لُوقا 12
| وَفِي تِلْكَ الأَثْنَاءِ، إِذِ احْتَشَدَ عَشَرَاتُ الأُلُوفِ مِنَ الشَّعْبِ حَتَّى دَاسَ بَعْضُهُمْ بَعْضاً، أَخَذَ يَقُولُ لِتَلامِيذِهِ أَوَّلاً: «احْذَرُوا لأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَمِيرِ الْفَرِّيسِيِّينَ الَّذِي هُوَ النِّفَاقُ! | ١ 1 |
ଇବେତାଂ ହେନି ମାନାୟ୍ ରୁଣ୍ଡା ଆଜ଼ି ହାରି ଜପି କ୍ଡୁସ୍ପ୍ପା ଆତାର୍; ହେ ପାଦ୍ନା ହେୱାନ୍ ପର୍ତୁମ୍ ଜାର୍ ଚେଲାରିଂ ଇଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ଲାଗାତାନ୍, “ପାରୁସିର୍ତି ହଇନି ଲାଗ୍ଦି କୁଟ୍ ବିସ୍ରେ ଜାଗ୍ରତ୍ ଆଜ଼ି ମାନାଟ୍ ।
| فَمَا مِنْ مَسْتُورٍ لَنْ يُكْشَفَ، وَلا مِنْ سِرٍّ لَنْ يُعْرَفَ. | ٢ 2 |
ଇନାକା ଡ଼ୁକ୍ତାତ୍ନ୍ନା ହେଦାଂ ଚନ୍ଞ୍ଜାନାତ୍ ଆରି ୱିଜ଼ୁ ଡ଼ୁକ୍ତାକା ବିସ୍ରେ ହପ୍ୟାନାତ୍ ।
| لِذَلِكَ كُلُّ مَا قُلْتُمُوهُ فِي الظَّلامِ سَوْفَ يُسْمَعُ فِي النُّورِ، وَمَا تَحَدَّثْتُمْ بِهِ هَمْساً فِي الْغُرَفِ الدَّاخِلِيَّةِ سَوْفَ يُذَاعُ عَلَى سُطُوحِ الْبُيُوتِ. | ٣ 3 |
ଇଚିସ୍ ଏପେଙ୍ଗ୍ ଇନା ଇନାକା ମାଜ୍ଗାତାଂ ଇନାଦେରା, ହେଦାଂ ୱିଜ଼ୁ ଅଜଡ଼୍ ତାକେ ୱେନ୍ୟାଆନାତ୍, ଆରି ଇନାକା ଡ଼ୁକ୍ତି ବିତ୍ରେ କାଲେତାଂ ଇଚାଦେର୍ଣ୍ଣା, ହେଦାଂ ବାକ୍ରାତ ଜେଗନ୍ ଜପି ସୁଣାୟ୍ କିୟା ଆନାତ୍ ।”
| عَلَى أَنِّي أَقُولُ لَكُمْ يَا أَحِبَّائِي: لَا تَخَافُوا مِنَ الَّذِينَ يَقْتُلُونَ الْجَسَدَ ثُمَّ لَا يَسْتَطِيعُونَ أَنْ يَفْعَلُوا أَكْثَرَ مِنْ ذلِكَ. | ٤ 4 |
“ମାତର୍ ନା ସାଙ୍ଗ ଜେ ଏପେଙ୍ଗ୍, ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଆନ୍ ଇଞ୍ଜ୍ନାଙ୍ଗା, ଇମ୍ଣାକାର୍କି ଗାଗାଡ଼୍ତିଂ ଅହ୍ନାର୍, ମତର୍ ତା ପାଚେ ଆରେ ବେସି ନସ୍ଟ କିଦେଙ୍ଗ୍ ଆଡୁର୍, ହେୱାରିଂ ପାଣ୍ଡ୍ରୁ ଆମାଟ୍ ।
| وَلكِنِّي أُرِيكُمْ مِمَّنْ تَخَافُونَ: خَافُوا مِنَ الْقَادِرِ أَنْ يُلْقِيَ فِي جَهَنَّمَ بَعْدَ الْقَتْلِ. نَعَمْ، أَقُولُ لَكُمْ، مِنْ هَذَا خَافُوا! (Geenna g1067) | ٥ 5 |
ମାତର୍ ଇନେରିଂ ପାଣ୍ଡ୍ରା ଆନାଦେର୍, ହେଦାଂ ଆନ୍ ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ୱେଚ୍ଚାନାଂ; ଅସ୍ତି ପାଚେ ନରକ୍ତ ତୁସିହିନି କାସି ଇନେର୍ତି ଆଦିକାର୍ ମାନାତ୍, ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ପାଣ୍ଡ୍ରା ଆଡୁ; ଆଁ ଆନ୍ ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ହାତ୍ପା ଇଞ୍ଜ୍ନାଙ୍ଗା, ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ପାଣ୍ଡ୍ରା ଆଡୁ ।” (Geenna g1067)
| أَمَا تُبَاعُ خَمْسَةُ عَصَافِيرَ بِفَلْسَيْنِ؟ وَمَعَ ذلِكَ لَا يَنْسَى اللهُ وَاحِداً مِنْهَا. | ٦ 6 |
“ପାଞ୍ଚ୍ଗଟା କଡିହାଡ଼ା ପଟିଂ ଇନାକା ଦୁଇ ଟାକା ଡାବୁକାଂ ପ୍ରୟାଆଉତ୍? ଆରି, ହେୱାଙ୍ଗ୍ ବିତ୍ରେତାଂ ରଞ୍ଜାଙ୍ଗ୍ ପା ଇସ୍ୱର୍ ବାଣାଆଉନ୍ ।
| بَلْ إِنَّ شَعْرَ رُؤُوسِكُمْ كُلَّهُ مَعْدُودٌ. فَلا تَخَافُوا إِذَنْ، أَنْتُمْ أَفْضَلُ مِنْ عَصَافِيرَ كَثِيرَةٍ! | ٧ 7 |
