لُوقا 7
| وَبَعْدَمَا أَتَمَّ إِلْقَاءَ أَقْوَالِهِ كُلِّهَا فِي مَسَامِعِ الشَّعْبِ، دَخَلَ بَلْدَةَ كَفْرَنَاحُومَ. | ١ 1 |
ଜିସୁ ମାନାୟାରିଂ ୱେଚ୍ଚେଙ୍ଗ୍ ମାନ୍କିଜ଼ି ମାଚାନ୍ ହେୱାନ୍ ୱିଜ଼ାର୍ କାତା ୱିସ୍ତି କପର୍ନାହୁମ୍ ହଣଗାତାନ୍ ।
| وَكَانَ عِنْدَ قَائِدِ مِئَةٍ عَبْدٌ مَرِيضٌ قَدْ أَشْرَفَ عَلَى الْمَوْتِ، وَكَانَ عَزِيزاً عَلَيْهِ. | ٢ 2 |
ହେୱାଡ଼ାଂ ରୱାନ୍ ପାଞ୍ଚକଡ଼ି ମେଲ୍ୟାର୍ ମୁଡ଼୍ଦାକାନ୍ ହଲ୍ୟାହି ବେମାର୍ ଆଜ଼ି ମାଚାନ୍, ହେୱାନ୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ବେସି ଜିଉନଜ଼ି ମାଚାନ୍ ।
| فَلَمَّا سَمِعَ بِيَسُوعَ، أَرْسَلَ إِلَيْهِ شُيُوخَ الْيَهُودِ، مُتَوَسِّلاً إِلَيْهِ أَنْ يَأْتِيَ وَيُنْقِذَ عَبْدَهُ. | ٣ 3 |
ହେୱାନ୍ ଜିସୁ ବିସ୍ରେ କାବୁର୍ ପୁଞ୍ଜି, ହେୱାନ୍ ଇନେସ୍ ୱାଜ଼ି ହେ ହଲ୍ୟାହିତି ଜିବୁନ୍ ରାକ୍ୟା କିନାନ୍, ଇଦାଂ କାଜିଂ ତା ତାକେ ଜିହୁଦିର୍ତି କେତେଜାଣ୍ ବୁଡ଼ାଲୁରିଂ ପକ୍ଚି ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଗୱାରି କିତାନ୍ ।
| وَلَمَّا أَدْرَكُوا يَسُوعَ، طَلَبُوا إِلَيْهِ بِإِلْحَاحٍ قَائِلِينَ: «إِنَّهُ يَسْتَحِقُّ أَنْ تَمْنَحَهُ طَلَبَهُ، | ٤ 4 |
ହେୱାର୍ ଜିସୁ କଚଣ୍ତ ୱାଜ଼ି ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ବେସି ଗୱାରି କିଦେଙ୍ଗ୍ ଲାଗାତାର୍, ଏନ୍ ଜେ ହେୱାନ୍ କାଜିଂ ଇଦାଂ କିନାୟ୍, “ହେୱାନ୍ ହେବେନି ଦାୟିତ୍ ଆନାନ୍;
| فَهُوَ يُحِبُّ أُمَّتَنَا، وَقَدْ بَنَى لَنَا الْمَجْمَعَ». | ٥ 5 |
ଇନାକିଦେଂକି ଜିସୁ ମାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଜାତିତିଂ ଜିଉନନାନ୍ ଆରି ହେୱାନ୍ ମା କାଜିଂ କୁଟୁମ୍ ଇଞ୍ଜ ରଚ୍ଚି ହିତ୍ନ୍ନା ।”
| فَرَافَقَهُمْ يَسُوعُ. وَلَكِنْ مَا إِنْ أَصْبَحَ عَلَى مَقْرَبَةٍ مِنَ الْبَيْتِ، حَتَّى أَرْسَلَ إِلَيْهِ قَائِدُ الْمِئَةِ بَعْضَ أَصْدِقَائِهِ، يَقُولُ لَهُ: «يَا سَيِّدُ، لَا تُكَلِّفْ نَفْسَكَ، لأَنِّي لَا أَسْتَحِقُّ أَنْ تَدْخُلَ تَحْتَ سَقْفِ بَيْتِي. | ٦ 6 |
ହେବେ ଜିସୁ ହେୱାର୍ ଲାହାଙ୍ଗ୍ ରଚେ ହାଚାନ୍ । ହେୱାନ୍ ଇଞ୍ଜାଙ୍ଗ୍ ଅଲପ୍ ଦେହା ଆତିଲେ, ପାଞ୍ଚକଡ଼ି ମେଲ୍ୟାର୍ ହାଙ୍ଗ୍ଦାକାରିଂ ପକ୍ଚି ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଚାର୍, “ମାପ୍ରୁ କସ୍ଟ କିଦ୍ମା; ଇନାକିଦେଂକି ଏନ୍ ଜେ ମା ଇଞ୍ଜ କାଲ୍ ତଗ୍ନାୟ୍, ଆନ୍ ଏଲେଙ୍ଗ୍ ବାର୍ତି ଇନାକା ହିଲୁତ୍;
| وَلِذلِكَ لَا أَعْتَبِرُ نَفْسِي أَهْلاً لأَنْ أُلاقِيَكَ. إِنَّمَا قُلْ كَلِمَةً، فَيُشْفَى خَادِمِي: | ٧ 7 |
