لُوقا 15
| وَكَانَ جَمِيعُ جُبَاةِ الضَّرَائِبِ وَالْخَاطِئِينَ يَتَقَدَّمُونَ إِلَيْهِ لِيَسْمَعُوهُ. | ١ 1 |
ବାରି ସିସ୍ତୁ ସାଲ୍ୟାଣ୍ତ୍ରେ ଆରି ପାପି ରେମୁଆଁ ସାପାରେ ଜିସୁନେ ସାମୁଆଁ ଅଁନ୍ସା ଜିସୁନେ ଡାଗ୍ରା ପାଙ୍ଗ୍ଆର୍ଡିଙ୍କେ ।
| فَتَذَمَّرَ الْفَرِّيسِيُّونَ وَالْكَتَبَةُ قَائِلِينَ: «هَذَا الإِنْسَانُ يُرَحِّبُ بِالْخَاطِئِينَ وَيَأْكُلُ مَعَهُمْ!» | ٢ 2 |
ଆତ୍ବାନ୍ ପାରୁସିଇଂ ବାରି ଦର୍ମସାସ୍ତ୍ରିଇଂ ନିନ୍ଦା ଡିଙ୍ଗ୍ଚେ ବାସଙ୍ଗ୍ଆର୍କେ, “ଆକେନ୍ ରେମୁଆଁ ପାପିଇଂକେ ଗ୍ରଅନ୍ ଡିଙ୍ଗ୍ମ୍ୟାକେ ବାରି ମେଁଇଂନେ ଆଃତେ ଚୁଚଙ୍ଗ୍ମ୍ୟାକେ!”
| فَضَرَبَ لَهُمْ هَذَا الْمَثَلَ قَائِلاً: | ٣ 3 |
ଆତ୍ବାନ୍ ଜିସୁ ଆମେଇଂକେ ଆକେନ୍ ସାମୁଆଁ ବାଲିର୍କେ ।
| «أَيُّ إِنْسَانٍ مِنْكُمْ عِنْدَهُ مِئَةُ خَرُوفٍ وَأَضَاعَ وَاحِداً مِنْهَا، أَلا يَتْرُكُ التِّسْعَةَ وَالتِّسْعِينَ فِي الْبَرِّيَّةِ وَيَذْهَبُ يَبْحَثُ عَنِ الْخَرُوفِ الضَّائِعِ حَتَّى يَجِدَهُ؟ | ٤ 4 |
ପେନେ ବିତ୍ରେ ଜଦି ମୁଇଂ ରେମୁଆଁନେ ମାଲ୍କୁଡ଼ି ମେଣ୍ଡା ଲେଃଏ ବାରି ଆତ୍ବାନ୍ ମୁଇଙ୍ଗ୍ ବଃୱେଏ, ତେଲା ମେଃନେ ଡିଙ୍ଗ୍ଏ? ମେଁ ବିନ୍ ଅନେସ୍ପତ୍ ମେଣ୍ତାକେ ଆନ୍ତାର୍ଚେ ବକ୍ନେ ମେଣ୍ତାକେ ଅବା ଜାକ ଆତୁର୍ ଣ୍ଡୁ?
