مَرْقُس 5
| ثُمَّ وَصَلُوا إِلَى الضَّفَّةِ الْمُقَابِلَةِ مِنَ الْبُحَيْرَةِ، إِلَى بَلْدَةِ الْجِرَاسِيِّينَ. | ١ 1 |
୧ଡା଼ୟୁ ଜୀସୁ ଅ଼ଡ଼େ ସୀସୁୟାଁ ଗାଲିଲି ଆତାଲାତି ଗରାସିୟ ରା଼ଜିତା ଏଗାହାଚେରି ।
| وَحَالَمَا نَزَلَ مِنَ الْقَارِبِ، لاقَاهُ مِنْ بَيْنِ الْقُبُورِ إِنْسَانٌ يَسْكُنُهُ رُوحٌ نَجِسٌ، | ٢ 2 |
୨ଜୀସୁ ଡଂଗଟି ରେ଼ପନିଏ ର଼ ବୂତୁ ଆଲ୍ଗା ମାଚାସି ମାଡ଼୍ହା ମୁହ୍ନି ଟା଼ୟୁଟି ହ଼ଚାୱା଼ହାନା ଜୀସୁଇଁ ବେଟାଆ଼ତେସି ।
| كَانَ يُقِيمُ فِي الْقُبُورِ. وَلَمْ يَكُنْ أَحَدٌ يَقْدِرُ أَنْ يُقَيِّدَهُ وَلَوْ بِالسَّلاسِلِ. | ٣ 3 |
୩ଏ଼ୱାସି ମାଡ଼୍ହା ମୁହ୍ନି ଟା଼ୟୁତା ବାସା କିହିମାଚେସି, ଇଞ୍ଜାଁ ଆମ୍ବାଆସି ଜିକେଏ ଏ଼ୱାଣାଇଁ ହିକ୍ଣିୟାଁ ତଲେ ଦସାଲି ଆ଼ଡିହିଲାଆତେରି;
| فَإِنَّهُ كَثِيراً مَا رُبِطَ بِالْقُيُودِ وَالسَّلاسِلِ، فَكَانَ يُقَطِّعُ السَّلاسِلَ وَيُحَطِّمُ الْقُيُودَ، وَلَمْ يَقْدِرْ أَحَدٌ أَنْ يُخْضِعَهُ. | ٤ 4 |
୪ଇଚିହିଁ ଏ଼ୱାଣାଇଁ ହା଼ରେକା ଦେବା ହିକ୍ଣିୟାଁ ତଲେ ଦସାମାଚେରି, ସାମା ଏ଼ ହିକ୍ଣିୟାଁ ଡାପ୍ହାନା କୁଟୁକୁଟା କିତେସି, ଇଞ୍ଜାଁ ଏ଼ୱାଣାଇଁ ଦସା ଇଟାଲି ଆମ୍ବାଆରାକି ଜିକେଏ ବା଼ଡ଼୍ୟୁ ହିଲାଆତେ ।
| وَكَانَ فِي الْقُبُورِ وَفِي الْجِبَالِ دَائِماً، لَيْلاً وَنَهَاراً، يَصِيحُ وَيُجَرِّحُ جِسْمَهُ بِالْحِجَارَةِ. | ٥ 5 |
୫ଏ଼ୱାସି ଲା଼ଆଁୟାଁ ମାଦେନା ବାରେବେ଼ଲା ମାଡ଼୍ହା ମୁହ୍ନି ଟା଼ୟୁତା ଅ଼ଡ଼େ ହ଼ରୁତା ଡ଼ୟାନା କିର୍ଡ଼ି ମାଚେସି, ଇଞ୍ଜାଁ ୱାଲ୍କାତଲେ କତ୍ହା କଡିହିଁ ରା଼ଣାରାକା କିହା କଡିମାଚେସି ।
| وَلَكِنَّهُ لَمَّا رَأَى يَسُوعَ مِنْ بَعِيدٍ، رَكَضَ وَسَجَدَ لَهُ، | ٦ 6 |
