مَرْقُس 14
| وَكَانَ الْفِصْحُ وَعِيدُ الْفَطِيرِ سَيَحُلّانِ بَعْدَ يَوْمَيْنِ، وَمَازَالَ رُؤَسَاءُ الْكَهَنَةِ وَالْكَتَبَةُ يَسْعَوْنَ كَيْ يَقْبِضُوا عَلَيْهِ بِمَكْرٍ وَيَقْتُلُوهُ. | ١ 1 |
តទា និស្តារោត្សវកិណ្វហីនបូបោត្សវយោរារម្ភស្យ ទិនទ្វយេ ៜវឝិឞ្ដេ ប្រធានយាជកា អធ្យាបកាឝ្ច កេនាបិ ឆលេន យីឝុំ ធត៌្តាំ ហន្តុញ្ច ម្ឫគយាញ្ចក្រិរេ;
| فَإِنَّهُمْ قَدْ قَالُوا: «لا يَكُونُ ذَلِكَ فِي الْعِيدِ، لِئَلّا يَحْدُثَ اضْطِرَابٌ بَيْنَ الشَّعْبِ!» | ٢ 2 |
កិន្តុ លោកានាំ កលហភយាទូចិរេ, នចោត្សវកាល ឧចិតមេតទិតិ។
| وَفِيمَا كَانَ يَسُوعُ فِي بَيْتِ عَنْيَا، مُتَّكِئاً فِي بَيْتِ سِمْعَانَ الأَبْرَصِ، جَاءَتِ امْرَأَةٌ تَحْمِلُ قَارُورَةَ عِطْرٍ مِنَ النَّارِدِينِ الْخَالِصِ الْغَالِي الثَّمَنِ، فَكَسَرَتِ الْقَارُورَةَ وَسَكَبَتِ الْعِطْرَ عَلَى رَأْسِهِ. | ٣ 3 |
អនន្តរំ ពៃថនិយាបុរេ ឝិមោនកុឞ្ឋិនោ គ្ឫហេ យោឝៅ ភោត្កុមុបវិឞ្ដេ សតិ កាចិទ៑ យោឞិត៑ បាណ្ឌរបាឞាណស្យ សម្បុដកេន មហាគ៌្ហ្យោត្តមតៃលម៑ អានីយ សម្បុដកំ ភំក្ត្វា តស្យោត្តមាង្គេ តៃលធារាំ បាតយាញ្ចក្រេ។
| فَاسْتَاءَ بَعْضُهُمْ فِي أَنْفُسِهِمْ وَقَالُوا: «لِمَاذَا هَذَا التَّبْذِيرُ لِلْعِطْرِ؟ | ٤ 4 |
តស្មាត៑ កេចិត៑ ស្វាន្តេ កុប្យន្តះ កថិតវំន្តះ កុតោយំ តៃលាបវ្យយះ?
| فَقَدْ كَانَ يُمْكِنُ أَنْ يُبَاعَ هَذَا الْعِطْرُ بِأَكْثَرَ مِنْ ثَلاثِ مِئَةِ دِينَارٍ، وَيُوهَبَ الثَّمَنُ لِلْفُقَرَاءِ». وَأَخَذُوا يُؤَنِّبُونَ الْمَرْأَةَ. | ٥ 5 |
យទ្យេតត៑ តៃល វ្យក្រេឞ្យត តហ៌ិ មុទ្រាបាទឝតត្រយាទប្យធិកំ តស្យ ប្រាប្តមូល្យំ ទរិទ្រលោកេភ្យោ ទាតុមឝក្ឞ្យត, កថាមេតាំ កថយិត្វា តយា យោឞិតា សាកំ វាចាយុហ្យន៑។
| غَيْرَ أَنَّ يَسُوعَ قَالَ: «اتْرُكُوهَا! لِمَاذَا تُضَايِقُونَهَا؟ إِنَّهَا عَمِلَتْ بِي عَمَلاً حَسَناً. | ٦ 6 |
កិន្តុ យីឝុរុវាច, កុត ឯតស្យៃ ក្ឫច្ឆ្រំ ទទាសិ? មហ្យមិយំ កម៌្មោត្តមំ ក្ឫតវតី។
| فَإِنَّ الْفُقَرَاءَ عِنْدَكُمْ فِي كُلِّ حِينٍ، وَمَتَى شِئْتُمْ تَسْتَطِيعُونَ أَنْ تُحْسِنُوا إِلَيْهِمْ. أَمَّا أَنَا فَلَنْ أَكُونَ عِنْدَكُمْ فِي كُلِّ حِينٍ. | ٧ 7 |
ទរិទ្រាះ សវ៌្វទា យុឞ្មាភិះ សហ តិឞ្ឋន្តិ, តស្មាទ៑ យូយំ យទេច្ឆថ តទៃវ តានុបកត៌្តាំ ឝក្នុថ, កិន្ត្វហំ យុភាភិះ សហ និរន្តរំ ន តិឞ្ឋាមិ។
