مَراثِي إرْمِي 3

١ 1 أَنَا هُوَ الرَّجُلُ الَّذِي شَهِدَ الْبَلِيَّةَ الَّتِي أَنْزَلَهَا قَضِيبُ سُخْطِهِ.

Én vagyok a férfi, ki látta a nyomort indulatának vesszéjével.

٢ 2 قَادَنِي وَسَيَّرَنِي فِي الظُّلْمَةِ مِنْ غَيْرِ نُورٍ.

Engem hajtott és elvitt sötétségben és nem világosságban.

٣ 3 حَقّاً إِنَّهُ يَمُدُّ يَدَهُ عَلَيَّ مَرَّةً تِلْوَ الْمَرَّةِ طُولَ النَّهَارِ.

Bizony ellenem újra meg újra fordítja kezét egész nap.

٤ 4 أَبْلَى لَحْمِي وَجِلْدِي. هَشَّمَ عِظَامِي.

Elenyésztette húsomat és bőrömet, összetörte csontjaimat.

٥ 5 حَاصَرَنِي وَأَحَاطَنِي بِالْعَلْقَمِ وَالْمَشَقَّةِ.

Épített ellenem és közrefogott méreggel és fáradalommal.

٦ 6 أَسْكَنَنِي فِي الظُّلْمَةِ كَمَوْتَى الْحِقَبِ الْغَابِرَةِ.

Sötét helyeken lakoztatott, mint őskornak holtjait.

٧ 7 سَيَّجَ حَوْلِي حَتَّى لَا أُفْلِتَ. أَثْقَلَ عَلَيَّ قُيُودِي.

Körülfalazott engem, s nem mehetek ki, súlyosította bilincsemet.

٨ 8 حَتَّى حِينَ أَصْرُخُ وَأَسْتَغِيثُ يَصُدُّ صَلاتِي.

Ha kiáltok is és fohászkodom, elrekeszti imámat.

٩ 9 قَدْ أَغْلَقَ عَلَيَّ طُرُقِي بِحِجَارَةٍ مَنْحُوتَةٍ، وَجَعَلَ مَسَالِكِي مُلْتَوِيَةً.

Elfalazta útjaimat faragott kővel, elgörbítette ösvényeimet.

١٠ 10 هُوَ لِي كَدُبٍّ مُتَرَبِّصٍ، وَكَأَسَدٍ مُتَرَصِّدٍ فِي مَكْمَنِهِ.

Leselkedő medve ő nekem, oroszlán a rejtekben.

١١ 11 أَضَلَّ طُرُقِي وَمَزَّقَنِي إِرْباً. دَمَّرَنِي.

Útjaimat eltérítette, szétvagdalt engem, pusztává tett.

١٢ 12 وَتَّرَ قَوْسَهُ وَنَصَبَنِي هَدَفاً لِسَهْمِهِ.

Megfeszítette íjját s odaállított engem mint czélt a nyilnak.

١٣ 13 اخْتَرَقَ كُلْيَتَيَّ بِنِبَالِ جُعْبَتِهِ.

Bevitte veséimbe tegzének fiait.

١٤ 14 صِرْتُ مَثَارَ هُزْءٍ لِشَعْبِي وَأُهْجِيَةً لَهُمُ الْيَوْمَ كُلَّهُ.

Nevetsége lettem egész népemnek, gúny daluk egész nap.

١٥ 15 أَشْبَعَنِي مَرَارَةً، وَأَرْوَانِي أَفْسَنْتِيناً.

Jóllakatott engem keserűségekkel, megittasított ürömmel.

١٦ 16 هَشَّمَ أَسْنَانِي بِالْحَصَى، وَطَمَرَنِي بِالرَّمَادِ.

Megzúzta kaviccsal fogaimat, leszorított a hamuba.

١٧ 17 فَتَنَاءَتْ نَفْسِي عَنِ السَّلامِ، وَنَسِيتُ طَعْمَ الْخَيْرَاتِ.

Letett a békéről lelkem, elfelejtettem a jólétet.

١٨ 18 فَقُلْتُ: «تَلاشَتْ قُوَّتِي، وَكُلُّ مَا كُنْتُ أَرْجُوهُ مِنَ الرَّبِّ».

