لُوقا 12

١ 1 وَفِي تِلْكَ الأَثْنَاءِ، إِذِ احْتَشَدَ عَشَرَاتُ الأُلُوفِ مِنَ الشَّعْبِ حَتَّى دَاسَ بَعْضُهُمْ بَعْضاً، أَخَذَ يَقُولُ لِتَلامِيذِهِ أَوَّلاً: «احْذَرُوا لأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَمِيرِ الْفَرِّيسِيِّينَ الَّذِي هُوَ النِّفَاقُ!

ததா³நீம்’ லோகா​: ஸஹஸ்ரம்’ ஸஹஸ்ரம் ஆக³த்ய ஸமுபஸ்தி²தாஸ்தத ஏகைகோ (அ)ந்யேஷாமுபரி பதிதும் உபசக்ரமே; ததா³ யீஸு²​: ஸி²ஷ்யாந் ப³பா⁴ஷே, யூயம்’ பி²ரூஸி²நாம்’ கிண்வரூபகாபட்யே விஸே²ஷேண ஸாவதா⁴நாஸ்திஷ்ட²த|

٢ 2 فَمَا مِنْ مَسْتُورٍ لَنْ يُكْشَفَ، وَلا مِنْ سِرٍّ لَنْ يُعْرَفَ.

யதோ யந்ந ப்ரகாஸ²யிஷ்யதே ததா³ச்ச²ந்நம்’ வஸ்து கிமபி நாஸ்தி; ததா² யந்ந ஜ்ஞாஸ்யதே தத்³ கு³ப்தம்’ வஸ்து கிமபி நாஸ்தி|

٣ 3 لِذَلِكَ كُلُّ مَا قُلْتُمُوهُ فِي الظَّلامِ سَوْفَ يُسْمَعُ فِي النُّورِ، وَمَا تَحَدَّثْتُمْ بِهِ هَمْساً فِي الْغُرَفِ الدَّاخِلِيَّةِ سَوْفَ يُذَاعُ عَلَى سُطُوحِ الْبُيُوتِ.

அந்த⁴காரே திஷ்ட²நதோ யா​: கதா² அகத²யத தா​: ஸர்வ்வா​: கதா² தீ³ப்தௌ ஸ்²ரோஷ்யந்தே நிர்ஜநே கர்ணே ச யத³கத²யத க்³ரு’ஹப்ரு’ஷ்டா²த் தத் ப்ரசாரயிஷ்யதே|

٤ 4 عَلَى أَنِّي أَقُولُ لَكُمْ يَا أَحِبَّائِي: لَا تَخَافُوا مِنَ الَّذِينَ يَقْتُلُونَ الْجَسَدَ ثُمَّ لَا يَسْتَطِيعُونَ أَنْ يَفْعَلُوا أَكْثَرَ مِنْ ذلِكَ.

ஹே ப³ந்த⁴வோ யுஷ்மாநஹம்’ வதா³மி, யே ஸ²ரீரஸ்ய நாஸ²ம்’ விநா கிமப்யபரம்’ கர்த்தும்’ ந ஸ²க்ருவந்தி தேப்⁴யோ மா பை⁴ஷ்ட|

٥ 5 وَلكِنِّي أُرِيكُمْ مِمَّنْ تَخَافُونَ: خَافُوا مِنَ الْقَادِرِ أَنْ يُلْقِيَ فِي جَهَنَّمَ بَعْدَ الْقَتْلِ. نَعَمْ، أَقُولُ لَكُمْ، مِنْ هَذَا خَافُوا! (Geenna g1067)

தர்ஹி கஸ்மாத்³ பே⁴தவ்யம் இத்யஹம்’ வதா³மி, ய​: ஸ²ரீரம்’ நாஸ²யித்வா நரகம்’ நிக்ஷேப்தும்’ ஸ²க்நோதி தஸ்மாதே³வ ப⁴யம்’ குருத, புநரபி வதா³மி தஸ்மாதே³வ ப⁴யம்’ குருத| (Geenna g1067)

٦ 6 أَمَا تُبَاعُ خَمْسَةُ عَصَافِيرَ بِفَلْسَيْنِ؟ وَمَعَ ذلِكَ لَا يَنْسَى اللهُ وَاحِداً مِنْهَا.

பஞ்ச சடகபக்ஷிண​: கிம்’ த்³வாப்⁴யாம்’ தாம்ரக²ண்டா³ப்⁴யாம்’ ந விக்ரீயந்தே? ததா²பீஸ்²வரஸ்தேஷாம் ஏகமபி ந விஸ்மரதி|

٧ 7 بَلْ إِنَّ شَعْرَ رُؤُوسِكُمْ كُلَّهُ مَعْدُودٌ. فَلا تَخَافُوا إِذَنْ، أَنْتُمْ أَفْضَلُ مِنْ عَصَافِيرَ كَثِيرَةٍ!