ଲାଗିଂ ଆନ୍ ନି କଚଣ୍ତ ହାଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ନିଜ୍ତିଂ ୱାର୍ୟା ଆୱାଦାଂ ମାଚାଙ୍ଗ୍; ମାତର୍ ପାଦେକ୍ ବଲ୍ କିଦା, ନା ଆଡ଼ିଏନ୍ ଉଜ୍ ଆନାନ୍ ।
| فَأَنَا أَيْضاً رَجُلٌ مَوْضُوعٌ تَحْتَ سُلْطَةٍ أَعْلَى مِنِّي، وَلِي جُنُودٌ تَحْتَ إِمْرَتِي، أَقُولُ لأَحَدِهِمْ: اذْهَبْ! فَيَذْهَبُ؛ وَلِغَيْرِهِ: تَعَالَ! فَيَأْتِي؛ وَلِعَبْدِي: افْعَلْ هَذَا! فَيَفْعَلُ». | ٨ 8 |
ଇନାକିଦେଂକି ଆନ୍ ରୱାନ୍ ବାନ୍ୟା ମାନାଙ୍ଗ୍ ଆତିସ୍ ପା ନା ତାରେନ୍ ମେଲ୍ୟାର୍ ମାନାର୍; ଆରେ, ଆନ୍ ରୱାନିଂ ଆଦିକାର୍ ହିତିସ୍ ହେୱାନ୍ ହାନାନ୍; ଆରେ ରୱାନିଂ ୱା ଇଚିସ୍ ହେୱାନ୍ ୱାନାନ୍; ମାତର୍ ନା ହଲ୍ୟା ଇଦାଂ କିୟା ଇଚିସ୍ ହେଦାଂ କିନାନ୍ ।”
| فَلَمَّا سَمِعَ يَسُوعُ ذلِكَ، تَعَجَّبَ مِنْهُ، ثُمَّ الْتَفَتَ إِلَى الْجَمْعِ الَّذِي يَتْبَعُهُ، وَقَالَ: «أَقُولُ لَكُمْ، لَمْ أَجِدْ حَتَّى فِي إِسْرَائِيلَ إِيمَاناً عَظِيماً كَهَذَا!» | ٩ 9 |
ଜିସୁ ଇ ୱିଜ଼ୁ କାତା ୱେନ୍ଞ୍ଜି ହେ ବିସ୍ରେ କାବା ଆତାର୍, ଆରେ ମାସ୍ଦି ହେ ପାଚେ ୱାଜ଼ିମାନି ମାନାୟାରିଂ ଇଚାନ୍, “ଆନ୍ ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଞ୍ଜ୍ନାଙ୍ଗା, ଇସ୍ରାଏଲ୍ ବିତ୍ରେ ପା ଏଚେକ୍ ଗାଜା ପାର୍ତି ପାୟାଆୱାତାଂନ୍ନା ।”
| وَلَمَّا رَجَعَ الْمُرْسَلُونَ إِلَى الْبَيْتِ، وَجَدُوا الْعَبْدَ الْمَرِيضَ قَدْ تَعَافَى. | ١٠ 10 |
ଆରେ ପକ୍ୟାତାକାର୍ ମାନାୟ୍ ଇଞ୍ଜ ଲେଉଟା ଆଜ଼ି ହଲ୍ୟାହିଙ୍ଗ୍ ଉଜ୍ ଆତାକା ହୁଡ଼୍ତାର୍ ।
| وَفِي الْيَوْمِ التَّالِي، ذَهَبَ إِلَى مَدِينَةٍ اسْمُهَا نَايِينُ، يُرَافِقُهُ كَثِيرُونَ مِنْ تَلامِيذِهِ وَجمْعٌ عَظِيمٌ. | ١١ 11 |
ଇଦାଂ ପାଚେ ହେୱାନ୍ ନାଇନ୍ ତର୍ଦି ଗାଡ଼୍ଦ ହାଚାନ୍, ଆରି ହେୱାନ୍ ଚେଲାହିର୍ ଆରି ବେସିହେନି ମାନାୟ୍ ହେୱାର୍ ହୁଦାଂ ହାଲ୍ଜି ମାଚାର୍ ।
| وَلَمَّا اقْتَرَبَ مِنْ بَابِ الْمَدِينَةِ، إِذَا مَيْتٌ مَحْمُولٌ، وَهُوَ ابْنٌ وَحِيدٌ لأُمِّهِ الَّتِي كَانَتْ أَرْمَلَةً، وَكَانَ مَعَهَا جَمْعٌ كَبِيرٌ مِنَ الْمَدِينَةِ. | ١٢ 12 |
ହେୱାନ୍ ଗାଡ଼୍ନି ଦୁୱେର୍ ଲାଗେ ଏକାୱାତିଲେ, ହୁଡ଼ାଟ୍, ମାନାୟ୍ ରୱାନ୍ ହାତି ମାନାୟ୍ତିଂ ବାର୍ତ ପିଣ୍ଡ୍ଜି ତାସି ମାଚାର୍, ହେୱାନ୍ ଜାର୍ ଆୟାନି ରୱାନ୍ ମତର୍ କାଡ଼୍ଦେ, ମାତର୍ ହେ କଗ୍ଲେ ରାଣ୍ଡି; ଆରେ ଗାଡ଼୍ନି ବେସିହେନିମାନାୟ୍ ତା ଲାହାଙ୍ଗ୍ ମାଚାର୍ ।
| فَلَمَّا رَآهَا الرَّبُّ، تَحَنَّنَ عَلَيْهَا، وَقَالَ لَهَا: «لا تَبْكِي!» | ١٣ 13 |
ହେଦେଲିଂ ହୁଡ଼୍ଜି ମାପ୍ରୁ ତା କାଜିଂ କାର୍ମା ଆଜ଼ି ଦୁକ୍ ହୁଡ଼୍ଜି ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଚାନ୍, “ଆଡ଼୍ବାମା ।”