| إِنَّهَا عَمِلَتْ مَا تَقْدِرُ عَلَيْهِ. فَقَدْ سَبَقَتْ فَعَطَّرَتْ جَسَدِي إِعْدَاداً لِلدَّفْنِ. | ٨ 8 |
អស្យា យថាសាធ្យំ តថៃវាករោទិយំ, ឝ្មឝានយាបនាត៑ បូវ៌្វំ សមេត្យ មទ្វបុឞិ តៃលម៑ អមទ៌្ទយត៑។
| وَالْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ حَيْثُ يُبَشَّرُ بِالإِنْجِيلِ فِي الْعَالَمِ أَجْمَعَ، يُحَدَّثُ أَيْضاً بِمَا عَمِلَتْهُ هَذِهِ الْمَرْأَةُ، إِحْيَاءً لِذِكْرِهَا!» | ٩ 9 |
អហំ យុឞ្មភ្យំ យថាត៌្ហំ កថយាមិ, ជគតាំ មធ្យេ យត្រ យត្រ សុសំវាទោយំ ប្រចារយិឞ្យតេ តត្រ តត្រ យោឞិត ឯតស្យាះ ស្មរណាត៌្ហំ តត្ក្ឫតកម៌្មៃតត៑ ប្រចារយិឞ្យតេ។
| ثُمَّ ذَهَبَ يَهُوذَا الإِسْخَرْيُوطِيُّ، أَحَدُ الاِثْنَيْ عَشَرَ، إِلَى رُؤَسَاءِ الْكَهَنَةِ لِيُسَلِّمَ يَسُوعَ إِلَيْهِمْ. | ١٠ 10 |
តតះ បរំ ទ្វាទឝានាំ ឝិឞ្យាណាមេក ឦឞ្ករិយោតីយយិហូទាខ្យោ យីឝុំ បរករេឞុ សមប៌យិតុំ ប្រធានយាជកានាំ សមីបមិយាយ។
| فَلَمَّا سَمِعُوا بِذلِكَ، فَرِحُوا، وَوَعَدُوهُ أَنْ يُعْطُوهُ مَالاً. فَأَخَذَ يَتَحَيَّنُ تَسْلِيمَهُ فِي فُرْصَةٍ مُنَاسِبَةٍ. | ١١ 11 |
តេ តស្យ វាក្យំ សមាកណ៌្យ សន្តុឞ្ដាះ សន្តស្តស្មៃ មុទ្រា ទាតុំ ប្រត្យជានត; តស្មាត៑ ស តំ តេឞាំ ករេឞុ សមប៌ណាយោបាយំ ម្ឫគយាមាស។
| وَفِي الْيَوْمِ الأَوَّلِ مِنْ أَيَّامِ الْفَطِيرِ، وَفِيهِ كَانَ يُذْبَحُ (حَمَلُ) الْفِصْحِ، سَأَلَهُ تَلامِيذُهُ: «أَيْنَ تُرِيدُ أَنْ نَذْهَبَ وَنُجَهِّزَ لَكَ الْفِصْحَ لِتَأْكُلَ؟» | ١٢ 12 |
អនន្តរំ កិណ្វឝូន្យបូបោត្សវស្យ ប្រថមេៜហនិ និស្តារោត្មវាត៌្ហំ មេឞមារណាសមយេ ឝិឞ្យាស្តំ បប្រច្ឆះ កុត្រ គត្វា វយំ និស្តារោត្សវស្យ ភោជ្យមាសាទយិឞ្យាមះ? កិមិច្ឆតិ ភវាន៑?
| فَأَرْسَلَ اثْنَيْنِ مِنْ تَلامِيذِهِ، قَائِلاً لَهُمَا: «اذْهَبَا إِلَى الْمَدِينَةِ، وَسَيُلاقِيكُمَا هُنَاكَ رَجُلٌ يَحْمِلُ جَرَّةَ مَاءٍ، فَاتْبَعَاهُ. | ١٣ 13 |
តទានីំ ស តេឞាំ ទ្វយំ ប្រេរយន៑ ពភាឞេ យុវយោះ បុរមធ្យំ គតយោះ សតោ រ្យោ ជនះ សជលកុម្ភំ វហន៑ យុវាំ សាក្ឞាត៑ ករិឞ្យតិ តស្យៃវ បឝ្ចាទ៑ យាតំ;
| وَحَيْثُ يَدْخُلُ، قُولا لِرَبِّ الْبَيْتِ: إِنَّ الْمُعَلِّمَ يَقُولُ: أَيْنَ غُرْفَتِي الَّتِي فِيهَا سَآكُلُ الْفِصْحَ مَعَ تَلامِيذِي؟ | ١٤ 14 |
ស យត៑ សទនំ ប្រវេក្ឞ្យតិ តទ្ភវនបតិំ វទតំ, គុរុរាហ យត្រ សឝិឞ្យោហំ និស្តារោត្សវីយំ ភោជនំ ករិឞ្យាមិ, សា ភោជនឝាលា កុត្រាស្តិ?
