لُوقا 19
| ثُمَّ دَخَلَ أَرِيحَا وَاجْتَازَ فِيهَا. | ١ 1 |
ଇଡ଼ିଙ୍ଗ୍ ଜିସୁ ଯିରୀହୋନ୍ନିଆ ଗାଚେ ଆତେନ୍ ଗାଲି ବିଚେ ୱେଡିଙ୍ଗ୍ଗେ ।
| وَإذَا هُنَاكَ رَجُلٌ اسْمُهُ زَكَّا، رَئِيسٌ لِجُبَاةِ الضَّرَائِبِ، وَكَانَ غَنِيًّا. | ٢ 2 |
ଆରି କେଲା ଜଖିୟ ମ୍ନିରେ ମୁଇଙ୍ଗ୍ ରେମୁଆଁ ଲେଃଗେ ମେଁ ମୁଇଙ୍ଗ୍ ମ୍ନା ସିସ୍ତୁ ସାଲ୍ୟାଣ୍ଡ୍ରେ ଆରି ସାଉକାର୍ ରେମୁଆଁ ।
| وَقَدْ سَعَى أَنْ يَرَى مَنْ هُوَ يَسُوعُ، فَلَمْ يَقْدِرْ بِسَبَبِ الزَّحَامِ، لأَنَّهُ كَانَ قَصيِرَ الْقَامَةِ. | ٣ 3 |
ଜିସୁ ଜାଣ୍ଡେ ଆତେନ୍ କେନ୍ସା ମେଁ ଚେସ୍ଟା ଡିଙ୍ଗ୍ ଡିଙ୍ଗ୍ଗେ ମାତର୍ ରେମୁଆଁଇଂନେ ଜବର୍ ଗଅଲି ନ୍ସା କିକେ ଆୟାକେ ଣ୍ଡୁ ଡାଗ୍ଲା ମେଁ ଡ୍ଲେଃ ଲେଃଗେ ।
| فَتَقَدَّمَ رَاكِضاً وَتَسَلَّقَ شَجَرَةَ جُمَّيْزٍ لَعَلَّهُ يَرَى يَسُوعَ، فَقَدْ كَانَ سَيَمُرُّ مِنْ هُنَاكَ. | ٤ 4 |
ଦେକ୍କେ ମେଁ ରେମୁଆଁଇଂନେ ସେନୁଗ୍ ୱିର୍ ଡୁଂୱେଚେ ଆମେକେ କେନ୍ସା ମୁଇଙ୍ଗ୍ ଲିୱା ସ୍ଲା ଡେଃକେ ଡାଗ୍ଲା ଆତେନ୍ ଗାଲି ବିଚେ ଜିସୁ ୱେନେ ଲେଃଗେ ।
| فَلَمَّا وَصَلَ يَسُوعَ إِلَى ذَلِكَ الْمَكَانِ، رَفَعَ نَظَرَهُ وَرَآهُ، فَقَالَ لَهُ: «يَا زَكَّا، أَسْرِعْ وَانْزِلْ، لأَنَّهُ لابُدَّ أَنْ أُقِيمَ الْيَوْمَ فِي بَيْتِكَ!» | ٥ 5 |
ଜିସୁ ଆତ୍ ଜାଗାନ୍ନିଆ ପାଙ୍ଗ୍ଚେ ଆଡ଼ାତ୍ରା କେଚେ ଆମେକେ ବାସଙ୍ଗ୍କେ, “ଜଖିୟ ଦାପ୍ରେ ଜାର୍ଚେ ପାଙ୍ଗ୍ଲା ଡାଗ୍ଲା ଏଃକେ ଆନେଙ୍ଗ୍ ଡିଲାଡିଗ୍ ପେ ଡୁଆ ଲେଃପଡ଼େଏ ।”
| فَأَسْرَعَ وَنَزَلَ وَاسْتَقْبَلَهُ بِفَرَحٍ. | ٦ 6 |
ଆତ୍ବା ମେଁ ଦାପ୍ରେ ଜାର୍ଚେ ସାର୍ଦାରେ ଜିସୁନେ ଜତନ୍ ଡିଙ୍ଗ୍କେ ।
| فَلَمَّا رَأى الْجَمِيعُ ذَلِكَ، تَذَمَّرُوا قَائِلِينَ: «قَدْ دَخَلَ لِيَبيتَ عِنْدَ رَجُلٍ خَاطِئٍ!» | ٧ 7 |
ଆତେନ୍ କେଚେ ସାପାରେ କୁଟ୍ ଡିଙ୍ଗ୍ନେସା ଲାଗେକେ, “ମେଁ ମୁଇଙ୍ଗ୍ ପାପି ରେମୁଆଁନେ ଡୁଆ ଲେଃନ୍ସା ୱେଡିଙ୍ଗ୍କେ ।”
| وَلكِنَّ زَكَّا وَقَفَ وَقَالَ لِلرَّبِّ: «يَا رَبُّ، هَا أَنَا أُعْطِي نِصْفَ أَمْوَالِي لِلْفُقَرَاءِ. وَإِنْ كُنْتُ قَدِ اغْتَصَبْتُ شَيْئاً مِنْ أَحَدٍ، أَرُدُّ لَهُ أَرْبَعَةَ أَضْعَافٍ!» | ٨ 8 |
