لُوقا 1

١ 1 لَمَّا كَانَ كَثِيرُونَ قَدْ أَقْدَمُوا عَلَى تَدْوِينِ قِصَّةٍ فِي الأَحْدَاثِ الَّتِي تَمَّتْ بَيْنَنَا،

ಪ್ರಥಮತೋ ಯೇ ಸಾಕ್ಷಿಣೋ ವಾಕ್ಯಪ್ರಚಾರಕಾಶ್ಚಾಸನ್ ತೇಽಸ್ಮಾಕಂ ಮಧ್ಯೇ ಯದ್ಯತ್ ಸಪ್ರಮಾಣಂ ವಾಕ್ಯಮರ್ಪಯನ್ತಿ ಸ್ಮ

٢ 2 كَمَا سَلَّمَهَا إِلَيْنَا أُولئِكَ الَّذِينَ كَانُوا مِنَ الْبَدَايَةِ شُهُودَ عَيَانٍ، ثُمَّ صَارُوا خُدَّاماً لِلْكَلِمَةِ،

ತದನುಸಾರತೋಽನ್ಯೇಪಿ ಬಹವಸ್ತದ್ವೃತ್ತಾನ್ತಂ ರಚಯಿತುಂ ಪ್ರವೃತ್ತಾಃ|

٣ 3 رَأَيْتُ أَنَا أَيْضاً، بَعْدَمَا تَفَحَّصْتُ كُلَّ شَيْءٍ مِنْ أَوَّلِ الأَمْرِ تَفَحُّصاً دَقِيقاً، أَنْ أَكْتُبَهَا إِلَيْكَ مُرَتَّبَةً يَا صَاحِبَ السُّمُوِّ ثَاوُفِيلُسَ

ಅತಏವ ಹೇ ಮಹಾಮಹಿಮಥಿಯಫಿಲ್ ತ್ವಂ ಯಾ ಯಾಃ ಕಥಾ ಅಶಿಕ್ಷ್ಯಥಾಸ್ತಾಸಾಂ ದೃಢಪ್ರಮಾಣಾನಿ ಯಥಾ ಪ್ರಾಪ್ನೋಷಿ

٤ 4 لِتَتَأَكَّدَ لَكَ صِحَّةُ الْكَلامِ الَّذِي تَلَقَّيْتَهُ.

ತದರ್ಥಂ ಪ್ರಥಮಮಾರಭ್ಯ ತಾನಿ ಸರ್ವ್ವಾಣಿ ಜ್ಞಾತ್ವಾಹಮಪಿ ಅನುಕ್ರಮಾತ್ ಸರ್ವ್ವವೃತ್ತಾನ್ತಾನ್ ತುಭ್ಯಂ ಲೇಖಿತುಂ ಮತಿಮಕಾರ್ಷಮ್|

٥ 5 كَانَ فِي زَمَنِ هِيرُودُسَ مَلِكِ الْيَهُودِيَّةِ كَاهِنٌ اسْمُهُ زَكَرِيَّا، مِنْ فِرْقَةِ أَبِيَّا، وَزَوْجَتُهُ مِنْ نَسْلِ هَارُونَ، وَاسْمُهَا أَلِيصَابَاتُ.

ಯಿಹೂದಾದೇಶೀಯಹೇರೋದ್ನಾಮಕೇ ರಾಜತ್ವಂ ಕುರ್ವ್ವತಿ ಅಬೀಯಯಾಜಕಸ್ಯ ಪರ್ಯ್ಯಾಯಾಧಿಕಾರೀ ಸಿಖರಿಯನಾಮಕ ಏಕೋ ಯಾಜಕೋ ಹಾರೋಣವಂಶೋದ್ಭವಾ ಇಲೀಶೇವಾಖ್ಯಾ

٦ 6 وَكَانَ كِلاهُمَا بَارَّيْنِ أَمَامَ اللهِ، يَسْلُكَانِ وَفْقاً لِوَصَايَا الرَّبِّ وَأَحْكَامِهِ كُلِّهَا بِغَيْرِ لَوْمٍ.

ತಸ್ಯ ಜಾಯಾ ದ್ವಾವಿಮೌ ನಿರ್ದೋಷೌ ಪ್ರಭೋಃ ಸರ್ವ್ವಾಜ್ಞಾ ವ್ಯವಸ್ಥಾಶ್ಚ ಸಂಮನ್ಯ ಈಶ್ವರದೃಷ್ಟೌ ಧಾರ್ಮ್ಮಿಕಾವಾಸ್ತಾಮ್|

٧ 7 وَلكِنْ لَمْ يَكُنْ لَهُمَا وَلَدٌ، إِذْ كَانَتْ أَلِيصَابَاتُ عَاقِراً وَكِلاهُمَا قَدْ تَقَدَّمَا فِي السِّنِّ كَثِيراً.

ತಯೋಃ ಸನ್ತಾನ ಏಕೋಪಿ ನಾಸೀತ್, ಯತ ಇಲೀಶೇವಾ ಬನ್ಧ್ಯಾ ತೌ ದ್ವಾವೇವ ವೃದ್ಧಾವಭವತಾಮ್|

٨ 8 وَبَيْنَمَا كَانَ زَكَرِيَّا يُؤَدِّي خِدْمَتَهُ الْكَهَنُوتِيَّةَ أَمَامَ اللهِ فِي دَوْرِ فِرْقَتِهِ،

ಯದಾ ಸ್ವಪರ್ಯ್ಯಾನುಕ್ರಮೇಣ ಸಿಖರಿಯ ಈಶ್ವಾಸ್ಯ ಸಮಕ್ಷಂ ಯಾಜಕೀಯಂ ಕರ್ಮ್ಮ ಕರೋತಿ

٩ 9 وَقَعَتْ عَلَيْهِ الْقُرْعَةُ الَّتِي أُلْقِيَتْ حَسَبَ عَادَةِ الْكَهَنُوتِ لِيَدْخُلَ هَيْكَلَ الرَّبِّ وَيُحْرِقَ الْبَخُورَ.

ತದಾ ಯಜ್ಞಸ್ಯ ದಿನಪರಿಪಾಯ್ಯಾ ಪರಮೇಶ್ವರಸ್ಯ ಮನ್ದಿರೇ ಪ್ರವೇಶಕಾಲೇ ಧೂಪಜ್ವಾಲನಂ ಕರ್ಮ್ಮ ತಸ್ಯ ಕರಣೀಯಮಾಸೀತ್|

١٠ 10 وَكَانَ جُمْهُورُ الشَّعْبِ جَمِيعاً يُصَلُّونَ خَارِجاً فِي وَقْتِ إِحْرَاقِ الْبَخُورِ.

