مَتَّى 15
| وَتَقَدَّمَ إِلَى يَسُوعَ بَعْضُ الْكَتَبَةِ وَالْفَرِّيسِيِّينَ مِنْ أُورُشَلِيمَ، وَسَأَلُوهُ: | ١ 1 |
ମେସୁଆ ଉଡ଼ିରୁଆ ଫାରୁଶୀ ବାରି ଦରମ୍ ଗୁରୁ ଯିରୂଶାଲମ୍ ବାନ୍ ପାଙ୍ଗ୍ଚେ ଜିସୁକେ ସାଲ୍ୟାକୁକେ
| «لِمَاذَا يُخَالِفُ تَلامِيذُكَ تَقَالِيدَ الشُّيُوخِ، فَلا يَغْسِلُونَ أَيْدِيَهُمْ قَبْلَ أَنْ يَأْكُلُوا؟» | ٢ 2 |
“ନେନେ ଅସେନେ ନ୍ତାଞ୍ଜାଇଂ ଆଣ୍ଡିନେ ସାପା ନିଅମ୍ କାନୁନ୍ ବିଚେ ୱେଲେ ନାନେ ସିସ୍ଇଂ ମେଁନ୍ସା ଆତେନ୍ ଆମାନେଆର୍କେ? ଚଙ୍ଗ୍ନେ ସେନୁଗ୍ ମେଇଂ ନିୟମ୍ ଇସାବ୍ରେ ନ୍ତି ଆଗୁଇତିଆର୍କେ ।”
| فَأَجَابَهُمْ «وَلِمَاذَا تُخَالِفُونَ أَنْتُمْ وَصِيَّةَ اللهِ مِنْ أَجْلِ الْمُحَافَظَةِ عَلَى تَقَالِيدِكُمْ؟ | ٣ 3 |
ଜିସୁ ଉତର୍ ବିକେ “ପେ ସାପାରେ ମେଁନ୍ସା ଇସ୍ପର୍ନେ ଆଦେସ୍ ମାମାନେଃଚେ ନିଜେ ବୁଦିରେ କାମ୍ ଡିଙ୍ଗ୍ ପେଡିଙ୍ଗ୍?”
| فَقَدْ أَوْصَى اللهُ قَائِلاً: أَكْرِمْ أَبَاكَ وَأُمَّكَ. وَمَنْ أَهَانَ أَبَاهُ أَوْ أُمَّهُ، فَلْيَكُنِ الْمَوْتُ عِقَاباً لَهُ. | ٤ 4 |
ଇସ୍ପର୍ ଆଦେସ୍ ଡିଙ୍ଗ୍କେ, ଆବା ଇୟାଙ୍ଗ୍ନେ ସାମୁଆଁ ମାନେଃପା । ଜା ମେଁନେ ଆବାଡ଼େ କି ଇୟାଙ୍ଗ୍ଡେକେ ଦଦ୍ୟା ସାମୁଆଁ ବାସଙ୍ଗ୍ଏ, ମେଁ ଗୁଏଃନେ ଡଣ୍ଡ୍ ବାଏ ।
| وَلَكِنَّكُمْ أَنْتُمْ تَقُولُونَ: مَنْ قَالَ لأَبِيهِ أَوْ أُمِّهِ: إِنَّ مَا أَعُولُكَ بِهِ قَدْ قَدَّمْتُهُ قُرْبَاناً لِلْهَيْكَلِ، | ٥ 5 |
“ମାତର୍ ପେ ସିକ୍ୟା ବିପେଡିଙ୍କେ ଜେ ମୁଇଙ୍ଗ୍ ରେମୁଆଁ ଆଣ୍ଡିନେ ଡାବୁ ଏତେ ନିଜେନେ ଆବା ଇୟାଙ୍ଗ୍କେ ସାଇଜ୍ୟ ଡିଙ୍ଗ୍ପାୟା ଆତେନ୍ ଇସ୍ପର୍କେ ଦାନ୍ ବିମ୍ବକେ ଡାଗ୍ଚେ ବାସଙ୍ଗ୍ ବିଲା
