مَرْقُس 8
| فِي تِلْكَ الأَيَّامِ، إِذِ احْتَشَدَ أَيْضاً جَمْعٌ كَبِيرٌ، وَلَمْ يَكُنْ عِنْدَهُمْ مَا يَأْكُلُونَ، دَعَا يَسُوعُ تَلامِيذَهُ إِلَيْهِ وَقَالَ لَهُمْ: | ١ 1 |
ହେୱାଡ଼ାଂ ହେନି ମାନାୟାର୍ ଆରେ ରଗ ରୁଣ୍ଡାଆତାର୍, ଆରେ ହେୱାର୍ ତାକେ ତିନାକା ଉଣାକା ଇନାକା ହିଲ୍ୱିତିଲେ ଜିସୁ ଚେଲାହିରିଂ ଲାଗେ କୁକ୍ଚି ହେୱାରିଂ ୱେଚ୍ଚାନ୍,
| «إِنِّي أُشْفِقُ عَلَى الْجَمْعِ لأَنَّهُمْ مَازَالُوا مَعِي مُنْذُ ثَلاثَةِ أَيَّامٍ، وَلَيْسَ عِنْدَهُمْ مَا يَأْكُلُونَ. | ٢ 2 |
“ହେନି ମାନାୟାର୍ କାଜିଂ ନାଙ୍ଗ୍ କାର୍ମା ହତ୍ନାତା, ଇନାକିଦେଂକି ଇୱାର୍ ତିନି ଦିନ୍ ଆତାରେ ନା ହୁଦାଂ ମାନ୍ଞ୍ଜି ୱାନାରା ଆରେ ହେୱାର୍ ତାକେ ଇନାକାପା ତିନାକା ହିଲୁତ୍,”
| وَإِنْ صَرَفْتُهُمْ إِلَى بُيُوتِهِمْ صَائِمِينَ، تَخُورُ قُوَاهُمْ فِي الطَّرِيقِ، لأَنَّ بَعْضاً مِنْهُمْ جَاءُوا مِنْ أَمَاكِنَ بَعِيدَةٍ». | ٣ 3 |
ଜଦି ଆନ୍ ହେୱାରିଂ ନାସ୍କିତାଂ ଇଞ୍ଜ ପକ୍ତାଂଚି, ତା ଆତିସ୍ ହାସ୍ଦ ହେୱାର୍ ନାସ୍କି ବାଉଡ଼ା ଆନାର୍; ହେୱାର୍ ବିତ୍ରେ କେତେକ୍ ଦେହାତାଂ ୱାତାର୍ଣ୍ଣା ।
| فَقَالَ لَهُ التَّلامِيذُ: «مِنْ أَيْنَ يَسْتَطِيعُ أَحَدٌ أَنْ يُشْبِعَ هؤُلاءِ خُبْزاً هُنَا فِي هَذَا الْمَكَانِ الْمُقْفِرِ؟» | ٤ 4 |
ଚେଲାହିର୍ ତାଙ୍ଗ୍ ୱେନ୍ବାତାର୍, “ଇବେ ଇ ଚିମ୍ରା ବାହାତାକେ ଇନେର୍ ଇମେଣ୍ଡାଂ ରୁଟି ତାସି ଇୱାରିଂ ପଟପାଞ୍ଜି କିଦେଙ୍ଗ୍ ଆଡ୍ନାସ୍?”
