مَرْقُس 5
| ثُمَّ وَصَلُوا إِلَى الضَّفَّةِ الْمُقَابِلَةِ مِنَ الْبُحَيْرَةِ، إِلَى بَلْدَةِ الْجِرَاسِيِّينَ. | ١ 1 |
୧ଏନ୍ତେ ୟୀଶୁ ଆୟାଃ ଚେଲାକଲଃ ଗାଲିଲ୍ ଦରେୟା ସେନ୍ପାରମ୍କେଦ୍ତେ ଗେରାସିମିକଆଃ ପାର୍ଗାନ୍ତେ ତେବାଃୟାନାକ ।
| وَحَالَمَا نَزَلَ مِنَ الْقَارِبِ، لاقَاهُ مِنْ بَيْنِ الْقُبُورِ إِنْسَانٌ يَسْكُنُهُ رُوحٌ نَجِسٌ، | ٢ 2 |
୨ଇନିଃ ଲାଉକାଏତେ ଆଡ଼୍ଗୁୟାନ୍ଚି, ସତ୍ରା ଆତ୍ମାତେ ଏସେରାକାନ୍ ମିହୁଡ଼୍ ହଡ଼ ତପାଠାୟାଦ୍ଏତେ ଅଡଙ୍ଗ୍କେଦ୍ତେ ସେନ୍ଦାରମ୍କିୟାଏ ।
| كَانَ يُقِيمُ فِي الْقُبُورِ. وَلَمْ يَكُنْ أَحَدٌ يَقْدِرُ أَنْ يُقَيِّدَهُ وَلَوْ بِالسَّلاسِلِ. | ٣ 3 |
୩ଇନିଃ ତପା ଠାୟାଦ୍ରେ ତାଇନଃତାନାଏ ତାଇକେନା, ଇନିଃକେ ଜେତାଏ କାକ ତଲ୍ ଦାଡ଼ିତାଇକେନା, ସିକ୍ଡ଼ିତେହଁ କାହାଗି ।
| فَإِنَّهُ كَثِيراً مَا رُبِطَ بِالْقُيُودِ وَالسَّلاسِلِ، فَكَانَ يُقَطِّعُ السَّلاسِلَ وَيُحَطِّمُ الْقُيُودَ، وَلَمْ يَقْدِرْ أَحَدٌ أَنْ يُخْضِعَهُ. | ٤ 4 |
୪ପୁରାଃସା ଇନିୟାଃ କାଟା ତିଃଇକ ସିକ୍ଡ଼ିତେ ତଲାକାନ୍ ତାଇକେନାଏ, ମେନ୍ଦ ସବେନ୍ ଇମ୍ତା ଇନିଃ ସିକ୍ଡ଼ି ଆଡଃ ବେଡ଼ିକକେ ଟଟାଃକେଦାଏ । ଇନିଃତାଃରେ ପୁରାଃ ପେଡ଼େଃ ତାଇକେନା ଆଡଃ ଜେତାଏ ହଁ ଇନିଃକେ କାକ କାବୁ ଦାଡ଼ିତାଇକେନା ।
| وَكَانَ فِي الْقُبُورِ وَفِي الْجِبَالِ دَائِماً، لَيْلاً وَنَهَاراً، يَصِيحُ وَيُجَرِّحُ جِسْمَهُ بِالْحِجَارَةِ. | ٥ 5 |
୫ନିଦା ଆଡଃ ସିଙ୍ଗି ତପା ଠାୟାଦ୍କରେ, ବୁରୁରେ କାଉରିତାନ୍ ଆଡଃ ଦିରିତେ କଟେୟଃତାନାଏ ତାଇକେନା ।
| وَلَكِنَّهُ لَمَّا رَأَى يَسُوعَ مِنْ بَعِيدٍ، رَكَضَ وَسَجَدَ لَهُ، | ٦ 6 |
୬ସାଙ୍ଗିନ୍ଏତେ ୟୀଶୁକେ ନେଲ୍ତାଇଲଃ ନିର୍ଦାରମ୍କେଦ୍ତେ ଆୟାଃ ଆୟାର୍ରେ ଅମ୍ବାଃ ଇକ୍ଡ଼ୁମ୍ ୟାନାଏ ।