| ثُمَّ تَقَدَّمَ وَلَمَسَ النَّعْشَ، فَتَوَقَّفَ حَامِلُوهُ. وَقَالَ: «أَيُّهَا الشَّابُّ، لَكَ أَقُولُ: قُمْ!» | ١٤ 14 |
ଆରେ, ହେୱାନ୍ କଚଣ୍ତ ହାଲ୍ଜି ମାରାତ ଡୁତାନ୍, ପାଚେ ପିଣ୍ଡ୍ତାକାର୍ ନିଲ୍ତିଲେ ହେୱାନ୍ ଇଚାନ୍, ନିଲାଟ୍, ହେୱାନ୍ ଇଚାନ୍, “ଦାଙ୍ଗ୍ଣେନ୍, ଆନ୍ ନିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଞ୍ଜ୍ନାଙ୍ଗା ନିଙ୍ଗା ।”
| فَجَلَسَ الْمَيْتُ وَبَدَأَ يَتَكَلَّمُ، فَسَلَّمَهُ إِلَى أُمِّهِ. | ١٥ 15 |
ହେବେତାଂ ହାତି ଲଗୁ ନିଙ୍ଗ୍ଜି କୁଚ୍ଚାନ୍, ଆରେ ବେଣ୍ କିଦେଙ୍ଗ୍ ଲାଗାତାନ୍, ଆରେ ହେୱାନିଂ ତା ତେହି କେଇଦ ହେଲାୟ୍ କିତାର୍ ।
| فَاسْتَوْلَى الْخَوْفُ عَلَى الْجَمِيعِ، وَمَجَّدُوا اللهَ، قَائِلِينَ: «قَدْ قَامَ فِينَا نَبِيٌّ عَظِيمٌ وَتَفَقَّدَ اللهُ شَعْبَهُ!» | ١٦ 16 |
ଇବେତାଂ ୱିଜ଼ାକାର୍ ପାଣ୍ଡ୍ରା ଆତାର୍, “ଆରେ ଇସ୍ୱର୍ତି ଗୁଣ୍ କେର୍ଜି କିଉ କିଉ ଇଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ଲାଗାତାର୍,” ମା ବିତ୍ରେ ରୱାନ୍ ଗାଜା ବେଣ୍ବାକ୍ଣାୟ୍କିନାକାନ୍ ହନ୍ତାନ୍ନା “ଆରି ଇସ୍ୱର୍ ଜାର୍ ଲଗାଂ କାଜିଂ ମୁକ୍ତି କିଦେଙ୍ଗ୍ ୱାତାନ୍ନା ।”
| وَذَاعَ هَذَا الْخَبَرُ عَنْهُ فِي مِنْطَقَةِ الْيَهُودِيَّةِ كُلِّهَا وَفِي جَمِيعِ النَّوَاحِي الْمُجَاوِرَةِ. | ١٧ 17 |
ପାଚେ, ଜିସୁ ବିସ୍ରେ ଇ ବେରଣ୍ ୱିଜ଼ାର୍ ଜିହୁଦା ଦେସ୍ ଆରି ଚାରିବେଣ୍ତାଂ ୱିଜ଼ୁ ନାସ୍କୁକାଂ ୱିଣ୍ତାତ୍ ।
| وَنَقَلَ تَلامِيذُ يُوحَنَّا إِلَيْهِ خَبَرَ هذِهِ كُلِّهَا. فَدَعَا يُوحَنَّا اثْنَيْنِ مِنْ تَلامِيذِهِ، | ١٨ 18 |
ପାଚେ ଜହନ୍ ଚେଲାହିର୍ ଇ ୱିଜ଼ୁ ବିସ୍ରେ ୱେଚ୍ଚାର୍ ।
| وَأَرْسَلَهُمَا إِلَى الرَّبِّ، يَسْأَلُهُ: «أَأَنْتَ هُوَ الآتِي، أَمْ نَنْتَظِرُ آخَرَ؟» | ١٩ 19 |
ହେବେ ଜହନ୍ ଜାର୍ ଚେଲାର୍ ବିତ୍ରେ ରିୟାରିଂ କଚଣ୍ତ କୁକ୍ଚି ମାପ୍ରୁ ତାକେ ଇଦାଂ ଇଞ୍ଜି ପକ୍ତାନ୍, “ଇନେନ୍ତି ୱାନାକା ମାଚାତ୍, ହେ ମାନାୟ୍ ଏନ୍, କି ନଲେ ଆପେଂ ଆରେ ରୱାନିଂ କାସିମାନାପ୍?”
| فَلَمَّا جَاءَ الرَّجُلانِ إِلَى الرَّبِّ، قَالا: «أَرْسَلَنَا إِلَيْكَ يُوحَنَّا الْمَعْمَدَانُ، يَسْأَلُ: أَأَنْتَ هُوَ الآتِي، أَمْ نَنْتَظِرُ آخَرَ؟» | ٢٠ 20 |
ହେ ମାନାୟାର୍ ଜିସୁଙ୍ଗ୍ ଲାଗେ ହାଲ୍ଜି ଇଚାର୍, “ବାପ୍ତିସିମ୍ ହିନି ଜହନ୍ ମାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ନି ତାକେ ଏଲେଙ୍ଗ୍ ଇଞ୍ଜି ପକ୍ତାତାନ୍ନା, ଇନେର୍ତି ୱାନାକା ଆନାତ୍, ହେ ମାନାୟ୍ କି ଏନ୍, କି ଆପେଂ ଆରକାନିଂ କାଜିଂ ମାନାପ୍?”