ଜଖିୟ ମାପ୍ରୁକେ ବାସଙ୍ଗ୍କେ “ଏ ମାପ୍ରୁ ଅଁ ନେଙ୍ଗ୍ ନେଙ୍ଗ୍ନେ ଦନ୍ସମ୍ପତିନେ ମେତାଃ ଗରିବ୍ଇଂକେ ଦାନ୍ ଣ୍ତିଙ୍ଗ୍ଏ ବାରି ଜଦି ନେଙ୍ଗ୍ ଜାଣ୍ତେବାନ୍ ମେଃଡିଗ୍ ଜଟେମ୍ୱଏ ତେଲା ଅଁ ବାଗ୍ରେ ଆମେ ଆଆଣ୍ତେ ମ୍ୱିଏ ।”
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «الْيَوْمَ تَمَّ الْخَلاصُ لِهَذَا الْبَيْتِ، إِذْ هُوَ أَيْضاً ابْنُ إِبْرَاهِيمَ. | ٩ 9 |
ଆତ୍ବା ଜିସୁ ମେଁନେ ସାମୁଆଁ ବାଲିର୍କେ, “ଏକେ ଆକେନ୍ ଡୁଆ ଅରିଆ ଉଦାର୍ ପିଙ୍ଗ୍ଚା ଲେଃକେ ତେସା କିମେଡିଗ୍ ଅବ୍ରାହାମ୍ନେ ମୁଇଙ୍ଗ୍ ଉଙ୍ଗ୍ଡେ ।
| فَإِنَّ ابْنَ الإِنْسَانِ قَدْ جَاءَ لِيَبْحَثَ عَنِ الْهَالِكِينَ وَيُخَلِّصَهُمْ». | ١٠ 10 |
ମେଃନେ ବଃ ଲେଃକେ ଆତେନ୍ ତୁର୍ଚେ ରକ୍ୟା ଡିଙ୍ଗ୍ସା ରେମୁଆଁ ଉଙ୍ଗ୍ଡେ ପାଙ୍ଗ୍ଲେକେ ।”
| وَبَيْنَمَا هُمْ يَسْتَمِعُونَ إِلَى هَذَا الْكَلامِ، عَادَ فَضَرَبَ مَثلاً، لأَنَّهُ كَانَ قَدِ اقْتَرَبَ مِنْ أُورُشَلِيمَ وَكَانُوا يَظُنُّونَ أَنَّ مَلَكُوتَ اللهِ عَلَى وَشْكِ أَنْ يُعْلَنَ حَالاً، | ١١ 11 |
ରେମୁଆଁଇଂ ଆକେନ୍ ସାମୁଆଁ ସାପା ଅଁନେ ବେଲା ମେଁ ଆର୍ମୁଇଂ ଉସ୍ରା ବାସଙ୍ଗ୍କେ ମେଁ ଯିରୁସାଲାମ୍ନେ ଡାଗ୍ରା ଡିଙ୍ଗ୍ ଲେଃଗେ ଆରି ଇସ୍ପର୍ନେ ରାଇଜ୍ ଦାପ୍ରେ ଉଡ୍ରା ଡିଙ୍ଗ୍ ଡାଗ୍ଚେ ମେଇଂ ମନେ ବାବେ ଡିଙ୍ଗ୍ ଆର୍ଗେ ।
| فَقَالَ: «ذَهَبَ إِنْسَانٌ نَبِيلٌ إِلَى بَلَدٍ بَعِيدٍ لِيَتَسَلَّمَ لَهُ مُلْكاً ثُمَّ يَعُودُ. | ١٢ 12 |
ଆତେନ୍ସା ମେଁ ବାସଙ୍ଗ୍କେ “ମୁଇଙ୍ଗ୍ ମ୍ନା ପଦବିନ୍ନିଆ ଲେଃକ୍ନେ ରେମୁଆଁ ମେଁ ନିଜେ ନ୍ସା ରାଇଜ୍ ପଦ୍ ବାନ୍ ବା ଆଡାଚେ ଆଣ୍ଡେ ପାଙ୍ଗ୍କେ ଆରି ମେଁ ସ୍ଲ ଦେସ୍ ୱେକେ ।
| فَاسْتَدْعَى عَبِيدَهُ الْعَشَرَةَ، وَأَوْدَعَهُمْ عَشْرَ وَزَنَاتٍ، وَقَالَ لَهُمْ: تَاجِرُوا إِلَى أَنْ أَعُودَ. | ١٣ 13 |
ମେଁ ନିଜେନେ ଗୁଆ ରେମୁଆଁ ଗତିରେଇଂକେ ୱାଚେ ମେଇଂକେ ମୁଇଂ ମୁଇଂ ସୁନା ଡାବୁ ତାଲି ବିଚେ । ମେଁ ବାସଙ୍ଗ୍କେ ନେଙ୍ଗ୍ ଆଣ୍ଡେ ଜାକ ଆକେନ୍ ଡାବୁ ଏତେ ବେପାର୍ ଡିଙ୍ଗ୍ପା ।