| وَصَرَخَ بِأَعْلَى صَوْتِهِ: «مَا شَأْنُكَ بِي يَا يَسُوعُ ابْنَ اللهِ الْعَلِيِّ؟ أَسْتَحْلِفُكَ بِاللهِ أَلّا تُعَذِّبَنِي!» | ٧ 7 |
୭ଆଡଃ କାଉରିତାନ୍ଲଃ କାଜିକେଦାଏ, “ଏ, ସାଲାଙ୍ଗିଉତାର୍ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ଆଃ ହନ୍ ୟୀଶୁ, ଆଇଁୟାଃଲଃ ଆମାଃ ଚିକାନ୍ କାମି ମେନାଃ? ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ରାଃ ନୁତୁମ୍ତେ କଏଁମେ ତାନାଇଙ୍ଗ୍, ଆଲମ୍ ସାସାତିଆଁ ।”
| فَإِنَّ يَسُوعَ كَانَ قَدْ قَالَ لَهُ: «أَيُّهَا الرُّوحُ النَّجِسُ، اخْرُجْ مِنَ الإِنْسَانِ!» | ٨ 8 |
୮ଚିୟାଃଚି “ଏ, ସତ୍ରା ଆତ୍ମା, ନେ ହଡ଼ଏତେ ଅଡଙ୍ଗ୍ଅଃମେ” ମେନ୍ତେ ୟୀଶୁ କାଜିକାଇ ତାଇକେନାଏ ।
| وَسَأَلَهُ يَسُوعُ: «مَا اسْمُكَ؟» فَأَجَابَ: «اسْمِي لَجِيُونُ لأَنَّنَا جَيْشٌ كَبِيرٌ!» | ٩ 9 |
୯ଏନ୍ତେ ୟୀଶୁ ଇନିଃକେ କୁଲିକିୟା, “ଆମାଃ ନୁତୁମ୍ ଚିକ୍ନାଃ? ଆଇଁୟାଃ ନୁତୁମ୍ ଫାଉଦ୍, ଆଲେ ପୁରାଃଗି ମେନାଲେୟା” ମେନ୍ତେ କାଜିରୁହାଡ଼୍କିୟା ।
| وَتَوَسَّلَ إِلَيْهِ بِإِلْحَاحٍ أَلّا يَطْرُدَ الأَرْوَاحَ النَّجِسَةَ إِلَى خَارِجِ تِلْكَ الْمِنْطَقَةِ. | ١٠ 10 |
୧୦ଆଡଃ ଇନିଃ ୟୀଶୁକେ, ନେ ଦିଶୁମ୍ଏତେ ଆଲମ୍ଗି ହାର୍ ଅଡଙ୍ଗ୍ଲେୟା, ମେନ୍ତେ ପୁରାଃଗି ବିନ୍ତିତାନ୍ଲଃ କାଜିଗହାର୍କିୟାଏ ।
| وَكَانَ هُنَاكَ قَطِيعٌ كَبِيرٌ مِنَ الْخَنَازِيرِ يَرْعَى عِنْدَ الْجَبَلِ، | ١١ 11 |
୧୧ବୁରୁଗେନା ଜାପାଃରେ ସୁକୁରିକଆଃ ମାରାଙ୍ଗ୍ ଗୋଟ୍ ଆତିଙ୍ଗ୍ତାନ୍କ ତାଇକେନା ।
| فَتَوَسَّلَتِ الأَرْوَاحُ النَّجِسَةُ إِلَى يَسُوعَ قَائِلَةً: «أَرْسِلْنَا إِلَى الْخَنَازِيرِ لِنَدْخُلَ فِيهَا!» | ١٢ 12 |