| فَسَأَلَهُمْ: «كَمْ رَغِيفاً عِنْدَكُمْ؟» أَجَابُوا: «سَبْعَةٌ!» | ٥ 5 |
“ଜିସୁ ହେୱାରିଂ ୱେନ୍ବାତାନ୍, ମି ତାକେ ଏଚଙ୍ଗ୍ ରୁଟିଂ ମାନିକ୍?” ହେୱାର୍ ଇଚାର୍, “ସାତ୍ଗଟା ।”
| فَأَمَرَ الْجَمْعَ أَنْ يَجْلِسُوا عَلَى الأَرْضِ. ثُمَّ أَخَذَ الأَرْغِفَةَ السَّبْعَةَ، وَشَكَرَ، وَأَعْطَى تَلامِيذَهُ لِيُقَدِّمُوا لِلْجَمْعِ، فَفَعَلُوا | ٦ 6 |
ହେବେତାଂ ଜିସୁ ମାନାୟାରିଂ ମେଦ୍ନିତ କୁଚ୍ଚେଂ ବଲ୍ ହିତାନ୍; ଆରି, ହେୱାନ୍ ହେୱାରିଂ ସାତ୍ଗଟା ରୁଟିଂ ଅଜ଼ି ଇସ୍ୱର୍ତିଂ ଜୁୱାର୍ କିଜ଼ି ହେ ୱିଜ଼ୁ ଡ୍ରିପ୍କିସ୍ ବାଟାକିଜ଼ି ହିଦେଙ୍ଗ୍ ଇଞ୍ଜି ହେ ଚେଲାହିରିଂ ହିତାନ୍ ଆରେ ହେୱାର୍ ମାନାୟାରିଂ ହେଦାଂ ପାସ୍ପିସ୍ ହିତାର୍ ।
| وَكَانَ مَعَهُمْ أَيْضاً بَعْضُ سَمَكَاتٍ صِغَارٍ، فَبَارَكَهَا وَأَمَرَ بِتَقْدِيمِهَا أَيْضاً إِلَى الْجَمْعِ. | ٧ 7 |
ପାଚେ, ହେୱାର୍ ତାକେ ଅଲପ୍ ପାରାନେ କେତ୍ ଗଟା ହିରୁ ମିନ୍କୁ ମାଚିକ୍; ହେୱାଙ୍ଗ୍ ୱିଜ଼ୁ ହେୱାନ୍ ଇସ୍ୱର୍ତିଂ ଦନ୍ୟବାଦ୍ କିଜ଼ି ହେୱାରିଂ ବାଟା କିଦେଙ୍ଗ୍ ଇଞ୍ଜି ଇଚାନ୍ ।
| فَأَكَلَ الْجَمِيعُ حَتَّى شَبِعُوا. ثُمَّ رَفَعَ التَّلامِيذُ سَبْعَةَ سِلالٍ مَلأُوهَا بِمَا فَضَلَ مِنَ الْكِسَرِ. | ٨ 8 |
ହେବେ ହେୱାର୍ ତିନ୍ଞ୍ଜି ପଟ ପାନ୍ଚାର୍ ଆରେ ସାତ୍ ଟପା ହାର୍ତି ଡ୍ରିକ୍ତି ରୁଟିଂ ନିିକ୍ଚି ଅତାର୍ ।
| وَكَانَ الآكِلُونَ نَحْوَ أَرْبَعَةِ آلافٍ. ثُمَّ صَرَفَهُمْ، | ٩ 9 |
ହେୱାର୍ ଆନ୍ମାନ୍ ତାଙ୍ଗ୍ ଚାରି ହାଜାର୍ ଲକୁ ମାଚାର୍ ।
| وَفِي الْحَالِ رَكِبَ الْقَارِبَ مَعَ تَلامِيذِهِ، وَجَاءَ إِلَى نَوَاحِي دَلْمَانُوثَةَ. | ١٠ 10 |
ତା ପାଚେ ହେୱାନ୍ ହେୱାରିଂ ପକ୍ତାନ୍ ଆରି ହେ ଦାପ୍ରେ ହେୱାନ୍ ତା ଚେଲାର୍ ହୁଦାଂ ଡଙ୍ଗାତ ଦୁମ୍ଜି ଦଲ୍ମନୁତା ନିପ ୱାତାର୍ ।
| فَأَقْبَلَ الْفَرِّيسِيُّونَ وَأَخَذُوا يُجَادِلُونَهُ، طَالِبِينَ مِنْهُ مُعْجِزَةً مِنَ السَّمَاءِ لِيَمْتَحِنُوهُ. | ١١ 11 |
ପାଚେ ପାରୁସିର୍ ବାର୍ତ ୱାଜ଼ି ତା ଲାହାଂ ବେଣ୍କିବାଦେଂ ଲାଗାତାର୍ ଆରି ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ପରିକ୍ୟା କିନି ବାବ୍ନାତ ଆକାସ୍ନି ର ଚିନ୍ ଏନ୍ତାର୍ ।
| فَتَنَهَّدَ مُتَضَايِقاً، وَقَالَ: «لِمَاذَا يَطْلُبُ هَذَا الْجِيلُ آيَةً؟ الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: لَنْ يُعْطَى هَذَا الْجِيلُ آيَةً!» | ١٢ 12 |
ହେବେତାଂ ହେୱାନ୍ ଜିବୁନ୍ତ ଗାଜା ପୁଣ୍ଡା ହିଜ଼ି ନେନ୍ଚାନ୍, “ନେଞ୍ଜେୱିଗାନି ନାର୍ ଇନାକିଦେଂକି ଚିନ୍ ଡେକ୍ନାରା? ଆନ୍ ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ହାତ୍ପା ଇଞ୍ଜ୍ନାଙ୍ଗା, ନେଞ୍ଜେୱିଗାନି ନାର୍ଦିଂ ଇନାକାପା ଚିନ୍ ହିୟା ଆଉତ୍!”
