لُوقا 1

١ 1 لَمَّا كَانَ كَثِيرُونَ قَدْ أَقْدَمُوا عَلَى تَدْوِينِ قِصَّةٍ فِي الأَحْدَاثِ الَّتِي تَمَّتْ بَيْنَنَا،

ប្រថមតោ យេ សាក្ឞិណោ វាក្យប្រចារកាឝ្ចាសន៑ តេៜស្មាកំ មធ្យេ យទ្យត៑ សប្រមាណំ វាក្យមប៌យន្តិ ស្ម

٢ 2 كَمَا سَلَّمَهَا إِلَيْنَا أُولئِكَ الَّذِينَ كَانُوا مِنَ الْبَدَايَةِ شُهُودَ عَيَانٍ، ثُمَّ صَارُوا خُدَّاماً لِلْكَلِمَةِ،

តទនុសារតោៜន្យេបិ ពហវស្តទ្វ្ឫត្តាន្តំ រចយិតុំ ប្រវ្ឫត្តាះ។

٣ 3 رَأَيْتُ أَنَا أَيْضاً، بَعْدَمَا تَفَحَّصْتُ كُلَّ شَيْءٍ مِنْ أَوَّلِ الأَمْرِ تَفَحُّصاً دَقِيقاً، أَنْ أَكْتُبَهَا إِلَيْكَ مُرَتَّبَةً يَا صَاحِبَ السُّمُوِّ ثَاوُفِيلُسَ

អតឯវ ហេ មហាមហិមថិយផិល៑ ត្វំ យា យាះ កថា អឝិក្ឞ្យថាស្តាសាំ ទ្ឫឍប្រមាណានិ យថា ប្រាប្នោឞិ

٤ 4 لِتَتَأَكَّدَ لَكَ صِحَّةُ الْكَلامِ الَّذِي تَلَقَّيْتَهُ.

តទត៌្ហំ ប្រថមមារភ្យ តានិ សវ៌្វាណិ ជ្ញាត្វាហមបិ អនុក្រមាត៑ សវ៌្វវ្ឫត្តាន្តាន៑ តុភ្យំ លេខិតុំ មតិមកាឞ៌ម៑។

٥ 5 كَانَ فِي زَمَنِ هِيرُودُسَ مَلِكِ الْيَهُودِيَّةِ كَاهِنٌ اسْمُهُ زَكَرِيَّا، مِنْ فِرْقَةِ أَبِيَّا، وَزَوْجَتُهُ مِنْ نَسْلِ هَارُونَ، وَاسْمُهَا أَلِيصَابَاتُ.

យិហូទាទេឝីយហេរោទ្នាមកេ រាជត្វំ កុវ៌្វតិ អពីយយាជកស្យ បយ៌្យាយាធិការី សិខរិយនាមក ឯកោ យាជកោ ហារោណវំឝោទ្ភវា ឥលីឝេវាខ្យា

٦ 6 وَكَانَ كِلاهُمَا بَارَّيْنِ أَمَامَ اللهِ، يَسْلُكَانِ وَفْقاً لِوَصَايَا الرَّبِّ وَأَحْكَامِهِ كُلِّهَا بِغَيْرِ لَوْمٍ.

តស្យ ជាយា ទ្វាវិមៅ និទ៌ោឞៅ ប្រភោះ សវ៌្វាជ្ញា វ្យវស្ថាឝ្ច សំមន្យ ឦឝ្វរទ្ឫឞ្ដៅ ធាម៌្មិកាវាស្តាម៑។

٧ 7 وَلكِنْ لَمْ يَكُنْ لَهُمَا وَلَدٌ، إِذْ كَانَتْ أَلِيصَابَاتُ عَاقِراً وَكِلاهُمَا قَدْ تَقَدَّمَا فِي السِّنِّ كَثِيراً.

តយោះ សន្តាន ឯកោបិ នាសីត៑, យត ឥលីឝេវា ពន្ធ្យា តៅ ទ្វាវេវ វ្ឫទ្ធាវភវតាម៑។

٨ 8 وَبَيْنَمَا كَانَ زَكَرِيَّا يُؤَدِّي خِدْمَتَهُ الْكَهَنُوتِيَّةَ أَمَامَ اللهِ فِي دَوْرِ فِرْقَتِهِ،

យទា ស្វបយ៌្យានុក្រមេណ សិខរិយ ឦឝ្វាស្យ សមក្ឞំ យាជកីយំ កម៌្ម ករោតិ

٩ 9 وَقَعَتْ عَلَيْهِ الْقُرْعَةُ الَّتِي أُلْقِيَتْ حَسَبَ عَادَةِ الْكَهَنُوتِ لِيَدْخُلَ هَيْكَلَ الرَّبِّ وَيُحْرِقَ الْبَخُورَ.

តទា យជ្ញស្យ ទិនបរិបាយ្យា បរមេឝ្វរស្យ មន្ទិរេ ប្រវេឝកាលេ ធូបជ្វាលនំ កម៌្ម តស្យ ករណីយមាសីត៑។

١٠ 10 وَكَانَ جُمْهُورُ الشَّعْبِ جَمِيعاً يُصَلُّونَ خَارِجاً فِي وَقْتِ إِحْرَاقِ الْبَخُورِ.