| وَفِي تِلْكَ السَّاعَةِ شَفَى كَثِيرِينَ مِنْ أَمْرَاضٍ وَعِلَلٍ وَأَرْوَاحٍ شِرِّيرَةٍ، وَوَهَبَ الْبَصَرَ لِعُمْيَانٍ كَثِيرِينَ. | ٢١ 21 |
ହେୱାଡ଼ାଂ ହେୱାନ୍ ବେସିଲଗାଂ ରଗ୍, ବେମାର୍ ଆରି ବାନ୍ୟାପୁଦା ଉଜ୍ କିତାନ୍, ଆରି ହେନି କାଣାରିଂ କାଣ୍କୁ ହୁଡ଼ିକିତାନ୍ ।
| فَرَدَّ يَسُوعُ عَلَى الْمُرْسَلَيْنِ قَائِلاً: «اذْهَبَا وَأَخْبِرَا يُوحَنَّا بِمَا قَدْ رَأَيْتُمَا وَسَمِعْتُمَا: أَنَّ الْعُمْيَانَ يُبْصِرُونَ، وَالْعُرْجَ يَمْشُونَ، وَالْبُرْصَ يُطَهَّرُونَ، وَالصُّمَّ يَسْمَعُونَ، وَالْمَوْتَى يُقَامُونَ، وَالْمَسَاكِينَ يُبَشَّرُونَ. | ٢٢ 22 |
ଜିସୁ ହେୱାରିଂ ଉତର୍ ହିତାନ୍, ଏପେଙ୍ଗ୍ ହାଲ୍ଜି ଇନା ଇନାକା ହୁଡ଼୍ତାଦେର୍ ଆରି ୱେଚାଦେର୍, ହେଦାଂ ୱିଜ଼ୁ ଜହନ୍ତିଂ ୱେଚାଟ୍; “କାଣାର୍ କାଣ୍କୁ ହୁଡ଼୍ନାର୍, ଚଟାର୍ ତାଂଦେଙ୍ଗ୍ ଆଡ଼୍ତାର୍, ଗାଜା ରଗ୍ୟାର୍ ସକଟ୍ ଆଦେଂ ଆଡ଼୍ତାର୍, ବଇରାର୍ ୱେଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ଆଡ଼୍ତାର୍, ହାତାକାର୍ ନିଙ୍ଗ୍ନାର୍, ହିଲ୍ୱାକାର୍ ତାକେ ନେକ୍ରିକାବୁର୍ ସୁଣାୟ୍ କିତାର୍;
| وَطُوبَى لِكُلِّ مَنْ لَا يَشُكُّ فِيَّ!» | ٢٣ 23 |
ଆରେ ଇମ୍ଣି ମାନାୟ୍ ନାତାକେଣ୍ଡାଂ ବାଦା ପାୟା ଆଉନ୍, ହେୱାନ୍ ଦନ୍ୟ ।”
| وَمَا إِنِ انْصَرَفَ مُرْسَلا يُوحَنَّا حَتَّى أَخَذَ يَسُوعُ يَتَحَدَّثُ إِلَى الْجُمُوعِ عَنْ يُوحَنَّا «مَاذَا خَرَجْتُمْ إِلَى الْبَرِّيَّةِ لِتَرَوْا؟ أَقَصَبَةً تَهُزُّهَا الرِّيَاحُ؟ | ٢٤ 24 |
ଜହନ୍ନି ଦୁତର୍ ହାଚିପାଚେ ଜିସୁ ଜହନ୍ ବିସ୍ରେ ବେରଣ୍ ଇଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ଲାଗାତାନ୍, ଏପେଙ୍ଗ୍ ଇନାକା ହୁଡ଼୍ଦେଂ ଇଞ୍ଜି ହାଲ୍ଜି ମାନାଦେର୍? “ଇନାକା ଦୁକାତିଙ୍ଗ୍ ଜଲାଆନି ନାଡ଼ା?