| وَلكِنَّ أَهْلَ بَلَدِهِ كَانُوا يُبْغِضُونَهُ، فَأَرْسَلُوا وَرَاءَهُ وَفْداً، قَائِلِينَ: لَا نُرِيدُ أَنْ يَمْلِكَ هَذَا عَلَيْنَا! | ١٤ 14 |
ମାତର୍ ମେଁଇଙ୍ଗ୍ନେ ଦେସ୍ ଆମେଇଂକେ କୁଟ୍ ଡିଙ୍ଗ୍କେ ଆରି ମେଇଙ୍ଗ୍ ମେଁଇଙ୍ଗ୍ନେ ପ୍ଲା ଦୁତ୍ ବେଚେ ବାଃଲିର୍କେ ଏନ୍ ରେମୁଆଁ ଜେ ନେନେ ଆଡ଼ାତ୍ରା ଇଃସାଙ୍ଗ୍ ସାସନ୍ ଡିଙ୍ଗ୍ଏ ଆକେନ୍ ନେନେ ଇକ୍ଚା ଣ୍ଡୁ ।”
| وَلَدَى عَوْدَتِهِ بَعْدَمَا تَسَلَّمَ الْمُلْكَ، أَمَرَ أَنْ يُدْعَى إِلَيْهِ هؤُلاءِ الْعَبِيدُ الَّذِينَ أَوْدَعَهُمُ الْمَالَ، لِيَعْرِفَ مَا رَبِحَهُ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ بِتِجَارَتِهِ. | ١٥ 15 |
ଆତାନ୍ ରେମୁଆଁ ଇଃସାଙ୍ଗ୍ ପଦ୍ ବାଚେ ନିଜର୍ ଦେସ୍ ପାଙ୍ଗ୍କେ । ମେଁନେ ଚାକର୍ଇଂ ଉଡ଼ି ଆର୍ଜେ ବଆର୍କେ ଆତାନ୍ ମ୍ୟାଃ ନ୍ସା ମେଁ ଆମେଇଂକେ ମେଁନେ ଡାଗ୍ରା ପାଙ୍ଗ୍ ନ୍ସା ବାସଙ୍ଗ୍କେ ।
| فَتَقَدَّمَ الأَوَّلُ قَائِلاً: يَا سَيِّدُ، إِنَّ وَزْنَتَكَ رَبِحَتْ عَشْرَ وَزْنَاتٍ! | ١٦ 16 |
ଆତ୍ବା ପର୍ତୁମ୍ ରେମୁଆଁ ପାଙ୍ଗ୍ଚେ ବାସଙ୍ଗ୍କେ, “ମାପ୍ରୁ ନାନେ ବିନାବକ୍ନେ ସୁନା ଡାବୁରେ ନାଆତ୍ଲା ଆରି ନେଙ୍ଗ୍ ଆତ୍ଲା ଗୁଆକ୍ଲିଗ୍ ଲାବ୍ ଡିଙ୍ଗ୍ ମ୍ୱକେ ।”
| فَقَالَ لَهُ: حَسَناً فَعَلْتَ أَيُّهَا الْعَبْدُ الصَّالِحُ. فَلأَنَّكَ كُنْتَ أَمِيناً فِي مَا هُوَ قَلِيلٌ، فَكُنْ وَالِياً عَلَى عَشْرِ مُدُنٍ! | ١٧ 17 |
ମେଁ ଆମେକେ ବାସଙ୍ଗ୍କେ, “ବାସ୍ ନିମାଣ୍ଡା ଚାକର୍ ନାନେ ଇତୁଡ଼ା ସାମୁଆଁ ନ୍ସା ବିସ୍ବାସ୍ ଡିଙ୍ଗ୍ ନାଲେଃଗେସା ଗୁଆକ୍ଲିଗ୍ ମ୍ନାଇନି ଆଡ଼ାତ୍ରା ଅଦିକାର୍ ଡିଙ୍ଗ୍ ।”
| وَتَقَدَّمَ الثَّانِي قَائِلاً: يَا سَيِّدُ، إِنَّ وَزْنَتَكَ رَبِحَتْ خَمْسَ وَزْنَاتٍ! | ١٨ 18 |
ଆରି ବାର୍ମୁଇଂଜା ପାଙ୍ଗ୍ଚେ ବାସଙ୍ଗ୍କେ, “ମାପ୍ରୁ ନାନେ ନେଙ୍ଗ୍ନେ ମାଲିକ୍ଲିଗ୍ ଡାବୁ ଲାବ୍ ଡିଙ୍ଗ୍ ମ୍ୱକେ ।”
| فَقَالَ لِهَذَا أَيْضاً: وَكُنْ أَنْتَ وَالِياً عَلَى خَمْسِ مُدُنٍ! | ١٩ 19 |
ମେଁ ଆମେକେ ଡିଗ୍ ବାସଙ୍ଗ୍କେ “ନାଡିଗ୍ ମାଲିକ୍ଲିଗ୍ ମ୍ନାଇନି ଆଡ଼ାତ୍ରା ଅଦିକାର୍ ଡିଙ୍ଗ୍ ।”