୬ଏ଼ୱାସି ହେକଟିଏ ଜୀସୁଇଁ ମେସାନା ହଟି ହଟିହିଁ ୱା଼ହାନା ଏ଼ୱାଣି କଡାଣା ରିହାଁ ଜହରା କିତେସି,
| وَصَرَخَ بِأَعْلَى صَوْتِهِ: «مَا شَأْنُكَ بِي يَا يَسُوعُ ابْنَ اللهِ الْعَلِيِّ؟ أَسْتَحْلِفُكَ بِاللهِ أَلّا تُعَذِّبَنِي!» | ٧ 7 |
୭ଅ଼ଡ଼େ କାଜା ଗିୟାଁତଲେ କିର୍ଡ଼ିହିଁ ଏଲେଇଚେସି, “ଏ଼ ବାଡ଼୍ୟୁଗାଟି ମାହାପୂରୁ ମୀର୍ଏଣାତି ଜୀସୁ, ନୀ ତଲେ ନାଙ୍ଗେ ଏ଼ନାୟି ମାଚେ? ନିଙ୍ଗେ ମାହାପୂରୁ ଦ଼ରୁତଲେ ପାର୍ମାଣା କିହିମାଞ୍ଜାଇଁ, ନାଙ୍ଗେ କସ୍ତ ହିୟାଆନି ।”
| فَإِنَّ يَسُوعَ كَانَ قَدْ قَالَ لَهُ: «أَيُّهَا الرُّوحُ النَّجِسُ، اخْرُجْ مِنَ الإِنْسَانِ!» | ٨ 8 |
୮ଏ଼ନାଆଁତାକି ଇଚିହିଁ ଜୀସୁ ଏ଼ୱାଣାଇଁ ଏ଼ନାଆଁ ଇଞ୍ଜାଲି ହାଜିମାଚେସି, “ଏ଼ ପ଼ଲ୍ଆ ବୂତୁତି ଈୱାଣି ତା଼ଣାଟି ହ଼ଚାହାଲାମୁ ।”
| وَسَأَلَهُ يَسُوعُ: «مَا اسْمُكَ؟» فَأَجَابَ: «اسْمِي لَجِيُونُ لأَنَّنَا جَيْشٌ كَبِيرٌ!» | ٩ 9 |
୯ଜୀସୁ ଏ଼ୱାଣାଇଁ ୱେଚେସି, “ନୀ ଦ଼ରୁ ଏ଼ନାୟି?” ଏ଼ୱାସି ଏଲେଇଚେସି, “ନା଼ ଦ଼ରୁ ‘ମାନ୍ଦା’ ଇଚିହିଁ ମା଼ମ୍ବୁ ହା଼ରେକା ଜା଼ଣାତମି ।”
| وَتَوَسَّلَ إِلَيْهِ بِإِلْحَاحٍ أَلّا يَطْرُدَ الأَرْوَاحَ النَّجِسَةَ إِلَى خَارِجِ تِلْكَ الْمِنْطَقَةِ. | ١٠ 10 |
୧୦ଇଞ୍ଜାଁ ଜୀସୁ ଏ଼ନିକିଁ ଏ଼ ପ଼ଲ୍ଆ ବୂତୁୟାଁଣି ଏ଼ ରା଼ଜିଟି ଅ଼ର ରା଼ଜିତା ପାଣ୍ତଅସି, ଏ଼ଦାଆଁତାକି ଏ଼ୱି ଜୀସୁଇଁ ହା଼ରେକା ବାତିମା଼ଲିତୁ ।
| وَكَانَ هُنَاكَ قَطِيعٌ كَبِيرٌ مِنَ الْخَنَازِيرِ يَرْعَى عِنْدَ الْجَبَلِ، | ١١ 11 |
୧୧ଏମ୍ବାଆଁ ହ଼ରୁ ଦାରିତା ର଼ ମାନ୍ଦା ପାଜିୟାଁ ମେୟିଁମାଚୁ ।
| فَتَوَسَّلَتِ الأَرْوَاحُ النَّجِسَةُ إِلَى يَسُوعَ قَائِلَةً: «أَرْسِلْنَا إِلَى الْخَنَازِيرِ لِنَدْخُلَ فِيهَا!» | ١٢ 12 |
