مَرْقُس 8
| فِي تِلْكَ الأَيَّامِ، إِذِ احْتَشَدَ أَيْضاً جَمْعٌ كَبِيرٌ، وَلَمْ يَكُنْ عِنْدَهُمْ مَا يَأْكُلُونَ، دَعَا يَسُوعُ تَلامِيذَهُ إِلَيْهِ وَقَالَ لَهُمْ: | ١ 1 |
ਤਦਾ ਤਤ੍ਸਮੀਪੰ ਬਹਵੋ ਲੋਕਾ ਆਯਾਤਾ ਅਤਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਭੋਜ੍ਯਦ੍ਰਵ੍ਯਾਭਾਵਾਦ੍ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨਾਹੂਯ ਜਗਾਦ, |
| «إِنِّي أُشْفِقُ عَلَى الْجَمْعِ لأَنَّهُمْ مَازَالُوا مَعِي مُنْذُ ثَلاثَةِ أَيَّامٍ، وَلَيْسَ عِنْدَهُمْ مَا يَأْكُلُونَ. | ٢ 2 |
ਲੋਕਨਿਵਹੇ ਮਮ ਕ੍ਰੁʼਪਾ ਜਾਯਤੇ ਤੇ ਦਿਨਤ੍ਰਯੰ ਮਯਾ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਸਨ੍ਤਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਭੋਜ੍ਯੰ ਕਿਮਪਿ ਨਾਸ੍ਤਿ|
| وَإِنْ صَرَفْتُهُمْ إِلَى بُيُوتِهِمْ صَائِمِينَ، تَخُورُ قُوَاهُمْ فِي الطَّرِيقِ، لأَنَّ بَعْضاً مِنْهُمْ جَاءُوا مِنْ أَمَاكِنَ بَعِيدَةٍ». | ٣ 3 |
ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਧ੍ਯੇ(ਅ)ਨੇਕੇ ਦੂਰਾਦ੍ ਆਗਤਾਃ, ਅਭੁਕ੍ਤੇਸ਼਼ੁ ਤੇਸ਼਼ੁ ਮਯਾ ਸ੍ਵਗ੍ਰੁʼਹਮਭਿਪ੍ਰਹਿਤੇਸ਼਼ੁ ਤੇ ਪਥਿ ਕ੍ਲਮਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
| فَقَالَ لَهُ التَّلامِيذُ: «مِنْ أَيْنَ يَسْتَطِيعُ أَحَدٌ أَنْ يُشْبِعَ هؤُلاءِ خُبْزاً هُنَا فِي هَذَا الْمَكَانِ الْمُقْفِرِ؟» | ٤ 4 |
ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਅਵਾਦਿਸ਼਼ੁਃ, ਏਤਾਵਤੋ ਲੋਕਾਨ੍ ਤਰ੍ਪਯਿਤੁਮ੍ ਅਤ੍ਰ ਪ੍ਰਨ੍ਤਰੇ ਪੂਪਾਨ੍ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੁੰ ਕੇਨ ਸ਼ਕ੍ਯਤੇ?