ತದ್ಧೂಪಜ್ವಾಲನಕಾಲೇ ಲೋಕನಿವಹೇ ಪ್ರಾರ್ಥನಾಂ ಕರ್ತುಂ ಬಹಿಸ್ತಿಷ್ಠತಿ

١١ 11 فَظَهَرَ لَهُ مَلاكٌ مِنْ عِنْدِ الرَّبِّ وَاقِفاً عَنْ يَمِينِ مَذْبَحِ الْبَخُورِ.

ಸತಿ ಸಿಖರಿಯೋ ಯಸ್ಯಾಂ ವೇದ್ಯಾಂ ಧೂಪಂ ಜ್ವಾಲಯತಿ ತದ್ದಕ್ಷಿಣಪಾರ್ಶ್ವೇ ಪರಮೇಶ್ವರಸ್ಯ ದೂತ ಏಕ ಉಪಸ್ಥಿತೋ ದರ್ಶನಂ ದದೌ|

١٢ 12 فَاضْطَرَبَ زَكَرِيَّا لَمَّا رَآهُ وَاسْتَوْلَى عَلَيْهِ الْخَوْفُ.

ತಂ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ಸಿಖರಿಯ ಉದ್ವಿವಿಜೇ ಶಶಙ್ಕೇ ಚ|

١٣ 13 فَقَالَ لَهُ الْمَلاكُ: «لا تَخَفْ يَا زَكَرِيَّا، لأَنَّ طِلْبَتَكَ قَدْ سُمِعَتْ، وَزَوْجَتُكَ أَلِيصَابَاتُ سَتَلِدُ لَكَ ابْناً، وَأَنْتَ تُسَمِّيهِ يُوحَنَّا،

ತದಾ ಸ ದೂತಸ್ತಂ ಬಭಾಷೇ ಹೇ ಸಿಖರಿಯ ಮಾ ಭೈಸ್ತವ ಪ್ರಾರ್ಥನಾ ಗ್ರಾಹ್ಯಾ ಜಾತಾ ತವ ಭಾರ್ಯ್ಯಾ ಇಲೀಶೇವಾ ಪುತ್ರಂ ಪ್ರಸೋಷ್ಯತೇ ತಸ್ಯ ನಾಮ ಯೋಹನ್ ಇತಿ ಕರಿಷ್ಯಸಿ|

١٤ 14 وَيَكُونُ لَكَ فَرَحٌ وَابْتِهَاجٌ وَكَثِيرُونَ سَيَفْرَحُونَ بِوِلادَتِهِ.

ಕಿಞ್ಚ ತ್ವಂ ಸಾನನ್ದಃ ಸಹರ್ಷಶ್ಚ ಭವಿಷ್ಯಸಿ ತಸ್ಯ ಜನ್ಮನಿ ಬಹವ ಆನನ್ದಿಷ್ಯನ್ತಿ ಚ|

١٥ 15 وَسَوْفَ يَكُونُ عَظِيماً أَمَامَ الرَّبِّ، وَلا يَشْرَبُ خَمْراً وَلا مُسْكِراً، وَيَمْتَلِئُ بِالرُّوحِ الْقُدُسِ وَهُوَ بَعْدُ فِي بَطْنِ أُمِّهِ،

ಯತೋ ಹೇತೋಃ ಸ ಪರಮೇಶ್ವರಸ್ಯ ಗೋಚರೇ ಮಹಾನ್ ಭವಿಷ್ಯತಿ ತಥಾ ದ್ರಾಕ್ಷಾರಸಂ ಸುರಾಂ ವಾ ಕಿಮಪಿ ನ ಪಾಸ್ಯತಿ, ಅಪರಂ ಜನ್ಮಾರಭ್ಯ ಪವಿತ್ರೇಣಾತ್ಮನಾ ಪರಿಪೂರ್ಣಃ

١٦ 16 وَيَرُدُّ كَثِيرِينَ مِنْ بَنِي إِسْرَائِيلَ إِلَى الرَّبِّ إِلهِهِمْ،

ಸನ್ ಇಸ್ರಾಯೇಲ್ವಂಶೀಯಾನ್ ಅನೇಕಾನ್ ಪ್ರಭೋಃ ಪರಮೇಶ್ವರಸ್ಯ ಮಾರ್ಗಮಾನೇಷ್ಯತಿ|

١٧ 17 فَيَتَقَدَّمُ أَمَامَهُ وَلَهُ رُوحُ إِيلِيَّا وَقُدْرَتُهُ، لِيَرُدَّ قُلُوبَ الآبَاءِ إِلَى الأَوْلادِ، وَالْعُصَاةَ إِلَى حِكْمَةِ الأَبْرَارِ، لِيُهَيِّئَ لِلرَّبِّ شَعْباً مُعَدّاً!»

ಸನ್ತಾನಾನ್ ಪ್ರತಿ ಪಿತೃಣಾಂ ಮನಾಂಸಿ ಧರ್ಮ್ಮಜ್ಞಾನಂ ಪ್ರತ್ಯನಾಜ್ಞಾಗ್ರಾಹಿಣಶ್ಚ ಪರಾವರ್ತ್ತಯಿತುಂ, ಪ್ರಭೋಃ ಪರಮೇಶ್ವರಸ್ಯ ಸೇವಾರ್ಥಮ್ ಏಕಾಂ ಸಜ್ಜಿತಜಾತಿಂ ವಿಧಾತುಞ್ಚ ಸ ಏಲಿಯರೂಪಾತ್ಮಶಕ್ತಿಪ್ರಾಪ್ತಸ್ತಸ್ಯಾಗ್ರೇ ಗಮಿಷ್ಯತಿ|

١٨ 18 فَسَأَلَ زَكَرِيَّا الْمَلاكَ: «بِمَ يَتَأَكَّدُ لِي هَذَا، فَأَنَا شَيْخٌ كَبِيرٌ وَزَوْجَتِي مُتَقَدِّمَةٌ فِي السِّنِّ؟»

ತದಾ ಸಿಖರಿಯೋ ದೂತಮವಾದೀತ್ ಕಥಮೇತದ್ ವೇತ್ಸ್ಯಾಮಿ? ಯತೋಹಂ ವೃದ್ಧೋ ಮಮ ಭಾರ್ಯ್ಯಾ ಚ ವೃದ್ಧಾ|

١٩ 19 فَأَجَابَهُ الْمَلاكُ: «أَنَا جِبْرَائِيلُ، الْوَاقِفُ أَمَامَ اللهِ، وَقَدْ أُرْسِلْتُ لأُكَلِّمَكَ وَأُبَشِّرَكَ بِهَذَا.

