لُوقا 17
| وَقَالَ لِتَلامِيذِهِ: «لابُدَّ مِنْ أَنْ تَأْتِيَ الْعَثَرَاتُ. وَلكِنِ الْوَيْلُ لِمَنْ تَأْتِي عَلَى يَدِهِ! | ١ 1 |
ඉතඃ පරං යීශුඃ ශිෂ්යාන් උවාච, විඝ්නෛරවශ්යම් ආගන්තව්යං කින්තු විඝ්නා යේන ඝටිෂ්යන්තේ තස්ය දුර්ගති ර්භවිෂ්යති|
| كَانَ أَنْفَعَ لَهُ لَوْ عُلِّقَ حَوْلَ عُنُقِهِ حَجَرُ رَحىً وَطُرِحَ فِي الْبَحْرِ، مِنْ أَنْ يَكُونَ عَثْرَةً لأَحَدِ هؤُلاءِ الصِّغَارِ. | ٢ 2 |
ඒතේෂාං ක්ෂුද්රප්රාණිනාම් ඒකස්යාපි විඝ්නජනනාත් කණ්ඨබද්ධපේෂණීකස්ය තස්ය සාගරාගාධජලේ මජ්ජනං භද්රං|
| خُذُوا الْحَذَرَ لأَنْفُسِكُمْ: إِنْ أَخْطَأَ أَخُوكَ، فَعَاتِبْهُ. فَإِذَا تَابَ، فَاغْفِرْ لَهُ. | ٣ 3 |
යූයං ස්වේෂු සාවධානාස්තිෂ්ඨත; තව භ්රාතා යදි තව කිඤ්චිද් අපරාධ්යති තර්හි තං තර්ජය, තේන යදි මනඃ පරිවර්ත්තයති තර්හි තං ක්ෂමස්ව|
| وَإِنْ أَخْطَأَ إِلَيْكَ سَبْعَ مَرَّاتٍ فِي الْيَوْمِ، وَعَادَ إِلَيْكَ سَبْعَ مَرَّاتٍ قَائِلاً: أَنَا تَائِبٌ! فَعَلَيْكَ أَنْ تَغْفِرَ لَهُ». | ٤ 4 |
පුනරේකදිනමධ්යේ යදි ස තව සප්තකෘත්වෝ(අ)පරාධ්යති කින්තු සප්තකෘත්ව ආගත්ය මනඃ පරිවර්ත්ය මයාපරාද්ධම් ඉති වදති තර්හි තං ක්ෂමස්ව|
| وَقَالَ الرُّسُلُ لِلرَّبِّ: «زِدْنَا إِيمَاناً!» | ٥ 5 |
තදා ප්රේරිතාඃ ප්රභුම් අවදන් අස්මාකං විශ්වාසං වර්ද්ධය|
| وَلكِنَّ الرَّبَّ قَالَ: «لَوْ كَانَ عِنْدَكُمْ إِيمَانٌ مِثْلُ بِزْرَةِ الْخَرْدَلِ، لَكُنْتُمْ تَقُولُونَ لِشَجَرَةِ التُّوتِ هذِهِ: انْقَلِعِي وَانْغَرِسِي فِي الْبَحْرِ! فَتُطِيعُكُمْ! | ٦ 6 |
ප්රභුරුවාච, යදි යුෂ්මාකං සර්ෂපෛකප්රමාණෝ විශ්වාසෝස්ති තර්හි ත්වං සමූලමුත්පාටිතෝ භූත්වා සමුද්රේ රෝපිතෝ භව කථායාම් ඒතස්යාම් ඒතදුඩුම්බරාය කථිතායාං ස යුෂ්මාකමාඥාවහෝ භවිෂ්යති|
| وَلَكِنْ، أَيُّ وَاحِدٍ مِنْكُمْ يَكُونُ عِنْدَهُ عَبْدٌ يَحْرُثُ أَوْ يَرْعَى، فَيَقُولُ لَهُ لَدَى رُجُوعِهِ مِنَ الْحَقْلِ: تَقَدَّمْ فِي الْحَالِ وَاتَّكِئْ؟ | ٧ 7 |
අපරං ස්වදාසේ හලං වාහයිත්වා වා පශූන් චාරයිත්වා ක්ෂේත්රාද් ආගතේ සති තං වදති, ඒහි භෝක්තුමුපවිශ, යුෂ්මාකම් ඒතාදෘශඃ කෝස්ති?