୧୨ଅ଼ଡ଼େ ଏ଼ ବୂତୁୟାଁ ବାତିମା଼ଲିହିଁ ଏଲେଇଚୁ, “ମାଙ୍ଗେ ଏ଼ ପାଜିୟାଁ ମାନ୍ଦାତା ହ଼ଡାଲି ପାଣ୍ତାମୁ ।”
| فَأَذِنَ لَهَا بِذَلِكَ. فَخَرَجَتِ الأَرْوَاحُ النَّجِسَةُ وَدَخَلَتْ فِي الْخَنَازِيرِ، فَانْدَفَعَ قَطِيعُ الْخَنَازِيرِ مِنْ عَلَى حَافَةِ الْجَبَلِ إِلَى الْبُحَيْرَةِ، فَغَرِقَ فِيهَا. وَكَانَ عَدَدُهُ نَحْوَ أَلْفَيْنِ. | ١٣ 13 |
୧୩ଏ଼ୱାସି ଏ଼ୱାରାଇଁ ହୁକୁମି ହୀହାଲିଏ, ଏ଼ ପ଼ଲ୍ଆ ବୂତୁୟାଁ ଏ଼ୱାଣି ତା଼ଣାଟି ହ଼ଚାନା ପାଜିୟାଁ ମାନ୍ଦା ବିତ୍ରା ହ଼ଟୁ; ଏମ୍ବାଟିଏ ମାନ୍ଦା ପାଜିୟାଁ ତବେ ହଟାନା ଡାଗେ ମାଚି ସାମ୍ଦୁରିତା ମେଦାନା ହା଼ହାହାଚୁ, ବାରେ ରୀ ମା଼ଣା ପାଜିୟାଁ ମାଚୁ ।
| أَمَّا رُعَاةُ الْخَنَازِيرِ فَهَرَبُوا وَأَذَاعُوا الْخَبَرَ فِي الْمَدِينَةِ وَفِي الْمَزَارِعِ. فَخَرَجَ النَّاسُ لِيَرَوْا مَا قَدْ جَرَى، | ١٤ 14 |
୧୪ଏ଼ ପାଜିୟାଁ ମେଚିମାଚି ଗ଼ଡ଼୍କା ଗା଼ଡ଼ାତା ଅ଼ଡ଼େ ନା଼ସ୍କାଣାଁ ଏ଼ କାତା ୱେସ୍କା ହାଚେରି; ଏମ୍ବାଟିଏ ଲ଼କୁ ଏ଼ନାଆଁ ଆ଼ହାମାନେ ଇଞ୍ଜିଁ ସିନିକିହାଲି ୱା଼ତେରି ।
| وَجَاءُوا إِلَى يَسُوعَ، فَرَأَوْا الَّذِي كَانَ مَسْكُوناً بِالشَّيَاطِينِ جَالِساً وَلابِساً وَصَحِيحَ الْعَقْلِ، فَاسْتَوْلَى عَلَيْهِمِ الْخَوْفُ. | ١٥ 15 |
୧୫ଅ଼ଡ଼େ ଏ଼ୱାରି ଜୀସୁ ଡାଗେ ୱା଼ହାନା, ଏ଼ ବୂତୁ ଆଲ୍ଗା ମାଚାଣାଇଁ ଇଚିହିଁ ଆମ୍ବାଆରାକି ନ଼କେଏ ମାନ୍ଦା ବୂତୁୟାଁ ଆସାମାଚୁ, ଏ଼ୱାଣାଇଁ ହିମ୍ବରି ହୁଚାନା ନେହିଁ ମ଼ନତଲେ କୁଗାମାଚାଣି ମେସାନା ଆଜିତେରି ।
| فَحَدَّثَهُمُ الَّذِينَ رَأَوْا مَا جَرَى بِمَا حَدَثَ لِلْمَجْنُونِ وَلِلْخَنَازِيرِ | ١٦ 16 |
