مَرْقُس 9
| وَقَالَ لَهُمْ: «الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ بَعْضاً مِنَ الْوَاقِفِينَ هُنَا، لَنْ يَذُوقُوا الْمَوْتَ إِلّا بَعْدَ أَنْ يَرَوْا مَلَكُوتَ اللهِ وَقَدْ أَتَى بِقُدْرَةٍ.» | ١ 1 |
ਅਥ ਸ ਤਾਨਵਾਦੀਤ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯਮਹੰ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਕਥਯਾਮਿ, ਈਸ਼੍ਵਰਰਾਜ੍ਯੰ ਪਰਾਕ੍ਰਮੇਣੋਪਸ੍ਥਿਤੰ ਨ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁੰ ਨਾਸ੍ਵਾਦਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ, ਅਤ੍ਰ ਦਣ੍ਡਾਯਮਾਨਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯੇਪਿ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾ ਲੋਕਾਃ ਸਨ੍ਤਿ|
| وَبَعْدَ سِتَّةِ أَيَّامٍ، أَخَذَ يَسُوعُ بُطْرُسَ وَيَعْقُوبَ وَيُوحَنَّا وَحْدَهُمْ، وَصَعِدَ بِهِمْ عَلَى انْفِرَادٍ إِلَى جَبَلٍ عَالٍ، حَيْثُ تَجَلَّى أَمَامَهُمْ، | ٢ 2 |
ਅਥ ਸ਼਼ਡ੍ਦਿਨੇਭ੍ਯਃ ਪਰੰ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪਿਤਰੰ ਯਾਕੂਬੰ ਯੋਹਨਞ੍ਚ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਗਿਰੇਰੁੱਚਸ੍ਯ ਨਿਰ੍ਜਨਸ੍ਥਾਨੰ ਗਤ੍ਵਾ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਪ੍ਰਤ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ੇ ਮੂਰ੍ਤ੍ਯਨ੍ਤਰੰ ਦਧਾਰ|
| وَصَارَتْ ثِيَابُهُ لَمَّاعَةً تَفُوقُ الثَّلْجَ بَيَاضاً، يَعْجِزُ أَيُّ مُبَيِّضٍ عَلَى الأَرْضِ أَنْ يُبَيِّضَ مَا يُمَاثِلُهَا. | ٣ 3 |
ਤਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਪਰਿਧੇਯਮ੍ ਈਦ੍ਰੁʼਸ਼ਮ੍ ਉੱਜ੍ਵਲਹਿਮਪਾਣਡਰੰ ਜਾਤੰ ਯਦ੍ ਜਗਤਿ ਕੋਪਿ ਰਜਕੋ ਨ ਤਾਦ੍ਰੁʼਕ੍ ਪਾਣਡਰੰ ਕਰ੍ੱਤਾਂ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ|
| وَظَهَرَ لَهُمْ إِيلِيَّا وَمُوسَى يَتَحَدَّثَانِ مَعَ يَسُوعَ. | ٤ 4 |
ਅਪਰਞ੍ਚ ਏਲਿਯੋ ਮੂਸਾਸ਼੍ਚ ਤੇਭ੍ਯੋ ਦਰ੍ਸ਼ਨੰ ਦੱਤ੍ਵਾ ਯੀਸ਼ੁਨਾ ਸਹ ਕਥਨੰ ਕਰ੍ੱਤੁਮਾਰੇਭਾਤੇ|
| فَبَدَأَ بُطْرُسُ يَقُولُ لِيَسُوعَ: «يَا سَيِّدُ، مَا أَحْسَنَ أَنْ نَبْقَى هُنَا. فَلْنَنْصُبْ ثَلاثَ خِيَامٍ: وَاحِدَةً لَكَ، وَوَاحِدَةً لِمُوسَى، وَوَاحِدَةً لإِيلِيَّا!» | ٥ 5 |