| وَبَعْدَ أَنْ يَجِدَهُ، يَحْمِلُهُ عَلَى كَتِفَيْهِ فَرِحاً، | ٥ 5 |
ବାରି ମେଁ ଆମେକେ ଅବାଲା ମେଣ୍ତାକେ ସାର୍ଦାରେ ଜେବାନିଆ ଡୁଙ୍ଗ୍ଚେ ଡୁଆନ୍ନିଆ ଡୁଂୱିଗ୍ଏ ।
| ثُمَّ يَعُودُ إِلَى الْبَيْتِ، وَيَدْعُو الأَصْدِقَاءَ وَالْجِيرَانَ، قَائِلاً لَهُمْ: افْرَحُوا مَعِي، لأَنِّي وَجَدْتُ خَرُوفِي الضَّائِعَ! | ٦ 6 |
ବାରି ନିଜେନେ ବନ୍ଦୁ ଆରି ଡାଗ୍ରା ଡୁଆଣ୍ଡ୍ରେକେ ୱାଚେ ମୁଇଂଅରିଆ ରାଃସିଙ୍ଗ୍ଚେ ଆମେଇଂକେ ବାଲିର୍ଏ ନେଙ୍ଗ୍ ଏତେ ସାର୍ଦା ଡିଙ୍ଗ୍ପା ଡାଗ୍ଲା ନେଙ୍ଗ୍ନେ ବକ୍ନେ ମେଣ୍ଡା ଙବାକେ ।
| أَقُولُ لَكُمْ إِنَّهُ هكَذَا يَكُونُ فِي السَّمَاءِ فَرَحٌ بِخَاطِئٍ وَاحِدٍ تَائِبٍ أَكْثَرَ مِنْ تِسْعَةٍ وَتِسْعِينَ بَارّاً لَا يَحْتَاجُونَ إِلَى تَوْبَةٍ! | ٧ 7 |
ନେଙ୍ଗ୍ ଆପେକେ ବାସଙ୍ଗ୍ ଣ୍ଡିଙ୍ଗ୍ । ଆଣ୍ତିନେ ରେମୁଆଁଇଂନେ ମନ୍ ବଦ୍ଲେଃନେ ଇକ୍ଚା ଣ୍ତୁ ଦେକ୍ ରକମ୍ ଅନେସ୍ପତ୍ ଦରମ୍ ରେମୁଆଁ ବିତ୍ରେ ମୁଇଙ୍ଗ୍ ପାପିନେ ମନ୍ ବଦ୍ଲେ ୱେଲା ଆମେକେ କିତଙ୍ଗ୍ଇନି ଜବର୍ ସାର୍ଦା ଡିଙ୍ଗ୍ଏ ।
| أَمْ أَيَّةُ امْرَأَةٍ عِنْدَهَا عَشَرَةُ دَرَاهِمَ، إِذَا أَضَاعَتْ دِرْهَماً وَاحِداً، أَلا تُشْعِلُ مِصْبَاحاً وَتَكْنُسُ الْبَيْتَ وَتَبْحَثُ بِانْتِبَاهٍ حَتَّى تَجِدَهُ؟ | ٨ 8 |
“ବାବେପା ମୁଇଙ୍ଗ୍ ସେଲାମ୍ବୟ୍ନେ ଗୁଆକ୍ଲିଗ୍ ରୁପା ଡାବୁ ଲେଃକେ । ଆତ୍ବାନ୍ ମୁଇଙ୍ଗ୍ ବୱେଗେ । ତେଲା ମେଁ ମେଃଡିଙ୍ଗ୍ଏ? କୁପିସ ଆଃଡୁଆଚେ ଡୁଆ ଆୱେଜଙ୍ଗ୍ଏ ଡାବୁ ଅବା ଜାକ ପିତୁର୍ ପାକା ଜତ୍ନେଚେ ତୁର୍ଏ ।