| فَسَأَلَهُمْ: «كَمْ رَغِيفاً عِنْدَكُمْ؟» أَجَابُوا: «سَبْعَةٌ!» | ٥ 5 |
ਤਤਃ ਸ ਤਾਨ੍ ਪਪ੍ਰੱਛ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਤਿ ਪੂਪਾਃ ਸਨ੍ਤਿ? ਤੇ(ਅ)ਕਥਯਨ੍ ਸਪ੍ਤ|
| فَأَمَرَ الْجَمْعَ أَنْ يَجْلِسُوا عَلَى الأَرْضِ. ثُمَّ أَخَذَ الأَرْغِفَةَ السَّبْعَةَ، وَشَكَرَ، وَأَعْطَى تَلامِيذَهُ لِيُقَدِّمُوا لِلْجَمْعِ، فَفَعَلُوا | ٦ 6 |
ਤਤਃ ਸ ਤਾੱਲੋਕਾਨ੍ ਭੁਵਿ ਸਮੁਪਵੇਸ਼਼੍ਟੁਮ੍ ਆਦਿਸ਼੍ਯ ਤਾਨ੍ ਸਪ੍ਤ ਪੂਪਾਨ੍ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਈਸ਼੍ਵਰਗੁਣਾਨ੍ ਅਨੁਕੀਰ੍ੱਤਯਾਮਾਸ, ਭੰਕ੍ਤ੍ਵਾ ਪਰਿਵੇਸ਼਼ਯਿਤੁੰ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਦਦੌ, ਤਤਸ੍ਤੇ ਲੋਕੇਭ੍ਯਃ ਪਰਿਵੇਸ਼਼ਯਾਮਾਸੁਃ|
| وَكَانَ مَعَهُمْ أَيْضاً بَعْضُ سَمَكَاتٍ صِغَارٍ، فَبَارَكَهَا وَأَمَرَ بِتَقْدِيمِهَا أَيْضاً إِلَى الْجَمْعِ. | ٧ 7 |
ਤਥਾ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਮੀਪੇ ਯੇ ਕ੍ਸ਼਼ੁਦ੍ਰਮਤ੍ਸ੍ਯਾ ਆਸਨ੍ ਤਾਨਪ੍ਯਾਦਾਯ ਈਸ਼੍ਵਰਗੁਣਾਨ੍ ਸੰਕੀਰ੍ਤ੍ਯ ਪਰਿਵੇਸ਼਼ਯਿਤੁਮ੍ ਆਦਿਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|
| فَأَكَلَ الْجَمِيعُ حَتَّى شَبِعُوا. ثُمَّ رَفَعَ التَّلامِيذُ سَبْعَةَ سِلالٍ مَلأُوهَا بِمَا فَضَلَ مِنَ الْكِسَرِ. | ٨ 8 |
ਤਤੋ ਲੋਕਾ ਭੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਤ੍ਰੁʼਪ੍ਤਿੰ ਗਤਾ ਅਵਸ਼ਿਸ਼਼੍ਟਖਾਦ੍ਯੈਃ ਪੂਰ੍ਣਾਃ ਸਪ੍ਤਡੱਲਕਾ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤਾਸ਼੍ਚ|
| وَكَانَ الآكِلُونَ نَحْوَ أَرْبَعَةِ آلافٍ. ثُمَّ صَرَفَهُمْ، | ٩ 9 |
ਏਤੇ ਭੋਕ੍ਤਾਰਃ ਪ੍ਰਾਯਸ਼੍ਚਤੁਃ ਸਹਸ੍ਰਪੁਰੁਸ਼਼ਾ ਆਸਨ੍ ਤਤਃ ਸ ਤਾਨ੍ ਵਿਸਸਰ੍ਜ|
| وَفِي الْحَالِ رَكِبَ الْقَارِبَ مَعَ تَلامِيذِهِ، وَجَاءَ إِلَى نَوَاحِي دَلْمَانُوثَةَ. | ١٠ 10 |
ਅਥ ਸ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਃ ਸਹ ਨਾਵਮਾਰੁਹ੍ਯ ਦਲ੍ਮਾਨੂਥਾਸੀਮਾਮਾਗਤਃ|
| فَأَقْبَلَ الْفَرِّيسِيُّونَ وَأَخَذُوا يُجَادِلُونَهُ، طَالِبِينَ مِنْهُ مُعْجِزَةً مِنَ السَّمَاءِ لِيَمْتَحِنُوهُ. | ١١ 11 |
ਤਤਃ ਪਰੰ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨ ਆਗਤ੍ਯ ਤੇਨ ਸਹ ਵਿਵਦਮਾਨਾਸ੍ਤਸ੍ਯ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਰ੍ਥਮ੍ ਆਕਾਸ਼ੀਯਚਿਹ੍ਨੰ ਦ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁੰ ਯਾਚਿਤਵਨ੍ਤਃ|