୧୨ଆଡଃ, ବଙ୍ଗାକ ବିନ୍ତିକେଦ୍ତେ କାଜିକିୟାଃକ, “ଆଲେକେ ଏନ୍ ସୁକୁରିକରେ ବଲଃ ନାଗେନ୍ତେ କୁଲ୍ତାଲେମେ ।”
| فَأَذِنَ لَهَا بِذَلِكَ. فَخَرَجَتِ الأَرْوَاحُ النَّجِسَةُ وَدَخَلَتْ فِي الْخَنَازِيرِ، فَانْدَفَعَ قَطِيعُ الْخَنَازِيرِ مِنْ عَلَى حَافَةِ الْجَبَلِ إِلَى الْبُحَيْرَةِ، فَغَرِقَ فِيهَا. وَكَانَ عَدَدُهُ نَحْوَ أَلْفَيْنِ. | ١٣ 13 |
୧୩ୟୀଶୁ ଇନ୍କୁକେ ସେନ୍ଇଚିକେଦ୍କଆ, ଆଡଃ ଏନ୍ ସତ୍ରା ଆତ୍ମାକ ଏନ୍ ହଡ଼ଏତେ ଅଡଙ୍ଗ୍କେଦ୍ତେ ସୁକୁରିକରେକ ବଲୟାନା, ଆଡଃ ଏନ୍ତାଃରେ ଦୁଇ ହାଜାର୍ ଲେକା ସୁକୁରିକ ଆତିଙ୍ଗ୍ ତାଇକେନା, ଇନ୍କୁ ଦରେୟାରେକ ନିର୍ ଢୁଷ୍ମାଅୟାନା ଆଡଃ ଡୁବିଃଗ୍ ଗଏଃୟାନାକ ।
| أَمَّا رُعَاةُ الْخَنَازِيرِ فَهَرَبُوا وَأَذَاعُوا الْخَبَرَ فِي الْمَدِينَةِ وَفِي الْمَزَارِعِ. فَخَرَجَ النَّاسُ لِيَرَوْا مَا قَدْ جَرَى، | ١٤ 14 |
୧୪ସୁକୁରି ଗୁପିତାନ୍କ ନିର୍ୟାନାକ ଆଡଃ ସାହାର୍ ଆଡଃ ଟଲାକରେ ନେ କାଜିକ ଉଦୁବ୍କେଦାଃ, ଏନ୍ତେ ଚିକ୍ନାଃ ଚିକାୟାନା ମେନ୍ତେ ହଡ଼କ ନେଲ୍ ନାଗେନ୍ତେ ଅଡଙ୍ଗ୍ୟାନାକ ।
| وَجَاءُوا إِلَى يَسُوعَ، فَرَأَوْا الَّذِي كَانَ مَسْكُوناً بِالشَّيَاطِينِ جَالِساً وَلابِساً وَصَحِيحَ الْعَقْلِ، فَاسْتَوْلَى عَلَيْهِمِ الْخَوْفُ. | ١٥ 15 |
୧୫ଆଡଃ ଇନ୍କୁ ୟୀଶୁତାଃ ତେବାଃୟାନ୍ଚି ବଙ୍ଗା ଏସେର୍କାନ୍ ହଡ଼କେ ଇନିୟାଃ କାଟାସୁବାରେ ବୁଗିନ୍ମନ୍ତେ ଦୁବାକାନ୍, ଆଡଃ ଲିଜାଃ ତୁସିଙ୍ଗ୍ଆଁକାନ୍ ନେଲ୍କିଃତେ ବରକେଦାଃକ ।
| فَحَدَّثَهُمُ الَّذِينَ رَأَوْا مَا جَرَى بِمَا حَدَثَ لِلْمَجْنُونِ وَلِلْخَنَازِيرِ | ١٦ 16 |
୧୬ନେ ସବେନ୍ ନେଲାକାଦ୍ ହଡ଼କ, ବଙ୍ଗା ଏସେର୍କାନ୍ ଏନ୍ ହଡ଼ ଚିଲ୍କା ବୁଗିୟାନାଏ ଆଡଃ ସୁକୁରିକ ଚିଲ୍କାୟାନା ଏନା ସବେନ୍ ହଡ଼କକେ ଉଦୁବାଦ୍କଆକ ।