| وَبَعْدَ أَنْ تَجِدَهُ، تَدْعُو الصَّدِيقَاتِ وَالْجَارَاتِ قَائِلَةً: افْرَحْنَ مَعِي، لأَنِّي وَجَدْتُ الدِّرْهَمَ الَّذِي أَضَعْتُهُ. | ٩ 9 |
ବାରି ଆତେନ୍ ଅବାଲା ମେଁ ନିଜର୍ ବନ୍ଦୁ ଆରି ଡାଗ୍ରା ଡୁଆଣ୍ଡ୍ରେଇଂକେ ୱାଚେ ମୁଇଂଅରିଆ ରାଃସିଙ୍ଗ୍ଚେ ବାସଙ୍ଗ୍ଏ ନେଙ୍ଗ୍ ଆଃତେ ସାର୍ଦା ଡିଙ୍ଗ୍ପା ଡାଗ୍ଲା ଆଣ୍ତିନେ ଡାବୁ ବାଲେଃକେ ଆତେନ୍ ମ୍ୱାକେ ।
| أَقُولُ لَكُمْ: هكَذَا يَكُونُ بَيْنَ مَلائِكَةِ اللهِ فَرَحٌ بِخَاطِئٍ وَاحِدٍ يَتُوبُ». | ١٠ 10 |
ନେଙ୍ଗ୍ ଆପେକେ ବାସଙ୍ଗ୍ ଣ୍ଡିଙ୍ଗ୍ ଦେତ୍ରକମ୍ ଜା ମନ୍ ବଦ୍ଲେଏ ଦେକ୍ ରକମ୍ ମୁଇଙ୍ଗ୍ ପାପି ନ୍ସା ଇସ୍ପର୍ନେ ଦୁତ୍ଇଂନେ ସାମ୍ନାରେ ସାର୍ଦା ଡିଙ୍ଗ୍ଏ ।
| وَقَالَ: «كَانَ لإِنْسَانٍ ابْنَانِ. | ١١ 11 |
ଜିସୁ ବାସଙ୍ଗ୍କେ ମୁଇଙ୍ଗ୍ଜା ରେମୁଆଁନେ ମ୍ୱାକ୍ଲିଗ୍ ଉଙ୍ଗ୍ଡେ ଲେଃକେ ।
| فَقَالَ أَصْغَرُهُمَا لأَبِيهِ: يَا أَبِي، أَعْطِنِي الْحِصَّةَ الَّتِي تَخُصُّنِي مِنَ الْمِيرَاثِ! فَقَسَمَ لَهُمَا كُلَّ مَا يَمْلِكُهُ. | ١٢ 12 |
ମେଇଙ୍ଗ୍ନେ ବିତ୍ରେ ଡାଆଁନେ ଉଙ୍ଗ୍ଡେ ଆବାଡ଼େକେ ବାସଙ୍ଗ୍କେ ଆବା ସମ୍ପତ୍ତିନେ ବିତ୍ରେ ଆଣ୍ତିନେ ବାଗ୍ ନେଙ୍ଗ୍ନେ ଆତେନ୍ ଆନେଙ୍ଗ୍ ବିଃଲା । ଆତ୍ବାନ୍ ମେଁ ନିଜର୍ନେ ସମ୍ପତିକେ ମ୍ୱାୟାକେ ବାଟାବିକେ ।
| وَبَعْدَ بِضْعَةِ أَيَّامٍ، جَمَعَ الاِبْنُ الأَصْغَرُ كُلَّ مَا عِنْدَهُ، وَمَضَى إِلَى بَلَدٍ بَعِيدٍ. وَهُنَالِكَ بَذَّرَ حِصَّتَهُ مِنَ الْمَالِ فِي عِيشَةِ الْخَلاعَةِ. | ١٣ 13 |
ଗଣ୍ତାଃସି ଇଡ଼ିଙ୍ଗ୍ ଡାଆଁ ଉଙ୍ଗ୍ଡେ ସାପା ମୁଇଙ୍ଗ୍ ଡାଗ୍ରା ରାଃସିଙ୍ଗ୍ଚେ ସ୍ଲ ଦେସ୍ ପାକା ତାର୍ୱେଗେ ବାରି ଆତ୍ଅରିଆ ମେଁ ନିଜର୍ନେ ସମ୍ପତ୍ତି କର୍ଚ ଡିଙ୍ଗ୍ଚେ ଉଙ୍ଗ୍ଡେକେ ବିକେ
