قُضاة 5
| وَأَنْشَدَتْ دَبُورَةُ وَبَارَاقُ بْنُ أَبِينُوعَمَ فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ قَائِلَيْنِ: | ١ 1 |
Шу күни Дәбораһ вә Абиноамниң оғли Барақ мундақ нәзмә оқуди: —
| بَارِكُوا الرَّبَّ لأَنَّ الرُّؤَسَاءَ تَوَلَّوْا زِمَامَ الْقِيَادَةِ فِي إِسْرَائِيلَ وَلأَنَّ الشَّعْبَ انْتَدَبُوا أَنْفُسَهُمْ مُتَطَوِّعِينَ. | ٢ 2 |
Исраилда йетәкчиләр йол башлиғини үчүн, Хәлиқ ихтиярән өзлирини пида қилғини үчүн, Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә оқуңлар!
| فَاسْمَعُوا أَيُّهَا الْمُلُوكُ، وَأَصْغَوْا أَيُّهَا الأُمَرَاءُ، لأَنَّنِي أَنَا أَشْدُو لِلرَّبِّ، وَأُغَنِّي لإِلَهِ إِسْرَائِيلَ. | ٣ 3 |
Әй падишалар, аңлаңлар, Әй әмирләр, қулақ селиңлар! Мән, мән Пәрвәрдигарға атап нәзмә оқуймән, Мән Исраилниң Худаси Пәрвәрдигарға күй ейтимән.
| يَا رَبُّ، عِنْدَمَا خَرَجْتَ مِنْ سَعِيرَ وَتَقَدَّمْتَ مِنْ صَحْرَاءِ أَدُومَ، ارْتَعَدَتِ الأَرْضُ، وَسَكَبَتِ السَّمَاءُ أَمْطَارَهَا، وَقَطَرَتِ السُّحُبُ مَاءً. | ٤ 4 |
И Пәрвәрдигар, сән Сеирдин чиққиниңда, Едомниң яйлиғидин чиқип жүрүш қилғиниңда, Йәр титрәп, асманлардин сулар тамчиди, Шундақ, булутлар ямғурлирини яғдурди;
| تَزَلْزَلَتِ الأَرْضُ أَمَامَ الرَّبِّ وَارْتَعَدَ جَبَلُ سِينَاءَ هَذَا مِنْ حَضْرَةِ الرَّبِّ إِلَهِ إِسْرَائِيلَ. | ٥ 5 |
Тағлар Пәрвәрдигарниң алдида тәврәнди, Әнә Синай теғиму тәвринип кәтти, Исраилниң Худаси Пәрвәрдигарниң алдида.
| فِي أَيَّامِ شَمْجَرَ بْنِ عَنَاةَ، وَفِيِ أَيَّامِ يَاعِيلَ هَجَرَ الْمُسَافِرُونَ الطُّرُقَ الْمَعْرُوفَةَ، وَلَجَأُوا إِلَى الْمَسَالِكِ الْمُلْتَوِيَةِ. | ٦ 6 |
Анатниң оғли Шамгарниң күнлиридә, Һәм Яәлниң күнлиридә, Чоң йоллар ташлинип қелип, Йолучилар әгир-тоқай чиғир йоллар билән маңатти;
| وَتَضَاءَلَ عَدَدُ سُكَّانِ إِسْرَائِيلَ، إِلَى أَنْ صَارَتْ دَبُورَةُ أُمّاً لإِسْرَائِيلَ. | ٧ 7 |
Исраилда әзимәтләр йоқап кәтти, Таки мәнки Дәбораһ қозғилип, Исраилда бир ана сүпитидә пәйда болғинимғичә.
| عِنْدَمَا اخْتَارُوا آلِهَةً أُخْرَى نَشَبَتْ حَرْبٌ عِنْدَ بَوَّابَاتِ الْمَدِينَةِ، وَلَمْ يُشَاهَدْ تُرْسٌ أَوْ رُمْحٌ مَعَ أَيٍّ مِنَ الأَرْبَعِينَ أَلْفاً مِنْ إِسْرَائِيلَ. | ٨ 8 |
[Исраиллар] йеңи илаһларни таллиди; Уруш дәрвазилириға йетип кәлди. Қириқ миңчә Исраиллиқниң арисида, Я бир қалқан я бир нәйзә тепилисичу?!
| قَلْبِي مَعَ قُضَاةِ إِسْرَائِيلَ الَّذِينَ ضَحَّوْا بِأَنْفُسِهِمْ عَنْ رِضًى مِنْ بَيْنِ الشَّعْبِ، فَبَارِكُوا الرَّبَّ. | ٩ 9 |
Қәлбим Исраилниң әмирлиригә қайилдур, Улар хәлиқ арисида өзлирини ихтиярән пида қилди; Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә оқуңлар!
