لُوقا 20
| وَفِيمَا كَانَ يُعَلِّمُ الشَّعْبَ فِي الْهَيْكَلِ ذَاتَ يَوْمٍ، وَيُبَشِّرُ، تَصَدَّى لَهُ رُؤَسَاءُ الْكَهَنَةِ وَالْكَتَبَةُ مَعَ الشُّيُوخِ، | ١ 1 |
අථෛකදා යීශු ර්මනිදරේ සුසංවාදං ප්රචාරයන් ලෝකානුපදිශති, ඒතර්හි ප්රධානයාජකා අධ්යාපකාඃ ප්රාඤ්චශ්ච තන්නිකටමාගත්ය පප්රච්ඡුඃ
| وَخَاطَبُوهُ قَائِلِينَ: «قُلْ لَنَا بِأَيَّةِ سُلْطَةٍ تَفْعَلُ مَا فَعَلْتَ؟ أَوْ مَنْ مَنَحَكَ هذِهِ السُّلْطَةَ؟» | ٢ 2 |
කයාඥයා ත්වං කර්ම්මාණ්යේතානි කරෝෂි? කෝ වා ත්වාමාඥාපයත්? තදස්මාන් වද|
| فَأَجَابَهُمْ يَسُوعُ قَائِلاً: «وَأَنَا أَيْضاً أَسْأَلُكُمْ أَمْراً وَاحِداً، فَأَجِيبُونِي عَنْهُ: | ٣ 3 |
ස ප්රත්යුවාච, තර්හි යුෂ්මානපි කථාමේකාං පෘච්ඡාමි තස්යෝත්තරං වදත|
| أَمِنَ السَّمَاءِ كَانَتْ مَعْمُودِيَّةُ يُوحَنَّا أَمْ مِنَ النَّاسِ؟» | ٤ 4 |
යෝහනෝ මජ්ජනම් ඊශ්වරස්ය මානුෂාණාං වාඥාතෝ ජාතං?
| فَتَشَاوَرُوا فِيمَا بَيْنَهُمْ قَائِلِينَ: «إِنْ قُلْنَا: مِنَ السَّمَاءِ، يَقُولُ: وَلِمَاذَا لَمْ تُؤْمِنُوا بِهِ؟ | ٥ 5 |
තතස්තේ මිථෝ විවිච්ය ජගදුඃ, යදීශ්වරස්ය වදාමස්තර්හි තං කුතෝ න ප්රත්යෛත ස ඉති වක්ෂ්යති|
| وَإِنْ قُلْنَا: مِنَ النَّاسِ، يَرْجُمُنَا الشَّعْبُ كُلُّهُ، لأَنَّهُمْ مُقْتَنِعُونَ أَنَّ يُوحَنَّا كَانَ نَبِيًّا». | ٦ 6 |
යදි මනුෂ්යස්යේති වදාමස්තර්හි සර්ව්වේ ලෝකා අස්මාන් පාෂාණෛ ර්හනිෂ්යන්ති යතෝ යෝහන් භවිෂ්යද්වාදීති සර්ව්වේ දෘඪං ජානන්ති|
| فَأَجَابُوا أَنَّهُمْ لَا يَعْرِفُونَ مِنْ أَيْنَ هِيَ. | ٧ 7 |
අතඒව තේ ප්රත්යූචුඃ කස්යාඥයා ජාතම් ඉති වක්තුං න ශක්නුමඃ|
| فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «وَأَنَا لَا أَقُولُ لَكُمْ بِأَيَّةِ سُلْطَةٍ أَفْعَلُ مَا فَعَلْتُ!» | ٨ 8 |
තදා යීශුරවදත් තර්හි කයාඥයා කර්ම්මාණ්යේතාති කරෝමීති ච යුෂ්මාන් න වක්ෂ්යාමි|