ਤਦਾ ਪਿਤਰੋ ਯੀਸ਼ੁਮਵਾਦੀਤ੍ ਹੇ ਗੁਰੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕਮਤ੍ਰ ਸ੍ਥਿਤਿਰੁੱਤਮਾ, ਤਤਏਵ ਵਯੰ ਤ੍ਵਤ੍ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਏਕਾਂ ਮੂਸਾਕ੍ਰੁʼਤੇ ਏਕਾਮ੍ ਏਲਿਯਕ੍ਰੁʼਤੇ ਚੈਕਾਂ, ਏਤਾਸ੍ਤਿਸ੍ਰਃ ਕੁਟੀ ਰ੍ਨਿਰ੍ੰਮਾਮ|
| فَإِنَّهُ لَمْ يَكُنْ يَدْرِي مَا يَقُولُ، إِذْ كَانَ الْخَوْفُ قَدِ اسْتَوْلَى عَلَيْهِمْ. | ٦ 6 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਯਦੁਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਤਤ੍ ਸ੍ਵਯੰ ਨ ਬੁਬੁਧੇ ਤਤਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਬਿਭਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੁਃ|
| وَجَاءَتْ سَحَابَةٌ فَخَيَّمَتْ عَلَيْهِمْ، وَانْطَلَقَ صَوْتٌ مِنَ السَّحَابَةِ يَقُولُ: «هَذَا هُوَ ابْنِي الْحَبِيبُ. لَهُ اسْمَعُوا!» | ٧ 7 |
ਏਤਰ੍ਹਿ ਪਯੋਦਸ੍ਤਾਨ੍ ਛਾਦਯਾਮਾਸ, ਮਮਯਾਂ ਪ੍ਰਿਯਃ ਪੁਤ੍ਰਃ ਕਥਾਸੁ ਤਸ੍ਯ ਮਨਾਂਸਿ ਨਿਵੇਸ਼ਯਤੇਤਿ ਨਭੋਵਾਣੀ ਤਨ੍ਮੇਦ੍ਯਾੰਨਿਰ੍ਯਯੌ|
| وَفَجْأَةً نَظَرُوا حَوْلَهُمْ فَلَمْ يَرَوْا أَحَداً مَعَهُمْ إِلّا يَسُوعَ وَحْدَهُ. | ٨ 8 |
ਅਥ ਹਠਾੱਤੇ ਚਤੁਰ੍ਦਿਸ਼ੋ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਯੀਸ਼ੁੰ ਵਿਨਾ ਸ੍ਵੈਃ ਸਹਿਤੰ ਕਮਪਿ ਨ ਦਦ੍ਰੁʼਸ਼ੁਃ|
| وَفِيمَا هُمْ نَازِلُونَ مِنَ الْجَبَلِ، أَوْصَاهُمْ أَلّا يُخْبِرُوا أَحَداً بِمَا رَأَوْا، إِلّا بَعْدَ أَنْ يَكُونَ ابْنُ الإِنْسَانِ قَدْ قَامَ مِنْ بَيْنِ الأَمْوَاتِ. | ٩ 9 |
ਤਤਃ ਪਰੰ ਗਿਰੇਰਵਰੋਹਣਕਾਲੇ ਸ ਤਾਨ੍ ਗਾਢਮ੍ ਦੂਤ੍ਯਾਦਿਦੇਸ਼ ਯਾਵੰਨਰਸੂਨੋਃ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਦੁੱਥਾਨੰ ਨ ਭਵਤਿ, ਤਾਵਤ੍ ਦਰ੍ਸ਼ਨਸ੍ਯਾਸ੍ਯ ਵਾਰ੍ੱਤਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਕਸ੍ਮੈਚਿਦਪਿ ਨ ਵਕ੍ਤਵ੍ਯਾ|
| فَعَمِلُوا بِهذِهِ الْوَصِيَّةِ، مُتَسَائِلِينَ فِيمَا بَيْنَهُمْ «مَاذَا يَعْنِي بِالْقِيَامَةِ مِنْ بَيْنِ الأَمْوَاتِ؟» | ١٠ 10 |
ਤਦਾ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਦੁੱਥਾਨਸ੍ਯ ਕੋਭਿਪ੍ਰਾਯ ਇਤਿ ਵਿਚਾਰ੍ੱਯ ਤੇ ਤਦ੍ਵਾਕ੍ਯੰ ਸ੍ਵੇਸ਼਼ੁ ਗੋਪਾਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰਿਰੇ|
| وَسَأَلُوهُ: «لِمَاذَا يَقُولُ الْكَتَبَةُ إِنَّ إِيلِيَّا لابُدَّ أَنْ يَأْتِيَ أَوَّلاً؟» | ١١ 11 |
ਅਥ ਤੇ ਯੀਸ਼ੁੰ ਪਪ੍ਰੱਛੁਃ ਪ੍ਰਥਮਤ ਏਲਿਯੇਨਾਗਨ੍ਤਵ੍ਯਮ੍ ਇਤਿ ਵਾਕ੍ਯੰ ਕੁਤ ਉਪਾਧ੍ਯਾਯਾ ਆਹੁਃ?