| بَلْ مَاذَا خَرَجْتُمْ لِتَرَوْا؟ أَإِنْسَاناً يَلْبَسُ ثِيَاباً نَاعِمَةً؟ هَا إِنَّ لابِسِي الثِّيَابِ الْفَاخِرَةِ وَالْمُتَرَفِّهِينَ هُمْ فِي قُصُورِ الْمُلُوكِ. | ٢٥ 25 |
ହେଦାଂ ଆୱିତିସ୍ ଏପେଙ୍ଗ୍ ଇନାକା ହୁଡ଼୍ଦେଂ ଇଞ୍ଜି ହସି ହାଲ୍ଜି ମାଚାଦେର୍? ଇନାକା ଦାମ୍ନି ହେନ୍ଦ୍ରା ଉସ୍ପିତି ର ମାନାୟ୍ତିଂ? ହୁଡ଼ାଟ୍, ଇମ୍ଣାକାର୍ ଦାମ୍ନି ହେନ୍ଦ୍ରା ଉସ୍ପାତାନ୍ ବିସ୍ରେ ସୁକ୍ତାଙ୍ଗ୍ ଜିନାନ୍, ହେୱାର୍ ରାଜା ଗାଦିତ ମାନ୍ଗାନାର୍ ।
| إِذَنْ، مَاذَا خَرَجْتُمْ لِتَرَوْا؟ أَنَبِيًّا؟ نَعَمْ، أَقُولُ لَكُمْ، وَأَعْظَمَ مِنْ نَبِيٍّ! | ٢٦ 26 |
ନାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଞ୍ଜା, ହେଦାଂ ଆୱିତିସ୍ ଇନାକା ହୁଡ଼୍ଦେଂ ଇଞ୍ଜି ହସି ହାଲ୍ଜି ମାଚାଦେର୍? ଇନାକା ରୱାନ୍ ବେଣ୍ବାକ୍ଣାୟ୍କିନାକାନିଂ? ଆନ୍ ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ହାତ୍ପା ୱେଚାନାଙ୍ଗା, ବେଣ୍ବାକ୍ଣାୟ୍ କିନାକାନ୍ତାଙ୍ଗ୍ ଆଦିକ୍ ଗାଜା ମାନାୟ୍ତିଂ ।
| فَهَذَا هُوَ الَّذِي كُتِبَ عَنْهُ: إِنِّي مُرْسِلٌ قُدَّامَكَ مَلاكِي الَّذِي يُمَهِّدُ لَكَ طَرِيقَكَ. | ٢٧ 27 |
ଇନେର୍ ବିସ୍ରେ ଇଦାଂ ଦରମ୍ ସାସ୍ତର୍ ଲେକା ମାନାତ୍, ଇସ୍ୱର୍ ଇଚାନ୍ ହୁଡ଼ାଟ୍, ଆପେଂ ମା ଦୁତ୍ତିଂ ମି ଆଗେ ପକ୍ତାନାପା, ହେୱାନ୍ ମି ଲାଗେ ମିଦାଙ୍ଗ୍ ହାଜ଼ି ରଚ୍ଚି ହିଦ୍ନାନ୍, ଇୱାନ୍ ହେ ମାନାୟ୍ ।
| فَإِنِّي أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ لَيْسَ بَيْنَ مَنْ وَلَدَتْهُمُ النِّسَاءُ أَعْظَمُ مِنْ يُوحَنَّا، وَلكِنَّ الأَصْغَرَ فِي مَلَكُوتِ اللهِ أَعْظَمُ مِنْهُ!» | ٢٨ 28 |
ଆନ୍ ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଞ୍ଜ୍ନାଙ୍ଗା,” କଗ୍ଲେ ପଟତ ଜଲମ୍ ୱିଜ଼ାର୍ତାଂ ବିତ୍ରେ ଜହନ୍ ତାଙ୍ଗ୍ ଗାଜାକାନ୍ ଇନେର୍ ହିଲୁର୍; ଆତିସ୍ପା ସାର୍ଗେ ରାଜିତ ଇନେନ୍ ହିରୁକାନ୍, “ହେୱାନ୍ ଜହନ୍ ତାଙ୍ଗ୍ ପା ଗାଜାକାନ୍ ।”
| وَلَمَّا سَمِعَ ذلِكَ جَمِيعُ الشَّعْبِ، حَتَّى جُبَاةُ الضَّرَائِبِ، اعْتَرَفُوا بِبِرِّ اللهِ إِذْ كَانُوا قَدْ تَعَمَّدُوا بِمَعْمُودِيَّةِ يُوحَنَّا؛ | ٢٩ 29 |
ଇମ୍ଣି ଇ ୱିଜ଼ୁ ବେରଣ୍ ୱେନ୍ଞ୍ଜି ମାଚାର୍, ହେୱାର୍, ହାତ୍ପାକିଜ଼ି ସିସ୍ତୁଏନ୍ନାକାର୍, ଇସ୍ୱର୍ ମାପ୍ରୁଙ୍ଗ୍ ହାର୍ଦି ଦାବି ୱିଜ଼ୁ ପାର୍ତି କିଜ଼ି ଜହନ୍ ତାଙ୍ଗ୍ ବାପ୍ତିସିମ୍ ଅଜ଼ି ମାଚାନ୍;
| وَأَمَّا الْفَرِّيسِيُّونَ وَعُلَمَاءُ الشَّرِيعَةِ؛ فَقَدْ رَفَضُوا قَصْدَ اللهِ مِنْ نَحْوِهِمْ إِذْ لَمْ يَكُونُوا قَدْ تَعَمَّدُوا عَلَى يَدِهِ. | ٣٠ 30 |
ମାତର୍ ପାରୁସିର୍ ଆରେ ଦରମ୍ ଗୁରୁର୍ ହେୱାର୍ ଜିବୁନ୍ କାଜିଂ ଇସ୍ୱର୍ ମାପ୍ରୁ କାଜିଂ ଇଟ୍ୟା ଆୱାଦାଂ ତାତାଂ ବାପ୍ତିସିମ୍ ଅୱାଦାଂ ମାଚାନ୍ ।
| «فَبِمَنْ أُشَبِّهُ إِذَنْ أَهْلَ هَذَا الْجِيلِ؟ وَمَنْ يُشْبِهُونَ؟ | ٣١ 31 |
ଜିସୁ ଆରେ ରଗ ଇଚାନ୍ ଇନେର୍ ଇ ଜୁଗ୍ଦି ମାନାୟାରିଂ ଆନ୍ ଇନେର୍ ହୁଦାଂ ତୁଲାୟ୍ କିନାଙ୍ଗ୍, “ଆରେ ହେୱାର୍ ଇନେର୍ ଲାକେ?