ମାତର୍ ମି କାପ୍ଡ଼ାନି ୱିଜ଼ୁ ତେମୁଲ୍ ଗାଣା କିତ୍ତାନ୍ନା ପାଣ୍ଡ୍ରା ଆମାଟ୍; ଏପେଙ୍ଗ୍ ବେସି କଡିହାଡ଼ା ପଟିଂତାଂ ଆଦିକ୍ ଗାଜା ।”
| وَلكِنْ أَقُولُ لَكُمْ: كُلُّ مَنْ يَعْتَرِفُ بِي أَمَامَ النَّاسِ، يَعْتَرِفُ بِهِ ابْنُ الإِنْسَانِ أَيْضاً أَمَامَ مَلائِكَةِ اللهِ. | ٨ 8 |
“ଆରେ, ଆନ୍ ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଞ୍ଜ୍ନାଙ୍ଗା, ଇମ୍ଣି ମାନାୟାରିଂ ମୁମ୍ଦ ନାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଏତୁ କିଦ୍ନାଦେର୍, ମାନାୟ୍ ମାଜ଼ି ପା ଇସ୍ୱର୍ ଦୁତ୍ର୍ ମୁମ୍ଦ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଏତୁ କିତାର୍;
| وَمَنْ أَنْكَرَنِي أَمَامَ النَّاسِ، يُنْكَرْ أَمَامَ مَلائِكَةِ اللهِ. | ٩ 9 |
ମାତର୍ ଜେ ଲକୁ ମୁମ୍ଦ ନାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଏତୁ କିଦୁଦେର୍, ହେୱାନ୍ ଇସ୍ୱର୍ତି ଦୁତ୍ର୍ ମୁମ୍ଦ ମାନି କିୟା ଆଉଦେର୍ ।”
| وَمَنْ قَالَ كَلِمَةً بِحَقِّ ابْنِ الإِنْسَانِ، يُغْفَرُ لَهُ. وَأَمَّا مَنْ ازْدَرَى بِالرُّوحِ الْقُدُسِ، فَلَنْ يُغْفَرَ لَهُ! | ١٠ 10 |
“ଆରେ, ଇନେର୍ ମାନାୟ୍ ମାଜ଼ି ବିରତ୍ତାଂ କାତା ଇନାଦେର୍, ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ କେମା ହିୟାନାତ୍; ମତର୍ ଜେ ପୁଇପୁୟା ଜିବୁନ୍ ବିରୁତ୍ତାଂ ନିନ୍ଦା କାତା ଇନାର୍, ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ କେମା ହିୟା ଆଉତ୍ ।”
| وَعِنْدَمَا يُؤْتَى بِكُمْ لِلْمُثُولِ أَمَامَ الْمَجَامِعِ وَالْحُكَّامِ وَالسُّلْطَاتِ، فَلا تَهْتَمُّوا كَيْفَ أَوْ بِمَاذَا تَرُدُّونَ، وَلا بِمَا تَقُولُونَ! | ١١ 11 |
“ଆରେ, ଏଚେକାଡ଼୍ଦ ହେୱାର୍ ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ କୁଟୁମ୍ ଇଞ୍ଜ, ସାସନ୍ କିନାକାର୍ ଆରି ଆଦିକାର୍ ପାୟା ଆତି ମାନାୟାରିଂ ଲାଗେ ତାହିୱାନାର୍ ହେ ପାଦ୍ନା, ଏପେଙ୍ଗ୍ ଜାର୍ ପାକ୍ୟାତ ଇନେସ୍ କିଜ଼ି ଇନା କାତା ଉତର୍ ହିନାନ୍ ଇଞ୍ଜି ଇନାକା ଇନାଦେର୍, ହେୱାନ୍ ବିସ୍ରେ ଚିନ୍ତା କିମାଟ୍;
| فَإِنَّ الرُّوحَ الْقُدُسَ سَيُلَقِّنُكُمْ فِي تِلْكَ السَّاعَةِ عَيْنِهَا مَا يَجِبُ أَنْ تَقُولُوا». | ١٢ 12 |
ଇନାକିଦେଂକି ଇନାକା ଇନ୍ୟା ଆନାତ୍, ହେଦାଂ ପୁଇପୁୟା ଜିବୁନ୍ ହେପାଦ୍ନା ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ହିକାଇକିଦ୍ନାନ୍ ।”
| وَقَالَ لَهُ وَاحِدٌ مِنْ بَيْنِ الْجَمْعِ: «يَا مُعَلِّمُ، قُلْ لأَخِي أَنْ يُقَاسِمَنِي الإِرْثَ!» | ١٣ 13 |
ମାନାୟାର୍ ବିତ୍ରେତାଂ ରୱାନ୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଚାନ୍, “ଏ ଗୁରୁ, ନା ଟଣ୍ଡେନିଂ ନା ଲାହାଙ୍ଗ୍ ଆବାତି ଦାନ୍ ବାଗ୍ କିଦେଙ୍ଗ୍ ଇଞ୍ଜି ବଲ୍ ଇନା ।”
| وَلكِنَّهُ قَالَ لَهُ: «يَا إِنْسَانُ، مَنْ أَقَامَنِي عَلَيْكُمَا قَاضِياً أَوْ مُقَسِّماً؟» | ١٤ 14 |
ମାତର୍ ହେୱାନ୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଚାନ୍, “ଏ ଟଣ୍ଡେନ୍, ଇନେନ୍ ନାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ମି ଜପି ବିଚାର୍କିନାକାନ୍ ଆରି ବାଟା କିନାକାନ୍ ମାଦି କିଜ଼ି ବାଚିକିତାନ୍?”
