لُوقا 5
| وَبَيْنَمَا كَانَ الْجَمْعُ مُحْتَشِدِينَ حَوْلَهُ لِيَسْمَعُوا كَلِمَةَ اللهِ، كَانَ هُوَ وَاقِفاً عَلَى شَاطِئِ بُحَيْرَةِ جَنِّيسَارَتَ. | ١ 1 |
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯੀਸ਼ੁਰੇਕਦਾ ਗਿਨੇਸ਼਼ਰਥ੍ਦਸ੍ਯ ਤੀਰ ਉੱਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ, ਤਦਾ ਲੋਕਾ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੋਤੁੰ ਤਦੁਪਰਿ ਪ੍ਰਪਤਿਤਾਃ|
| فَرَأَى قَارِبَيْنِ رَاسِيَيْنِ عَلَى جَانِبِ الْبُحَيْرَةِ وَقَدْ غَادَرَهُمَا الصَّيَّادُونَ، وَكَانُوا يَغْسِلُونَ الشِّبَاكَ. | ٢ 2 |
ਤਦਾਨੀਂ ਸ ਹ੍ਦਸ੍ਯ ਤੀਰਸਮੀਪੇ ਨੌਦ੍ਵਯੰ ਦਦਰ੍ਸ਼ ਕਿਞ੍ਚ ਮਤ੍ਸ੍ਯੋਪਜੀਵਿਨੋ ਨਾਵੰ ਵਿਹਾਯ ਜਾਲੰ ਪ੍ਰਕ੍ਸ਼਼ਾਲਯਨ੍ਤਿ|
| فَرَكِبَ أَحَدَ الْقَارِبَيْنِ، وَكَانَ لِسِمْعَانَ، وَطَلَبَ إِلَيْهِ أَنْ يَبْتَعِدَ قَلِيلاً عَنِ الْبَرِّ، ثُمَّ جَلَسَ يُعَلِّمُ الْجُمُوعَ مِنَ الْقَارِبِ. | ٣ 3 |
ਤਤਸ੍ਤਯੋਰ੍ਦ੍ਵਯੋ ਰ੍ਮਧ੍ਯੇ ਸ਼ਿਮੋਨੋ ਨਾਵਮਾਰੁਹ੍ਯ ਤੀਰਾਤ੍ ਕਿਞ੍ਚਿੱਦੂਰੰ ਯਾਤੁੰ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਵਿਨਯੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਨੌਕਾਯਾਮੁਪਵਿਸ਼੍ਯ ਲੋਕਾਨ੍ ਪ੍ਰੋਪਦਿਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|
| وَلَمَّا أَنْهَى كَلامَهُ، قَالَ لِسِمْعَانَ: «ابْتَعِدْ إِلَى حَيْثُ الْعُمْقِ، وَاطْرَحُوا شِبَاكَكُمْ لِلصَّيْدِ». | ٤ 4 |
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਤੰ ਪ੍ਰਸ੍ਤਾਵੰ ਸਮਾਪ੍ਯ ਸ ਸ਼ਿਮੋਨੰ ਵ੍ਯਾਜਹਾਰ, ਗਭੀਰੰ ਜਲੰ ਗਤ੍ਵਾ ਮਤ੍ਸ੍ਯਾਨ੍ ਧਰ੍ੱਤੁੰ ਜਾਲੰ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ਿਪ|
| فَأَجَابَهُ سِمْعَانُ: «يَا سَيِّدُ قَدْ جَاهَدْنَا طَوَالَ اللَّيْلِ وَلَمْ نَصِدْ شَيْئاً. وَلكِنْ لأَجْلِ كَلِمَتِكَ سَأَطْرَحُ الشِّبَاكَ!» | ٥ 5 |
ਤਤਃ ਸ਼ਿਮੋਨ ਬਭਾਸ਼਼ੇ, ਹੇ ਗੁਰੋ ਯਦ੍ਯਪਿ ਵਯੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਸ੍ਨਾਂ ਯਾਮਿਨੀਂ ਪਰਿਸ਼੍ਰਮ੍ਯ ਮਤ੍ਸ੍ਯੈਕਮਪਿ ਨ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾਸ੍ਤਥਾਪਿ ਭਵਤੋ ਨਿਦੇਸ਼ਤੋ ਜਾਲੰ ਕ੍ਸ਼਼ਿਪਾਮਃ|