| وَأَخَذَ يُكَلِّمُ الشَّعْبَ بِهَذَا الْمَثَلِ: «غَرَسَ إِنْسَانٌ كَرْماً وَسَلَّمَهُ إِلَى مُزَارِعِينَ، وَسَافَرَ مُدَّةً طَوِيلَةً. | ٩ 9 |
අථ ලෝකානාං සාක්ෂාත් ස ඉමාං දෘෂ්ටාන්තකථාං වක්තුමාරේභේ, කශ්චිද් ද්රාක්ෂාක්ෂේත්රං කෘත්වා තත් ක්ෂේත්රං කෘෂීවලානාං හස්තේෂු සමර්ප්ය බහුකාලාර්ථං දූරදේශං ජගාම|
| وَفِي مَوْسِمِ الْحَصَادِ أَرْسَلَ إِلَى الْمُزَارِعِينَ عَبْداً، لِكَيْ يُعْطُوهُ مِنْ ثَمَرِ الْكَرْمِ. وَلكِنَّ الْمُزَارِعِينَ ضَرَبُوهُ وَرَدُّوهُ فَارِغَ الْيَدَيْنِ. | ١٠ 10 |
අථ ඵලකාලේ ඵලානි ග්රහීතු කෘෂීවලානාං සමීපේ දාසං ප්රාහිණෝත් කින්තු කෘෂීවලාස්තං ප්රහෘත්ය රික්තහස්තං විසසර්ජුඃ|
| فَعَادَ وَأَرْسَلَ عَبْداً آخَرَ. إِلّا أَنَّهُمْ ضَرَبُوهُ أَيْضاً وَأَهَانُوهُ وَرَدُّوهُ فَارِغَ الْيَدَيْنِ. | ١١ 11 |
තතඃ සෝධිපතිඃ පුනරන්යං දාසං ප්රේෂයාමාස, තේ තමපි ප්රහෘත්ය කුව්යවහෘත්ය රික්තහස්තං විසසෘජුඃ|
| ثُمَّ عَادَ وَأَرْسَلَ عَبْداً ثَالِثاً، فَجَرَّحُوهُ وَطَرَحُوهُ خَارِجَ الْكَرْمِ. | ١٢ 12 |
තතඃ ස තෘතීයවාරම් අන්යං ප්රාහිණෝත් තේ තමපි ක්ෂතාඞ්ගං කෘත්වා බහි ර්නිචික්ෂිපුඃ|
| فَقَالَ رَبُّ الْكَرْمِ: مَاذَا أَفْعَلُ؟ سَأُرْسِلُ ابْنِي الْحَبِيبَ، لَعَلَّهُمْ يَهَابُونَهُ! | ١٣ 13 |
තදා ක්ෂේත්රපති ර්විචාරයාමාස, මමේදානීං කිං කර්ත්තව්යං? මම ප්රියේ පුත්රේ ප්රහිතේ තේ තමවශ්යං දෘෂ්ට්වා සමාදරිෂ්යන්තේ|
| وَلكِنْ مَا إِنْ رَآهُ الْمُزَارِعُونَ، حَتَّى تَشَاوَرُوا فِيمَا بَيْنَهُمْ قَائِلِينَ: هَذَا هُوَ الْوَرِيثُ، فَلْنَقْتُلْهُ لِيَصِيرَ الْمِيرَاثُ لَنَا. | ١٤ 14 |
කින්තු කෘෂීවලාස්තං නිරීක්ෂ්ය පරස්පරං විවිච්ය ප්රෝචුඃ, අයමුත්තරාධිකාරී ආගච්ඡතෛනං හන්මස්තතෝධිකාරෝස්මාකං භවිෂ්යති|
| فَطَرَحُوهُ خَارِجَ الْكَرْمِ وَقَتَلُوهُ. فَمَاذَا إِذَنْ يَفْعَلُ رَبُّ الْكَرْمِ بِهِمْ؟ | ١٥ 15 |
තතස්තේ තං ක්ෂේත්රාද් බහි ර්නිපාත්ය ජඝ්නුස්තස්මාත් ස ක්ෂේත්රපතිස්තාන් ප්රති කිං කරිෂ්යති?