୧୬ଆମ୍ବାଆରି ମେସାମାଚେରି, ବୂତୁ ଆଲ୍ଗା ମାଚାସି ଏ଼ନିକିଁ ନେହିଁଆ଼ତେସି, ଅ଼ଡ଼େ ପାଜିୟାଁ ଏ଼ନିକିଁ ନା଼ସା ଆ଼ତୁ ଏ଼ ବାରେ ୱେସ୍ତେରି ।
| فَأَخَذُوا يَرْجُونَ مِنْ يَسُوعَ أَنْ يَرْحَلَ عَنْ دِيَارِهِمْ. | ١٧ 17 |
୧୭ଏମ୍ବାଟିଏ ଏ଼ୱାରି ଜୀସୁଇଁ ତାମି ହାନ୍ଦିଟି ହାଜାଲି ବାତିମା଼ଲିତେରି ।
| وَفِيمَا كَانَ يَرْكَبُ الْقَارِبَ، تَوَسَّلَ إِلَيْهِ الإِنْسَانُ الَّذِي كَانَتِ الشَّيَاطِينُ تَسْكُنُهُ أَنْ يُرَافِقَهُ. | ١٨ 18 |
୧୮ଡା଼ୟୁ ଜୀସୁ ଡଂଗତା ହ଼ଚିମାଚାଟି ଆମିନି ଗାଟାଣାକି ବୂତୁ ଆଲ୍ଗାମାଚେ, ଏ଼ୱାସି ତାମିତଲେ ଡ଼ୟାଲି ତାକି ବାତିମା଼ଲିତେସି ।
| فَلَمْ يَسْمَحْ لَهُ، بَلْ قَالَ لَهُ: «اذْهَبْ إِلَى بَيْتِكَ، وَإِلَى أَهْلِكَ، وَأَخْبِرْهُمْ بِمَا عَمِلَهُ الرَّبُّ بِكَ وَرَحِمَكَ». | ١٩ 19 |
୧୯ସାମା ଜୀସୁ ହେଲ ହୀଆନା ଏ଼ୱାଣାଇଁ ଏଲେଇଚେସି, “ନୀ ଇଜ ନୀ ଲ଼କୁତା଼ଣା ହାଲାମୁ, ଇଞ୍ଜାଁ ପ୍ରବୁ ନିଙ୍ଗେତାକି ଏ଼ନି କାମା ଅ଼ଡ଼େ ନିଙ୍ଗେତାକି ଏମିନି କାର୍ମା କିହାମାଞ୍ଜାନେସି, ଏ଼ ବାରେ ଏ଼ୱାରାଇଁ ୱେହ୍ମୁ ।”
| فَانْطَلَقَ وَأَخَذَ يُنَادِي فِي الْمُدُنِ الْعَشْرِ بِمَا عَمِلَهُ يَسُوعُ بِهِ. فَتَعَجَّبَ الْجَمِيعُ. | ٢٠ 20 |
୨୦ଏମ୍ବାଟିଏ ଏ଼ୱାସି ହାଜାନା, ଜୀସୁ ଏ଼ୱାଣାକି ଏ଼ନି କାମା କିହାମାଚେସି, ଏ଼ୱାସି ଦେକାପଲିତା ୱେ଼କ୍ହାଲି ମା଼ଟ୍ହେସି; ଏମ୍ବାଟିଏ ବାରେଜା଼ଣା କାବା ଆ଼ତେରି ।
| وَلَمَّا عَادَ يَسُوعُ وَعَبَرَ فِي الْقَارِبِ إِلَى الضَّفَّةِ الْمُقَابِلَةِ مِنَ الْبُحَيْرَةِ، اجْتَمَعَ إِلَيْهِ وَهُوَ عِنْدَ الشَّاطِئِ جَمْعٌ كَبِيرٌ. | ٢١ 21 |