តទ្ធូបជ្វាលនកាលេ លោកនិវហេ ប្រាត៌្ហនាំ កត៌ុំ ពហិស្តិឞ្ឋតិ

١١ 11 فَظَهَرَ لَهُ مَلاكٌ مِنْ عِنْدِ الرَّبِّ وَاقِفاً عَنْ يَمِينِ مَذْبَحِ الْبَخُورِ.

សតិ សិខរិយោ យស្យាំ វេទ្យាំ ធូបំ ជ្វាលយតិ តទ្ទក្ឞិណបាឝ៌្វេ បរមេឝ្វរស្យ ទូត ឯក ឧបស្ថិតោ ទឝ៌នំ ទទៅ។

١٢ 12 فَاضْطَرَبَ زَكَرِيَّا لَمَّا رَآهُ وَاسْتَوْلَى عَلَيْهِ الْخَوْفُ.

តំ ទ្ឫឞ្ដ្វា សិខរិយ ឧទ្វិវិជេ ឝឝង្កេ ច។

١٣ 13 فَقَالَ لَهُ الْمَلاكُ: «لا تَخَفْ يَا زَكَرِيَّا، لأَنَّ طِلْبَتَكَ قَدْ سُمِعَتْ، وَزَوْجَتُكَ أَلِيصَابَاتُ سَتَلِدُ لَكَ ابْناً، وَأَنْتَ تُسَمِّيهِ يُوحَنَّا،

តទា ស ទូតស្តំ ពភាឞេ ហេ សិខរិយ មា ភៃស្តវ ប្រាត៌្ហនា គ្រាហ្យា ជាតា តវ ភាយ៌្យា ឥលីឝេវា បុត្រំ ប្រសោឞ្យតេ តស្យ នាម យោហន៑ ឥតិ ករិឞ្យសិ។

١٤ 14 وَيَكُونُ لَكَ فَرَحٌ وَابْتِهَاجٌ وَكَثِيرُونَ سَيَفْرَحُونَ بِوِلادَتِهِ.

កិញ្ច ត្វំ សានន្ទះ សហឞ៌ឝ្ច ភវិឞ្យសិ តស្យ ជន្មនិ ពហវ អានន្ទិឞ្យន្តិ ច។

١٥ 15 وَسَوْفَ يَكُونُ عَظِيماً أَمَامَ الرَّبِّ، وَلا يَشْرَبُ خَمْراً وَلا مُسْكِراً، وَيَمْتَلِئُ بِالرُّوحِ الْقُدُسِ وَهُوَ بَعْدُ فِي بَطْنِ أُمِّهِ،

យតោ ហេតោះ ស បរមេឝ្វរស្យ គោចរេ មហាន៑ ភវិឞ្យតិ តថា ទ្រាក្ឞារសំ សុរាំ វា កិមបិ ន បាស្យតិ, អបរំ ជន្មារភ្យ បវិត្រេណាត្មនា បរិបូណ៌ះ

١٦ 16 وَيَرُدُّ كَثِيرِينَ مِنْ بَنِي إِسْرَائِيلَ إِلَى الرَّبِّ إِلهِهِمْ،

សន៑ ឥស្រាយេល្វំឝីយាន៑ អនេកាន៑ ប្រភោះ បរមេឝ្វរស្យ មាគ៌មានេឞ្យតិ។

١٧ 17 فَيَتَقَدَّمُ أَمَامَهُ وَلَهُ رُوحُ إِيلِيَّا وَقُدْرَتُهُ، لِيَرُدَّ قُلُوبَ الآبَاءِ إِلَى الأَوْلادِ، وَالْعُصَاةَ إِلَى حِكْمَةِ الأَبْرَارِ، لِيُهَيِّئَ لِلرَّبِّ شَعْباً مُعَدّاً!»

សន្តានាន៑ ប្រតិ បិត្ឫណាំ មនាំសិ ធម៌្មជ្ញានំ ប្រត្យនាជ្ញាគ្រាហិណឝ្ច បរាវត៌្តយិតុំ, ប្រភោះ បរមេឝ្វរស្យ សេវាត៌្ហម៑ ឯកាំ សជ្ជិតជាតិំ វិធាតុញ្ច ស ឯលិយរូបាត្មឝក្តិប្រាប្តស្តស្យាគ្រេ គមិឞ្យតិ។

١٨ 18 فَسَأَلَ زَكَرِيَّا الْمَلاكَ: «بِمَ يَتَأَكَّدُ لِي هَذَا، فَأَنَا شَيْخٌ كَبِيرٌ وَزَوْجَتِي مُتَقَدِّمَةٌ فِي السِّنِّ؟»

តទា សិខរិយោ ទូតមវាទីត៑ កថមេតទ៑ វេត្ស្យាមិ? យតោហំ វ្ឫទ្ធោ មម ភាយ៌្យា ច វ្ឫទ្ធា។

١٩ 19 فَأَجَابَهُ الْمَلاكُ: «أَنَا جِبْرَائِيلُ، الْوَاقِفُ أَمَامَ اللهِ، وَقَدْ أُرْسِلْتُ لأُكَلِّمَكَ وَأُبَشِّرَكَ بِهَذَا.