| أَلا يَقُولُ لَهُ بِالأَحْرَى: أَحْضِرْ لِي مَا أَتَعَشَّى بِهِ، وَشُدَّ وَسَطَكَ بِالْحِزَامِ وَاخْدِمْنِي حَتَّى آكُلَ وَأَشْرَبَ وبَعْدَ ذَلِكَ تَأْكُلُ وَتَشْرَبُ أَنْتَ؟ | ٨ 8 |
වරඤ්ච පූර්ව්වං මම ඛාද්යමාසාද්ය යාවද් භුඤ්ජේ පිවාමි ච තාවද් බද්ධකටිඃ පරිචර පශ්චාත් ත්වමපි භෝක්ෂ්යසේ පාස්යසි ච කථාමීදෘශීං කිං න වක්ෂ්යති?
| وَهَلْ يُشْكَرُ الْعَبْدُ لأَنَّهُ عَمِلَ مَا أُمِرَ بِهِ؟ | ٩ 9 |
තේන දාසේන ප්රභෝරාඥානුරූපේ කර්ම්මණි කෘතේ ප්රභුඃ කිං තස්මින් බාධිතෝ ජාතඃ? නේත්ථං බුධ්යතේ මයා|
| هكَذَا أَنْتُمْ أَيْضاً، عِنْدَمَا تَعْمَلُونَ كُلَّ مَا تُؤْمَرُونَ بِهِ، قُولُوا: إِنَّمَا نَحْنُ عَبِيدٌ غَيْرُ نَافِعِينَ، قَدْ عَمِلْنَا مَا كَانَ وَاجِباً عَلَيْنَا!» | ١٠ 10 |
ඉත්ථං නිරූපිතේෂු සර්ව්වකර්ම්මසු කෘතේෂු සත්මු යූයමපීදං වාක්යං වදථ, වයම් අනුපකාරිණෝ දාසා අස්මාභිර්යද්යත්කර්ත්තව්යං තන්මාත්රමේව කෘතං|
| وَفِيمَا هُوَ صَاعِدٌ إِلَى أُورُشَلِيمَ، مَرَّ فِي وَسَطِ مِنْطَقَتَيِ السَّامِرَةِ وَالْجَلِيلِ. | ١١ 11 |
ස යිරූශාලමි යාත්රාං කුර්ව්වන් ශෝමිරෝණ්ගාලීල්ප්රදේශමධ්යේන ගච්ඡති,
| وَلَدَى دُخُولِهِ إِحْدَى الْقُرَى، لاقَاهُ عَشَرَةُ رِجَالٍ مُصَابِينَ بِالْبَرَصِ. فَوَقَفُوا مِنْ بَعِيدٍ، | ١٢ 12 |
ඒතර්හි කුත්රචිද් ග්රාමේ ප්රවේශමාත්රේ දශකුෂ්ඨිනස්තං සාක්ෂාත් කෘත්වා
| وَرَفَعُوا الصَّوْتَ قَائِلِينَ: «يَا يَسُوعُ، يَا سَيِّدُ، ارْحَمْنَا!» | ١٣ 13 |
දූරේ තිෂ්ඨනත උච්චෛ ර්වක්තුමාරේභිරේ, හේ ප්රභෝ යීශෝ දයස්වාස්මාන්|
| فَرَآهُمْ، وَقَالَ لَهُمْ: «اذْهَبُوا وَاعْرِضُوا أَنْفُسَكُمْ عَلَى الْكَهَنَةِ!» وَفِيمَا كَانُوا ذَاهِبِينَ، طَهَرُوا. | ١٤ 14 |
තතඃ ස තාන් දෘෂ්ට්වා ජගාද, යූයං යාජකානාං සමීපේ ස්වාන් දර්ශයත, තතස්තේ ගච්ඡන්තෝ රෝගාත් පරිෂ්කෘතාඃ|