| فَتَنَهَّدَ مُتَضَايِقاً، وَقَالَ: «لِمَاذَا يَطْلُبُ هَذَا الْجِيلُ آيَةً؟ الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: لَنْ يُعْطَى هَذَا الْجِيلُ آيَةً!» | ١٢ 12 |
ਤਦਾ ਸੋ(ਅ)ਨ੍ਤਰ੍ਦੀਰ੍ਘੰ ਨਿਸ਼੍ਵਸ੍ਯਾਕਥਯਤ੍, ਏਤੇ ਵਿਦ੍ਯਮਾਨਨਰਾਃ ਕੁਤਸ਼੍ਚਿਨ੍ਹੰ ਮ੍ਰੁʼਗਯਨ੍ਤੇ? ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਬ੍ਰਵੀਮਿ ਲੋਕਾਨੇਤਾਨ੍ ਕਿਮਪਿ ਚਿਹ੍ਨੰ ਨ ਦਰ੍ਸ਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
| ثُمَّ تَرَكَهُمْ وَعَادَ فَرَكِبَ الْقَارِبَ وَعَبَرَ إِلَى الضَّفَّةِ الْمُقَابِلَةِ. | ١٣ 13 |
ਅਥ ਤਾਨ੍ ਹਿਤ੍ਵਾ ਪੁਨ ਰ੍ਨਾਵਮ੍ ਆਰੁਹ੍ਯ ਪਾਰਮਗਾਤ੍|
| وَكَانُوا قَدْ نَسُوا أَنْ يَتَزَوَّدُوا خُبْزاً، وَلَمْ يَكُنْ مَعَهُمْ فِي الْقَارِبِ إِلّا رَغِيفٌ وَاحِدٌ. | ١٤ 14 |
ਏਤਰ੍ਹਿ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੈਃ ਪੂਪੇਸ਼਼ੁ ਵਿਸ੍ਮ੍ਰੁʼਤੇਸ਼਼ੁ ਨਾਵਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸੰਨਿਧੌ ਪੂਪ ਏਕਏਵ ਸ੍ਥਿਤਃ|
| وَأَوْصَاهُمْ قَائِلاً: «انْتَبِهُوا! خُذُوا حِذْرَكُمْ مِنْ خَمِيرِ الْفَرِّيسِيِّينَ وَخَمِيرِ هِيرُودُسَ». | ١٥ 15 |
ਤਦਾਨੀਂ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਨ੍ ਆਦਿਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਾਂ ਹੇਰੋਦਸ਼੍ਚ ਕਿਣ੍ਵੰ ਪ੍ਰਤਿ ਸਤਰ੍ਕਾਃ ਸਾਵਧਾਨਾਸ਼੍ਚ ਭਵਤ|
| فَأَخَذُوا يُجَادِلُونَ بَعْضُهُمْ بَعْضاً، قَائِلِينَ: «ذلِكَ لأَنَّهُ لَيْسَ عِنْدَنَا خُبْزٌ». | ١٦ 16 |
ਤਤਸ੍ਤੇ(ਅ)ਨ੍ਯੋਨ੍ਯੰ ਵਿਵੇਚਨੰ ਕਰ੍ਤੁਮ੍ ਆਰੇਭਿਰੇ, ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਸੰਨਿਧੌ ਪੂਪੋ ਨਾਸ੍ਤੀਤਿ ਹੇਤੋਰਿਦੰ ਕਥਯਤਿ|
| فَعَلِمَ يَسُوعُ بِذلِكَ، وَقَالَ لَهُمْ: «لِمَاذَا يُجَادِلُ بَعْضُكُمْ بَعْضاً لأَنَّهُ لَيْسَ عِنْدَكُمْ خُبْزٌ؟ أَلا تُدْرِكُونَ بَعْدُ وَلا تَفْهَمُونَ؟ أَمَا زَالَتْ قُلُوبُكُمْ مُتَقَسِّيَةً؟ | ١٧ 17 |
ਤਦ੍ ਬੁਦ੍ੱਵਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੇਭ੍ਯੋ(ਅ)ਕਥਯਤ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸ੍ਥਾਨੇ ਪੂਪਾਭਾਵਾਤ੍ ਕੁਤ ਇੱਥੰ ਵਿਤਰ੍ਕਯਥ? ਯੂਯੰ ਕਿਮਦ੍ਯਾਪਿ ਕਿਮਪਿ ਨ ਜਾਨੀਥ? ਬੋੱਧੁਞ੍ਚ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੁਥ? ਯਾਵਦਦ੍ਯ ਕਿੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਨਾਂਸਿ ਕਠਿਨਾਨਿ ਸਨ੍ਤਿ?