តតោ ទូតះ ប្រត្យុវាច បឝ្យេឝ្វរស្យ សាក្ឞាទ្វត៌្តី ជិព្រាយេល្នាមា ទូតោហំ ត្វយា សហ កថាំ គទិតុំ តុភ្យមិមាំ ឝុភវាត៌្តាំ ទាតុញ្ច ប្រេឞិតះ។

٢٠ 20 وَهَا أَنْتَ سَتَبْقَى صَامِتاً لَا تَسْتَطِيعُ الْكَلامَ، إِلَى الْيَوْمِ الَّذِي يَحْدُثُ فِيهِ هَذَا، لأَنَّكَ لَمْ تُصَدِّقْ كَلامِي، وَهُوَ سَيَتِمُّ فِي حِينِهِ».

កិន្តុ មទីយំ វាក្យំ កាលេ ផលិឞ្យតិ តត៑ ត្វយា ន ប្រតីតម៑ អតះ ការណាទ៑ យាវទេវ តានិ ន សេត្ស្យន្តិ តាវត៑ ត្វំ វក្តុំមឝក្តោ មូកោ ភវ។

٢١ 21 وَكَانَ الشَّعْبُ مُنْتَظِرِينَ زَكَرِيَّا، وَهُمْ مُتَعَجِّبُونَ مِنْ تَأَخُّرِهِ دَاخِلَ الْهَيْكَلِ.

តទានីំ យេ យេ លោកាះ សិខរិយមបៃក្ឞន្ត តេ មធ្យេមន្ទិរំ តស្យ ពហុវិលម្ពាទ៑ អាឝ្ចយ៌្យំ មេនិរេ។

٢٢ 22 وَلكِنَّهُ لَمَّا خَرَجَ لَمْ يَقْدِرْ أَنْ يُكَلِّمَهُمْ، فَأَدْرَكُوا أَنَّهُ رَأَى رُؤْيَا دَاخِلَ الْهَيْكَلِ. فَأَخَذَ يُشِيرُ لَهُمْ وَظَلَّ أَخْرَسَ.

ស ពហិរាគតោ យទា កិមបិ វាក្យំ វក្តុមឝក្តះ សង្កេតំ ក្ឫត្វា និះឝព្ទស្តស្យៅ តទា មធ្យេមន្ទិរំ កស្យចិទ៑ ទឝ៌នំ តេន ប្រាប្តម៑ ឥតិ សវ៌្វេ ពុពុធិរេ។

٢٣ 23 وَلَمَّا أَتَمَّ أَيَّامَ خِدْمَتِهِ، رَجَعَ إِلَى بَيْتِهِ.

អនន្តរំ តស្យ សេវនបយ៌្យាយេ សម្បូណ៌េ សតិ ស និជគេហំ ជគាម។

٢٤ 24 وَبَعْدَ تِلْكَ الأَيَّامِ، حَبِلَتْ أَلِيصَابَاتُ زَوْجَتُهُ، فَكَتَمَتْ أَمْرَهَا خَمْسَةَ أَشْهُرٍ، قَائِلَةً:

កតិបយទិនេឞុ គតេឞុ តស្យ ភាយ៌្យា ឥលីឝេវា គព៌្ភវតី ពភូវ

٢٥ 25 «هَكَذَا فَعَلَ الرَّبُّ بِي، فِي الأَيَّامِ الَّتِي فِيهَا نَظَرَ إِلَيَّ لِيَنْزِعَ عَنِّي الْعَارَ مِنْ بَيْنِ النَّاسِ!»

បឝ្ចាត៑ សា បញ្ចមាសាន៑ សំគោប្យាកថយត៑ លោកានាំ សមក្ឞំ មមាបមានំ ខណ្ឌយិតុំ បរមេឝ្វរោ មយិ ទ្ឫឞ្ដិំ បាតយិត្វា កម៌្មេទ្ឫឝំ ក្ឫតវាន៑។

٢٦ 26 وَفِي شَهْرِهَا السَّادِسِ، أُرْسِلَ الْمَلاكُ جِبْرَائِيلُ مِنْ قِبَلِ اللهِ إِلَى مَدِينَةٍ بِالْجَلِيلِ اسْمُهَا النَّاصِرَةُ،

អបរញ្ច តស្យា គព៌្ភស្យ ឞឞ្ឋេ មាសេ ជាតេ គាលីល្ប្រទេឝីយនាសរត្បុរេ

٢٧ 27 إِلَى عَذْرَاءَ مَخْطُوبَةٍ لِرَجُلٍ اسْمُهُ يُوسُفُ، مِنْ بَيْتِ دَاوُدَ، وَاسْمُ الْعَذْرَاءِ مَرْيَمُ.

ទាយូទោ វំឝីយាយ យូឞផ្នាម្នេ បុរុឞាយ យា មរិយម្នាមកុមារី វាគ្ទត្តាសីត៑ តស្យាះ សមីបំ ជិព្រាយេល៑ ទូត ឦឝ្វរេណ ប្រហិតះ។

٢٨ 28 فَدَخَلَ الْمَلاكُ وَقَالَ لَهَا: «سَلامٌ، أَيَّتُهَا الْمُنْعَمُ عَلَيْهَا! الرَّبُّ مَعَكِ: مُبَارَكَةٌ أَنْتِ بَيْنَ النِّسَاءِ».