| فَأَخَذُوا يَرْجُونَ مِنْ يَسُوعَ أَنْ يَرْحَلَ عَنْ دِيَارِهِمْ. | ١٧ 17 |
୧୭ଏନ୍ତେ ଇନ୍କୁ ୟୀଶୁକେ, ଆଲେୟାଃ ସିମ୍ନାଏତେ, ଅଡଙ୍ଗ୍ଅଃମେ ମେନ୍ତେକ ବିନ୍ତିକିୟା ।
| وَفِيمَا كَانَ يَرْكَبُ الْقَارِبَ، تَوَسَّلَ إِلَيْهِ الإِنْسَانُ الَّذِي كَانَتِ الشَّيَاطِينُ تَسْكُنُهُ أَنْ يُرَافِقَهُ. | ١٨ 18 |
୧୮ଏନ୍ତେ ୟୀଶୁ ଲାଉକାରେ ରାକାବ୍ତାନ୍ ଇମ୍ତା, ବଙ୍ଗା ଏସେର୍ଏତେ ବୁଗିକାନ୍ ହଡ଼, ୟୀଶୁକେ “ଆମାଃଲଃ ତାଇନ୍ ଚିକାଆଇଙ୍ଗ୍ମେଁ” ମେନ୍ତେ ବିନ୍ତିକିୟାଏ ।
| فَلَمْ يَسْمَحْ لَهُ، بَلْ قَالَ لَهُ: «اذْهَبْ إِلَى بَيْتِكَ، وَإِلَى أَهْلِكَ، وَأَخْبِرْهُمْ بِمَا عَمِلَهُ الرَّبُّ بِكَ وَرَحِمَكَ». | ١٩ 19 |
୧୯ମେନ୍ଦ ୟୀଶୁ “କାହାଗି, ଆମାଃ ଅଡ଼ାଃତେ ରୁହାଡ଼୍ମେଁ ଆଡଃ ଗମ୍କେ ଆମାଃ ନାଗେନ୍ତେ ଚିନାଃ ରିକାକେଦାଃଏ, ଆଡଃ ଚିଲ୍କା ଆମ୍କେ ଦାୟାକାଦ୍ମେୟା ଏନ୍ ସବେନାଃ ଆମାଃ ଅଡ଼ାଃରେନ୍କକେ ଉଦୁବାକମେ” ମେନ୍ତେ କାଜିକିୟା ।
| فَانْطَلَقَ وَأَخَذَ يُنَادِي فِي الْمُدُنِ الْعَشْرِ بِمَا عَمِلَهُ يَسُوعُ بِهِ. فَتَعَجَّبَ الْجَمِيعُ. | ٢٠ 20 |
୨୦ଏନ୍ତେ ଏନ୍ ହଡ଼ ରୁହାଡ଼୍ୟାନାଏ ଆଡଃ ଆୟାଃ ନାଗେନ୍ତେ ୟୀଶୁ ଚିନାଃ ରିକାକେଦାଃଏ ଏନା ସବେନ୍ ଦେକାପଲ୍ଲୀରେ ଉଦୁବ୍ ଏଟେଦ୍କେଦାଏ, ଆଡଃ ଏନା ଆୟୁମ୍ତାନ୍କ ଆକ୍ଦାନ୍ଦାଅୟାନା ।
| وَلَمَّا عَادَ يَسُوعُ وَعَبَرَ فِي الْقَارِبِ إِلَى الضَّفَّةِ الْمُقَابِلَةِ مِنَ الْبُحَيْرَةِ، اجْتَمَعَ إِلَيْهِ وَهُوَ عِنْدَ الشَّاطِئِ جَمْعٌ كَبِيرٌ. | ٢١ 21 |
୨୧ୟୀଶୁ ଲାଉକାରେ ଦରେୟାରାଃ ହାନ୍ ପାରମ୍ଏତେ ନେ ପାରମ୍ତେ ରୁହାଡ଼୍ୟାନ୍ଚି, ଏନ୍ତାଃରେ ଗାଦେଲ୍ ହଡ଼କ ହୁଣ୍ଡିୟାନା, ଆଡଃ ୟୀଶୁ ଦରେୟା ଗେନାରେ ତାଇକେନାଏ ।