| وَقَالَ لِلْجَمْعِ: «احْذَرُوا وَتَحَفَّظُوا مِنَ الطَّمَعِ. فَمَتَى كَانَ الإِنْسَانُ فِي سِعَةٍ، لَا تَكُنْ حَيَاتُهُ فِي أَمْوَالِهِ». | ١٥ 15 |
ଆରେ, ହେୱାନ୍ ହେୱାରିଂ ଇଚାନ୍, “ଜାଗ୍ରତ୍, ୱିଜ଼ୁ ବାନି କଟିତାଂ ଜାର୍ ଜାର୍ତିଂ ଦେହା ଇଟାଟ୍, ଇନାକିଦେଂକି ରୱାନ୍ ମାନାୟ୍ତିଂ ଜିବୁନ୍ ତା ଦାନ୍ ଆଦିକ୍ ଜପି ମାନ୍କିଉନ୍ ।”
| وَضَرَبَ لَهُمْ مَثَلاً، قَالَ «إِنْسَانٌ غَنِيٌّ أَنْتَجَتْ لَهُ أَرْضُهُ مَحَاصِيلَ وَافِرَةً. | ١٦ 16 |
ଆରେ, ଜିସୁ ହେୱେରିଂ ଇ ଉତର୍ମୁଡ଼୍ ଇଚାନ୍, “ରକାନ୍ ମାଜାନ୍ ମାନାୟ୍ତି ଜମିତାକେ ଆଦିକ୍ ପାଚି ଆତାତ୍ ।
| فَفَكَّرَ فِي نَفْسِهِ قَائِلاً: مَاذَا أَعْمَلُ وَلَيْسَ عِنْدِي مَكَانٌ أَخْزِنُ فِيهِ مَحَاصِيلِي؟ | ١٧ 17 |
ହେବେ ହେୱାନ୍ ମାନ୍ତ ମାନ୍ତ ଏତ୍ କିଜ଼ି ଇଚାନ୍, ଇନାକା କିନାଙ୍ଗ୍? ଇନାକିଦେଂକି ନା ପାଚି ମଦାୟ୍ କିଜ଼ି ଇଟ୍ଦେଂ ଇଞ୍ଜି ବାହା ହିଲୁତ୍ ।
| وَقَالَ: أَعْمَلُ هَذَا: أَهْدِمُ مَخَازِنِي وَأَبْنِي أَعْظَمَ مِنْهَا، وَهُنَاكَ أَخْزِنُ جَمِيعَ غِلَالِي وَخَيْرَاتِي. | ١٨ 18 |
ଆରି, ହେୱାନ୍ ଇଚାନ୍, ଇଦାଂ କିନାଙ୍ଗ୍; ନା ଟୁଣ୍ଡିଙ୍ଗ୍ ଡ୍ରିକ୍ଚି ଗାଜାଙ୍ଗ୍ ଗାଜାଙ୍ଗ୍ କିଜ଼ି ରଚ୍ନାଙ୍ଗ୍ ଆରି ହେ ୱିଜ଼ୁ ତାକେ ନା ତାସ୍ ଆରି ଜିନ୍ସୁପାତି ୱିଜ଼ୁ ମଦାୟ୍ କିଜ଼ି ଇଟ୍ନାଙ୍ଗ୍,
| وَأَقُولُ لِنَفْسِي: يَا نَفْسُ، عِنْدَكِ خَيْرَاتٌ كَثِيرَةٌ مَخْزُونَةٌ لِسِنِينَ عَدِيدَةٍ، فَاسْتَرِيحِي وَكُلِي وَاشْرَبِي وَافْرَحِي! | ١٩ 19 |
ଆରି, ଆନ୍ ନା ୱାସ୍କିତିଂ ଇନାଙ୍ଗ୍ ଏ, ଜିବୁନ୍, ଆଦିକ୍ ବାର୍ହୁ କାଜିଂ ନିନ୍ଦାଂ ଆଦିକ୍ ଜିନ୍ସୁ ରୁଣ୍ଡା ଆତାତ୍ନ୍ନା, ଜମା, ତିନ୍ଞ୍ଜି ଉଣ୍ଜି, ୱାରି କିୟା;
| وَلكِنَّ اللهَ قَالَ لَهُ: يَا غَبِيُّ، هذِهِ اللَّيْلَةَ تُطْلَبُ نَفْسُكَ مِنْكَ، فَلِمَنْ يَبْقَى مَا أَعْدَدْتَهُ؟ | ٢٠ 20 |
ମତର୍ ଇସ୍ୱର୍ ହେୱାନିଂ ଇଚାନ୍, ଆଡ଼େ ନିର୍ବୁଦ୍ୟା, ନେଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ନାଣା ନି ୱାସ୍କି ନିବେ ତାଙ୍ଗ୍ ଅୟାନାତ୍; ହେବେତାଂ ଏନେଙ୍ଗ୍ ଇନା ଇନାକା ଜାର୍ କାଜିଂ ଜତନ୍ କିତାୟ୍ନା, ହେଦାଂ ୱିଜ଼ୁ ଇନେର୍ତି ଆନାତ୍?”