யுஷ்மாகம்’ ஸி²ர​: கேஸா² அபி க³ணிதா​: ஸந்தி தஸ்மாத் மா விபீ⁴த ப³ஹுசடகபக்ஷிப்⁴யோபி யூயம்’ ப³ஹுமூல்யா​: |

٨ 8 وَلكِنْ أَقُولُ لَكُمْ: كُلُّ مَنْ يَعْتَرِفُ بِي أَمَامَ النَّاسِ، يَعْتَرِفُ بِهِ ابْنُ الإِنْسَانِ أَيْضاً أَمَامَ مَلائِكَةِ اللهِ.

அபரம்’ யுஷ்மப்⁴யம்’ கத²யாமி ய​: கஸ்²சிந் மாநுஷாணாம்’ ஸாக்ஷாந் மாம்’ ஸ்வீகரோதி மநுஷ்யபுத்ர ஈஸ்²வரதூ³தாநாம்’ ஸாக்ஷாத் தம்’ ஸ்வீகரிஷ்யதி|

٩ 9 وَمَنْ أَنْكَرَنِي أَمَامَ النَّاسِ، يُنْكَرْ أَمَامَ مَلائِكَةِ اللهِ.

கிந்து ய​: கஸ்²சிந்மாநுஷாணாம்’ ஸாக்ஷாந்மாம் அஸ்வீகரோதி தம் ஈஸ்²வரஸ்ய தூ³தாநாம்’ ஸாக்ஷாத்³ அஹம் அஸ்வீகரிஷ்யாமி|

١٠ 10 وَمَنْ قَالَ كَلِمَةً بِحَقِّ ابْنِ الإِنْسَانِ، يُغْفَرُ لَهُ. وَأَمَّا مَنْ ازْدَرَى بِالرُّوحِ الْقُدُسِ، فَلَنْ يُغْفَرَ لَهُ!

அந்யச்ச ய​: கஸ்²சிந் மநுஜஸுதஸ்ய நிந்தா³பா⁴வேந காஞ்சித் கதா²ம்’ கத²யதி தஸ்ய தத்பாபஸ்ய மோசநம்’ ப⁴விஷ்யதி கிந்து யதி³ கஸ்²சித் பவித்ரம் ஆத்மாநம்’ நிந்த³தி தர்ஹி தஸ்ய தத்பாபஸ்ய மோசநம்’ ந ப⁴விஷ்யதி|

١١ 11 وَعِنْدَمَا يُؤْتَى بِكُمْ لِلْمُثُولِ أَمَامَ الْمَجَامِعِ وَالْحُكَّامِ وَالسُّلْطَاتِ، فَلا تَهْتَمُّوا كَيْفَ أَوْ بِمَاذَا تَرُدُّونَ، وَلا بِمَا تَقُولُونَ!

யதா³ லோகா யுஷ்மாந் ப⁴ஜநகே³ஹம்’ விசாரகர்த்ரு’ராஜ்யகர்த்ரு’ணாம்’ ஸம்முக²ஞ்ச நேஷ்யந்தி ததா³ கேந ப்ரகாரேண கிமுத்தரம்’ வதி³ஷ்யத² கிம்’ கத²யிஷ்யத² சேத்யத்ர மா சிந்தயத;

١٢ 12 فَإِنَّ الرُّوحَ الْقُدُسَ سَيُلَقِّنُكُمْ فِي تِلْكَ السَّاعَةِ عَيْنِهَا مَا يَجِبُ أَنْ تَقُولُوا».

யதோ யுஷ்மாபி⁴ர்யத்³ யத்³ வக்தவ்யம்’ தத் தஸ்மிந் ஸமயஏவ பவித்ர ஆத்மா யுஷ்மாந் ஸி²க்ஷயிஷ்யதி|

١٣ 13 وَقَالَ لَهُ وَاحِدٌ مِنْ بَيْنِ الْجَمْعِ: «يَا مُعَلِّمُ، قُلْ لأَخِي أَنْ يُقَاسِمَنِي الإِرْثَ!»

தத​: பரம்’ ஜநதாமத்⁴யஸ்த²​: கஸ்²சிஜ்ஜநஸ்தம்’ ஜகா³த³ ஹே கு³ரோ மயா ஸஹ பைத்ரு’கம்’ த⁴நம்’ விப⁴க்தும்’ மம ப்⁴ராதரமாஜ்ஞாபயது ப⁴வாந்|

١٤ 14 وَلكِنَّهُ قَالَ لَهُ: «يَا إِنْسَانُ، مَنْ أَقَامَنِي عَلَيْكُمَا قَاضِياً أَوْ مُقَسِّماً؟»

கிந்து ஸ தமவத³த் ஹே மநுஷ்ய யுவயோ ர்விசாரம்’ விபா⁴க³ஞ்ச கர்த்தும்’ மாம்’ கோ நியுக்தவாந்?

١٥ 15 وَقَالَ لِلْجَمْعِ: «احْذَرُوا وَتَحَفَّظُوا مِنَ الطَّمَعِ. فَمَتَى كَانَ الإِنْسَانُ فِي سِعَةٍ، لَا تَكُنْ حَيَاتُهُ فِي أَمْوَالِهِ».