ತತೋ ದೂತಃ ಪ್ರತ್ಯುವಾಚ ಪಶ್ಯೇಶ್ವರಸ್ಯ ಸಾಕ್ಷಾದ್ವರ್ತ್ತೀ ಜಿಬ್ರಾಯೇಲ್ನಾಮಾ ದೂತೋಹಂ ತ್ವಯಾ ಸಹ ಕಥಾಂ ಗದಿತುಂ ತುಭ್ಯಮಿಮಾಂ ಶುಭವಾರ್ತ್ತಾಂ ದಾತುಞ್ಚ ಪ್ರೇಷಿತಃ|

٢٠ 20 وَهَا أَنْتَ سَتَبْقَى صَامِتاً لَا تَسْتَطِيعُ الْكَلامَ، إِلَى الْيَوْمِ الَّذِي يَحْدُثُ فِيهِ هَذَا، لأَنَّكَ لَمْ تُصَدِّقْ كَلامِي، وَهُوَ سَيَتِمُّ فِي حِينِهِ».

ಕಿನ್ತು ಮದೀಯಂ ವಾಕ್ಯಂ ಕಾಲೇ ಫಲಿಷ್ಯತಿ ತತ್ ತ್ವಯಾ ನ ಪ್ರತೀತಮ್ ಅತಃ ಕಾರಣಾದ್ ಯಾವದೇವ ತಾನಿ ನ ಸೇತ್ಸ್ಯನ್ತಿ ತಾವತ್ ತ್ವಂ ವಕ್ತುಂಮಶಕ್ತೋ ಮೂಕೋ ಭವ|

٢١ 21 وَكَانَ الشَّعْبُ مُنْتَظِرِينَ زَكَرِيَّا، وَهُمْ مُتَعَجِّبُونَ مِنْ تَأَخُّرِهِ دَاخِلَ الْهَيْكَلِ.

ತದಾನೀಂ ಯೇ ಯೇ ಲೋಕಾಃ ಸಿಖರಿಯಮಪೈಕ್ಷನ್ತ ತೇ ಮಧ್ಯೇಮನ್ದಿರಂ ತಸ್ಯ ಬಹುವಿಲಮ್ಬಾದ್ ಆಶ್ಚರ್ಯ್ಯಂ ಮೇನಿರೇ|

٢٢ 22 وَلكِنَّهُ لَمَّا خَرَجَ لَمْ يَقْدِرْ أَنْ يُكَلِّمَهُمْ، فَأَدْرَكُوا أَنَّهُ رَأَى رُؤْيَا دَاخِلَ الْهَيْكَلِ. فَأَخَذَ يُشِيرُ لَهُمْ وَظَلَّ أَخْرَسَ.

ಸ ಬಹಿರಾಗತೋ ಯದಾ ಕಿಮಪಿ ವಾಕ್ಯಂ ವಕ್ತುಮಶಕ್ತಃ ಸಙ್ಕೇತಂ ಕೃತ್ವಾ ನಿಃಶಬ್ದಸ್ತಸ್ಯೌ ತದಾ ಮಧ್ಯೇಮನ್ದಿರಂ ಕಸ್ಯಚಿದ್ ದರ್ಶನಂ ತೇನ ಪ್ರಾಪ್ತಮ್ ಇತಿ ಸರ್ವ್ವೇ ಬುಬುಧಿರೇ|

٢٣ 23 وَلَمَّا أَتَمَّ أَيَّامَ خِدْمَتِهِ، رَجَعَ إِلَى بَيْتِهِ.

ಅನನ್ತರಂ ತಸ್ಯ ಸೇವನಪರ್ಯ್ಯಾಯೇ ಸಮ್ಪೂರ್ಣೇ ಸತಿ ಸ ನಿಜಗೇಹಂ ಜಗಾಮ|

٢٤ 24 وَبَعْدَ تِلْكَ الأَيَّامِ، حَبِلَتْ أَلِيصَابَاتُ زَوْجَتُهُ، فَكَتَمَتْ أَمْرَهَا خَمْسَةَ أَشْهُرٍ، قَائِلَةً:

ಕತಿಪಯದಿನೇಷು ಗತೇಷು ತಸ್ಯ ಭಾರ್ಯ್ಯಾ ಇಲೀಶೇವಾ ಗರ್ಬ್ಭವತೀ ಬಭೂವ

٢٥ 25 «هَكَذَا فَعَلَ الرَّبُّ بِي، فِي الأَيَّامِ الَّتِي فِيهَا نَظَرَ إِلَيَّ لِيَنْزِعَ عَنِّي الْعَارَ مِنْ بَيْنِ النَّاسِ!»

ಪಶ್ಚಾತ್ ಸಾ ಪಞ್ಚಮಾಸಾನ್ ಸಂಗೋಪ್ಯಾಕಥಯತ್ ಲೋಕಾನಾಂ ಸಮಕ್ಷಂ ಮಮಾಪಮಾನಂ ಖಣ್ಡಯಿತುಂ ಪರಮೇಶ್ವರೋ ಮಯಿ ದೃಷ್ಟಿಂ ಪಾತಯಿತ್ವಾ ಕರ್ಮ್ಮೇದೃಶಂ ಕೃತವಾನ್|

٢٦ 26 وَفِي شَهْرِهَا السَّادِسِ، أُرْسِلَ الْمَلاكُ جِبْرَائِيلُ مِنْ قِبَلِ اللهِ إِلَى مَدِينَةٍ بِالْجَلِيلِ اسْمُهَا النَّاصِرَةُ،

ಅಪರಞ್ಚ ತಸ್ಯಾ ಗರ್ಬ್ಭಸ್ಯ ಷಷ್ಠೇ ಮಾಸೇ ಜಾತೇ ಗಾಲೀಲ್ಪ್ರದೇಶೀಯನಾಸರತ್ಪುರೇ

٢٧ 27 إِلَى عَذْرَاءَ مَخْطُوبَةٍ لِرَجُلٍ اسْمُهُ يُوسُفُ، مِنْ بَيْتِ دَاوُدَ، وَاسْمُ الْعَذْرَاءِ مَرْيَمُ.

ದಾಯೂದೋ ವಂಶೀಯಾಯ ಯೂಷಫ್ನಾಮ್ನೇ ಪುರುಷಾಯ ಯಾ ಮರಿಯಮ್ನಾಮಕುಮಾರೀ ವಾಗ್ದತ್ತಾಸೀತ್ ತಸ್ಯಾಃ ಸಮೀಪಂ ಜಿಬ್ರಾಯೇಲ್ ದೂತ ಈಶ್ವರೇಣ ಪ್ರಹಿತಃ|

٢٨ 28 فَدَخَلَ الْمَلاكُ وَقَالَ لَهَا: «سَلامٌ، أَيَّتُهَا الْمُنْعَمُ عَلَيْهَا! الرَّبُّ مَعَكِ: مُبَارَكَةٌ أَنْتِ بَيْنَ النِّسَاءِ».