ស គត្វា ជគាទ ហេ ឦឝ្វរានុគ្ឫហីតកន្យេ តវ ឝុភំ ភូយាត៑ ប្រភុះ បរមេឝ្វរស្តវ សហាយោស្តិ នារីណាំ មធ្យេ ត្វមេវ ធន្យា។

٢٩ 29 فَاضْطَرَبَتْ لِكَلامِ الْمَلاكِ، وَسَاءَلَتْ نَفْسَهَا: «مَا عَسَى أَنْ تَكُونَ هذِهِ التَّحِيَّةُ!»

តទានីំ សា តំ ទ្ឫឞ្ដ្វា តស្យ វាក្យត ឧទ្វិជ្យ កីទ្ឫឝំ ភាឞណមិទម៑ ឥតិ មនសា ចិន្តយាមាស។

٣٠ 30 فَقَالَ لَهَا الْمَلاكُ: «لا تَخَافِي يَا مَرْيَمُ، فَإِنَّكِ قَدْ نِلْتِ نِعْمَةً عِنْدَ اللهِ!

តតោ ទូតោៜវទត៑ ហេ មរិយម៑ ភយំ មាកាឞ៌ីះ, ត្វយិ បរមេឝ្វរស្យានុគ្រហោស្តិ។

٣١ 31 وَها أَنْتِ سَتَحْبَلِينَ وَتَلِدِينَ ابْناً، وَتُسَمِّينَهُ يَسُوعَ.

បឝ្យ ត្វំ គព៌្ភំ ធ្ឫត្វា បុត្រំ ប្រសោឞ្យសេ តស្យ នាម យីឝុរិតិ ករិឞ្យសិ។

٣٢ 32 إِنَّهُ يَكُونُ عَظِيماً، وَابْنَ الْعَلِيِّ يُدْعَى، وَيَمْنَحُهُ الرَّبُ الإِلهُ عَرْشَ دَاوُدَ أَبِيهِ،

ស មហាន៑ ភវិឞ្យតិ តថា សវ៌្វេភ្យះ ឝ្រេឞ្ឋស្យ បុត្រ ឥតិ ខ្យាស្យតិ; អបរំ ប្រភុះ បរមេឝ្វរស្តស្យ បិតុទ៌ាយូទះ សិំហាសនំ តស្មៃ ទាស្យតិ;

٣٣ 33 فَيَمْلِكُ عَلَى بَيْتِ يَعْقُوبَ إِلَى الأَبَدِ، وَلَنْ يَكُونَ لِمُلْكِهِ نِهَايَةٌ». (aiōn g165)

តថា ស យាកូពោ វំឝោបរិ សវ៌្វទា រាជត្វំ ករិឞ្យតិ, តស្យ រាជត្វស្យាន្តោ ន ភវិឞ្យតិ។ (aiōn g165)

٣٤ 34 فَقَالَتْ مَرْيَمُ لِلْمَلاكِ: «كَيْفَ يَحْدُثُ هَذَا، وَأَنَا لَسْتُ أَعْرِفُ رَجُلاً؟»

តទា មរិយម៑ តំ ទូតំ ពភាឞេ នាហំ បុរុឞសង្គំ ករោមិ តហ៌ិ កថមេតត៑ សម្ភវិឞ្យតិ?

٣٥ 35 فَأَجَابَهَا الْمَلاكُ: «الرُّوحُ الْقُدُسُ يَحِلُّ عَلَيْكِ، وَقُدْرَةُ الْعَلِيِّ تُظَلِّلُكِ. لِذلِكَ أَيْضاً فَالْقُدُّوسُ الْمَوْلُودُ مِنْكِ يُدْعَى ابْنَ اللهِ.

តតោ ទូតោៜកថយត៑ បវិត្រ អាត្មា ត្វាមាឝ្រាយិឞ្យតិ តថា សវ៌្វឝ្រេឞ្ឋស្យ ឝក្តិស្តវោបរិ ឆាយាំ ករិឞ្យតិ តតោ ហេតោស្តវ គព៌្ភាទ៑ យះ បវិត្រពាលកោ ជនិឞ្យតេ ស ឦឝ្វរបុត្រ ឥតិ ខ្យាតិំ ប្រាប្ស្យតិ។

٣٦ 36 وَهَا هِيَ نَسِيبَتُكِ أَلِيصَابَاتُ أَيْضاً قَدْ حَبِلَتْ بِابْنٍ فِي سِنِّهَا الْمُتَقَدِّمَةِ. وَهَذَا هُوَ الشَّهْرُ السَّادِسُ لِتِلْكَ الَّتِي كَانَتْ تُدْعَى عَاقِراً.

