لُوقا 22
| وَاقْتَرَبَ عِيدُ الْفَطِيرِ، الْمَعْرُوفُ بِالْفِصْحِ | ١ 1 |
ଖମୀର ଶୂନ୍ୟ ରୁଟି ପାଣ୍ଡୁଏ ଆଜା କି ଉଦାର୍ ପାଣ୍ଡୁଏ ଡିଗ୍ ବାସଙ୍ଗ୍ମ୍ୟାଃକେ ଆତେନ୍ ବେଲା ଡାଗ୍ରା ପିଙ୍ଗ୍ଚାଡିଙ୍ଗ୍କେ ।
| وَمَازَالَ رُؤَسَاءُ الْكَهَنَةِ وَالْكَتَبَةُ يَسْعَوْنَ كَيْ يَقْتُلُوا يَسُوعَ، لأَنَّهُمْ كَانُوا خَائِفِينَ مِنَ الشَّعْبِ. | ٢ 2 |
ମ୍ନା ପୁଜାରି ଆରି ଦରମ୍ ସାସ୍ତ୍ରିଇଂ ରେମୁଆଁଇଂକେ ବୁଟ ଡିଙ୍ଗ୍ଆର୍ଗେ । ମାତର୍ ମେଇଂ ଜିସୁକେ ତାଡ଼୍ତେ ବାଗୁଏଃ ନ୍ସା ଉପାୟ୍ ତୁର୍ଡିଙ୍ଗ୍ ଆର୍ଗେ ।
| وَدَخَلَ الشَّيْطَانُ فِي يَهُوذَا الْمُلَقَّبِ بِالإِسْخَرْيُوطِيِّ، وَهُوَ فِي عِدَادِ الاِثْنَيْ عَشَرَ. | ٣ 3 |
ଜିସୁନେ ଗମ୍ବାର୍କ୍ଲିଗ୍ ସିସ୍ଇଂବାନ୍ ମୁଇଂଜାନେ ମ୍ନି ଲେଃଗେ ଇଷ୍କରିୟଥ୍ ଜିଉଦାନ୍ନିଆ ସଏତାନ୍ ଗାକେ ।
| فَمَضَى وَتَكَلَّمَ مَعَ رُؤَسَاءِ الْكَهَنَةِ وَقُوَّادِ حَرَسِ الْهَيْكَلِ كَيْفَ يُسَلِّمُهُ إِلَيْهِمْ. | ٤ 4 |
ଆରି ଜିଉଦା ୱେଚେ ମ୍ନା ପୁଜାରି ଆରି ମନ୍ଦିର୍ନେ ସେନାପତିଇଂ ଏତେ ବାଲିର୍ବାତା ଡିଙ୍ଗ୍କେ । ଜିସୁକେ ମେଁଇଙ୍ଗ୍ନେ ନ୍ତିନିଆ ଆସା ବିନ୍ସା ଜିଉଦା ମେଇଂ ଏତେ ମୁଇଙ୍ଗ୍ ଉପାୟ୍ ଡିଙ୍ଗ୍କେ ।
| فَفَرِحُوا، وَاتَّفَقُوا أَنْ يُعْطُوهُ بَعْضَ الْمَالِ. | ٥ 5 |
ଆତ୍ବା ପୁଜାରିଇଂ ସାର୍ଦାଡିଙ୍ଗ୍ ଆର୍କେ । ଜିସୁକେ ମେଁଇଙ୍ଗ୍ନେ ନ୍ତିନିଆ ବିଃ ବିଃକେ ମେଇଂ ଜିଉଦାକେ ଡାବୁ ବିଃନ୍ସା ବାସଙ୍ଗ୍ ବଗେ ।
| فَرَضِيَ، وَأَخَذَ يَتَحَيَّنُ فُرْصَةً لِيُسَلِّمَهُ إِلَيْهِمْ بَعِيداً عَنِ الْجَمْعِ. | ٦ 6 |
ଜିଉଦା ରାଜି ଡିଙ୍ଗ୍କେ । ମେଁ ଜିସୁକେ ପୁଜାରିଇଂନେ ନ୍ତିନିଆ ଆସା ବିଃନ୍ସା ମୁଇଙ୍ଗ୍ ଉପାୟ୍ରେ ଲେଃ ଆର୍ଗେ । ଜିଉଦା ଇକ୍ଚା ଡିଙ୍ଗ୍ଡିଙ୍ଗେ ଜେ ଉଡ଼ିବେଲା ମେଃଡିଗ୍ ରେମୁଆଁ ଆତ୍ଅରିଆ ପାଙ୍ଗ୍ଆଲେ ମେଁ ଆତେନ୍ ବେଲା ଏନ୍ କାମ୍ ଡିଙ୍ଗ୍ଏ ।
| وَجَاءَ يَوْمُ الْفَطِيرِ الَّذِي كَانَ يَجِبُ أَنْ يُذْبَحَ فِيهِ (حَمَلُ) الْفِصْحِ. | ٧ 7 |
କମିର ଶୂନ୍ୟ ରୁଟି ପାଣ୍ଡୁଏ ଦିନ୍ ପିଙ୍ଗ୍ଚାଗେ । ଆକେନ୍ ଦିନା ଜିଉଦିଇଙ୍ଗ୍ ଉଦାର୍ ପାଣ୍ଡୁଏନ୍ନିଆ ଡାଆଁ ମେଣ୍ଡାଇଂକେ ପୁଜା ବିଆର୍ଏ ।
| فَأَرْسَلَ يَسُوعُ بُطْرُسَ وَيُوحَنَّا قَائِلاً: «اذْهَبَا وَجَهِّزَا لَنَا الْفِصْحَ، لِنَأْكُلَ!» | ٨ 8 |
ଜିସୁ ପିତର୍କେ ଆରି ଜହନ୍କେ ବାଲିର୍କେ “ପେଇଂ ୱେଚେ ନ୍ସା ଚଙ୍ଗ୍ନ୍ସା ଉଦାର୍ ପାଣ୍ଡୁଏନେ କାଦି ତିଆର୍ ଡିଙ୍ଗ୍ପା ।”
| فَسَأَلاهُ: «أَيْنَ تُرِيدُ أَنْ نُجَهِّزَ؟» | ٩ 9 |
ପିତର୍ ଆରି ଜହନ୍ ଜିସୁକେ ସାଲିଆକୁକେ “ଏନ୍ କାଦି ଆଣ୍ଡିନ୍ନିଆ ନେନେ ତିଆର୍ ନେଡିଙ୍ଗ୍ଏ ଡାଗ୍ଚେ ନାନେ ଇକ୍ଚା ଡିଙ୍ଗ୍ ନାଡିଙ୍ଗ୍କେ?”