ಸ ಗತ್ವಾ ಜಗಾದ ಹೇ ಈಶ್ವರಾನುಗೃಹೀತಕನ್ಯೇ ತವ ಶುಭಂ ಭೂಯಾತ್ ಪ್ರಭುಃ ಪರಮೇಶ್ವರಸ್ತವ ಸಹಾಯೋಸ್ತಿ ನಾರೀಣಾಂ ಮಧ್ಯೇ ತ್ವಮೇವ ಧನ್ಯಾ|

٢٩ 29 فَاضْطَرَبَتْ لِكَلامِ الْمَلاكِ، وَسَاءَلَتْ نَفْسَهَا: «مَا عَسَى أَنْ تَكُونَ هذِهِ التَّحِيَّةُ!»

ತದಾನೀಂ ಸಾ ತಂ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ತಸ್ಯ ವಾಕ್ಯತ ಉದ್ವಿಜ್ಯ ಕೀದೃಶಂ ಭಾಷಣಮಿದಮ್ ಇತಿ ಮನಸಾ ಚಿನ್ತಯಾಮಾಸ|

٣٠ 30 فَقَالَ لَهَا الْمَلاكُ: «لا تَخَافِي يَا مَرْيَمُ، فَإِنَّكِ قَدْ نِلْتِ نِعْمَةً عِنْدَ اللهِ!

ತತೋ ದೂತೋಽವದತ್ ಹೇ ಮರಿಯಮ್ ಭಯಂ ಮಾಕಾರ್ಷೀಃ, ತ್ವಯಿ ಪರಮೇಶ್ವರಸ್ಯಾನುಗ್ರಹೋಸ್ತಿ|

٣١ 31 وَها أَنْتِ سَتَحْبَلِينَ وَتَلِدِينَ ابْناً، وَتُسَمِّينَهُ يَسُوعَ.

ಪಶ್ಯ ತ್ವಂ ಗರ್ಬ್ಭಂ ಧೃತ್ವಾ ಪುತ್ರಂ ಪ್ರಸೋಷ್ಯಸೇ ತಸ್ಯ ನಾಮ ಯೀಶುರಿತಿ ಕರಿಷ್ಯಸಿ|

٣٢ 32 إِنَّهُ يَكُونُ عَظِيماً، وَابْنَ الْعَلِيِّ يُدْعَى، وَيَمْنَحُهُ الرَّبُ الإِلهُ عَرْشَ دَاوُدَ أَبِيهِ،

ಸ ಮಹಾನ್ ಭವಿಷ್ಯತಿ ತಥಾ ಸರ್ವ್ವೇಭ್ಯಃ ಶ್ರೇಷ್ಠಸ್ಯ ಪುತ್ರ ಇತಿ ಖ್ಯಾಸ್ಯತಿ; ಅಪರಂ ಪ್ರಭುಃ ಪರಮೇಶ್ವರಸ್ತಸ್ಯ ಪಿತುರ್ದಾಯೂದಃ ಸಿಂಹಾಸನಂ ತಸ್ಮೈ ದಾಸ್ಯತಿ;

٣٣ 33 فَيَمْلِكُ عَلَى بَيْتِ يَعْقُوبَ إِلَى الأَبَدِ، وَلَنْ يَكُونَ لِمُلْكِهِ نِهَايَةٌ». (aiōn g165)

ತಥಾ ಸ ಯಾಕೂಬೋ ವಂಶೋಪರಿ ಸರ್ವ್ವದಾ ರಾಜತ್ವಂ ಕರಿಷ್ಯತಿ, ತಸ್ಯ ರಾಜತ್ವಸ್ಯಾನ್ತೋ ನ ಭವಿಷ್ಯತಿ| (aiōn g165)

٣٤ 34 فَقَالَتْ مَرْيَمُ لِلْمَلاكِ: «كَيْفَ يَحْدُثُ هَذَا، وَأَنَا لَسْتُ أَعْرِفُ رَجُلاً؟»

ತದಾ ಮರಿಯಮ್ ತಂ ದೂತಂ ಬಭಾಷೇ ನಾಹಂ ಪುರುಷಸಙ್ಗಂ ಕರೋಮಿ ತರ್ಹಿ ಕಥಮೇತತ್ ಸಮ್ಭವಿಷ್ಯತಿ?

٣٥ 35 فَأَجَابَهَا الْمَلاكُ: «الرُّوحُ الْقُدُسُ يَحِلُّ عَلَيْكِ، وَقُدْرَةُ الْعَلِيِّ تُظَلِّلُكِ. لِذلِكَ أَيْضاً فَالْقُدُّوسُ الْمَوْلُودُ مِنْكِ يُدْعَى ابْنَ اللهِ.

ತತೋ ದೂತೋಽಕಥಯತ್ ಪವಿತ್ರ ಆತ್ಮಾ ತ್ವಾಮಾಶ್ರಾಯಿಷ್ಯತಿ ತಥಾ ಸರ್ವ್ವಶ್ರೇಷ್ಠಸ್ಯ ಶಕ್ತಿಸ್ತವೋಪರಿ ಛಾಯಾಂ ಕರಿಷ್ಯತಿ ತತೋ ಹೇತೋಸ್ತವ ಗರ್ಬ್ಭಾದ್ ಯಃ ಪವಿತ್ರಬಾಲಕೋ ಜನಿಷ್ಯತೇ ಸ ಈಶ್ವರಪುತ್ರ ಇತಿ ಖ್ಯಾತಿಂ ಪ್ರಾಪ್ಸ್ಯತಿ|

٣٦ 36 وَهَا هِيَ نَسِيبَتُكِ أَلِيصَابَاتُ أَيْضاً قَدْ حَبِلَتْ بِابْنٍ فِي سِنِّهَا الْمُتَقَدِّمَةِ. وَهَذَا هُوَ الشَّهْرُ السَّادِسُ لِتِلْكَ الَّتِي كَانَتْ تُدْعَى عَاقِراً.

ಅಪರಞ್ಚ ಪಶ್ಯ ತವ ಜ್ಞಾತಿರಿಲೀಶೇವಾ ಯಾಂ ಸರ್ವ್ವೇ ಬನ್ಧ್ಯಾಮವದನ್ ಇದಾನೀಂ ಸಾ ವಾರ್ದ್ಧಕ್ಯೇ ಸನ್ತಾನಮೇಕಂ ಗರ್ಬ್ಭೇಽಧಾರಯತ್ ತಸ್ಯ ಷಷ್ಠಮಾಸೋಭೂತ್|

٣٧ 37 فَلَيْسَ لَدَى اللهِ وَعْدٌ يَسْتَحِيلُ عَلَيْهِ إِتْمَامُهُ».