| ثُمَّ تَرَكَهُمْ وَعَادَ فَرَكِبَ الْقَارِبَ وَعَبَرَ إِلَى الضَّفَّةِ الْمُقَابِلَةِ. | ١٣ 13 |
ଆରେ, ହେୱାନ୍ ହେୱାରିଂ ପିସ୍ସି ଆରି ରଗ ଡଙ୍ଗାତ ଦୁମ୍ଜି ଆନ୍ଟି ପାଡ଼ାକା ହାଚାନ୍ ।
| وَكَانُوا قَدْ نَسُوا أَنْ يَتَزَوَّدُوا خُبْزاً، وَلَمْ يَكُنْ مَعَهُمْ فِي الْقَارِبِ إِلّا رَغِيفٌ وَاحِدٌ. | ١٤ 14 |
ଜିସୁତି ଚେଲାର୍ ରୁଟି ଅଦେଂ ବାଣା ଆତାର୍; ଡଙ୍ଗାତ ହେୱାର୍ ତାକେ ମାତର୍ ରଞ୍ଜାଙ୍ଗ୍ନେ ରୁଟି ମାଚାତ୍ ।
| وَأَوْصَاهُمْ قَائِلاً: «انْتَبِهُوا! خُذُوا حِذْرَكُمْ مِنْ خَمِيرِ الْفَرِّيسِيِّينَ وَخَمِيرِ هِيرُودُسَ». | ١٥ 15 |
ପାଚେ ଜିସୁ ହେୱାରିଂ ଇଚାନ୍, “ଜାଗ୍ରତ୍ ଆଡୁ,” ହେରଦ୍ତି ଆରି “ପାରୁସିର୍ତାଂ ଆରି ହେରଦ୍ତି ସାଦୁକିର୍ତି ହଇନିତାଂ ଜାଗ୍ରତ୍ ଆଜ଼ି ମାନାଟ୍ ।”
| فَأَخَذُوا يُجَادِلُونَ بَعْضُهُمْ بَعْضاً، قَائِلِينَ: «ذلِكَ لأَنَّهُ لَيْسَ عِنْدَنَا خُبْزٌ». | ١٦ 16 |
ହେବେଣ୍ଡାଂ ହେୱେର୍ ନିଜେ ନିଜେ ବେଣ୍କିବା ଆଜ଼ି ଇଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ଲାଗାତାର୍, “ମା ତାକେ ରୁଟି ହିଲୁତ୍ ଇଞ୍ଜି ହେୱାର୍ ଇଦାଂ ଇଚାର୍ ।”
| فَعَلِمَ يَسُوعُ بِذلِكَ، وَقَالَ لَهُمْ: «لِمَاذَا يُجَادِلُ بَعْضُكُمْ بَعْضاً لأَنَّهُ لَيْسَ عِنْدَكُمْ خُبْزٌ؟ أَلا تُدْرِكُونَ بَعْدُ وَلا تَفْهَمُونَ؟ أَمَا زَالَتْ قُلُوبُكُمْ مُتَقَسِّيَةً؟ | ١٧ 17 |
ଜିସୁ ହେଦାଂ ପୁଞ୍ଜି ହେୱାରିଂ ଇଚାନ୍, “ମି ତାକେ ରୁଟି ହିଲୁତ୍ ଇଞ୍ଜି ଇନାକିଦେଂ ହାରି ବେଣ୍କିବା ଆନାଦେରା? ଏପେଙ୍ଗ୍ ଇନାକା ଇ ପାତେକ୍ ପୁନୁଦେରା କି ବୁଜା ଆଉଦେରା? ଇନାକା ମି ମାନ୍ ଆଟ୍ୱା ଆତାତ୍ନ୍ନା
| لَكُمْ عُيُونٌ، أَلا تُبْصِرُونَ؟ لَكُمْ آذَانٌ، أَلا تَسْمَعُونَ؟ أَوَلَسْتُمْ تَذْكُرُونَ؟ | ١٨ 18 |
ମି ମାନ୍ ଇନାକା କାଲ୍ଲାକେ ଆତାତ୍ନ୍ନା? କାଣ୍କୁ ମାନ୍ଞ୍ଜି ମାନ୍ଞ୍ଜି ହୁଡ଼ୁଦେରା? ଆରେ, କିତୁଲିଂ ମାନ୍ଞ୍ଜି ମାନ୍ଞ୍ଜି ୱେନୁଦେରା?