| فَقَالَ لَهُمَا: «حَالَمَا تَدْخُلانِ الْمَدِينَةَ، يُلاقِيكُمَا إِنْسَانٌ يَحْمِلُ جَرَّةَ مَاءٍ، فَالْحَقَا بِهِ إِلَى الْبَيْتِ الَّذِي يَدْخُلُهُ. | ١٠ 10 |
ଜିସୁ ଆମେଇଂକେ ବାସଙ୍ଗ୍କେ “ଅଁପା! ପେଇଂ ସହର୍ ବିତ୍ରେ ୱେକ୍ନେ ଇଡ଼ିଙ୍ଗ୍ ମୁଇଙ୍ଗ୍ ରେମୁଆଁ ଙ୍କୁଇନିଆ ଣ୍ଡିଆ ଡୁଂୱିଗ୍ନେ ପେକେଏ । ପେଇଂ ମେଁ ପ୍ଲା ପେୱେଏ । ମେଁ ମୁଇଙ୍ଗ୍ ଡୁଆ ବିତ୍ରେ ଗାଏ । ପେଇଂ ମେଁ ଏତେ ପେୱେଏ ।
| وَقُولا لِرَبِّ ذلِكَ الْبَيْتِ: يَقُولُ لَكَ الْمُعَلِّمُ: أَيْنَ غُرْفَةُ الضُّيُوفِ الَّتِي آكُلُ فِيهَا (حَمَلَ) الْفِصْحِ مَعَ تَلامِيذِي؟ | ١١ 11 |
ପେଇଂ ଡୁଆନେ ସାକାର୍କେ ପେସାଲ୍ୟାକୁଏ ଗୁରୁ ସାଲ୍ୟାକୁଡିଂକେ ଜେ ମେଁ ଆରି ମେଁନେ ସିସ୍ଇଂ ଉଦାର୍ ପାଣ୍ଡୁଏନେ ବଲେ ଆଣ୍ଡିଅରିଆ ଚଙ୍ଗ୍ଆର୍ଏ ଆତେନ୍ ଆନେକେ ଆଃସୁଏ ବିଲା ।
| فَيُرِيكُمَا غُرْفَةً فِي الطَّبَقَةِ الْعُلْيَا، كَبِيرَةً وَمَفْرُوشَةً. هُنَاكَ تُجَهِّزَانِ!» | ١٢ 12 |
ତେନ୍ ଇଡ଼ିଂ ଡୁଆ ସାଉକାର୍ ଆଡ଼ାତ୍ରା ମହଲାନେ ମ୍ନାନେ ବାକ୍ରା ଆସୁଏ ବିଏ । ଆତେନ୍ ବାକ୍ରା ନ୍ନିଆ ପେଇଂନ୍ସା ଆର୍ମେଚେ ବକେ । ଆତ୍ଅରିଆ ପେଇଂ ଉଦାର୍ ପାଣ୍ଡୁଏନେ କାଦି ପେରାରେଏ ।”
| فَانْطَلَقَا، وَوَجَدَا كَمَا قَالَ لَهُمَا، وَجَهَّزَا الْفِصْحَ. | ١٣ 13 |
ପିତର୍ ଆରି ଜହନ୍ ୱେଆର୍କେ । ଜିସୁ ଡିରକମ୍ ବାସଙ୍ଗ୍ବଗେ ସାପା ଗଟ୍ନା ଦେତ୍ରକମ୍ ଗଟେକେ । ମେଇଂ ଆତ୍ଅରିଆ ଉଦାର୍ ପାଣ୍ଡୁଏନେ କାଦି ଆଃରେ ଆର୍କେ ।
| وَلَمَّا حَانَتِ السَّاعَةُ، اتَّكَأَ وَمَعَهُ الرُّسُلُ، | ١٤ 14 |
ମେଇଂ ଉଦାର୍ ପାଣ୍ଡୁଏନେ ବଲେ ଚଙ୍ଗ୍ନେ ବେଲା ଡିଙ୍ଗ୍ଗେ । ଜିସୁ ଆରି ସିସ୍ଇଂ ଚଙ୍ଗ୍ନେ କଆର୍କେ ।
| وَقَالَ لَهُمْ: «اشْتَهَيْتُ بِشَوْقٍ أَنْ آكُلَ هَذَا الْفِصْحَ مَعَكُمْ قَبْلَ أَنْ أَتَأَلَّمَ. | ١٥ 15 |
ଜିସୁ ଆମେଇଂକେ ବାସଙ୍ଗ୍କେ “ନେଙ୍ଗ୍ ନେଙ୍ଗ୍ନେ ଗୁଏନେ ସେନୁଗ୍ ପେଇଂ ଏତେ ଆକେନ୍ ଉଦାର୍ ପାଣ୍ଡୁଏନେ ବଲେ ଚଙ୍ଗ୍ନେସା ନେଙ୍ଗ୍ ଜାବର୍ ଇକ୍ଚା ଣ୍ଡିଂକେ ।
| فَإِنِّي أَقُولُ لَكُمْ: لَنْ آكُلَ مِنْهُ بَعْدُ، حَتَّى يَتَحَقَّقَ فِي مَلَكُوتِ اللهِ». | ١٦ 16 |
ନେଙ୍ଗ୍ ଆପେକେ ବାସଙ୍ଗ୍ଣ୍ଡିଂ ପର୍ମେସର୍ନେ ରାଇଜ୍ ନ୍ନିଆ ଏନ୍ ଅର୍ତ ମାତ୍ନା ଜାକ ନେଙ୍ଗ୍ ଅଃନାଡିଗ୍ ଉଦାର୍ ପାଣ୍ଡୁଏନେ କାଦି ନାଚଙ୍ଗ୍ ଣ୍ଡୁ ।”
| وَإِذْ تَنَاوَلَ كَأْساً وَشَكَرَ، قَالَ: «خُذُوا هذِهِ وَاقْتَسِمُوهَا بَيْنَكُمْ. | ١٧ 17 |
ତେନ୍ ଇଡ଼ିଂ ଜିସୁ ମୁଇଙ୍ଗ୍ ଗିନାନ୍ନିଆ ଅଙ୍ଗୁର୍ ରସ୍ ଡୁଂୱେକେ । ଆକେନ୍ସା ମେଁ ପର୍ମେସର୍କେ ଦନ୍ୟବାଦ୍ ବିକେ । ମେଁ ବାସଙ୍ଗ୍କେ, “ଆକେନ୍ ଗିନା ଡୁଂୱେଲା ଆକ୍ଅରିଆ ଲେଃକ୍ନେ ଅଙ୍ଗୁର୍ ରସ୍ ସାପାରେ ବାଟା ଉଗ୍ପା ।
| فَإِنِّي أَقُولُ لَكُمْ إِنِّي لَا أَشْرَبُ مِنْ نِتَاجِ الْكَرْمَةِ حَتَّى يَأْتِيَ مَلَكُوتُ اللهِ!» | ١٨ 18 |
ନେଙ୍ଗ୍ ଆପେକେ ବାସଙ୍ଗ୍ଣ୍ଡିଙ୍ଗ୍କେ ପର୍ମେସର୍ନେ ରାଇଜ୍ ଆପାଙ୍ଗ୍ ଜାକ ନେଙ୍ଗ୍ ଆରି ଅଙ୍ଗୁର୍ ରସ୍ ନ୍ନାଉଗ୍ ଣ୍ଡୁ ।”