| وَإذَا وَاحِدٌ مِنْ رُؤَسَاءِ الْمَجْمَعِ، وَاسْمُهُ يَايِرُسُ، قَدْ جَاءَ إِلَيْهِ. وَمَا إِنْ رَآهُ، حَتَّى ارْتَمَى عِنْدَ قَدَمَيْهِ، | ٢٢ 22 |
୨୨ଏନ୍ତେ ଯାଇରସ ନୁତୁମ୍ ମିଆଁଦ୍ ସାମାଜ୍ଅଡ଼ାଃରେନ୍ ଆଗୁଆଇ ହଡ଼ ହିଜୁଃୟାନାଏ, ଆଡଃ ୟୀଶୁକେ ନେଲ୍କେଦ୍ତେ ଆୟାଃ କାଟାସୁବାରେ ଉୟୁଃୟାନା,
| وَتَوَسَّلَ إِلَيْهِ بِإِلْحَاحٍ، قَائِلاً: «ابْنَتِي الصَّغِيرَةُ مُشْرِفَةٌ عَلَى الْمَوْتِ. فَتَعَالَ وَالْمِسْهَا بِيَدِكَ لِتُشْفَى فَتَحْيَا!» | ٢٣ 23 |
୨୩ପୁରାଃଗି ବିନ୍ତିତାନ୍ଲଃ କାଜିକେଦା, “ହନିଙ୍ଗ୍କୁଡ଼ି ଦୁକୁତେ ଗଜଃ ଲେକାକାନାଏ, ଇନିଃ ଚିଲ୍କା ବାଞ୍ଚାଅଃଆଏ, ଏନାମେନ୍ତେ ହିଜୁଃମେ, ଆଡଃ ଇନିୟାଃ ଚେତାନ୍ରେ ତିଃଇ ଦହେମେ ।”
| فَذَهَبَ مَعَهُ، يَتْبَعُهُ جَمْعٌ كَبِيرٌ وَهُمْ يَزْحَمُونَهُ. | ٢٤ 24 |
୨୪ଏନ୍ତେ ୟୀଶୁ ଇନିଃଲଃ ସେନଃୟାନାଏ ଆଡଃ ଗାଦେଲ୍ ହଡ଼କ ଉପୁଦୁର୍ଠେପ୍ସାକେଦ୍ତେ ଜୁରୁବିହୁର୍ ତାନ୍ଲଃ ଦୟା ଦୟାକ ଅତଙ୍ଗ୍କିୟା ।
| وَكَانَتْ هُنَاكَ امْرَأَةٌ مُصَابَةٌ بِنَزِيفٍ دَمَوِيٍّ مُنْذُ اثْنَتَيْ عَشْرَةَ سَنَةً، | ٢٥ 25 |
୨୫ଆଡଃ ଏନ୍ତାଃରେ ବାରା ବାରାଷ୍ଏତେ “ମାୟୋମ୍ଲିଙ୍ଗି” ଦୁକୁରେ ଦୁକୁତାନ୍ ମିଆଁଦ୍ କୁଡ଼ି ତାଇକେନାଏ ।
| وَقَدْ عَانَتِ الْكَثِيرَ مِنَ الأَلَمِ عَلَى أَيْدِي أَطِبَّاءَ كَثِيرِينَ، وَأَنْفَقَتْ فِي سَبِيلِ عِلاجِهَا كُلَّ مَا تَمْلِكُ، فَلَمْ تَجْنِ أَيَّةَ فَائِدَةٍ، بَلْ بِالأَحْرَى ازْدَادَتْ حَالَتُهَا سُوءاً. | ٢٦ 26 |
୨୬ଇନିଃ ପୁରାଃ ବାଇଦ୍କତାଃରେ ରାନୁଆକାନ୍ ତାଇକେନାଏ, ଆଡଃ ଆୟାଃ ସବେନ୍ ତାଇକେନ୍ତେୟାଃ ଇନ୍କୁଆଃରେ ଚାବାକେଦାଏ, ଏନ୍ରେୟ କାଏ ବୁଗିୟାନା, ମେନ୍ଦ, ଦୁକୁତାୟାଃ ଆଡଃଗି ସାର୍ସାଅୟାନା ।