୨୧ଜୀସୁ ଡଂଗଟି ଗା଼ଣ୍ଚାନା ଅ଼ରୱାକି ୱେଣ୍ତେ ୱା଼ତେସି, ମାନ୍ଦା ଲ଼କୁ ଏ଼ୱାଣି ତା଼ଣା ରୁଣ୍ତା ଆ଼ତେରି; ଇଞ୍ଜାଁ ଏ଼ୱାସି ସାମ୍ଦୁରି ଗାଟୁତା ଡ଼ୟିତେସି ।
| وَإذَا وَاحِدٌ مِنْ رُؤَسَاءِ الْمَجْمَعِ، وَاسْمُهُ يَايِرُسُ، قَدْ جَاءَ إِلَيْهِ. وَمَا إِنْ رَآهُ، حَتَّى ارْتَمَى عِنْدَ قَدَمَيْهِ، | ٢٢ 22 |
୨୨ଏଚିବେ଼ଲା ଜୀହୁଦି ଲ଼କୁତି କୁଟମି ଇଲୁତି କାଜାରି ବିତ୍ରାଟି ଜାୟିରସ ଦ଼ରୁଗାଟାସି ରଅସି ଜୀସୁଇଁ ମେସାନା ଏ଼ୱାଣି କଡାଣା ରୀତେସି,
| وَتَوَسَّلَ إِلَيْهِ بِإِلْحَاحٍ، قَائِلاً: «ابْنَتِي الصَّغِيرَةُ مُشْرِفَةٌ عَلَى الْمَوْتِ. فَتَعَالَ وَالْمِسْهَا بِيَدِكَ لِتُشْفَى فَتَحْيَا!» | ٢٣ 23 |
୨୩ଇଞ୍ଜାଁ ହା଼ରେକା ବାତିମା଼ଲିହିଁ ଏଲେଇଚେସି, “ନା଼ ମା଼ଙ୍ଗା ହା଼ନିହ଼ଗେ ଆ଼ହାମାନେ; ଏ଼ଦି ଏ଼ନିକିଁ ନେହିଁ ଆ଼ହାନା ନୀଡିନେ, ଏ଼ଦାଆଁତାକି ନୀନୁ ୱା଼ହାନା ଏ଼ଦାନି ଲାକ କେୟୁ ଇଟାମୁ ।”
| فَذَهَبَ مَعَهُ، يَتْبَعُهُ جَمْعٌ كَبِيرٌ وَهُمْ يَزْحَمُونَهُ. | ٢٤ 24 |
୨୪ଏମ୍ବାଟିଏ ଜୀସୁ ଏ଼ୱାଣିତଲେ ହାଚେସି, ଇଞ୍ଜାଁ ହା଼ରେକା ଲ଼କୁ ଏ଼ୱାଣିତଲେ ହାଜାଲି ମା଼ଟ୍ହେରି, ଇଞ୍ଜାଁ ଏ଼ୱାଣି ମୁହେଁ ମୁହେଁ ୱିସ୍ପି ଆ଼ହିମାଚେରି ।
| وَكَانَتْ هُنَاكَ امْرَأَةٌ مُصَابَةٌ بِنَزِيفٍ دَمَوِيٍّ مُنْذُ اثْنَتَيْ عَشْرَةَ سَنَةً، | ٢٥ 25 |
୨୫ଏଚିବେ଼ଲାତା ର଼ ଇୟା ବା଼ର ବାର୍ସା ପାତେକା ନେତେରି ୱା଼ଙ୍ଗିନି ର଼ଗତା ନେତେରି ଡୂଙ୍ଗାଆନା ନେହିଁ ଆ଼ହି ହିଲାଆତେ,
| وَقَدْ عَانَتِ الْكَثِيرَ مِنَ الأَلَمِ عَلَى أَيْدِي أَطِبَّاءَ كَثِيرِينَ، وَأَنْفَقَتْ فِي سَبِيلِ عِلاجِهَا كُلَّ مَا تَمْلِكُ، فَلَمْ تَجْنِ أَيَّةَ فَائِدَةٍ، بَلْ بِالأَحْرَى ازْدَادَتْ حَالَتُهَا سُوءاً. | ٢٦ 26 |