| ثُمَّ تَقَدَّمَ عَبْدٌ آخَرُ قَائِلاً: يَا سَيِّدُ، هَا هِيَ وَزْنَتُكَ الَّتِي حَفِظْتُهَا مَطْوِيَّةً فِي مِنْدِيلٍ. | ٢٠ 20 |
ବାର୍ମୁଇଂଜା ପାଙ୍ଗ୍ଚେ ବାସଙ୍ଗ୍କେ, “ମାପ୍ରୁ, କେଲା ନାଁନେ ସୁନା ଡାବୁ ଆକ୍କେ ଲେଃକେ; ଆକେନ୍ ନାନେ ନେଙ୍ଗ୍ନେ ନେଙ୍ଗ୍ ଆକେନ୍କେ ଲୁଙ୍ଗିନ୍ନିଆ ଗାଗ୍ଚେ ମ୍ୱକେ;
| فَقَدْ كُنْتُ أَخَافُ مِنْكَ لأَنَّكَ إِنْسَانٌ قَاسٍ، تَسْتَوْفِي مَا لَمْ تَسْتَوْدِعْهُ، وَتَحْصُدُ مَا لَمْ تَزْرَعْهُ! | ٢١ 21 |
ଡାଗ୍ଲା ନେଙ୍ଗ୍ ଆନାକେ ମ୍ବୁଟକେ ନା ମୁଇଂ ନିଷ୍ଟୁର୍ ରେମୁଆଁ ଆଣ୍ଡିନେ ନାବ ଆତେନ୍ ଆତଡ଼ିଆ ଡୁଂନାଡଏ ଆରି ଆଣ୍ଡିନେ ବିଗ୍ ନାବ ଆତେନ୍କେ ନାଗୁଆଏ ।
| فَقَالَ لَهُ: مِنْ فَمِكَ سَأَحْكُمُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْعَبْدُ الشِّرِّيرُ: عَرَفْتَ أَنِّي إِنْسَانٌ قَاسٍ، أَسْتَوْفِي مَا لَمْ أَسْتَوْدِعْهُ، وَأَحْصُدُ مَا لَمْ أَزْرَعْهُ. | ٢٢ 22 |
ଆମେକେ ମେଁ ବାଃଲିର୍କେ ଏ ଦୁସ୍ଟ ଚାକର୍ ନାଁନେ ସାର୍ମୁଆଁ ସାମୁଆଁରେ ନାନେ ବିଚାର୍ ଣ୍ଡିଂଏ । ନେଙ୍ଗ୍ ମୁଇଙ୍ଗ୍ ନିଷ୍ଟୁର୍ ରେମୁଆଁ ଆଣ୍ଡିନେ ଆବ ଣ୍ଡୁ, ଆତେନ୍ ଆତଡ଼ିଆ ଡୁଂଡଏ ଆରି ଆଣ୍ଡିନେ ବିଗ୍ ନାବ ଆତେନ୍ ଙ୍ଗୁଆଃଏ ଆକେନ୍ ନାନେ ମେଁନେ ମ୍ୟା ନାଲେଃକେ
| فَلِمَاذَا لَمْ تُودِعْ مَالِي فِي الْمَصْرِفِ، فَكُنْتُ أَسْتَوْفِيهِ مَعَ الْفَائِدَةِ عِنْدَ عَوْدَتِي؟ | ٢٣ 23 |
ତେଲା ନା ନେଙ୍ଗ୍ନେ ଡାବୁକେ ମେନ୍ସା ବେଙ୍କ୍ନ୍ନିଆ ନ୍ନାବକେ ଣ୍ତୁ? ତେଲା ନେଙ୍ଗ୍ ଆଣ୍ତେକ୍ନେ ଇଡ଼ିଙ୍ଗ୍ ସୁଦ୍ ଏତେ ଆତାନ୍ ମ୍ପାବା ।”
| ثُمَّ قَالَ لِلْوَاقِفِينَ هُنَاكَ: خُذُوا مِنْهُ الْوَزْنَةَ وَأَعْطُوهَا لِصَاحِبِ الْوَزْنَاتِ الْعَشْرِ. | ٢٤ 24 |
“ଏନ୍ ଇଡ଼ିଙ୍ଗ୍ ଇଃସାଙ୍ଗ୍ ଆତ୍ଅରିଆ ତୁଆଁଲେଃକ୍ନେ ରେମୁଆଁଇଂକେ ବାସଙ୍ଗ୍କେ ମେଁବାନ୍ ସୁନା ଡାବୁ ଡୁଂୱିଗ୍ଲାପା ବାରି ଆଣ୍ତିନେ ଚାକର୍ନେ ଗୁଆଟାଆଁ ଲେଃକେ ଆମେକେ ବିଃପା ।”
| فَقَالُوا لَهُ: يَا سَيِّدُ، إِنَّ عِنْدَهُ عَشْرَ وَزْنَاتٍ! فَقَالَ: | ٢٥ 25 |
ମାତର୍ ମେଇଂ ଆମେକେ ବାସଙ୍ଗ୍ଆର୍କେ, “ମାପ୍ରୁ, ମେଁନେ ତ ଗୁଆ ଟାଆଁ ଲେଃକେ!”