| إِنَّهُمْ يُشْبِهُونَ أَوْلاداً جَالِسِينَ فِي السَّاحَةِ الْعَامَّةِ، يُنَادِي بَعْضُهُمْ بَعْضاً قَائِلِينَ: زَمَّرْنَا لَكُمْ، فَلَمْ تَرْقُصُوا؛ ثُمَّ نَدَبْنَا لَكُمْ، فَلَمْ تَبْكُوا! | ٣٢ 32 |
ଇମ୍ଣି କାଡ଼୍ଦେର୍ ଆଟ୍ ବାଜାର୍ତ କୁଚ୍ଚି ହେୱେର୍ ହେୱାର୍ କୁକ୍ଚି ଇନାର୍, ଆପେଂ ମି ଲାଗାଂ ହୁରୁଡ଼ି ତୁବ୍ତାପ୍, ଏପେଙ୍ଗ୍ ଏନ୍ଦ୍ୱାତାଦେର୍; ଆପେଂ ହାତି କେର୍କଣ୍ କେର୍ତାପ୍, ଏପେଙ୍ଗ୍ ଆଡ଼୍ବାୱାତାଦେର୍, ହେୱାର୍ ହେୱେର୍ ଲାକେ ।
| فَقَدْ جَاءَ يُوحَنَّا الْمَعْمَدَانُ لَا يَأْكُلُ وَلا يَشْرَبُ خَمْراً، فَقُلْتُمْ: إِنَّ شَيْطَاناً يَسْكُنُهُ. | ٣٣ 33 |
ଇନାକିଦେଂକି ବାପ୍ତିସିମ୍ହିନି ଜହନ୍ ୱାଜ଼ି ରୁଟି ତିନ୍ୱାତାନ୍ କି ଆରେ ଅଙ୍ଗୁର୍ ରାସ୍ ଉଣୁୱାତାନ୍, ଆରେ ଏପେଙ୍ଗ୍ ଇନାଦେରା, ହେୱାନ୍ ବୁତ୍ ଆସ୍ତାତ୍ନା ।
| ثُمَّ جَاءَ ابْنُ الإِنْسَانِ يَأْكُلُ وَيَشْرَبُ، فَقُلْتُمْ: هَذَا رَجُلٌ شَرِهٌ سِكِّيرٌ، صَدِيقٌ لِجُبَاةِ الضَّرَائِبِ وَالْخَاطِئِينَ؛ | ٣٤ 34 |
ମାନାୟ୍ ମାଜ଼ି ୱାଜ଼ି ତିନାଉଣା କିନାନ୍, ଆରେ ଏପେଙ୍ଗ୍ ଇନାଦେରା, ହୁଡ଼ାଟ୍, ଇୱାନ୍ ରକାନ୍ ବାତ୍ୱା ଆରି ମଦ୍ୱା, ସିସ୍ତୁଏନ୍ନାକାର୍ ଆରି ପାପିୟାର୍ ହାଙ୍ଗ୍ଦାକାନ୍ ।
| وَلكِنَّ الْحِكْمَةَ قَدْ بَرَّرَهَا جَمِيعُ أَبْنَائِهَا». | ٣٥ 35 |
ମତର୍ ବୁଦି ନିଜାର୍ ୱିଜ଼ାର୍ ହିମ୍ଣାଂ ତାଙ୍ଗ୍ ସମାନ୍ ଇଞ୍ଜି ପାର୍ମାଣ୍ ଆତାତ୍ ।”
| وَلكِنَّ وَاحِداً مِنَ الْفَرِّيسِيِّينَ طَلَبَ إِلَيْهِ أَنْ يَأْكُلَ عِنْدَهُ. فَدَخَلَ بَيْتَ الْفَرِّيسِيِّ وَاتَّكَأَ. | ٣٦ 36 |
ଆରି, ପାରୁସିର୍ ବିତ୍ରେ ରୱାନ୍ ଜିସୁ ନିଜାର୍ ଲାହାଙ୍ଗ୍ ଚିଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଗୱାରି କିଜ଼ି କୁକ୍ତାନ୍ । ହେବେଣ୍ଡାଂ ହେୱାନ୍ ପାରୁସି ଇଞ୍ଜ ହଣ୍ଜି ଚିଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ କୁଚ୍ଚାର୍ ।
| وَكَانَ فِي الْمَدِينَةِ امْرَأَةٌ خَاطِئَةٌ، فَمَا إِنْ عَلِمَتْ أَنَّهُ مُتَّكِئٌ فِي بَيْتِ الْفَرِّيسِيِّ، حَتَّى جَاءَتْ تَحْمِلُ قَارُورَةَ عِطْرٍ، | ٣٧ 37 |
ଆରେ ହୁଡ଼ାଟ୍, ହେ ଗାଡ଼୍ଦ ରଞ୍ଜେଲ୍ ପାପିୟାଣି କଗ୍ଲେ ମାଚାତ୍; ଜିସୁ ହେ ପାରୁସି ଇଞ୍ଜ ତିନି କାଜିଂ କୁଚ୍ଚାନ୍ନା, ଇଦାଂ ପୁଞ୍ଜି ହେଦେଲ୍ ର କଣ୍ଡିତ ବାସ୍ନା ଚିକାଣ୍ ତାସି ୱାତାତ୍,