| فَلَمَّا رَأَى وَاحِدٌ مِنْهُمْ أَنَّهُ قَدْ طَهَرَ، عَادَ وَهُوَ يُمَجِّدُ اللهَ بِصَوْتٍ عَالٍ، | ١٥ 15 |
තදා තේෂාමේකඃ ස්වං ස්වස්ථං දෘෂ්ට්වා ප්රෝච්චෛරීශ්වරං ධන්යං වදන් ව්යාඝුට්යායාතෝ යීශෝ ර්ගුණානනුවදන් තච්චරණාධෝභූමෞ පපාත;
| وَارْتَمَى عَلَى وَجْهِهِ عِنْدَ قَدَمَيْهِ مُقَدِّماً لَهُ الشُّكْرَ. وَكَانَ هَذَا سَامِرِيًّا. | ١٦ 16 |
ස චාසීත් ශෝමිරෝණී|
| فَتَكَلَّمَ يَسُوعُ قَائِلاً: «أَمَا طَهَرَ الْعَشَرَةُ؟ فَأَيْنَ التِّسْعَةُ؟ | ١٧ 17 |
තදා යීශුරවදත්, දශජනාඃ කිං න පරිෂ්කෘතාඃ? තහ්යන්යේ නවජනාඃ කුත්ර?
| أَلَمْ يُوجَدْ مَنْ يَعُودُ وَيُقَدِّمُ الْمَجْدَ لِلهِ سِوَى هَذَا الأَجْنَبِيِّ؟» | ١٨ 18 |
ඊශ්වරං ධන්යං වදන්තම් ඒනං විදේශිනං විනා කෝප්යන්යෝ න ප්රාප්යත|
| ثُمَّ قَالَ لَهُ: «قُمْ وَامْضِ فِي سَبِيلِكَ: إِنَّ إِيمَانَكَ قَدْ خَلَّصَكَ!» | ١٩ 19 |
තදා ස තමුවාච, ත්වමුත්ථාය යාහි විශ්වාසස්තේ ත්වාං ස්වස්ථං කෘතවාන්|
| وَإِذْ سَأَلَهُ الْفَرِّيسِيُّونَ: «مَتَى يَأْتِي مَلَكُوتُ اللهِ؟» أَجَابَهُمْ قَائِلاً: «إِنَّ مَلَكُوتَ اللهِ لَا يَأْتِي بِعَلامَةٍ مَنْظُورَةٍ. | ٢٠ 20 |
අථ කදේශ්වරස්ය රාජත්වං භවිෂ්යතීති ඵිරූශිභිඃ පෘෂ්ටේ ස ප්රත්යුවාච, ඊශ්වරස්ය රාජත්වම් ඓශ්වර්ය්යදර්ශනේන න භවිෂ්යති|
| وَلا يُقَالُ: هَا هُوَ هُنَا، أَوْ: هَا هُوَ هُنَاكَ! فَهَا إِنَّ مَلَكُوتَ اللهِ فِي دَاخِلِكُمْ!» | ٢١ 21 |
අත ඒතස්මින් පශ්ය තස්මින් වා පශ්ය, ඉති වාක්යං ලෝකා වක්තුං න ශක්ෂ්යන්ති, ඊශ්වරස්ය රාජත්වං යුෂ්මාකම් අන්තරේවාස්තේ|
| ثُمَّ قَالَ لِتَلامِيذِهِ: «سَيَأْتِي زَمَانٌ تَتَشَوَّقُونَ فِيهِ أَنْ تَرَوْا وَلَوْ يَوْماً وَاحِداً مِنْ أَيَّامِ ابْنِ الإِنْسَانِ، وَلَنْ تَرَوْا. | ٢٢ 22 |
තතඃ ස ශිෂ්යාන් ජගාද, යදා යුෂ්මාභි ර්මනුජසුතස්ය දිනමේකං ද්රෂ්ටුම් වාඤ්ඡිෂ්යතේ කින්තු න දර්ශිෂ්යතේ, ඊදෘක්කාල ආයාති|