អបរញ្ច បឝ្យ តវ ជ្ញាតិរិលីឝេវា យាំ សវ៌្វេ ពន្ធ្យាមវទន៑ ឥទានីំ សា វាទ៌្ធក្យេ សន្តានមេកំ គព៌្ភេៜធារយត៑ តស្យ ឞឞ្ឋមាសោភូត៑។

٣٧ 37 فَلَيْسَ لَدَى اللهِ وَعْدٌ يَسْتَحِيلُ عَلَيْهِ إِتْمَامُهُ».

កិមបិ កម៌្ម នាសាធ្យម៑ ឦឝ្វរស្យ។

٣٨ 38 فَقَالَتْ مَرْيَمُ: «هَا أَنَا أَمَةُ الرَّبِّ. لِيَكُنْ لِي كَمَا تَقُولُ!» ثُمَّ انْصَرَفَ الْمَلاكُ مِنْ عِنْدِهَا.

តទា មរិយម៑ ជគាទ, បឝ្យ ប្រភេរហំ ទាសី មហ្យំ តវ វាក្យានុសារេណ សវ៌្វមេតទ៑ ឃដតាម៑; អននតរំ ទូតស្តស្យាះ សមីបាត៑ ប្រតស្ថេ។

٣٩ 39 وَفِي تِلْكَ الأَيَّامِ، قَامَتْ مَرْيَمُ وَذَهَبَتْ مُسْرِعَةً إِلَى الْجِبَالِ، قَاصِدَةً إِلَى مَدِينَةٍ مِنْ مُدُنِ يَهُوذَا.

អថ កតិបយទិនាត៑ បរំ មរិយម៑ តស្មាត៑ បវ៌្វតមយប្រទេឝីយយិហូទាយា នគរមេកំ ឝីឃ្រំ គត្វា

٤٠ 40 فَدَخَلَتْ بَيْتَ زَكَرِيَّا وَسَلَّمَتْ عَلَى أَلِيصَابَاتَ.

សិខរិយយាជកស្យ គ្ឫហំ ប្រវិឝ្យ តស្យ ជាយាម៑ ឥលីឝេវាំ សម្ពោធ្យាវទត៑។

٤١ 41 وَلَمَّا سَمِعَتْ أَلِيصَابَاتُ سَلامَ مَرْيَمَ، قَفَزَ الْجَنِينُ دَاخِلَ بَطْنِهَا. وَامْتَلأَتْ أَلِيصَابَاتُ مِنَ الرُّوحِ الْقُدُسِ،

តតោ មរិយមះ សម្ពោធនវាក្យេ ឥលីឝេវាយាះ កណ៌យោះ ប្រវិឞ្ដមាត្រេ សតិ តស្យា គព៌្ភស្ថពាលកោ ននត៌្ត។ តត ឥលីឝេវា បវិត្រេណាត្មនា បរិបូណ៌ា សតី

٤٢ 42 وَهَتَفَتْ بِصَوْتٍ عَالٍ قَائِلَةٍ: «مُبَارَكَةٌ أَنْتِ بَيْنَ النِّسَاءِ! وَمُبَارَكَةٌ ثَمَرَةُ بَطْنِكِ!

ប្រោច្ចៃគ៌ទិតុមារេភេ, យោឞិតាំ មធ្យេ ត្វមេវ ធន្យា, តវ គព៌្ភស្ថះ ឝិឝុឝ្ច ធន្យះ។

٤٣ 43 فَمِنْ أَيْنَ لِي هَذَا: أَنْ تَأْتِيَ إِلَيَّ أُمُّ رَبِّي؟

ត្វំ ប្រភោម៌ាតា, មម និវេឝនេ ត្វយា ចរណាវប៌ិតៅ, មមាទ្យ សៅភាគ្យមេតត៑។

٤٤ 44 فَإِنَّهُ مَا إِنْ وَقَعَ صَوْتُ سَلامِكِ فِي أُذُنَيَّ حَتَّى قَفَزَ الْجَنِينُ ابْتِهَاجاً فِي بَطْنِي:

បឝ្យ តវ វាក្យេ មម កណ៌យោះ ប្រវិឞ្ដមាត្រេ សតិ មមោទរស្ថះ ឝិឝុរានន្ទាន៑ ននត៌្ត។

٤٥ 45 فَطُوبَى لِلَّتِي آمَنَتْ أَنَّهُ سَيَتِمُّ مَا قِيلَ لَهَا مِنْ قِبَلِ الرَّبِّ!»

យា ស្ត្រី វ្យឝ្វសីត៑ សា ធន្យា, យតោ ហេតោស្តាំ ប្រតិ បរមេឝ្វរោក្តំ វាក្យំ សវ៌្វំ សិទ្ធំ ភវិឞ្យតិ។

٤٦ 46 فَقَالَتْ مَرْيَمُ: «تُعَظِّمُ نَفْسِي الرَّبَّ،

តទានីំ មរិយម៑ ជគាទ។ ធន្យវាទំ បរេឝស្យ ករោតិ មាមកំ មនះ។

٤٧ 47 وَتَبْتَهِجُ رُوحِي بِاللهِ مُخَلِّصِي.