| إِنَّهُ يَأْتِي وَيُهْلِكُ أُولئِكَ الْمُزَارِعِينَ، وَيُسَلِّمُ الْكَرْمَ إِلَى غَيْرِهِمْ». فَلَمَّا سَمِعُوا ذلِكَ، قَالُوا «حَاشَا!» | ١٦ 16 |
ස ආගත්ය තාන් කෘෂීවලාන් හත්වා පරේෂාං හස්තේෂු තත්ක්ෂේත්රං සමර්පයිෂ්යති; ඉති කථාං ශ්රුත්වා තේ (අ)වදන් ඒතාදෘශී ඝටනා න භවතු|
| وَلكِنَّهُ نَظَرَ إِلَيْهِمْ وَقَالَ: «إِذَنْ مَا مَعْنَى هذِهِ الآيَةِ الْمَكْتُوبَةِ: الْحَجَرُ الَّذِي رَفَضَهُ الْبُنَاةُ، هُوَ نَفْسُهُ صَارَ حَجَرَ الزَّاوِيَةِ؟ | ١٧ 17 |
කින්තු යීශුස්තානවලෝක්ය ජගාද, තර්හි, ස්ථපතයඃ කරිෂ්යන්ති ග්රාවාණං යන්තු තුච්ඡකං| ප්රධානප්රස්තරඃ කෝණේ ස ඒව හි භවිෂ්යති| ඒතස්ය ශාස්ත්රීයවචනස්ය කිං තාත්පර්ය්යං?
| مَنْ يَقَعُ عَلَى هَذَا الْحَجَرِ يَتَكَسَّرُ، وَمَنْ يَقَعُ الْحَجَرُ عَلَيْهِ يَسْحَقُهُ سَحْقاً؟» | ١٨ 18 |
අපරං තත්පාෂාණෝපරි යඃ පතිෂ්යති ස භංක්ෂ්යතේ කින්තු යස්යෝපරි ස පාෂාණඃ පතිෂ්යති ස තේන ධූලිවච් චූර්ණීභවිෂ්යති|
| فَسَعَى رُؤَسَاءُ الْكَهَنَةِ وَالْكَتَبَةُ إِلَى إلْقَاءِ الْقَبْضِ عَلَيْهِ فِي تِلْكَ السَّاعَةِ عَيْنِهَا، وَلكِنَّهُمْ خَافُوا الشَّعْبَ، فَقَدْ أَدْرَكُوا أَنَّهُ عَنَاهُمْ بِهَذَا الْمَثَلِ. | ١٩ 19 |
සෝස්මාකං විරුද්ධං දෘෂ්ටාන්තමිමං කථිතවාන් ඉති ඥාත්වා ප්රධානයාජකා අධ්යාපකාශ්ච තදෛව තං ධර්තුං වවාඤ්ඡුඃ කින්තු ලෝකේභ්යෝ බිභ්යුඃ|
| فَجَعَلُوا يُرَاقِبُونَهُ، وَبَثُّوا حَوْلَهُ جَوَاسِيسَ يَتَظَاهَرُونَ أَنَّهُمْ أَبْرَارٌ، لِكَيْ يُمْسِكُوهُ بِكَلِمَةٍ يَقُولُهَا، فَيُسَلِّمُوهُ إِلَى قَضَاءِ الْحَاكِمِ وَسُلْطَتِهِ. | ٢٠ 20 |
අතඒව තං ප්රති සතර්කාඃ සන්තඃ කථං තද්වාක්යදෝෂං ධෘත්වා තං දේශාධිපස්ය සාධුවේශධාරිණශ්චරාන් තස්ය සමීපේ ප්රේෂයාමාසුඃ|
| فَقَالُوا يَسْأَلُونَهُ: «يَا مُعَلِّمُ، نَعْلَمُ أَنَّكَ تَتَكَلَّمُ وَتُعَلِّمُ بِالصِّدْقِ، فَلا تُرَاعِي مَقَامَاتِ النَّاسِ، بَلْ تُعَلِّمُ طَرِيقَ اللهِ بِالْحَقِّ: | ٢١ 21 |
තදා තේ තං පප්රච්ඡුඃ, හේ උපදේශක භවාන් යථාර්ථං කථයන් උපදිශති, කමප්යනපේක්ෂ්ය සත්යත්වේනෛශ්වරං මාර්ගමුපදිශති, වයමේතජ්ජානීමඃ|
| أَفَيَحِلُّ لَنَا أَنْ نَدْفَعَ الْجِزْيَةَ لِلْقَيْصَرِ، أَمْ لا؟» | ٢٢ 22 |
කෛසරරාජාය කරෝස්මාභි ර්දේයෝ න වා?