| فَأَجَابَهُمْ: «حَقّاً، إِنَّ إِيلِيَّا يَأْتِي أَوَّلاً وَيُصْلِحُ كُلَّ شَيْءٍ. كَذلِكَ جَاءَ فِي الْكِتَابِ أَنَّ ابْنَ الإِنْسَانِ لابُدَّ أَنْ يَتَأَلَّمَ كَثِيراً وَيُهَانَ. | ١٢ 12 |
ਤਦਾ ਸ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ, ਏਲਿਯਃ ਪ੍ਰਥਮਮੇਤ੍ਯ ਸਰ੍ੱਵਕਾਰ੍ੱਯਾਣਿ ਸਾਧਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ; ਨਰਪੁਤ੍ਰੇ ਚ ਲਿਪਿ ਰ੍ਯਥਾਸ੍ਤੇ ਤਥੈਵ ਸੋਪਿ ਬਹੁਦੁਃਖੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯਾਵਜ੍ਞਾਸ੍ਯਤੇ|
| عَلَى أَنِّي أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ إِيلِيَّا قَدْ أَتَى فِعْلاً، وَقَدْ عَمِلُوا بِهِ أَيْضاً كُلَّ مَا شَاءُوا، كَمَا جَاءَ عَنْهُ فِي الْكِتَابِ!» | ١٣ 13 |
ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵਦਾਮਿ, ਏਲਿਯਾਰ੍ਥੇ ਲਿਪਿ ਰ੍ਯਥਾਸ੍ਤੇ ਤਥੈਵ ਸ ਏਤ੍ਯ ਯਯੌ, ਲੋਕਾ: ਸ੍ਵੇੱਛਾਨੁਰੂਪੰ ਤਮਭਿਵ੍ਯਵਹਰਨ੍ਤਿ ਸ੍ਮ|
| وَلَمَّا وَصَلُوا إِلَى بَاقِي التَّلامِيذِ، رَأَوْا جَمْعاً عَظِيماً حَوْلَهُمْ وَبَعْضَ الْكَتَبَةِ يُجَادِلُونَهُمْ. | ١٤ 14 |
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਸਮੀਪਮੇਤ੍ਯ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਚਤੁਃਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵੇ ਤੈਃ ਸਹ ਬਹੁਜਨਾਨ੍ ਵਿਵਦਮਾਨਾਨ੍ ਅਧ੍ਯਾਪਕਾਂਸ਼੍ਚ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍;
| وَعِنْدَمَا رَآهُ الْجَمْعُ، ذُهِلُوا كُلُّهُمْ وَأَسْرَعُوا إِلَيْهِ يُسَلِّمُونَ عَلَيْهِ. | ١٥ 15 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਰ੍ੱਵਲੋਕਾਸ੍ਤੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵੈਵ ਚਮਤ੍ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਤਦਾਸੰਨੰ ਧਾਵਨ੍ਤਸ੍ਤੰ ਪ੍ਰਣੇਮੁਃ|
| فَسَأَلَهُمْ: «فِيمَ تُجَادِلُونَهُمْ؟» | ١٦ 16 |
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਰਧ੍ਯਾਪਕਾਨਪ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ੀਦ੍ ਏਤੈਃ ਸਹ ਯੂਯੰ ਕਿੰ ਵਿਵਦਧ੍ਵੇ?
| فَرَدَّ عَلَيْهِ وَاحِدٌ مِنَ الْجَمْعِ قَائِلاً: «يَا مُعَلِّمُ، أَحْضَرْتُ إِلَيْكَ ابْنِي وَبِهِ رُوحٌ أَخْرَسُ، | ١٧ 17 |
ਤਤੋ ਲੋਕਾਨਾਂ ਕਸ਼੍ਚਿਦੇਕਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਾਦੀਤ੍ ਹੇ ਗੁਰੋ ਮਮ ਸੂਨੁੰ ਮੂਕੰ ਭੂਤਧ੍ਰੁʼਤਞ੍ਚ ਭਵਦਾਸੰਨਮ੍ ਆਨਯੰ|
| كُلَّمَا تَمَلَّكَهُ يَصْرَعُهُ، فَيُزْبِدُ وَيَصِرُّ بِأَسْنَانِهِ وَيَتَيَبَّسُ. وَقَدْ طَلَبْتُ مِنْ تَلامِيذِكَ أَنْ يَطْرُدُوهُ، فَلَمْ يَقْدِرُوا». | ١٨ 18 |
ਯਦਾਸੌ ਭੂਤਸ੍ਤਮਾਕ੍ਰਮਤੇ ਤਦੈਵ ਪਾਤਸਤਿ ਤਥਾ ਸ ਫੇਣਾਯਤੇ, ਦਨ੍ਤੈਰ੍ਦਨ੍ਤਾਨ੍ ਘਰ੍ਸ਼਼ਤਿ ਕ੍ਸ਼਼ੀਣੋ ਭਵਤਿ ਚ; ਤਤੋ ਹੇਤੋਸ੍ਤੰ ਭੂਤੰ ਤ੍ਯਾਜਯਿਤੁੰ ਭਵੱਛਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਨਿਵੇਦਿਤਵਾਨ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੇ ਨ ਸ਼ੇਕੁਃ|