| فَهُوَ فِي حِلٍّ مِنْ إِكْرَامِ أَبِيهِ وَأُمِّهِ. وَأَنْتُمْ، بِهَذَا، تُلْغُونَ مَا أَوْصَى بِهِ اللهُ، مُحَافَظَةً عَلَى تَقَالِيدِكُمْ. | ٦ 6 |
ମେଁ ବାରି ମେଁନେ ଇୟାଙ୍ଗ୍ ଆବାକେ ଦାଇତ୍ ଡୁଙ୍ଗ୍ ଡନେ ଦର୍କାର୍ ଣ୍ଡୁ । ପେ ଦେକ୍ରକମ୍ ବାବ୍ରେ ଇସ୍ପର୍ନେ ଆଦେସ୍ ଆମାନେଚେ ନିଜେନେ ବୁଦିରେ ଅଲେଙ୍ଗ୍ ପେଡିଙ୍ଗ୍ ।
| أَيُّهَا الْمُنَافِقُونَ! أَحْسَنَ إِشَعْيَاءُ إِذْ تَنَبَّأَ عَنْكُمْ فَقَالَ: | ٧ 7 |
ରେ କୁଟ୍ଣ୍ଡ୍ରେଇଂ, ଯିଶାଇୟ ପେଇଂନେ ବିସୟ୍ରେ ସତ୍ ବାବ୍ରେ ବବିସତ୍ ସାମୁଆଁ ବାସଙ୍ଗ୍ ବକେ, ଡିରକମ୍ ଗୁଆର୍ ବକେ
| هَذَا الشَّعْبُ يُكْرِمُنِي بِشَفَتَيْهِ، أَمَّا قَلْبُهُ فَبَعِيدٌ عَنِّي جِدّاً! | ٨ 8 |
ଆକେନ୍ ଜାତିନେ ସାର୍ମୁଆରେ ଆନେକେ ସମାନ୍ ଆଃଡିଙ୍ଗ୍ଏ, ଡାଗ୍ଲା ମେଁଇଙ୍ଗ୍ନେ ଗାଗ୍ଡ଼େ ନେନେ ବାନ୍ ସ୍ଲ ଲେଃଏ ।”
| إِنَّمَا بَاطِلاً يَعْبُدُونَنِي وَهُمْ يُعَلِّمُونَ تَعَالِيمَ لَيْسَتْ إِلّا وَصَايَا النَّاسِ». | ٩ 9 |
ଆନେଙ୍ଗ୍କେ ମେଇଂ ଆରାଦନା ଡିଙ୍ଗ୍ନେ ଦର୍କାର୍ ଣ୍ଡୁ ମେଁନ୍ସା ଡାଗ୍ଲା ମେଇଂ ରେମୁଆଁ ଆରେ ବକ୍ନେ ନିୟମ୍କେ ନେଙ୍ଗ୍ନେ ନିଅମ୍ ଡାଗ୍ଚେ ବାସଙ୍ଗ୍ଡିଙ୍ଗ୍ଆର୍କେ ।
| ثُمَّ دَعَا الْجَمْعَ إِلَيْهِ وَقَالَ لَهُمْ: «اِسْمَعُوا وَافْهَمُوا: | ١٠ 10 |
ଜିସୁ ରେମୁଆଁଇଂକେ ଡାଗ୍ରା ୱାଚେ ବାସଙ୍ଗ୍କେ “ଅଁପା ବାରି ବୁଜେନ୍ସା ଚେସ୍ଟା ଡିଙ୍ଗ୍ପା ।