| وَلكِنْ لَمَّا أَنْفَقَ كُلَّ شَيْءٍ، اجْتَاحَتْ ذلِكَ الْبَلَدَ مَجَاعَةٌ قَاسِيَةٌ، فَأَخَذَ يَشْعُرُ بِالْحَاجَةِ. | ١٤ 14 |
ମାତର୍ ସାପା ଡାକ୍ନେ ଇଡ଼ିଙ୍ଗ୍ ଆତେନ୍ ଦେସ୍ନ୍ନିଆ ମୁର୍ଡି ଡିଙ୍ଗ୍ଲା ମେଁନେ ଅସ୍ବିଦା ଡିଙ୍ଗ୍ନେ ଲାଗେକେ ।
| فَذَهَبَ وَالْتَحَقَ بِوَاحِدٍ مِنْ مُوَاطِنِي ذلِكَ الْبَلَدِ، فَأَرْسَلَهُ إِلَى حُقُولِهِ لِيَرْعَى خَنَازِيرَ. | ١٥ 15 |
ଆତ୍ବାନ୍ ମେଁ ୱେଚେ ଆତେନ୍ ଦେସ୍ନେ ମୁଇଙ୍ଗ୍ ରେମୁଆଁନ୍ନିଆ ଗୁତି ଲେଃକେ ଆତେନ୍ ରେମୁଆଁ ଆମେକେ ଗୁବୁଗ୍ ତୁର୍ତ୍ୟାନ୍ସା ମେଁନେ ଲିଜନ୍ନିଆ ବେକେ;
| وَكَمِ اشْتَهَى لَوْ يَمْلأُ بَطْنَهُ مِنَ الْخُرْنُوبِ الَّذِي كَانَتِ الْخَنَازِيرُ تَأْكُلُهُ، فَمَا أَعْطَاهُ أَحَدٌ! | ١٦ 16 |
ବାରି ଗୁବୁଗ୍ଇଂ ଆଣ୍ତିନେ ଆମ୍ବୁଗ୍ ଚଙ୍ଗ୍ଡିଂକେ ଆତ୍ବାନ୍ ମେଁ ନିଜର୍ ସୁଲୁଏ ଆବ୍ସେ ନ୍ସା ଇକ୍ଚା ଡିଙ୍ଗ୍ଡିଙ୍କେ ଡାଗ୍ଲା ଆମେକେ ମେଃଡିଗ୍ ଆବିଆର୍କେ ଣ୍ଡୁ ।
| ثُمَّ رَجَعَ إِلَى نَفْسِهِ، وَقَالَ: مَا أَكْثَرَ خُدَّامَ أَبِي الْمَأْجُورِينَ الَّذِينَ يَفْضُلُ عَنْهُمُ الْخُبْزُ، وَأَنَا هُنَا أَكَادُ أَهْلِكُ جُوعاً! | ١٧ 17 |
ଆରି ମେଁ ଚେତ୍ନା ବାଚେ ବାଲିର୍କେ ନେଙ୍ଗ୍ ଆବାନେ ଉଡ଼ି ଚାକର୍ଇଂନେ କାଦି ଅଗ୍ଲେ ଡିଙ୍ଗ୍କେ ମାତର୍ ନେଙ୍ଗ୍ ଆକ୍ଅରିଆ କେଡ଼େସଃ ଗୁଏଣ୍ଡିଙ୍ଗ୍କେ ।
| سَأَقُومُ وَأَرْجِعُ إِلَى أَبِي، وَأَقُولُ لَهُ: يَا أَبِي، أَخْطَأْتُ إِلَى السَّمَاءِ وَأَمَامَكَ؛ | ١٨ 18 |
ନେଙ୍ଗ୍ ଆକେନ୍ ଜାଗା ଆନ୍ତାର୍ଚେ ନେଙ୍ଗ୍ନେ ଆବାନେ ଡାଗ୍ରା ଙ୍ଗୁଏଃଏ ଆରି ଆବାକେ ମ୍ବାସଙ୍ଗ୍ଏ ଆବା ଇସ୍ପର୍ନେ ବିରଦ୍ରେ ଆରି ନାନେ ବିରଦ୍ରେ ନେଙ୍ଗ୍ ପାପ୍ ଡିଙ୍ଗ୍ମ୍ୱକେ ।