| فَيُرِيَكُمَا غُرْفَةً كَبِيرَةً فِي الطَّبَقَةِ الْعُلْيَا، مَفْرُوشَةً مُجَهَّزَةً. هُنَاكَ جَهِّزَا لَنَا!» | ١٥ 15 |
តតះ ស បរិឞ្ក្ឫតាំ សុសជ្ជិតាំ ព្ឫហតីចញ្ច យាំ ឝាលាំ ទឝ៌យិឞ្យតិ តស្យាមស្មទត៌្ហំ ភោជ្យទ្រវ្យាណ្យាសាទយតំ។
| فَانْطَلَقَ التِّلْمِيذَانِ وَدَخَلا الْمَدِينَةَ، وَوَجَدَا كَمَا قَالَ لَهُمَا. وَهُنَاكَ جَهَّزَا لِلْفِصْحِ. | ١٦ 16 |
តតះ ឝិឞ្យៅ ប្រស្ថាយ បុរំ ប្រវិឝ្យ ស យថោក្តវាន៑ តថៃវ ប្រាប្យ និស្តារោត្សវស្យ ភោជ្យទ្រវ្យាណិ សមាសាទយេតាម៑។
| وَلَمَّا حَلَّ الْمَسَاءُ، جَاءَ يَسُوعُ مَعَ الاِثْنَيْ عَشَرَ. | ١٧ 17 |
អនន្តរំ យីឝុះ សាយំកាលេ ទ្វាទឝភិះ ឝិឞ្យៃះ សាទ៌្ធំ ជគាម;
| وَبَيْنَمَا كَانُوا مُتَّكِئِينَ يَأْكُلُونَ، قَالَ يَسُوعُ: «الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ وَاحِداً مِنْكُمْ سَيُسَلِّمُنِي، وَهُوَ يَأْكُلُ الآنَ مَعِي». | ١٨ 18 |
សវ៌្វេឞុ ភោជនាយ ប្រោបវិឞ្ដេឞុ ស តានុទិតវាន៑ យុឞ្មានហំ យថាត៌្ហំ វ្យាហរាមិ, អត្រ យុឞ្មាកមេកោ ជនោ យោ មយា សហ ភុំក្តេ មាំ បរកេរេឞុ សមប៌យិឞ្យតេ។
| فَأَخَذَ الْحُزْنُ يَسْتَوْلِي عَلَيْهِمْ، وَبَدَأُوا يَسْأَلُونَهُ وَاحِداً بَعْدَ الآخَرِ: «هَلْ أَنَا؟» | ١٩ 19 |
តទានីំ តេ ទុះខិតាះ សន្ត ឯកៃកឝស្តំ ប្រឞ្ដុមារព្ធវន្តះ ស កិមហំ? បឝ្ចាទ៑ អន្យ ឯកោភិទធេ ស កិមហំ?
| وَلكِنَّهُ أَجَابَهُمْ قَائِلاً: «إِنَّهُ وَاحِدٌ مِنَ الاِثْنَيْ عَشَرَ، وَهُوَ الَّذِي يَغْمِسُ مَعِي فِي الصَّحْفَةِ. | ٢٠ 20 |
តតះ ស ប្រត្យវទទ៑ ឯតេឞាំ ទ្វាទឝានាំ យោ ជនោ មយា សមំ ភោជនាបាត្រេ បាណិំ មជ្ជយិឞ្យតិ ស ឯវ។
| إِنَّ ابْنَ الإِنْسَانِ لابُدَّ أَنْ يَمْضِيَ كَمَا قَدْ كُتِبَ عَنْهُ، وَلكِنِ الْوَيْلُ لِذلِكَ الرَّجُلِ الَّذِي عَلَى يَدِهِ يُسَلَّمُ ابْنُ الإِنْسَانِ. كَانَ خَيْراً لِذلِكَ الرَّجُلِ لَوْ لَمْ يُولَدْ!» | ٢١ 21 |
មនុជតនយមធិ យាទ្ឫឝំ លិខិតមាស្តេ តទនុរូបា គតិស្តស្យ ភវិឞ្យតិ, កិន្តុ យោ ជនោ មានវសុតំ សមប៌យិឞ្យតេ ហន្ត តស្យ ជន្មាភាវេ សតិ ភទ្រមភវិឞ្យត៑។
| وَبَيْنَمَا كَانُوا يَأْكُلُونَ، أَخَذَ يَسُوعُ رَغِيفاً، وَبَارَكَ، وَكَسَّرَ، وَأَعْطَاهُمْ قَائِلاً: «خُذُوا: هَذَا هُوَ جَسَدِي». | ٢٢ 22 |
អបរញ្ច តេឞាំ ភោជនសមយេ យីឝុះ បូបំ គ្ឫហីត្វេឝ្វរគុណាន៑ អនុកីត៌្យ ភង្ក្ត្វា តេភ្យោ ទត្ត្វា ពភាឞេ, ឯតទ៑ គ្ឫហីត្វា ភុញ្ជីធ្វម៑ ឯតន្មម វិគ្រហរូបំ។
| ثُمَّ أَخَذَ الْكَأْسَ، وَشَكَرَ، وَأَعْطَاهُمْ، فَشَرِبُوا مِنْهَا كُلُّهُمْ، | ٢٣ 23 |
អនន្តរំ ស កំសំ គ្ឫហីត្វេឝ្វរស្យ គុណាន៑ កីត៌្តយិត្វា តេភ្យោ ទទៅ, តតស្តេ សវ៌្វេ បបុះ។