| لَيْسَ مَا يَدْخُلُ الْفَمَ يُنَجِّسُ الإِنْسَانَ، بَلْ مَا يَخْرُجُ مِنَ الْفَمِ هُوَ الَّذِي يُنَجِّسُ الإِنْسَانَ». | ١١ 11 |
ରେମୁଆଁନେ ତୁମୁଆଃ ପାକା ମେଃନେ ତୁମୁଆଃ ବିତ୍ରେ ଗାଏ, ମେଁ ଆମେକେ ଅପବିତ୍ର ଆରାଡିଙ୍ଗ୍ ଣ୍ଡୁ; ମେଃନେ ତୁମୁଆଁଃବାନ୍ ତାର୍ଏ ଆତେନ୍ ଆମେକେ ଅପବିତ୍ର ଆଃଡିଙ୍ଗ୍ଏ ।”
| فَتَقَدَّمَ إِلَيْهِ تَلامِيذُهُ وَقَالُوا لَهُ: «أَتَعْلَمُ أَنَّ هَذَا الْقَوْلَ قَدْ أَثَارَ غَيْظَ الْفَرِّيسِيِّينَ؟» | ١٢ 12 |
ସିସ୍ଇଂ ଜିସୁନେ ଡାଗ୍ରା ପାଙ୍ଗ୍ଚେ ବାସଙ୍ଗ୍କେ “ନାନେ ବ୍ନାଲିର୍ ଅଁଚେ ଫାରୁଶୀଇଂ ଗିସେଃ ଲେଃଆର୍କେ ଏନ୍ ମେଁନେ ନାମ୍ୟାଃକେ?”
| فَأَجَابَهُمْ: «كُلُّ نَبَاتٍ لَمْ يَزْرَعْهُ أَبِي السَّمَاوِيُّ، لابُدَّ أَنْ يُقْلَعَ. | ١٣ 13 |
ଜିସୁ ଉତର୍ ବିକେ “ମୁଡ଼ି ସ୍ଲାଇଂକେ କିତଂନେ ନେମ୍ବା ଇସ୍ପର୍ ଆଉଙ୍କେ ଣ୍ଡୁ ଆତେନ୍ ସାପା ଗୁଏଃ ଜଗ୍ତ୍ଲାଗ୍ଏ ।
| دَعُوهُمْ وَشَأْنَهُمْ، فَهُمْ عُمْيَانٌ يَقُودُونَ عُمْيَاناً. وَإذَا كَانَ الأَعْمَى يَقُودُ أَعْمَى، يَسْقُطَانِ مَعاً فِي حُفْرَةٍ». | ١٤ 14 |
ମେଇଂ ବିସୟ୍ରେ ତାନ୍ଦ୍ରା ଆଡିଙ୍ଗ୍ପା । ମେଇଂ କାନାଣ୍ଡ୍ରେ । ମୁଇଙ୍ଗ୍ କାନା ବାରି ମୁଇଙ୍ଗ୍ କାନାକେ ଗାଲି ଆସୁଏଲା ମ୍ବାୟା ଜାକ କୁରୁନ୍ନିଆ ଜଗାଚେ ଲଃଏ ।”
| وَقَالَ لَهُ بُطْرُسُ: «فَسِّرْ لَنَا ذَاكَ الْمَثَلَ!» | ١٥ 15 |
ପିତର୍ ବାସଙ୍ଗ୍କେ “ବ୍ନାଇର୍କେ ନିମାଣ୍ଡା ସୁଗୁଆ ଆଃବୁଜେ ବିଲା ।”
| فَأَجَابَ: «وَهَلْ أَنْتُمْ أَيْضاً بِلا فَهْمٍ؟ | ١٦ 16 |
ଜିସୁ ବାସଙ୍ଗ୍କେ “ଏଜାକ ବିନ୍ଣ୍ଡ୍ରେ ବାନ୍ ପେନେ ଦ୍ରିଗ୍ନେ ବପୁ ମେଃଡିଗ୍ ଗୁଲୁଏ ଣ୍ଡୁ ।