அநந்தரம்’ ஸ லோகாநவத³த் லோபே⁴ ஸாவதா⁴நா​: ஸதர்காஸ்²ச திஷ்ட²த, யதோ ப³ஹுஸம்பத்திப்ராப்த்யா மநுஷ்யஸ்யாயு ர்ந ப⁴வதி|

١٦ 16 وَضَرَبَ لَهُمْ مَثَلاً، قَالَ «إِنْسَانٌ غَنِيٌّ أَنْتَجَتْ لَهُ أَرْضُهُ مَحَاصِيلَ وَافِرَةً.

பஸ்²சாத்³ த்³ரு’ஷ்டாந்தகதா²முத்தா²ப்ய கத²யாமாஸ, ஏகஸ்ய த⁴நிநோ பூ⁴மௌ ப³ஹூநி ஸ²ஸ்யாநி ஜாதாநி|

١٧ 17 فَفَكَّرَ فِي نَفْسِهِ قَائِلاً: مَاذَا أَعْمَلُ وَلَيْسَ عِنْدِي مَكَانٌ أَخْزِنُ فِيهِ مَحَاصِيلِي؟

தத​: ஸ மநஸா சிந்தயித்வா கத²யாம்ப³பூ⁴வ மமைதாநி ஸமுத்பந்நாநி த்³ரவ்யாணி ஸ்தா²பயிதும்’ ஸ்தா²நம்’ நாஸ்தி கிம்’ கரிஷ்யாமி?

١٨ 18 وَقَالَ: أَعْمَلُ هَذَا: أَهْدِمُ مَخَازِنِي وَأَبْنِي أَعْظَمَ مِنْهَا، وَهُنَاكَ أَخْزِنُ جَمِيعَ غِلَالِي وَخَيْرَاتِي.

ததோவத³த்³ இத்த²ம்’ கரிஷ்யாமி, மம ஸர்வ்வபா⁴ண்டா³கா³ராணி ப⁴ங்க்த்வா ப்³ரு’ஹத்³பா⁴ண்டா³கா³ராணி நிர்ம்மாய தந்மத்⁴யே ஸர்வ்வப²லாநி த்³ரவ்யாணி ச ஸ்தா²பயிஷ்யாமி|

١٩ 19 وَأَقُولُ لِنَفْسِي: يَا نَفْسُ، عِنْدَكِ خَيْرَاتٌ كَثِيرَةٌ مَخْزُونَةٌ لِسِنِينَ عَدِيدَةٍ، فَاسْتَرِيحِي وَكُلِي وَاشْرَبِي وَافْرَحِي!

அபரம்’ நிஜமநோ வதி³ஷ்யாமி, ஹே மநோ ப³ஹுவத்ஸரார்த²ம்’ நாநாத்³ரவ்யாணி ஸஞ்சிதாநி ஸந்தி விஸ்²ராமம்’ குரு பு⁴க்த்வா பீத்வா கௌதுகஞ்ச குரு| கிந்த்வீஸ்²வரஸ்தம் அவத³த்,

٢٠ 20 وَلكِنَّ اللهَ قَالَ لَهُ: يَا غَبِيُّ، هذِهِ اللَّيْلَةَ تُطْلَبُ نَفْسُكَ مِنْكَ، فَلِمَنْ يَبْقَى مَا أَعْدَدْتَهُ؟

ரே நிர்போ³த⁴ அத்³ய ராத்ரௌ தவ ப்ராணாஸ்த்வத்தோ நேஷ்யந்தே தத ஏதாநி யாநி த்³ரவ்யாணி த்வயாஸாதி³தாநி தாநி கஸ்ய ப⁴விஷ்யந்தி?

٢١ 21 هَذِهِ هِيَ حَالَةُ مَنْ يَخْزِنُ الْكُنُوزَ لِنَفْسِهِ وَلا يَكُونُ غَنِيًّا عِنْدَ اللهِ!»

அதஏவ ய​: கஸ்²சித்³ ஈஸ்²வரஸ்ய ஸமீபே த⁴நஸஞ்சயமக்ரு’த்வா கேவலம்’ ஸ்வநிகடே ஸஞ்சயம்’ கரோதி ஸோபி தாத்³ரு’ஸ²​: |

٢٢ 22 ثُمَّ قَالَ لِتَلامِيذِهِ: «لِهَذَا السَّبَبِ أَقُولُ لَكُمْ: لَا تَهْتَمُّوا لِحَيَاتِكُمْ بِمَا تَأْكُلُونَ، وَلا لأَجْسَادِكُمْ بِمَا تَكْتَسُونَ.

அத² ஸ ஸி²ஷ்யேப்⁴ய​: கத²யாமாஸ, யுஷ்மாநஹம்’ வதா³மி, கிம்’ கா²தி³ஷ்யாம​: ? கிம்’ பரிதா⁴ஸ்யாம​: ? இத்யுக்த்வா ஜீவநஸ்ய ஸ²ரீரஸ்ய சார்த²ம்’ சிந்தாம்’ மா கார்ஷ்ட|

٢٣ 23 إِنَّ الْحَيَاةَ أَكْثَرُ مِنْ مُجَرَّدِ طَعَامٍ، وَالْجَسَدَ أَكْثَرُ مِنْ مُجَرَّدِ كِسَاءٍ.