| عِنْدَمَا كَسَّرْتُ الأَرْغِفَةَ الْخَمْسَةَ لِلْخَمْسَةِ الآلافِ، كَمْ قُفَّةً مَلأَى بِالْكِسَرِ رَفَعْتُمْ؟» قَالُوا لَهُ: «اثْنَتَيْ عَشْرَةَ». | ١٩ 19 |
ହେ ପାଞ୍ଚ୍ ହାଜାର୍ ମାନାୟାର୍ ବିତ୍ରେ ଆନ୍ ଏଚେକାଡ଼୍ଦ ପାଞ୍ଚ୍ଗଟା ରୁଟିଂ ଡ୍ରିକ୍ଚି ମାଚାଙ୍ଗ୍ ହେ ପାଦ୍ନା ଏପେଙ୍ଗ୍ ବାର୍ତି ଏଚେ ଟପା କୁଦ୍ରି ଆତି ରୁଟିଂ ଅଜ଼ି ମାଚାଦେର୍ ହେଦାଂ ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଏତ୍ ହିଲୁତ୍?” ହେୱାର୍ ହେୱାନିଂ ଇଚାର୍, “ବାର ଦାଉଡ଼ା ।”
| «وَعِنْدَمَا كَسَّرْتُ الأَرْغِفَةَ السَّبْعَةَ لِلأَرْبَعَةِ الآلافِ، كَمْ سَلًّا مَلِيئاً بِالْكِسَرِ رَفَعْتُمْ؟» قَالُوا: «سَبْعَةً!» | ٢٠ 20 |
ଆରେ, “ହେ ଚାରି ହାଜାର୍ ମାନାୟାର୍ ବିତ୍ରେ ଆନ୍ ଏଚେକାଡ଼୍ଦ ସାତ୍ଗଟା ରୁଟିଂ ଡ୍ରିକ୍ଚି ମାଚାଙ୍ଗ୍, ହେ ପାଦ୍ନା ଏପେଙ୍ଗ୍ ପୁରା ଏଚେ ଟପା ଡ୍ରିଙ୍ଗ୍ତି କୁଦ୍ରି ନିକ୍ଚି ଅଜ଼ି ମାଚାଦେର୍?” ହେୱାର୍ ଇଚାର୍, “ସାତ୍ ଟପା ।”
| فَقَالَ لَهُمْ: «وَكَيْفَ لَا تَفْهَمُونَ بَعْدُ؟» | ٢١ 21 |
ହେବେ ଜିସୁ ହେୱାରିଂ ଇଚାନ୍, “ଏପେଙ୍ଗ୍ ଇନାକା ନଙ୍ଗ୍ ପାତେକ୍ ବୁଜା ଆଉଦେରା ।”
| وَجَاءُوا إِلَى بَلْدَةِ بَيْتِ صَيْدَا، فَأَحْضَرَ بَعْضُهُمْ إِلَيْهِ أَعْمَى وَتَوَسَّلُوا إِلَيْهِ أَنْ يَضَعَ يَدَهُ عَلَيْهِ. | ٢٢ 22 |
ପାଚେ ହେୱାର୍ ବେତ୍ସାଇଦାତ ୱାତାର୍ । ଆରି, ଲକୁ ର କାଣାଙ୍ଗ୍ ତା ଲାଗେ ତାଜ଼ି ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଡୁଦେଂ ହେୱାନିଂ ଗୱାରି କିତାର୍ ।
| فَأَمْسَكَ بِيَدِ الأَعْمَى وَاقْتَادَهُ إِلَى خَارِجِ الْقَرْيَةِ، وَبَعْدَمَا تَفَلَ عَلَى عَيْنَيْهِ، وَضَعَ يَدَيْهِ عَلَيْهِ وَسَأَلَهُ: «هَلْ تَرَى شَيْئاً؟» | ٢٣ 23 |
ଲାଗିଂ ହେୱାନ୍ କାଣାଙ୍ଗ୍ କେଇ ଆଜ଼ି ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ନାସ୍ ବାର୍ତ ଅସି ହାଚାନ୍, ଆରେ ହେ କାଣ୍କୁକାଂ ଏୱିଡ଼ିଂ ଆରେ ତା ଜପି କେଇ ଇଡ଼ିିଜି ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ୱେନ୍ବାତାନ୍, “ଏନ୍ କି ଅଲପ୍ ହୁଡ଼୍ନାୟା?”