| أَلا تُدْرِكُونَ بَعْدُ أَنَّ الطَّعَامَ الَّذِي يَدْخُلُ الْفَمَ يَنْزِلُ إِلَى الْبَطْنِ، ثُمَّ يُطْرَحُ إِلَى الْخَلاءِ؟ | ١٧ 17 |
ଅଃକେନ୍ ଦ୍ରିଗ୍ ନାୟାକେ ଣ୍ଡୁ? ମୁଡ଼ି ଦଦିଆ ସାମୁଆଁ ରେମୁଆଁନେ ତୁମୁଆଃ ପାକା ଗାଏ ଆତେନ୍ ସୁଲୁଏ ବିତ୍ରେ ୱେଏ ବାରି ସୁଲୁଏ ବାନ୍ ତାର୍ଏ ।
| أَمَّا مَا يَخْرُجُ مِنَ الْفَمِ، فَإِنَّهُ مِنَ الْقَلْبِ يَصْدُرُ، وَهُوَ الَّذِي يُنَجِّسُ الإِنْسَانَ. | ١٨ 18 |
ମାତର୍ ମେଁନେ ସାପା ସାମୁଆଁ ମେଁନେ ତୁମୁଆଃ ପାକା ତାର୍ଏ, ଆତେନ୍ ଗାଗ୍ଡ଼େବାନ୍ ତାର୍ଏ ଆରି ଆତେନ୍ ଆଃ ଆମେକେ ଅପବିତ୍ର ଆଃଡିଙ୍ଗ୍ଏ
| فَمِنَ الْقَلْبِ تَنْبُعُ الأَفْكَارُ الشِّرِّيرَةُ، الْقَتْلُ، الزِّنَى، الْفِسْقُ، السَّرِقَةُ، شَهَادَةُ الزُّورِ، الازْدِرَاءُ. | ١٩ 19 |
ଡାଗ୍ଲା ବିତ୍ରେବାନ୍, ରେମୁଆଁନେ ମନ୍ବାନ୍, ଦଦ୍ୟା ଚିନ୍ତା ତାର୍ଏ । ବେସ୍ୟା ୱେନେ, ଡଙ୍ଗାନେ, ମିଚ୍ସାକି ଆରି ନିନ୍ଦା ତାର୍ଏ ।
| هَذِهِ هِيَ الأُمُورُ الَّتِي تُنَجِّسُ الإِنْسَانَ. وَأَمَّا تَنَاوُلُ الطَّعَامِ بِأَيْدٍ غَيْرِ مَغْسُولَةٍ، فَلا يُنَجِّسُ الإِنْسَانَ!» | ٢٠ 20 |
ଏନ୍ ସାପା କାମ୍ ରେମୁଆଁକେ ଦଦିଆ ଆଃଡିଙ୍ଗ୍ଏ । ମାତର୍ ମେଇଂ ମାବାସଙ୍ଗ୍ ଜାକ ମାଗୁଇତିଚେ ଚଙ୍ଗ୍ନେ ରେମୁଆଁକେ ଦଦ୍ୟା ଆଡିଙ୍ଗ୍ ଣ୍ଡୁ ।”
| ثُمَّ غَادَرَ يَسُوعُ تِلْكَ الْمِنْطَقَةَ، وَذَهَبَ إِلَى نَوَاحِي صُورَ وَصَيْدَا. | ٢١ 21 |
ଜିସୁ ଆତେନ୍ ଜାଗା ଆନ୍ତାର୍ଚେ ସୋର ଆରି ସୀଦୋନ ଇନି ୱେଗେ ।