| وَلَمَّا فَعَلُوا ذَلِكَ، صَادُوا سَمَكاً كَثِيراً جِدّاً، حَتَّى تَخَرَّقَتْ شِبَاكُهُمْ. | ٦ 6 |
ਅਥ ਜਾਲੇ ਕ੍ਸ਼਼ਿਪ੍ਤੇ ਬਹੁਮਤ੍ਸ੍ਯਪਤਨਾਦ੍ ਆਨਾਯਃ ਪ੍ਰੱਛਿੰਨਃ|
| فَأَشَارُوا إِلَى شُرَكَائِهِمِ الَّذِينَ فِي الْقَارِبِ الآخَرِ أَنْ يَأْتُوا وَيُسَاعِدُوهُمْ. فَأَتَوْا، وَمَلأُوا الْقَارِبَيْنِ كِلَيْهِمَا حَتَّى كَادَا يَغْرِقَانِ. | ٧ 7 |
ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਉਪਕਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਅਨ੍ਯਨੌਸ੍ਥਾਨ੍ ਸਙ੍ਗਿਨ ਆਯਾਤੁਮ੍ ਇਙ੍ਗਿਤੇਨ ਸਮਾਹ੍ਵਯਨ੍ ਤਤਸ੍ਤ ਆਗਤ੍ਯ ਮਤ੍ਸ੍ਯੈ ਰ੍ਨੌਦ੍ਵਯੰ ਪ੍ਰਪੂਰਯਾਮਾਸੁ ਰ੍ਯੈ ਰ੍ਨੌਦ੍ਵਯੰ ਪ੍ਰਮਗ੍ਨਮ੍|
| وَلكِنْ لَمَّا رَأَى سِمْعَانُ بُطْرُسُ ذلِكَ، سَجَدَ عِنْدَ رُكْبَتَيْ يَسُوعَ وَقَالَ: «اُخْرُجْ مِنْ قَارِبِي يَا رَبُّ، لأَنِّي إِنْسَانٌ خَاطِئٌ». | ٨ 8 |
ਤਦਾ ਸ਼ਿਮੋਨ੍ਪਿਤਰਸ੍ਤਦ੍ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਯੀਸ਼ੋਸ਼੍ਚਰਣਯੋਃ ਪਤਿਤ੍ਵਾ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋਹੰ ਪਾਪੀ ਨਰੋ ਮਮ ਨਿਕਟਾਦ੍ ਭਵਾਨ੍ ਯਾਤੁ, ਇਤਿ ਕਥਿਤਵਾਨ੍|
| فَقَدِ اسْتَوْلَتِ الدَّهْشَةُ عَلَيْهِ وَعَلَى جَمِيعِ الَّذِينَ كَانُوا مَعَهُ، لِكَثْرَةِ الصَّيْدِ الَّذِي صَادُوهُ، | ٩ 9 |
ਯਤੋ ਜਾਲੇ ਪਤਿਤਾਨਾਂ ਮਤ੍ਸ੍ਯਾਨਾਂ ਯੂਥਾਤ੍ ਸ਼ਿਮੋਨ੍ ਤਤ੍ਸਙ੍ਗਿਨਸ਼੍ਚ ਚਮਤ੍ਕ੍ਰੁʼਤਵਨ੍ਤਃ; ਸ਼ਿਮੋਨਃ ਸਹਕਾਰਿਣੌ ਸਿਵਦੇਃ ਪੁਤ੍ਰੌ ਯਾਕੂਬ੍ ਯੋਹਨ੍ ਚੇਮੌ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੌ ਬਭੂਵਤੁਃ|
| وَكَذلِكَ عَلَى يَعْقُوبَ وَيُوحَنَّا ابْنَيْ زَبَدِي اللَّذَيْنِ كَانَا شَرِيكَيْنِ لِسِمْعَانَ. وَقَالَ يَسُوعُ لِسِمْعَانَ: «لا تَخَفْ! مُنْذُ الآنَ تَكُونُ صَائِداً لِلنَّاسِ». | ١٠ 10 |
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ਼ਿਮੋਨੰ ਜਗਾਦ ਮਾ ਭੈਸ਼਼ੀਰਦ੍ਯਾਰਭ੍ਯ ਤ੍ਵੰ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਧਰੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਸਿ|