| وَوَقَفَتْ مِنْ وَرَائِهِ عِنْدَ قَدَمَيْهِ بَاكِيَةً، وَأَخَذَتْ تَبُلُّ قَدَمَيْهِ بِالدُّمُوعِ وَتَمْسَحُهُمَا بِشَعْرِ رَأْسِهَا، وَتُقَبِّلُ قَدَمَيْهِ بِحَرَارَةٍ وَتَدْهُنُهُمَا بِالْعِطْرِ. | ٣٨ 38 |
ପାଚ୍ବାଗାଂ ତା ପାନା ତାରେନ୍ ନିଲ୍ଚି ଆଡ଼୍ଜି ଆଡ଼୍ଜି କାଣେଲ୍ତାଂ ହେୱାନ୍ ପାନାତିଂ ଉଦିକିଜ଼ି ଜାର୍ କାପ୍ଡ଼ାନି ତେମୁଲ୍ତାଂ ହେଦାଂ ନେନ୍ଦେଂ ଲାଗାତାତ୍ । ଆରେ ଜିସୁ ପାନାତିଂ ଡନ୍ଞ୍ଜି ଡନ୍ଞ୍ଜି ବାସ୍ନା ଚିକାଣ୍ କାସ୍ତାତ୍ ।
| فَلَمَّا رَأَى الْفَرِّيسِيُّ الَّذِي دَعَاهُ ذلِكَ، حَدَّثَ نَفْسَهُ قَائِلاً: «لَوْ كَانَ هَذَا نَبِيًّا، لَعَلِمَ مَنْ هِيَ هذِهِ الْمَرْأَةُ الَّتِي تَلْمَسُهُ، وَمَا حَالُهَا؛ فَإِنَّهَا خَاطِئَةٌ!» | ٣٩ 39 |
ହେଦାଂ ହୁଡ଼ାଟ୍, ଇମ୍ଣି ପାରୁସି ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ କୁକ୍ଚି ମାଚାନ୍, “ହେୱାନ୍ ମାନେ ମାନେ ଇଚାନ୍, ଇୱାନ୍ ଜଦି ବେଣ୍ବାକ୍ଣାୟ୍କିନାକାନ୍ ଆଜ଼ି ମାଚାନ୍ଚି, ତା ଆତିସ୍ ଇୱାନିଂ ଜେ ଡୁନାତା, ହେଦେଲ୍ ଇନ୍ଦେଲ୍ ଆରି ଇନେସ୍ ବାର୍ତିନି କଗ୍ଲେ, ଇଚିସ୍, ହେଦେଲ୍ ଜେ ପାପିୟାଣି, ଇଦାଂ ପୁଚାନ୍ମା ।”
| فَرَدَّ عَلَيْهِ يَسُوعُ قَائِلاً: «يَا سِمْعَانُ، عِنْدِي شَيْءٌ أَقُولُهُ لَكَ». أَجَابَ: «قُلْ يَا مُعَلِّمُ!» | ٤٠ 40 |
ଜିସୁ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଉତର୍ ହିତାନ୍, “ସିମନ୍, ନିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଆନ୍ ଇନାକାପା ଇଞ୍ଜ୍ନାକା ମାନାତ୍ ।” ହେୱାନ୍ ଇଚାନ୍, “ଗୁରୁ ଇଞ୍ଜା ।”
| فَقَالَ: «كَانَ لأَحَدِ الْمُتَعَامِلِينَ بِالدَّيْنِ، دَيْنٌ عَلَى اثْنَيْنِ: عَلَى أَحَدِهِمَا خَمْسُ مِئَةِ دِينَارٍ، وَعَلَى الآخَرِ خَمْسُونَ. | ٤١ 41 |
“ର ମାଜାନ୍ତାଂ ରିୟାର୍ ରିଣ୍ ଆଜ଼ି ମାଚାର୍; ରୱାନ୍ ପାଞ୍ଚ୍ସହ ଟାକାଂ ଆରି ଆରେ ରୱାନ୍ ରିକଡ଼ିଦସ୍ ଟାକାଂ ରିଣ୍ ଅଜ଼ି ମାଚାନ୍ ।
| وَلكِنْ إِذْ لَمْ يَكُنْ عِنْدَهُمَا مَا يَدْفَعَانِهِ وَفَاءً لِلدَّيْنِ، سَامَحَهُمَا كِلَيْهِمَا. فَأَيُّهُمَا يَكُونُ أَكْثَرَ حُبّاً لَهُ؟» | ٤٢ 42 |
ହୁଜାଆଦେଂ ହେୱାର୍ତି ଇନାକା ହିଲ୍ୱିତିଲେ ହେୱାନ୍ ରିଆର୍ତି କେମା କିତାନ୍ । ଲାଗିଂ ହେୱାର୍ ବିତ୍ରେ ଇନେର୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଆଦିକ୍ ଜିଉନନାନ୍?”