| فَإِذَا امْرَأَةٌ كَنْعَانِيَّةٌ مِنْ تِلْكَ النَّوَاحِي، قَدْ تَقَدَّمَتْ إِلَيْهِ صَارِخَةً: «ارْحَمْنِي يَا سَيِّدُ، يَا ابْنَ دَاوُدَ! اِبْنَتِي مُعَذَّبَةٌ جِدّاً، يَسْكُنُهَا شَيْطَانٌ». | ٢٢ 22 |
ଆତ୍ଅରିଆ ବାସା ଲେଃକ୍ନେ ମୁଇଂଜା କିଣାନୀୟ ସେଲାମ୍ବୁଏ ଜିସୁନେ ଡାଗ୍ରା ପାଙ୍ଗ୍ ବାସଙ୍ଗ୍କେ “ଅ ମାପ୍ରୁ ଦାଉଦ୍ କୁଲ୍ନେ ଆନେଙ୍ଗ୍କେ ଦୟା ଡିଙ୍ଗ୍ । ନେଉଂକେ ସେଆଁରେ ସାଃଲେଃକେ ବାରି ମେଁ ଗୁଲୁଏ କସ୍ଟ ବାଡିଂକେ ।”
| لكِنَّهُ لَمْ يُجِبْهَا بِكَلِمَةٍ. فَجَاءَ تَلامِيذُهُ يُلِحُّونَ عَلَيْهِ قَائِلِينَ: «اصْرِفْهَا عَنَّا. فَهِيَ تَصْرُخُ وَرَاءنَا!» | ٢٣ 23 |
ମାତର୍ ଜିସୁ ଆମେକେ ମୁଇଂପଦ୍ ଡିଗ୍ ଉତର୍ ଆବିକେ ଣ୍ଡୁ । ସିସ୍ ମେଁ ଡାଗ୍ରା ପାଙ୍ଗ୍ଚେ ଗୁଆରେ ଡିଙ୍ଗ୍ଆର୍ଡିଂକେ, ଆମେକେ ଜିଆ ନୁଆଁ ବିଃପା । କେଲା ମେଁ ଡିରକମ୍ କିରଚେ ନେନେ ପ୍ଲା ପାଙ୍ଗ୍କେ ।
| فَأَجَابَ: «مَا أُرْسِلْتُ إِلّا إِلَى الْخِرَافِ الضَّالَّةِ، إِلَى بَيْتِ إِسْرَائِيلَ!» | ٢٤ 24 |
ଜିସୁ ଉତର୍ ବିକେ “ବକ୍ନେ ମେଣ୍ଡା ସୁଗା ଗାଲି ଗୁତିଆ ଇଶ୍ରାୟେଲନେ ରେମୁଆଁଇଂ ଡାଗ୍ରା ନେଙ୍ଗ୍ ପାଙ୍ଗ୍ନ୍ଲେଏ ।”
| وَلكِنَّ الْمَرْأَةَ اقْتَرَبَتْ إِلَيْهِ، وَسَجَدَتْ لَهُ، وَقَالَتْ: «أَعِنِّي يَا سَيِّدُ!» | ٢٥ 25 |
ଆତେନ୍ ସେଲାମ୍ବୁଏ ପାଙ୍ଗ୍ଚେ ଜିସୁନେ ଞ୍ଚବୁନ୍ଦେ ଲଃଚେ ବାସଙ୍ଗ୍କେ “ମାପ୍ରୁ ଆନେଙ୍ଗ୍କେ ଦୟା ଡିଙ୍ଗ୍ ।”
| فَأَجَابَ: «لَيْسَ مِنَ الصَّوَابِ أَنْ يُؤْخَذَ خُبْزُ الْبَنِينَ وَيُطْرَحَ لِلْكِلابِ!» | ٢٦ 26 |