| هَذِهِ هِيَ حَالَةُ مَنْ يَخْزِنُ الْكُنُوزَ لِنَفْسِهِ وَلا يَكُونُ غَنِيًّا عِنْدَ اللهِ!» | ٢١ 21 |
ଇନେନ୍ ଜାର୍ କାଜିଂ ଦାନ୍ ରୁଣ୍ଡାୟ୍ କିନାନ୍, “ମାତର୍ ଇସ୍ୱର୍ ଆଗେ ହାଉକାର୍ ଆକାୟ୍, ହେଦାଂ କାଜିଂ ଇ ଲାକେ ଗିଟା ଆନାତ୍ ।”
| ثُمَّ قَالَ لِتَلامِيذِهِ: «لِهَذَا السَّبَبِ أَقُولُ لَكُمْ: لَا تَهْتَمُّوا لِحَيَاتِكُمْ بِمَا تَأْكُلُونَ، وَلا لأَجْسَادِكُمْ بِمَا تَكْتَسُونَ. | ٢٢ 22 |
ଜିସୁ ଜାର୍ ଚେଲାରିଂ ଇଚାନ୍, “ଇଦାଂ କାଜିଂ ଆନ୍ ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଞ୍ଜ୍ନାଙ୍ଗା, ଇନାକା ତିନାଦେର୍, ଇ ଲାକେ ମି ଜିବୁନ୍ କାଜିଂ ଆତିସ୍ ଇନାକା ଉସ୍ପାନାଦେର୍, ଇ ଲାକେ ମି ଗାଗାଡ଼୍ କାଜିଂ ପା ଚିନ୍ତା କିମାଟ୍ ।
| إِنَّ الْحَيَاةَ أَكْثَرُ مِنْ مُجَرَّدِ طَعَامٍ، وَالْجَسَدَ أَكْثَرُ مِنْ مُجَرَّدِ كِسَاءٍ. | ٢٣ 23 |
ଇନାକିଦେଂକି କାଦିତାଂ ଜିବୁନ୍ ଆରି ହେନ୍ଦ୍ରାତାଂ ଗାଗାଡ଼୍ ଗାଜା ।
| تَأَمَّلُوا الْغِرْبَانَ! فَهِيَ لَا تَزْرَعُ وَلا تَحْصُدُ، وَلَيْسَ عِنْدَهَا مَخْزَنٌ وَلا مُسْتَوْدَعٌ، بَلْ يَعُولُهَا اللهُ. فَكَمْ أَنْتُمْ أَفْضَلُ كَثِيراً مِنَ الطُّيُورِ. | ٢٤ 24 |
ପଟିଂ ବିସ୍ରେ ହୁଡ଼ାଟ୍, ହେୱେକ୍ ୱିତୁକ୍ କି ତ୍ରେସୁକ୍ପା, ଆରି ହେୱେକ୍ତି ଇଲ୍ କି ଟୁଣ୍ଡି ହିଲୁତ୍, ଆରେ ଇସ୍ୱର୍ ହେୱାକାଂ କାଦି ହିନାନ୍; ଏପେଙ୍ଗ୍ ପଟିଂତାଂ ଆଦିକ୍ ଗାଜା ।
| وَلكِنْ، أَيٌّ مِنْكُمْ، إِذَا اهْتَمَّ يَقْدِرُ أَنْ يُطِيلَ عُمْرَهُ وَلَوْ سَاعَةً وَاحِدَةً؟ | ٢٥ 25 |
ଆରେ, ମି ବିତ୍ରେପା ଇନେର୍ ଚିନ୍ତା କିଜ଼ି କିଜ଼ି ଜାର୍ ଆଁଇସ୍ ଲାମା କିଦେଙ୍ଗ୍ ଆଡ୍ନାନ୍?
| فَمَادُمْتُمْ غَيْرَ قَادِرِينَ وَلَوْ عَلَى أَصْغَرِ الأُمُورِ، فَلِمَاذَا تَهْتَمُّونَ بِالأُمُورِ الأُخْرَى؟ | ٢٦ 26 |
ଆତିସ୍, ଏପେଙ୍ଗ୍ ଜଦି ୱିଜ଼ୁତାଙ୍ଗ୍ ହିରୁ କାମାୟ୍ କିଦେଙ୍ଗ୍ ପା ଆଡୁୟ୍, ଲାଗିଂ ବିନେ ୱିଜ଼ୁ ବିସ୍ରେ ହେଦାଂ ଇନେକିଦେଂ ଚିନ୍ତା କିନାଦେରା?
| تَأَمَّلُوا الزَّنَابِقَ كَيْفَ تَنْمُو! فَهِيَ لَا تَتْعَبُ وَلا تَغْزِلُ، وَلكِنِّي أَقُولُ لَكُمْ: حَتَّى سُلَيْمَانُ فِي قِمَّةِ مَجْدِهِ لَمْ يَكْتَسِ مَا يُعَادِلُ وَاحِدَةً مِنْهَا بَهَاءً؟ | ٢٧ 27 |
ପୁଇକୁ ବିସ୍ରେ ବାବି କିଜ଼ି ହୁଡ଼ାଟ୍, ହେୱାଙ୍ଗ୍ ଇନେସ୍ ନୁଲ୍ ନାଟୁକ୍ କି ଡ଼ଚୁକ୍; ଆତିସ୍ପା ଆନ୍ ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଞ୍ଜ୍ନାଙ୍ଗ୍, ସଲମନ୍ ପା ଜାର୍ ୱିଜ଼ୁ ହଲ୍ନାକାତ ଇୱାଙ୍ଗ୍ ବିତ୍ରେ ରଞ୍ଜାଙ୍ଗ୍ ଲାକେ ଉସ୍ପାୱାଦାଂ ମାଚାନ୍ ।
| فَإِنْ كَانَ اللهُ يَكْسُو الْعُشْبَ ثَوْباً كَهَذَا، مَعَ أَنَّهُ يَكُونُ الْيَوْمَ فِي الْحَقْلِ وَغَداً يُطْرَحُ فِي التَّنُّورِ، فَكَمْ أَنْتُمْ أَوْلَى مِنَ الْعُشْبِ (بِأَنْ يَكْسُوَكُمُ اللهُ) يَا قَلِيلِي الإِيمَانِ؟ | ٢٨ 28 |