| وَبَعْدَمَا رَجَعُوا بِالْقَارِبَيْنِ إِلَى الْبَرِّ، تَرَكُوا كُلَّ شَيْءٍ وَتَبِعُوا يَسُوعَ. | ١١ 11 |
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸਰ੍ੱਵਾਸੁ ਨੌਸੁ ਤੀਰਮ੍ ਆਨੀਤਾਸੁ ਤੇ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਪਰਿਤ੍ਯਜ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ਗਾਮਿਨੋ ਬਭੂਵੁਃ|
| وَإِذْ كَانَ يَسُوعُ فِي إِحْدَى الْمُدُنِ، إِذَا إِنْسَانٌ يُغَطِّي الْبَرَصُ جِسْمَهُ، مَا إِنْ رَأَى يَسُوعَ حَتى ارْتَمَى عَلَى وَجْهِهِ وَتَوَسَّلَ إِلَيْهِ قَائِلاً: «يَا سَيِّدُ، إِنْ شِئْتَ فَأَنْتَ تَقْدِرُ أَنْ تُطَهِّرَنِي!» | ١٢ 12 |
ਤਤਃ ਪਰੰ ਯੀਸ਼ੌ ਕਸ੍ਮਿੰਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਪੁਰੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਜਨ ਏਕਃ ਸਰ੍ੱਵਾਙ੍ਗਕੁਸ਼਼੍ਠਸ੍ਤੰ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪੇ ਨ੍ਯੁਬ੍ਜਃ ਪਤਿਤ੍ਵਾ ਸਵਿਨਯੰ ਵਕ੍ਤੁਮਾਰੇਭੇ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਯਦਿ ਭਵਾਨਿੱਛਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਮਾਂ ਪਰਿਸ਼਼੍ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ|
| فَمَدَّ يَسُوعُ يَدَهُ وَلَمَسَهُ قَائِلاً: «إِنِّي أُرِيدُ، فَاطْهُرْ!» وَفِي الْحَالِ زَالَ عَنْهُ الْبَرَصُ. | ١٣ 13 |
ਤਦਾਨੀਂ ਸ ਪਾਣਿੰ ਪ੍ਰਸਾਰ੍ੱਯ ਤਦਙ੍ਗੰ ਸ੍ਪ੍ਰੁʼਸ਼ਨ੍ ਬਭਾਸ਼਼ੇ ਤ੍ਵੰ ਪਰਿਸ਼਼੍ਕ੍ਰਿਯਸ੍ਵੇਤਿ ਮਮੇੱਛਾਸ੍ਤਿ ਤਤਸ੍ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣੰ ਸ ਕੁਸ਼਼੍ਠਾਤ੍ ਮੁਕ੍ਤਃ|
| فَأَوْصَاهُ: «لا تُخْبِرْ أَحَداً، بَلِ اذْهَبْ وَاعْرِضْ نَفْسَكَ عَلَى الْكَاهِنِ، وَقَدِّمْ لِقَاءَ تَطْهِيرِكَ مَا أَمَرَ بِهِ مُوسَى، فَيَكُونَ ذلِكَ شَهَادَةً لَهُمْ». | ١٤ 14 |