| وَإِذْ أَخَذَ رَغِيفاً، شَكَرَ، وَكَسَّرَ، وَأَعْطَاهُمْ قَائِلاً: «هَذَا جَسَدِي الَّذِي يُبْذَلُ لأَجْلِكُمْ. هَذَا افْعَلُوهُ لِذِكْرِي!» | ١٩ 19 |
ବାରି, ମେଁ ରୁଟି ସାଃଚେ ଦନ୍ୟବାଦ୍ ବିଃକେ ବାରି ଆତେନ୍ ପାକ୍ଚିଚେ ଆମେଇଂକେ ବିଃଚେ ବାସଙ୍ଗ୍କେ, ପେ ଆତ୍ଲା ବିଃବକ୍ନେ ଆକେନ୍ ଗାଗ୍ଡ଼େ ଇଏଁ, ଆନେଂ ମନେ ତ୍ଲାଗ୍ସାଃ ଆକେନ୍ ଡିଂପା ।
| وَكَذلِكَ أَخَذَ الْكَأْسَ أَيْضاً بَعْدَ الْعَشَاءِ، وَقَالَ: «هَذِهِ الْكَأْسُ هِيَ الْعَهْدُ الْجَدِيدُ بِدَمِي الَّذِي يُسْفَكُ لأَجْلِكُمْ. | ٢٠ 20 |
ଦେତ୍ରକମ୍ ମିଡିଗ୍ ବଜିନେ ଇଡ଼ିଙ୍ଗ୍ ଜିସୁ ଅଙ୍ଗୁର୍ ରସ୍ନେ ଗିନାକେ ସାଚେ ବାସଙ୍ଗ୍କେ “ଆକେନ୍ ଅଙ୍ଗୁର୍ ରସ୍ ଆଦ୍ରିଗ୍କେ ଜେ ପର୍ମେସର୍ ମେଁନେ ରେମୁଆଁଇଂ ଏତେ ମୁଇଙ୍ଗ୍ ତ୍ମିକ୍ନେ ନିଅମ୍ ଡିଙ୍ଗ୍ବକେ । ନେଙ୍ଗ୍ ଆପେକେ ବିଃଣ୍ଡିଂକ୍ନେ ନେଙ୍ଗ୍ ମ୍ୟାନେ ଆକେନ୍ ତ୍ମି ନିଅମ୍ ଆରାମ୍ ଡିଙ୍ଗ୍ଏ ।”
| ثُمَّ إِنَّ يَدَ الَّذِي يُسَلِّمُنِي هِيَ مَعِي عَلَى الْمَائِدَةِ. | ٢١ 21 |
ଜିସୁ ବାସଙ୍ଗ୍କେ, “ପେଇଂ ବିତ୍ରେ ମୁଇଂଜା ନେଙ୍ଗ୍ ଆଡ଼ାତ୍ରା ବିସ୍ବାସ୍ ଗାତ୍ ଡିଙ୍ଗ୍ଏ । ମେଁନେ ନ୍ତି ନେଙ୍ଗ୍ ନ୍ତି ଡାଗ୍ରା ଆକେନ୍ ଟିବୁଲ୍ ଆଡ଼ାତ୍ରା ଲେଃକେ ।
| فَابْنُ الإِنْسَانِ لابُدَّ أَنْ يَمْضِيَ كَمَا هُوَ مَحْتُومٌ، وَلكِنِ الْوَيْلُ لِذلِكَ الرَّجُلِ الَّذِي يُسَلِّمُهُ!» | ٢٢ 22 |
ପର୍ମେସର୍ ଡିରକମ୍ ଆଃରେ ବକେ ରେମୁଆଁ ଉଙ୍ଗ୍ଡେ ଦେତ୍ରକମ୍ ଡିଙ୍ଗ୍ଚେ ଗୁଏଃଏ । ମାତର୍ ରେମୁଆଁ ଉଂଡେକେ ମୁଡ଼ି ରେମୁଆଁ କୁରୁସ୍ ନ୍ନିଆ ଗୁଏନ୍ସା ବିରଦ୍ ରେମୁଆଁଇଂନେ ନ୍ତିନିଆ ବିଃଏ ଆତେନ୍ ରେମୁଆଁ ଜାବର୍ ଡଣ୍ଡ୍ ବାଏ ।”
| فَأَخَذُوا يَتَسَاءَلُونَ فِيمَا بَيْنَهُمْ: مَنْ مِنْهُمْ يُوشِكُ أَنْ يَفْعَلَ هَذَا. | ٢٣ 23 |
ତେନ୍ ଇଡ଼ିଂ ସିସ୍ଇଂ ମେଇଂମେଇଂ ବିତ୍ରେ ବାଲିର୍ବାତା ଡିଙ୍ଗ୍ଆର୍କେ “ନେ ବିତ୍ରେ ଜାଣ୍ଡେ ଜିସୁ ଆଡ଼ାତ୍ରା ଦେକ୍ରକମ୍ ବେବଆର୍ ଡିଙ୍ଗ୍ଏ?”
| وَقَامَ بَيْنَهُمْ أَيْضاً جِدَالٌ فِي أَيِّهِمْ يُحْسَبُ الأَعْظَمَ. | ٢٤ 24 |
ମେଇଙ୍ଗ୍ନେ ବିତ୍ରେବାନ୍ ସାପାବାନ୍ ଜାଣ୍ଡେ ମ୍ନା ସିସ୍ଇଂ ଆତେନ୍ ବିସୟ୍ରେ ମେଇଂନେ ବିତ୍ରେ ବାଲିର୍ବାତା ଡିଙ୍ଗ୍ନେ ଲାଗେଆର୍କେ ।
| فَقَالَ لَهُمْ: «إِنَّ مُلُوكَ الأُمَمِ يَسُودُونَهُمْ، وَأَصْحَابَ السُّلْطَةِ عِنْدَهُمْ يُدْعَوْنَ مُحْسِنِينَ. | ٢٥ 25 |
ଆତ୍ବାନ୍ ମେଁ ଆମେଇଂକେ ବାସଙ୍ଗ୍କେ, ଅବିସ୍ବାସି ରେମୁଆଁଇଂନେ ଇଃସାଙ୍ଗ୍ଇଂ ନିଜେନେ ରେମୁଆଁ ଆଡ଼ାତ୍ରା ସାସନ୍ ଡିଙ୍ଗ୍ଏ ଆରି ଜାଣ୍ଡେ ମେଁଇଙ୍ଗ୍ନେ ଆଡ଼ାତ୍ରା ସାସନ୍ ଡିଙ୍ଗ୍ଆର୍ଏ ମେଇଂ ଦେସ୍ନେ କୁଟୁମ୍ ଡାଗ୍ଚେ ଦାବି ଡିଙ୍ଗ୍ଆର୍ଏ ।
| وَأَمَّا أَنْتُمْ، فَلا يَكُنْ ذلِكَ بَيْنَكُمْ، بَلْ لِيَكُنِ الأَعْظَمُ بَيْنَكُمْ كَالأَصْغَرِ، وَالْقَائِدُ كَالْخَادِمِ. | ٢٦ 26 |
ମାତର୍ ପେଇଂ ଦେତ୍ରକମ୍ ଆଡିଙ୍ଗ୍ପା ମାତର୍ ପେଇଂ ବାନ୍ ଜାଣ୍ଡେ ମ୍ନା ମେଁ ଡାଆଁ ସୁଗୁଆ ଡିଙ୍ଗ୍ଲେ । ଆରି ଜାଣ୍ଡେ ନେତା ମେଁ ସେବା ଡିଙ୍ଗ୍ଣ୍ଡ୍ରେ ସୁଗୁଆ ଡିଙ୍ଗ୍ଲେ ।
