< مَراثِي إرْمِي 5 >

اذْكُرْ يَا رَبُّ مَا أَصَابَنَا. انْظُرْ وَعَايِنْ عَارَنَا. ١ 1
Emlékezzél meg Uram, mi esett meg rajtunk; tekintsd meg és lásd meg gyalázatunkat!
قَدْ تَحَوَّلَ مِيرَاثُنَا إِلَى الْغُرَبَاءِ وَبُيُوتُنَا إِلَى الأَجَانِبِ. ٢ 2
A mi örökségünk idegenekre szállt; házaink a jövevényekéi.
أَصْبَحْنَا أَيْتَاماً لَا أَبَ لَنَا، وَأُمَّهَاتُنَا كَالأَرَامِلِ. ٣ 3
Apátlan árvák lettünk; anyáink, mint az özvegyek.
بِالْفِضَّةِ شَرِبْنَا مَاءَنَا. وَبِثَمَنٍ ابْتَعْنَا حَطَبَنَا. ٤ 4
Vizünket pénzért iszszuk, tűzifánkat áron kapjuk.
دَاسَ مُضْطَهِدُونَا أَعْنَاقَنَا، أَعْيَيْنَا وَلَمْ نَجِدْ رَاحَةً. ٥ 5
Nyakunknál fogva hajtatunk; elfáradtunk, nincsen nyugtunk.
خَضَعْنَا بَاسِطِينَ أَيْدِينَا إِلَى أَشُّورَ وَمِصْرَ لِنَشْبَعَ خُبْزاً. ٦ 6
Égyiptomnak adtunk kezet, az assziroknak, hogy jóllakjunk kenyérrel.
قَدْ أَخْطَأَ آبَاؤُنَا، وَتَوَارَوْا عَنِ الْوُجُودِ، وَنَحْنُ نَتَحَمَّلُ عِقَابَ آثَامِهِمْ. ٧ 7
Apáink vétkeztek; nincsenek; mi hordozzuk vétkeiket.
تَسَلَّطَ عَلَيْنَا عَبِيدٌ، وَلَيْسَ مَنْ يُنْقِذُنَا مِنْ أَيْدِيهِمْ. ٨ 8
Szolgák uralkodnak rajtunk; nincs a ki megszabadítson kezökből.
بِأَنْفُسِنَا نَأْتِي بِخُبْزِنَا مُجَازِفِينَ بِحَيَاتِنَا مِنْ جَرَّاءِ السَّيْفِ الْكَامِنِ لَنَا فِي الصَّحْرَاءِ. ٩ 9
Életünk veszélyeztetésével szerezzük kenyerünket a pusztában levő fegyver miatt.
جِلْدُنَا مُلْتَهِبٌ كَتَنُّورٍ مِنْ نِيرَانِ الْجُوعِ الْمُحْرِقَةِ. ١٠ 10
Bőrünk, mint a kemencze, megfeketedett az éhség lázától.
اغْتَصَبُوا النِّسَاءَ فِي صِهْيَوْنَ وَالْعَذَارَى فِي مُدُنِ يَهُوذَا. ١١ 11
Az asszonyokat meggyalázták Sionban, a szűzeket Júda városaiban.
عُلِّقَ النُّبَلاءُ بِأَيْدِيهِمْ وَلَمْ يُوَقِّرُوا الشُّيُوخَ. ١٢ 12
A fejedelmeket kezökkel akasztották fel; a vének orczáit nem becsülik.
سَخَّرُوا الشُّبَّانَ لِلطَّحْنِ، وَهَوَى الصِّبْيَانُ تَحْتَ الْحَطَبِ. ١٣ 13
Az ifjak a kézi malmot hordozzák, és a gyermekek a fahordásban botlanak el.
هَجَرَ الشُّيُوخُ بَوَّابَةَ الْمَدِينَةِ، وَكَفَّ الشُّبَّانُ عَنْ غِنَائِهِمْ. ١٤ 14
A vének eltüntek a kapuból, megszüntek az ifjak énekelni.
انْقَطَعَ فَرَحُ قَلْبِنَا وَتَحَوَّلَ رَقْصُنَا إِلَى نَوْحٍ. ١٥ 15
Oda van a mi szívünk öröme, gyászra fordult a mi körtánczunk.
تَهَاوَى إِكْلِيلُ رَأْسِنَا، فَوَيْلٌ لَنَا لأَنَّنَا قَدْ أَخْطَأْنَا. ١٦ 16
Elesett a mi fejünknek koronája, jaj most nékünk mert vétkeztünk!
لِهَذَا غُشِيَ عَلَى قُلُوبِنَا، وَأَظْلَمَتْ عُيُونُنَا. ١٧ 17
Ezért lett beteg a mi szívünk, ezekért homályosodtak meg a mi szemeink;
لأَنَّ جَبَلَ صِهْيَوْنَ أَضْحَى أَطْلالاً تَرْتَعُ فِيهِ الثَّعَالِبُ. ١٨ 18
A Sion hegyéért, hogy elpusztult; rókák futkosnak azon!
أَمَّا أَنْتَ يَا رَبُّ، فَتَمْلِكُ إِلَى الأَبَدِ، وَعَرْشُكَ ثَابِتٌ مِنْ جِيلٍ إِلَى جِيلٍ. ١٩ 19
Te Uram örökké megmaradsz; a te királyi széked nemzedékről nemzedékre!
لِمَاذَا تَنْسَانَا إِلَى الأَبَدِ وَتَتْرُكُنَا طُولَ الأَيَّامِ؟ ٢٠ 20
Miért feledkezel el örökre mi rólunk? miért hagysz el minket hosszú időre?
رُدَّنَا يَا رَبُّ إِلَيْكَ فَنَرْجِعَ. جِدِّدْ أَيَّامَنَا كَمَا فِي الْعُهُودِ السَّالِفَةِ. ٢١ 21
Téríts vissza Uram magadhoz és visszatérünk; újítsd meg a mi napjainkat, mint régen.
إِلا إِنْ كُنْتَ قَدْ رَفَضْتَنَا كُلَّ الرَّفْضِ وَغَضِبْتَ عَلَيْنَا أَشَدَّ الْغَضَبِ. ٢٢ 22
Mert bizony-bizony megvetettél minket; megharagudtál ránk felettébb!

< مَراثِي إرْمِي 5 >