| فَأَجَابَهُمْ قَائِلاً: «أَيُّهَا الْجِيلُ غَيْرُ الْمُؤْمِنِ! إِلَى مَتَى أَبْقَى مَعَكُمْ؟ إِلَى مَتَى أَحْتَمِلُكُمْ؟ أَحْضِرُوهُ إِلَيَّ!» | ١٩ 19 |
ਤਦਾ ਸ ਤਮਵਾਦੀਤ੍, ਰੇ ਅਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਨਃ ਸਨ੍ਤਾਨਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਸਹ ਕਤਿ ਕਾਲਾਨਹੰ ਸ੍ਥਾਸ੍ਯਾਮਿ? ਅਪਰਾਨ੍ ਕਤਿ ਕਾਲਾਨ੍ ਵਾ ਵ ਆਚਾਰਾਨ੍ ਸਹਿਸ਼਼੍ਯੇ? ਤੰ ਮਦਾਸੰਨਮਾਨਯਤ|
| فَأَحْضَرُوهُ إِلَى يَسُوعَ. فَمَا إِنْ رَآهُ الرُّوحُ، حَتَّى صَرَعَ الصَّبِيَّ، فَوَقَعَ عَلَى الأَرْضِ يَتَمَرَّغُ مُزْبِداً. | ٢٠ 20 |
ਤਤਸ੍ਤਤ੍ਸੰਨਿਧਿੰ ਸ ਆਨੀਯਤ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵੈਵ ਭੂਤੋ ਬਾਲਕੰ ਧ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍; ਸ ਚ ਭੂਮੌ ਪਤਿਤ੍ਵਾ ਫੇਣਾਯਮਾਨੋ ਲੁਲੋਠ|
| وَسَأَلَ أَبَاهُ: «مُنْذُ مَتَى يُصِيبُهُ هَذَا؟» فَأَجَابَ: «مُنْذُ طُفُولَتِهِ. | ٢١ 21 |
ਤਦਾ ਸ ਤਤ੍ਪਿਤਰੰ ਪਪ੍ਰੱਛ, ਅਸ੍ਯੇਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀ ਦਸ਼ਾ ਕਤਿ ਦਿਨਾਨਿ ਭੂਤਾ? ਤਤਃ ਸੋਵਾਦੀਤ੍ ਬਾਲ੍ਯਕਾਲਾਤ੍|
| وَكَثِيراً مَا أَلْقَاهُ فِي النَّارِ وَفِي الْمَاءِ لِيُهْلِكَهُ. وَلكِنْ إِنْ كُنْتَ تَقْدِرُ عَلَى شَيْءٍ، فَأَشْفِقْ عَلَيْنَا وَأَعِنَّا!» | ٢٢ 22 |
ਭੂਤੋਯੰ ਤੰ ਨਾਸ਼ਯਿਤੁੰ ਬਹੁਵਾਰਾਨ੍ ਵਹ੍ਨੌ ਜਲੇ ਚ ਨ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ਿਪਤ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦਿ ਭਵਾਨ ਕਿਮਪਿ ਕਰ੍ੱਤਾਂ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਦਯਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾਸ੍ਮਾਨ੍ ਉਪਕਰੋਤੁ|
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «بَلْ إِنْ كُنْتَ أَنْتَ تَقْدِرُ أَنْ تُؤْمِنَ، فَكُلُّ شَيْءٍ مُسْتَطَاعٌ لَدَى الْمُؤْمِنِ!» | ٢٣ 23 |
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਮਵਦਤ੍ ਯਦਿ ਪ੍ਰਤ੍ਯੇਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਸ਼਼ਿ ਤਰ੍ਹਿ ਪ੍ਰਤ੍ਯਯਿਨੇ ਜਨਾਯ ਸਰ੍ੱਵੰ ਸਾਧ੍ਯਮ੍|
| فَصَرَخَ أَبُو الصَّبِيِّ فِي الْحَالِ: «أَنَا أُومِنُ، فَأَعِنْ عَدَمَ إِيمَانِي». | ٢٤ 24 |
ਤਤਸ੍ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣੰ ਤਦ੍ਬਾਲਕਸ੍ਯ ਪਿਤਾ ਪ੍ਰੋੱਚੈ ਰੂਵਨ੍ ਸਾਸ਼੍ਰੁਨੇਤ੍ਰਃ ਪ੍ਰੋਵਾਚ, ਪ੍ਰਭੋ ਪ੍ਰਤ੍ਯੇਮਿ ਮਮਾਪ੍ਰਤ੍ਯਯੰ ਪ੍ਰਤਿਕੁਰੁ|
| فَلَمَّا رَأَى يَسُوعُ الْجَمْعَ يَرْكُضُونَ مَعاً، زَجَرَ الرُّوحَ النَّجِسَ قَائِلاً لَهُ: «أَيُّهَا الرُّوحُ الأَخْرَسُ الأَصَمُّ، إِنِّي آمُرُكَ، فَاخْرُجْ مِنْهُ وَلا تَعُدْ تَدْخُلُهُ بَعْدُ!» | ٢٥ 25 |
ਅਥ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਲੋਕਸਙ੍ਘੰ ਧਾਵਿਤ੍ਵਾਯਾਨ੍ਤੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਤਮਪੂਤਭੂਤੰ ਤਰ੍ਜਯਿਤ੍ਵਾ ਜਗਾਦ, ਰੇ ਬਧਿਰ ਮੂਕ ਭੂਤ ਤ੍ਵਮੇਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਬਹਿਰ੍ਭਵ ਪੁਨਃ ਕਦਾਪਿ ਮਾਸ਼੍ਰਯੈਨੰ ਤ੍ਵਾਮਹਮ੍ ਇਤ੍ਯਾਦਿਸ਼ਾਮਿ|