ப⁴க்ஷ்யாஜ்ஜீவநம்’ பூ⁴ஷணாச்ச²ரீரஞ்ச ஸ்²ரேஷ்ட²ம்’ ப⁴வதி|

٢٤ 24 تَأَمَّلُوا الْغِرْبَانَ! فَهِيَ لَا تَزْرَعُ وَلا تَحْصُدُ، وَلَيْسَ عِنْدَهَا مَخْزَنٌ وَلا مُسْتَوْدَعٌ، بَلْ يَعُولُهَا اللهُ. فَكَمْ أَنْتُمْ أَفْضَلُ كَثِيراً مِنَ الطُّيُورِ.

காகபக்ஷிணாம்’ கார்ய்யம்’ விசாரயத, தே ந வபந்தி ஸ²ஸ்யாநி ச ந சி²ந்த³ந்தி, தேஷாம்’ பா⁴ண்டா³கா³ராணி ந ஸந்தி கோஷாஸ்²ச ந ஸந்தி, ததா²பீஸ்²வரஸ்தேப்⁴யோ ப⁴க்ஷ்யாணி த³தா³தி, யூயம்’ பக்ஷிப்⁴ய​: ஸ்²ரேஷ்ட²தரா ந கிம்’?

٢٥ 25 وَلكِنْ، أَيٌّ مِنْكُمْ، إِذَا اهْتَمَّ يَقْدِرُ أَنْ يُطِيلَ عُمْرَهُ وَلَوْ سَاعَةً وَاحِدَةً؟

அபரஞ்ச பா⁴வயித்வா நிஜாயுஷ​: க்ஷணமாத்ரம்’ வர்த்³த⁴யிதும்’ ஸ²க்நோதி, ஏதாத்³ரு’ஸோ² லாகோ யுஷ்மாகம்’ மத்⁴யே கோஸ்தி?

٢٦ 26 فَمَادُمْتُمْ غَيْرَ قَادِرِينَ وَلَوْ عَلَى أَصْغَرِ الأُمُورِ، فَلِمَاذَا تَهْتَمُّونَ بِالأُمُورِ الأُخْرَى؟

அதஏவ க்ஷுத்³ரம்’ கார்ய்யம்’ ஸாத⁴யிதும் அஸமர்தா² யூயம் அந்யஸ்மிந் கார்ய்யே குதோ பா⁴வயத²?

٢٧ 27 تَأَمَّلُوا الزَّنَابِقَ كَيْفَ تَنْمُو! فَهِيَ لَا تَتْعَبُ وَلا تَغْزِلُ، وَلكِنِّي أَقُولُ لَكُمْ: حَتَّى سُلَيْمَانُ فِي قِمَّةِ مَجْدِهِ لَمْ يَكْتَسِ مَا يُعَادِلُ وَاحِدَةً مِنْهَا بَهَاءً؟

அந்யச்ச காம்பிலபுஷ்பம்’ கத²ம்’ வர்த்³த⁴தே ததா³பி விசாரயத, தத் கஞ்சந ஸ்²ரமம்’ ந கரோதி தந்தூம்’ஸ்²ச ந ஜநயதி கிந்து யுஷ்மப்⁴யம்’ யதா²ர்த²ம்’ கத²யாமி ஸுலேமாந் ப³ஹ்வைஸ்²வர்ய்யாந்விதோபி புஷ்பஸ்யாஸ்ய ஸத்³ரு’ஸோ² விபூ⁴ஷிதோ நாஸீத்|

٢٨ 28 فَإِنْ كَانَ اللهُ يَكْسُو الْعُشْبَ ثَوْباً كَهَذَا، مَعَ أَنَّهُ يَكُونُ الْيَوْمَ فِي الْحَقْلِ وَغَداً يُطْرَحُ فِي التَّنُّورِ، فَكَمْ أَنْتُمْ أَوْلَى مِنَ الْعُشْبِ (بِأَنْ يَكْسُوَكُمُ اللهُ) يَا قَلِيلِي الإِيمَانِ؟

அத்³ய க்ஷேத்ரே வர்த்தமாநம்’ ஸ்²வஸ்²சூல்ல்யாம்’ க்ஷேப்ஸ்யமாநம்’ யத் த்ரு’ணம்’, தஸ்மை யதீ³ஸ்²வர இத்த²ம்’ பூ⁴ஷயதி தர்ஹி ஹே அல்பப்ரத்யயிநோ யுஷ்மாந கிம்’ ந பரிதா⁴பயிஷ்யதி?

٢٩ 29 فَعَلَيْكُمْ أَنْتُمْ أَلّا تَسْعَوْا إِلَى مَا تَأْكُلُونَ وَتَشْرَبُونَ، وَلا تَكُونُوا قَلِقِينَ.

அதஏவ கிம்’ கா²தி³ஷ்யாம​: ? கிம்’ பரிதா⁴ஸ்யாம​: ? ஏதத³ர்த²ம்’ மா சேஷ்டத்⁴வம்’ மா ஸம்’தி³க்³த்⁴வஞ்ச|

٣٠ 30 فَهذِهِ الْحَاجَاتُ كُلُّهَا تَسْعَى إِلَيْهَا أُمَمُ الْعَالَمِ، وَأَبُوكُمْ يَعْلَمُ أَنَّكُمْ تَحْتَاجُونَ إِلَيْهَا.