S mondtam: Elveszett az életerőm és várakozásom az Örökkévalótól.

١٩ 19 اُذْكُرْ بَلِيَّتِي وَتَيَهَانِي وَالأَفْسَنْتِينَ وَالْمَرَارَةَ.

Gondolj nyomoromra éa hontalanságomra; üröm és méreg!

٢٠ 20 مَا بَرِحَتْ نَفْسِي تَذْكُرُهَا وَهِيَ مُنْحَنِيَةٌ فِي دَاخِلِي.

Gondolva gondol rá és meggörnyed bennem a lelkem.

٢١ 21 وَلَكِنْ هَذَا مَا أُنَاجِي بِهِ نَفْسِي، لِذَلِكَ يَغْمُرُنِي الرَّجَاءُ:

Ezt veszem szivemre, azért várakozom.

٢٢ 22 مِنْ إِحْسَانَاتِ الرَّبِّ أَنَّنَا لَمْ نَفْنَ، لأَنَّ مَرَاحِمَهُ لَا تَزُولُ.

Az Örökkévaló kegyei bizony nem fogytak el, bizony nem lett vége irgalmának.

٢٣ 23 تَتَجَدَّدُ فِي كُلِّ صَبَاحٍ. فَائِقَةٌ أَمَانَتُكَ.

Újak reggelenként, nagy a te hűséged!

٢٤ 24 تَقُولُ نَفْسِي: «الرَّبُّ هُوَ نَصِيبِي فَلِذَلِكَ أَرْجُوهُ».

Osztályrészem az Örökkévaló, mondta lelkem, azért várakozom reá.

٢٥ 25 الرَّبُّ صَالِحٌ لِمَنْ يَرْجُونَهُ وَلِلنَّفْسِ الَّتِي تَلْتَمِسُهُ.

Jóságos az Örökkévaló az őt remélőkhez, a lélekhez, mely őt keresi.

٢٦ 26 خَيْرٌ لِلْمَرْءِ أَنْ يَنْتَظِرَ بِصَمْتٍ خَلاصَ الرَّبِّ.

Jó, midőn hallgatagon várakozik az Örökké való segedelmére.

٢٧ 27 خَيْرٌ لِلْمَرْءِ أَنْ يَحْمِلَ النِّيرَ فِي حَدَاثَتِهِ.

Jó a férfinak, midőn jármot visel, ifju korában!

٢٨ 28 لِيَعْتَكِفْ وَحِيداً فِي صَمْتٍ لأَنَّ الرَّبَّ قَدْ وَضَعَ النِّيرَ عَلَيْهِ.

Magánosan üljön és hallgasson, mert ő vetette rá.

٢٩ 29 لِيُوَارِ وَجْهَهُ فِي التُّرَابِ تَذَلُّلاً، عَسَى أَنْ يَكُونَ هُنَاكَ رَجَاءٌ.

Porba tegye száját – hátha van remény.

٣٠ 30 لِيَبْذُلْ خَدَّهُ لِلاطِمِ، وَيَشْبَعْ تَعْيِيراً.

Odaadja orczáját az őt ütőnek, lakjék jól gyalázattal.

٣١ 31 لأَنَّ الرَّبَّ لَا يَنْبِذُ إِلَى الأَبَدِ.

Mert nem vet el örökre az Úr.

٣٢ 32 فَإِنَّهُ وَلَوْ أَحْزَنَ يَرْأَفُ بِمُقْتَضَى رَحْمَتِهِ الْفَائِقَةِ.

Mert ha bút okozott, majd irgalmaz kegyei bősége szerint.