| وَقَالَ لَهُمْ: «هَذَا هُوَ دَمِي الَّذِي لِلْعَهْدِ الْجَدِيدِ، الَّذِي يُسْفَكُ مِنْ أَجْلِ كَثِيرِينَ. | ٢٤ 24 |
អបរំ ស តានវាទីទ៑ ពហូនាំ និមិត្តំ បាតិតំ មម នវីននិយមរូបំ ឝោណិតមេតត៑។
| الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: لَا أَشْرَبُ بَعْدُ مِنْ نِتَاجِ الْكَرْمَةِ أَبَداً، إِلَى ذلِكَ الْيَوْمِ الَّذِي أَشْرَبُهُ فِيهِ جَدِيداً فِي مَلَكُوتِ اللهِ». | ٢٥ 25 |
យុឞ្មានហំ យថាត៌្ហំ វទាមិ, ឦឝ្វរស្យ រាជ្យេ យាវត៑ សទ្យោជាតំ ទ្រាក្ឞារសំ ន បាស្យាមិ, តាវទហំ ទ្រាក្ឞាផលរសំ បុន រ្ន បាស្យាមិ។
| ثُمَّ رَتَّلُوا، وَانْطَلَقُوا خَارِجاً إِلَى جَبَلِ الزَّيْتُونِ. | ٢٦ 26 |
តទនន្តរំ តេ គីតមេកំ សំគីយ ពហិ រ្ជៃតុនំ ឝិខរិណំ យយុះ
| وَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «كُلُّكُمْ سَتَشُكُّونَ، لأَنَّهُ قَدْ كُتِبَ: سَأَضْرِبُ الرَّاعِي، فَتَتَشَتَّتُ الْخِرَافُ. | ٢٧ 27 |
អថ យីឝុស្តានុវាច និឝាយាមស្យាំ មយិ យុឞ្មាកំ សវ៌្វេឞាំ ប្រត្យូហោ ភវិឞ្យតិ យតោ លិខិតមាស្តេ យថា, មេឞាណាំ រក្ឞកញ្ចាហំ ប្រហរិឞ្យាមិ វៃ តតះ។ មេឞាណាំ និវហោ នូនំ ប្រវិកីណ៌ោ ភវិឞ្យតិ។
| وَلكِنْ بَعْدَ قِيَامَتِي، سَأَسْبِقُكُمْ إِلَى الْجَلِيلِ». | ٢٨ 28 |
កន្តុ មទុត្ថានេ ជាតេ យុឞ្មាកមគ្រេៜហំ គាលីលំ វ្រជិឞ្យាមិ។
| وَلكِنَّ بُطْرُسَ قَالَ لَهُ: «وَلَوْ شَكَّ الْجَمِيعُ، فَأَنَا لَنْ أَشُكَّ». | ٢٩ 29 |
តទា បិតរះ ប្រតិពភាឞេ, យទ្យបិ សវ៌្វេឞាំ ប្រត្យូហោ ភវតិ តថាបិ មម នៃវ ភវិឞ្យតិ។
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «الْحَقَّ أَقُولُ لَكَ: إِنَّكَ الْيَوْمَ، فِي هذِهِ اللَّيْلَةِ، قَبْلَ أَنْ يَصِيحَ الدِّيكُ مَرَّتَيْنِ، تَكُونُ قَدْ أَنْكَرْتَنِي ثَلاثَ مَرَّاتٍ». | ٣٠ 30 |
តតោ យីឝុរុក្តាវាន៑ អហំ តុភ្យំ តថ្យំ កថយាមិ, ក្ឞណាទាយាមទ្យ កុក្កុដស្យ ទ្វិតីយវាររវណាត៑ បូវ៌្វំ ត្វំ វារត្រយំ មាមបហ្នោឞ្យសេ។
| إِلّا أَنَّ بُطْرُسَ قَالَ بِأَكْثَرِ تَأْكِيدٍ: «وَلَوْ كَانَ عَلَيَّ أَنْ أَمُوتَ مَعَكَ، لَا أُنْكِرُكَ أَبَداً!» وَقَالَ التَّلامِيذُ كُلُّهُمْ مِثْلَ هَذَا الْقَوْلِ. | ٣١ 31 |
កិន្តុ ស គាឍំ វ្យាហរទ៑ យទ្យបិ ត្វយា សាទ៌្ធំ មម ប្រាណោ យាតិ តថាបិ កថមបិ ត្វាំ នាបហ្នោឞ្យេ; សវ៌្វេៜបីតរេ តថៃវ ពភាឞិរេ។
| وَوَصَلُوا إِلَى بُسْتَانٍ اسْمُهُ جَثْسَيْمَانِي، فَقَالَ لِتَلامِيذِهِ: «اجْلِسُوا هُنَا حَتَّى أُصَلِّيَ». | ٣٢ 32 |
អបរញ្ច តេឞុ គេត្ឝិមានីនាមកំ ស្ថាន គតេឞុ ស ឝិឞ្យាន៑ ជគាទ, យាវទហំ ប្រាត៌្ហយេ តាវទត្រ ស្ថានេ យូយំ សមុបវិឝត។