ମାତର୍ ଇମ୍ଣି କାଚ୍ରା ନେଜେଙ୍ଗ୍ ବାଡ଼୍ଦ ମାନାତ୍, ଆରି ୱିଗାଲିଙ୍ଗ୍ ହଲ୍ଦ ଦେହିୟା ଆନାତ୍, ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇନାୱାଡ଼ାଂ ଇସ୍ୱର୍ ଇ ଲାକେ ବେସ୍ ହିଦ୍ନାନ, ଲାଗିଂ, ହେ ଅଲପ୍ ପାର୍ତି କିନାଦେର୍, ହେୱାନ୍ ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଏଚେକ୍ ଆଦିକ୍ ଲାକେ ହିଦୁନ୍ ।”
| فَعَلَيْكُمْ أَنْتُمْ أَلّا تَسْعَوْا إِلَى مَا تَأْكُلُونَ وَتَشْرَبُونَ، وَلا تَكُونُوا قَلِقِينَ. | ٢٩ 29 |
ଆରେ, ଇନାକା ତିନାକା ଆରି ଇନାକା ଉଣାକା, ହେଦାଂ ଏପେଙ୍ଗ୍ ଡେକ୍ଚି ବୁଲାଆମାଟ୍ କି ମାନ୍ ଦୁକ୍ କିମାଟ୍,
| فَهذِهِ الْحَاجَاتُ كُلُّهَا تَسْعَى إِلَيْهَا أُمَمُ الْعَالَمِ، وَأَبُوكُمْ يَعْلَمُ أَنَّكُمْ تَحْتَاجُونَ إِلَيْهَا. | ٣٠ 30 |
ଇନାକିଦେଂକି ପୁର୍ତିନି ପାର୍ତିକିୱି ଜିହୁଦିର୍ ଇ ୱିଜ଼ୁ ବିସ୍ରେ ଡେକ୍ଚି ବୁଲା ଆନାର୍; ମାତର୍ ଇ ୱିଜ଼ୁ ବିସ୍ରେ ଜେ ମିଦାଙ୍ଗ୍ ଲଡ଼ା, ହେଦାଂ ମି ସାର୍ଗେନି ଆବା ପୁଞ୍ଜ୍ନାନ୍ ।
| إِنَّمَا اسْعَوْا إِلَى مَلَكُوتِهِ، فَتُزَادُ لَكُمْ هذِهِ كُلُّهَا. | ٣١ 31 |
ଆତିସ୍ ଏପେଙ୍ଗ୍ ଇସ୍ୱର୍ ରାଜି ଡେକାଟ୍, ଆରି ଇ ୱିଜ଼ୁ ବିସ୍ରେ ପା ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ହିଦ୍ନାନ୍ ।
| لَا تَخَفْ، أَيُّهَا الْقَطِيعُ الصَّغِيرُ، لأَنَّ أَبَاكُمْ قَدْ سُرَّ أَنْ يُعْطِيَكُمُ الْمَلَكُوتَ. | ٣٢ 32 |
“ଏ ହିରୁ ମାନ୍ଦା, ପାଣ୍ଡ୍ରା ଆମାଟ୍, ଇନେକିଦେଂ ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ତା ରାଜି ହିଦ୍ନି କାଜିଂ ମି ଆବାତି ବେସି ୱାରି ଆନାତା ।
| بِيعُوا مَا تَمْلِكُونَ وَأَعْطُوا صَدَقَةً، وَاجْعَلُوا لَكُمْ أَكْيَاساً لَا تَبْلَى، كَنْزاً فِي السَّمَاوَاتِ لَا يَنْفَدُ، حَيْثُ لَا يَقْتَرِبُ لِصٌّ وَلا يُفْسِدُ سُوسٌ. | ٣٣ 33 |
ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇନାକା ମାନାତ୍, ହେଦାଂ ପ୍ରସି ହିଲ୍ୱାକାରିଂ ଦାନ୍ ହିୟାଟ୍; ଇନାକା ନସ୍ଟ ଆଉତ୍ ଇ ଲାକେ ମଣା ଜାର୍ ଜାର୍ କାଜିଂ ଜାଲ୍ଦି କିୟାଟ୍, ଇମେତାକେ ଚର୍ ଲାଗେ ୱାଉନ୍ କି ପ୍ଡିକୁ ନସ୍ଟ କିଉକ୍, ଇ ଲାକେ ସାର୍ଗେନି ନସ୍ଟ ଆୱି ଦାନ୍ ଆର୍ଜା ଆଡ ।
| لأَنَّهُ حَيْثُ يَكُونُ كَنْزُكُمْ، يَكُونُ قَلْبُكُمْ أَيْضاً. | ٣٤ 34 |
ଇନାକିଦେଂକି ଇମେତାକେ ମିଦାଙ୍ଗ୍ ଦାନ୍, ହେବେ ପା ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ମାନ୍ ।”
| لِتَكُنْ أَوْسَاطُكُمْ مَشْدُودَةً بِالأَحْزِمَةِ وَمَصَابِيحُكُمْ مُضَاءَةً، | ٣٥ 35 |
“ମି ମେଙ୍ଗାଙ୍ଗ୍ ଗାଚ୍ୟା ଆଜ଼ି ମାନେତ୍ ଆରି ଅଜଡ଼୍ ଆଜ଼ି ମାନେତ୍;
| وَكُونُوا مِثْلَ أُنَاسٍ يَنْتَظِرُونَ رُجُوعَ سَيِّدِهِمْ مِنْ وَلِيمَةِ الْعُرْسِ، حَتَّى إِذَا وَصَلَ وَقَرَعَ الْبَابَ يَفْتَحُونَ لَهُ حَالاً. | ٣٦ 36 |
ଆରି, ମାପ୍ରୁ ବିବା ୱେଡ଼ାଙ୍ଗ୍ ଲେଉଟା ଆଜ଼ି ଦୁୱେର୍ତିଂ ଇଡ଼ିତିପାଚେ ଇମ୍ଣି ମାନାୟାର୍ ହେଦାଂ କାଜିଂ ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ଦୁୱେର୍ ଜେତ୍ତେଂ କାଜିଂ ମାନାର୍, ଏପେଙ୍ଗ୍ପା ହେୱାର୍ ଲାକେ ଆଜ଼ି ମାନାଟ୍ ।”