មមាត្មា តារកេឝេ ច សមុល្លាសំ ប្រគច្ឆតិ។

٤٨ 48 فَإِنَّهُ نَظَرَ إِلَى تَوَاضُعِ أَمَتِهِ، وَهَا إِنَّ جَمِيعَ الأَجْيَالِ مِنَ الآنَ فَصَاعِداً سَوْفَ تُطَوِّبُنِي.

អករោត៑ ស ប្រភុ រ្ទុឞ្ដិំ ស្វទាស្យា ទុគ៌តិំ ប្រតិ។ បឝ្យាទ្យារភ្យ មាំ ធន្យាំ វក្ឞ្យន្តិ បុរុឞាះ សទា។

٤٩ 49 فَإِنَّ الْقَدِيرَ قَدْ فَعَلَ بِي أُمُوراً عَظِيمَةً، قُدُّوسٌ اسْمُهُ،

យះ សវ៌្វឝក្តិមាន៑ យស្យ នាមាបិ ច បវិត្រកំ។ ស ឯវ សុមហត្កម៌្ម ក្ឫតវាន៑ មន្និមិត្តកំ។

٥٠ 50 وَرَحْمَتُهُ لِلَّذِينَ يَتَّقُونَهُ جِيلاً بَعْدَ جِيلٍ.

យេ ពិភ្យតិ ជនាស្តស្មាត៑ តេឞាំ សន្តានបំក្តិឞុ។ អនុកម្បា តទីយា ច សវ៌្វទៃវ សុតិឞ្ឋតិ។

٥١ 51 عَمِلَ بِذِرَاعِهِ قُوَّةً؛ شَتَّتَ الْمُتَكَبِّرِينَ فِي نِيَّاتِ قُلُوبِهِمْ.

ស្វពាហុពលតស្តេន ប្រាកាឝ្យត បរាក្រមះ។ មនះកុមន្ត្រណាសាទ៌្ធំ វិកីយ៌្យន្តេៜភិមានិនះ។

٥٢ 52 أَنْزَلَ الْمُقْتَدِريِنَ عَنْ عُرُوشِهِمْ، وَرَفَعَ الْمُتَوَاضِعِينَ.

សិំហាសនគតាល្លោកាន៑ ពលិនឝ្ចាវរោហ្យ សះ។ បទេឞូច្ចេឞុ លោកាំស្តុ ក្ឞុទ្រាន៑ សំស្ថាបយត្យបិ។

٥٣ 53 أَشْبَعَ الْجِيَاعَ خَيْرَاتٍ، وَصَرَفَ الأَغْنِيَاءَ فَارِغِينَ.

ក្ឞុធិតាន៑ មានវាន៑ ទ្រវ្យៃរុត្តមៃះ បរិតប៌្យ សះ។ សកលាន៑ ធនិនោ លោកាន៑ វិស្ឫជេទ៑ រិក្តហស្តកាន៑។

٥٤ 54 أَعَانَ إِسْرَائِيلَ فَتَاهُ، مُتَذَكِّراً الرَّحْمَةَ،

ឥព្រាហីមិ ច តទ្វំឝេ យា ទយាស្តិ សទៃវ តាំ។ ស្ម្ឫត្វា បុរា បិត្ឫណាំ នោ យថា សាក្ឞាត៑ ប្រតិឝ្រុតំ។ (aiōn g165)

٥٥ 55 كَمَا تَكَلَّمَ إِلَى آبَائِنَا، لإِبْرَاهِيمَ وَنَسْلِهِ إِلَى الأَبَدِ». (aiōn g165)

ឥស្រាយេល្សេវកស្តេន តថោបក្រិយតេ ស្វយំ៕

٥٦ 56 وَأَقَامَتْ مَرْيَمُ عِنْدَ أَلِيصَابَاتَ نَحْوَ ثَلاثَةِ أَشْهُرٍ، ثُمَّ رَجَعَتْ إِلَى بَيْتِهَا.

អនន្តរំ មរិយម៑ ប្រាយេណ មាសត្រយម៑ ឥលីឝេវយា សហោឞិត្វា វ្យាឃុយ្យ និជនិវេឝនំ យយៅ។

٥٧ 57 وَأَمَّا أَلِيصَابَاتُ فَتَمَّ زَمَانُهَا لِتَلِدَ فَوَلَدَتِ ابْناً.

តទនន្តរម៑ ឥលីឝេវាយាះ ប្រសវកាល ឧបស្ថិតេ សតិ សា បុត្រំ ប្រាសោឞ្ដ។

٥٨ 58 وَسَمِعَ جِيرَانُهَا وَأَقَارِبُهَا أَنَّ الرَّبَّ أَفَاضَ رَحْمَتَهُ عَلَيْهَا، فَفَرِحُوا مَعَهَا.

តតះ បរមេឝ្វរស្តស្យាំ មហានុគ្រហំ ក្ឫតវាន៑ ឯតត៑ ឝ្រុត្វា សមីបវាសិនះ កុដុម្ពាឝ្ចាគត្យ តយា សហ មុមុទិរេ។

٥٩ 59 وَفِي الْيَوْمِ الثَّامِنِ حَضَرُوا لِيَخْتِنُوا الصَّبِيَّ، وَكَادُوا يُسَمُّونَهُ زَكَرِيَّا عَلَى اسْمِ أَبِيهِ.