| وَلا أَسْتَحِقُّ بَعْدُ أَنْ أُدْعَى ابْناً لَكَ: اجْعَلْنِي كَوَاحِدٍ مِنْ خُدَّامِكَ الْمَأْجُورِينَ! | ١٩ 19 |
ନାଁନେ ଉଙ୍ଗ୍ଡେ ଡାଗ୍ଚେ ୱାନେ ନେଙ୍ଗ୍ ଦର୍କାର୍ ଣ୍ତୁ ଆନେଙ୍ଗ୍ ନାଁନେ ମୁଇଙ୍ଗ୍ ଗୁତିରେ ରକମ୍ ବ ।
| فَقَامَ وَرَجَعَ إِلَى أَبِيهِ. وَلكِنَّ أَبَاهُ رَآهُ وَهُوَ مَازَالَ بَعِيداً، فَتَحَنَّنَ، وَرَكَضَ إِلَيْهِ وَعَانَقَهُ وَقَبَّلَهُ بِحَرَارَةٍ. | ٢٠ 20 |
ଆତ୍ବାନ୍ ମେଁ ଆତେନ୍ ଜାଗା ଆନ୍ତର୍ଚେ ନିଜର୍ ଆବାନ୍ନିଆ ୱେଗେ । ଡାଗ୍ଲା ଉଙ୍ଗ୍ଡେ ସ୍ଲ ଲେଃନେ ବେଲା ମେଁନେ ଆବାଡ଼େ ଆମେକେ କେଚେ ଲିବିସଃଚେ ତର୍ତର୍ ଡିଙ୍ଗ୍କେ ଆରି ୱିର୍ ଡୁଂୱେଚେ ୱେଚେ ଆମେକେ କଣ୍ଡଚେ ବୈନ୍ତାକେ ।
| فَقَالَ لَهُ الاِبْنُ. يَا أَبِي، أَخْطَأْتُ إِلَى السَّمَاءِ وَأَمَامَكَ، وَلا أَسْتَحِقُّ بَعْدُ أَنْ أُدْعَى ابْناً لَكَ. | ٢١ 21 |
ଉଙ୍ଗ୍ଡେ ଆମେକେ ବାଲିର୍କେ ଆବା ଇସ୍ପର୍ନେ ବିରଦ୍ରେ ଆରି ନାନେ ବିରଦ୍ରେ ନେଙ୍ଗ୍ ପାପ୍ ଡିଙ୍ଗ୍ମ୍ୱକେ ନାନେ ଉଂ ଡାଗ୍ଚେ ୱାନେ ନେଙ୍ଗ୍ ଆରି ଦର୍କାର୍ ଣ୍ଡୁ ।
| أَمَّا الأَبُ فَقَالَ لِعَبِيدِهِ: أَحْضِرُوا سَرِيعاً أَفْضَلَ ثَوْبٍ وَأَلْبِسُوهُ، وَضَعُوا فِي إِصْبَعِهِ خَاتِماً وَفِي قَدَمَيْهِ حِذَاءً. | ٢٢ 22 |
ମାତର୍ ଆବାଡ଼େ ମେଁନେ ଚାକର୍ଇଂକେ ବାସଙ୍ଗ୍କେ ସାପାବାନ୍ ନିମାଣ୍ଡା ପାଟାଇ ଟାପ୍ନା ଡୁଂପାଙ୍ଗ୍ଚେ ଆକ୍ମେକେ ଆସଗ୍ପା ଆକ୍ମେନେ ନ୍ତି ୱାର୍ତି ଆରି ଞ୍ଚନିଆ ଜୁତା ଆତାଙ୍ଗେପା ।
| وَأَحْضِرُوا الْعِجْلَ الْمُسَمَّنَ وَاذْبَحُوهُ؛ وَلْنَأْكُلْ وَنَفْرَحْ: | ٢٣ 23 |