| طُوبَى لأُولئِكَ الْعَبِيدِ الَّذِينَ يَجِدُهُمْ سَيِّدُهُمْ لَدَى عَوْدَتِهِ سَاهِرِينَ. الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ يَشُدُّ وَسَطَهُ بِالْحِزَامِ وَيَجْعَلُهُمْ يَتَّكِئُونَ وَيَقُومُ يَخْدِمُهُمْ. | ٣٧ 37 |
ମାପ୍ରୁ ୱାଜ଼ି ଇମ୍ଣି ଆଡ଼ିୟାରିଂ ଜାଗ୍ରତ୍ ହୁଡ଼୍ନାନ୍, ହେୱାର୍ ଦନ୍ୟ, “ଆନ୍ ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ହାତ୍ପା ଇଞ୍ଜ୍ନାଙ୍ଗା, ହେୱାନ୍ ନିଜେ ମେଙ୍ଗାଙ୍ଗ୍ ଗାଚ୍ଚି ହେୱାରିଂ ତିନି ବାହାତ କୁଚି କିଜ଼ି ଲାଗେ ହାଲ୍ଜି ହେବା କିତାର୍ ।
| فَطُوبَى لَهُمْ إِذَا رَجَعَ فِي الرُّبْعِ الثَّانِي أَوِ الثَّالِثِ مِنَ اللَّيْلِ وَوَجَدَهُمْ عَلَى تِلْكَ الْحَالِ. | ٣٨ 38 |
ଆରି, ହେୱାନ୍ ମାଦିମାଦାନାଣା ଅଜଡ଼୍ ଆନିହିଙ୍ଗ୍ ପା ୱାଜ଼ି ହେୱେରିଂ ହେ ଲାକେ ହୁଡ଼୍ନାନ୍, ତା ଆତିସ୍ ହେ ହଲ୍ୟାର୍ ଦନ୍ୟ ।
| وَلَكِنِ اعْلَمُوا هَذَا: أَنَّهُ لَوْ كَانَ رَبُّ الْبَيْتِ يَعْرِفُ فِي أَيَّةِ سَاعَةٍ يَدْهَمُهُ اللِّصُّ، لَكَانَ سَهِرَ وَمَا تَرَكَ بَيْتَهُ يُنْقَبُ. | ٣٩ 39 |
ମାତର୍ ଇଦାଂ ପୁଞ୍ଜି ମାନାଟ୍, ଇମ୍ଣି ସମୁତ ଚରେନ୍ ୱାନାନ୍ ଇଲ୍ ମୁଣିକା ଏଚେକାଡ଼୍ଦ ପୁନାନ୍, ତାଆତିସ୍ ହେୱାନ୍ ଜାର୍ ଇଞ୍ଜ ଚର୍ କିଦେଂ ହିଉନ୍ ।
| فَكُونُوا أَنْتُمْ مُسْتَعِدِّينَ، لأَنَّ ابْنَ الإِنْسَانِ سَيَعُودُ فِي سَاعَةٍ لَا تَتَوَقَّعُونَهَا». | ٤٠ 40 |
ଏପେଙ୍ଗ୍ ପା ଜାଗ୍ରତ୍ ଆଜ଼ି ମାନାଟ୍, ଇନାକିଦେଂକି ଇମ୍ଣି ସମୁତ ଏପେଙ୍ଗ୍ ବାବି କିଜ଼ି ମାନ୍ଗୁଦେର୍, ହେ ସମୁତ ମାନାୟ୍ ମାଜ଼ି ୱାନାନ୍ ।”
| وَسَأَلَهُ بُطْرُسُ: «يَا رَبُّ، أَلَنَا تَضْرِبُ هَذَا الْمَثَلَ أَمْ لِلْجَمِيعِ عَلَى السَّوَاءِ؟» | ٤١ 41 |
ହେବେତାଂ ପିତର୍ ଇଚାନ୍, “ଏ ମାପ୍ରୁ, ଏନ୍ କେବଲ୍ ମାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ କି ୱିଜ଼ାରିଂ ଇ ଉତର୍ମୁଡ଼୍ ଇଞ୍ଜ୍ନାନା?”
| فَقَالَ الرَّبُّ: «مَنْ هُوَ إِذَنِ الْوَكِيلُ الأَمِينُ الْعَاقِلُ الَّذِي يُقِيمُهُ سَيِّدُهُ عَلَى أَهْلِ بَيْتِهِ لِيُقَدِّمَ لَهُمْ حِصَّتَهُمْ مِنَ الطَّعَامِ فِي حِينِهَا؟ | ٤٢ 42 |
ମାପ୍ରୁ ଉତର୍ ହିତାନ୍, “ଲାଗିଂ ଜାର୍ ଲକ୍ବାକ୍ତିଂ ସମାନ୍ ହିଦେଂ ଇଞ୍ଜି ମୁଣିକା ଇଲ୍ ଚାଲାୟ୍କିନା କାନିଂ ଦାଇତ୍ ହିଜ଼ି ମାଚାନ୍ ହେୱାନ୍ ସମାନ୍ ସମୁତ ବିନ୍ ହଲିୟାରିଙ୍ଗ୍ ପା ଚିଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ହିଜ଼ି ମାନ୍ୱାତାନ୍?
| طُوبَى لِذَلِكَ الْعَبْدِ الَّذِي يَجِدُهُ سَيِّدُهُ، لَدَى رُجُوعِهِ، يَقُومُ بِهَذَا الْعَمَلِ. | ٤٣ 43 |
ମାପ୍ରୁ ୱାଜ଼ି ଜାର୍ତି ଇମ୍ଣି ଆଡ଼ିୟାଙ୍ଗ୍ ହେ ଲାକେ କିନାକା ହୁଡ଼୍ନାନ୍, ହେୱାନ୍ ଦନ୍ୟ ।
| الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ يُقِيمُهُ عَلَى جَمِيعِ مُمْتَلَكَاتِهِ. | ٤٤ 44 |
ଆନ୍ ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ହାତ୍ପା ଇଞ୍ଜ୍ନାଙ୍ଗା, ହେୱାନ୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଜାର୍ତି ୱିଜ଼ୁ ଦାନ୍ତିଙ୍ଗ୍ ଜପି ବାଚି କିଦ୍ନାନ୍ ।