| فَمَنْ هُوَ أَعْظَمُ: الَّذِي يَتَّكِئُ أَمِ الَّذِي يَخْدِمُ؟ أَلَيْسَ الَّذِي يَتَّكِئُ؟ وَلكِنِّي أَنَا فِي وَسَطِكُمْ كَالَّذِي يَخْدِمُ. | ٢٧ 27 |
ସାପାବାନ୍ ମ୍ନା ରେମୁଆଁ ଜାଣ୍ଡେ? ଟିବୁଲ୍ ନ୍ନିଆ ଚଙ୍ଗ୍ନ୍ସା କଲେଃକ୍ନେ ରେମୁଆଁ ଆମେକେ ସେବା ଡିଙ୍ଗ୍ଣ୍ଡ୍ରେ ରେମୁଆଁ ଚଙ୍ଗ୍ନେ କଲେଃକ୍ନେ ରେମୁଆଁ ସାପାବାନ୍ ମ୍ନା । ମାତର୍ ପେଇଂବାନ୍ ନେଙ୍ଗ୍ ମୁଇଙ୍ଗ୍ ସେବା ଡିଙ୍ଗ୍ଣ୍ଡ୍ରେ ସୁଗୁଆ ନ୍ଲେକେ ।
| أَنْتُمْ الَّذِينَ صَمَدْتُمْ مَعِي فِي مِحَنِي. | ٢٨ 28 |
ମାତର୍ ପେଇଙ୍ଗ୍ ନେଙ୍ଗ୍ନେ ସାପା ପରିକ୍ୟାନ୍ନିଆ ନେଙ୍ଗ୍ ଏତେ ଲେଃଚେ ପାଙ୍ଗ୍ ପେଲେକେ ।
| وَأَنَا أُعَيِّنُ لَكُمْ، كَمَا عَيَّنَ لِي أَبِي، مَلَكُوتاً، | ٢٩ 29 |
ନେଙ୍ଗ୍ନେ ଆବା ଆନେଙ୍ଗ୍କେ ଡିରକମ୍ ସାସନ୍ ଡିଙ୍ଗ୍ନେ ଅଦିକାର୍ ବିବକେ ଦେତ୍ସୁଗୁଆ ନେଙ୍ଗ୍ ଡିଗ୍ ସାସନ୍ ଡିଙ୍ଗ୍ନ୍ସା ଆପେକେ ଅଦିକାର୍ ମ୍ବିଏ ।
| لِكَيْ تَأْكُلُوا وَتَشْرَبُوا عَلَى مَائِدَتِي فِي مَلَكُوتِي، وَتَجْلِسُوا عَلَى عُرُوشٍ تَدِينُونَ أَسْبَاطَ إِسْرَائِيلَ الاِثْنَيْ عَشَرَ». | ٣٠ 30 |
ଡିରକମ୍ ପେଇଙ୍ଗ୍ ନେଙ୍ଗ୍ନେ ରାଇଜ୍ ନ୍ନିଆ ନେଙ୍ଗ୍ ଟିବୁଲ୍ ଆଡ଼ାତ୍ରା ପେଇଂ ପେଚଙ୍ଗ୍ ଉଗ୍ଏ । ପେଇଂ ସିଂଆସନ ଆଡ଼ାତ୍ରା କଚେ ଇଶ୍ରାୟେଲନେ ଗମ୍ୱାର୍ ଜାକ କୁଲ୍କେ ବିଚାର୍ ପେଡିଙ୍ଗ୍ଏ ।
| وَقَالَ الرَّبُّ «سِمْعَانُ، سِمْعَانُ! هَا إِنَّ الشَّيْطَانَ قَدْ طَلَبَكُمْ لِكَيْ يُغَرْبِلَكُمْ كَمَا يُغَرْبَلُ الْقَمْحُ، | ٣١ 31 |
“ଶିମୋନ୍! ଅ ଶିମୋନ୍ ସ୍ଲେରେଇଂ ମେଁଇଙ୍ଗ୍ନେ ଗହମ୍ବାନ୍ ଗୁଡ଼ିଇଂକେ ବିନେ ଆଡିଙ୍ଗ୍ସା ଗ୍ନେଞ୍ଜାନିଆ ଡିରକମ୍ ଗେଞ୍ଜାଏ ଦେତ୍ରକମ୍ ସୟତାନ୍ ଡିଗ୍ ଆପେକେ ତେରେପେତେ ଡିଙ୍ଗ୍ନ୍ସା ବାସା ମ୍ୟାଃଲେକେ!
| وَلكِنِّي تَضَرَّعْتُ لأَجْلِكَ لِكَيْ لَا يَخِيبَ إِيمَانُكَ. وَأَنْتَ، بَعْدَ أَنْ تَرْجِعَ، ثَبِّتْ إِخْوَتَكَ». | ٣٢ 32 |
ନେଙ୍ଗ୍ ପାର୍ତନା ଡିଙ୍ଗ୍ଣ୍ଡିଙ୍ଗ୍କେ ଜେ ପେନେ ବିସ୍ବାସ୍ ଜେନ୍ତିକି ଆଆନ୍ତାର୍ଗେପା ନାମଃ । ପେ ନେଙ୍ଗ୍ ଡାଗ୍ରା ଆଣ୍ଡେ ପାଙ୍ଗ୍ନେ ବେଲା ପେନେ ବୟାଁଇଂକେ ବିସ୍ବାସ୍ରେ ଡାଟ୍ ଲେନ୍ସା ସାଇଜ୍ୟ ଡିଙ୍ଗ୍ପା ।”
| فَقَالَ لَهُ: «يَا رَبُّ، إِنِّي مُسْتَعِدٌّ أَنْ أَذْهَبَ مَعَكَ إِلَى السِّجْنِ وَإِلَى الْمَوْتِ مَعاً!» | ٣٣ 33 |
ମାତର୍ ପିତର୍ ବାସଙ୍ଗ୍କେ “ମାପ୍ରୁ ନେଙ୍ଗ୍ ନାନେ ଏତେ ଜେଲ୍କାନା ଗିଗାନ୍ସା ଆର୍ମେ ନ୍ଲେକେ । ଦେକ୍ରକମ୍କି ନେଙ୍ଗ୍ ନାନେ ଏତେ ଗୁଏନ୍ସା ଡିଗ୍ ଆର୍ମେ ନ୍ଲେ କିକେ ।”
| فَقَالَ: «إِنِّي أَقُولُ لَكَ يَا بُطْرُسُ إِنَّ الدِّيكَ لَا يَصِيحُ الْيَوْمَ حَتَّى تَكُونَ قَدْ أَنْكَرْتَ ثَلاثَ مَرَّاتٍ أَنَّكَ تَعْرِفُنِي!» | ٣٤ 34 |
ତେଲା ଜିସୁ ବାସଙ୍ଗ୍କେ “ପିତର୍ ଏ ମିଡିଗ୍ ଗିସେଙ୍ଗ୍ ସନେ ସେନୁଗ୍ ନାନେ ଆନେଙ୍ଗ୍ ନ୍ନାମ୍ୟାକେ ଡାଗ୍ଚେ ଞ୍ଜିତର୍ ନାବାଃଲିର୍ଏ ।”
| ثُمَّ قَالَ لَهُمْ: «حِينَ أَرْسَلْتُكُمْ بِلا صُرَّةِ مَالٍ وَلا كِيسِ زَادٍ وَلا حِذَاءٍ، هَلِ احْتَجْتُمْ إِلَى شَيْءٍ؟» فَقَالُوا: «لا!» | ٣٥ 35 |