តថាឞ្ដមេ ទិនេ តេ ពាលកស្យ ត្វចំ ឆេត្តុម៑ ឯត្យ តស្យ បិត្ឫនាមានុរូបំ តន្នាម សិខរិយ ឥតិ កត៌្តុមីឞុះ។

٦٠ 60 وَلَكِنَّ أُمَّهُ قَالَتْ: «لا، بَلْ يُسَمَّى يُوحَنَّا!»

កិន្តុ តស្យ មាតាកថយត៑ តន្ន, នាមាស្យ យោហន៑ ឥតិ កត៌្តវ្យម៑។

٦١ 61 فَقَالُوا لَهَا: «لَيْسَ فِي عَشِيرَتِكِ أَحَدٌ تَسَمَّى بِهَذَا الاسْمِ».

តទា តេ វ្យាហរន៑ តវ វំឝមធ្យេ នាមេទ្ឫឝំ កស្យាបិ នាស្តិ។

٦٢ 62 وَأَشَارُوا لأَبِيهِ، مَاذَا يُرِيدُ أَنْ يُسَمَّى.

តតះ បរំ តស្យ បិតរំ សិខរិយំ ប្រតិ សង្កេត្យ បប្រច្ឆុះ ឝិឝោះ កិំ នាម ការិឞ្យតេ?

٦٣ 63 فَطَلَبَ لَوْحاً وَكَتَبَ فِيهِ: «اسْمُهُ يُوحَنَّا». فَتَعَجَّبُوا جَمِيعاً.

តតះ ស ផលកមេកំ យាចិត្វា លិលេខ តស្យ នាម យោហន៑ ភវិឞ្យតិ។ តស្មាត៑ សវ៌្វេ អាឝ្ចយ៌្យំ មេនិរេ។

٦٤ 64 وَانْفَتَحَ فَمُ زَكَرِيَّا فِي الْحَالِ وَانْطَلَقَ لِسَانُهُ، فَتَكَلَّمَ مُبَارِكاً اللهَ.

តត្ក្ឞណំ សិខរិយស្យ ជិហ្វាជាឌ្យេៜបគតេ ស មុខំ វ្យាទាយ ស្បឞ្ដវណ៌មុច្ចាយ៌្យ ឦឝ្វរស្យ គុណានុវាទំ ចការ។

٦٥ 65 فَاسْتَوْلَى الْخَوْفُ عَلَى جَمِيعِ السَّاكِنِينَ فِي جُوَارِهِمْ، وَصَارَتْ هذِهِ الأُمُورُ مَوْضُوعَ الْحَدِيثِ فِي جِبَالِ الْيَهُودِيَّةِ كُلِّهَا.

តស្មាច្ចតុទ៌ិក្ស្ថាះ សមីបវាសិលោកា ភីតា ឯវមេតាះ សវ៌្វាះ កថា យិហូទាយាះ បវ៌្វតមយប្រទេឝស្យ សវ៌្វត្រ ប្រចារិតាះ។

٦٦ 66 وَكَانَ جَمِيعُ السَّامِعِينَ يَضَعُونَهَا فِي قُلُوبِهِمْ، قَائِلِينَ: «تُرَى، مَاذَا سَيَصِيرُ هَذَا الطِّفْلُ؟» فَقَدْ كَانَتْ يَدُ الرَّبِّ مَعَهُ.

តស្មាត៑ ឝ្រោតារោ មនះសុ ស្ថាបយិត្វា កថយាម្ពភូវុះ កីទ្ឫឝោយំ ពាលោ ភវិឞ្យតិ? អថ បរមេឝ្វរស្តស្យ សហាយោភូត៑។

٦٧ 67 وَامْتَلأَ زَكَرِيَّا أَبُوهُ مِنَ الرُّوحِ الْقُدُسِ، فَتَنَبَّأَ قَائِلاً:

តទា យោហនះ បិតា សិខរិយះ បវិត្រេណាត្មនា បរិបូណ៌ះ សន៑ ឯតាទ្ឫឝំ ភវិឞ្យទ្វាក្យំ កថយាមាស។

٦٨ 68 «تَبَارَكَ الرَّبُّ إِلَهُ إِسْرَائِيلَ، لأَنَّهُ تَفَقَّدَ شَعْبَهُ وَعَمِلَ لَهُ فِدَاءً،

ឥស្រាយេលះ ប្រភុ រ្យស្តុ ស ធន្យះ បរមេឝ្វរះ។ អនុគ្ឫហ្យ និជាល្លោកាន៑ ស ឯវ បរិមោចយេត៑។

٦٩ 69 وَأَقَامَ لَنَا قَرْنَ خَلاصٍ فِي بَيْتِ دَاوُدَ فَتَاهُ،

វិបក្ឞជនហស្តេភ្យោ យថា មោច្យាមហេ វយំ។ យាវជ្ជីវញ្ច ធម៌្មេណ សារល្យេន ច និព៌្ហយាះ។

٧٠ 70 كَمَا تَكَلَّمَ بِلِسَانِ أَنْبِيَائِهِ الْقِدِّيسِينَ الَّذِينَ جَاءُوا مُنْذُ الْقَدِيمِ: (aiōn g165)