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸ ਤਮਾਜ੍ਞਾਪਯਾਮਾਸ ਕਥਾਮਿਮਾਂ ਕਸ੍ਮੈਚਿਦ੍ ਅਕਥਯਿਤ੍ਵਾ ਯਾਜਕਸ੍ਯ ਸਮੀਪਞ੍ਚ ਗਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵੰ ਦਰ੍ਸ਼ਯ, ਲੋਕੇਭ੍ਯੋ ਨਿਜਪਰਿਸ਼਼੍ਕ੍ਰੁʼਤਤ੍ਵਸ੍ਯ ਪ੍ਰਮਾਣਦਾਨਾਯ ਮੂਸਾਜ੍ਞਾਨੁਸਾਰੇਣ ਦ੍ਰਵ੍ਯਮੁਤ੍ਮ੍ਰੁʼਜਸ੍ਵ ਚ|
| عَلَى أَنَّ خَبَرَ يَسُوعَ زَادَ انْتِشَاراً، حَتَّى تَوَافَدَتْ إِلَيْهِ جُمُوعٌ كَثِيرَةٌ لِيَسْتَمِعُوا إِلَيْهِ وَيَنَالُوا الشِّفَاءَ مِنْ أَمْرَاضِهِمْ. | ١٥ 15 |
ਤਥਾਪਿ ਯੀਸ਼ੋਃ ਸੁਖ੍ਯਾਤਿ ਰ੍ਬਹੁ ਵ੍ਯਾਪ੍ਤੁਮਾਰੇਭੇ ਕਿਞ੍ਚ ਤਸ੍ਯ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੋਤੁੰ ਸ੍ਵੀਯਰੋਗੇਭ੍ਯੋ ਮੋਕ੍ਤੁਞ੍ਚ ਲੋਕਾ ਆਜਗ੍ਮੁਃ|
| أَمَّا هُوَ، فَكَانَ يَنْسَحِبُ إِلَى الأَمَاكِنِ الْخَالِيَةِ حَيْثُ يُصَلِّي. | ١٦ 16 |
ਅਥ ਸ ਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰੰ ਗਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੇ|
| وَفِي ذَاتِ يَوْمٍ، كَانَ يُعَلِّمُ، وَكَانَ بَيْنَ الْجَالِسِينَ بَعْضُ الْفَرِّيسِيِّينَ وَمُعَلِّمِي الشَّرِيعَةِ، وَقَدْ أَتَوْا مِنْ كُلِّ قَرْيَةٍ فِي الْجَلِيلِ وَالْيَهُودِيَّةِ، وَمِنْ أُورُشَلِيمَ. وَظَهَرَتْ قُدْرَةُ الرَّبِّ لِتَشْفِيَهُمْ. | ١٧ 17 |
ਅਪਰਞ੍ਚ ਏਕਦਾ ਯੀਸ਼ੁਰੁਪਦਿਸ਼ਤਿ, ਏਤਰ੍ਹਿ ਗਾਲੀਲ੍ਯਿਹੂਦਾਪ੍ਰਦੇਸ਼ਯੋਃ ਸਰ੍ੱਵਨਗਰੇਭ੍ਯੋ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਸ਼੍ਚ ਕਿਯਨ੍ਤਃ ਫਿਰੂਸ਼ਿਲੋਕਾ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਪਕਾਸ਼੍ਚ ਸਮਾਗਤ੍ਯ ਤਦਨ੍ਤਿਕੇ ਸਮੁਪਵਿਵਿਸ਼ੁਃ, ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਕਾਲੇ ਲੋਕਾਨਾਮਾਰੋਗ੍ਯਕਾਰਣਾਤ੍ ਪ੍ਰਭੋਃ ਪ੍ਰਭਾਵਃ ਪ੍ਰਚਕਾਸ਼ੇ|
| وَإذَا بَعْضُهُمْ يَحْمِلُونَ عَلَى فِرَاشٍ إِنْسَاناً مَشْلُولاً، حَاوَلُوا أَنْ يَدْخُلُوا بِهِ وَيَضَعُوهُ أَمَامَهُ. | ١٨ 18 |
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਕਿਯਨ੍ਤੋ ਲੋਕਾ ਏਕੰ ਪਕ੍ਸ਼਼ਾਘਾਤਿਨੰ ਖਟ੍ਵਾਯਾਂ ਨਿਧਾਯ ਯੀਸ਼ੋਃ ਸਮੀਪਮਾਨੇਤੁੰ ਸੰਮੁਖੇ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤੁਞ੍ਚ ਵ੍ਯਾਪ੍ਰਿਯਨ੍ਤ|