| فَإِذْ كَانَتْ قَدْ سَمِعَتْ عَنْ يَسُوعَ، جَاءَتْ فِي زَحْمَةِ الْجَمْعِ مِنْ خَلْفِهِ وَلَمَسَتْ رِدَاءَهُ، | ٢٧ 27 |
୨୭ଇନିଃ ୟୀଶୁଆଃ ବିଷାଏ ଆୟୁମ୍କେଦ୍ଚି ଗାଦେଲ୍ ହଡ଼କଆଃ ଥାଲାରେ ଇନିୟାଃ ଦୟାହରା ଏତେ ଲିଜାଃରାଃ ଆଚ୍ରା ଜୁଟିଦ୍ ନାଙ୍ଗ୍ ହିଜୁଃୟାନା,
| لأَنَّهَا قَالَتْ: «يَكْفِي أَنْ أَلْمِسَ ثِيَابَهُ لأُشْفَى». | ٢٨ 28 |
୨୮ଚିୟାଃଚି ଇନିଃ ଆୟାଃ ମନ୍ରେ “ଇନିୟାଃ ଲିଜାଃ ଏସ୍କାର୍ ଜୁଟିଦ୍ତାରେଦ ଆଇଙ୍ଗ୍ ବୁଗିକଆଇଙ୍ଗ୍” ମେନ୍ତେ ଉଡ଼ୁଃତାନ୍ ତାଇକେନାଏ ।
| وَفِي الْحَالِ انْقَطَعَ نَزِيفُ دَمِهَا وَأَحَسَّتْ فِي جِسْمِهَا أَنَّهَا شُفِيَتْ مِنْ عِلَّتِهَا. | ٢٩ 29 |
୨୯ଏନ୍ତେ ଇନିଃ ୟୀଶୁଆଃ ଲିଜାଃ ଆଚ୍ରାକେ ଜୁଟିଦ୍କେଦାଏ ଆଡଃ, ଇମ୍ତାଙ୍ଗ୍ଗି ଇନିଃ ମାୟୋମ୍ ଲିଙ୍ଗି ଦୁକୁଏତେ ବୁଗିୟାନାଏ । ଆଡଃ ଦୁକୁଏତେ ବୁଗିୟାନାଇଙ୍ଗ୍ ମେନ୍ତେ ଆୟାଃ ହଡ଼୍ମରେ ଆଟ୍କାର୍କେଦା ।
| وَحَالَمَا شَعَرَ يَسُوعُ فِي نَفْسِهِ بِالْقُوَّةِ الَّتِي خَرَجَتْ مِنْهُ، أَدَارَ نَظَرَهُ فِي الْجَمْعِ وَسَأَلَ: «مَنْ لَمَسَ ثِيَابِي؟» | ٣٠ 30 |
୩୦ଇମ୍ତାଙ୍ଗ୍ଗି ୟୀଶୁ, “ଆଇଙ୍ଗ୍ଏତେ ପେଡ଼େଃ ଅଡଙ୍ଗ୍ୟାନା” ମେନ୍ତେ ଜୀଉରେ ସାରିଆଟ୍କାର୍କେଦାଏ, ଆଡଃ ଗାଦେଲ୍ ହଡ଼କକେ ହେତାରୁହାଡ଼୍କେଦ୍ତେ, “ଅକଏ, ଆଇଁୟାଃ ଲିଜାଃ ଜୁଟିଦ୍କେଦାଏ?” ମେନ୍ତେ କୁଲିକେଦ୍କଆ ।
| فَقَالَ لَهُ تَلامِيذُهُ: «أَنْتَ تَرَى الْجَمْعَ يَزْحَمُونَكَ، وَتَسْأَلُ: مَنْ لَمَسَنِي؟» | ٣١ 31 |
୩୧ଆଡଃ ଚେଲା ତାୟାଃକ ୟୀଶୁକେ କାଜିକିୟାଃକ, “ଗାଦେଲ୍ ହଡ଼କ ଆମାଃ ଚେତାନ୍ରେ ଉୟୁଗଃତାନାକ, ଏନାଦ ନେଲ୍କତାନାମ୍, ଆଡଃ ‘ଅକଏ ଜୁଟିଦ୍କିଦିୟାଁଏ,’ ମେନ୍ତେ ଚିନାଃମ୍ କୁଲିତାନା?”