| فَصَرَخَ الرُّوحُ وَصَرَعَ الصَّبِيَّ بِشِدَّةٍ، ثُمَّ خَرَجَ. وَصَارَ الصَّبِيُّ كَأَنَّهُ مَيْتٌ، حَتَّى قَالَ أَكْثَرُ الْجَمْعِ: «إِنَّهُ مَاتَ!» | ٢٦ 26 |
ਤਦਾ ਸ ਭੂਤਸ਼੍ਚੀਤ੍ਸ਼ਬ੍ਦੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤਮਾਪੀਡ੍ਯ ਬਹਿਰ੍ਜਜਾਮ, ਤਤੋ ਬਾਲਕੋ ਮ੍ਰੁʼਤਕਲ੍ਪੋ ਬਭੂਵ ਤਸ੍ਮਾਦਯੰ ਮ੍ਰੁʼਤਇਤ੍ਯਨੇਕੇ ਕਥਯਾਮਾਸੁਃ|
| وَلكِنْ لَمَّا أَمْسَكَهُ يَسُوعُ بِيَدِهِ وَأَنْهَضَهُ، نَهَضَ. | ٢٧ 27 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਕਰੰ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਯੀਸ਼ੁਨੋੱਥਾਪਿਤਃ ਸ ਉੱਤਸ੍ਥੌ|
| وَبَعْدَمَا دَخَلَ يَسُوعُ الْبَيْتَ، سَأَلَهُ تَلامِيذُهُ عَلَى انْفِرَادٍ: «لِمَاذَا لَمْ نَقْدِرْ نَحْنُ أَنْ نَطْرُدَ الرُّوحَ؟» | ٢٨ 28 |
ਅਥ ਯੀਸ਼ੌ ਗ੍ਰੁʼਹੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼਼੍ਟੇ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਗੁਪ੍ਤੰ ਤੰ ਪਪ੍ਰੱਛੁਃ, ਵਯਮੇਨੰ ਭੂਤੰ ਤ੍ਯਾਜਯਿਤੁੰ ਕੁਤੋ ਨ ਸ਼ਕ੍ਤਾਃ?
| فَأَجَابَ: «هَذَا النَّوْعُ لَا يُطْرَدُ بِشَيْءٍ إِلّا بِالصَّلاةِ وَالصَّوْمِ!» | ٢٩ 29 |
ਸ ਉਵਾਚ, ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨੋਪਵਾਸੌ ਵਿਨਾ ਕੇਨਾਪ੍ਯਨ੍ਯੇਨ ਕਰ੍ੰਮਣਾ ਭੂਤਮੀਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਤ੍ਯਾਜਯਿਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਯੰ|
| ثُمَّ انْصَرَفُوا مِنْ هُنَاكَ وَاجْتَازُوا مِنْطَقَةَ الْجَلِيلِ، وَلَمْ يُرِدْ أَنْ يَعْلَمَ بِهِ أَحَدٌ، | ٣٠ 30 |
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸ ਤਤ੍ਸ੍ਥਾਨਾਦਿਤ੍ਵਾ ਗਾਲੀਲ੍ਮਧ੍ਯੇਨ ਯਯੌ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਤ੍ ਕੋਪਿ ਜਾਨੀਯਾਦਿਤਿ ਸ ਨੈੱਛਤ੍|
| لأَنَّهُ كَانَ يُعَلِّمُ تَلامِيذَهُ فَيَقُولُ لَهُمْ: «إِنَّ ابْنَ الإِنْسَانِ سَيُسَلَّمُ إِلَى أَيْدِي النَّاسِ، فَيَقْتُلُونَهُ، وَبَعْدَ قَتْلِهِ يَقُومُ فِي الْيَوْمِ الثَّالِثِ». | ٣١ 31 |
ਅਪਰਞ੍ਚ ਸ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨੁਪਦਿਸ਼ਨ੍ ਬਭਾਸ਼਼ੇ, ਨਰਪੁਤ੍ਰੋ ਨਰਹਸ੍ਤੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤੇ ਚ ਤੰ ਹਨਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਤੈਸ੍ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਹਤੇ ਤ੍ਰੁʼਤੀਯਦਿਨੇ ਸ ਉੱਥਾਸ੍ਯਤੀਤਿ|
| وَلكِنَّهُمْ لَمْ يَفْهَمُوا هَذَا الْقَوْلَ، وَخَافُوا أَنْ يَسْأَلُوهُ. | ٣٢ 32 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਤ੍ਕਥਾਂ ਤੇ ਨਾਬੁਧ੍ਯਨ੍ਤ ਪ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁਞ੍ਚ ਬਿਭ੍ਯਃ|
| ثُمَّ جَاءَ إِلَى كَفْرَنَاحُومَ. وَبَيْنَمَا هُوَ فِي الْبَيْتِ، سَأَلَ تَلامِيذَهُ: «فِيمَ كُنْتُمْ تَتَجَادَلُونَ فِي الطَّرِيقِ؟». | ٣٣ 33 |
ਅਥ ਯੀਸ਼ੁਃ ਕਫਰ੍ਨਾਹੂਮ੍ਪੁਰਮਾਗਤ੍ਯ ਮਧ੍ਯੇਗ੍ਰੁʼਹਞ੍ਚੇਤ੍ਯ ਤਾਨਪ੍ਰੁʼੱਛਦ੍ ਵਰ੍ਤ੍ਮਮਧ੍ਯੇ ਯੂਯਮਨ੍ਯੋਨ੍ਯੰ ਕਿੰ ਵਿਵਦਧ੍ਵੇ ਸ੍ਮ?