ଜିସୁ ବାସଙ୍ଗ୍କେ, “ଗଡ଼େଇଂନେ କାଦି ଡୁଙ୍ଗ୍ ୱେଚେ ଗୁସୁଃନେ ସେନୁଗ୍ ଜଗ୍ତ୍ଲାଗ୍ନେ ବଲ୍ ଣ୍ଡୁ ।”
| فَقَالَتْ: «صَحِيحٌ يَا سَيِّدُ؛ وَلكِنَّ جِرَاءَ الْكِلابِ تَأْكُلُ مِنَ الْفُتَاتِ الَّذِي يَسْقُطُ مِنْ مَوَائِدِ أَصْحَابِهَا!» | ٢٧ 27 |
ସେଲାମ୍ବୁଏ ଉତର୍ ବିକେ, “ଅ ମାପ୍ରୁ ଆତେନ୍ ସତ୍ ମାତର୍ ଗୁସୁଃଇଂ ଡିଗ୍ କଟ୍ ଆଲ ଲଃଲେଃକ୍ନେ ସାଉକାର୍ନେ ମୁଆଃସିଆ ଚଙ୍ଗ୍ନେ ବାଏ ।”
| فَأَجَابَهَا يَسُوعُ: «أَيَّتُهَا الْمَرْأَةُ، عَظِيمٌ إِيمَانُكِ! فَلْيَكُنْ لَكِ مَا تَطْلُبِينَ!» فَشُفِيَتِ ابْنَتُهَا مِنْ تِلْكَ السَّاعَةِ. | ٢٨ 28 |
ଜିସୁ ମେଁନେ ବ୍ନାଇର୍ନ୍ନିଆ ଉତର୍ ବିଚେ ବାସଙ୍ଗ୍କେ, “ନାନେ ମ୍ନାଃ ବିସ୍ବାସ୍, ନାନେ ଇକ୍ଚାରେ ସମାନ୍ ଡିଙ୍ଗ୍ଏ । ଆତୁଆଃଆ ମେଁନେ ସେଲାଅ ନିମାଣ୍ଡା ଡିଙ୍ଗେ ।”
| ثُمَّ انْتَقَلَ يَسُوعُ مِنْ تِلْكَ الْمِنْطَقَةِ، مُتَّجِهاً إِلَى بُحَيْرَةِ الْجَلِيلِ. فَصَعِدَ إِلَى الْجَبَلِ وَجَلَسَ هُنَاكَ. | ٢٩ 29 |
ଆତ୍ ବାନ୍ ତାର୍ଚେ ଜିସୁ ଗାଲିଲୀନେ କେଣ୍ଡିଆ ଆଃଡ଼ା ଆଃଡ଼ା ୱେଚେ ମୁଇଙ୍ଗ୍ କଣ୍ଡା ଆଡ଼ାତ୍ରା କକେ ।
| فَجَاءتْ إِلَيْهِ جُمُوعٌ كَثِيرَةٌ وَمَعَهُمْ عُرْجٌ وَمَشْلُولُونَ وَعُمْيٌ وَخُرْسٌ وَغَيْرُهُمْ كَثِيرُونَ، وَطَرَحُوهُمْ عِنْدَ قَدَمَيْهِ، فَشَفَاهُمْ. | ٣٠ 30 |
ଗୁଲେମାନ୍ଦା ରେମୁଆଁଇଂ ପାଙ୍ଗ୍ଚେ ମେଁ ଡାଗ୍ରା ରିସିଙ୍ଗ୍ ଆର୍କେ । ମେଇଂ ଚଟା କାନା ଅଲେଙ୍ଗ୍ ଆୟାଣ୍ଡ୍ରେ ବାରି ଗୁଲେ ଆଃସିଲେଃକ୍ନେ ରେମୁଆଁଇଂକେ ଡୁଙ୍ଗ୍ ପାଙ୍ଗ୍ଚେ ଜିସୁନେ ଞ୍ଚବୁନ୍ଦେ ବଆର୍କେ ବାରି ଜିସୁ ମେଁ ସାପାରେକେ ନିମାଣ୍ଡା ଆଡିଙ୍ଗ୍କେ ।