| وَسَوْفَ يَقُولُ بَعْضُهُمْ لَكُمْ: هَا هُوَ هُنَاكَ، أَوْ: هَا هُوَ هُنَا؛ فَلا تَذْهَبُوا وَلا تَتْبَعُوهُمْ: | ٢٣ 23 |
තදාත්ර පශ්ය වා තත්ර පශ්යේති වාක්යං ලෝකා වක්ෂ්යන්ති, කින්තු තේෂාං පශ්චාත් මා යාත, මානුගච්ඡත ච|
| فَكَمَا أَنَّ الْبَرْقَ الَّذِي يَلْمَعُ تَحْتَ السَّمَاءِ مِنْ إِحْدَى الْجِهَاتِ يُضِيءُ فِي جِهَةٍ أُخْرَى، هكَذَا يَكُونُ ابْنُ الإِنْسَانِ يَوْمَ يَعُودُ. | ٢٤ 24 |
යතස්තඩිද් යථාකාශෛකදිශ්යුදිය තදන්යාමපි දිශං ව්යාප්ය ප්රකාශතේ තද්වත් නිජදිනේ මනුජසූනුඃ ප්රකාශිෂ්යතේ|
| وَلكِنْ لابُدَّ لَهُ أَوَّلاً مِنْ أَنْ يُعَانِيَ آلاماً كَثِيرَةً وَأَنْ يَرْفُضَهُ هَذَا الْجِيلُ! | ٢٥ 25 |
කින්තු තත්පූර්ව්වං තේනානේකානි දුඃඛානි භෝක්තව්යාන්යේතද්වර්ත්තමානලෝකෛශ්ච සෝ(අ)වඥාතව්යඃ|
| وَكَمَا حَدَثَ فِي زَمَانِ نُوحٍ، هكَذَا أَيْضاً سَوْفَ يَحْدُثُ فِي زَمَانِ ابْنِ الإِنْسَانِ: | ٢٦ 26 |
නෝහස්ය විද්යමානකාලේ යථාභවත් මනුෂ්යසූනෝඃ කාලේපි තථා භවිෂ්යති|
| كَانَ النَّاسُ يَأْكُلُونَ وَيَشْرَبُونَ وَيَتَزَوَّجُونَ وَيُزَوِّجُونَ، إِلَى الْيَوْمِ الَّذِي فِيهِ دَخَلَ نُوحٌ السَّفِينَةَ وَجَاءَ الطُّوفَانُ فَأَهْلَكَ الْجَمِيعَ. | ٢٧ 27 |
යාවත්කාලං නෝහෝ මහාපෝතං නාරෝහද් ආප්ලාවිවාර්ය්යේත්ය සර්ව්වං නානාශයච්ච තාවත්කාලං යථා ලෝකා අභුඤ්ජතාපිවන් ව්යවහන් ව්යවාහයංශ්ච;
| وَكَذلِكَ، كَمَا حَدَثَ فِي زَمَانِ لُوطٍ: كَانُوا يَأْكُلُونَ وَيَشْرَبُونَ وَيَشْتَرُونَ وَيَبِيعُونَ وَيَغْرِسُونَ وَيَبْنُونَ، | ٢٨ 28 |
ඉත්ථං ලෝටෝ වර්ත්තමානකාලේපි යථා ලෝකා භෝජනපානක්රයවික්රයරෝපණගෘහනිර්ම්මාණකර්ම්මසු ප්රාවර්ත්තන්ත,
| وَلكِنْ فِي الْيَوْمِ الَّذِي فِيهِ خَرَجَ لُوطٌ مِنْ سَدُومَ، أَمْطَرَ (اللهُ) مِنَ السَّمَاءِ نَاراً وَكِبْرِيتاً، فَأَهْلَكَ الْجَمِيعَ | ٢٩ 29 |