| فَسَكَتُوا، إِذْ كَانُوا فِي الطَّرِيقِ قَدْ تَجَادَلُوا فِي مَنْ هُوَ الأَعْظَمُ بَيْنَهُمْ. | ٣٤ 34 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੇ ਨਿਰੁੱਤਰਾਸ੍ਤਸ੍ਥੁ ਰ੍ਯਸ੍ਮਾੱਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕੋ ਮੁਖ੍ਯ ਇਤਿ ਵਰ੍ਤ੍ਮਾਨਿ ਤੇ(ਅ)ਨ੍ਯੋਨ੍ਯੰ ਵ੍ਯਵਦਨ੍ਤ|
| فَجَلَسَ، وَدَعَا الاِثْنَيْ عَشَرَ تِلْمِيذاً، وَقَالَ لَهُمْ: «إِنْ أَرَادَ أَحَدٌ أَنْ يَكُونَ الأَوَّلَ، فَلْيَجْعَلْ نَفْسَهُ آخِرَ الْجَمِيعِ وَخَادِماً لِلْجَمِيعِ!» | ٣٥ 35 |
ਤਤਃ ਸ ਉਪਵਿਸ਼੍ਯ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਆਹੂਯ ਬਭਾਸ਼਼ੇ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਮੁਖ੍ਯੋ ਭਵਿਤੁਮਿੱਛਤਿ ਸ ਸਰ੍ੱਵੇਭ੍ਯੋ ਗੌਣਃ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਸੇਵਕਸ਼੍ਚ ਭਵਤੁ|
| ثُمَّ أَخَذَ وَلَداً صَغِيراً وَأَوْقَفَهُ فِي وَسَطِهِمْ، وَضَمَّهُ بِذِرَاعَيْهِ، وَقَالَ لَهُمْ: | ٣٦ 36 |
ਤਦਾ ਸ ਬਾਲਕਮੇਕੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਮਧ੍ਯੇ ਸਮੁਪਾਵੇਸ਼ਯਤ੍ ਤਤਸ੍ਤੰ ਕ੍ਰੋਡੇ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤਾਨਵਾਦਾਤ੍
| «أَيُّ مَنْ قَبِلَ بِاسْمِي وَاحِداً مِثْلَ هَذَا مِنَ الأَوْلادِ الصِّغَارِ، فَقَدْ قَبِلَنِي. وَمَنْ قَبِلَنِي، فَلا يَقْبَلُنِي أَنَا، بَلْ ذَاكَ الَّذِي أَرْسَلَنِي». | ٣٧ 37 |
ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਦੀਦ੍ਰੁʼਸ਼ਸ੍ਯ ਕਸ੍ਯਾਪਿ ਬਾਲਸ੍ਯਾਤਿਥ੍ਯੰ ਕਰੋਤਿ ਸ ਮਮਾਤਿਥ੍ਯੰ ਕਰੋਤਿ; ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਨ੍ਮਮਾਤਿਥ੍ਯੰ ਕਰੋਤਿ ਸ ਕੇਵਲਮ੍ ਮਮਾਤਿਥ੍ਯੰ ਕਰੋਤਿ ਤੰਨ ਮਤ੍ਪ੍ਰੇਰਕਸ੍ਯਾਪ੍ਯਾਤਿਥ੍ਯੰ ਕਰੋਤਿ|
| فَتَكَلَّمَ يُوحَنَّا قَائِلاً: «يَا مُعَلِّمُ، رَأَيْنَا وَاحِداً يَطْرُدُ شَيَاطِينَ بِاسْمِكَ، وَهُوَ لَا يَتْبَعُنَا، فَمَنَعْنَاهُ لأَنَّهُ لَا يَتْبَعُنَا!» | ٣٨ 38 |
ਅਥ ਯੋਹਨ੍ ਤਮਬ੍ਰਵੀਤ੍ ਹੇ ਗੁਰੋ, ਅਸ੍ਮਾਕਮਨਨੁਗਾਮਿਨਮ੍ ਏਕੰ ਤ੍ਵਾੰਨਾਮ੍ਨਾ ਭੂਤਾਨ੍ ਤ੍ਯਾਜਯਨ੍ਤੰ ਵਯੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਨ੍ਤਃ, ਅਸ੍ਮਾਕਮਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ਗਾਮਿਤ੍ਵਾੱਚ ਤੰ ਨ੍ਯਸ਼਼ੇਧਾਮ|