| فَدُهِشَتِ الْجُمُوعُ إِذْ رَأَوْا الْخُرْسَ يَنْطِقُونَ، وَالْمَشْلُولِينَ أَصِحَّاءَ، وَالْعُرْجَ يَمْشُونَ، وَالْعُمْيَ يُبْصِرُونَ؛ وَمَجَّدُوا إِلهَ إِسْرَائِيلَ. | ٣١ 31 |
କନ୍ଦାଗୁଲା ବାସଙ୍ଗ୍ ୟାଏ, ଅଲେଙ୍ଗ୍ ଆୟାଣ୍ଡ୍ରେ ନିମାଣ୍ଡା ଡିଙ୍ଗ୍ଏ, ଚଟାଣ୍ଡ୍ରେ ଅଲେଙ୍ଗ୍ଏ ବାରି କାନାଣ୍ଡ୍ରେ ମ୍ମୁଆଃ କେୟାନେ କେଚେ ରେମୁଆଁଇଂ କାବା ଡିଂୱେଆର୍କେ ବାରି ଇଶ୍ରାୟେଲନେ ରେମୁଆଁଇଂ ଇସ୍ପର୍କେ ପ୍ରସଂସା ଡିଂଆର୍କେ ।
| وَلكِنَّ يَسُوعَ دَعَا تَلامِيذَهُ إِلَيْهِ وَقَالَ: «إِنِّي أُشْفِقُ عَلَى الْجَمْعِ لأَنَّهُمْ مَازَالُوا مَعِي مُنْذُ ثَلاثَةِ أَيَّامٍ وَلَيْسَ عِنْدَهُمْ مَا يَأْكُلُونَهُ. وَلا أُرِيدُ أَنْ أَصْرِفَهُمْ صَائِمِينَ لِئَلّا يُصِيبُهُمْ الإعْيَاءُ فِي الطَّرِيقِ». | ٣٢ 32 |
ଜିସୁ ସିସ୍ଇଂକେ ଡାଗ୍ରା ୱାଚେ ବାସଙ୍ଗ୍କେ, “ଏନ୍ ରେମୁଆଁଇଙ୍ଗ୍ ନ୍ସା ଆନେଙ୍ଗ୍କେ ଜାବର୍ ଲିବିସଃ ଲାଗେ ଡିଙ୍ଗ୍କେ । ମେଇଙ୍ଗ୍ ନେଙ୍ଗ୍ ଏତେ ଜିର୍ସି ଦିନା ଡିଙ୍ଗ୍ଗେ ନେଙ୍ଗ୍ ଏତେ ଲେଃଆର୍ଡିଙ୍କେ ମାତର୍ ଚଙ୍ଗ୍ନେସା ମେଃଡିଗ୍ ଣ୍ଡୁ । ମେଇଂ ମାଚଙ୍ଗ୍ଚେ ଆକ୍ବାନ୍ ୱିଗ୍ଲେ, ଡାଗ୍ଚେ ନେଙ୍ଗ୍ନେ ଇକ୍ଚା ଣ୍ଡୁ ।”
| فَقَالَ التَّلامِيذُ: «مِنْ أَيْنَ لَنَا فِي هَذِهِ الْبَرِّيَّةِ خُبْزٌ كَثِيرٌ حَتَّى يَكْفِيَ هَذَا الْجَمْعَ الْكَثِيرَ؟» | ٣٣ 33 |
ସିସ୍ଇଂ ବାସଙ୍ଗ୍ଆର୍କେ, “ଏନ୍ ବାଲିଲନ୍ନିଆ ଇନିନେ ଅଃକେନ୍ ରେମୁଆଁଇଂକେ ଆଃଚଙ୍ଗ୍ ନ୍ସା ନେ ଆଣ୍ଡିବାନ୍ ଚଙ୍ଗ୍ନେ ନେଅବାଏ?”