| لَكُمْ عُيُونٌ، أَلا تُبْصِرُونَ؟ لَكُمْ آذَانٌ، أَلا تَسْمَعُونَ؟ أَوَلَسْتُمْ تَذْكُرُونَ؟ | ١٨ 18 |
ਸਤ੍ਸੁ ਨੇਤ੍ਰੇਸ਼਼ੁ ਕਿੰ ਨ ਪਸ਼੍ਯਥ? ਸਤ੍ਸੁ ਕਰ੍ਣੇਸ਼਼ੁ ਕਿੰ ਨ ਸ਼੍ਰੁʼਣੁਥ? ਨ ਸ੍ਮਰਥ ਚ?
| عِنْدَمَا كَسَّرْتُ الأَرْغِفَةَ الْخَمْسَةَ لِلْخَمْسَةِ الآلافِ، كَمْ قُفَّةً مَلأَى بِالْكِسَرِ رَفَعْتُمْ؟» قَالُوا لَهُ: «اثْنَتَيْ عَشْرَةَ». | ١٩ 19 |
ਯਦਾਹੰ ਪਞ੍ਚਪੂਪਾਨ੍ ਪਞ੍ਚਸਹਸ੍ਰਾਣਾਂ ਪੁਰੁਸ਼਼ਾਣਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਭੰਕ੍ਤ੍ਵਾ ਦੱਤਵਾਨ੍ ਤਦਾਨੀਂ ਯੂਯਮ੍ ਅਵਸ਼ਿਸ਼਼੍ਟਪੂਪੈਃ ਪੂਰ੍ਣਾਨ੍ ਕਤਿ ਡੱਲਕਾਨ੍ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤਵਨ੍ਤਃ? ਤੇ(ਅ)ਕਥਯਨ੍ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਡੱਲਕਾਨ੍|
| «وَعِنْدَمَا كَسَّرْتُ الأَرْغِفَةَ السَّبْعَةَ لِلأَرْبَعَةِ الآلافِ، كَمْ سَلًّا مَلِيئاً بِالْكِسَرِ رَفَعْتُمْ؟» قَالُوا: «سَبْعَةً!» | ٢٠ 20 |
ਅਪਰਞ੍ਚ ਯਦਾ ਚਤੁਃਸਹਸ੍ਰਾਣਾਂ ਪੁਰੁਸ਼਼ਾਣਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਪੂਪਾਨ੍ ਭੰਕ੍ਤ੍ਵਾਦਦਾਂ ਤਦਾ ਯੂਯਮ੍ ਅਤਿਰਿਕ੍ਤਪੂਪਾਨਾਂ ਕਤਿ ਡੱਲਕਾਨ੍ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤਵਨ੍ਤਃ? ਤੇ ਕਥਯਾਮਾਸੁਃ ਸਪ੍ਤਡੱਲਕਾਨ੍|
| فَقَالَ لَهُمْ: «وَكَيْفَ لَا تَفْهَمُونَ بَعْدُ؟» | ٢١ 21 |
ਤਦਾ ਸ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਯੂਯਮ੍ ਅਧੁਨਾਪਿ ਕੁਤੋ ਬੋਦ੍ੱਵੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੁਥ?
| وَجَاءُوا إِلَى بَلْدَةِ بَيْتِ صَيْدَا، فَأَحْضَرَ بَعْضُهُمْ إِلَيْهِ أَعْمَى وَتَوَسَّلُوا إِلَيْهِ أَنْ يَضَعَ يَدَهُ عَلَيْهِ. | ٢٢ 22 |
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਬੈਤ੍ਸੈਦਾਨਗਰੇ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੇ ਲੋਕਾ ਅਨ੍ਧਮੇਕੰ ਨਰੰ ਤਤ੍ਸਮੀਪਮਾਨੀਯ ਤੰ ਸ੍ਪ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁੰ ਤੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰਿਰੇ|
| فَأَمْسَكَ بِيَدِ الأَعْمَى وَاقْتَادَهُ إِلَى خَارِجِ الْقَرْيَةِ، وَبَعْدَمَا تَفَلَ عَلَى عَيْنَيْهِ، وَضَعَ يَدَيْهِ عَلَيْهِ وَسَأَلَهُ: «هَلْ تَرَى شَيْئاً؟» | ٢٣ 23 |
ਤਦਾ ਤਸ੍ਯਾਨ੍ਧਸ੍ਯ ਕਰੌ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਨਗਰਾਦ੍ ਬਹਿਰ੍ਦੇਸ਼ੰ ਤੰ ਨੀਤਵਾਨ੍; ਤੰਨੇਤ੍ਰੇ ਨਿਸ਼਼੍ਠੀਵੰ ਦੱਤ੍ਵਾ ਤਦ੍ਗਾਤ੍ਰੇ ਹਸ੍ਤਾਵਰ੍ਪਯਿਤ੍ਵਾ ਤੰ ਪਪ੍ਰੱਛ, ਕਿਮਪਿ ਪਸ਼੍ਯਸਿ?