٣٣ 33 لأَنَّهُ لَا يَتَعَمَّدُ أَنْ يَبْتَلِيَ أَبْنَاءَ الْبَشَرِ بِالْبُؤْسِ وَالأَسَى،

Mert nem szíve szerint sanyargatta és búsította az ember fiait,

٣٤ 34 وَلا أَنْ يَسْحَقَ أَسْرَى الأَرْضِ تَحْتَ الأَقْدَامِ،

hogy valaki lesújtja lábai alá mind az ország foglyait,

٣٥ 35 وَلا أَنْ يَجُورَ أَحَدٌ عَلَى حُقُوقِ الإِنْسَانِ، أَمَامَ عَيْنَيِ الرَّبِّ الْعَلِيِّ

hogy elhajlítja a férfi jogát a legfelsőnek színe előtt;

٣٦ 36 أَوْ أَنْ لَا يُنْصَفَ الإِنْسَانُ فِي دَعْوَاهُ. أَلا يَرَى الرَّبُّ هَذِهِ الأُمُورَ؟

hogy elgörbíti az embert pörében – nem látta volna az Úr?

٣٧ 37 مَنْ ذَا الَّذِي يَقْضِي بِأَمْرٍ فَيَتَحَقَّقَ إِنْ لَمْ يَكُنِ الرَّبُّ قَدْ أَمَرَ بِهِ؟

Ki az, ki mondta, és lett, amit az Úr nem parancsolt volna?

٣٨ 38 أَلَيْسَ مِنْ فَمِ الْعَلِيِّ يَصْدُرُ الضُّرُّ وَالْخَيْرُ؟

A Legfelsőnek szájából nem származik-e a rossz és a jó?

٣٩ 39 فَلِمَاذَا يَشْتَكِي الإِنْسَانُ الْحَيُّ حِينَ يُعَاقَبُ عَلَى خَطَايَاهُ؟

Hát mit panaszkodik az ember, míg él, a férfi az ő vétkei mellett?

٤٠ 40 لِنَفْحَصْ طُرُقَنَا وَنَخْتَبِرْهَا وَنَرْجِعْ إِلَى الرَّبِّ.

Kutassuk át utainkat s vizsgáljuk meg, bogy megtérjünk az Örökkévalóhoz!

٤١ 41 لِنَرْفَعْ قُلُوبَنَا وَأَيْدِيَنَا إِلَى اللهِ فِي السَّمَاوَاتِ.

Emeljük fel szivünket kezeinkkel együtt Istenhez az égben!

٤٢ 42 قَدْ تَعَدَّيْنَا وَتَمَرَّدْنَا، وَأَنْتَ لَمْ تَغْفِرْ.

Mi el pártoltunk és engedetlenkedtünk, te nem bocsátottál meg.

٤٣ 43 لَفَّعْتَ نَفْسَكَ بِالْغَضَبِ وَتَعَقَّبْتَنَا. قَتَلْتَ مِنْ غَيْرِ رَحْمَةٍ.

Haragban elfödted magadat s üldöztél minket, öltél, nem sajnáltál.

٤٤ 44 تَلَفَّعْتَ بِالسَّحَابِ حَتَّى لَا تَبْلُغَ إِلَيْكَ صَلاةٌ.

Elfödted magadat felhővel; hogy át nem hatott imádság.

٤٥ 45 قَدْ جَعَلْتَنَا أَوْسَاخاً وَأَقْذَاراً بَيْنَ الشُّعُوبِ.

Szemétté és megvetéssé tettél minket a népek közt.

٤٦ 46 فَتَحَ عَلَيْنَا جَمِيعُ أَعْدَائِنَا أفْوَاهَهُمْ،

Szájukat nyitották reánk mind az ellenségeink.

٤٧ 47 وَحَلَّ بِنَا الرُّعْبُ وَالْهَلاكُ وَالدَّمَارُ وَالسَّحْقُ.

Rettegés és örvény jutott nekünk, a pusztulás és romlás.

٤٨ 48 تَفِيضُ عَيْنَايَ بِأَنْهَارِ مِيَاهٍ عَلَى دَمَارِ ابْنَةِ شَعْبِي.

Vizpatakoktól folyik szét szemem népem leányának romlása miatt.

٤٩ 49 لَنْ تَكُفَّ عَيْنَايَ عَنِ الْبُكَاءِ أَبداً،

Szemem elomlott s nem csillapodott, szünet nélkül,

٥٠ 50 حَتَّى يُشْرِفَ الرَّبُّ مِنَ السَّمَاءِ وَيُبْصِرَ.

míg le nem tekint és nem látja az Örökkévaló az égből.