୨୬ଇଞ୍ଜାଁ ଅସଗୂରୁ ତା଼ଣା ହାଜାନା ଜିକେଏ ହା଼ରେକା ଟାକାୟାଁ କାର୍ଚୁ କିହାମାଚେ, ଅ଼ଡ଼େ ଜିକେଏ ନେହିଁ ଆ଼ହାହିଲାଆତେ, ସାମା ହା଼ରେକା କସ୍ତ ବେଟାଆ଼ହି ମାଚେ ।
| فَإِذْ كَانَتْ قَدْ سَمِعَتْ عَنْ يَسُوعَ، جَاءَتْ فِي زَحْمَةِ الْجَمْعِ مِنْ خَلْفِهِ وَلَمَسَتْ رِدَاءَهُ، | ٢٧ 27 |
୨୭ଏ଼ଦି ଜୀସୁତି କାତା ୱେଞ୍ଜାନା ଲ଼କୁ ମାନ୍ଦାତା ୱା଼ହାନା ଡା଼ୟୁ ୱାକିଟି ଏ଼ୱାଣି ହିମ୍ବରି ଡୀଗିତେ;
| لأَنَّهَا قَالَتْ: «يَكْفِي أَنْ أَلْمِسَ ثِيَابَهُ لأُشْفَى». | ٢٨ 28 |
୨୮ଇଚିହିଁ ଏ଼ଦି ଏଲେ ଇଞ୍ଜିମାଚେ, “ଏ଼ୱାଣି ହିମ୍ବରି ଡୀଗିତିହିଁ ନେହିଁ ଆ଼ଇଁ ।”
| وَفِي الْحَالِ انْقَطَعَ نَزِيفُ دَمِهَا وَأَحَسَّتْ فِي جِسْمِهَا أَنَّهَا شُفِيَتْ مِنْ عِلَّتِهَا. | ٢٩ 29 |
୨୯ଏ଼ ଦେବୁଣିଏ ଏ଼ଦାଣି ନେତେରି ବ଼ନାୟି ଡୂଙ୍ଗିତେ, ଇଞ୍ଜାଁ ଏ଼ଦି ର଼ଗଟି ନେହିଁ ଆ଼ହାମାନେ ଏ଼ଦାଆଁ ତାନି ଆଙ୍ଗାତା ପୁଞ୍ଜା କଡିତେ ।
| وَحَالَمَا شَعَرَ يَسُوعُ فِي نَفْسِهِ بِالْقُوَّةِ الَّتِي خَرَجَتْ مِنْهُ، أَدَارَ نَظَرَهُ فِي الْجَمْعِ وَسَأَلَ: «مَنْ لَمَسَ ثِيَابِي؟» | ٣٠ 30 |
୩୦ଦେବୁଣିଏ ଜୀସୁ ତାନି ଆଙ୍ଗାଟି ବା଼ଡ଼୍ୟୁ ହାଚାଣି ହିୟାଁତା ପୁଞ୍ଜାନା, ଲ଼କୁ ମାନ୍ଦାତା ୱେଣ୍ତେ ସିନିକିହାନା ଏଲେଇଚେସି, “ଏମ୍ବାଆୟି ନା଼ ହିମ୍ବରି ଡୀଗାତେ?”
| فَقَالَ لَهُ تَلامِيذُهُ: «أَنْتَ تَرَى الْجَمْعَ يَزْحَمُونَكَ، وَتَسْأَلُ: مَنْ لَمَسَنِي؟» | ٣١ 31 |
୩୧ଏମ୍ବାଟିଏ ତାନି ସୀସୁୟାଁ ଏଲେଇଚେରି, “ନୀନୁତ ମେସିମାଞ୍ଜି ଲ଼କୁ ଏ଼ନିକିଁ ନୀ ମୁହେଁ ଆ଼ହିମାନେରି, ଅ଼ଡ଼େ ଏଲେ ଇଞ୍ଜିମାଞ୍ଜି ଆମ୍ବାଆୟି ନାଙ୍ଗେ ଡୀଗାତେ?”
