ୍ଗ୍ ହେୱାର୍ କଚଣ୍ତ ଇନାକା ତିନାକା ହିଲୁତ୍ । ହେୱାର୍ ତିନ୍ୱାଦାଂ ଇବେତାଂ ପକ୍ତେଂ, ଇ କାତା ଆନ୍ ମାନ୍କିଉଙ୍ଗ୍; ଇନାକିଦେଂକି ହାନିହିଂ ହାସ୍ଦ ହେୱାର୍ ନାସ୍କି ବାଉଡ଼ା ଆସି ଗୁର୍ନାର୍ ।”
| فَقَالَ التَّلامِيذُ: «مِنْ أَيْنَ لَنَا فِي هَذِهِ الْبَرِّيَّةِ خُبْزٌ كَثِيرٌ حَتَّى يَكْفِيَ هَذَا الْجَمْعَ الْكَثِيرَ؟» | ٣٣ 33 |
ଚେଲାହିର୍ ତାଙ୍ଗ୍ ୱେନ୍ବାତାର୍, “ଏଚେକ୍ ମାନାୟାରିଂ ଚିଚ୍ପେଦେଂ ଆସେଙ୍ଗ୍ ଚିମ୍ରା ବାହାତ ଇମେଣ୍ଡାଂ ଏଚେକ୍ ରୁଟିଂ ଗାଟାନାସ୍ ।”
| فَسَأَلَهُمْ: «كَمْ رَغِيفاً عِنْدَكُمْ؟» أَجَابُوا: «سَبْعَةٌ وَبَعْضُ سَمَكَاتٍ صِغَارٍ!» | ٣٤ 34 |
ଜିସୁ ହେୱାରିଂ ୱେନ୍ବାତାନ୍, ମି ତାକେ ଏଚଙ୍ଗ୍ ରୁଟିଂ ମାନିକ୍? ହେୱାର୍ ଇଚାର୍, “ସାତ୍ଗଟା, ଆରେ, ଅଲପ୍ କେତ୍ଗଟା ହିରୁ ମିନ୍କୁ ।”
| فَأَمَرَ الْجَمْعَ أَنْ يَجْلِسُوا عَلَى الأَرْضِ، | ٣٥ 35 |
ଜିସୁ ମାନାୟାରିଂ ମେଦ୍ନିତ ଜପି କୁଚ୍ଚେଂ ୱେଚ୍ଚାନ୍ ।
| ثُمَّ أَخَذَ الأَرْغِفَةَ السَّبْعَةَ وَالسَّمَكَاتِ، وَشَكَرَ وَكَسَّرَ، وَأَعْطَى التَّلامِيذَ، فَوَزَّعُوهَا عَلَى الْجُمُوعِ. | ٣٦ 36 |
ଆରେ ଜିସୁ ହେ ସାତ୍ଗଟା ରୁଟିଂ ଆରି ମିନ୍କୁ ଅଜ଼ି ଦନ୍ୟବାଦ୍ ହିଜ଼ି ହେ ସବୁ ଚେଲାହିରିଂ ହିତାନ୍, ହେୱାର୍ ମାନାୟାରିଂ ହିତାର୍ ।
| فَأَكَلَ الْجَمِيعُ حَتَّى شَبِعُوا. ثُمَّ رَفَعَ التَّلامِيذُ سَبْعَةَ سِلالٍ مَلأُوهَا بِمَا فَضَلَ مِنَ الْكِسَرِ. | ٣٧ 37 |
ଆରେ, ୱିଜ଼ାର୍ ତିନ୍ଞ୍ଜି ପଟ ପାନ୍ଚାର୍ ଆରି ଡ୍ରିକ୍ତି ରୁଟିଂ ଏଚେକ୍ ହାର୍ତାତ୍, ହେଦାଂ ହେୱାର୍ ପେସ୍ଦି ସାତ୍ ଟପା ବାର୍ତି କିତାର୍ ।
| وَكَانَ عَدَدُ الآكِلِينَ أَرْبَعَةَ آلافِ رَجُلٍ، مَاعَدَا النِّسَاءَ وَالأَوْلادَ. | ٣٨ 38 |
କଗ୍ଲେ ଆରି ହିମ୍ଣାକାଂ ପିସ୍ତି ଚାରି ହାଜାର୍ ଆଣ୍ଡ୍ରାହିମ୍ଣାଂ ମାଚାର୍ ।
| ثُمَّ صَرَفَ يَسُوعُ الْجُمُوعَ، وَرَكِبَ الْقَارِبَ، وَجَاءَ إِلَى نَوَاحِي مَجَدَانَ. | ٣٩ 39 |
ଇଦାଂ ପାଚେ ଜିସୁ ମାନାୟାରିଂ ହେଲ ହିଜ଼ି ଡଙ୍ଗାତ ଦୁମ୍ଜି ମୁଗ୍ଦାନ୍ ନିପ ହାଚାନ୍ ।