| فَأَدْرَكَ مَكْرَهُمْ، وَقَالَ لَهُمْ: | ٢٣ 23 |
ස තේෂාං වඤ්චනං ඥාත්වාවදත් කුතෝ මාං පරීක්ෂධ්වේ? මාං මුද්රාමේකං දර්ශයත|
| «أَرُونِي دِينَاراً: لِمَنِ الصُّورَةُ وَالنَّقْشُ عَلَيْهِ؟» فَأَجَابُوا: «لِلْقَيْصَرِ!» | ٢٤ 24 |
ඉහ ලිඛිතා මූර්තිරියං නාම ච කස්ය? තේ(අ)වදන් කෛසරස්ය|
| فَقَالَ لَهُمْ: «إِذَنْ، أَعْطُوا مَا لِلْقَيْصَرِ لِلْقَيْصَرِ، وَمَا لِلهِ لِلهِ». | ٢٥ 25 |
තදා ස උවාච, තර්හි කෛසරස්ය ද්රව්යං කෛසරාය දත්ත; ඊශ්වරස්ය තු ද්රව්යමීශ්වරාය දත්ත|
| فَلَمْ يَتَمَكَّنُوا مِنَ الإِيقَاعِ بِهِ أَمَامَ الشَّعْبِ بِكَلِمَةٍ يَقُولُهَا، فَسَكَتُوا مَدْهُوشِينَ مِمَّا سَمِعُوا. | ٢٦ 26 |
තස්මාල්ලෝකානාං සාක්ෂාත් තත්කථායාඃ කමපි දෝෂං ධර්තුමප්රාප්ය තේ තස්යෝත්තරාද් ආශ්චර්ය්යං මන්යමානා මෞනිනස්තස්ථුඃ|
| وَتَصَدَّى لَهُ بَعْضُ الصَّدُّوقِيِّينَ الَّذِينَ يُنْكِرُونَ أَمْرَ الْقِيَامَةِ، وَسَأَلُوهُ قَائِلِينَ: | ٢٧ 27 |
අපරඤ්ච ශ්මශානාදුත්ථානානඞ්ගීකාරිණාං සිදූකිනාං කියන්තෝ ජනා ආගත්ය තං පප්රච්ඡුඃ,
| «يَا مُعَلِّمُ، كَتَبَ لَنَا مُوسَى: إِنْ مَاتَ لأَحَدٍ أَخٌ مُتَزَوِّجٌ وَلَيْسَ لَهُ وَلَدٌ، فَعَلَى أَخِيهِ أَنْ يَتَزَوَّجَ بِأَرْمَلَتِهِ وَيُقِيمَ نَسْلاً عَلَى اسْمِ أَخِيهِ. | ٢٨ 28 |
හේ උපදේශක ශාස්ත්රේ මූසා අස්මාන් ප්රතීති ලිලේඛ යස්ය භ්රාතා භාර්ය්යායාං සත්යාං නිඃසන්තානෝ ම්රියතේ ස තජ්ජායාං විවහ්ය තද්වංශම් උත්පාදයිෂ්යති|
| فَقَدْ كَانَ هُنَاكَ سَبْعَةُ إِخْوَةٍ، اتَّخَذَ أَوَّلُهُمْ زَوْجَةً ثُمَّ مَاتَ دُونَ وَلَدٍ، | ٢٩ 29 |
තථාච කේචිත් සප්ත භ්රාතර ආසන් තේෂාං ජ්යේෂ්ඨෝ භ්රාතා විවහ්ය නිරපත්යඃ ප්රාණාන් ජහෞ|
| فَتَزَوَّجَ الثَّانِي بِالأَرْمَلَةِ، | ٣٠ 30 |
අථ ද්විතීයස්තස්ය ජායාං විවහ්ය නිරපත්යඃ සන් මමාර| තෘතීයශ්ච තාමේව ව්යුවාහ;
| ثُمَّ اتَّخَذَهَا الثَّالِثُ، حَتَّى تَزَوَّجَ بِها السَّبْعَةُ وَمَاتُوا دُونَ أَنْ يُخَلِّفُوا وَلَداً. | ٣١ 31 |
ඉත්ථං සප්ත භ්රාතරස්තාමේව විවහ්ය නිරපත්යාඃ සන්තෝ මම්රුඃ|
| وَمِنْ بَعْدِهِمْ جَمِيعاً مَاتَتِ الْمَرْأَةُ أَيْضاً. | ٣٢ 32 |
ශේෂේ සා ස්ත්රී ච මමාර|
| فَفِي الْقِيَامَةِ لِمَنْ مِنْهُمْ تَكُونُ الْمَرْأَةُ زَوْجَةً، فَقَدْ كَانَتْ زَوْجَةً لِكُلٍّ مِنَ السَّبْعَةِ». | ٣٣ 33 |