| فَأَجَابَ سِمْعَانُ: «أَظُنُّ الَّذِي سَامَحَهُ بِالدَّيْنِ الأَكْبَرِ». فَقَالَ لَهُ: «حَكَمْتَ حُكْماً صَحِيحاً!» | ٤٣ 43 |
ସିମନ୍ ଉତର୍ ହିତାନ୍, “ଆନ୍ ବାବିକିନାଙ୍ଗା, ହେୱାନ୍ ଇନେକିଦେଂ ଆଦିକ୍ ରୁଣ୍ ପିସ୍ତାନ୍, ହେୱାନ୍ । ହେୱାନ୍ ହେୱାରିଂ ଇଚାନ୍, ଏନ୍ ହାତ୍ପା ବିଚାର୍ କିତାୟ୍ ।”
| ثُمَّ الْتَفَتَ إِلَى الْمَرْأَةِ، وَقَالَ لِسِمْعَانَ: «أَتَرَى هذِهِ الْمَرْأَةَ؟ إِنِّي دَخَلْتُ بَيْتَكَ وَلَمْ تُقَدِّمْ لِي مَاءً لِغَسْلِ قَدَمَيَّ! أَمَّا هِيَ، فَقَدْ غَسَلَتْ قَدَمَيَّ بِالدُّمُوعِ وَمَسَحَتْهُمَا بِشَعْرِهَا. | ٤٤ 44 |
ଆରେ, ହେୱାନ୍ ହେ କଗ୍ଲେ କାଜିଂ ୱେଇ ମାସ୍ତି ସିମନ୍ତିଂ ଇଚାନ୍, “ଇ କଗ୍ଲେଂ ହୁଡ଼୍ନାୟା? ଆନ୍ ମି ଇଞ୍ଜ ୱାତାଂ, ଏନ୍ ନା ପାନା କାଜିଂ ଏଜ଼ୁଂ ହିଦ୍ୱାତାୟ୍, ମାତର୍ ଇଦେଲ୍ କାଣେଲିଂ ଲାହାଙ୍ଗ୍ ନା ପାନା ଉଦିକିଜ଼ି ନିଜ୍ନି ତେମୁଲ୍ତାଂ ହେଦାଂ ନେନ୍ତାତ୍ ।
| أَنْتَ لَمْ تُقَبِّلْنِي قُبْلَةً وَاحِدَةً! أَمَّا هِيَ، فَمُنْذُ دُخُولِي لَمْ تَتَوَقَّفْ عَنْ تَقْبِيلِ قَدَمَيَّ. | ٤٥ 45 |
ଏନ୍ ନାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଡଞ୍ଜି, ହିର୍ବା ଆଦ୍ୱାତାୟ୍ ମାତର୍ ଆନ୍ ବିତ୍ରେ ୱାତି ସମୁତାଂ ଇଦେଲ୍ ନା ପାନା ଡଞ୍ଜାନାକା ପିସ୍ତୁତେ ।
| أَنْتَ لَمْ تَدْهُنْ رَأْسِي بِزَيْتٍ! أَمَّا هِيَ، فَقَدْ دَهَنَتْ قَدَمَيَّ بِالْعِطْرِ. | ٤٦ 46 |
ଏନ୍ ନା କାପ୍ଡ଼ାତ ଚିକାଣ୍ କାସ୍ଦାୱାତାୟ୍, ମାତର୍ ଇଦେଲ୍ ନା ପାନାତ ବାସ୍ନା ଚିକାଣ୍ କାସ୍ଦାତାତ୍ ।
| لِهَذَا السَّبَبِ أَقُولُ لَكَ: إِنَّ خَطَايَاهَا الْكَثِيرَةَ قَدْ غُفِرَتْ، لِهَذَا أَحَبَّتْ كَثِيراً. وَلكِنَّ الَّذِي يُغْفَرُ لَهُ الْقَلِيلُ، يُحِبُّ قَلِيلاً!» | ٤٧ 47 |
ଲାଗିଂ ଆନ୍ ନିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଞ୍ଜ୍ନାଙ୍ଗା, ଇଦେଲ୍ତି ଆଦିକ୍ ପାପ୍ କେମା ଆତାତ୍ନ୍ନା, ଇନାକିଦେଂକି ହେଦେଲ୍ ବେସି ଜିଉନନାନ୍; ମାତର୍ ଇନେରିଂ ଅଲପ୍ କେମା ହିୟାଆନାତ୍, ହେୱାନ୍ ଅଲପ୍ ଲାଡ୍ କିନାନ୍ ।”
| ثُمَّ قَالَ لَهَا: «مَغْفُورَةٌ لَكِ خَطَايَاكِ!» | ٤٨ 48 |
ଆରି, ଜିସୁ ହେ କଗ୍ଲେଂ ଇଚାନ୍, “ନି ପାପ୍ ୱିଜ଼ୁ କେମା ଆତାତ୍ନ୍ନା ।”
| فَأَخَذَ الْحَاضِرُونَ يُسَائِلُونَ أَنْفُسَهُمْ: «مَنْ هُوَ هَذَا الَّذِي يَغْفِرُ الْخَطَايَا أَيْضاً؟» | ٤٩ 49 |
ହେବେଣ୍ଡାଂ ତା ଲାହାଙ୍ଗ୍ ତିନି କୁଚ୍ଚି ମାନି ମାନାୟାର୍ ମାନେ ମାନେ ଇଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ଲାଗାତାର୍, “ପାପ୍ ପା କେମା କିନାନା ଜେ, ଇୱାନ୍ ଇନେନ୍?”
| وَقَالَ لِلْمَرْأَةِ: «إِيمَانُكِ قَدْ خَلَّصَكِ. اذْهَبِي بِسَلامٍ!» | ٥٠ 50 |
ମାତର୍ ଜିସୁ ହେ କଗ୍ଲେଂ ଇଚାନ୍, “ନି ପାର୍ତି ନିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ରାକ୍ୟା କିତ୍ତାତ୍ନ୍ନା; ସୁସ୍ତାତାଂ ହାଲା ।”