| وَلَكِنَّهُ ظَلَّ يَتَطَلَّعُ حَوْلَهُ لِيَرَى الَّتِي فَعَلَتْ ذَلِكَ. | ٣٢ 32 |
୩୨ମେନ୍ଦ ଜୁଟିଦ୍କେଦ୍ନିଃକେ ୟୀଶୁ ନେଲ୍ନାମି ନାଗେନ୍ତେ ହେତାବାଡ଼ାକେଦାଏ ।
| فَمَا كَانَ مِنَ الْمَرْأَةِ، وَقَدْ عَلِمَتْ بِمَا حَدَثَ لَهَا، إِلّا أَنْ جَاءَتْ وَهِيَ خَائِفَةٌ تَرْتَجِفُ، وَارْتَمَتْ أَمَامَهُ وَأَخْبَرَتْهُ بِالْحَقِيقَةِ كُلِّهَا. | ٣٣ 33 |
୩୩ଏନ୍ କୁଡ଼ି ଆଇଁୟାଃ ଚିକ୍ନାଃ ଚିକାୟାନା ନେଆଁଁ ଆଟ୍କାର୍କେଦ୍ତେ, ବରତେ ଏକ୍ଲାଅଃତାନ୍ଲଃ ହିଜୁଃୟାନାଏ ଆଡଃ ଇକ୍ଡ଼ୁମ୍ ତାନ୍ଲଃ ସବେନାଃ ସାର୍ତିଗି ୟୀଶୁକେ ଉଦୁବ୍କିୟା ।
| فَقَالَ لَهَا: «يَا ابْنَةُ، إِيمَانُكِ قَدْ شَفَاكِ. فَاذْهَبِي بِسَلامٍ وَتَعَافَيْ مِنْ عِلَّتِكِ!» | ٣٤ 34 |
୩୪ୟୀଶୁ କାଜିକିୟାଏ, “ଏ ମାଈ, ବିଶ୍ୱାସ୍ ତାମାଃ ବୁଗିୟାକାଦ୍ମେଁୟାଏ, ଜୁ ସୁକୁ ଜୀଉତେ ସେନଃମେ, ଆଡଃ ଆମାଃ ଦୁକୁଏତେ ବୁଗିୟାକାନ୍ ତାଇନଃମେ ।”
| وَبَيْنَمَا يَسُوعُ يَتَكَلَّمُ، جَاءَ بَعْضُهُمْ مِنْ بَيْتِ رَئِيسِ الْمَجْمَعِ قَائِلِينَ: «ابْنَتُكَ قَدْ مَاتَتْ. فَلِمَاذَا تُكَلِّفُ الْمُعَلِّمَ بَعْدُ؟» | ٣٥ 35 |
୩୫ୟୀଶୁ ଏନା କାଜିତାନ୍ ଇମ୍ତାଗି, ସାମାଜ୍ ଅଡ଼ାଃ ଚାଲାଅନିୟାଃ ଅଡ଼ାଃଏତେ କାଜି ଆଉୱାକାଦ୍ ହଡ଼ ଯାଇରସକେ କାଜିକିୟାଏ, “ହନ୍ମେକୁଡ଼ି ଗଏଃୟାନାଏ, ଗୁରୁକେ ଆଡଃ ଆଲ୍ମେ ଦୁକୁଇୟା ।”
| وَلَكِنَّ يَسُوعَ، مَا إِنْ سَمِعَ بِذَلِكَ الْخَبَرِ، حَتَّى قَالَ لِرَئِيسِ الْمَجْمَعِ: «لا تَخَفْ؛ آمِنْ فَقَطْ!» | ٣٦ 36 |
୩୬ୟୀଶୁ ଏନ୍କାଜି ଆୟୁମ୍କେଦ୍ତେ କା ଆୟୁମ୍ତାନ୍ ଲେକା ସାମାଜ୍ଅଡ଼ାଃରେନ୍ ଆଗୁଆଇକେ କାଜିକିୟା, “ଆଲମ୍ ବରଏୟା, ବିଶ୍ୱାସ୍ରେଗି ତାଇନଃମେ ।”
| وَلَمْ يَدَعْ أَحَداً يُرَافِقُهُ إِلّا بُطْرُسَ وَيَعْقُوبَ وَيُوحَنَّا أَخَا يَعْقُوبَ. | ٣٧ 37 |
୩୭ଆଡଃ ୟୀଶୁ, ପାତ୍ରାସ୍, ଯାକୁବ୍, ଆଡଃ ଯୋହାନ୍, ଯାକୁବ୍ଆଃ ହାଗାତେକେ ବାଗିକେଦ୍ତେ ଆଡଃ ଜେତାଏକକେ କାଏ ସେନ୍ ଇଚିକେଦ୍କଆ ।