| إِنِّي أَقُولُ لَكُمْ إِنَّ كُلَّ مَنْ عِنْدَهُ يُعْطَى الْمَزِيدَ؛ وَأَمَّا مَنْ لَيْسَ عِنْدَهُ، فَحَتَّى الَّذِي عِنْدَهُ يُنْتَزَعُ مِنْهُ. | ٢٦ 26 |
ନେଙ୍ଗ୍ ଆପେକେ ବାସଙ୍ଗ୍ଣ୍ଡିଙ୍ଗ୍କେ “ମୁଡ଼ି ରେମୁଆଁନେ ଲେଃକେ ଆମେକେ ବିଏ ମାତର୍ ଜାନେ ଣ୍ଡୁ ମେଁ ନ୍ନିଆ ମେଁନେ ଲଃକେ ଆତେନ୍ ଆଃ ମେବାନ୍ ଡୁଙ୍ଗ୍ ୱେଏ ।
| وَأَمَّا أَعْدَائِي أُولئِكَ الَّذِينَ لَمْ يُرِيدُوا أَنْ أَمْلِكَ عَلَيْهِمْ، فَأَحْضِرُوهُمْ إِلَى هُنَا وَاذْبَحُوهُمْ قُدَّامِي!» | ٢٧ 27 |
ମାତର୍ ଏବେ ନେଙ୍ଗ୍ନେ ସତ୍ରୁଇଂ ନେଙ୍ଗ୍ ମେଁଇଙ୍ଗ୍ନେ ଇଃସାଙ୍ଗ୍ ନାଡିଙ୍ଗ୍ ଡାଗ୍ଚେ ଜାଣ୍ଡେଇଂ ଚାଏଁ ଡିଙ୍ଗ୍ ଆର୍କେ । ମେଇଙ୍ଗ୍ ଆଣ୍ଡିକା? ନେଙ୍ଗ୍ ସତ୍ରୁଇଂ ଆକ୍ଅରିଆ ଡୁଂପାଙ୍ଗ୍ଲା । ଆମେଇଂକେ ନେଙ୍ଗ୍ ମୁଆଃ ସାମ୍ନେ ବାଗୁଏଃ ବିଃ ।”
| وَبَعْدَمَا قَالَ هَذَا الْكَلامَ، تَقَدَّمَ صَاعِداً إِلَى أُورُشَلِيمَ. | ٢٨ 28 |
ଏନ୍ ସାପା ସାମୁଆଁ ବାସଙ୍ଗ୍ ଆଡାଚେ ଯିରୁସାଲାମ୍ ପାକା ୱେନେ ମୁଲେକେ ।
| وَلَمَّا اقْتَرَبَ مِنْ بَيْتِ فَاجِي وَبَيْتِ عَنْيَا، عِنْدَ الْجَبَلِ الْمَعْرُوفِ بِجَبَلِ الزَّيْتُونِ، أَرْسَلَ اثْنَيْنِ مِنْ تَلامِيذِهِ، قَائِلاً: | ٢٩ 29 |
ଆରି ଉଡ଼ିବେଲା ମେଁ ଜିତକଣ୍ଡା ଡାଗ୍ରା ବେଥ୍ଫାଗୀ ଆରି ବେଥନୀ ଡାଗ୍ରା ୱେଚାଆର୍ଗେ ଆତେନ୍ ବେଲା ମେଁ ନିଜେ ସିସ୍ଇଂବାନ୍ ମ୍ୱାୟାକେ ଆକେନ୍ ସାମୁଆଁ ବାଲିର୍ଚେ ବେବିଗେ
| «اذْهَبَا إِلَى الْقَرْيَةِ الْمُقَابِلَةِ لَكُمَا، وَعِنْدَمَا تَدْخُلانِهَا تَجِدَانِ جَحْشاً مَرْبُوطاً لَمْ يَرْكَبْ عَلَيْهِ أَحَدٌ مِنَ النَّاسِ قَطُّ، فَحُلّا رِبَاطَهُ، وَأَحْضِرَاهُ إِلَى هُنَا. | ٣٠ 30 |
“ସେନୁଗ୍ ଆଣ୍ଡିନେ ଇନି ତ୍ନାଡିଂକେ ଆତ୍ଅରିଆ ୱେଲା । ପେଇଙ୍ଗ୍ ଇନିଅରିଆ ଗାକ୍ନେ ଦାପ୍ରେ ଆତ୍ଅରିଆ ମୁଇଙ୍ଗ୍ ଉଂଗଦକେ ଗାଗ୍ବକ୍ନେ ପେକେଏ । ଆତେନ୍ ଗଦ ଆଡ଼ାତ୍ରା ଅଃନା ଜାଣ୍ଡେ ଡିଗ୍ ଏଃଜାକ ଙ୍କାରେ ଡେଃ ଆମେକେ ତୁପିଗ୍ଚେ ନେଙ୍ଗ୍ ଡାଗ୍ରା ଡୁଙ୍ଗ୍ପେପାଙ୍ଗ୍ଏ ।