| وَلَكِنَّهُ ظَلَّ يَتَطَلَّعُ حَوْلَهُ لِيَرَى الَّتِي فَعَلَتْ ذَلِكَ. | ٣٢ 32 |
୩୨ସାମା ଏମ୍ବାଆୟି ତାଙ୍ଗେ ଡୀଗିତେ ଏ଼ଦାଆଁ ମେସାଲି ଜୀସୁ ସା଼ରିସୁଟୁ ସିନିକିତେସି ।
| فَمَا كَانَ مِنَ الْمَرْأَةِ، وَقَدْ عَلِمَتْ بِمَا حَدَثَ لَهَا، إِلّا أَنْ جَاءَتْ وَهِيَ خَائِفَةٌ تَرْتَجِفُ، وَارْتَمَتْ أَمَامَهُ وَأَخْبَرَتْهُ بِالْحَقِيقَةِ كُلِّهَا. | ٣٣ 33 |
୩୩ଏମ୍ବାଟିଏ ଏ଼ ଇୟା ୱା଼ହାନା ତାଙ୍ଗେତାକି ଏ଼ନାୟି ଆ଼ହାମାନେ ଏ଼ଦାଆଁ ପୁଞ୍ଜା ଆଜିତାକି ତୀର୍ଗିହିଁ ୱା଼ହାଁ ତାନି କଡାଣା ରିହାନା ବାରେ ସାତା କାତା ଏ଼ୱାଣାଇଁ ୱେସ୍ତେ ।
| فَقَالَ لَهَا: «يَا ابْنَةُ، إِيمَانُكِ قَدْ شَفَاكِ. فَاذْهَبِي بِسَلامٍ وَتَعَافَيْ مِنْ عِلَّتِكِ!» | ٣٤ 34 |
୩୪ଏମ୍ବାଟିଏ ଜୀସୁ ଏ଼ ଇୟାନି ଏଲେଇଚେସି, “ଆଲ ମା଼ଙ୍ଗା ନୀ ନାମୁ ନିଙ୍ଗେ ନେହିଁ କିହାମାଞ୍ଜାନେ; ହିତ୍ଡ଼ି ତଲେ ହାଲାମୁ ଇଞ୍ଜାଁ ନୀ ର଼ଗଟି ନେହିଁଆ଼ମୁ ।”
| وَبَيْنَمَا يَسُوعُ يَتَكَلَّمُ، جَاءَ بَعْضُهُمْ مِنْ بَيْتِ رَئِيسِ الْمَجْمَعِ قَائِلِينَ: «ابْنَتُكَ قَدْ مَاتَتْ. فَلِمَاذَا تُكَلِّفُ الْمُعَلِّمَ بَعْدُ؟» | ٣٥ 35 |
୩୫ଜୀସୁ ଈ କାତା ୱେସିମାଚାଟି, ଜୀହୁଦି ଲ଼କୁତି କୁଟମି ଇଲୁତି କାଜାଣା ଇଜଟି ରଅସି ୱା଼ହାନା ଏଲେଇଚେସି, “ନୀ ମା଼ଙ୍ଗା ହା଼ତେୟିଏ ଗୂରୁଇଁ ଅ଼ଡ଼େ ଏ଼ନାଆଁତାକି କସ୍ତ ହୀହିମାଞ୍ଜି?”
| وَلَكِنَّ يَسُوعَ، مَا إِنْ سَمِعَ بِذَلِكَ الْخَبَرِ، حَتَّى قَالَ لِرَئِيسِ الْمَجْمَعِ: «لا تَخَفْ؛ آمِنْ فَقَطْ!» | ٣٦ 36 |
୩୬ସାମା ଜୀସୁ ଏ଼ କାତା ୱେଞ୍ଜାନା ୱେନାଆତିଲେହେଁ ଆ଼ହାନା ଜାୟିରସଇଁ ଏଲେଇଚେସି, “ଆଜାଆନି ସାମା ନାମାମୁ ।”
| وَلَمْ يَدَعْ أَحَداً يُرَافِقُهُ إِلّا بُطْرُسَ وَيَعْقُوبَ وَيُوحَنَّا أَخَا يَعْقُوبَ. | ٣٧ 37 |
୩୭ଅ଼ଡ଼େ ଏ଼ୱାସି ପିତର, ଜାକୁବ, ଅ଼ଡ଼େ ତାନି ତାୟି ଜହନ ପିସ୍ପେ ଆମ୍ବାଆରାଇଁ ତାନିତଲେ ଅ଼ଆତେସି ।