ஜக³தோ தே³வார்ச்சகா ஏதாநி ஸர்வ்வாணி சேஷ்டநதே; ஏஷு வஸ்துஷு யுஷ்மாகம்’ ப்ரயோஜநமாஸ்தே இதி யுஷ்மாகம்’ பிதா ஜாநாதி|

٣١ 31 إِنَّمَا اسْعَوْا إِلَى مَلَكُوتِهِ، فَتُزَادُ لَكُمْ هذِهِ كُلُّهَا.

அதஏவேஸ்²வரஸ்ய ராஜ்யார்த²ம்’ ஸசேஷ்டா ப⁴வத ததா² க்ரு’தே ஸர்வ்வாண்யேதாநி த்³ரவ்யாணி யுஷ்மப்⁴யம்’ ப்ரதா³யிஷ்யந்தே|

٣٢ 32 لَا تَخَفْ، أَيُّهَا الْقَطِيعُ الصَّغِيرُ، لأَنَّ أَبَاكُمْ قَدْ سُرَّ أَنْ يُعْطِيَكُمُ الْمَلَكُوتَ.

ஹே க்ஷுத்³ரமேஷவ்ரஜ யூயம்’ மா பை⁴ஷ்ட யுஷ்மப்⁴யம்’ ராஜ்யம்’ தா³தும்’ யுஷ்மாகம்’ பிது​: ஸம்மதிரஸ்தி|

٣٣ 33 بِيعُوا مَا تَمْلِكُونَ وَأَعْطُوا صَدَقَةً، وَاجْعَلُوا لَكُمْ أَكْيَاساً لَا تَبْلَى، كَنْزاً فِي السَّمَاوَاتِ لَا يَنْفَدُ، حَيْثُ لَا يَقْتَرِبُ لِصٌّ وَلا يُفْسِدُ سُوسٌ.

அதஏவ யுஷ்மாகம்’ யா யா ஸம்பத்திரஸ்தி தாம்’ தாம்’ விக்ரீய விதரத, யத் ஸ்தா²நம்’ சௌரா நாக³ச்ச²ந்தி, கீடாஸ்²ச ந க்ஷாயயந்தி தாத்³ரு’ஸே² ஸ்வர்கே³ நிஜார்த²ம் அஜரே ஸம்புடகே (அ)க்ஷயம்’ த⁴நம்’ ஸஞ்சிநுத ச;

٣٤ 34 لأَنَّهُ حَيْثُ يَكُونُ كَنْزُكُمْ، يَكُونُ قَلْبُكُمْ أَيْضاً.

யதோ யத்ர யுஷ்மாகம்’ த⁴நம்’ வர்த்ததே தத்ரேவ யுஷ்மாகம்’ மந​: |

٣٥ 35 لِتَكُنْ أَوْسَاطُكُمْ مَشْدُودَةً بِالأَحْزِمَةِ وَمَصَابِيحُكُمْ مُضَاءَةً،

அபரஞ்ச யூயம்’ ப்ரதீ³பம்’ ஜ்வாலயித்வா ப³த்³த⁴கடயஸ்திஷ்ட²த;

٣٦ 36 وَكُونُوا مِثْلَ أُنَاسٍ يَنْتَظِرُونَ رُجُوعَ سَيِّدِهِمْ مِنْ وَلِيمَةِ الْعُرْسِ، حَتَّى إِذَا وَصَلَ وَقَرَعَ الْبَابَ يَفْتَحُونَ لَهُ حَالاً.

ப்ரபு⁴ ர்விவாஹாதா³க³த்ய யதை³வ த்³வாரமாஹந்தி ததை³வ த்³வாரம்’ மோசயிதும்’ யதா² ப்⁴ரு’த்யா அபேக்ஷ்ய திஷ்ட²ந்தி ததா² யூயமபி திஷ்ட²த|

٣٧ 37 طُوبَى لأُولئِكَ الْعَبِيدِ الَّذِينَ يَجِدُهُمْ سَيِّدُهُمْ لَدَى عَوْدَتِهِ سَاهِرِينَ. الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ يَشُدُّ وَسَطَهُ بِالْحِزَامِ وَيَجْعَلُهُمْ يَتَّكِئُونَ وَيَقُومُ يَخْدِمُهُمْ.

யத​: ப்ரபு⁴ராக³த்ய யாந் தா³ஸாந் ஸசேதநாந் திஷ்ட²தோ த்³ரக்ஷ்யதி தஏவ த⁴ந்யா​: ; அஹம்’ யுஷ்மாந் யதா²ர்த²ம்’ வதா³மி ப்ரபு⁴ஸ்தாந் போ⁴ஜநார்த²ம் உபவேஸ்²ய ஸ்வயம்’ ப³த்³த⁴கடி​: ஸமீபமேத்ய பரிவேஷயிஷ்யதி|

٣٨ 38 فَطُوبَى لَهُمْ إِذَا رَجَعَ فِي الرُّبْعِ الثَّانِي أَوِ الثَّالِثِ مِنَ اللَّيْلِ وَوَجَدَهُمْ عَلَى تِلْكَ الْحَالِ.