| فَتَطَلَّعَ، وَقَالَ: «أَرَى أُنَاساً، كَأَنَّهُمْ أَشْجَارٌ، يَمْشُونَ». | ٢٤ 24 |
ਸ ਨੇਤ੍ਰੇ ਉਨ੍ਮੀਲ੍ਯ ਜਗਾਦ, ਵ੍ਰੁʼਕ੍ਸ਼਼ਵਤ੍ ਮਨੁਜਾਨ੍ ਗੱਛਤੋ ਨਿਰੀਕ੍ਸ਼਼ੇ|
| فَوَضَعَ يَدَيْهِ ثَانِيَةً عَلَى عَيْنَيْهِ، فَتَطَلَّعَ بِانْتِبَاهٍ، وَعَادَ صَحِيحاً يَرَى كُلَّ شَيْءٍ وَاضِحاً. | ٢٥ 25 |
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪੁਨਸ੍ਤਸ੍ਯ ਨਯਨਯੋ ਰ੍ਹਸ੍ਤਾਵਰ੍ਪਯਿਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਨੇਤ੍ਰੇ ਉਨ੍ਮੀਲਯਾਮਾਸ; ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ ਸ੍ਵਸ੍ਥੋ ਭੂਤ੍ਵਾ ਸ੍ਪਸ਼਼੍ਟਰੂਪੰ ਸਰ੍ੱਵਲੋਕਾਨ੍ ਦਦਰ੍ਸ਼|
| فَأَرْسَلَهُ إِلَى بَيْتِهِ قَائِلاً: «لا تَدْخُلْ وَلا إِلَى الْقَرْيَةِ!» | ٢٦ 26 |
ਤਤਃ ਪਰੰ ਤ੍ਵੰ ਗ੍ਰਾਮੰ ਮਾ ਗੱਛ ਗ੍ਰਾਮਸ੍ਥੰ ਕਮਪਿ ਚ ਕਿਮਪ੍ਯਨੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਨਿਜਗ੍ਰੁʼਹੰ ਯਾਹੀਤ੍ਯਾਦਿਸ਼੍ਯ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੰ ਨਿਜਗ੍ਰੁʼਹੰ ਪ੍ਰਹਿਤਵਾਨ੍|
| ثُمَّ تَوَجَّهَ يَسُوعُ وَتَلامِيذُهُ إِلَى قُرَى قَيْصَرِيَّةِ فِيلِبُّسَ. وَفِي الطَّرِيقِ، سَأَلَ تَلامِيذَهُ: «مَنْ يَقُولُ النَّاسُ إِنِّي أَنَا؟» | ٢٧ 27 |
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੈਃ ਸਹਿਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਕੈਸਰੀਯਾਫਿਲਿਪਿਪੁਰੰ ਜਗਾਮ, ਪਥਿ ਗੱਛਨ੍ ਤਾਨਪ੍ਰੁʼੱਛਤ੍ ਕੋ(ਅ)ਹਮ੍ ਅਤ੍ਰ ਲੋਕਾਃ ਕਿੰ ਵਦਨ੍ਤਿ?