ବାରି ଗାଗ୍ଡ଼େକ୍ନେ ପଶୁ ଡୁଂପାଙ୍ଗ୍ଚେ ବାଗୁଏଃପା; ପାଙ୍ଗ୍ଲାପା ନେ ସାପାରେ ଚଙ୍ଗ୍ଚେ ସାର୍ଦା ନେଃଡିଂପା ।
| فَإِنَّ ابْنِي هَذَا كَانَ مَيِّتاً فَعَاشَ، وَكَانَ ضَائِعاً فَوُجِدَ. فَأَخَذُوا يَفْرَحُونَ! | ٢٤ 24 |
ଡାଗ୍ଲା ନେଙ୍ଗ୍ନେ ଆକେନ୍ ଉଙ୍ଗ୍ଡେ ଗୁଏଲେଃକେ ବାରି ମୁଇଙ୍ଗ୍ ତର୍ ମ୍ୱ୍ରକେ ମେଁ ବଃଲେକେ ବାରି ମିଲେକେ । ଆତ୍ବାନ୍ ମେଇଙ୍ଗ୍ ସାର୍ଦା ଆଡିଙ୍ଗ୍ନେ ମୁଲେଆର୍କେ ।”
| وَكَانَ ابْنُهُ الأَكْبَرُ فِي الْحَقْلِ. فَلَمَّا جَاءَ وَاقْتَرَبَ مِنَ الْبَيْتِ، سَمِعَ مُوسِيقَى وَرَقْصاً. | ٢٥ 25 |
“ଆତେନ୍ ବେଲା ମେଁନେ ମ୍ନା ଉଙ୍ଗ୍ଡେ ଲିଜ ଲେଃଗେ । ମେଁ ଉଡ଼ିବେଲା ପାଙ୍ଗ୍ଚେ ଡୁଆ ଡାଗ୍ରା ପିଙ୍ଗ୍ଚାକେ, ଆତେନ୍ ବେଲା କାଣ୍ତେଙ୍ଗ୍ ଆରି ୱାଡ଼େଙ୍ଗ୍ ନ୍ନାଂକ୍ନେ ଦ୍ରିଗ୍ ୟାକେ ।
| فَدَعَا وَاحِداً مِنَ الْخُدَّامِ وَاسْتَفْسَرَهُ مَا عَسَى أَنْ يَكُونَ ذلِكَ. | ٢٦ 26 |
ଆରି ଚାକର୍ଇଂନେ ବାନ୍ ମୁଇଂଜାକେ ଡାଗ୍ରା ୱାଚେ ଆତେନ୍ ସାପା ମେଁନେ ଡାଗ୍ଚେ ସାଲିଆକୁନେ ଲାଗେକେ ।
| فَأَجَابَهُ: رَجَعَ أَخُوكَ، فَذَبَحَ أَبُوكَ الْعِجْلَ الْمُسَمَّنَ لأَنَّهُ اسْتَعَادَهُ سَالِماً! | ٢٧ 27 |
ଗୁତିରେ ଆମେକେ ବାସଙ୍ଗ୍କେ ନାଁନେ ବୟାଁ ଡୁଆ ଆଣ୍ତେ ପାଙ୍ଗ୍ଲେଃକେ ବାରି ନାଁନେ ଆବା ଆମେକେ ନିମାଣ୍ତା ଗାଗ୍ଡ଼େ ଅବାଚେ ଗାଗ୍ଡ଼େକ୍ନେ ପୁସୁ ମୁଇଙ୍ଗ୍ ବାଗୁଏଃବକେ ।”
| وَلكِنَّهُ غَضِبَ وَرَفَضَ أَنْ يَدْخُلَ. فَخَرَجَ أَبُوهُ وَتَوَسَّلَ إِلَيْهِ. | ٢٨ 28 |
ଆତ୍ବାନ୍ ମେଁ ରିସା ଡିଙ୍ଗ୍ଚେ ବିତ୍ରେ ୱେନ୍ସା ମନ୍ ଆଡିଙ୍ଗ୍କେ ଣ୍ତୁ; ଡାଗ୍ଲା ମେଁନେ ଆବାଡ଼େ ବାଜାର୍ ପାଙ୍ଗ୍ଚେ ଆମେକେ ଜବର୍ ଆଃବୁଜେନେ ମୁଲେକେ ।