| وَوَصَلَ إِلَى بَيْتِ رَئِيسِ الْمَجْمَعِ، فَرَأَى الضَّجِيجَ وَالنَّاسَ يَبْكُونَ وَيُوَلْوِلُونَ كَثِيراً. | ٣٨ 38 |
୩୮ଯାଇରସଆଃ ଅଡ଼ାଃତେ ସେଟେର୍ୟାନ୍ଚି, ୟୀଶୁ ଗାଦେଲ୍ ହଡ଼କ ହାଲାଗୁଲାତାନ୍ଲଃ, ରାଆଃତାନ୍ ଆଡଃ ଏୟମ୍ତାନ୍ ନେଲ୍କେଦ୍କଆଏ ।
| فَلَمَّا دَخَلَ، قَالَ لَهُمْ: «لِمَاذَا تَضِجُّونَ وَتَبْكُونَ؟ لَمْ تَمُتِ الصَّبِيَّةُ، بَلْ هِيَ نَائِمَةٌ». | ٣٩ 39 |
୩୯ଇନିଃ ଅଡ଼ାଃରେ ବଲୟାନାଏ, ଆଡଃ ଇନ୍କୁକେ କାଜିୟାଦ୍କଆ, “ଚିନାଃ ମେନ୍ତେପେ ହାଲାଗୁଲାଏତାନା ଆଡଃପେ ରାଆଃଏତାନା? ଏନ୍ ହନ୍ଦ କାଏ ଗଜାକାନା ମେନ୍ଦ ଦୁଡ଼ୁମ୍ତାନାଏ ।”
| فَضَحِكُوا مِنْهُ. أَمَّا هُوَ، فَأَخْرَجَهُمْ جَمِيعاً، ثُمَّ أَخَذَ مَعَهُ أَبَا الصَّبِيَّةِ وَأُمَّهَا وَالَّذِينَ كَانُوا يُرَافِقُونَهُ، وَدَخَلَ حَيْثُ كَانَتِ الصَّبِيَّةُ. | ٤٠ 40 |
୪୦ଏନ୍ତେ ଇନ୍କୁ ଇନିଃକେ ଲାନ୍ଦାକିୟାଃକ । ମେନ୍ଦ ୟୀଶୁ ସବେନ୍ ହଡ଼କକେ ଏନ୍ତାଃଏତେ ଅଡଙ୍ଗ୍କେଦ୍କଚି, କୁଡ଼ିହନ୍ରାଃ ଏଙ୍ଗାଆପୁକିନ୍ ଆଡଃ ଆୟାଃଲଃ ତାଇକାନ୍ ଚେଲାକଲଃ, କୁଡ଼ିହନ୍ ଗିତିଜାକାନ୍ତାଃ ସେନ୍ ବଲୟାନାକ ।
| وَإِذْ أَمْسَكَ بِيَدِهَا قَالَ: «طَلِيثَا قُومِي!» أَيْ: «يَا صَبِيَّةُ، لَكِ أَقُولُ: قُومِي». | ٤١ 41 |
୪୧ଆଡଃ ଇନିୟାଃ ତିଃଇ ସାବ୍କେଦ୍ତେ “ଟାଲିଥାକୁମ୍” ମେନ୍କିୟାଏ, ନେ କାଜିରେୟାଃ ମୁଣ୍ଡି ନେଆଁଁ ତାନାଃ, “ଏ ମାଈ ବିରିଦ୍ମେ ।”
| فَنَهَضَتِ الصَّبِيَّةُ حَالاً وَأَخَذَتْ تَمْشِي، إِذْ كَانَ عُمْرُهَا اثْنَتَيْ عَشْرَةَ سَنَةً. فَدُهِشَ الْجَمِيعُ دَهْشَةً عَظِيمَةً. | ٤٢ 42 |
୪୨ଇମ୍ତାଗି ଏନ୍ କୁଡ଼ିହନ୍ ବିରିଦ୍ୟାନାଏ ଆଡଃ ସେସେନ୍ ବାଡ଼ାକେଦାଏ, ଚିୟାଃଚି ଇନିଃଦ ବାରା ବାରାଷ୍ରେନ୍ ତାଇକେନାଏ । ନେଆଁଁ ନେଲ୍କେଦ୍ତେ ସବେନ୍କ ପୁରାଃଗି ଆକ୍ଦାନ୍ଦାଅୟାନାକ ।
| فَأَمَرَهُمْ بِشِدَّةٍ أَنْ لَا يَعْلَمَ أَحَدٌ بِذَلِكَ، وَطَلَبَ أَنْ تُعْطَى طَعَاماً لِتَأْكُلَ. | ٤٣ 43 |
୪୩ମେନ୍ଦ ୟୀଶୁ “ନେ କାଜି ଜେତାଏତାଃରେ ଆଲ୍ପେ ଉଦୁବେୟା,” ମେନ୍ତେ କାଜିୟାଦ୍କଆଏ, ଆଡଃ “କୁଡ଼ିହନ୍କେ ଜେତ୍ନାଃ ଜଜମ୍ ନାଙ୍ଗ୍ ଏମାଇପେ” ମେତାଦ୍କଆଏ ।