| فَأَجَابُوهُ: «(يَقُولُ بَعْضُهُمْ) إِنَّكَ يُوحَنَّا الْمَعْمَدَانُ، وَغَيْرُهُمْ إِنَّكَ إِيلِيَّا، وَآخَرُونَ إِنَّكَ وَاحِدٌ مِنَ الأَنْبِيَاءِ». | ٢٨ 28 |
ਤੇ ਪ੍ਰਤ੍ਯੂਚੁਃ ਤ੍ਵਾਂ ਯੋਹਨੰ ਮੱਜਕੰ ਵਦਨ੍ਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਕੇਪਿ ਕੇਪਿ ਏਲਿਯੰ ਵਦਨ੍ਤਿ; ਅਪਰੇ ਕੇਪਿ ਕੇਪਿ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਾਮ੍ ਏਕੋ ਜਨ ਇਤਿ ਵਦਨ੍ਤਿ|
| فَسَأَلَهُمْ: «وَأَنْتُمْ، مَنْ تَقُولُونَ إِنِّي أَنَا؟» فَأَجَابَهُ بُطْرُسُ: «أَنْتَ الْمَسِيحُ!» | ٢٩ 29 |
ਅਥ ਸ ਤਾਨਪ੍ਰੁʼੱਛਤ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਕੋਹਮ੍? ਇਤ੍ਯਤ੍ਰ ਯੂਯੰ ਕਿੰ ਵਦਥ? ਤਦਾ ਪਿਤਰਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਤ੍ ਭਵਾਨ੍ ਅਭਿਸ਼਼ਿਕ੍ਤਸ੍ਤ੍ਰਾਤਾ|
| فَحَذَّرَهُمْ مِنْ أَنْ يُخْبِرُوا أَحَداً بِأَمْرِهِ. | ٣٠ 30 |
ਤਤਃ ਸ ਤਾਨ੍ ਗਾਢਮਾਦਿਸ਼ਦ੍ ਯੂਯੰ ਮਮ ਕਥਾ ਕਸ੍ਮੈਚਿਦਪਿ ਮਾ ਕਥਯਤ|
| وَأَخَذَ يُعَلِّمُهُمْ أَنَّ ابْنَ الإِنْسَانِ لابُدَّ أَنْ يَتَأَلَّمَ كَثِيراً، وَيَرْفُضَهُ الشُّيُوخُ وَرُؤَسَاءُ الْكَهَنَةِ وَالْكَتَبَةُ، وَيُقْتَلَ، وَبَعْدَ ثَلاثَةِ أَيَّامٍ يَقُومُ. | ٣١ 31 |
ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪੁਤ੍ਰੇਣਾਵਸ਼੍ਯੰ ਬਹਵੋ ਯਾਤਨਾ ਭੋਕ੍ਤਵ੍ਯਾਃ ਪ੍ਰਾਚੀਨਲੋਕੈਃ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕੈਰਧ੍ਯਾਪਕੈਸ਼੍ਚ ਸ ਨਿਨ੍ਦਿਤਃ ਸਨ੍ ਘਾਤਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤ੍ਰੁʼਤੀਯਦਿਨੇ ਉੱਥਾਸ੍ਯਤਿ ਚ, ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨੁਪਦੇਸ਼਼੍ਟੁਮਾਰਭ੍ਯ ਕਥਾਮਿਮਾਂ ਸ੍ਪਸ਼਼੍ਟਮਾਚਸ਼਼੍ਟ|
| وَقَدْ تَحَدَّثَ عَنْ هَذَا الأَمْرِ صَرَاحَةً. فَانْتَحَى بِهِ بُطْرُسُ جَانِباً وَأَخَذَ يُوَبِّخُهُ. | ٣٢ 32 |
ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਪਿਤਰਸ੍ਤਸ੍ਯ ਹਸ੍ਤੌ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤੰ ਤਰ੍ੱਜਿਤਵਾਨ੍|
| وَلَكِنَّهُ الْتَفَتَ وَنَظَرَ إِلَى تَلامِيذِهِ وَزَجَرَ بُطْرُسَ قَائِلاً: «اغْرُبْ مِنْ أَمَامِي يَا شَيْطَانُ، لأَنَّكَ تُفَكِّرُ لَا بِأُمُورِ اللهِ بَلْ بِأُمُورِ النَّاسِ!» | ٣٣ 33 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਮੁਖੰ ਪਰਾਵਰ੍ਤ੍ਯ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਗਣੰ ਨਿਰੀਕ੍ਸ਼਼੍ਯ ਪਿਤਰੰ ਤਰ੍ਜਯਿਤ੍ਵਾਵਾਦੀਦ੍ ਦੂਰੀਭਵ ਵਿਘ੍ਨਕਾਰਿਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਕਾਰ੍ੱਯਾਦਪਿ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਕਾਰ੍ੱਯੰ ਤੁਭ੍ਯੰ ਰੋਚਤਤਰਾਂ|