| أَيُّهَا الرَّاكِبُونَ الأُتُنَ الشُّهْبَ، الْجَالِسُونَ عَلَى طَنَافِسِ سُرُجِكُمْ وَأَنْتُمْ أَيُّهَا السَّائِرُونَ فِي الطَّرِيقِ، تَجَاوَبُوا. | ١٠ 10 |
И ақ ешәкләргә мингәнләр, И нәпис зилчиләрниң үстидә олтарғанлар, И йолда жүргәнләр, көңүл бөлүңлар!
| بِأَصْوَاتِ الْمُنْشِدِينَ عِنْدَ سَواقِي الْمِيَاهِ يَتَغَنَّوْنَ بِانْتِصَارَاتِ الرَّبِّ وَشَعْبِهِ فِي إِسْرَائِيلَ، عِنْدَئِذٍ يَنْزِلُ شَعْبُ الرَّبِّ إِلَى بَوَّابَاتِ الْمَدِينَةِ. | ١١ 11 |
Су әкилидиған җайларда олҗа бөлүшүватқанларниң җушқун авазилирини аңлаңлар! Улар шу йәрләрдә Пәрвәрдигарниң һәққаний әмәллирини мәдһийиләп, Униң Исраилдики әзимәтлириниң һәққаний әмәллирини тәриплишиду. Шу вақитта Пәрвәрдигарниң хәлқи чүшүп дәрвазиларға йетип келип: —
| اسْتَيْقِظِي يَا دَبُورَةُ، اسْتَيْقِظِي وَاهْتِفِي بِنَشِيدٍ. قُمْ يَا بَارَاقُ، وَخُذْ سَبْيَكَ إِلَى الأَسْرِ، يَا ابْنَ أَبِينُوعَمَ. | ١٢ 12 |
«И Дәбораһ, ойған, ойған! Ойған, ойған, ғәзәл ейтқин! Орнуңдин тур, и Барақ, Әсирлириңни ялап маң, и Абиноамниң оғли!» — дейишиду.
| عِنْدَئِذٍ أَقْبَلَ النَّاجُونَ إِلَى النُّبَلاءِ؛ انْحَدَرَ شَعْبُ الرَّبِّ وَالْتَفَّ حَوْلِي لِمُحَارَبَةِ الأَشِدَّاءِ. | ١٣ 13 |
Мана хәлиқниң аз бир қалдиси алийҗанабларға әгишиш үчүн чүшти, Пәрвәрдигарниң хәлқи йенимға палван кәби чүшүп кәлди.
| أَقْبَلَ بَعْضُهُمْ مِنْ أَرْضِ أَفْرَايِمَ حَيْثُ أُصُولُهُمْ بَيْنَ عَمَالِيقَ، وَفِي أَعْقَابِهِمْ جَاءَ شَعْبُ بِنْيَامِينَ. مِنْ مَاكِيرَ تَقَدَّمَ قُضَاةٌ، وَمِنْ زَبُولُونَ أَقْبَلَ حَامِلُو عَصَا الْقِيَادَةِ. | ١٤ 14 |
Мана, Әфраимлардин Амаләктә йилтиз тартип қалғанлар кәлди; Мана, Биняминларму қовмлириңға қошулуп әгишип кәлди; Макирдин әмирләр чүшүп кәлди, Зәбулундин сәрдарлиқ һасисини тутқанлар йетип кәлди.
| جَاءَ رُؤَسَاءُ يَسَّاكَرَ مَعَ دَبُورَةَ وَأَخْلَصُوا لِبَارَاقَ، فَاقْتَحَمُوا الْوَادِي فِي أَعْقَابِهِ. أَمَّا أَبْنَاءُ رَأُوبَيْنَ فَقَدِ اعْتَرَاهُمُ التَّخَاذُلُ وَالْحَيْرَةُ. | ١٥ 15 |
Иссакарниң әмирлири Дәбораһға қошулди; Барақ немә қилған болса Иссакарму шундақ қилип, Униң кәйнидин җилғиға тап бастуруп етилип чүшти! Рубәнниң аилә-җәмәтлиридикиләрниң арисида шунчә улуқ нийәтләр қәлблиригә пүкүлгән еди!