| وَلَمَّا لَمْ يَجِدُوا طَرِيقاً لإِدْخَالِهِ بِسَبَبِ الزِّحَامِ، صَعِدُوا بِهِ إِلَى السَّطْحِ وَدَلَّوْهُ مِنْ فَتْحَةٍ فِي السَّقْفِ عَلَى فِرَاشِهِ إِلَى الوَسَطِ قُدَّامَ يَسُوعَ. | ١٩ 19 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਬਹੁਜਨਨਿਵਹਸਮ੍ਵਾਧਾਤ੍ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੁਵਨ੍ਤੋ ਗ੍ਰੁʼਹੋਪਰਿ ਗਤ੍ਵਾ ਗ੍ਰੁʼਹਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਠੰ ਖਨਿਤ੍ਵਾ ਤੰ ਪਕ੍ਸ਼਼ਾਘਾਤਿਨੰ ਸਖਟ੍ਵੰ ਗ੍ਰੁʼਹਮਧ੍ਯੇ ਯੀਸ਼ੋਃ ਸੰਮੁਖੇ (ਅ)ਵਰੋਹਯਾਮਾਸੁਃ|
| فَلَمَّا رَأَى إِيمَانَهُمْ، قَالَ: «أَيُّهَا الإِنْسَانُ، قَدْ غُفِرَتْ لَكَ خَطَايَاكَ!» | ٢٠ 20 |
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਈਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੰ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਤੰ ਪਕ੍ਸ਼਼ਾਘਾਤਿਨੰ ਵ੍ਯਾਜਹਾਰ, ਹੇ ਮਾਨਵ ਤਵ ਪਾਪਮਕ੍ਸ਼਼ਮ੍ਯਤ|
| فَأَخَذَ الْكَتَبَةُ وَالْفَرِّيسِيُّونَ يُفَكِّرُونَ قَائِلِينَ: «مَنْ هَذَا الَّذِي يَنْطِقُ بِكَلامِ الْكُفْرِ؟ مَنْ يَقْدِرُ أَنْ يَغْفِرَ الْخَطَايَا إِلّا اللهَ وَحْدَهُ؟» | ٢١ 21 |
ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਅਧ੍ਯਾਪਕਾਃ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਸ਼੍ਚ ਚਿੱਤੈਰਿੱਥੰ ਪ੍ਰਚਿਨ੍ਤਿਤਵਨ੍ਤਃ, ਏਸ਼਼ ਜਨ ਈਸ਼੍ਵਰੰ ਨਿਨ੍ਦਤਿ ਕੋਯੰ? ਕੇਵਲਮੀਸ਼੍ਵਰੰ ਵਿਨਾ ਪਾਪੰ ਕ੍ਸ਼਼ਨ੍ਤੁੰ ਕਃ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ?
| وَلكِنَّ يَسُوعَ أَدْرَكَ مَا يُفَكِّرُونَ فِيهِ، فَأَجَابَهُمْ قَائِلاً: «فِيمَ تُفَكِّرُونَ فِي قُلُوبِكُمْ؟ | ٢٢ 22 |
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਇੱਥੰ ਚਿਨ੍ਤਨੰ ਵਿਦਿਤ੍ਵਾ ਤੇਭ੍ਯੋਕਥਯਦ੍ ਯੂਯੰ ਮਨੋਭਿਃ ਕੁਤੋ ਵਿਤਰ੍ਕਯਥ?
| أَيُّ الأَمْرَيْنِ أَسْهَلُ: أَنْ أَقُولَ: قَدْ غُفِرَتْ لَكَ خَطَايَاكَ! أَمْ أَنْ أَقُولَ: قُمْ وَامْشِ؟ | ٢٣ 23 |
ਤਵ ਪਾਪਕ੍ਸ਼਼ਮਾ ਜਾਤਾ ਯਦ੍ਵਾ ਤ੍ਵਮੁੱਥਾਯ ਵ੍ਰਜ ਏਤਯੋ ਰ੍ਮਧ੍ਯੇ ਕਾ ਕਥਾ ਸੁਕਥ੍ਯਾ?