யதி³ த்³விதீயே த்ரு’தீயே வா ப்ரஹரே ஸமாக³த்ய ததை²வ பஸ்²யதி, தர்ஹி தஏவ தா³ஸா த⁴ந்யா​: |

٣٩ 39 وَلَكِنِ اعْلَمُوا هَذَا: أَنَّهُ لَوْ كَانَ رَبُّ الْبَيْتِ يَعْرِفُ فِي أَيَّةِ سَاعَةٍ يَدْهَمُهُ اللِّصُّ، لَكَانَ سَهِرَ وَمَا تَرَكَ بَيْتَهُ يُنْقَبُ.

அபரஞ்ச கஸ்மிந் க்ஷணே சௌரா ஆக³மிஷ்யந்தி இதி யதி³ க்³ரு’ஹபதி ர்ஜ்ஞாதும்’ ஸ²க்நோதி ததா³வஸ்²யம்’ ஜாக்³ரந் நிஜக்³ரு’ஹே ஸந்தி⁴ம்’ கர்த்தயிதும்’ வாரயதி யூயமேதத்³ வித்த|

٤٠ 40 فَكُونُوا أَنْتُمْ مُسْتَعِدِّينَ، لأَنَّ ابْنَ الإِنْسَانِ سَيَعُودُ فِي سَاعَةٍ لَا تَتَوَقَّعُونَهَا».

அதஏவ யூயமபி ஸஜ்ஜமாநாஸ்திஷ்ட²த யதோ யஸ்மிந் க்ஷணே தம்’ நாப்ரேக்ஷத்⁴வே தஸ்மிந்நேவ க்ஷணே மநுஷ்யபுத்ர ஆக³மிஷ்யதி|

٤١ 41 وَسَأَلَهُ بُطْرُسُ: «يَا رَبُّ، أَلَنَا تَضْرِبُ هَذَا الْمَثَلَ أَمْ لِلْجَمِيعِ عَلَى السَّوَاءِ؟»

ததா³ பிதர​: பப்ரச்ச², ஹே ப்ரபோ⁴ ப⁴வாந் கிமஸ்மாந் உத்³தி³ஸ்²ய கிம்’ ஸர்வ்வாந் உத்³தி³ஸ்²ய த்³ரு’ஷ்டாந்தகதா²மிமாம்’ வத³தி?

٤٢ 42 فَقَالَ الرَّبُّ: «مَنْ هُوَ إِذَنِ الْوَكِيلُ الأَمِينُ الْعَاقِلُ الَّذِي يُقِيمُهُ سَيِّدُهُ عَلَى أَهْلِ بَيْتِهِ لِيُقَدِّمَ لَهُمْ حِصَّتَهُمْ مِنَ الطَّعَامِ فِي حِينِهَا؟

தத​: ப்ரபு⁴​: ப்ரோவாச, ப்ரபு⁴​: ஸமுசிதகாலே நிஜபரிவாரார்த²ம்’ போ⁴ஜ்யபரிவேஷணாய யம்’ தத்பதே³ நியோக்ஷ்யதி தாத்³ரு’ஸோ² விஸ்²வாஸ்யோ போ³த்³தா⁴ கர்ம்மாதீ⁴ஸ²​: கோஸ்தி?

٤٣ 43 طُوبَى لِذَلِكَ الْعَبْدِ الَّذِي يَجِدُهُ سَيِّدُهُ، لَدَى رُجُوعِهِ، يَقُومُ بِهَذَا الْعَمَلِ.

ப்ரபு⁴ராக³த்ய யம் ஏதாத்³ரு’ஸே² கர்ம்மணி ப்ரவ்ரு’த்தம்’ த்³ரக்ஷ்யதி ஸஏவ தா³ஸோ த⁴ந்ய​: |

٤٤ 44 الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ يُقِيمُهُ عَلَى جَمِيعِ مُمْتَلَكَاتِهِ.

அஹம்’ யுஷ்மாந் யதா²ர்த²ம்’ வதா³மி ஸ தம்’ நிஜஸர்வ்வஸ்வஸ்யாதி⁴பதிம்’ கரிஷ்யதி|

٤٥ 45 وَلكِنْ إِذَا قَالَ ذَلِكَ الْعَبْدُ فِي نَفْسِهِ: سَيِّدِي سَيَتَأخَّرُ فِي رُجُوعِهِ؛ وَأَخَذَ يَضْرِبُ الْخَادِمِينَ وَالْخَادِمَاتِ وَيَأْكُلُ وَيَشْرَبُ وَيَسْكَرُ،

கிந்து ப்ரபு⁴ர்விலம்பே³நாக³மிஷ்யதி, இதி விசிந்த்ய ஸ தா³ஸோ யதி³ தத³ந்யதா³ஸீதா³ஸாந் ப்ரஹர்த்தும் போ⁴க்தும்’ பாதும்’ மதி³துஞ்ச ப்ராரப⁴தே,

٤٦ 46 فَإِنَّ سَيِّدَ ذَلِكَ الْعَبْدِ يَرْجِعُ فِي يَوْمٍ لَا يَتَوَقَّعُهُ وَسَاعَةٍ لَا يَعْرِفُهَا، فَيُمَزِّقُهُ وَيَجْعَلُ مَصِيرَهُ مَعَ الْخَائِنِينَ.