សេវាមហៃ តមេវៃកម៑ ឯតត្ការណមេវ ច។ ស្វកីយំ សុបវិត្រញ្ច សំស្ម្ឫត្យ និយមំ សទា។

٧١ 71 خَلاصٍ مِنْ أَعْدَائِنَا وَمِنْ أَيْدِي جَمِيعِ مُبْغِضِينَا،

ក្ឫបយា បុរុឞាន៑ បូវ៌្វាន៑ និកឞាត៌្ហាត្តុ នះ បិតុះ។ ឥព្រាហីមះ សមីបេ យំ ឝបថំ ក្ឫតវាន៑ បុរា។

٧٢ 72 لِيُتِمَّ الرَّحْمَةَ نَحْوَ آبَائِنَا وَيَتَذَكَّرَ عَهْدَهُ الْمُقَدَّسَ

តមេវ សផលំ កត៌្តំ តថា ឝត្រុគណស្យ ច។ ឫតីយាការិណឝ្ចៃវ ករេភ្យោ រក្ឞណាយ នះ។

٧٣ 73 ذلِكَ الْقَسَمَ الَّذِي أَقْسَمَ لإِبْرَاهِيمَ أَبِينَا: بِأَنْ يَمْنَحَنَا،

ស្ឫឞ្ដេះ ប្រថមតះ ស្វីយៃះ បវិត្រៃ រ្ភាវិវាទិភិះ។ (aiōn g165)

٧٤ 74 بَعْدَ تَخْلِيصِنَا مِنْ أَيْدِي أَعْدَائِنَا، أَنْ نَعْبُدَهُ بِلا خَوْفٍ،

យថោក្តវាន៑ តថា ស្វស្យ ទាយូទះ សេវកស្យ តុ។

٧٥ 75 بِقَدَاسَةٍ وَتَقْوَى أَمَامَهُ، طَوَالَ حَيَاتِنَا.

វំឝេ ត្រាតារមេកំ ស សមុត្បាទិតវាន៑ ស្វយម៑។

٧٦ 76 وَأَنْتَ، أَيُّهَا الطِّفْلُ، سَوْفَ تُدْعَى نَبِيَّ الْعَلِيِّ، لأَنَّكَ سَتَتَقَدَّمُ أَمَامَ الرَّبِّ لِتُعِدَّ طُرُقَهُ،

អតោ ហេ ពាលក ត្វន្តុ សវ៌្វេភ្យះ ឝ្រេឞ្ឋ ឯវ យះ។ តស្យៃវ ភាវិវាទីតិ ប្រវិខ្យាតោ ភវិឞ្យសិ។ អស្មាកំ ចរណាន៑ ក្ឞេមេ មាគ៌េ ចាលយិតុំ សទា។ ឯវំ ធ្វាន្តេៜរ្ថតោ ម្ឫត្យោឝ្ឆាយាយាំ យេ តុ មានវាះ។

٧٧ 77 لِتُعْطِيَ شَعْبَهُ الْمَعْرِفَةَ بِأَنَّ الْخَلاصَ هُوَ بِمَغْفِرَةِ خَطَايَاهُمْ

ឧបវិឞ្ដាស្តុ តានេវ ប្រកាឝយិតុមេវ ហិ។ ក្ឫត្វា មហានុកម្បាំ ហិ យាមេវ បរមេឝ្វរះ។

٧٨ 78 بِفَضْلِ مَشَاعِرِ الرَّحْمَةِ لَدَى إِلهَنَا، تِلْكَ الَّتِي تَفَقَّدَنَا بِها الْفَجْرُ الْمُشْرَقُ مِنَ الْعَلاءِ،

ឩទ៌្វ្វាត៑ សូយ៌្យមុទាយ្យៃវាស្មភ្យំ ប្រាទាត្តុ ទឝ៌នំ។ តយានុកម្បយា ស្វស្យ លោកានាំ បាបមោចនេ។

٧٩ 79 لِيُضِيءَ عَلَى الْقَابِعِينَ فِي الظَّلامِ وَظِلِّ الْمَوْتِ، وَيَهْدِيَ خُطَانَا فِي طَرِيقِ السَّلامِ».

បរិត្រាណស្យ តេភ្យោ ហិ ជ្ញានវិឝ្រាណនាយ ច។ ប្រភោ រ្មាគ៌ំ បរិឞ្កត៌្តុំ តស្យាគ្រាយី ភវិឞ្យសិ៕

٨٠ 80 وَكَانَ الطِّفْلُ يَنْمُو وَيَتَقَوَّى بِالرُّوحِ؛ وَأَقَامَ فِي الْبَرَارِي إِلَى يَوْمِ ظُهُورِهِ لإِسْرَائِيلَ.

អថ ពាលកះ ឝរីរេណ ពុទ្ធ្យា ច វទ៌្ធិតុមារេភេ; អបរញ្ច ស ឥស្រាយេលោ វំឝីយលោកានាំ សមីបេ យាវន្ន ប្រកដីភូតស្តាស្តាវត៑ ប្រាន្តរេ ន្យវសត៑។

The Annunciation