| وَإِنْ سَأَلَكُمَا أَحَدٌ: لِمَاذَا تَحُلّانِ رِبَاطَهُ؟ فَقُولا لَهُ هكَذَا: لأَنَّ الرَّبَّ بِحَاجَةٍ إِلَيْهِ!» | ٣١ 31 |
ଆରି ଜାଣ୍ଡେ ଡିଗ୍ ଆପେକେ ମେଁନ୍ସା ତୁପିଗ୍ ପେଡିଙ୍ଗ୍କେ ଡାଗ୍ଚେ ସାଲିଆକୁଏ ତେଲା ଦେକ୍ରକମ୍ ପେବାଲିର୍ଏ ଡାଗ୍ଲା ଆକ୍ମେନ୍ନିଆ ମାପ୍ରୁନେ ଦର୍କାର୍ ଲେଃକେ ।”
| فَذَهَبَ التِّلْمِيذَانِ اللَّذَانِ أُرْسِلا فِي طَرِيقِهِمَا وَوَجَدَا كَمَا قَالَ الرَّبُّ لَهُمَا. | ٣٢ 32 |
ମ୍ୱାୟା ସିସ୍ଇଙ୍ଗ୍ ଆତେନ୍ ଇନି ୱେଚେ ମେଁ ଆମେଇଂକେ ଡିରକମ୍ ବାସଙ୍ଗ୍ବକେ ଦେତ୍ରକମ୍ କେକେ ।
| وَفِيمَا كَانَا يَحُلّانِ رِبَاطَ الْجَحْشِ، سَأَلَهُمَا أَصْحَابُهُ: «لِمَاذَا تَحُلّانِ رِبَاطَ الْجَحْشِ؟» | ٣٣ 33 |
ଆରି ସିସ୍ଇଂ ଗଦ ଉଙ୍ଗ୍ଡେକେ ତୁପିଗ୍ନେ ବେଲା ଗଦ ଉଂଡେନେ ମାଲିକ୍ ତାର୍ଚେ ପାଙ୍ଗ୍କେ । ମେଇଂ ସିସ୍ଇଂକେ ସାଲିଆକୁକେ “ପେଇଂ ଗଦ ଉଂଡେକେ ମେସା ତୁପିଗ୍ ପେଡିଙ୍ଗ୍କେ?”
| فَقَالا: «لأَنَّ الرَّبَّ بِحَاجَةٍ إِلَيْهِ!» | ٣٤ 34 |
ସିସ୍ଇଙ୍ଗ୍ ବାସଙ୍ଗ୍କେ “ଆକ୍ମେଁ ଅରିଆ ମାପ୍ରୁନେ ଦର୍କାର୍ ଲେଃକେ ।”
| ثُمَّ أَحْضَرَاهُ إِلَى يَسُوعَ؛ وَوَضَعَا ثِيَابَهُمَا عَلَى الْجَحْشِ وَأَرْكَبَا يَسُوعَ. | ٣٥ 35 |
ମେଇଂ ଗଦ ଉଙ୍ଗ୍ଡେକେ ଜିସୁନେ ଡାଗ୍ରା ଡୁଂୱେ ଆର୍କେ । ଏନ୍ ଇଡ଼ିଙ୍ଗ୍ ନିଜର୍ ନିଜର୍ ପାଟାଇ ବେଚେ ଜିସୁକେ ଆଃକ ଆର୍କେ ।
| وَبَيْنَمَا هُوَ سَائِرٌ، أَخَذُوا يَفْرُشُونَ الطَّرِيقَ بِثِيَابِهِمْ. | ٣٦ 36 |
ଆରି ମେଁ ଗଦ ଆଡ଼ାତ୍ରା କଚେ ଯିରୁସାଲାମ୍ ପାକା ୱେନେ ବେଲା ରେମୁଆଁଇଂ ଗାଲିନିୟା ନିଜର୍ ନିଜର୍ନେ ପାଟାଇ ବେପା ବିକେ ।
| وَلَمَّا اقْتَرَبَ (مِنْ أُورُشَلِيمَ) إِذْ وَصَلَ إِلَى مُنْحَدَرِ جَبَلِ الزَّيْتُونِ، أَخَذَ جَمَاعَةُ التَّلامِيذِ يَهْتِفُونَ جَمِيعاً بِفَرَحٍ مُسَبِّحِينَ اللهَ بِصَوْتٍ عَالٍ عَلَى جَمِيعِ الْمُعْجِزَاتِ الَّتِي شَاهَدُوهَا، | ٣٧ 37 |