ଇଡ଼ିଙ୍ଗ୍ ଜିସୁ ସିସ୍ଇଂକେ ବାଲିର୍କେ, “ନେଙ୍ଗ୍ ଆପେକେ ଡାବୁ, ମୁନା ଆରି ଜୁତା ମାବିଚେ ବେମ୍ଵଗେ । ପେଇଂନେ ମେଃଡିଗ୍ ଅବାବ୍ ଲେଃଗେ ଲେଃ?” ସିସ୍ଇଂ ବାସଙ୍ଗ୍କେ “ଣ୍ଡୁ ।”
| فَقَالَ لَهُمْ: «أَمَّا الآنَ، فَمَنْ عِنْدَهُ صُرَّةُ مَالٍ، فَلْيَأْخُذْهَا؛ وَكَذلِكَ مَنْ عِنْدَهُ حَقِيبَةُ زَادٍ. وَمَنْ لَيْسَ عِنْدَهُ، فَلْيَبِعْ رِدَاءَهُ وَيَشْتَرِ سَيْفاً. | ٣٦ 36 |
ଜିସୁ ଆମେଇଂକେ ବାସଙ୍ଗ୍କେ, “ମାତର୍ ଏବେ ଜଦି ପେଇଂନ୍ନିଆ ଡାବୁ କି ମୁନା ଲେଃଏ ତେଲା ଆତେନ୍ ପେଇଂ ଏତେ ଡୁଂୱେଲାପା । ଦେତ୍ରକମ୍ ଜଲି ଡିଗ୍ ଡୁଂୱେଲାପା ଜାନେ କାଣ୍ଡା ଣ୍ଡୁ ମେଁ ନିଜେନେ ସାଲ୍ ସଚେ କାଣ୍ଡା ବିଆର୍ଲେ ।
| فَإِنِّي أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ هَذَا الَّذِي كُتِبَ عُدَّ مَعَ الْمُجْرِمِينَ لابُدَّ أَنْ يَتِمَّ فِيَّ، لأَنَّ كُلَّ نُبُوءَةٍ تَخْتَصُّ بِي لَهَا إِتْمَامٌ!» | ٣٧ 37 |
ଡାଗ୍ଲା ନେଙ୍ଗ୍ ଆପେକେ ବାସଙ୍ଗ୍ଣ୍ଡିଂକେ ସାସ୍ତର୍ ବାସଙ୍ଗ୍ଡିଙ୍ଗ୍କେ” ଜେ “ମେଁ ଅପରାଦି ରେମୁଆଁଇଂ ଏତେ ଡଣ୍ଡ୍ ବଗ୍ ଡିଙ୍ଗ୍କେ । ଏନ୍ ସାସ୍ତର୍ନେ ବ୍ନାଲିର୍ ସତେଆ ଗଟେଏ ଆକେନ୍ ନେଙ୍ଗ୍ ବିସୟ୍ରେ ଗୁଆର୍ ବଗେ ଆରି ଏନ୍ ଏବେ ଗଟେ ଡିଙ୍ଗ୍କେ ।”
| فَقَالُوا: «يَا رَبُّ هَا هُنَا سَيْفَانِ». فَقَالَ لَهُمْ: «كَفَى!» | ٣٨ 38 |
ସିସ୍ଇଂ ବାସଙ୍ଗ୍କେ କେଲା ମାପ୍ରୁ ଆକ୍ଅରିଆ ମ୍ବାକ୍ଲିଗ୍ କାଣ୍ଡା ଲେଃକେ ଜିସୁ ବାସଙ୍ଗ୍କେ “ମ୍ୱାକ୍ଲିଗ୍ କାଣ୍ଡା ଡିଙ୍ଗ୍ଏ ।”
| ثُمَّ انْطَلَقَ وَذَهَبَ كَعَادَتِهِ إِلَى جَبَلِ الزَّيْتُونِ، وَتَبِعَهُ التَّلامِيذُ أَيْضاً. | ٣٩ 39 |
ଜିସୁ ଯିରୁଶାଲାମ୍ ମ୍ନାଇନି ବାନ୍ ତାର୍ଚେ ନିଜର୍ ନିଅମ୍ରେ ଜିତକଣ୍ଡା ଆଡ଼ାତ୍ରା ୱେକେ । ଆରି ସିସ୍ଇଂ ଡିଗ୍ ମେଁନେ ପ୍ଲା ୱେ ଆର୍କେ ।
| وَلَمَّا وَصَلَ إِلَى الْمَكَانِ، قَالَ لَهُمْ: «صَلُّوا لِكَيْ لَا تَدْخُلُوا فِي تَجْرِبَةٍ». | ٤٠ 40 |
ଆତ୍ଅରିଆ ପାଙ୍ଗ୍ଚେ ଜିସୁ ସିସ୍ଇଂକେ ବାସଙ୍ଗ୍କେ, “ପେଇଂ ଜେନ୍ତିକି ପରିକ୍ୟାନ୍ନିଆ ପେଲଃ ଆତେନ୍ସା ପାର୍ତନା ଡିଙ୍ଗ୍ପା ।”
| وَابْتَعَدَ عَنْهُمْ مَسَافَةً تُقَارِبُ رَمْيَةَ حَجَرٍ، وَرَكَعَ يُصَلِّي | ٤١ 41 |
ଇଡ଼ିଙ୍ଗ୍ ଜିସୁ ମେଇଂନେବାନ୍ ଉଲୁପ୍ ସ୍ଲ ୱେଗେ । ମେଁ ଡେଙ୍ଗଚେ କଚେ ପାର୍ତନା ଡିଙ୍ଗ୍କେ
| قَائِلاً: «يَا أَبِي، إِنْ شِئْتَ أَبْعِدْ عَنِّي هذِهِ الْكَأْسَ. وَلكِنْ، لِتَكُنْ لَا مَشِيئَتِي بَلْ مَشِيئَتُكَ». | ٤٢ 42 |
ଏ ମ୍ନାଃ ଆବା ଜଦି ଡିଙ୍ଗ୍ଏ ତେଲା ନାନେ ଇକ୍ଚା ତେଲା ଦୁକ୍ ସୁକ୍ ବେଲା ଏନ୍ ଉଗ୍ଡିଆଃ ମୁତା ନେଙ୍ଗ୍ବାନ୍ ସ୍ଲ ଆଡିଙ୍ଗ୍ । ନେଙ୍ଗ୍ନେ ଇକ୍ଚା ଣ୍ଡୁ ମାତର୍ ନାନେ ଇକ୍ଚା ପୁରନ୍ ଡିଙ୍ଗ୍ଲେ ।
| وَظَهَرَ لَهُ مَلاكٌ مِنَ السَّمَاءِ يُشَدِّدُهُ. | ٤٣ 43 |
ଇଡ଼ିଙ୍ଗ୍ କିତଂବାନ୍ ମୁଇଙ୍ଗ୍ ଦୁତ୍ ଜାର୍ଚେ ଦର୍ସନ୍ ବିକେ । ଆତେନ୍ କିତଂ ଦୁତ୍ ଜିସୁକେ ସାଇଜ୍ୟ ଡିଙ୍ଗ୍ନ୍ସା ବେ ବଗେ ।
| وَإِذْ كَانَ فِي صِرَاعٍ، أَخَذَ يُصَلِّي بِأَشَدِّ إِلْحَاحٍ؛ حَتَّى إِنَّ عَرَقَهُ صَارَ كَقَطَرَاتِ دَمٍ نَازِلَةٍ عَلَى الأَرْضِ. | ٤٤ 44 |