| غَيْرَ أَنَّهُ رَدَّ عَلَى أَبِيهِ قَائِلاً: هَا أَنَا أَخْدِمُكَ هذِهِ السِّنِينَ الْعَدِيدَةَ، وَلَمْ أُخَالِفْ لَكَ أَمْراً، وَلكِنَّكَ لَمْ تُعْطِنِي وَلَوْ جَدْياً وَاحِداً لأَفْرَحَ مَعَ أَصْدِقَائِي. | ٢٩ 29 |
ମ୍ନାଃ ଉଙ୍ଗ୍ଡେ ଆବାଡ଼େକେ ବାସଙ୍ଗ୍କେ, ଅଃକେନ୍ ମୁଆଁ ଡିଙ୍ଗ୍ଗେ ନେଙ୍ଗ୍ ନାଁନେ ଗତିରେ ରକମ୍ କଟେନ୍ଲେକେ ବାରି ଅଃନାଡିଗ୍ ନାଁନେ ଆଦେସ୍ ଅମାନି ନାଡିଂକେ ଣ୍ତୁ, ଡାଗ୍ଲା ନେଙ୍ଗ୍ନେ ସାଙ୍ଗଇଂ ଏଃତେ ସାର୍ଦା ଡିଙ୍ଗ୍ନ୍ସା ନାଁ ଆନେଙ୍ଗ୍ ଅଃନାଡିଗ୍ ଗିମିଃ ଉଙ୍ଗ୍ଡେ ଡିଗ୍ ନାବିଃକେ ଣ୍ତୁ ।
| وَلكِنْ لَمَّا عَادَ ابْنُكَ هَذَا الَّذِي أَكَلَ مَالَكَ مَعَ الْفَاجِرَاتِ، ذَبَحْتَ لَهُ الْعِجْلَ الْمُسَمَّنَ! | ٣٠ 30 |
ମାତର୍ ଆଡିନେ ଉଙ୍ଗ୍ଡେ ନାଁନେ ସାପା ସମ୍ପତି ଦଦ୍ୟା ରେମୁଆଁଇଂ ଏତେ ଚଙ୍ଗ୍ ଆଡାକେ ମେଁ ଡୁଆ ଆଣ୍ତେ ପାଙ୍ଗ୍ଲା ନାଁ ମେନ୍ସା ଗାଗ୍ଡ଼େକ୍ନେ ଅରେଃ ନାବାଗୁଏକେ । ଆବାଡ଼େ ବୁଜେଚେ ବାସଙ୍ଗ୍କେ
| فَقَالَ لَهُ: يَا بُنَيَّ، أَنْتَ مَعِي دَائِماً، وَكُلُّ مَا أَمْلِكُهُ هُوَ لَكَ! | ٣١ 31 |
ଅ ଗଡ଼େଅ, ନା ତ କାଲାଆଃ ନେଙ୍ଗ୍ ଏତେ ଆକ୍ଅରିଆ ଲେଃନାଡିଙ୍ଗ୍କେ ବାରି ନେଙ୍ଗ୍ନେ ମେଃନେ ଲେଃକେ ଆତେନ୍ ସାପା ନାଁନେ
| وَلكِنْ كَانَ مِنَ الصَّوَابِ أَنْ نَفْرَحَ وَنَبْتَهِجَ، لأَنَّ أَخَاكَ هَذَا كَانَ مَيِّتاً فَعَاشَ، وَكَانَ ضَالاً فَوُجِدَ!» | ٣٢ 32 |
ନାବୟାଁ ଗୁଏଃ ଲେଃଗେ ମାତର୍ ଏବେ ମ୍ୱ୍ରଲେଃକେ । ମେଁ ବଃୱେଲେଃଗେ ଏବେ ମିଲେକେ । ଏନ୍ସା ନେ ମ୍ଲେଡ଼୍ୟାଚେ ବଜି ଡିଙ୍ଗ୍ନେଡିଙ୍ଗ୍କେ ।