| فَتَطَلَّعَ، وَقَالَ: «أَرَى أُنَاساً، كَأَنَّهُمْ أَشْجَارٌ، يَمْشُونَ». | ٢٤ 24 |
ହେୱାନ୍ ଜପି ହୁଡ଼୍ଜି ଇଚାନ୍, ଆନ୍ ମାନାୟ୍ତିଂ ତାଂନାକା ହୁଡ଼୍ନାଙ୍ଗା, ମାତର୍ “ଆନ୍ ମାର୍ ଲାକେ ଇନାକା ତାଂନାକା ହୁଡ଼୍ନାଙ୍ଗା ।”
| فَوَضَعَ يَدَيْهِ ثَانِيَةً عَلَى عَيْنَيْهِ، فَتَطَلَّعَ بِانْتِبَاهٍ، وَعَادَ صَحِيحاً يَرَى كُلَّ شَيْءٍ وَاضِحاً. | ٢٥ 25 |
ତାପାଚେ ହେୱାନ୍ ଆରେ ରଗ ତା କାଣାଙ୍ଗାତ କେଇ ଡୁପ୍ତାନ୍; ହେବେ ହେୱାନ୍ ହାର୍ କିଜ଼ି ହୁଡ଼୍ତାନ୍ ଆରି ଉଜ୍ ଆଜ଼ି କାଣ୍ଙ୍ଗାମିଟ୍ ଇଚ୍ୱାଦାଂ ୱିଜ଼ୁ ହୁଡ଼୍ଦେଂ ଲାଗାତାନ୍ ।
| فَأَرْسَلَهُ إِلَى بَيْتِهِ قَائِلاً: «لا تَدْخُلْ وَلا إِلَى الْقَرْيَةِ!» | ٢٦ 26 |
ପାଚେ ଜିସୁ ହେୱାନିଂ ଇଞ୍ଜ ପକ୍ଚି ଇଚାନ୍, “ଇ ନାସ୍ ହାଲ୍ମା ମାତର୍ ଜାର୍ ଇଞ୍ଜ ହାଲା ।”
| ثُمَّ تَوَجَّهَ يَسُوعُ وَتَلامِيذُهُ إِلَى قُرَى قَيْصَرِيَّةِ فِيلِبُّسَ. وَفِي الطَّرِيقِ، سَأَلَ تَلامِيذَهُ: «مَنْ يَقُولُ النَّاسُ إِنِّي أَنَا؟» | ٢٧ 27 |
ଇଦାଂ ପାଚେ ଜିସୁ ଆରି ତା ଚେଲାହିର୍ କାଇସରିୟା ପିଲିପ୍ପି ନିପ ନାସ୍କୁକାଂ ହାଚାର୍, ଆରି ହାନି ହାସ୍ଦ ହେ ଚେଲାହିରିଂ ଜିସୁ ୱେନ୍ବେଦେଂ ଲାଗାତାନ୍, “ଆନ୍ ଇନେର୍ ଇଞ୍ଜି ଲକୁ ଇନାକା ଇଞ୍ଜି ବାବି କିଦ୍ନାରା?”