٥١ 51 تَتْلَفُ عَيْنَايَ عَلَى مَصِيرِ كُلِّ بَنَاتِ مَدِينَتِي.

Szemem bút okozott lelkemnek városomnak mind a leányai miatt.

٥٢ 52 قَدِ اصْطَادَنِي، كَعُصْفُورٍ، أَعْدَائِي الَّذِينَ لَمْ أُسِئْ إِلَيْهِمْ،

Vadászva vadásztak rám, mint madárra, ok nélkül való ellenségim.

٥٣ 53 طَرَحُونِي حَيًّا فِي الْجُبِّ وَرَجَمُونِي بِالْحِجَارَةِ.

Gödörbe szorították éltemet s követ hajítottak reám.

٥٤ 54 طَغَتِ الْمِيَاهُ فَوْقَ رَأْسِي، فَقُلْتُ: «قَدْ هَلَكْتُ».

Vizek áradtak fejem fölé, azt mondtam: el vagyok veszve.

٥٥ 55 اسْتَغَثْتُ بِاسْمِكَ يَا رَبُّ مِنْ أَعْمَاقِ الْجُبِّ،

Szólítottam nevedet, Örökkévaló, mélységes gödörből.

٥٦ 56 فَسَمِعْتَ صَوْتِي. لَا تَصُمَّ أُذُنَيْكَ عَنْ صُرَاخِ اسْتِغَاثَتِي.

Szavamat hallottad, ne rejtsd el füledet, szabadulásom kedvéért, fohászom elől!

٥٧ 57 اقْتَرَبْتَ حِينَ دَعَوْتُكَ إِذْ قُلْتَ: «لا تَخَفْ».

Közel voltál, amely napon hívtalak, azt mondtad: ne félj!

٥٨ 58 قَدْ دَافَعْتَ عَنْ دَعْوَايَ يَا رَبُّ، وَافْتَدَيْتَ حَيَاتِي.

Vitted, Uram, lelkem ügyeit, megváltottad éltemet.

٥٩ 59 أَنْتَ شَهِدْتَ مَا أَسَاءُوا بِهِ إِلَيَّ يَا رَبُّ، فَاقْضِ فِي دَعْوَايَ.

Láttad, Örökkévaló, bántalmamat, szerezz jogot nekem!

٦٠ 60 قَدْ رَأَيْتَ انْتِقَامَهُمْ كُلَّهُ وَسَائِرَ مُؤَامَرَاتِهِمْ عَلَيَّ.

Láttad minden boszúállásukat, mind az ő gondolataikat ellenem.

٦١ 61 سَمِعْتَ تَعْيِيرَهُمْ يَا رَبُّ، وَجَمِيعَ مُؤَامَرَاتِهِمْ عَلَيَّ.

Hallottad gyalázásukat, Örökkévaló, mind az ő gondolataikat ellenem.

٦٢ 62 وَسَمِعْتَ كَلامَ أَعْدَائِي وَتَدْبِيرَاتِهِمْ ضِدِّي الْيَوْمَ كُلَّهُ.

Támadóim ajkai és elmélkedésük ellenem vannak egész nap.

٦٣ 63 رَاقِبْ جُلُوسَهُمْ وَقِيَامَهُمْ، فَقَدْ أَصْبَحْتُ أُهْجِيَةً لَهُمْ.

Ültöket és keltöket tekintsd, én vagyok gúnydaluk.

٦٤ 64 جَازِهِمْ يَا رَبُّ بِمُقْتَضَى مَا جَنَتْهُ أَيْدِيهِمْ.

Viszonozd nekik tettüket, Örökkévaló, kezeik műve szerint!

٦٥ 65 اجْعَلْ عَلَى قُلُوبِهِمْ غَشَاوَةً، وَلْتَكُنْ لَعْنَتُكَ عَلَيْهِمْ.

Adjad nekik szívnek elborulását: átkodat nekik!

٦٦ 66 تَعَقَّبْهُمْ بِسُخْطٍ وَأَهْلِكْهُمْ مِنْ تَحْتِ سَمَاوَاتِكَ يَا رَبُّ.

Üldözd haragban és semmisítsd meg őket az Örökkévaló egei alól!