| وَقَدْ أَخَذَ مَعَهُ بُطْرُسَ وَيَعْقُوبَ وَيُوحَنَّا، وَبَدَأَ يَشْعُرُ بِالرَّهْبَةِ وَالْكَآبَةِ. | ٣٣ 33 |
អថ ស បិតរំ យាកូពំ យោហនញ្ច គ្ឫហីត្វា វវ្រាជ; អត្យន្តំ ត្រាសិតោ វ្យាកុលិតឝ្ច តេភ្យះ កថយាមាស,
| وَقَالَ لَهُمْ: «نَفْسِي حَزِينَةٌ جِدّاً حَتَّى الْمَوْتِ. اِبْقَوْا هُنَا وَاسْهَرُوا». | ٣٤ 34 |
និធនកាលវត៑ ប្រាណោ មេៜតីវ ទះខមេតិ, យូយំ ជាគ្រតោត្រ ស្ថានេ តិឞ្ឋត។
| ثُمَّ ابْتَعَدَ قَلِيلاً، وَخَرَّ عَلَى الأَرْضِ، وَأَخَذَ يُصَلِّي لِكَيْ تَعْبُرَ عَنْهُ السَّاعَةُ إِنْ كَانَ مُمْكِناً. | ٣٥ 35 |
តតះ ស កិញ្ចិទ្ទូរំ គត្វា ភូមាវធោមុខះ បតិត្វា ប្រាត៌្ហិតវានេតត៑, យទិ ភវិតុំ ឝក្យំ តហ៌ិ ទុះខសមយោយំ មត្តោ ទូរីភវតុ។
| وَقَالَ «أَبَّا، يَا أَبِي، كُلُّ شَيْءٍ مُسْتَطَاعٌ لَدَيْكَ. فَأَبْعِدْ عَنِّي هذِهِ الْكَأْسَ، وَلكِنْ لِيَكُنْ لَا مَا أُرِيدُ أَنَا، بَلْ مَا تُرِيدُ أَنْتَ!» | ٣٦ 36 |
អបរមុទិតវាន៑ ហេ បិត រ្ហេ បិតះ សវ៌្វេំ ត្វយា សាធ្យំ, តតោ ហេតោរិមំ កំសំ មត្តោ ទូរីកុរុ, កិន្តុ តន៑ មមេច្ឆាតោ ន តវេច្ឆាតោ ភវតុ។
| ثُمَّ رَجَعَ فَوَجَدَ تَلامِيذَهُ نَائِمِينَ، فَقَالَ لِبُطْرُسَ: «هَلْ أَنْتَ نَائِمٌ يَا سِمْعَانُ؟ أَلَمْ تَقْدِرْ أَنْ تَسْهَرَ سَاعَةً وَاحِدَةً؟ | ٣٧ 37 |
តតះ បរំ ស ឯត្យ តាន៑ និទ្រិតាន៑ និរីក្ឞ្យ បិតរំ ប្រោវាច, ឝិមោន៑ ត្វំ កិំ និទ្រាសិ? ឃដិកាមេកាម៑ អបិ ជាគរិតុំ ន ឝក្នោឞិ?
| اسْهَرُوا وَصَلُّوا لِئَلّا تَدْخُلُوا فِي تَجْرِبَةٍ. إِنَّ الرُّوحَ نَشِيطٌ، وَأَمَّا الْجَسَدُ فَضَعِيفٌ». | ٣٨ 38 |
បរីក្ឞាយាំ យថា ន បតថ តទត៌្ហំ សចេតនាះ សន្តះ ប្រាត៌្ហយធ្វំ; មន ឧទ្យុក្តមិតិ សត្យំ កិន្តុ វបុរឝក្តិកំ។
| ثُمَّ ذَهَبَ وَصَلَّى ثَانِيَةً، فَرَدَّدَ الْكَلامَ نَفْسَهُ. | ٣٩ 39 |
អថ ស បុនវ៌្រជិត្វា បូវ៌្វវត៑ ប្រាត៌្ហយាញ្ចក្រេ។
| وَلَمَّا رَجَعَ، وَجَدَهُمْ أَيْضاً نَائِمِينَ لأَنَّ النُّعَاسَ أَثْقَلَ أَعْيُنَهُمْ، وَلَمْ يَدْرُوا بِمَاذَا يُجِيبُونَهُ. | ٤٠ 40 |
បរាវ្ឫត្យាគត្យ បុនរបិ តាន៑ និទ្រិតាន៑ ទទឝ៌ តទា តេឞាំ លោចនានិ និទ្រយា បូណ៌ានិ, តស្មាត្តស្មៃ កា កថា កថយិតវ្យា ត ឯតទ៑ ពោទ្ធុំ ន ឝេកុះ។
| ثُمَّ رَجَعَ فِي الْمَرَّةِ الثَّالِثَةِ وَقَالَ لَهُمْ: «نَامُوا الآنَ وَاسْتَرِيحُوا. يَكْفِي! أَقْبَلَتِ السَّاعَةُ. هَا إِنَّ ابْنَ الإِنْسَانِ يُسَلَّمُ إِلَى أَيْدِي الْخَاطِئِينَ. | ٤١ 41 |