| ثُمَّ دَعَا الْجَمْعَ مَعَ تَلامِيذِهِ، وَقَالَ لَهُمْ: «إِنْ أَرَادَ أَحَدٌ أَنْ يَسِيرَ وَرَائِي، فَلْيُنْكِرْ نَفْسَهُ، وَيَحْمِلْ صَلِيبَهُ، وَيَتْبَعْنِي. | ٣٤ 34 |
ਅਥ ਸ ਲੋਕਾਨ੍ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਂਸ਼੍ਚਾਹੂਯ ਜਗਾਦ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਨ੍ ਮਾਮਨੁਗਨ੍ਤੁਮ੍ ਇੱਛਤਿ ਸ ਆਤ੍ਮਾਨੰ ਦਾਮ੍ਯਤੁ, ਸ੍ਵਕ੍ਰੁਸ਼ੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਮਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਆਯਾਤੁ|
| فَأَيُّ مَنْ أَرَادَ أَنْ يُخَلِّصَ نَفْسَهُ، يَخْسَرُهَا. وَلكِنَّ مَنْ يَخْسَرُ نَفْسَهُ مِنْ أَجْلِي وَمِنْ أَجْلِ الإِنْجِيلِ، فَهُوَ يُخَلِّصُهَا. | ٣٥ 35 |
ਯਤੋ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਸ੍ਵਪ੍ਰਾਣੰ ਰਕ੍ਸ਼਼ਿਤੁਮਿੱਛਤਿ ਸ ਤੰ ਹਾਰਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਨ੍ ਮਦਰ੍ਥੰ ਸੁਸੰਵਾਦਾਰ੍ਥਞ੍ਚ ਪ੍ਰਾਣੰ ਹਾਰਯਤਿ ਸ ਤੰ ਰਕ੍ਸ਼਼ਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
| فَمَاذَا يَنْتَفِعُ الإِنْسَانُ لَوْ رَبِحَ الْعَالَمَ كُلَّهُ وَخَسِرَ نَفْسَهُ؟ | ٣٦ 36 |
ਅਪਰਞ੍ਚ ਮਨੁਜਃ ਸਰ੍ੱਵੰ ਜਗਤ੍ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਯਦਿ ਸ੍ਵਪ੍ਰਾਣੰ ਹਾਰਯਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਤਸ੍ਯ ਕੋ ਲਾਭਃ?
| أَوْ مَاذَا يُقَدِّمُ الإِنْسَانُ فِدَاءً عَنْ نَفْسِهِ؟ | ٣٧ 37 |
ਨਰਃ ਸ੍ਵਪ੍ਰਾਣਵਿਨਿਮਯੇਨ ਕਿੰ ਦਾਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ?
| فَإِنَّ أَيَّ مَنْ يَسْتَحِي بِي وَبِكَلامِي فِي هَذَا الْجِيلِ الْفَاسِقِ الْخَاطِئِ، بِهِ يَسْتَحِي ابْنُ الإِنْسَانِ عِنْدَمَا يَعُودُ فِي مَجْدِ أَبِيهِ مَعَ الْمَلائِكَةِ الْمُقَدَّسِينَ». | ٣٨ 38 |
ਏਤੇਸ਼਼ਾਂ ਵ੍ਯਭਿਚਾਰਿਣਾਂ ਪਾਪਿਨਾਞ੍ਚ ਲੋਕਾਨਾਂ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਦ੍ ਯਦਿ ਕੋਪਿ ਮਾਂ ਮਤ੍ਕਥਾਞ੍ਚ ਲੱਜਾਸ੍ਪਦੰ ਜਾਨਾਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਮਨੁਜਪੁਤ੍ਰੋ ਯਦਾ ਧਰ੍ੰਮਦੂਤੈਃ ਸਹ ਪਿਤੁਃ ਪ੍ਰਭਾਵੇਣਾਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਦਾ ਸੋਪਿ ਤੰ ਲੱਜਾਸ੍ਪਦੰ ਜ੍ਞਾਸ੍ਯਤਿ|