| فَسَأَلَهُمْ: «كَمْ رَغِيفاً عِنْدَكُمْ؟» أَجَابُوا: «سَبْعَةٌ وَبَعْضُ سَمَكَاتٍ صِغَارٍ!» | ٣٤ 34 |
ଜିସୁ ଆମେଇଂକେ ସାଲିଆକୁକେ “ପେନ୍ନିଆ ଉଡ଼ିକ୍ଲିଗ୍ ରୁଟି ଲେଃକେ?” ମେଇଙ୍ଗ୍ ବାସଙ୍ଗ୍କେ । “ନେଅରିଆ ଗୁକ୍ଲିଗ୍ ରୁଟି ଲେଃକେ ।” ବାରି ଇକୁଡ଼ା ସୁଗୁଆ ଡାଆଁ ଆଃଡ଼ ଲେଃକେ ।
| فَأَمَرَ الْجَمْعَ أَنْ يَجْلِسُوا عَلَى الأَرْضِ، | ٣٥ 35 |
ଜିସୁ ରେମୁଆଁଇଂକେ ତୁବଃ ଆଡ଼ାତ୍ରା କୁକ ନ୍ସା ବାସଙ୍ଗ୍କେ ।
| ثُمَّ أَخَذَ الأَرْغِفَةَ السَّبْعَةَ وَالسَّمَكَاتِ، وَشَكَرَ وَكَسَّرَ، وَأَعْطَى التَّلامِيذَ، فَوَزَّعُوهَا عَلَى الْجُمُوعِ. | ٣٦ 36 |
ଇଡ଼ିଙ୍ଗ୍ ମେଁ ଆତେନ୍ ଗୁକ୍ଲିଗ୍ ରୁଟି ବାରି ଆଡ଼ ଡୁଙ୍ଗ୍ ୱେଚେ ଇସ୍ପର୍କେ ଦନ୍ୟବାଦ୍ ବିକେ ବାରି ଆତେନ୍ ରୁଟିକେ ମେତାଃ ମେତାଃ ପାକ୍ଚିଚେ ସିସ୍ଇଂକେ ବିକେ । ସିସ୍ଇଂ ଆତେନ୍ ରେମୁଆଁଇଂକେ ବାଟା ବିଃକେ ।
| فَأَكَلَ الْجَمِيعُ حَتَّى شَبِعُوا. ثُمَّ رَفَعَ التَّلامِيذُ سَبْعَةَ سِلالٍ مَلأُوهَا بِمَا فَضَلَ مِنَ الْكِسَرِ. | ٣٧ 37 |
ସାପା ରେମୁଆଁ ଚଙ୍ଗ୍ଚେ ସାନ୍ତି ଡିଙ୍ଗ୍ଆର୍କେ ବାରି ସିସ୍ଇଂ ଲୁଆଁ ଲେଃକ୍ନେ କାଦି ଗୁକ୍ଲିଗ୍ ଆଣ୍ଡ୍ରାନ୍ନିଆ ବର୍ତି ଆଡିଙ୍ଗ୍ ଆର୍କେ ।
| وَكَانَ عَدَدُ الآكِلِينَ أَرْبَعَةَ آلافِ رَجُلٍ، مَاعَدَا النِّسَاءَ وَالأَوْلادَ. | ٣٨ 38 |
ସେଲାମ୍ବୁଏ ବାରି ଗଡ଼େଇଂକେ ଆନ୍ତାର୍ଚେ ଅଁ ଅଜାର୍ ରେମୁଆଁ ଏନ୍ କାଦି ଚଙ୍ଗ୍ଲେଆର୍ଗେ ।
| ثُمَّ صَرَفَ يَسُوعُ الْجُمُوعَ، وَرَكِبَ الْقَارِبَ، وَجَاءَ إِلَى نَوَاحِي مَجَدَانَ. | ٣٩ 39 |
ଏନ୍ ଇଡ଼ିଙ୍ଗ୍ ଜିସୁ ରେମୁଆଁଇଂକେ ନୁଆଁ ବିଚେ ତରାନ୍ନିଆ ଡେଃଚେ ମଗଦାନ ଇନି ୱେଗେ ।