| فَأَجَابُوهُ: «(يَقُولُ بَعْضُهُمْ) إِنَّكَ يُوحَنَّا الْمَعْمَدَانُ، وَغَيْرُهُمْ إِنَّكَ إِيلِيَّا، وَآخَرُونَ إِنَّكَ وَاحِدٌ مِنَ الأَنْبِيَاءِ». | ٢٨ 28 |
ଇବେ ହେୱାର୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଚାର୍, “ବାପ୍ତିସିମ୍ହିନି ଜହନ୍,” ଆରେ ଇନେର୍ ଇନେର୍ ଏଲିୟ, ମାତର୍ ଇନେର୍ ଇନେର୍ ଇନାର୍, ବେଣ୍ବାକ୍ଣାୟ୍କିନାକାନ୍ ବିତ୍ରେ ରକାନ୍ ।
| فَسَأَلَهُمْ: «وَأَنْتُمْ، مَنْ تَقُولُونَ إِنِّي أَنَا؟» فَأَجَابَهُ بُطْرُسُ: «أَنْتَ الْمَسِيحُ!» | ٢٩ 29 |
ହେୱାନ୍ ହେୱାରିଂ ୱେନ୍ବାତାନ୍, ମାତର୍ “ନାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇନେନ୍ ଇଞ୍ଜି ଏପେଙ୍ଗ୍ ଇନାକା ଇଞ୍ଜ୍ନାଦେରା?” ପିତର୍ ହେୱାନିଂ ଉତର୍ ହିତାନ୍, “ଏନ୍ ଆନାୟା ଇସ୍ୱର୍ ବାଚିକିତି କ୍ରିସ୍ଟତି ।”
| فَحَذَّرَهُمْ مِنْ أَنْ يُخْبِرُوا أَحَداً بِأَمْرِهِ. | ٣٠ 30 |
ମାତର୍ ଜିସୁ ହେୱାରିଂ “ହେ ବିସ୍ରେ ଇନେରିଂକି ଇନାକା ୱେଚ୍ୱେଦେଂ ବଲ୍ ହିତାନ୍ ।”
| وَأَخَذَ يُعَلِّمُهُمْ أَنَّ ابْنَ الإِنْسَانِ لابُدَّ أَنْ يَتَأَلَّمَ كَثِيراً، وَيَرْفُضَهُ الشُّيُوخُ وَرُؤَسَاءُ الْكَهَنَةِ وَالْكَتَبَةُ، وَيُقْتَلَ، وَبَعْدَ ثَلاثَةِ أَيَّامٍ يَقُومُ. | ٣١ 31 |
ଆରେ, ଜିସୁ ହେୱାରିଂ ହିକାଇ କିଦେଙ୍ଗ୍ ଲାଗାତାନ୍ ଜେ, “ମାନାୟ୍ ମାଜ଼ି ଆତିସ୍ପା ବେସି ଦୁକ୍ପାୟା ଆଦେଂ ଆନାତ୍ ଆରେ ପ୍ରାଚିନାର୍, ମୁଡ଼୍ ମାପ୍ରୁହେବାକିନାକାନ୍ ଆରେ ସାସ୍ତିର୍ତି ହୁକେ ମୁନା କିୟାଜ଼ି ହାଦେଂ ଆନାତ୍, ଆରେ ତିନ୍ଦିନ୍ତାଂ ନିଙ୍ଗ୍ନାକା ମାନାତ୍ ।”
| وَقَدْ تَحَدَّثَ عَنْ هَذَا الأَمْرِ صَرَاحَةً. فَانْتَحَى بِهِ بُطْرُسُ جَانِباً وَأَخَذَ يُوَبِّخُهُ. | ٣٢ 32 |
ଇ ବେରଣ୍ ହେୱାନ୍ ପୁଟ୍ତେ ଇଚାନ୍ । ହେବେଣ୍ଡାଂ ପିତର୍ ହେୱାନିଂ ର ବାହାତ ଅଜ଼ି ଗଡ଼୍କିଦେଂ ଲାଗାତାନ୍ ।
| وَلَكِنَّهُ الْتَفَتَ وَنَظَرَ إِلَى تَلامِيذِهِ وَزَجَرَ بُطْرُسَ قَائِلاً: «اغْرُبْ مِنْ أَمَامِي يَا شَيْطَانُ، لأَنَّكَ تُفَكِّرُ لَا بِأُمُورِ اللهِ بَلْ بِأُمُورِ النَّاسِ!» | ٣٣ 33 |