ಕಿಮಪಿ ಕರ್ಮ್ಮ ನಾಸಾಧ್ಯಮ್ ಈಶ್ವರಸ್ಯ|

٣٨ 38 فَقَالَتْ مَرْيَمُ: «هَا أَنَا أَمَةُ الرَّبِّ. لِيَكُنْ لِي كَمَا تَقُولُ!» ثُمَّ انْصَرَفَ الْمَلاكُ مِنْ عِنْدِهَا.

ತದಾ ಮರಿಯಮ್ ಜಗಾದ, ಪಶ್ಯ ಪ್ರಭೇರಹಂ ದಾಸೀ ಮಹ್ಯಂ ತವ ವಾಕ್ಯಾನುಸಾರೇಣ ಸರ್ವ್ವಮೇತದ್ ಘಟತಾಮ್; ಅನನತರಂ ದೂತಸ್ತಸ್ಯಾಃ ಸಮೀಪಾತ್ ಪ್ರತಸ್ಥೇ|

٣٩ 39 وَفِي تِلْكَ الأَيَّامِ، قَامَتْ مَرْيَمُ وَذَهَبَتْ مُسْرِعَةً إِلَى الْجِبَالِ، قَاصِدَةً إِلَى مَدِينَةٍ مِنْ مُدُنِ يَهُوذَا.

ಅಥ ಕತಿಪಯದಿನಾತ್ ಪರಂ ಮರಿಯಮ್ ತಸ್ಮಾತ್ ಪರ್ವ್ವತಮಯಪ್ರದೇಶೀಯಯಿಹೂದಾಯಾ ನಗರಮೇಕಂ ಶೀಘ್ರಂ ಗತ್ವಾ

٤٠ 40 فَدَخَلَتْ بَيْتَ زَكَرِيَّا وَسَلَّمَتْ عَلَى أَلِيصَابَاتَ.

ಸಿಖರಿಯಯಾಜಕಸ್ಯ ಗೃಹಂ ಪ್ರವಿಶ್ಯ ತಸ್ಯ ಜಾಯಾಮ್ ಇಲೀಶೇವಾಂ ಸಮ್ಬೋಧ್ಯಾವದತ್|

٤١ 41 وَلَمَّا سَمِعَتْ أَلِيصَابَاتُ سَلامَ مَرْيَمَ، قَفَزَ الْجَنِينُ دَاخِلَ بَطْنِهَا. وَامْتَلأَتْ أَلِيصَابَاتُ مِنَ الرُّوحِ الْقُدُسِ،

ತತೋ ಮರಿಯಮಃ ಸಮ್ಬೋಧನವಾಕ್ಯೇ ಇಲೀಶೇವಾಯಾಃ ಕರ್ಣಯೋಃ ಪ್ರವಿಷ್ಟಮಾತ್ರೇ ಸತಿ ತಸ್ಯಾ ಗರ್ಬ್ಭಸ್ಥಬಾಲಕೋ ನನರ್ತ್ತ| ತತ ಇಲೀಶೇವಾ ಪವಿತ್ರೇಣಾತ್ಮನಾ ಪರಿಪೂರ್ಣಾ ಸತೀ

٤٢ 42 وَهَتَفَتْ بِصَوْتٍ عَالٍ قَائِلَةٍ: «مُبَارَكَةٌ أَنْتِ بَيْنَ النِّسَاءِ! وَمُبَارَكَةٌ ثَمَرَةُ بَطْنِكِ!

ಪ್ರೋಚ್ಚೈರ್ಗದಿತುಮಾರೇಭೇ, ಯೋಷಿತಾಂ ಮಧ್ಯೇ ತ್ವಮೇವ ಧನ್ಯಾ, ತವ ಗರ್ಬ್ಭಸ್ಥಃ ಶಿಶುಶ್ಚ ಧನ್ಯಃ|

٤٣ 43 فَمِنْ أَيْنَ لِي هَذَا: أَنْ تَأْتِيَ إِلَيَّ أُمُّ رَبِّي؟

ತ್ವಂ ಪ್ರಭೋರ್ಮಾತಾ, ಮಮ ನಿವೇಶನೇ ತ್ವಯಾ ಚರಣಾವರ್ಪಿತೌ, ಮಮಾದ್ಯ ಸೌಭಾಗ್ಯಮೇತತ್|

٤٤ 44 فَإِنَّهُ مَا إِنْ وَقَعَ صَوْتُ سَلامِكِ فِي أُذُنَيَّ حَتَّى قَفَزَ الْجَنِينُ ابْتِهَاجاً فِي بَطْنِي:

ಪಶ್ಯ ತವ ವಾಕ್ಯೇ ಮಮ ಕರ್ಣಯೋಃ ಪ್ರವಿಷ್ಟಮಾತ್ರೇ ಸತಿ ಮಮೋದರಸ್ಥಃ ಶಿಶುರಾನನ್ದಾನ್ ನನರ್ತ್ತ|

٤٥ 45 فَطُوبَى لِلَّتِي آمَنَتْ أَنَّهُ سَيَتِمُّ مَا قِيلَ لَهَا مِنْ قِبَلِ الرَّبِّ!»

ಯಾ ಸ್ತ್ರೀ ವ್ಯಶ್ವಸೀತ್ ಸಾ ಧನ್ಯಾ, ಯತೋ ಹೇತೋಸ್ತಾಂ ಪ್ರತಿ ಪರಮೇಶ್ವರೋಕ್ತಂ ವಾಕ್ಯಂ ಸರ್ವ್ವಂ ಸಿದ್ಧಂ ಭವಿಷ್ಯತಿ|

٤٦ 46 فَقَالَتْ مَرْيَمُ: «تُعَظِّمُ نَفْسِي الرَّبَّ،

ತದಾನೀಂ ಮರಿಯಮ್ ಜಗಾದ| ಧನ್ಯವಾದಂ ಪರೇಶಸ್ಯ ಕರೋತಿ ಮಾಮಕಂ ಮನಃ|

٤٧ 47 وَتَبْتَهِجُ رُوحِي بِاللهِ مُخَلِّصِي.

ಮಮಾತ್ಮಾ ತಾರಕೇಶೇ ಚ ಸಮುಲ್ಲಾಸಂ ಪ್ರಗಚ್ಛತಿ|

٤٨ 48 فَإِنَّهُ نَظَرَ إِلَى تَوَاضُعِ أَمَتِهِ، وَهَا إِنَّ جَمِيعَ الأَجْيَالِ مِنَ الآنَ فَصَاعِداً سَوْفَ تُطَوِّبُنِي.