| وَلكِنِّي (قُلْتُ ذلِكَ) لِكَيْ تَعْلَمُوا أَنَّ لابْنِ الإِنْسَانِ عَلَى الأَرْضِ سُلْطَةَ غُفْرَانِ الْخَطَايَا». وَقَالَ لِلْمَشْلُولِ: «لَكَ أَقُولُ قُمِ احْمِلْ فِرَاشَكَ، وَاذْهَبْ إِلَى بَيْتِكَ». | ٢٤ 24 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵ੍ਯਾਂ ਪਾਪੰ ਕ੍ਸ਼਼ਨ੍ਤੁੰ ਮਾਨਵਸੁਤਸ੍ਯ ਸਾਮਰ੍ਥ੍ਯਮਸ੍ਤੀਤਿ ਯਥਾ ਯੂਯੰ ਜ੍ਞਾਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੁਥ ਤਦਰ੍ਥੰ (ਸ ਤੰ ਪਕ੍ਸ਼਼ਾਘਾਤਿਨੰ ਜਗਾਦ) ਉੱਤਿਸ਼਼੍ਠ ਸ੍ਵਸ਼ੱਯਾਂ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਗ੍ਰੁʼਹੰ ਯਾਹੀਤਿ ਤ੍ਵਾਮਾਦਿਸ਼ਾਮਿ|
| وَفِي الْحَالِ قَامَ أَمَامَهُمْ وَذَهَبَ إِلَى بَيْتِهِ مُمَجِّداً اللهَ، وَقَدْ حَمَلَ مَا كَانَ رَاقِداً عَلَيْهِ. | ٢٥ 25 |
ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣਮ੍ ਉੱਥਾਯ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਨਿਜਸ਼ਯਨੀਯੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਈਸ਼੍ਵਰੰ ਧਨ੍ਯੰ ਵਦਨ੍ ਨਿਜਨਿਵੇਸ਼ਨੰ ਯਯੌ|
| فَأَخَذَتِ الْحَيْرَةُ الْجَمِيعَ، وَمَجَّدُوا اللهَ؛ وَقَدْ تَمَلَّكَهُمُ الْخَوْفُ، وَقَالُوا: «رَأَيْنَا الْيَوْمَ عَجَائِبَ!» | ٢٦ 26 |
ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸਰ੍ੱਵੇ ਵਿਸ੍ਮਯ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾ ਮਨਃਸੁ ਭੀਤਾਸ਼੍ਚ ਵਯਮਦ੍ਯਾਸਮ੍ਭਵਕਾਰ੍ੱਯਾਣ੍ਯਦਰ੍ਸ਼ਾਮ ਇਤ੍ਯੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰੰ ਧਨ੍ਯੰ ਪ੍ਰੋਦਿਤਾਃ|
| وَخَرَجَ بَعْدَ ذلِكَ فَرَأَى جَابِي ضَرَائِبَ، اسْمُهُ لاوِي، جَالِساً فِي مَكْتَبِ الْجِبَايَةِ، فَقَالَ لَهُ: «اتْبَعْنِي!» | ٢٧ 27 |
ਤਤਃ ਪਰੰ ਬਹਿਰ੍ਗੱਛਨ੍ ਕਰਸਞ੍ਚਯਸ੍ਥਾਨੇ ਲੇਵਿਨਾਮਾਨੰ ਕਰਸਞ੍ਚਾਯਕੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਮਭਿਦਧੇ ਮਮ ਪਸ਼੍ਚਾਦੇਹਿ|
| فَقَامَ لاوِي وَتَبِعَهُ تَارِكاً كُلَّ شَيْءٍ. | ٢٨ 28 |
ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣਾਤ੍ ਸਰ੍ੱਵੰ ਪਰਿਤ੍ਯਜ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਪਸ਼੍ਚਾਦਿਯਾਯ|
| وَأَقَامَ لَهُ وَلِيمَةً عَظِيمَةً فِي بَيْتِهِ، وَكَانَ مُتَّكِئاً مَعَهُمْ جَمْعٌ كَبِيرٌ مِنَ الْجُبَاةِ وَغَيْرِهِمْ. | ٢٩ 29 |