| وَوَصَلَ إِلَى بَيْتِ رَئِيسِ الْمَجْمَعِ، فَرَأَى الضَّجِيجَ وَالنَّاسَ يَبْكُونَ وَيُوَلْوِلُونَ كَثِيراً. | ٣٨ 38 |
୩୮ଏ଼ୱାରି ଜାୟିରସ ଇଜ ଏଜାଲିଏ, ଏମ୍ବାଆଁ ହା଼ରେକା କା଼ଲ୍ୱି ଆ଼ହିଁ ଡ଼ୀହିମାନାଣି ମେସ୍ତେସି,
| فَلَمَّا دَخَلَ، قَالَ لَهُمْ: «لِمَاذَا تَضِجُّونَ وَتَبْكُونَ؟ لَمْ تَمُتِ الصَّبِيَّةُ، بَلْ هِيَ نَائِمَةٌ». | ٣٩ 39 |
୩୯ଇଞ୍ଜାଁ ବିତ୍ରା ହାଜାନା ଏ଼ୱାସିକାଣି ଏଲେଇଚେସି, “ଏ଼ନାଆଁତାକି କା଼ଲ୍ୱି ଆ଼ହିଁ ଡ଼ୀହି ମାଞ୍ଜେରି, ଈ ପ଼ଦା ହା଼ହାହିଲେଏ ସାମା ଇଦା କିହାମାନେ” ଏମ୍ବାଟିଏ ଏ଼ୱାରି ଏ଼ୱାଣାଇଁ କାକ୍ହେରି ।
| فَضَحِكُوا مِنْهُ. أَمَّا هُوَ، فَأَخْرَجَهُمْ جَمِيعاً، ثُمَّ أَخَذَ مَعَهُ أَبَا الصَّبِيَّةِ وَأُمَّهَا وَالَّذِينَ كَانُوا يُرَافِقُونَهُ، وَدَخَلَ حَيْثُ كَانَتِ الصَّبِيَّةُ. | ٤٠ 40 |
୪୦ଏ଼ୱାରି ଏ଼ୱାଣାଇଁ ଲାଜା କିହାନା କାକ୍ହେରି, ସାମା ଏ଼ୱାସି ବାରେତି ପାଙ୍ଗାତା ପାଣ୍ତାନା ପ଼ଦାନି ଇୟା ଆ଼ବା ଅ଼ଡ଼େ ତାନି ତୀନି ଜା଼ଣା ସୀସୁୟାଁ ତଲେ ଏ଼ ପ଼ଦା ମାଚି ତା଼ଣା ହାଚେରି,
| وَإِذْ أَمْسَكَ بِيَدِهَا قَالَ: «طَلِيثَا قُومِي!» أَيْ: «يَا صَبِيَّةُ، لَكِ أَقُولُ: قُومِي». | ٤١ 41 |
୪୧ଇଞ୍ଜାଁ ଏ଼ ପ଼ଦାନି କେୟୁ ଆସାନା ଏ଼ଦାନି ଏଲେଇଚେସି, “ଟଲିତା କୁମ୍” ଇଚିହିଁ “ଆଲ ମା଼ଙ୍ଗା ନା଼ନୁ ନିଙ୍ଗେ ୱେସିମାଞ୍ଜାଇଁ ନିଙ୍ଗାମୁ ।”
| فَنَهَضَتِ الصَّبِيَّةُ حَالاً وَأَخَذَتْ تَمْشِي، إِذْ كَانَ عُمْرُهَا اثْنَتَيْ عَشْرَةَ سَنَةً. فَدُهِشَ الْجَمِيعُ دَهْشَةً عَظِيمَةً. | ٤٢ 42 |
୪୨ଏ଼ ଦେବୁଣିଏ ପ଼ଦା ନିଙ୍ଗାନା ତା଼କିତେ (ଇଚିହିଁ ଏ଼ଦି ବା଼ର ବାର୍ସା ଆ଼ହାମାଚେ) ଏମ୍ବାଟିଏ ଏ଼ୱାରି ହା଼ରେକା କାବା ଆ଼ତେରି ।
| فَأَمَرَهُمْ بِشِدَّةٍ أَنْ لَا يَعْلَمَ أَحَدٌ بِذَلِكَ، وَطَلَبَ أَنْ تُعْطَى طَعَاماً لِتَأْكُلَ. | ٤٣ 43 |
୪୩ଇଞ୍ଜାଁ ଈ କାତା ଏ଼ନିକିଁ ଆମ୍ବାଆରି ପୁନଅରି, ଏ଼ଦାଆଁତାକି ଏ଼ୱାସି ଏ଼ୱାରାଇଁ ଜାଣ୍ତେ ହୁକୁମି ହୀତେସି, ଇଞ୍ଜାଁ “ପ଼ଦାନାକି ଏ଼ନାଆଁ ତିଞ୍ଜାଲି ହୀଦୁ” ଇଚେସି ।