ଆରି ମେଁ ଯିରୁଶାଲାମ୍ନେ ଡାଗ୍ରା ବିଃଚେ ପିଙ୍ଗ୍ଚାନେ ବେଲା ଜିତକଣ୍ଡାନେ ଡାଗ୍ରା ଦେସ୍ ଅରିଆ ପିଙ୍ଗ୍ଚାଆର୍କେ । ଆତେନ୍ ବେଲା ଜିସୁନେ ସାପା ସିସ୍ ଦଲ୍ଇଂ ସାର୍ଦା ଲେଃଆର୍ଗେ । ମେଇଙ୍ଗ୍ ମାଲେ ୱାସାର୍ଚେ ପର୍ମେସର୍ନେ ମ୍ନିରେ ପ୍ରସଂସା ଅସ୍ମାର୍ ସାର୍ନେ ଆରାମ୍ ଡିଙ୍ଗ୍ ଆର୍କେ । ଆତେନ୍ସା ମେଇଂ ପର୍ମେସର୍ନେ ମ୍ନିରେ ଅସ୍ମାର୍ ସାର୍ଆର୍କେ । ମେଇଂ ବାସଙ୍ଗ୍ ଆର୍କେ:
| فَيَقُولُونَ: «مُبَارَكٌ الْمَلِكُ الآتِي بِاسْمِ الرَّبِّ! سَلامٌ فِي السَّمَاءِ وَمَجْدٌ فِي الأَعَالِي!» | ٣٨ 38 |
“ମାପ୍ରୁନେ ମ୍ନିରେ ମୁଡ଼ି ଇଃସାଙ୍ଗ୍ ପାଙ୍ଗ୍ଡିଙ୍ଗ୍କେ ମେଁ ଦନ୍ୟ । କିତଙ୍ଗ୍ଇନି ସାନ୍ତି ଆରି ପର୍ମେସର୍ନେ ମଇମା ଡିଙ୍ଗ୍ଲେ ।”
| وَلكِنَّ بَعْضَ الْفَرِّيسِيِّينَ مِنَ الْجَمْعِ قَالُوا لَهُ: «يَا مُعَلِّمُ، ازْجُرْ تَلامِيذَكَ!» | ٣٩ 39 |
ଆତ୍ବା ରେମୁଆଁଇଂନେ ଗହଲିବାନ୍ ଉଡ଼ିରୁଆ ପାରୁସିଇଂ ଜିସୁକେ ବାସଙ୍ଗ୍ ଆର୍କେ “ଏ ଗୁରୁ ନାନେ ସିସ୍ଇଂକେ ଏନ୍ ସାପା ସାମୁଆଁ ମାବାଲିର୍ ନ୍ସା ଦମକ୍ ବିଃ ।”
| فَأَجَابَهُمْ قَائِلاً: «أَقُولُ لَكُمْ: إِنْ سَكَتَ هؤُلاءِ، هَتَفَتِ الْحِجَارَةُ!» | ٤٠ 40 |
ମେଁ ଉତର୍ ବିକେ, “ନେଙ୍ଗ୍ ଆପେକେ ବାସଙ୍ଗ୍ଣ୍ଡିଙ୍ଗ୍କେ ଜଦି ନେଙ୍ଗ୍ନେ ସିସ୍ଇଂ ବୁଙ୍ଗ୍ଲେଲା ବ୍ରିଙ୍ଗ୍ ଜାକ କିରଆର୍ଏ ।”
| وَلَمَّا اقْتَرَبَ، وَرَأَى الْمَدِينَةَ، بَكَى عَلَيْهَا، | ٤١ 41 |
ଜିସୁ ଯିରୁଶାଲାମ୍ ଡାଗ୍ରା ପିଙ୍ଗ୍ଚାକେ । ଜିସୁ ଯିରୁଶାଲାମ୍ ଟାଉନ୍କେ କେଚେ ମେସା ଅଁ ଜଗ୍ତ୍ଲିଗ୍କେ ।
| قَائِلاً: «لَيْتَكِ أَنْتِ أَيْضاً، فِي يَوْمِكِ هَذَا، عَرَفْتِ مَا فِيهِ سَلامُكِ! وَلكِنَّ ذلِكَ مَحْجُوبٌ الآنَ عَنْ عَيْنَيْكِ. | ٤٢ 42 |
ଯିରୁଶାଲାମ୍କେ ବାଲିର୍କେ “ଆନାକେ ଡିରକମ୍ ସାନ୍ତି ମିଲେୟାଏ ଆତେନ୍ ଜଦି ପେଇଂ ମ୍ୟା ପେପାଲେ! ମାତର୍ ଆତେନ୍ ପେ ମ୍ୟା ପେୟା ଣ୍ଡୁ । ଡାଗ୍ଲା ଆତେନ୍ ପେ ବାନ୍ ବୁଡ଼ିଚେ ଲେଃକେ ।
| فَسَتَأْتِي عَلَيْكِ أَيَّامٌ يُحَاصِرُكِ فِيهَا أَعْدَاؤُكِ بِالْمَتَارِيسِ، وَيُطْبِقُونَ عَلَيْكِ، وَيُشَدِّدُونَ عَلَيْكِ الْحِصَارَ مِنْ كُلِّ جِهَةٍ، | ٤٣ 43 |
ନାନେ ଆତ୍ଲା ଦେକ୍ରକମ୍ ବେଲା ପାଙ୍ଗ୍ଡିଙ୍ଗ୍କେ, ଉଡ଼ିବେଲା କି ନାନେ ସତ୍ରୁଇଂ ନାନେ ପିତୁର୍ ପାକା ଗେରେ ବିଏ । ନାନେ ବିରଦ୍ ରେମୁଆଁଇଂ ଆଣ୍ଡେଚେ ଆନାକେ ବାଗୁଏଃ ବିଃ ଆର୍ଏ ।