ମାତର୍ ହେୱାନ୍ ମାସ୍ଦି ହୁଡ଼୍ଜି ତା ଚେଲାହିରିଂ ପିତର୍ତିଂ ଗଡ଼୍ କିଜ଼ି ଇଚାନ୍, “ନା ମୁମ୍ଦାଂ ଗୁଚା, ସୟ୍ତାନ୍,” ଲାଗିଂ “ଏନ୍ ଇସ୍ୱର୍ ବିସ୍ରେ ବାବି କିୱାଦାଂ ଏନ୍ ମାନାୟ୍ ବିସ୍ରେ ବାବି କିନାୟା ।”
| ثُمَّ دَعَا الْجَمْعَ مَعَ تَلامِيذِهِ، وَقَالَ لَهُمْ: «إِنْ أَرَادَ أَحَدٌ أَنْ يَسِيرَ وَرَائِي، فَلْيُنْكِرْ نَفْسَهُ، وَيَحْمِلْ صَلِيبَهُ، وَيَتْبَعْنِي. | ٣٤ 34 |
ତା ପାଚେ ଜିସୁ ତା ଚେଲାରିଂ ଆରି ରୁଣ୍ଡାତି ମାନାୟାରିଂ କୁକ୍ଚି ଇଚାନ୍, “ଇନେର୍କି ନା ହୁଦାଂ ୱାଦେଙ୍ଗ୍ ଇଚା କିନାନ୍, ହେୱାନ୍ ଜାର୍ତିଂ ପିହେନ୍ ଆରି ଜାର୍ତି କ୍ରୁସ୍ ଆସ୍ତି ନା ପାଚେ ପାଚେ ୱାୟେନ୍ ।”
| فَأَيُّ مَنْ أَرَادَ أَنْ يُخَلِّصَ نَفْسَهُ، يَخْسَرُهَا. وَلكِنَّ مَنْ يَخْسَرُ نَفْسَهُ مِنْ أَجْلِي وَمِنْ أَجْلِ الإِنْجِيلِ، فَهُوَ يُخَلِّصُهَا. | ٣٥ 35 |
ଇନାକିଦେଂକି “ଇନେର୍ ଜାର୍ ଜିବୁନ୍ ବାଚାୟ୍ କିଦେଙ୍ଗ୍ ଇଚା କିନାନ୍, ହେୱାନ୍ ହେଦାଂ ଆରାଇ କିନାନ୍; ମାତର୍ ଇନେନ୍ ଜଦି ନା ନେକ୍ରିକାବୁର୍ କାଜିଂ ତା ଜିବୁନ୍ ଆରାଇ କିନାନ୍, ହେୱାନ୍ ତା ଜିବୁନ୍ ରାକ୍ୟା କିନାନ୍ ।
| فَمَاذَا يَنْتَفِعُ الإِنْسَانُ لَوْ رَبِحَ الْعَالَمَ كُلَّهُ وَخَسِرَ نَفْسَهُ؟ | ٣٦ 36 |
ଆରେ, ମାନାୟ୍ ୱିଜ଼ୁ ପୁର୍ତିତିଂ ଲାବ୍କିଜ଼ି ଜାର୍ ଜିବୁନ୍ ହାଚ୍ନାନ୍, ହେଦାଂ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇନା ଲାବ୍?
| أَوْ مَاذَا يُقَدِّمُ الإِنْسَانُ فِدَاءً عَنْ نَفْسِهِ؟ | ٣٧ 37 |
ଆରେ, ମାନାୟ୍ ଜାର୍ ଜିବୁନ୍ ବାଦୁଲ୍ ଇନାକା ହିଦେଂ ଆଡ୍ନାନ୍?
| فَإِنَّ أَيَّ مَنْ يَسْتَحِي بِي وَبِكَلامِي فِي هَذَا الْجِيلِ الْفَاسِقِ الْخَاطِئِ، بِهِ يَسْتَحِي ابْنُ الإِنْسَانِ عِنْدَمَا يَعُودُ فِي مَجْدِ أَبِيهِ مَعَ الْمَلائِكَةِ الْمُقَدَّسِينَ». | ٣٨ 38 |
ଲାଗିଂ ଇନେର୍ ଇ କାଡ୍ନି ଦାରିୟାର୍ ଆରି ପାପିର୍ ମାନାୟ୍ ବିତ୍ରେ ନାଦାଂ ଆରି ନା ବଚନ୍ ବିସ୍ରେ ଲାଜା ଆନାନ୍, ମାନାୟ୍ ମାଜ଼ି ଏଚେକାଡ଼୍ଦ ପୁଇପୁୟା ଦୁତ୍ର୍ ଲାହାଙ୍ଗ୍ ନିଜେନି ଆବାତି ଜାଜ୍ମାଲ୍ତ ଆଜ଼ି ୱାନାନ୍, ହେବେତାଂ ହେୱାନ୍ପା ହେ ବିସ୍ରେ ଲାଜା ଆନାନ୍ ।”