តតះបរំ ត្ឫតីយវារំ អាគត្យ តេភ្យោ ៜកថយទ៑ ឥទានីមបិ ឝយិត្វា វិឝ្រាម្យថ? យថេឞ្ដំ ជាតំ, សមយឝ្ចោបស្ថិតះ បឝ្យត មានវតនយះ បាបិលោកានាំ បាណិឞុ សមប៌្យតេ។
| قُومُوا لِنَذْهَبَ. هَا قَدِ اقْتَرَبَ الَّذِي يُسَلِّمُنِي!» | ٤٢ 42 |
ឧត្តិឞ្ឋត, វយំ វ្រជាមោ យោ ជនោ មាំ បរបាណិឞុ សមប៌យិឞ្យតេ បឝ្យត ស សមីបមាយាតះ។
| وَفِي الْحَالِ، فِيمَا هُوَ يَتَكَلَّمُ، وَصَلَ يَهُوذَا، أَحَدُ الاِثْنَيْ عَشَرَ، وَمَعَهُ جَمْعٌ عَظِيمٌ يَحْمِلُونَ السُّيُوفَ وَالْعِصِيَّ، وَقَدْ أَرْسَلَهُمْ رُؤَسَاءُ الْكَهَنَةِ وَالْكَتَبَةُ وَالشُّيُوخُ. | ٤٣ 43 |
ឥមាំ កថាំ កថយតិ ស, ឯតហ៌ិទ្វាទឝានាមេកោ យិហូទា នាមា ឝិឞ្យះ ប្រធានយាជកានាម៑ ឧបាធ្យាយានាំ ប្រាចីនលោកានាញ្ច សន្និធេះ ខង្គលគុឌធារិណោ ពហុលោកាន៑ គ្ឫហីត្វា តស្យ សមីប ឧបស្ថិតវាន៑។
| وَكَانَ مُسَلِّمُهُ قَدْ أَعْطَاهُمْ عَلامَةً قَائِلاً: «الَّذِي أُقَبِّلُهُ، فَهُوَ هُوَ. فَاقْبِضُوا عَلَيْهِ وَسُوقُوهُ بِحَذَرٍ». | ٤٤ 44 |
អបរញ្ចាសៅ បរបាណិឞុ សមប៌យិតា បូវ៌្វមិតិ សង្កេតំ ក្ឫតវាន៑ យមហំ ចុម្ពិឞ្យាមិ ស ឯវាសៅ តមេវ ធ្ឫត្វា សាវធានំ នយត។
| فَمَا إِنْ وَصَلَ يَهُوذَا، حَتَّى تَقَدَّمَ إِلَيْهِ، وَقَالَ: «سَيِّدِي!» وَقَبَّلَهُ بِحَرَارَةٍ. | ٤٥ 45 |
អតោ ហេតោះ ស អាគត្យៃវ យោឝោះ សវិធំ គត្វា ហេ គុរោ ហេ គុរោ, ឥត្យុក្ត្វា តំ ចុចុម្ព។
| فَأَلْقَوْا الْقَبْضَ عَلَيْهِ. | ٤٦ 46 |
តទា តេ តទុបរិ បាណីនប៌យិត្វា តំ ទធ្នុះ។
| وَلكِنَّ وَاحِداً مِنَ الْوَاقِفِينَ هُنَاكَ، اسْتَلَّ سَيْفَهُ وَضَرَبَ عَبْدَ رَئِيسِ الْكَهَنَةِ فَقَطَعَ أُذُنَهُ. | ٤٧ 47 |
តតស្តស្យ បាឝ៌្វស្ថានាំ លោកានាមេកះ ខង្គំ និឞ្កោឞយន៑ មហាយាជកស្យ ទាសមេកំ ប្រហ្ឫត្យ តស្យ កណ៌ំ ចិច្ឆេទ។
| وَكَلَّمَهُمْ يَسُوعُ قَائِلاً: «أَكَمَا عَلَى لِصٍّ خَرَجْتُمْ بِالسُّيُوفِ وَالْعِصِيِّ لِتَقْبِضُوا عَلَيَّ؟ | ٤٨ 48 |
បឝ្ចាទ៑ យីឝុស្តាន៑ វ្យាជហារ ខង្គាន៑ លគុឌាំឝ្ច គ្ឫហីត្វា មាំ កិំ ចៅរំ ធត៌្តាំ សមាយាតាះ?
| كُنْتُ كُلَّ يَوْمٍ بَيْنَكُمْ أُعَلِّمُ فِي الْهَيْكَلِ، وَلَمْ تَقْبِضُوا عَلَيَّ. وَلَكِنَّ هَذَا يَجْرِي إِتْمَاماً لِلْكِتَابِ». | ٤٩ 49 |
មធ្យេមន្ទិរំ សមុបទិឝន៑ ប្រត្យហំ យុឞ្មាភិះ សហ ស្ថិតវានតហំ, តស្មិន៑ កាលេ យូយំ មាំ នាទីធរត, កិន្ត្វនេន ឝាស្ត្រីយំ វចនំ សេធនីយំ។
| عِنْدَئِذٍ تَرَكَهُ الْجَمِيعُ وَهَرَبُوا. | ٥٠ 50 |
តទា សវ៌្វេ ឝិឞ្យាស្តំ បរិត្យជ្យ បលាយាញ្ចក្រិរេ។
| وَتَبِعَهُ شَابٌّ لَا يَلْبَسُ غَيْرَ إِزَارٍ عَلَى عُرْيِهِ، فَأَمْسَكُوهُ. | ٥١ 51 |
អថៃកោ យុវា មានវោ នគ្នកាយេ វស្ត្រមេកំ និធាយ តស្យ បឝ្ចាទ៑ វ្រជន៑ យុវលោកៃ រ្ធ្ឫតោ