| لِمَاذَا تَخَلَّفْتُمْ فِي حَظَائِرِكُمْ؟ أَلِتَسْمَعُوا صَفِيرَ الرُّعَاةِ إِلَى الْقُطْعَانِ؟ لَشَدَّ مَا تُسَامُ عَشَائِرُ رَأُوبَيْنَ مِنْ عَذَابِ الضَّمِيرِ. | ١٦ 16 |
Сән немишкә қотанларниң ичидә туруп, Қойларға челинған нәйниң авазини аңлашни халап қалдиң? Рубәнниң аилә-җәмәтлиридикиләрниң арисида шунчә улуқ нийәтләр қәлблиригә пүкүлгән еди!
| أَقَامَ جِلْعَادُ شَرْقِيَّ الأُرْدُنِّ، وَأَنْتَ يَا دَانُ لِمَاذَا اسْتَوْطَنْتَ عِنْدَ السُّفُنِ؟ وَبَقِيَ أَشِيرُ قَابِعاً عِنْدَ سَاحِلِ الْبَحْرِ، وَانْطَوَى عِنْدَ خُلْجَانِهِ. | ١٧ 17 |
Гилеадлар болса Иордан дәриясиниң у тәрипидә туруп қалди; Данларму немишкә кемиләрниң йенида тохтап қалди? Аширлар болса деңиз бойида [җим] олтиривалди, Деңиз қолтуқлирида туруп қалди.
| أَمَّا زَبُولُونُ وَنَفْتَالِي فَقَدْ عَرَّضَا حَيَاتَهُمَا لِلْمَوْتِ عِنْدَ رَوَابِي الْحَقْلِ. | ١٨ 18 |
Зәбулунлар җанлирини өлүмгә тәвәккүл қилди; Нафталиларму җәң мәйданидики жуқури җайларда һәм шундақ қилди!
| احْتَشَدَ مُلُوكٌ وَحَارَبُوا، حَارَبَ مُلُوكُ كَنْعَانَ فِي تَعْنَكَ بِجِوَارِ مِيَاهِ مَجِدُّو، وَلَكِنَّهُمْ لَمْ يَغْنَمُوا قِطْعَةَ فِضَّةٍ وَاحِدَةً. | ١٩ 19 |
Падишаһлар һәммиси келип, соқушти, Ⱪананийларниң падишалириму урушқа чиқти; Таанақта, Мегиддониң су бойлирида урушти. Лекин бир азму күмүч олҗа алалмиди!
| مِنَ السَّمَاءِ حَارَبَتِ النُّجُومُ سِيسَرَا مِنْ مَسَارَاتِهَا. | ٢٠ 20 |
Асманларда юлтузларму җәң қилди, Орбитилиридин Сисераға қарши җәңгә атланди.
| وَفَاضَتْ مِيَاهُ نَهْرِ قِيشُونَ الْقَدِيمِ وَجَرَفَتْ رِجَالَهُ؛ فَتَقَدَّمِي يَا نَفْسِي بِعِزٍّ. | ٢١ 21 |
Кишон дәриясиниң еқини [дүшмәнни] еқитип кәтти; Шу қедимий дәрия, у Кишон дәриясидур! Әй мениң җеним, пүтүн күчүң билән алға басқин!
| ثُمَّ تَرَدَّدَ وَقْعُ حَوَافِرِ خَيْلِ الْعَدُوِّ، مِنْ عَدْوِ الْجِيَادِ الضَّخْمَةِ. | ٢٢ 22 |
Уларниң атлириниң тувақлири такираң-такираң қилмақта, Толпарлири чапмақта, чапмақта.
| غَيْرَ أَنَّ مَلاكَ الرَّبِّ قَالَ: «الْعَنُوا مِيرُوزَ. الْعَنُوا سَاكِنِيهَا بِمَرَارَةٍ، لأَنَّهُمْ لَمْ يَأْتُوا لِلْمُحَارَبَةِ فِي صَفِّ الرَّبِّ ضِدَّ الْجَبَابِرَةِ». | ٢٣ 23 |
Мәрозға ләнәт оқуңлар, дәйду Пәрвәрдигарниң Пәриштиси, У йәрдә олтарғучиларға ләнәт оқуңлар, Қаттиқ ләнәт оқуңлар; Чунки улар Пәрвәрдигарға ярдәмгә кәлмиди, Залимларға қарши Пәрвәрдигарға ярдәмгә кәлмиди.
| لِتَكُنْ يَاعِيلُ زَوْجَةُ حَابِرَ الْقَيْنِيِّ مُبَارَكَةً. لِتَكُنْ مُبَارَكَةً أَكْثَرَ مِنْ كُلِّ النِّسَاءِ سَاكِنَاتِ الْخِيَامِ. | ٢٤ 24 |
Аяллар ичидә кәнийлик Һәбәрниң аяли Яәл бәхит-бәрикәтләнсун, Чедирда турған аяллар ичидә у бәхит-бәрикәт тапсун!