කින්තු යදා ලෝට් සිදෝමෝ නිර්ජගාම තදා නභසඃ සගන්ධකාග්නිවෘෂ්ටි ර්භූත්වා සර්ව්වං ව්යනාශයත්
| هكَذَا سَيَحْدُثُ فِي يَوْمِ ظُهُورِ ابْنِ الإِنْسَانِ. | ٣٠ 30 |
තද්වන් මානවපුත්රප්රකාශදිනේපි භවිෂ්යති|
| فَمَنْ كَانَ فِي ذلِكَ الْيَوْمِ عَلَى السَّطْحِ وَأَمْتِعَتُهُ فِي الْبَيْتِ، فَلا يَنْزِلْ لِيَأْخُذَهَا؛ وَمَنْ كَانَ فِي الْحَقْلِ كَذلِكَ، فَلا يَرْجِعْ إِلَى الْوَرَاءِ. | ٣١ 31 |
තදා යදි කශ්චිද් ගෘහෝපරි තිෂ්ඨති තර්හි ස ගෘහමධ්යාත් කිමපි ද්රව්යමානේතුම් අවරුහ්ය නෛතු; යශ්ච ක්ෂේත්රේ තිෂ්ඨති සෝපි ව්යාඝුට්ය නායාතු|
| تَذَكَّرُوا زَوْجَةَ لُوطٍ! | ٣٢ 32 |
ලෝටඃ පත්නීං ස්මරත|
| مَنْ يَسْعَى لإِنْقَاذِ حَيَاتِهِ يَفْقِدُهَا، وَمَنْ فَقَدَهَا يُحَافِظُ عَلَيْهَا. | ٣٣ 33 |
යඃ ප්රාණාන් රක්ෂිතුං චේෂ්ටිෂ්යතේ ස ප්රාණාන් හාරයිෂ්යති යස්තු ප්රාණාන් හාරයිෂ්යති සඒව ප්රාණාන් රක්ෂිෂ්යති|
| أَقُولُ لَكُمْ: فِي تِلْكَ اللَّيْلَةِ يَكُونُ اثْنَانِ نَائِمَيْنِ عَلَى سَرِيرٍ وَاحِدٍ، فَيُؤْخَذُ الْوَاحِدُ وَيُتْرَكُ الآخَرُ؛ | ٣٤ 34 |
යුෂ්මානහං වච්මි තස්යාං රාත්රෞ ශය්යෛකගතයෝ ර්ලෝකයෝරේකෝ ධාරිෂ්යතේ පරස්ත්යක්ෂ්යතේ|
| وَتَكُونُ اثْنَتَانِ تَطْحَنَانِ مَعاً، فَتُؤْخَذُ الْوَاحِدَةُ وَتُتْرَكُ الأُخْرَى؛ | ٣٥ 35 |
ස්ත්රියෞ යුගපත් පේෂණීං ව්යාවර්ත්තයිෂ්යතස්තයෝරේකා ධාරිෂ්යතේ පරාත්යක්ෂ්යතේ|
| وَيَكُونُ اثْنَانِ فِي الْحَقْلِ، فَيُؤْخَذُ الْوَاحِدُ وَيُتْرَكُ الآخَرُ». | ٣٦ 36 |
පුරුෂෞ ක්ෂේත්රේ ස්ථාස්යතස්තයෝරේකෝ ධාරිෂ්යතේ පරස්ත්යක්ෂ්යතේ|
| فَرَدُّوا سَائِلِينَ: «أَيْنَ، يَا رَبُّ؟» فَقَالَ لَهُمْ: «حَيْثُ تَكُونُ الْجِيفَةُ، هُنَاكَ تَتَجَمَّعُ النُّسُورُ!» | ٣٧ 37 |
තදා තේ පප්රච්ඡුඃ, හේ ප්රභෝ කුත්රේත්ථං භවිෂ්යති? තතඃ ස උවාච, යත්ර ශවස්තිෂ්ඨති තත්ර ගෘධ්රා මිලන්ති|