| فَتَرَكَ الإِزَارَ وَهَرَبَ مِنْهُمْ عُرْيَاناً. | ٥٢ 52 |
វស្ត្រំ វិហាយ នគ្នះ បលាយាញ្ចក្រេ។
| وَسَاقُوا يَسُوعَ إِلَى رَئِيسِ الْكَهَنَةِ. فَاجْتَمَعَ إِلَيْهِ جَمِيعُ رُؤَسَاءِ الْكَهَنَةِ وَالشُّيُوخُ وَالْكَتَبَةُ. | ٥٣ 53 |
អបរញ្ច យស្មិន៑ ស្ថានេ ប្រធានយាជកា ឧបាធ្យាយាះ ប្រាចីនលោកាឝ្ច មហាយាជកេន សហ សទសិ ស្ថិតាស្តស្មិន៑ ស្ថានេ មហាយាជកស្យ សមីបំ យីឝុំ និន្យុះ។
| وَتَبِعَهُ بُطْرُسُ مِنْ بَعِيدٍ إِلَى دَاخِلِ دَارِ رَئِيسِ الْكَهَنَةِ، وَكَانَ جَالِساً مَعَ الْحُرَّاسِ يَسْتَدْفِئُ عِنْدَ النَّارِ. | ٥٤ 54 |
បិតរោ ទូរេ តត្បឝ្ចាទ៑ ឥត្វា មហាយាជកស្យាដ្ដាលិកាំ ប្រវិឝ្យ កិង្ករៃះ សហោបវិឝ្យ វហ្និតាបំ ជគ្រាហ។
| وَأَخَذَ رُؤَسَاءُ الْكَهَنَةِ وَالْمَجْلِسُ الأَعْلَى كُلُّهُ يَبْحَثُونَ عَنْ شَهَادَةٍ عَلَى يَسُوعَ لِيَقْتُلُوهُ، فَلَمْ يَجِدُوا. | ٥٥ 55 |
តទានីំ ប្រធានយាជកា មន្ត្រិណឝ្ច យីឝុំ ឃាតយិតុំ តត្ប្រាតិកូល្យេន សាក្ឞិណោ ម្ឫគយាញ្ចក្រិរេ, កិន្តុ ន ប្រាប្តាះ។
| فَقَدْ شَهِدَ كَثِيرُونَ عَلَيْهِ زُوراً، وَلكِنَّ شَهَادَاتِهِمْ كَانَتْ مُتَنَاقِضَةً. | ٥٦ 56 |
អនេកៃស្តទ្វិរុទ្ធំ ម្ឫឞាសាក្ឞ្យេ ទត្តេបិ តេឞាំ វាក្យានិ ន សមគច្ឆន្ត។
| ثُمَّ قَامَ بَعْضُهُمْ وَشَهِدُوا عَلَيْهِ زُوراً قَائِلِينَ: | ٥٧ 57 |
សវ៌្វឝេឞេ កិយន្ត ឧត្ថាយ តស្យ ប្រាតិកូល្យេន ម្ឫឞាសាក្ឞ្យំ ទត្ត្វា កថយាមាសុះ,
| «سَمِعْنَاهُ يَقُولُ: سَأَهْدِمُ هَذَا الْهَيْكَلَ الَّذِي صَنَعَتْهُ الأَيَادِي، وَفِي ثَلاثَةِ أَيَّامٍ أَبْنِي هَيْكَلاً آخَرَ لَمْ تَصْنَعْهُ الأَيَادِي». | ٥٨ 58 |
ឥទំ ករក្ឫតមន្ទិរំ វិនាឝ្យ ទិនត្រយមធ្យេ បុនរបរម៑ អករក្ឫតំ មន្ទិរំ និម៌្មាស្យាមិ, ឥតិ វាក្យម៑ អស្យ មុខាត៑ ឝ្រុតមស្មាភិរិតិ។
| وَلكِنْ فِي هَذَا أَيْضاً، كَانَتْ شَهَادَاتُهُمْ مُتَنَاقِضَةً. | ٥٩ 59 |
កិន្តុ តត្រាបិ តេឞាំ សាក្ឞ្យកថា ន សង្គាតាះ។
| فَوَقَفَ رَئِيسُ الْكَهَنَةِ فِي وَسَطِ الْمَجْلِسِ وَسَأَلَ يَسُوعَ: «أَمَا تَرُدُّ شَيْئاً؟ بِمَاذَا يَشْهَدُ هؤُلاءِ عَلَيْكَ؟» | ٦٠ 60 |
អថ មហាយាជកោ មធ្យេសភម៑ ឧត្ថាយ យីឝុំ វ្យាជហារ, ឯតេ ជនាស្ត្វយិ យត៑ សាក្ឞ្យមទុះ ត្វមេតស្យ កិមប្យុត្តរំ កិំ ន ទាស្យសិ?
| وَلكِنَّهُ ظَلَّ صَامِتاً وَلَمْ يُجِبْ بِشَيْءٍ. فَعَادَ رَئِيسُ الْكَهَنَةِ يَسْأَلُهُ، فَقَالَ: «أَأَنْتَ الْمَسِيحُ، ابْنُ الْمُبَارَكِ؟» | ٦١ 61 |
កិន្តុ ស កិមប្យុត្តរំ ន ទត្វា មៅនីភូយ តស្យៅ; តតោ មហាយាជកះ បុនរបិ តំ ប្ឫឞ្ដាវាន៑ ត្វំ សច្ចិទានន្ទស្យ តនយោ ៜភិឞិក្តស្ត្រតា?