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਲੇਵਿ ਰ੍ਨਿਜਗ੍ਰੁʼਹੇ ਤਦਰ੍ਥੰ ਮਹਾਭੋਜ੍ਯੰ ਚਕਾਰ, ਤਦਾ ਤੈਃ ਸਹਾਨੇਕੇ ਕਰਸਞ੍ਚਾਯਿਨਸ੍ਤਦਨ੍ਯਲੋਕਾਸ਼੍ਚ ਭੋਕ੍ਤੁਮੁਪਵਿਵਿਸ਼ੁਃ|
| فَتَذَمَّرَ كَتَبَةُ الْيَهُودِ وَالْفَرِّيسِيُّونَ عَلَى تَلامِيذِهِ، قَائِلِينَ: «لِمَاذَا تَأْكُلُونَ وَتَشْرَبُونَ مَعَ جُبَاةِ ضَرَائِبَ وَخَاطِئِينَ؟» | ٣٠ 30 |
ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਕਾਰਣਾਤ੍ ਚਣ੍ਡਾਲਾਨਾਂ ਪਾਪਿਲੋਕਾਨਾਞ੍ਚ ਸਙ੍ਗੇ ਯੂਯੰ ਕੁਤੋ ਭੰਗ੍ਧ੍ਵੇ ਪਿਵਥ ਚੇਤਿ ਕਥਾਂ ਕਥਯਿਤ੍ਵਾ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨੋ(ਅ)ਧ੍ਯਾਪਕਾਸ਼੍ਚ ਤਸ੍ਯ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੈਃ ਸਹ ਵਾਗ੍ਯੁੱਧੰ ਕਰ੍ੱਤੁਮਾਰੇਭਿਰੇ|
| فَرَدَّ عَلَيْهِمْ يَسُوعُ قَائِلاً: «لا يَحْتَاجُ الأَصِحَّاءُ إِلَى الطَّبِيبِ، بَلِ الْمَرْضَى! | ٣١ 31 |
ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਨ੍ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵੋਚਦ੍ ਅਰੋਗਲੋਕਾਨਾਂ ਚਿਕਿਤ੍ਸਕੇਨ ਪ੍ਰਯੋਜਨੰ ਨਾਸ੍ਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਰੋਗਾਣਾਮੇਵ|
| مَا جِئْتُ لأَدْعُوَ إِلَى التَّوْبَةِ أَبْرَاراً بَلْ خَاطِئِينَ!» | ٣٢ 32 |
ਅਹੰ ਧਾਰ੍ੰਮਿਕਾਨ੍ ਆਹ੍ਵਾਤੁੰ ਨਾਗਤੋਸ੍ਮਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਨਃ ਪਰਾਵਰ੍ੱਤਯਿਤੁੰ ਪਾਪਿਨ ਏਵ|
| وَقَالُوا لَهُ: «إِنَّ تَلامِيذَ يُوحَنَّا يَصُومُونَ كَثِيراً وَيَرْفَعُونَ الطِّلْبَاتِ، وَكَذلِكَ يَفْعَلُ أَيْضاً تَلامِيذُ الْفَرِّيسِيِّينَ؛ وَأَمَّا تَلامِيذُكَ فَيَأْكُلُونَ وَيَشْرَبُونَ!» | ٣٣ 33 |
ਤਤਸ੍ਤੇ ਪ੍ਰੋਚੁਃ, ਯੋਹਨਃ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਾਞ੍ਚ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਵਾਰੰਵਾਰਮ੍ ਉਪਵਸਨ੍ਤਿ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਨ੍ਤੇ ਚ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਵ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਃ ਕੁਤੋ ਭੁਞ੍ਜਤੇ ਪਿਵਨ੍ਤਿ ਚ?
| فَقَالَ لَهُمْ: «هَلْ تَقْدِرُونَ أَنْ تَجْعَلُوا أَهْلَ الْعُرْسِ يَصُومُونَ مَادَامَ الْعَرِيسُ بَيْنَهُمْ؟ | ٣٤ 34 |
ਤਦਾ ਸ ਤਾਨਾਚਖ੍ਯੌ ਵਰੇ ਸਙ੍ਗੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਵਰਸ੍ਯ ਸਖਿਗਣੰ ਕਿਮੁਪਵਾਸਯਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੁਥ?