| فَقَالَ يَسُوعُ: «لا تَمْنَعُوهُ! فَمَا مِنْ أَحَدٍ يَعْمَلُ مُعْجِزَةً بِاسْمِي وَيُمْكِنُهُ أَنْ يَتَكَلَّمَ عَلَيَّ بِالسُّوءِ سَرِيعاً بَعْدَ ذلِكَ. | ٣٩ 39 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੀਸ਼ੁਰਵਦਤ੍ ਤੰ ਮਾ ਨਿਸ਼਼ੇਧਤ੍, ਯਤੋ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਨ੍ ਮੰਨਾਮ੍ਨਾ ਚਿਤ੍ਰੰ ਕਰ੍ੰਮ ਕਰੋਤਿ ਸ ਸਹਸਾ ਮਾਂ ਨਿਨ੍ਦਿਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ|
| فَإِنَّ مَنْ لَيْسَ ضِدَّنَا فَهُوَ مَعَنَا. | ٤٠ 40 |
ਤਥਾ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ਤਾਂ ਨ ਕਰੋਤਿ ਸ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮੇਵ ਸਪਕ੍ਸ਼਼ਃ|
| فَإِنَّ مَنْ سَقَاكُمْ كَأْسَ مَاءٍ بِاسْمِي لأَنَّكُمْ خَاصَّةُ الْمَسِيحِ، فَالْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ إِنَّ مُكَافَأَتَهُ لَنْ تَضِيعَ! | ٤١ 41 |
ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਮੰਨਾਮ੍ਨਾ ਕੰਸੈਕੇਨ ਪਾਨੀਯੰ ਪਾਤੁੰ ਦਦਾਤਿ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਵਚ੍ਮਿ, ਸ ਫਲੇਨ ਵਞ੍ਚਿਤੋ ਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
| وَمَنْ كَانَ عَثْرَةً لأَحَدِ الصِّغَارِ الْمُؤْمِنِينَ بِي، فَأَفْضَلُ لَهُ لَوْ عُلِّقَ فِي عُنُقِهِ حَجَرُ الرَّحَى وَطُرِحَ فِي الْبَحْرِ. | ٤٢ 42 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦਿ ਕਸ਼੍ਚਿਨ੍ ਮਯਿ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਨਾਮੇਸ਼਼ਾਂ ਕ੍ਸ਼਼ੁਦ੍ਰਪ੍ਰਾਣਿਨਾਮ੍ ਏਕਸ੍ਯਾਪਿ ਵਿਘ੍ਨੰ ਜਨਯਤਿ, ਤਰ੍ਹਿ ਤਸ੍ਯੈਤਤ੍ਕਰ੍ੰਮ ਕਰਣਾਤ੍ ਕਣ੍ਠਬੱਧਪੇਸ਼਼ਣੀਕਸ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਸਾਗਰਾਗਾਧਜਲ ਮੱਜਨੰ ਭਦ੍ਰੰ|
| فَإِنْ كَانَتْ يَدُكَ فَخّاً لَكَ، فَاقْطَعْهَا: أَفْضَلُ لَكَ أَنْ تَدْخُلَ الْحَيَاةَ وَيَدُكَ مَقْطُوعَةٌ مِنْ أَنْ تَكُونَ لَكَ يَدَانِ وَتَذْهَبَ إِلَى جَهَنَّمَ، إِلَى النَّارِ الَّتِي لَا تُطْفَأُ (Geenna g1067) | ٤٣ 43 |
ਅਤਃ ਸ੍ਵਕਰੋ ਯਦਿ ਤ੍ਵਾਂ ਬਾਧਤੇ ਤਰ੍ਹਿ ਤੰ ਛਿਨ੍ਧਿ;
| حَيْثُ دُودُهُمْ لَا يَمُوتُ، وَالنَّارُ لَا تُطْفَأُ | ٤٤ 44 |
ਯਸ੍ਮਾਤ੍ ਯਤ੍ਰ ਕੀਟਾ ਨ ਮ੍ਰਿਯਨ੍ਤੇ ਵਹ੍ਨਿਸ਼੍ਚ ਨ ਨਿਰ੍ੱਵਾਤਿ, ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਅਨਿਰ੍ੱਵਾਣਾਨਲਨਰਕੇ ਕਰਦ੍ਵਯਵਸ੍ਤਵ ਗਮਨਾਤ੍ ਕਰਹੀਨਸ੍ਯ ਸ੍ਵਰ੍ਗਪ੍ਰਵੇਸ਼ਸ੍ਤਵ ਕ੍ਸ਼਼ੇਮੰ| (Geenna g1067)