ଜିସୁ ଜାବର୍ ଦୁକ୍ରେ ପାର୍ତନା ଡିଙ୍ଗ୍ନେ ମୁଲେକେ ମେଁନେ ସାର୍ମୁଆଁବାନ୍ ମିଆଁ ଟୁପା ସୁଗୁଆ ସଲେ ତାର୍ଚେ ତୁବନ୍ନିଆ ଲଃକେ ।
| ثُمَّ قَامَ مِنَ الصَّلاةِ وَجَاءَ إِلَى التَّلامِيذِ، فَوَجَدَهُمْ نَائِمِينَ مِنَ الْحُزْنِ. | ٤٥ 45 |
ଜିସୁ ପାର୍ତନା ଡିଙ୍ଗ୍ ଆଃଡାଚେ ସିସ୍ଇଂ ଡାଗ୍ରା ଆଣ୍ଡେ ୱେକେ । ଆତେନ୍ ବେଲା ମେଇଂ ସାପାରେ ଡୁଲେଗ୍ ୱେଲେଃଆର୍ଗେ ମେଁନେ ଦୁକ୍ ସିସ୍ଇଂକେ ଜାବର୍ ଆଲିଆ ଆଡିଙ୍ଗ୍ବଗେ ।
| فَقَالَ لَهُمْ: «مَا بَالُكُمْ نَائِمِينَ؟ قُومُوا وَصَلُّوا لِكَيْ لَا تَدْخُلُوا فِي تَجْرِبَةٍ!» | ٤٦ 46 |
ଜିସୁ ଆମେଇଂକେ ବାସଙ୍ଗ୍କେ “ପେଇଂ ମେଁନ୍ସା ଡୁଲେଗ୍ ପେଲେକେ? ତଡ଼ିଆ ଆରି ପରିକ୍ୟାନ୍ନିଆ ଡିରକମ୍ କି ପେଲଃ ଆତେନ୍ସା ଉର୍ଲେଚେ ପାର୍ତନା ଡିଙ୍ଗ୍ପା ।”
| وَفِيمَا هُوَ يَتَكَلَّمُ، إِذَا جَمْعٌ يَتَقَدَّمُهُمُ الْمَدْعُوُّ يَهُوذَا، وَهُوَ وَاحِدٌ مِنَ الاِثْنَيْ عَشَرَ. فَتَقَدَّمَ إِلَى يَسُوعَ لِيُقَبِّلَهُ. | ٤٧ 47 |
ମେଁ ସାମୁଆଁ ବାଲିର୍ନେ ବେଲା କେଲା ମୁଇଙ୍ଗ୍ ମାନ୍ଦା ରେମୁଆଁ ଆତ୍ନିୟା ପାଙ୍ଗ୍ଆର୍କେ । ଗମ୍ବାର୍କ୍ଲିଗ୍ ସିସ୍ଇଂବାନ୍ ଜିଉଦା ମ୍ନିନେ ମୁଇଙ୍ଗ୍ ସିସ୍ ମେଁଇଙ୍ଗ୍ନେ ସେନୁଗ୍ ପାଙ୍ଗ୍ଚେ ଜିସୁକେ ବୈନ୍ତା ନ୍ସା ମେଁନେ ଡାଗ୍ରା ୱେକେ ।
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «يَا يَهُوذَا، أَبِقُبْلَةٍ تُسَلِّمُ ابْنَ الإِنْسَانِ؟» | ٤٨ 48 |
ତେସା ଜିସୁ ଆମେକେ ବାସଙ୍ଗ୍କେ “ଏ ଜିଉଦା ବୈନ୍ତାଚେ ନାଁ କି ରେମୁଆଁ ଉଙ୍ଗ୍ଡେକେ ବିରଦ୍ ରେମୁଆଁଇଂନେ ନ୍ତିନିଆ ଆସା ବନାଡିଙ୍ଗ୍କେ?”
| فَلَمَّا رَأَى الَّذِينَ حَوْلَهُ مَا يُوشِكُ أَنْ يَحْدُثَ، قَالُوا: «يَا رَبُّ، أَنَضْرِبُ بِالسَّيْفِ؟» | ٤٩ 49 |
ଜିସୁନେ ସିସ୍ଇଂ ଆତ୍ଅରିଆ ତୁଆଁ ଲେଃଆର୍ଗେ । ମେଃନେ ଗଟେ ଡିଙ୍ଗ୍କେ ମେଇଂ ଆତେନ୍ ସାପା କିକେ ଲେଃଆର୍ଗେ ମେଇଂ ଜିସୁକେ ବାଲିର୍କେ “ମାପ୍ରୁ ନେ ମେଃନେ କାଣ୍ଡା ନେରାତାର୍ଏ?”
| وَضَرَبَ أَحَدُهُمْ عَبْدَ رَئِيسِ الْكَهَنَةِ فَقَطَعَ أُذُنَهُ الْيُمْنَى. | ٥٠ 50 |
ତେସା ମୁଇଙ୍ଗ୍ ସିସ୍ କାଣ୍ଡା ଆଃତାର୍ଚେ ମ୍ନା ପୁଜାରିନେ ଚାକର୍କେ ଞ୍ଚଙ୍ଗ୍ତି ପାକାନେ ନ୍ଲୁଗ୍କେ ସିତଗ୍ ବିକେ ।
| فَأَجَابَ يَسُوعُ قَائِلاً: «قِفُوا عِنْدَ هَذَا الْحَدِّ!» وَلَمَسَ أُذُنَهُ فَشَفَاهُ. | ٥١ 51 |
ଜିସୁ ବାସଙ୍ଗ୍କେ “ଜାବର୍ ଡିଙ୍ଗ୍ଗେ!” ଇଡ଼ିଙ୍ଗ୍ ଜିସୁ ଆତେନ୍ ଗତିରେନେ ନ୍ଲୁଗ୍କେ ଲିଗ୍ଚେ ନିମାଣ୍ଡା ଆଡିଙ୍ଗ୍ ବିକେ ।
| وَقَالَ يَسُوعُ لِرُؤَسَاءِ الْكَهَنَةِ وَقُوَّادِ حَرَسِ الْهَيْكَلِ وَالشُّيُوخِ، الَّذِينَ أَقْبَلُوا عَلَيْهِ: «أَكَمَا عَلَى لِصٍّ خَرَجْتُمْ بِالسُّيُوفِ وَالْعِصِيِّ؟ | ٥٢ 52 |
ତେଲା ଜିସୁ ମେଁନେ ବିରଦ୍ରେ ପାଙ୍ଗ୍ ଲେଃକ୍ନେ ମ୍ନା ପୁଜାରି ମନ୍ଦିର୍ନେ ସେନାପତି ଆରି ମ୍ନାଃ ରେମୁଆଁଇଂକେ ବାସଙ୍ଗ୍କେ, “ଡଙ୍ଗାରେକେ ସାଃନେ ସୁଗୁଆ କାଣ୍ଡା ଆରି ଟେଙ୍ଗ୍ ସାଃଚେ ପେଇଂ ମେଃନ୍ସା ଆନେଙ୍ଗ୍କେ ସାଃନ୍ସା ପାଙ୍ଗ୍ ପେଲେକେ?