ಅಕರೋತ್ ಸ ಪ್ರಭು ರ್ದುಷ್ಟಿಂ ಸ್ವದಾಸ್ಯಾ ದುರ್ಗತಿಂ ಪ್ರತಿ| ಪಶ್ಯಾದ್ಯಾರಭ್ಯ ಮಾಂ ಧನ್ಯಾಂ ವಕ್ಷ್ಯನ್ತಿ ಪುರುಷಾಃ ಸದಾ|

٤٩ 49 فَإِنَّ الْقَدِيرَ قَدْ فَعَلَ بِي أُمُوراً عَظِيمَةً، قُدُّوسٌ اسْمُهُ،

ಯಃ ಸರ್ವ್ವಶಕ್ತಿಮಾನ್ ಯಸ್ಯ ನಾಮಾಪಿ ಚ ಪವಿತ್ರಕಂ| ಸ ಏವ ಸುಮಹತ್ಕರ್ಮ್ಮ ಕೃತವಾನ್ ಮನ್ನಿಮಿತ್ತಕಂ|

٥٠ 50 وَرَحْمَتُهُ لِلَّذِينَ يَتَّقُونَهُ جِيلاً بَعْدَ جِيلٍ.

ಯೇ ಬಿಭ್ಯತಿ ಜನಾಸ್ತಸ್ಮಾತ್ ತೇಷಾಂ ಸನ್ತಾನಪಂಕ್ತಿಷು| ಅನುಕಮ್ಪಾ ತದೀಯಾ ಚ ಸರ್ವ್ವದೈವ ಸುತಿಷ್ಠತಿ|

٥١ 51 عَمِلَ بِذِرَاعِهِ قُوَّةً؛ شَتَّتَ الْمُتَكَبِّرِينَ فِي نِيَّاتِ قُلُوبِهِمْ.

ಸ್ವಬಾಹುಬಲತಸ್ತೇನ ಪ್ರಾಕಾಶ್ಯತ ಪರಾಕ್ರಮಃ| ಮನಃಕುಮನ್ತ್ರಣಾಸಾರ್ದ್ಧಂ ವಿಕೀರ್ಯ್ಯನ್ತೇಽಭಿಮಾನಿನಃ|

٥٢ 52 أَنْزَلَ الْمُقْتَدِريِنَ عَنْ عُرُوشِهِمْ، وَرَفَعَ الْمُتَوَاضِعِينَ.

ಸಿಂಹಾಸನಗತಾಲ್ಲೋಕಾನ್ ಬಲಿನಶ್ಚಾವರೋಹ್ಯ ಸಃ| ಪದೇಷೂಚ್ಚೇಷು ಲೋಕಾಂಸ್ತು ಕ್ಷುದ್ರಾನ್ ಸಂಸ್ಥಾಪಯತ್ಯಪಿ|

٥٣ 53 أَشْبَعَ الْجِيَاعَ خَيْرَاتٍ، وَصَرَفَ الأَغْنِيَاءَ فَارِغِينَ.

ಕ್ಷುಧಿತಾನ್ ಮಾನವಾನ್ ದ್ರವ್ಯೈರುತ್ತಮೈಃ ಪರಿತರ್ಪ್ಯ ಸಃ| ಸಕಲಾನ್ ಧನಿನೋ ಲೋಕಾನ್ ವಿಸೃಜೇದ್ ರಿಕ್ತಹಸ್ತಕಾನ್|

٥٤ 54 أَعَانَ إِسْرَائِيلَ فَتَاهُ، مُتَذَكِّراً الرَّحْمَةَ،

ಇಬ್ರಾಹೀಮಿ ಚ ತದ್ವಂಶೇ ಯಾ ದಯಾಸ್ತಿ ಸದೈವ ತಾಂ| ಸ್ಮೃತ್ವಾ ಪುರಾ ಪಿತೃಣಾಂ ನೋ ಯಥಾ ಸಾಕ್ಷಾತ್ ಪ್ರತಿಶ್ರುತಂ| (aiōn g165)

٥٥ 55 كَمَا تَكَلَّمَ إِلَى آبَائِنَا، لإِبْرَاهِيمَ وَنَسْلِهِ إِلَى الأَبَدِ». (aiōn g165)

ಇಸ್ರಾಯೇಲ್ಸೇವಕಸ್ತೇನ ತಥೋಪಕ್ರಿಯತೇ ಸ್ವಯಂ||

٥٦ 56 وَأَقَامَتْ مَرْيَمُ عِنْدَ أَلِيصَابَاتَ نَحْوَ ثَلاثَةِ أَشْهُرٍ، ثُمَّ رَجَعَتْ إِلَى بَيْتِهَا.

ಅನನ್ತರಂ ಮರಿಯಮ್ ಪ್ರಾಯೇಣ ಮಾಸತ್ರಯಮ್ ಇಲೀಶೇವಯಾ ಸಹೋಷಿತ್ವಾ ವ್ಯಾಘುಯ್ಯ ನಿಜನಿವೇಶನಂ ಯಯೌ|

٥٧ 57 وَأَمَّا أَلِيصَابَاتُ فَتَمَّ زَمَانُهَا لِتَلِدَ فَوَلَدَتِ ابْناً.

ತದನನ್ತರಮ್ ಇಲೀಶೇವಾಯಾಃ ಪ್ರಸವಕಾಲ ಉಪಸ್ಥಿತೇ ಸತಿ ಸಾ ಪುತ್ರಂ ಪ್ರಾಸೋಷ್ಟ|

٥٨ 58 وَسَمِعَ جِيرَانُهَا وَأَقَارِبُهَا أَنَّ الرَّبَّ أَفَاضَ رَحْمَتَهُ عَلَيْهَا، فَفَرِحُوا مَعَهَا.

ತತಃ ಪರಮೇಶ್ವರಸ್ತಸ್ಯಾಂ ಮಹಾನುಗ್ರಹಂ ಕೃತವಾನ್ ಏತತ್ ಶ್ರುತ್ವಾ ಸಮೀಪವಾಸಿನಃ ಕುಟುಮ್ಬಾಶ್ಚಾಗತ್ಯ ತಯಾ ಸಹ ಮುಮುದಿರೇ|

٥٩ 59 وَفِي الْيَوْمِ الثَّامِنِ حَضَرُوا لِيَخْتِنُوا الصَّبِيَّ، وَكَادُوا يُسَمُّونَهُ زَكَرِيَّا عَلَى اسْمِ أَبِيهِ.