தர்ஹி யதா³ ப்ரபு⁴ம்’ நாபேக்ஷிஷ்யதே யஸ்மிந் க்ஷணே ஸோ(அ)சேதநஸ்²ச ஸ்தா²ஸ்யதி தஸ்மிந்நேவ க்ஷணே தஸ்ய ப்ரபு⁴ராக³த்ய தம்’ பத³ப்⁴ரஷ்டம்’ க்ரு’த்வா விஸ்²வாஸஹீநை​: ஸஹ தஸ்ய அம்’ஸ²ம்’ நிரூபயிஷ்யதி|

٤٧ 47 وَأَمَّا ذَلِكَ الْعَبْدُ الَّذِي يَعْمَلُ بِإِرَادَةِ سَيِّدِهِ، فَإِنَّهُ سَيُضْرَبُ كَثِيراً.

யோ தா³ஸ​: ப்ரபே⁴ராஜ்ஞாம்’ ஜ்ஞாத்வாபி ஸஜ்ஜிதோ ந திஷ்ட²தி ததா³ஜ்ஞாநுஸாரேண ச கார்ய்யம்’ ந கரோதி ஸோநேகாந் ப்ரஹாராந் ப்ராப்ஸ்யதி;

٤٨ 48 وَلكِنَّ الَّذِي لَا يَعْلَمُهَا وَيَعْمَلُ مَا يَسْتَوْجِبُ الضَّرْبَ، فَإِنَّهُ سَيُضْرَبُ قَلِيلاً. فَكُلُّ مَنْ أُعْطِيَ كَثِيراً، يُطْلَبُ مِنْهُ كَثِيرٌ؛ وَمَنْ أُوْدِعَ كَثِيراً، يُطَالَبُ بِأَكْثَرَ.

கிந்து யோ ஜநோ(அ)ஜ்ஞாத்வா ப்ரஹாரார்ஹம்’ கர்ம்ம கரோதி ஸோல்பப்ரஹாராந் ப்ராப்ஸ்யதி| யதோ யஸ்மை பா³ஹுல்யேந த³த்தம்’ தஸ்மாதே³வ பா³ஹுல்யேந க்³ரஹீஷ்யதே, மாநுஷா யஸ்ய நிகடே ப³ஹு ஸமர்பயந்தி தஸ்மாத்³ ப³ஹு யாசந்தே|

٤٩ 49 جِئْتُ لأُلْقِيَ عَلَى الأَرْضِ نَاراً، فَلَكَمْ أَوَدُّ أَنْ تَكُونَ قَدِ اشْتَعَلَتْ؟

அஹம்’ ப்ரு’தி²வ்யாம் அநைக்யரூபம்’ வஹ்நி நிக்ஷேப்தும் ஆக³தோஸ்மி, ஸ சேத்³ இதா³நீமேவ ப்ரஜ்வலதி தத்ர மம கா சிந்தா?

٥٠ 50 وَلكِنَّ لِي مَعْمُودِيَّةَ أَلَمٍ عَلَيَّ أَنْ أَتَعَمَّدَ بِها، وَكَمْ أَنَا مُتَضَايِقٌ حَتَّى تَتِمَّ!

கிந்து யேந மஜ்ஜநேநாஹம்’ மக்³நோ ப⁴விஷ்யாமி யாவத்காலம்’ தஸ்ய ஸித்³தி⁴ ர்ந ப⁴விஷ்யதி தாவத³ஹம்’ கதிகஷ்டம்’ ப்ராப்ஸ்யாமி|

٥١ 51 أَتَظُنَّونَ أَنِّي جِئْتُ لأُرْسِيَ السَّلامَ عَلَى الأرْضِ؟ أَقُولُ لَكُمْ: لا، بَلْ بِالأَحْرَى الانْقِسَامَ:

மேலநம்’ கர்த்தும்’ ஜக³த்³ ஆக³தோஸ்மி யூயம்’ கிமித்த²ம்’ போ³த⁴த்⁴வே? யுஷ்மாந் வதா³மி ந ததா², கிந்த்வஹம்’ மேலநாபா⁴வம்’ கர்த்தும்’ம் ஆக³தோஸ்மி|

٥٢ 52 فَإِنَّهُ مُنْذُ الآنَ يَكُونُ فِي الْبَيْتِ الْوَاحِدِ خَمْسَةٌ فَيَنْقَسِمُونَ: ثَلاثَةٌ عَلَى اثْنَيْنِ، وَاثْنَانِ عَلَى ثَلاثَةٍ

யஸ்மாதே³தத்காலமாரப்⁴ய ஏகத்ரஸ்த²பரிஜநாநாம்’ மத்⁴யே பஞ்சஜநா​: ப்ரு’த²க்³ பூ⁴த்வா த்ரயோ ஜநா த்³வயோர்ஜநயோ​: ப்ரதிகூலா த்³வௌ ஜநௌ ச த்ரயாணாம்’ ஜநாநாம்’ ப்ரதிகூலௌ ப⁴விஷ்யந்தி|

٥٣ 53 فَالأَبُ يَنْقَسِمُ عَلَى ابْنِهِ، وَالابْنُ عَلَى أَبِيهِ، وَالأُمُّ عَلَى بِنْتِهَا، وَالْبِنْتُ عَلَى أُمِّهَا، وَالْحَمَاةُ عَلَى كَنَّتِهَا، وَالْكَنَّةُ عَلَى حَمَاتِهَا!»