| وَلكِنْ إِذَا قَالَ ذَلِكَ الْعَبْدُ فِي نَفْسِهِ: سَيِّدِي سَيَتَأخَّرُ فِي رُجُوعِهِ؛ وَأَخَذَ يَضْرِبُ الْخَادِمِينَ وَالْخَادِمَاتِ وَيَأْكُلُ وَيَشْرَبُ وَيَسْكَرُ، | ٤٥ 45 |
ମାତର୍ ଜଦି ହେ ଆଡ଼ିଏନ୍ ନା ମାପ୍ରୁ ୱାନାକା ବିଲମ୍ ମାନାତ୍ ଇଞ୍ଜି ମାନ୍ତ ମାନ୍ତ ଇଞ୍ଜି ହଲିୟା ଆଡ଼ିଏନ୍ଣିକାଂ ଅସ୍ତେଙ୍ଗ୍ ଆରି ତିନ୍ଞ୍ଜିଉଣ୍ଜି ଏକ୍ ଆଦେଂ ଆରାମ୍ କିତାର୍,
| فَإِنَّ سَيِّدَ ذَلِكَ الْعَبْدِ يَرْجِعُ فِي يَوْمٍ لَا يَتَوَقَّعُهُ وَسَاعَةٍ لَا يَعْرِفُهَا، فَيُمَزِّقُهُ وَيَجْعَلُ مَصِيرَهُ مَعَ الْخَائِنِينَ. | ٤٦ 46 |
ତା ଆତିସ୍ ଇମ୍ଣି ଦିନ୍ ଆଡ଼ିୟା କାଜିଂ ମାଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ଆଡୁନ୍ ଆରି ଇମ୍ଣି ସମୁତ ହେୱାନ୍ ପୁଞ୍ଜି ମାନୁନ୍, ହେ ଦିନ୍ ଆରି ହେ ଡାଣ୍ଡ୍ତ ତା ମାପ୍ରୁ ୱାନାନ୍, ଆରେ ହେୱାନ୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ରିବାଗ୍ କିଜ଼ି ପାର୍ତି କିୱାକାର୍ ଲାହାଙ୍ଗ୍ ତା ବାଗ୍ତାକା ବାଚିକିନାର୍ ।”
| وَأَمَّا ذَلِكَ الْعَبْدُ الَّذِي يَعْمَلُ بِإِرَادَةِ سَيِّدِهِ، فَإِنَّهُ سَيُضْرَبُ كَثِيراً. | ٤٧ 47 |
“ଆରେ, ଇମ୍ଣି ଆଡ଼ିୟା ଜାର୍ ମାପ୍ରୁ ମାନ୍ ପୁଞ୍ଜି ଜାଗ୍ରତ୍ ଆଜ଼ି ମାନୁନ୍ ଆୱିତିସ୍ ତା ଇଚାତାଂ କାମାୟ୍ କିଜ଼ି ମାନୁନ୍, ହେୱାନ୍ ବେସି ମାଡ୍ତାଙ୍ଗ୍ ମାଡ୍କିୟାଆନାନ୍;
| وَلكِنَّ الَّذِي لَا يَعْلَمُهَا وَيَعْمَلُ مَا يَسْتَوْجِبُ الضَّرْبَ، فَإِنَّهُ سَيُضْرَبُ قَلِيلاً. فَكُلُّ مَنْ أُعْطِيَ كَثِيراً، يُطْلَبُ مِنْهُ كَثِيرٌ؛ وَمَنْ أُوْدِعَ كَثِيراً، يُطَالَبُ بِأَكْثَرَ. | ٤٨ 48 |
ମାତର୍ ଇନେନ୍ ପୁନ୍ୱାଦାଂ ମାଡ୍ତିନି କାମାୟ୍ କିଜ଼ି ମାନାନ୍, ହେୱାନ୍ ଅଲପ୍ ମାଡ୍ତାଙ୍ଗ୍ ମାଡ୍କିୟାଆନାନ୍ । ଇନେରିଂ ବେସି ହିୟାଆତାତ୍ନା, ତା ତାକେଣ୍ଡାଂ ବେସି ଦାବା କିୟାନାତ୍ ଆରେ, ଲକୁ ଇନେନ୍ ତାକେ ବେସି ହେଲାୟ୍ କିୟାତାନ୍ନା, ତା ଲାଗାଂ ବେସି ଦାବା କିନାର୍ ।”
| جِئْتُ لأُلْقِيَ عَلَى الأَرْضِ نَاراً، فَلَكَمْ أَوَدُّ أَنْ تَكُونَ قَدِ اشْتَعَلَتْ؟ | ٤٩ 49 |
“ଆନ୍ ପୁର୍ତିତ ନାଣି ଆହି କିଦେଙ୍ଗ୍ ୱାତାଂନା, ଆରେ ହେଦାଂ ଜଦି ଆସ୍ତାତେ ତାଆତିସ୍ ନା ଆରେ ଇନାକା ମାନ୍,
| وَلكِنَّ لِي مَعْمُودِيَّةَ أَلَمٍ عَلَيَّ أَنْ أَتَعَمَّدَ بِها، وَكَمْ أَنَا مُتَضَايِقٌ حَتَّى تَتِمَّ! | ٥٠ 50 |
ମାତର୍ ନାଙ୍ଗ୍ ର ବାପ୍ତିସିମ୍ତ ବାପ୍ତିସିମ୍ ଆନାକା ମାନାତ୍, ଆରି ହେଦାଂ ୱିଜ଼୍ୱି ପାତେକ୍ ଆନ୍ ଇନେସ୍ ଦୁକ୍ ମାନ୍ତ ବାବିକିନାଙ୍ଗା ।
| أَتَظُنَّونَ أَنِّي جِئْتُ لأُرْسِيَ السَّلامَ عَلَى الأرْضِ؟ أَقُولُ لَكُمْ: لا، بَلْ بِالأَحْرَى الانْقِسَامَ: | ٥١ 51 |
ଆନ୍ ପୁର୍ତିତିଂ ସୁସ୍ତା ହିଦେଂ ୱାତାଂନା ଇଞ୍ଜି ଇନାକା ଏପେଙ୍ଗ୍ ଏତ୍ କିନାଦେରା? ଆକାୟ୍ ଆନ୍ ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଞ୍ଜ୍ନାଙ୍ଗା, କୁଦାକୁଦା କିଦେଙ୍ଗ୍ ୱାତାଂନା ।