| فَقَالَ يَسُوعُ: «أَنَا هُوَ. وَسَوْفَ تَرَوْنَ ابْنَ الإِنْسَانِ جَالِساً عَنْ يَمِينِ الْقُدْرَةِ، ثُمَّ آتِياً عَلَى سُحُبِ السَّمَاءِ!» | ٦٢ 62 |
តទា យីឝុស្តំ ប្រោវាច ភវាម្យហម៑ យូយញ្ច សវ៌្វឝក្តិមតោ ទក្ឞីណបាឝ៌្វេ សមុបវិឝន្តំ មេឃ មារុហ្យ សមាយាន្តញ្ច មនុឞ្យបុត្រំ សន្ទ្រក្ឞ្យថ។
| فَشَقَّ رَئِيسُ الْكَهَنَةِ ثِيَابَهُ، وَقَالَ: «لا حَاجَةَ بِنَا بَعْدُ إِلَى شُهُودٍ. | ٦٣ 63 |
តទា មហាយាជកះ ស្វំ វមនំ ឆិត្វា វ្យាវហរត្
| قَدْ سَمِعْتُمْ كَلامَ كُفْرِهِ: فَمَا رَأْيُكُمْ؟» فَحَكَمَ الْجَمِيعُ بِأَنَّهُ يَسْتَحِقُّ الْمَوْتَ. | ٦٤ 64 |
កិមស្មាកំ សាក្ឞិភិះ ប្រយោជនម៑? ឦឝ្វរនិន្ទាវាក្យំ យុឞ្មាភិរឝ្រាវិ កិំ វិចារយថ? តទានីំ សវ៌្វេ ជគទុរយំ និធនទណ្ឌមហ៌តិ។
| فَبَدَأَ بَعْضُهُمْ يَبْصُقُونَ عَلَيْهِ، وَيُغَطُّونَ وَجْهَهُ وَيَلْطِمُونَهُ وَيَقُولُونَ لَهُ: «تَنَبَّأْ!» وَأَخَذَ الْحُرَّاسُ يَصْفَعُونَهُ. | ٦٥ 65 |
តតះ កឝ្ចិត៑ កឝ្ចិត៑ តទ្វបុឞិ និឞ្ឋីវំ និចិក្ឞេប តថា តន្មុខមាច្ឆាទ្យ ចបេដេន ហត្វា គទិតវាន៑ គណយិត្វា វទ, អនុចរាឝ្ច ចបេដៃស្តមាជឃ្នុះ
| وَبَيْنَمَا كَانَ بُطْرُسُ تَحْتُ فِي سَاحَةِ الدَّارِ، جَاءَتْ إِحْدَى خَادِمَاتِ رَئِيسِ الْكَهَنَةِ، | ٦٦ 66 |
តតះ បរំ បិតរេៜដ្ដាលិកាធះកោឞ្ឋេ តិឞ្ឋតិ មហាយាជកស្យៃកា ទាសី សមេត្យ
| فَلَمَّا رَأَتْ بُطْرُسَ يَسْتَدْفِئُ، نَظَرَتْ إِلَيْهِ وَقَالَتْ: «وَأَنْتَ كُنْتَ مَعَ يَسُوعَ النَّاصِرِيِّ!» | ٦٧ 67 |
តំ វិហ្និតាបំ គ្ឫហ្លន្តំ វិលោក្យ តំ សុនិរីក្ឞ្យ ពភាឞេ ត្វមបិ នាសរតីយយីឝោះ សង្គិនាម៑ ឯកោ ជន អាសីះ។
| وَلكِنَّهُ أَنْكَرَ قَائِلاً: «لا أَدْرِي وَلا أَفْهَمُ مَا تَقُولِينَ!» ثُمَّ ذَهَبَ خَارِجاً إِلَى مَدْخَلِ الدَّارِ. فَصَاحَ الدِّيكُ | ٦٨ 68 |
កិន្តុ សោបហ្នុត្យ ជគាទ តមហំ ន វទ្មិ ត្វំ យត៑ កថយមិ តទប្យហំ ន ពុទ្ធ្យេ។ តទានីំ បិតរេ ចត្វរំ គតវតិ កុក្កុដោ រុរាវ។
| وَإِذْ رَأَتْهُ الْخَادِمَةُ ثَانِيَةً، أَخَذَتْ تَقُولُ لِلْوَاقِفِينَ هُنَاكَ: «هَذَا وَاحِدٌ مِنْهُمْ!» | ٦٩ 69 |
អថាន្យា ទាសី បិតរំ ទ្ឫឞ្ដ្វា សមីបស្ថាន៑ ជនាន៑ ជគាទ អយំ តេឞាមេកោ ជនះ។
| فَأَنْكَرَ ثَانِيَةً. وَبَعْدَ قَلِيلٍ أَيْضاً، قَالَ الْوَاقِفُونَ هُنَاكَ لِبُطْرُسَ: «حَقّاً أَنْتَ وَاحِدٌ مِنْهُمْ، لأَنَّكَ جَلِيلِيٌّ». | ٧٠ 70 |
តតះ ស ទ្វិតីយវារម៑ អបហ្នុតវាន៑ បឝ្ចាត៑ តត្រស្ថា លោកាះ បិតរំ ប្រោចុស្ត្វមវឝ្យំ តេឞាមេកោ ជនះ យតស្ត្វំ គាលីលីយោ នរ ឥតិ តវោច្ចារណំ ប្រកាឝយតិ។
| وَلكِنَّهُ بَدَأَ يَلْعَنُ وَيَحْلِفُ: «إِنِّي لَا أَعْرِفُ هَذَا الرَّجُلَ الَّذِي تَتَحَدَّثُونَ عَنْهُ». | ٧١ 71 |
តទា ស ឝបថាភិឝាបៅ ក្ឫត្វា ប្រោវាច យូយំ កថាំ កថយថ តំ នរំ ន ជានេៜហំ។
| وَصَاحَ الدِّيكُ مَرَّةً ثَانِيَةً فَتَذَكَّرَ بُطْرُسُ مَا قَالَه يَسُوعُ لَهُ: «قَبْلَ أَنْ يَصِيحَ الدِّيكُ مَرَّتَيْنِ، تَكُونُ قَدْ أَنْكَرْتَنِي ثَلاثَ مَرَّاتٍ». وَإِذْ تَفَكَّرَ بِذَلِكَ أَخَذَ يَبْكِي. | ٧٢ 72 |
តទានីំ ទ្វិតីយវារំ កុក្កុដោ ៜរាវីត៑។ កុក្កុដស្យ ទ្វិតីយរវាត៑ បូវ៌្វំ ត្វំ មាំ វារត្រយម៑ អបហ្នោឞ្យសិ, ឥតិ យទ្វាក្យំ យីឝុនា សមុទិតំ តត៑ តទា សំស្ម្ឫត្យ បិតរោ រោទិតុម៑ អារភត។