பிதா புத்ரஸ்ய விபக்ஷ​: புத்ரஸ்²ச பிது ர்விபக்ஷோ ப⁴விஷ்யதி மாதா கந்யாயா விபக்ஷா கந்யா ச மாது ர்விபக்ஷா ப⁴விஷ்யதி, ததா² ஸ்²வஸ்²ரூர்ப³த்⁴வா விபக்ஷா ப³தூ⁴ஸ்²ச ஸ்²வஸ்²ர்வா விபக்ஷா ப⁴விஷ்யதி|

٥٤ 54 وَقَالَ أَيْضاً لِلْجُمُوعِ: «عِنْدَمَا تَرَوْنَ سَحَابَةً تَطْلُعُ مِنَ الْغَرْبِ، تَقُولُونَ حَالاً: الْمَطَرُ آتٍ! وَهكَذَا يَكُونُ.

ஸ லோகேப்⁴யோபரமபி கத²யாமாஸ, பஸ்²சிமதி³ஸி² மேகோ⁴த்³க³மம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வா யூயம்’ ஹடா²த்³ வத³த² வ்ரு’ஷ்டி ர்ப⁴விஷ்யதி ததஸ்ததை²வ ஜாயதே|

٥٥ 55 وَعِنْدَمَا تَهُبُّ رِيحُ الْجَنُوبِ، تَقُولُونَ: سَيَكُونُ حَرٌّ! وَهكَذَا يَكُونُ.

அபரம்’ த³க்ஷிணதோ வாயௌ வாதி ஸதி வத³த² நிதா³கோ⁴ ப⁴விஷ்யதி தத​: ஸோபி ஜாயதே|

٥٦ 56 يَا مُنَافِقُونَ! تَعْرِفُونَ أَنْ تُمَيِّزُوا مَنْظَرَ الأَرْضِ وَالسَّمَاءِ، فَكَيْفَ لَا تُمَيِّزُونَ هَذَا الزَّمَانَ؟

ரே ரே கபடிந ஆகாஸ²ஸ்ய பூ⁴ம்யாஸ்²ச லக்ஷணம்’ போ³த்³து⁴ம்’ ஸ²க்நுத²,

٥٧ 57 وَلِمَاذَا لَا تُمَيِّزُونَ مَا هُوَ حَقٌّ مِنْ تِلْقَاءِ أَنْفُسِكُمْ؟

கிந்து காலஸ்யாஸ்ய லக்ஷணம்’ குதோ போ³த்³து⁴ம்’ ந ஸ²க்நுத²? யூயஞ்ச ஸ்வயம்’ குதோ ந ந்யாஷ்யம்’ விசாரயத²?

٥٨ 58 فَفِيمَا أَنْتَ ذَاهِبٌ مَعَ خَصْمِكَ إِلَى الْمُحَاكَمَةِ، اجْتَهِدْ فِي الطَّرِيقِ لِتَتَصَالَحَ مَعَهُ، لِئَلّا يَجُرَّكَ إِلَى الْقَاضِي، فَيُسَلِّمَكَ الْقَاضِي إِلَى الشُّرَطِيِّ، وَيُلْقِيَكَ الشُّرَطِيُّ فِي السِّجْنِ.

அபரஞ்ச விவாதி³நா ஸார்த்³த⁴ம்’ விசாரயிது​: ஸமீபம்’ க³ச்ச²ந் பதி² தஸ்மாது³த்³தா⁴ரம்’ ப்ராப்தும்’ யதஸ்வ நோசேத் ஸ த்வாம்’ த்⁴ரு’த்வா விசாரயிது​: ஸமீபம்’ நயதி| விசாரயிதா யதி³ த்வாம்’ ப்ரஹர்த்து​: ஸமீபம்’ ஸமர்பயதி ப்ரஹர்த்தா த்வாம்’ காராயாம்’ ப³த்⁴நாதி

٥٩ 59 أَقُولُ لَكَ: إِنَّكَ لَنْ تَخْرُجَ مِنْ هُنَاكَ حَتَّى تَكُونَ قَدْ وَفَّيْتَ مَا عَلَيْكَ إِلَى آخِرِ فَلْسٍ!»

தர்ஹி த்வாமஹம்’ வதா³மி த்வயா நி​: ஸே²ஷம்’ கபர்த³கேஷு ந பரிஸோ²தி⁴தேஷு த்வம்’ ததோ முக்திம்’ ப்ராப்தும்’ ந ஸ²க்ஷ்யஸி|

Jesus Preaches in the Synagogue