| فَإِنَّهُ مُنْذُ الآنَ يَكُونُ فِي الْبَيْتِ الْوَاحِدِ خَمْسَةٌ فَيَنْقَسِمُونَ: ثَلاثَةٌ عَلَى اثْنَيْنِ، وَاثْنَانِ عَلَى ثَلاثَةٍ | ٥٢ 52 |
ଇନାକିଦେଂକି ର ଇଞ୍ଜ ପାଞ୍ଚ୍ଜାଣ୍ ମାଚିସ୍ ରିୟାର୍ ବିରୁତ୍ତାଂ ତିନ୍ଜାଣ୍ ଆରି ତିନ୍ଜାଣ୍ତିଂ ବିରୁଦ୍ତ ରିୟାର୍ ବିନେ ବିନେ ଆନାର୍ ।
| فَالأَبُ يَنْقَسِمُ عَلَى ابْنِهِ، وَالابْنُ عَلَى أَبِيهِ، وَالأُمُّ عَلَى بِنْتِهَا، وَالْبِنْتُ عَلَى أُمِّهَا، وَالْحَمَاةُ عَلَى كَنَّتِهَا، وَالْكَنَّةُ عَلَى حَمَاتِهَا!» | ٥٣ 53 |
ମାଜ଼ି ବିରୁଦ୍ତ ଆବା, ଆବା ବିରୁଦ୍ତ ମାଜ଼ି, ଗାଡ଼୍ଚେ ବିରୁଦ୍ତ ଆୟା, ଆୟା ବିରୁଦ୍ତ ଗାଡ଼୍ଚେ, କଡ଼ିୟା ବିରୁଦ୍ତ ପଦାହି ଆରି ପଦାହି ବିରୁଦ୍ତ କଡ଼ିୟାଣିହି ବିନେ ଆନାତ୍ ।”
| وَقَالَ أَيْضاً لِلْجُمُوعِ: «عِنْدَمَا تَرَوْنَ سَحَابَةً تَطْلُعُ مِنَ الْغَرْبِ، تَقُولُونَ حَالاً: الْمَطَرُ آتٍ! وَهكَذَا يَكُونُ. | ٥٤ 54 |
ଆରେ, ହେୱାନ୍ ମାନାୟାରିଂ ପା ଇଚାନ୍, ଡେବା ପାଡ଼୍କାନି ବାଦାଡ଼୍ ନିଙ୍ଗ୍ନାକା ହୁଡ଼୍ତିସ୍ ହେ ଦାପ୍ରେ ଏପେଙ୍ଗ୍ ଇନାଟ୍, ବାର୍ହା ୱାନାତ୍, ଆରେ ଏଲେଙ୍ଗ୍ ଲାକେ ଗିଟା ଆଦ୍ନାତ୍;
| وَعِنْدَمَا تَهُبُّ رِيحُ الْجَنُوبِ، تَقُولُونَ: سَيَكُونُ حَرٌّ! وَهكَذَا يَكُونُ. | ٥٥ 55 |
ଆରେ, ତିନିପାଡ଼୍କାନି ଦୁକା ୱାନାକା ହୁଡ଼୍ତିସ୍ ଏପେଙ୍ଗ୍ ଇନାଟ୍, ଗାଜା କାରା ୱାନାତ୍, ଆରେ ହେଦାଂ ଗିଟା ଆଦ୍ନାତ୍ ।
| يَا مُنَافِقُونَ! تَعْرِفُونَ أَنْ تُمَيِّزُوا مَنْظَرَ الأَرْضِ وَالسَّمَاءِ، فَكَيْفَ لَا تُمَيِّزُونَ هَذَا الزَّمَانَ؟ | ٥٦ 56 |
ଆଡ଼େ କାପ୍ଟିୟାର୍ କାଦେର୍, ଏପେଙ୍ଗ୍ ପୁର୍ତିତ ଆରେ ବାଦାଡ଼୍ତାଂ ହୁଡ଼୍ଜି ୱିଜ଼ୁ ବୁଜା ଆନାଦେରା, ମାତର୍ ଇ ଦିନ୍ତ ଚିନ୍ ହୁଡ଼୍ଜି ୱିଜ଼ୁ ଇନେସ୍ ବୁଜା ଆଉଦେରା?
| وَلِمَاذَا لَا تُمَيِّزُونَ مَا هُوَ حَقٌّ مِنْ تِلْقَاءِ أَنْفُسِكُمْ؟ | ٥٧ 57 |
“ଆରେ, ଜାର୍ ଜାର୍ ଇନେକିଦେଂ ନ୍ୟାୟ୍ ବିଚାର୍ କିଉଦେରା?
| فَفِيمَا أَنْتَ ذَاهِبٌ مَعَ خَصْمِكَ إِلَى الْمُحَاكَمَةِ، اجْتَهِدْ فِي الطَّرِيقِ لِتَتَصَالَحَ مَعَهُ، لِئَلّا يَجُرَّكَ إِلَى الْقَاضِي، فَيُسَلِّمَكَ الْقَاضِي إِلَى الشُّرَطِيِّ، وَيُلْقِيَكَ الشُّرَطِيُّ فِي السِّجْنِ. | ٥٨ 58 |
ମି କୁର୍ଲିୟା ହୁକେ ସାସନ୍କିନାକାନ୍ କଚଣ୍ତ ହାନିହିଂ ହାସ୍ଦ ପା ତା ଲାହାଙ୍ଗ୍ ମୁକ୍ଡ଼ା ଆଦେଂ ଜାତୁନ୍ କିୟାଟ୍, ଏଚେକାଡ଼୍ଦ ହେୱାନ୍ ନିଂ ବିଚାର୍କାର୍ୟା କଚଣ୍ ଜେଲ୍ଜି ଅଦ୍ନାର୍, ଆରେ ବିଚାର୍ କିନାକାନ୍ ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ମେଲ୍ୟାର୍ କେଇଦ ସର୍ପି କିଦ୍ନାର୍, ଆରେ ମେଲ୍ୟାର୍ ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ତାନାଇଞ୍ଜ ବାର୍ତି କିଦ୍ନାର୍ ।
| أَقُولُ لَكَ: إِنَّكَ لَنْ تَخْرُجَ مِنْ هُنَاكَ حَتَّى تَكُونَ قَدْ وَفَّيْتَ مَا عَلَيْكَ إِلَى آخِرِ فَلْسٍ!» | ٥٩ 59 |
ଆନ୍ ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଞ୍ଜ୍ନାଙ୍ଗା, ଏପେଙ୍ଗ୍ ହାରିହାରା ଡାବୁଙ୍ଗ୍ ହୁଜା ଆୱି ପାତେକ୍ ହେ ବାହାତାଂ ଇନେସ୍ ଆଜ଼ି ହସିୱାଦେଙ୍ଗ୍ ଆଡୁଦେର୍ ।”