| عِنْدَمَا كُنْتُ مَعَكُمْ كُلَّ يَوْمٍ فِي الْهَيْكَلِ، لَمْ تَمُدُّوا أَيْدِيَكُمْ عَلَيَّ. وَلكِنَّ هذِهِ السَّاعَةَ لَكُمْ، وَالسُّلْطَةُ الآنَ لِلظَّلامِ!» | ٥٣ 53 |
ନେଙ୍ଗ୍ କାଲାଆଃ ପେଇଂ ଏତେ ମନ୍ଦିର୍ନ୍ନିଆ ନ୍ଲେଗେ ମାତର୍ ପେଇଂ ଅଃତେନ୍ ବେଲା ଆନେଙ୍ଗ୍କେ ପେସାକେ ଣ୍ଡୁ ଏକ୍ରେ ପେଇଂନେ ବେଲା ପାଙ୍ଗ୍ ଲେଃକେ ଡାଗ୍ଲା ଏକ୍ରେ ତାଂକିଗ୍ନେ ବେଲା ।”
| وَإِذْ قَبَضُوا عَلَيْهِ، سَاقُوهُ حَتَّى دَخَلُوا بِهِ قَصْرَ رَئِيسِ الْكَهَنَةِ. وَتَبِعَهُ بُطْرُسُ مِنْ بَعِيدٍ. | ٥٤ 54 |
ମେଇଙ୍ଗ୍ ଜିସୁକେ ବନ୍ଦି ଆଡିଙ୍ଗ୍ଚେ ମ୍ନା ପୁଜାରିନେ ଡୁଆ ବିତ୍ରେ ଡୁଂୱେ ଆର୍କେ । ପିତର୍ ଇକୁଡ଼ା ସ୍ଲଲେଚେ ମେଁଇଙ୍ଗ୍ନେ ପ୍ଲା ୱେଡିଙ୍ଗ୍ଗେ ।
| وَلَمَّا أُشْعِلَتْ نَارٌ فِي سَاحَةِ الدَّارِ وَجَلَسَ بَعْضُهُمْ حَوْلَهَا، جَلَسَ بُطْرُسُ بَيْنَهُمْ. | ٥٥ 55 |
ମେଇଂ ବାଜାର୍ନ୍ନିଆ ମଜେ ସୁଆ ଆଃଡୁଆଚେ ମୁଇଂତୁଗ୍ କ ଆର୍କେ । ପିତର୍ ଡିଗ୍ ମେଁ ଏତେ କକେ ।
| فَرَأَتْهُ خَادِمَةٌ جَالِساً عِنْدَ الضَّوْءِ، فَدَقَّقَتِ النَّظَرَ فِيهِ، وَقَالَتْ: «وَهَذَا كَانَ مَعَهُ!» | ٥٦ 56 |
ମୁଇଙ୍ଗ୍ ଚାକର୍ବଏଃ ପିତର୍କେ ଆତ୍ଅରିଆ କଲେଃକ୍ନେ କେକେ । ଚାକର୍ବଏଃ ମୁଇଙ୍ଗ୍ ମନ୍ ଦିଆନ୍ ବିଚେ ପିତର୍ନେ ସାର୍ମୁଆଁନ୍ନିଆ କେକେ । ଇଡ଼ିଙ୍ଗ୍ ମେଁ ବାସଙ୍ଗ୍କେ “ଏନ୍ ରେମୁଆଁ ଡିଗ୍ ମେଇଂ ଏତେ ଲେଃଗେ ।”
| وَلكِنَّهُ أَنْكَرَ قَائِلاً: «يَا امْرَأَةُ، لَسْتُ أَعْرِفُهُ!» | ٥٧ 57 |
ମାତର୍ ପିତର୍ ବାସଙ୍ଗ୍କେ “ଣ୍ଡୁ ନେଙ୍ଗ୍ ଆମେକେ ନ୍ନାମ୍ୟାକେ ଣ୍ଡୁ ।”
| وَبَعْدَ وَقْتٍ قَصِيرٍ رَآهُ آخَرُ فَقَالَ: «وَأَنْتَ مِنْهُمْ!» وَلكِنَّ بُطْرُسَ قَالَ: «يَا إِنْسَانُ، لَيْسَ أَنَا!» | ٥٨ 58 |
ଇତୁଡ଼ା ବେଲା ଇଡ଼ିଙ୍ଗ୍ ଆରି ମୁଇଂଜା ପିତର୍କେ କେଚେ ବାସଙ୍ଗ୍କେ “ଜିସୁନେ ପ୍ଲା ୱେଡିଙ୍ଗ୍କ୍ନେ ରେମୁଆଁଇଂବାନ୍ ନାଡିଗ୍ ମେଁଇଙ୍ଗ୍ନେ ବାନ୍ ମୁଇଂଜା ।” ମାତର୍ ପିତର୍ ବାସଙ୍ଗ୍କେ “ଣ୍ଡୁ ନେଙ୍ଗ୍ ଣ୍ଡୁ ।”
| وَبَعْدَ مُضِيِّ سَاعَةٍ تَقْرِيباً، قَالَ آخَرُ مُؤَكِّداً: «حَقّاً إِنَّ هَذَا كَانَ مَعَهُ أَيْضاً، لأَنَّهُ أَيْضاً مِنَ الْجَلِيلِ!» | ٥٩ 59 |
ଇଡ଼ିଙ୍ଗ୍ ମୁଇଙ୍ଗ୍ ଗଣ୍ଟା ଇଡ଼ିଂ ଆର୍ଏ ମୁଇଂଜା ରେମୁଆଁ ଡାଟାମ୍ ବାବ୍ରେ ବାସଙ୍ଗ୍କେ “ଆକେନ୍ ସତ୍ । ଏନ୍ ରେମୁଆଁ ସତେଆ ମେଇଂ ଏତେ ଲେଃଗେ । ଡାଗ୍ଲା ମେଁ ତ ଗାଲିଲୀୟ ।”
| فَقَالَ بُطْرُسُ: «يَا إِنْسَانُ، لَسْتُ أَدْرِي مَا تَقُولُ!» وَفِي الْحَالِ وَهُوَ مَازَالَ يَتَكَلَّمُ، صَاحَ الدِّيكُ. | ٦٠ 60 |
ମାତର୍ ପିତର୍ ବାସଙ୍ଗ୍କେ “ପେ ମେଁନେ ବାସଙ୍ଗ୍ ପେଡିଙ୍ଗ୍କେ ନେଙ୍ଗ୍ ମେଃଡିଗ୍ ବୁଜେ ନାୟା ଣ୍ଡୁ ।” ସମାନ୍ ଆତେନ୍ ବେଲା ଗିସେଙ୍ଗ୍ ସକେ ।
| فَالْتَفَتَ الرَّبُّ وَنَظَرَ إِلَى بُطْرُسَ. فَتَذَكَّرَ بُطْرُسُ كَلِمَةَ الرَّبِّ إِذْ قَالَ لَهُ: «قَبْلَ أَنْ يَصِيحَ الدِّيكُ تَكُونُ قَدْ أَنْكَرْتَنِي ثَلاثَ مَرَّاتٍ». | ٦١ 61 |