| وَلكِنَّ أَيَّاماً سَتَأْتِي يَكُونُ الْعَرِيسُ فِيهَا قَدْ رُفِعَ مِنْ بَيْنِهِمْ، فِي تِلْكَ الأَيَّامِ، يَصُومُونَ». | ٣٥ 35 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦਾ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਨਿਕਟਾਦ੍ ਵਰੋ ਨੇਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤਦਾ ਤੇ ਸਮੁਪਵਤ੍ਸ੍ਯਨ੍ਤਿ|
| وَضَرَبَ لَهُمْ أَيْضاً مَثَلاً: «لا أَحَدَ يَنْتَزِعُ قِطْعَةً مِنْ ثَوْبٍ جَدِيدٍ لِيَرْقَعَ بِها ثَوْباً عَتِيقاً، وَإلَّا فَإِنَّهُ يُمَزِّقُ الْجَدِيدَ، وَالرُّقْعَةُ الْمَأْخُوذَةُ مِنَ الْجَدِيدِ لَا تُوَافِقُ الْعَتِيقَ. | ٣٦ 36 |
ਸੋਪਰਮਪਿ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤੰ ਕਥਯਾਮ੍ਬਭੂਵ ਪੁਰਾਤਨਵਸ੍ਤ੍ਰੇ ਕੋਪਿ ਨੁਤਨਵਸ੍ਤ੍ਰੰ ਨ ਸੀਵ੍ਯਤਿ ਯਤਸ੍ਤੇਨ ਸੇਵਨੇਨ ਜੀਰ੍ਣਵਸ੍ਤ੍ਰੰ ਛਿਦ੍ਯਤੇ, ਨੂਤਨਪੁਰਾਤਨਵਸ੍ਤ੍ਰਯੋ ਰ੍ਮੇਲਞ੍ਚ ਨ ਭਵਤਿ|
| وَلا أَحَدَ يَضَعُ خَمْراً جَدِيدَةً فِي قِرَبٍ عَتِيقَةٍ، وَإلَّا، فَإِنَّ الْخَمْرَ الْجَدِيدَةَ تُفَجِّرُ الْقِرَبَ، فَتَنْسَكِبُ الْخَمْرُ وَتَتْلَفُ الْقِرَبُ. | ٣٧ 37 |
ਪੁਰਾਤਨ੍ਯਾਂ ਕੁਤ੍ਵਾਂ ਕੋਪਿ ਨੁਤਨੰ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਰਸੰ ਨ ਨਿਦਧਾਤਿ, ਯਤੋ ਨਵੀਨਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਰਸਸ੍ਯ ਤੇਜਸਾ ਪੁਰਾਤਨੀ ਕੁਤੂ ਰ੍ਵਿਦੀਰ੍ੱਯਤੇ ਤਤੋ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਰਸਃ ਪਤਤਿ ਕੁਤੂਸ਼੍ਚ ਨਸ਼੍ਯਤਿ|
| وَإِنَّمَا يَجِبُ أَنْ تُوضَعَ الْخَمْرُ الْجَدِيدَةُ فِي قِرَبٍ جَدِيدَةٍ. | ٣٨ 38 |
ਤਤੋ ਹੇਤੋ ਰ੍ਨੂਤਨ੍ਯਾਂ ਕੁਤ੍ਵਾਂ ਨਵੀਨਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਰਸਃ ਨਿਧਾਤਵ੍ਯਸ੍ਤੇਨੋਭਯਸ੍ਯ ਰਕ੍ਸ਼਼ਾ ਭਵਤਿ|
| وَمَا مِنْ أَحَدٍ إِذَا شَرِبَ الْخَمْرَ الْعَتِيقَةَ، يَرْغَبُ فِي الْجَدِيدَةِ، لأَنَّهُ يَقُولُ: الْعَتِيقَةُ أَطْيَبُ!» | ٣٩ 39 |
ਅਪਰਞ੍ਚ ਪੁਰਾਤਨੰ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਰਸੰ ਪੀਤ੍ਵਾ ਕੋਪਿ ਨੂਤਨੰ ਨ ਵਾਞ੍ਛਤਿ, ਯਤਃ ਸ ਵਕ੍ਤਿ ਨੂਤਨਾਤ੍ ਪੁਰਾਤਨਮ੍ ਪ੍ਰਸ਼ਸ੍ਤਮ੍|