ತಥಾಷ್ಟಮೇ ದಿನೇ ತೇ ಬಾಲಕಸ್ಯ ತ್ವಚಂ ಛೇತ್ತುಮ್ ಏತ್ಯ ತಸ್ಯ ಪಿತೃನಾಮಾನುರೂಪಂ ತನ್ನಾಮ ಸಿಖರಿಯ ಇತಿ ಕರ್ತ್ತುಮೀಷುಃ|

٦٠ 60 وَلَكِنَّ أُمَّهُ قَالَتْ: «لا، بَلْ يُسَمَّى يُوحَنَّا!»

ಕಿನ್ತು ತಸ್ಯ ಮಾತಾಕಥಯತ್ ತನ್ನ, ನಾಮಾಸ್ಯ ಯೋಹನ್ ಇತಿ ಕರ್ತ್ತವ್ಯಮ್|

٦١ 61 فَقَالُوا لَهَا: «لَيْسَ فِي عَشِيرَتِكِ أَحَدٌ تَسَمَّى بِهَذَا الاسْمِ».

ತದಾ ತೇ ವ್ಯಾಹರನ್ ತವ ವಂಶಮಧ್ಯೇ ನಾಮೇದೃಶಂ ಕಸ್ಯಾಪಿ ನಾಸ್ತಿ|

٦٢ 62 وَأَشَارُوا لأَبِيهِ، مَاذَا يُرِيدُ أَنْ يُسَمَّى.

ತತಃ ಪರಂ ತಸ್ಯ ಪಿತರಂ ಸಿಖರಿಯಂ ಪ್ರತಿ ಸಙ್ಕೇತ್ಯ ಪಪ್ರಚ್ಛುಃ ಶಿಶೋಃ ಕಿಂ ನಾಮ ಕಾರಿಷ್ಯತೇ?

٦٣ 63 فَطَلَبَ لَوْحاً وَكَتَبَ فِيهِ: «اسْمُهُ يُوحَنَّا». فَتَعَجَّبُوا جَمِيعاً.

ತತಃ ಸ ಫಲಕಮೇಕಂ ಯಾಚಿತ್ವಾ ಲಿಲೇಖ ತಸ್ಯ ನಾಮ ಯೋಹನ್ ಭವಿಷ್ಯತಿ| ತಸ್ಮಾತ್ ಸರ್ವ್ವೇ ಆಶ್ಚರ್ಯ್ಯಂ ಮೇನಿರೇ|

٦٤ 64 وَانْفَتَحَ فَمُ زَكَرِيَّا فِي الْحَالِ وَانْطَلَقَ لِسَانُهُ، فَتَكَلَّمَ مُبَارِكاً اللهَ.

ತತ್ಕ್ಷಣಂ ಸಿಖರಿಯಸ್ಯ ಜಿಹ್ವಾಜಾಡ್ಯೇಽಪಗತೇ ಸ ಮುಖಂ ವ್ಯಾದಾಯ ಸ್ಪಷ್ಟವರ್ಣಮುಚ್ಚಾರ್ಯ್ಯ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಗುಣಾನುವಾದಂ ಚಕಾರ|

٦٥ 65 فَاسْتَوْلَى الْخَوْفُ عَلَى جَمِيعِ السَّاكِنِينَ فِي جُوَارِهِمْ، وَصَارَتْ هذِهِ الأُمُورُ مَوْضُوعَ الْحَدِيثِ فِي جِبَالِ الْيَهُودِيَّةِ كُلِّهَا.

ತಸ್ಮಾಚ್ಚತುರ್ದಿಕ್ಸ್ಥಾಃ ಸಮೀಪವಾಸಿಲೋಕಾ ಭೀತಾ ಏವಮೇತಾಃ ಸರ್ವ್ವಾಃ ಕಥಾ ಯಿಹೂದಾಯಾಃ ಪರ್ವ್ವತಮಯಪ್ರದೇಶಸ್ಯ ಸರ್ವ್ವತ್ರ ಪ್ರಚಾರಿತಾಃ|

٦٦ 66 وَكَانَ جَمِيعُ السَّامِعِينَ يَضَعُونَهَا فِي قُلُوبِهِمْ، قَائِلِينَ: «تُرَى، مَاذَا سَيَصِيرُ هَذَا الطِّفْلُ؟» فَقَدْ كَانَتْ يَدُ الرَّبِّ مَعَهُ.

ತಸ್ಮಾತ್ ಶ್ರೋತಾರೋ ಮನಃಸು ಸ್ಥಾಪಯಿತ್ವಾ ಕಥಯಾಮ್ಬಭೂವುಃ ಕೀದೃಶೋಯಂ ಬಾಲೋ ಭವಿಷ್ಯತಿ? ಅಥ ಪರಮೇಶ್ವರಸ್ತಸ್ಯ ಸಹಾಯೋಭೂತ್|

٦٧ 67 وَامْتَلأَ زَكَرِيَّا أَبُوهُ مِنَ الرُّوحِ الْقُدُسِ، فَتَنَبَّأَ قَائِلاً:

ತದಾ ಯೋಹನಃ ಪಿತಾ ಸಿಖರಿಯಃ ಪವಿತ್ರೇಣಾತ್ಮನಾ ಪರಿಪೂರ್ಣಃ ಸನ್ ಏತಾದೃಶಂ ಭವಿಷ್ಯದ್ವಾಕ್ಯಂ ಕಥಯಾಮಾಸ|

٦٨ 68 «تَبَارَكَ الرَّبُّ إِلَهُ إِسْرَائِيلَ، لأَنَّهُ تَفَقَّدَ شَعْبَهُ وَعَمِلَ لَهُ فِدَاءً،

ಇಸ್ರಾಯೇಲಃ ಪ್ರಭು ರ್ಯಸ್ತು ಸ ಧನ್ಯಃ ಪರಮೇಶ್ವರಃ| ಅನುಗೃಹ್ಯ ನಿಜಾಲ್ಲೋಕಾನ್ ಸ ಏವ ಪರಿಮೋಚಯೇತ್|

٦٩ 69 وَأَقَامَ لَنَا قَرْنَ خَلاصٍ فِي بَيْتِ دَاوُدَ فَتَاهُ،

ವಿಪಕ್ಷಜನಹಸ್ತೇಭ್ಯೋ ಯಥಾ ಮೋಚ್ಯಾಮಹೇ ವಯಂ| ಯಾವಜ್ಜೀವಞ್ಚ ಧರ್ಮ್ಮೇಣ ಸಾರಲ್ಯೇನ ಚ ನಿರ್ಭಯಾಃ|

٧٠ 70 كَمَا تَكَلَّمَ بِلِسَانِ أَنْبِيَائِهِ الْقِدِّيسِينَ الَّذِينَ جَاءُوا مُنْذُ الْقَدِيمِ: (aiōn g165)