අතඒව ශ්මශානාදුත්ථානකාලේ තේෂාං සප්තජනානාං කස්ය සා භාර්ය්යා භවිෂ්යති? යතඃ සා තේෂාං සප්තානාමේව භාර්ය්යාසීත්|
| فَرَدَّ عَلَيْهِمْ يَسُوعُ قَائِلاً: «أَبْنَاءُ الزَّمَانِ الْحَاضِرِ يُزَوِّجُونَ وَيَتَزَوَّجُونَ. (aiōn g165) | ٣٤ 34 |
තදා යීශුඃ ප්රත්යුවාච, ඒතස්ය ජගතෝ ලෝකා විවහන්ති වාග්දත්තාශ්ච භවන්ති (aiōn g165)
| أَمَّا الَّذِينَ حُسِبُوا أَهْلاً لِلْمُشَارَكَةِ فِي الزَّمَانِ الآتِي وَالْقِيَامَةِ مِنْ بَيْنِ الأَمْوَاتِ، فَلا يُزَوِّجُونَ وَلا يَتَزَوَّجُونَ. (aiōn g165) | ٣٥ 35 |
කින්තු යේ තජ්ජගත්ප්රාප්තියෝග්යත්වේන ගණිතාං භවිෂ්යන්ති ශ්මශානාච්චෝත්ථාස්යන්ති තේ න විවහන්ති වාග්දත්තාශ්ච න භවන්ති, (aiōn g165)
| إِذْ لَا يُمْكِنُ أَنْ يَمُوتُوا أَيْضاً بَعْدَ ذَلِكَ، لأَنَّهُمْ يَكُونُونَ مِثْلَ الْمَلائِكَةِ، وَهُمْ أَبْنَاءُ اللهِ لِكَوْنِهِمْ أَبْنَاءَ الْقِيَامَةِ. | ٣٦ 36 |
තේ පුන ර්න ම්රියන්තේ කින්තු ශ්මශානාදුත්ථාපිතාඃ සන්ත ඊශ්වරස්ය සන්තානාඃ ස්වර්ගීයදූතානාං සදෘශාශ්ච භවන්ති|
| وَأَمَّا أَنَّ الْمَوْتَى يَقُومُونَ، فَحَتَّى مُوسَى أَشَارَ إِلَى ذَلِكَ فِي الْحَدِيثِ عَنِ الْعُلَّيْقَةِ، حَيْثُ يَدْعُو الرَّبَّ إِلهَ إِبْرَاهِيمَ وَإِلَهَ إِسْحَاقَ وَإِلَهَ يَعْقُوبَ. | ٣٧ 37 |
අධිකන්තු මූසාඃ ස්තම්බෝපාඛ්යානේ පරමේශ්වර ඊබ්රාහීම ඊශ්වර ඉස්හාක ඊශ්වරෝ යාකූබශ්චේශ්වර ඉත්යුක්ත්වා මෘතානාං ශ්මශානාද් උත්ථානස්ය ප්රමාණං ලිලේඛ|
| وَلكِنَّ اللهَ لَيْسَ إِلهَ أَمْوَاتٍ بَلْ هُوَ إِلهُ أَحْيَاءَ، فَإِنَّ الْجَمِيعَ يَحْيَوْنَ لَدَيْهِ!» | ٣٨ 38 |
අතඒව ය ඊශ්වරඃ ස මෘතානාං ප්රභු ර්න කින්තු ජීවතාමේව ප්රභුඃ, තන්නිකටේ සර්ව්වේ ජීවන්තඃ සන්ති|
| فَقَالَ بَعْضُ الْكَتَبَةِ: «يَا مُعَلِّمُ، أَحْسَنْتَ الْكَلامَ!» | ٣٩ 39 |
ඉති ශ්රුත්වා කියන්තෝධ්යාපකා ඌචුඃ, හේ උපදේශක භවාන් භද්රං ප්රත්යුක්තවාන්|
| وَلَمْ يَجْرُؤْ أَحَدٌ بَعْدَ ذَلِكَ أَنْ يَسْأَلَهُ شَيْئاً. | ٤٠ 40 |
ඉතඃ පරං තං කිමපි ප්රෂ්ටං තේෂාං ප්රගල්භතා නාභූත්|
| وَقَالَ لَهُمْ: «كَيْفَ يُقَالُ إِنَّ الْمَسِيحَ هُوَ ابْنُ دَاوُدَ، | ٤١ 41 |
පශ්චාත් ස තාන් උවාච, යඃ ඛ්රීෂ්ටඃ ස දායූදඃ සන්තාන ඒතාං කථාං ලෝකාඃ කථං කථයන්ති?