ମାପ୍ରୁ ପ୍ଲେଗ୍ଚେ ମୁଇଙ୍ଗ୍ ଲୟରେ କେକେ ବାରି ପିତରକେ ମେଁନେ ବାସଙ୍ଗ୍ବକେ, ଆତାନ୍ ପିତ୍ରକେ ମେଁନେ ପଡ଼େକେ । “ଏ ମିଡିଗ୍ ଗିସେଙ୍ଗ୍ ସନେ ସେନୁଗ୍ ନା ଆନେଙ୍ଗ୍ ଞ୍ଜି ତର୍ ନ୍ନାମ୍ୟାକେ ଡାଗ୍ଚେ ନାବାସଙ୍ଗ୍ଏ ।”
| وَانْطَلَقَ إِلَى الْخَارِجِ، وَبَكَى بُكَاءً مُرّاً. | ٦٢ 62 |
ପିତର ବାଏରେ ୱେଚେ କାକୁର୍ତି ଡିଙ୍ଗ୍ଚେ ଅଃକେ ।
| أَمَّا الرِّجَالُ الَّذِينَ كَانُوا يَحْرُسُونَ يَسُوعَ، فَقَدْ أَخَذُوا يَسْخَرُونَ مِنْهُ وَيَضْرِبُونَهُ، | ٦٣ 63 |
ଉଡ଼ିରୁଆ ଜିସୁକେ ଉର୍ ଲେଃଆର୍ଗେ । ମେଇଂ ଜିସୁକେ ବଗ୍ ବଗ୍ଚେ ପରିହାସ୍ ଡିଙ୍ଗ୍ ଆର୍କେ ।
| وَيُغَطُّونَ وَجْهَهُ وَيَسْأَلُونَهُ: «تَنَبَّأْ! مَنِ الَّذِي ضَرَبَكَ؟» | ٦٤ 64 |
ବାରି ମେଁନେ ସାର୍ମୁଆଁନ୍ନିଆ ଡାଚେ ଆମେକେ ସାଲିଆକୁ ଆର୍କେ । ନା ଡିଏଃ ବାବବାଦି ବକ୍ତା ବାସଙ୍ଗ୍ କେଲା ଜାଣ୍ତେ ଆନାକେ ବଗ୍କେ?
| وَوَجَّهُوا إِلَيْهِ شَتَائِمَ أُخْرَى كَثِيرَةً. | ٦٥ 65 |
ଆରି ମେଇଂ ଗୁଲୁଏ ସାମୁଆଁ ମେଁନେ ବିରଦ୍ରେ ବାସଙ୍ଗ୍ଚେ ମେଁନେ ନିନ୍ଦା ଆଡିଙ୍ଗ୍ନେ ଲାଗେକେ ।
| وَلَمَّا طَلَعَ النَّهَارُ، اجْتَمَعَ مَجْلِسُ شُيُوخِ الشَّعْبِ الْمُؤَلَّفُ مِنْ رُؤَسَاءِ الْكَهَنَةِ وَالْكَتَبَةِ، وَسَاقُوهُ أَمَامَ مَجْلِسِهِمْ. | ٦٦ 66 |
ଆର୍ଏ ମୁଇଂଦିନା ଞ୍ଜିର୍ ଦର୍ମ ନେତା ଜିଉଦି ନେତାଇଂ ମ୍ନା ପୁଜାରିଇଂ ଆରି ଦରମ୍ ଗୁରୁଇଂ ମୁଇଂତୁଗ୍ ରିସିଙ୍ଗ୍ ଆର୍କେ । ମେଇଙ୍ଗ୍ ଜିସୁକେ ମେଁଇଙ୍ଗ୍ନେ ସାପାବାନ୍ ମ୍ନା ସବା ଅରିଆ ଡୁଂୱେ ଆର୍କେ । ମେଇଙ୍ଗ୍ ବାସଙ୍ଗ୍ ଆର୍କେ “ନାନେ ଜଦି କିସ୍ଟ ତେଲା ଆନେ ସାପାରେକେ ବାସଙ୍ଗ୍ ।”
| وَقَالُوا: «إِنْ كُنْتَ أَنْتَ الْمَسِيحَ، فَقُلْ لَنَا!» فَقَالَ لَهُمْ: «إِنْ قُلْتُ لَكُمْ، لَا تُصَدِّقُونَ، | ٦٧ 67 |
ମେଇଂ ବାସଙ୍ଗ୍ଆର୍କେ “ଆନେକେ ବାସଙ୍ଗ୍ ନାଁ ମେଃନେ କିସ୍ଟ?” ଜିସୁ ଆମେଇଂକେ ଉତର୍ ବିକେ “ନେଙ୍ଗ୍ ଜଦି ମ୍ବାସଙ୍ଗ୍ଏ ପେଇଂ ଆନେଙ୍ଗ୍କେ ବିସ୍ବାସ୍ ପେଡିଙ୍ଗ୍ ଣ୍ଡୁ ।
| وَإِنْ سَأَلْتُكُمْ، لَا تُجِيبُونَنِي. | ٦٨ 68 |
ଆରି ନେଙ୍ଗ୍ ଜଦି ଆପେକେ ପ୍ରସ୍ନ ନ୍ସାଲ୍ୟାକୁଏ ତେଲା ପେଇଂ ମେଁନେ ଉତର୍ ପେବି ଣ୍ଡୁ ।
| إِلّا أَنَّ ابْنَ الإِنْسَانِ مِنَ الآنَ سَيَكُونُ جَالِساً عَنْ يَمِينِ قُدْرَةِ اللهِ!» | ٦٩ 69 |
ଏଃକେବାନ୍ ରେମୁଆଁ ଉଙ୍ଗ୍ଡେ ପର୍ମେସର୍ନେ ସିଂଆସନନେ ଞ୍ଚଙ୍ଗ୍ତି ପାକା କଏ ।”
| فَقَالُوا كُلُّهُمْ: «أَأَنْتَ إِذَنِ ابْنُ اللهِ؟» قَالَ لَهُمْ: «أَنْتُمْ قُلْتُمْ، إِنِّي أَنَا هُوَ!» | ٧٠ 70 |
ମେଇଂ ସାପାରେ ବାସଙ୍ଗ୍କେ “ତେଲା ମେଁନେ ପେ ପର୍ମେସର୍ନେ ଉଙ୍ଗ୍ଡେ?” ଜିସୁ ଆମେଇଂକେ ବାସଙ୍ଗ୍କେ “ପେ ମେଁନେ ବାସଙ୍ଗ୍ ପେଡିଙ୍ଗ୍ ଆତେନ୍ଆ ।”
| فَقَالُوا: «أَيَّةُ حَاجَةٍ بِنَا بَعْدُ إِلَى شُهُودٍ؟ فَهَا نَحْنُ قَدْ سَمِعْنَا مِنْ فَمِهِ!» | ٧١ 71 |
ମେଇଂ ବାସଙ୍ଗ୍ ଆର୍କେ “ତେଲା ନେଁନେ ଏବେ ସାକି ମେଁନେ ଦର୍କାର୍? ନେନେ ତ ନିଜେ ମେଁନେ ସାର୍ମୁଆଃବାନ୍ ଆକେନ୍ ନେଅଁକେ ।”