ಸೇವಾಮಹೈ ತಮೇವೈಕಮ್ ಏತತ್ಕಾರಣಮೇವ ಚ| ಸ್ವಕೀಯಂ ಸುಪವಿತ್ರಞ್ಚ ಸಂಸ್ಮೃತ್ಯ ನಿಯಮಂ ಸದಾ|

٧١ 71 خَلاصٍ مِنْ أَعْدَائِنَا وَمِنْ أَيْدِي جَمِيعِ مُبْغِضِينَا،

ಕೃಪಯಾ ಪುರುಷಾನ್ ಪೂರ್ವ್ವಾನ್ ನಿಕಷಾರ್ಥಾತ್ತು ನಃ ಪಿತುಃ| ಇಬ್ರಾಹೀಮಃ ಸಮೀಪೇ ಯಂ ಶಪಥಂ ಕೃತವಾನ್ ಪುರಾ|

٧٢ 72 لِيُتِمَّ الرَّحْمَةَ نَحْوَ آبَائِنَا وَيَتَذَكَّرَ عَهْدَهُ الْمُقَدَّسَ

ತಮೇವ ಸಫಲಂ ಕರ್ತ್ತಂ ತಥಾ ಶತ್ರುಗಣಸ್ಯ ಚ| ಋತೀಯಾಕಾರಿಣಶ್ಚೈವ ಕರೇಭ್ಯೋ ರಕ್ಷಣಾಯ ನಃ|

٧٣ 73 ذلِكَ الْقَسَمَ الَّذِي أَقْسَمَ لإِبْرَاهِيمَ أَبِينَا: بِأَنْ يَمْنَحَنَا،

ಸೃಷ್ಟೇಃ ಪ್ರಥಮತಃ ಸ್ವೀಯೈಃ ಪವಿತ್ರೈ ರ್ಭಾವಿವಾದಿಭಿಃ| (aiōn g165)

٧٤ 74 بَعْدَ تَخْلِيصِنَا مِنْ أَيْدِي أَعْدَائِنَا، أَنْ نَعْبُدَهُ بِلا خَوْفٍ،

ಯಥೋಕ್ತವಾನ್ ತಥಾ ಸ್ವಸ್ಯ ದಾಯೂದಃ ಸೇವಕಸ್ಯ ತು|

٧٥ 75 بِقَدَاسَةٍ وَتَقْوَى أَمَامَهُ، طَوَالَ حَيَاتِنَا.

ವಂಶೇ ತ್ರಾತಾರಮೇಕಂ ಸ ಸಮುತ್ಪಾದಿತವಾನ್ ಸ್ವಯಮ್|

٧٦ 76 وَأَنْتَ، أَيُّهَا الطِّفْلُ، سَوْفَ تُدْعَى نَبِيَّ الْعَلِيِّ، لأَنَّكَ سَتَتَقَدَّمُ أَمَامَ الرَّبِّ لِتُعِدَّ طُرُقَهُ،

ಅತೋ ಹೇ ಬಾಲಕ ತ್ವನ್ತು ಸರ್ವ್ವೇಭ್ಯಃ ಶ್ರೇಷ್ಠ ಏವ ಯಃ| ತಸ್ಯೈವ ಭಾವಿವಾದೀತಿ ಪ್ರವಿಖ್ಯಾತೋ ಭವಿಷ್ಯಸಿ| ಅಸ್ಮಾಕಂ ಚರಣಾನ್ ಕ್ಷೇಮೇ ಮಾರ್ಗೇ ಚಾಲಯಿತುಂ ಸದಾ| ಏವಂ ಧ್ವಾನ್ತೇಽರ್ಥತೋ ಮೃತ್ಯೋಶ್ಛಾಯಾಯಾಂ ಯೇ ತು ಮಾನವಾಃ|

٧٧ 77 لِتُعْطِيَ شَعْبَهُ الْمَعْرِفَةَ بِأَنَّ الْخَلاصَ هُوَ بِمَغْفِرَةِ خَطَايَاهُمْ

ಉಪವಿಷ್ಟಾಸ್ತು ತಾನೇವ ಪ್ರಕಾಶಯಿತುಮೇವ ಹಿ| ಕೃತ್ವಾ ಮಹಾನುಕಮ್ಪಾಂ ಹಿ ಯಾಮೇವ ಪರಮೇಶ್ವರಃ|

٧٨ 78 بِفَضْلِ مَشَاعِرِ الرَّحْمَةِ لَدَى إِلهَنَا، تِلْكَ الَّتِي تَفَقَّدَنَا بِها الْفَجْرُ الْمُشْرَقُ مِنَ الْعَلاءِ،

ಊರ್ದ್ವ್ವಾತ್ ಸೂರ್ಯ್ಯಮುದಾಯ್ಯೈವಾಸ್ಮಭ್ಯಂ ಪ್ರಾದಾತ್ತು ದರ್ಶನಂ| ತಯಾನುಕಮ್ಪಯಾ ಸ್ವಸ್ಯ ಲೋಕಾನಾಂ ಪಾಪಮೋಚನೇ|

٧٩ 79 لِيُضِيءَ عَلَى الْقَابِعِينَ فِي الظَّلامِ وَظِلِّ الْمَوْتِ، وَيَهْدِيَ خُطَانَا فِي طَرِيقِ السَّلامِ».

ಪರಿತ್ರಾಣಸ್ಯ ತೇಭ್ಯೋ ಹಿ ಜ್ಞಾನವಿಶ್ರಾಣನಾಯ ಚ| ಪ್ರಭೋ ರ್ಮಾರ್ಗಂ ಪರಿಷ್ಕರ್ತ್ತುಂ ತಸ್ಯಾಗ್ರಾಯೀ ಭವಿಷ್ಯಸಿ||

٨٠ 80 وَكَانَ الطِّفْلُ يَنْمُو وَيَتَقَوَّى بِالرُّوحِ؛ وَأَقَامَ فِي الْبَرَارِي إِلَى يَوْمِ ظُهُورِهِ لإِسْرَائِيلَ.

ಅಥ ಬಾಲಕಃ ಶರೀರೇಣ ಬುದ್ಧ್ಯಾ ಚ ವರ್ದ್ಧಿತುಮಾರೇಭೇ; ಅಪರಞ್ಚ ಸ ಇಸ್ರಾಯೇಲೋ ವಂಶೀಯಲೋಕಾನಾಂ ಸಮೀಪೇ ಯಾವನ್ನ ಪ್ರಕಟೀಭೂತಸ್ತಾಸ್ತಾವತ್ ಪ್ರಾನ್ತರೇ ನ್ಯವಸತ್|

The Annunciation