| فِيمَا يَقُولُ دَاوُدُ نَفْسُهُ فِي كِتَابِ الْمَزَامِيرِ: قَالَ الرَّبُّ لِرَبِّي: اجْلِسْ عَنْ يَمِينِي | ٤٢ 42 |
යතඃ මම ප්රභුමිදං වාක්යමවදත් පරමේශ්වරඃ| තව ශත්රූනහං යාවත් පාදපීඨං කරෝමි න| තාවත් කාලං මදීයේ ත්වං දක්ෂපාර්ශ්ව උපාවිශ|
| حَتَّى أَضَعَ أَعْدَاءَكَ مَوْطِئاً لِقَدَمَيْكَ؟ | ٤٣ 43 |
ඉති කථාං දායූද් ස්වයං ගීතග්රන්ථේ(අ)වදත්|
| إِذَنْ، دَاوُدُ يَدْعُوهُ رَبّاً، فَكَيْفَ يَكُونُ ابْنَهُ؟» | ٤٤ 44 |
අතඒව යදි දායූද් තං ප්රභුං වදති, තර්හි ස කථං තස්ය සන්තානෝ භවති?
| وَفِيمَا كَانَ جَمِيعُ الشَّعْبِ يُصْغُونَ، قَالَ لِتَلامِيذِهِ: | ٤٥ 45 |
පශ්චාද් යීශුඃ සර්ව්වජනානාං කර්ණගෝචරේ ශිෂ්යානුවාච,
| «احْذَرُوا مِنَ الْكَتَبَةِ الَّذِينَ يَرْغَبُونَ التَّجَوُّلَ بِالأَثْوَابِ الْفَضْفَاضَةِ، وَيُحِبُّونَ تَلَقِّي التَّحِيَّاتِ فِي السَّاحَاتِ الْعَامَّةِ، وَصُدُورَ الْمَجَالِسِ فِي الْمَجَامِعِ، وَأَمَاكِنَ الصَّدَارَةِ فِي الْوَلائِمِ؛ | ٤٦ 46 |
යේ(අ)ධ්යාපකා දීර්ඝපරිච්ඡදං පරිධාය භ්රමන්ති, හට්ටාපණයෝ ර්නමස්කාරේ භජනගේහස්ය ප්රෝච්චාසනේ භෝජනගෘහස්ය ප්රධානස්ථානේ ච ප්රීයන්තේ
| يَلْتَهِمُونَ بُيُوتَ الأَرَامِلِ وَيَتَبَاهُونَ بِإِطَالَةِ الصَّلَوَاتِ. هؤُلاءِ سَتَنْزِلُ بِهِمْ دَيْنُونَةٌ أَقْسَى!» | ٤٧ 47 |
විධවානාං සර්ව්වස්වං ග්රසිත්වා ඡලේන දීර්ඝකාලං ප්රාර්ථයන්තේ ච තේෂු සාවධානා භවත, තේෂාමුග්රදණ්ඩෝ භවිෂ්යති|