| فَقَدْ سَأَلَهَا سِيسَرَا مَاءً فَأَعْطَتْهُ لَبَناً، قَدَّمَتْ لَهُ زُبْدَةً فِي وِعَاءِ الْعُظَمَاءِ. | ٢٥ 25 |
Сисера су соривиди, у униңға сүт бәрди, Есилзадиләргә лайиқ бир қачида қаймақ тутти;
| ثُمَّ تَنَاوَلَتْ وَتَدَ الْخَيْمَةِ بِيَدٍ، وَمَدَّتْ يَمِينَهَا إِلَى الْمِطْرَقَةِ وَضَرَبَتْ سِيسَرَا فَسَحَقَتْ رَأْسَهُ وَشَدَخَتْ صُدْغَهُ وَخَرَقَتْهُ! | ٢٦ 26 |
У сол қолини чедир қозуғиға, Оң қолини төмүрчиниң болқисиға узатти; Сисерани уруп, Баш сөңүкини чеқип, Чекисидин янчип өткүзүвәтти.
| فَانْطَرَحَ عِنْدَ قَدَمَيْهَا. سَقَطَ، وَظَلَّ مُلْقىً هُنَاكَ. انْطَرَحَ عِنْدَ قَدَمَيْهَا وَسَقَطَ. وَحَيْثُ انْطَرَحَ سَقَطَ قَتِيلاً. | ٢٧ 27 |
Сисера униң икки путиниң арилиғиға қийсайди, У жиқилди, у [өлүктәк] ятти, У униң икки путиниң арилиғиға қийсайди, у жиқилди, Қийсайған йәрдә у жиқилип, җан бәрди.
| مِنَ الْكُوَّةِ أَشْرَفَتْ أُمُّ سِيسَرَا، وَمِنْ وَرَاءِ النَّافِذَةِ الْمُشَبَّكَةِ وَلْوَلَتْ: لِمَاذَا أَبْطَأَتْ مَرْكَبَاتُهُ عَنِ الْمَجِيءِ؟ لِمَاذَا تَأَخَّرَ صَرِيرُ وَقْعِ مَرْكَبَاتِهِ؟ | ٢٨ 28 |
Сисераниң аниси пәнҗиридин сиртқа сәп салди, У пәнҗириниң руҗикидин товлап: — «Униң җәң һарвуси немишкә шунчә узаққичә кәлмәйду? Җәң һарвулириниң атлириниң туяқ садаси немишкә шунчә һаял болиду? — деди.
| فَأَجَابَتْهَا أَحْكَمُ نِسَائِهَا، بَلْ هِيَ أَجَابَتْ نَفْسَهَا: | ٢٩ 29 |
Униң дедәклири арисида даналар җавап бериду, Шундақла, у дәрвәқә өз-өзигә җавап бериду: —
| «أَلَمْ يَجِدُوا الْغَنِيمَةَ وَيَقْتَسِمُوهَا؟ فَتَاةً أَوْ فَتَاتَيْنِ لِكُلِّ رَجُلٍ، وَغَنِيمَةَ ثِيَابٍ مَصْبُوغَةٍ لِسِيسَرَا، وَأُخْرَى مَصْبُوغَةٍ وَمُطَرَّزَةِ الْوَجْهَيْنِ لِتَكُونَ غَنِيمَةً أَلُفُّ بِها عُنُقِي؟ | ٣٠ 30 |
«Улар олҗилирини жиғип бөлүшүватқан болмисун йәнә?! Һәр бир әркәккә [аяғ асти қилишқа] бир-иккидин қиз тәккәнду, Сисераға рәңдар кийимләр, Гүл кәштиләнгән рәңдар кийимләрдин олҗа тәккәнду, Булаңчиниң бойниға алди-кәйни кәштиләнгән рәңдар кийимләр тәккән болса керәк!
| هَكَذَا يَنْقَرِضُ جَمِيعُ أَعْدَائِكَ يَا رَبُّ، أَمَّا أَحِبَّاؤُكَ فَهُمْ كَالشَّمْسِ الْمُتَأَلِّقَةِ فِي جَبَرُوتِهَا». ثُمَّ خَيَّمَ السَّلامُ عَلَى الْبِلادِ فَتْرَةَ أَرْبَعِينَ سَنَةً. | ٣١ 31 |
И Пәрвәрдигар, Сениң барлиқ дүшмәнлириң әнә шундақ йоқутулғай! Лекин Сени сөйгәнләр қуяшниң өрләватқандики қудритидәк күчлүк болғай!». Шуниң билән зимин қириқ жилғичә теч-аманлиқ тапти.