| وَإِنْ كَانَتْ رِجْلُكَ فَخّاً لَكَ، فَاقْطَعْهَا: أَفْضَلُ لَكَ أَنْ تَدْخُلَ الْحَيَاةَ وَرِجْلُكَ مَقْطُوعَةٌ مِنْ أَنْ تَكُونَ لَكَ رِجْلانِ وَتُطْرَحَ فِي جَهَنَّمَ، فِي النَّارِ الَّتِي لَا تُطْفَأُ. (Geenna g1067) | ٤٥ 45 |
ਯਦਿ ਤਵ ਪਾਦੋ ਵਿਘ੍ਨੰ ਜਨਯਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਤੰ ਛਿਨ੍ਧਿ,
| حَيْثُ دُودُهُمْ لَا يَمُوتُ، وَالنَّارُ لَا تُطْفَأُ. | ٤٦ 46 |
ਯਤੋ ਯਤ੍ਰ ਕੀਟਾ ਨ ਮ੍ਰਿਯਨ੍ਤੇ ਵਹ੍ਨਿਸ਼੍ਚ ਨ ਨਿਰ੍ੱਵਾਤਿ, ਤਸ੍ਮਿਨ੍ (ਅ)ਨਿਰ੍ੱਵਾਣਵਹ੍ਨੌ ਨਰਕੇ ਦ੍ਵਿਪਾਦਵਤਸ੍ਤਵ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ੇਪਾਤ੍ ਪਾਦਹੀਨਸ੍ਯ ਸ੍ਵਰ੍ਗਪ੍ਰਵੇਸ਼ਸ੍ਤਵ ਕ੍ਸ਼਼ੇਮੰ| (Geenna g1067)
| وَإِنْ كَانَتْ عَيْنُكَ فَخّاً لَكَ، فَاقْلَعْهَا: أَفْضَلُ لَكَ أَنْ تَدْخُلَ مَلَكُوتَ اللهِ وَعَيْنُكَ مَقْلُوعَةٌ مِنْ أَنْ تَكُونَ لَكَ عَيْنَانِ وَتُطْرَحَ فِي جَهَنَّمِ النَّارِ. (Geenna g1067) | ٤٧ 47 |
ਸ੍ਵਨੇਤ੍ਰੰ ਯਦਿ ਤ੍ਵਾਂ ਬਾਧਤੇ ਤਰ੍ਹਿ ਤਦਪ੍ਯੁਤ੍ਪਾਟਯ, ਯਤੋ ਯਤ੍ਰ ਕੀਟਾ ਨ ਮ੍ਰਿਯਨ੍ਤੇ ਵਹ੍ਨਿਸ਼੍ਚ ਨ ਨਿਰ੍ੱਵਾਤਿ,
| حَيْثُ دُودُهُمْ لَا يَمُوتُ، وَالنَّارُ لَا تُطْفَأُ. | ٤٨ 48 |
ਤਸ੍ਮਿਨ (ਅ)ਨਿਰ੍ੱਵਾਣਵਹ੍ਨੌ ਨਰਕੇ ਦ੍ਵਿਨੇਤ੍ਰਸ੍ਯ ਤਵ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ੇਪਾਦ੍ ਏਕਨੇਤ੍ਰਵਤ ਈਸ਼੍ਵਰਰਾਜ੍ਯੇ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ਸ੍ਤਵ ਕ੍ਸ਼਼ੇਮੰ| (Geenna g1067)
| فَإِنَّ كُلَّ وَاحِدٍ سَوْفَ تُمَلِّحُهُ النَّارُ. | ٤٩ 49 |
ਯਥਾ ਸਰ੍ੱਵੋ ਬਲਿ ਰ੍ਲਵਣਾਕ੍ਤਃ ਕ੍ਰਿਯਤੇ ਤਥਾ ਸਰ੍ੱਵੋ ਜਨੋ ਵਹ੍ਨਿਰੂਪੇਣ ਲਵਣਾਕ੍ਤਃ ਕਾਰਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
| الْمِلْحُ جَيِّدٌ، وَلكِنْ إِذَا فَقَدَ الْمِلْحُ مُلُوحَتَهُ، فَبِمَاذَا تُعِيدُونَ إِلَيْهِ طَعْمَهُ؟ فَلْيَكُنْ لَكُمْ مِلْحٌ فِي أَنْفُسِكُمْ، وَكُونُوا مُسَالِمِينَ بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ!» | ٥٠ 50 |
ਲਵਣੰ ਭਦ੍ਰੰ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦਿ ਲਵਣੇ ਸ੍ਵਾਦੁਤਾ ਨ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ, ਤਰ੍ਹਿ ਕਥਮ੍ ਆਸ੍ਵਾਦ੍ਯੁਕ੍ਤੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਥ? ਯੂਯੰ ਲਵਣਯੁਕ੍ਤਾ ਭਵਤ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਪ੍ਰੇਮ ਕੁਰੁਤ|