| وَيَهْدِمُونَكِ عَلَى أَبْنَائِكِ الَّذِينَ فِيكِ، فَلا يَتْرُكُونَ فِيكِ حَجَراً فَوْقَ حَجَرٍ: لأَنَّكِ لَمْ تَعْرِفِي وَقْتَ افْتِقَادِ اللهِ لَكِ». | ٤٤ 44 |
ମେଇଂ ଆପେକେ ଆରି ପେ ରେମୁଆଁଇଂକେ ସାପା ଦଂସ ଆଡିଙ୍ଗ୍ ବିଏ । ମୁଇଂଡିଗ୍ ବ୍ରି ଆର୍ମୁଇଂ ବ୍ରି ଆଡ଼ାତ୍ରା ମେଇଂ ଲେନ୍ସା ଆବି ଣ୍ଡୁ । ଦେକ୍ସୁଗୁଆ ବେଲା ପାଙ୍ଗ୍ଡିଙ୍ଗ୍କେ । ଡାଗ୍ଲା ଆପେକେ ରକ୍ୟା ଡିଙ୍ଗ୍ସା ପର୍ମେସର୍ ଉଡ଼ିବେଲା ପାଙ୍ଗ୍ଲେଗେ ଆତେନ୍ ବେଲା ପେ ସାମୁଆଁ ପେୟାକେ ଣ୍ଡୁ ।”
| وَلَدَى دُخُولِهِ الْهَيْكَلَ، أَخَذَ يَطْرُدُ الَّذِينَ كَانُوا يَبِيعُونَ فِيهِ وَيَشْتَرُونَ، | ٤٥ 45 |
ଜିସୁ ମନ୍ଦିର୍ ବିତ୍ରେ ୱେକେ । ମେଁ ମନ୍ଦିର୍ନେ ପ୍ଲେଡ଼ିଆ ନ୍ନିଆ ବିଆର୍ ସମ୍ୟାକ୍ନେ ରେମୁଆଁଇଂକେ ପାଦା ନୁଆଁ ଆଃତାର୍କେ ।
| قَائِلاً لَهُمْ: «قَدْ كُتِبَ: إِنَّ بَيْتِي هُوَ بَيْتٌ لِلصَّلاةِ. أَمَّا أَنْتُمْ، فَقَدْ جَعَلْتُمُوهُ مَغَارَةَ لُصُوصٍ!» | ٤٦ 46 |
ଜିସୁ ବାସଙ୍ଗ୍କେ “ଦରମ୍ ସାସ୍ତର୍ନ୍ନିଆ ଗୁଆର୍ବକେ: ସାମୁଆଁ ନେଙ୍ଗ୍ ଡୁଆ ପାର୍ତନା ଡୁଆ ଡିଙ୍ଗ୍ଏ । ମାତର୍ ପେଇଂ ଆକ୍ମେକେ ଡଙ୍ଗାରେ ବାସାନେ ଡୁଆ ସୁଗୁଆ ଆଡିଙ୍ଗ୍ ପେବକେ ।”
| وَكَانَ يُعَلِّمُ يَوْماً فَيَوْماً فِي الْهَيْكَلِ. وَسَعَى رُؤَسَاءُ الْكَهَنَةِ وَالْكَتَبَةُ وَوُجَهَاءُ الشَّعْبِ إِلَى قَتْلِهِ. | ٤٧ 47 |
ଜିସୁ ସାପାଦିନା ମନ୍ଦିର୍ ନ୍ନିଆ ବୁଦି ବିଃ ଡିଙ୍ଗ୍ଗେ । ମ୍ନା ପୁଜାରି ଦରମ୍ ସାସ୍ତ୍ରିଇଂ ଆରି ଜିଉଦି ନେତାଇଂ ଜିସୁକେ ତାଡ଼୍ତେ ବାଗୁଏଃ ବିଃନ୍ସା ଚାଏଁ ଡିଙ୍ଗ୍ ଆର୍କେ ।
| وَلكِنَّهُمْ لَمْ يَهْتَدُوا إِلَى مَا يَفْعَلُونَ، لأَنَّ الشَّعْبَ كُلَّهُ كَانَ مُلْتَصِقاً بِهِ لِلاِسْتِمَاعِ إِلَيْهِ. | ٤٨ 48 |
ମାତର୍ ସାପା ରେମୁଆଁ ଜିସୁନେ ବୁଦି ମନ୍ ଦିଆନ୍ ବିଚେ ଅଁ ଡିଙ୍ଗ୍ ଆର୍ଗେ । ଆତେନ୍ସା ମ୍ନା ପୁଜାରି ଦରମ୍ ସାସ୍ତ୍ରିଇଂ ଆରି ଜିଉଦି ନେତାଇଂ ମେଁ ଡିଙ୍ଗ୍ ଆରେ ଡାଗ୍ଚେ ମେଃଡିଗ୍ ଉପାୟ୍ ତୁର୍ ଆୟାକେ ଣ୍ଡୁ ।
